De moeilijke keus
Hoe Jantje Kru
een erfenis kreeg
Jeugdrubriek
uatuur^
DRAAGT ELKANDERS LASTEN.
Dit is de naam van het fonds tot be
strijding der tuberculose en ter bevorde
ring der volksgezondheid, ook wel kort
weg genoemd het TBC-fonds van de
Christelijke Vakbeweging, want het is
een instelling van het Christelijk Natio
naal Vakverbond in Nederland.
Het werd opgericht in 1919 uit dank
baarheid dat het C.N.V. 10 jaar mocht
bestaan en uit de nood van de eerste we
reldoorlog werd gered. Helaas ging dit
met de tweede Wereldoorlog anders. In
1941 werd het fonds door de Duitsers
geliquideerd. Dit betekende dat alle gel
den in beslag werden genomen, zodat bij
de bevrijding in 1945 het werk begonnen
moest worden zonder één cent in kas.
Ieder lid van de Chr. Vakbeweging be
taalt tegelijkertijd in zijn contributie
reeds een bedrag voor het fonds. Hier
door kwam in 1949 een bedrag van
f 200,000 bijeen, waardoor een flinke ba
sis gelegd werd voor de hulpverlening
aan onze patiënten. Dit bedrag is echter
ontoereikend om aan alle aanvragen te
voldoen. In 1949 werd aan bijna 1900
patiënten hulp verleend, waarmede in
totaal een bedrag van circa f 350,000 was
gemoeid. Het ontbrekende bedrag moest
komen uit een openbare collecte en an
dere inzamelingen en giften. Het sterfte
cijfer voor tbc was 'n 1949 lager dan in
1939 toen het cijfer in Nederland het
laagste was, dat ooit werd bereikt. Het
aantal ziektegevallen daarentegen is
nog steeds zeer hoog. In 1949 werden
aan de consultatiebureau's in Nederland
meer dan 17000 nieuwe gevallen van ac
tieve tbc geregistreerd. Naar schatting
zijn er in ons land thans ongev. 100,000
patiënten'die aan tbc lijden.
Mede ten gevolge van het tekort aan
sanatoriumruimte moeten vele van deze
patiënten thuis kuren. En dit vraagt ook
zeer grote offers van ons fonds. Ook de
kosten voor sanatoriumverpleging, niet
tegenstaande door het Ziekenfondsbe-
sluit een bedrag van f 4.50 per dag wordt
betaald, zijn zo hoog, nl. f 6.50 tot f 7,50
per dag, dat de arbeidersgezinnen niet
in staat zijn deze verpleegprijs te beta
len. Hetzelfde geldt voor de voorge
schreven extra voeding door de consul
tatiebureau's. Van 1919 t.m. 1949 ver
leenden wij aan bijna 12000 patiënten tot
een bedrag van f 2 millioen hulp uit ons
fonds. Vanaf de bevrijding bedroeg dit
juist de helft of fl millioen.
Naast de hulp aan tbc-patiënten ver
strekt ons fonds tevens tegemoetkoming
in de kosten van rusthuisverpleging voor
volwassenen en kolonieverpleging (zo
wel bos als zee) voor kinderen. De strijd
tegen tbc is een volkszaak. Het C.N.V.
bestrijkt met zijn ruim 160,000 leden
stellig dus 800,000 personen. Want dit
fonds helpt alle huisgenoten, vrouwen
en kinderen. Verzwakking van deze ac
tie zal tegelijkertijd verzwakking van
ons volk met zich brengen. Mede als
gevolg van de doorlichting op grote
schaal neemt het aantal aanvragen om
hulpverlening bij ons fonds sterk toe.
Daarom zal D.E.L. cok in uw woon-
Nadrufk verboden.
63. „Als hij het zelf maar niet gedaan
heeft!" dacht de piloot. Maar intussen,
de machine moest er af! De pyramide,
waarvan het gladde granieten bekleed
sel, dat haar in Pharao's tijd bedekte, al
lang verweerd en verdwenen is, bestaat
uit opeengestapelde steenblokken en is
daardoor met enige inspanning te be
klimmen. De meegebrachte Arabieren
togen dan ook dadelijk met lange tou
wen aan 't werk.
FEUILLETON
15.) Harcourt, zei Hugh, ik moet nu
met Jill naar moeder Je kunt dus hier
wachten of naar huis gaan, zoals je wilt.
Mag ik niet meegaan naar je moe
der?
Je weet, dat ze nog steeds geen be
zoek ontvangt.
Dat weet ik maar ze schijnt Jill
dan toch wel te ontvangen.
O, dat is eenvoudig een zakenkwes-
tie. Zij wil over haar bloemen spreken
met Jill.
Hugh had Jill bij e enarm genomen en
haar met zachte drang buiten de kamer
gebracht. Terwijl ze de hal doorliepen,
zei hij: Ik kan Harcourt niet uitstaan.
Hij is een vent, die overal zijn neus in
steekt. Het is gewoon een onheil, dat hij
net nu hier moest komen.
Maar hij weet niets.
Denk je? Ik geloof dat hij het al
half vermoedt, 't Is ellendig. Maar ga nu
maar naar moeder. Die wacht je.
In de slaapkamer was alles nog even
rustig. Jill ging op de rand van het bed
zitten en een warm gevoel van deernis
met de zieke vrouw overstroomde haar
hart. Zij uitte geen klacht; zij scheen
verzoend met haar lot en niets meer van
het leven te vragen. Niettemin was zij
klaarblijkelijk van het soort, dat aller
minst verdient pijn te lijden dat ei
genlijk Icing en vol behoort te leven, om
dat het alleen geluk en blijheid brengt
DE VERPLEEGDEN UIT HUIZE IRENE
MAAKTEN EEN AUTOBUSRIT OVER
TEXEL.
Woensdags 30 Aug. hebben de verpleeg
den uit huize „Irene" een rit gemaakt
over Texel met een bus van TESO. Het
is voor alle deelneemsters en deelnemers
een onvergetelijke middag geworden.
Precies om 2 uur waren allen, dank zij
de goede voorbereiding van Vader en
Moeder Bults en het huishoudelijk per
soneel, gereed om in de bus te stappen.
De tocht ging eerst naar Oudeschild.
Een rondje om de haven en langs de
dijk door de kromme weg via De Waal
Oosterend, Oost en Eierland naar de
„Robbenjager", waar een verversing ge
nuttigd werd. Het grootste gedeelte van
de groep begaf zich'naar de Vuurtoren,
dit op initiatief van onze Gelinus, die
dolgraag de nieuwe vuurtoren en de
grote zee van nabij wenste te zien. Na
een uurtje in deze omgeving te hebben
vertoefd, gmg het over De Cocksdorp,
waar oud-mosder de Braven-Jorna van
uit de bus hartelijk werd begroet. Langs
de Postweg via Pijpersdijk en Mienter-
glop over De Koog door de Dennen
naar „Bosch en Duin", waar wederom
werd uitgestapt om een kop koffie te
nuttigen. Vandaar gmg het via de Wes-
terweg over Den Hoorn naar het zgn.
Bunkerdorp met zijn prachtig verge
zicht, om tenslotte via de P H. Polder,
Westergeest en Hoge Berg op Den Burg
aan te stevenen, waar men om zeven uur
arriveerde onder hex zingen van twee
coupletten van ons Volkslied.
Het zou me te ver voeren om alle uit
latingen te memoreren, welke aan velen
ontvielen, wanneer zij deze of gene
streek, buurt of wijk herkenden of waar
aan herinneringen waren verbonden
Toch wil ik één uitzondering maken.
Toen wij ter hoogte van de boerderij Sir
Robert Peel in de polder Eierland kwa
men, stond onze Gelinus opeens recht
overeind in de bus en zei spontaan:
„Kijk, daar heb ik gewoond", en hij
wees naar de boerderij „Labora". Ik
vraag me af wat er op dit moment in het
hart van Gelinus heeft omgegaan en
welke gevoelens nem hebben bezield bij
deze spontane uiting bij het weerzien
van een voor hem bekende en wie weet,
geliefde plaats.
Er heerste van 'net begin tot het ein
de van de reis onder het gehele gezel
schap een goede stemming. Er werd on
der elkaar gepraat, er werd gezongen,
niet de moderne zang van de tegenwoor
dige tijd, doch meer de liedjes welke
reeds ouder waren dan de zangers zelf.
Uit alles bleek, dat deze rit, onder be
gunstiging van het mooie weer, bij ie
dereen een ongekende vreugde en ge
noegdoening verwekte Bij het afscheid
plaats een beroep op uw mildheid doen
door het houden van een collecte tussen
1 en 14 September. Uw hulp zal door ons
zeer worden gewaardeerd en wij kunnen
het mooie werk van ons fonds met blijd
schap voortzetten.
door G. Tlh. BOTMAN-
64. De maan stond al hoog aan de he
mel, toen eindelijk de vliegmachine
langs de helling van het bijna 150 me
ter hoge bouwwerk afdaalde; voorzich
tig ging het, voetje, voor voetje, deels
gedragen, deels met stevige touwen te
gengehouden. Het was een wonderlijke
combinatie, de nieuwste vinding der 20e
eeuw op een der oudste bouwwerken
der aarde!
aan zijn omgeving. Jill begreep maar al
te goed, waarom Hugh zoveel van haar
hield en ze was blij, dat hij dat deed.
Voor de eerste maal kreeg ze een gevoel
van voldoening over de rol, die zij op
zich had genomen. Mrs. Clare was wer
kelijk gelukkig. Was dat niet alles
waard?
Zij vertelde Jill over Hugh. Hij was al
tijd zo'n lieve zoon geweest. Als ik hem
niet gehad had, zou ik allang dood zijn
geweest, zei ze.
Ja, hij houdt ontzettend veel van u.
Ik heb altijd geweten, dat de vrouw,
met wie Hugh eenmaal zou trouwen, een
ideaal echtgenoot aan hem zou hebben....
Zij zweeg en Jill wachtte. Zou zijn
moeder nu beginnen over de „bittere er
varingen in zijn leven", waarvan hij ge
sproken had?
Maar neen; mrs. Clare vervolgde:
Voor die vrouw, die eenmaal de zij
ne zou worden, heb ik enkele kleine,
mooie dingen bewaard. De gedachte, dat
ik haar die eenmaal zou geven, heeft
mijn hart altijd goed gedaan. Wil je
mij die sleutels even geven, kind, die
daar op tafel liggen?
Met een brok in haar keel haalde Jill
de sleutelbos en legde die in de magere,
witte hand.
Misschien is het beter dat ik Bes
sie roep. Die weet precies wat ik hebben
moet. Zij drukte op de bel naast haar
bed en even later kwam Bessie binnen.
Jill hoopte maar, dat Hugh zou komen.
Die zou begrijpen, dat dit weer een nieu
we moeilijkheid was en haar misschien
helpen. Maar Hugh was blijkbaar nog
nemen werd mij door één der deelne
mers verzocht het Bestuur van de Soci
ale Dienst in overweging te geven niet
al te lang te wachten voor een herhaling
van een dergelijke rit. Ik heb beloofd
dit verzoek te zullen overbrengen.
Deze tocht werd meegemaakt door
twee der dames-Destuursleden en de
waarnemend voorzitter van de Sociale
Dienst.
Deze rit te mogen meemaken als niet-
verpleegde en de genoegdoening te mo
gen aanschouwen die dit gebeuren de
deelneemsters en deelnemers geeft, is op
zichzelf al een bekroning op het werk
dat een Sociale instelling verricht. Mo
ge het de Sociale Dienst der gemeente
Texel gegeven zijn de verpleegden van
huize „Irene" nog meerdere malen iets
dergelijks aan te bieden.
Een oprecht woord van dank dient ge
richt te worden tot diegenen die gezorgd
hebben dat er onderweg iets te nut
tigen viel. Spontaan hebben velen mee
gewerkt om de betrokkenen zoveel mo
gelijk te doen genieten. Een goede soci
ale daad is hiermee verricht en een blijk
van medeleven met hen, die zich om de
een of andere reden uit de gewone ge
meenschap hebben moeten onttrekken,
is hiermee duidelijk gedemonstreerd.
Een woord van dank komt ook toe aan
de familie Boon van de „Robbenjager"
en aan de heer Vroom van „Bosch en
Duin", voor de goede ontvangst en de
goede verzorging.
Voor de medewerking, die de direc
teur van TESO heeft betoond bij het or
ganiseren van deze rit, betuigt de Soci
ale Dienst zijn oprechte dank, alsmede
aan de buschauffeur, de heer Jn. Maat,
die vele mooie plekjes heeft laten zien.
Resumerende wordt aan allen, die in
enigerlei mate aan het volledig slagen
van deze middag hebben medegewerkt,
én door het bestuur van de Sociale
Dienst èn door de verpleegden hartelijk
dank gezegd, in het bijzonder aan Moe
der en Vader Bults die met onvermoeide
ijver hebben meegewerkt om de „oud
jes" een onvergetelijke middag te bezor
gen.
Texel, 30 Augustus 1950.
Namens het bestuur van de Sociale
Dienst der gemeente Texel,
De adm. J. WESTDORP.
KAMPIOENSRIT.
Zaterdag, 7 October, wordt door Mo
torclub Texel een kampioensrit over
Texel georganiseerd. Gaarne wekken wij
iedere motorrijder op aan deze rit deel
te nemen: Hotel „De Lindeboom" heeft
een prachtige wisselbeker uitgeloofd,
wie deze driemaal achter elkaar wint
mag hem definitief behouden, wie hem
vijfmaal in totaal wint kan de beker
eveneens tot zijn (voortdurend) eigen
dom verklaren. Bovendien zijn nog ver
schillende andere, zeer practische prij
zen ter beschikking gesteld, artikelen,
welke iedere motorrijder heel goed ge
bruiken kan. Het ligt in de bedoeling om
een middag- en avondiit te houden. De
lichte en zware motoren komen weer-in
een eigen klasse uit.
LAAT EEN DESKUNDIGE ELECTRI-
SCHE SCHRIKDRAAD AANLEGGEN!
Een droevig voorval, waarbij een boe
renzoon door een electrische schrik
draad (niet door blikseminslag, zoals in
vele dagbladen werd vermeld) om het
leven kwam, dwingt de arbeidsinspectie
er de aandacht op te vestigen, dat een
zodanige draad, indien niet in overeen
stemming met het bepaalde in het vei
ligheidsbesluit electrische schrikdraden
is aangelegd, gevaar oplevert voor mens
en dier.
Aan iedere bezitter van een schrik
draad-installatie wordt dringend aange
raden deze met zelf aan te leggen, doch
daarvoor een bevoegd deskundige in de
arm te nemen, die inhoud en betekenis
van de voorschriften kent en kan be
oordelen. Dit behoort tot zijn vak en
alléén hij kan de verantwoording dragen
voor de deugdelijkheid van de aanleg.
De installatie mag voorts in geen ge
val worden gebruikt, zolang door be
doelde deskundige geen bewijs is afge
geven waaruit blijkt, dat de installatie
veilig, d.w.z. in overeenstemming met de
bepalingen van voornoemd besluit, is
aangelegd. Dit bewijs moet ieder jaar
worden vernieuwd.
met Harcourt bezig. Zij hoorde ten min
ste nog stemmen in de andere kamer,
toen Bessie de deur opendeed.
Ja, mevrouw? zei Bessie.
Mrs. Clare had de sleutels in haar ene
hand en Jill's hand in de hare. Ze zei:
Kindje, ik weet dat het nog geheim moet
blijven maar Bessie mag het natuur
lijk weten. Bessie heeft Hugh zien gebo
ren worden en hem bijna evenveel zorg
en liefde gegeven als ik, toen hij op
groeide. Ze wachtte niet op 'n antwoord
van Jill, maar richtte zich tot Bessie:
O, ik ben zo gelukkig, Bessie. Mr.
Hugh heeft eindelijk iemand gevonden
van wie hij werkelijk houdt.
Bessie's ogen straalden.
Wat heerlijk! zei ze. Wat heerlijk!
Wij hebben al zo lang hierop gewacht,
niet mevrouw? Ze lachte. Ik kan me be
grijpen, miss, dat u hem veroverd heeft.
Hij had geen mooier en liever meiske
kunnen vinden. U zult zeker gelukkig
met elkaar worden.
Zou Hugh nooit komen? Harcourt had
al zijn vermoedens en nu was Bessie ook
ingewijd. Het werd ieder ogenblik moei
lijker. Zij zat stil te glimlachen. Ze wist
niet wat ze doen moest.
En wil je nu die doos voor me
openmaken, Bessie? Er zijn dingen in die
ik aan miss Terrence wil geven, zei mrs.
Clare.
Bessie ging naar het hoektafeltje,
waarop de bedoelde doos stond en bracht
die naar het bed. Het deksel ging open.
In de doos bevond zich een verzameling
souveniers kleinigheden, zoals een
moeder bewaart van haar kind een
teleurgestelde kleuters.
Hoe trots is een kleuter als hij (zij) kan
zeggen „Ikke ga al op skool!" al is
die school dan nog .slechts een bewaar
school. „Eén alleen is maar verdrietig,
kom en zing met mij wat mee!" Dat
komt in je op als je verneemt, dat er
meer gegadigden waren voor de nieuwe
eerste klas aan de Kleuterschool dan er
leerlingen konden worden geplaatst. 37
Mensjes stonden op de lijst en er was
maar ruimte voor 30 (maal 2 handen,
kinderhanden, die altijd bezigheid vra
gen). Wat een teleurstelling voor die ze
ven, die niet mee kunnen. „Dat is prac
tised ieder jaar het geval", aldus me
vrouw De Lugt-De Vries, bestuurslid
van deze school. „Er zijn nu meer dan
honderd kinderen. Zij hebben hun ate
lier in het ^chterlokaal en het voorlo
kaal is hun speelplaats als het geen weer
voor de tuin is. Wij hebben onlangs het
oog laten vallen op de oude o.l. school
in de Nieuwstraat, die binnenkort ont
ruimd wordt (deze school krijgt dan de
beschikking over een nieuw gebouw in
Den Burg-Zuid, bij de Emmalaan.
Red.) Wij hebben B. en W. verzocht de
bewaarschool naar de Nieuwstraat te mo
gen overbrengen, maar dit is tot onze
spijt afgewezen. B. en W. schijnen dit
gebouw voor andere doeleinden te wil
len bestemmen".
S.V. De Koog.
Jl. Zondag heeft De Koog deelgeno
men aan de seriewedstrijden in De
Cocksdorp. Het begin was niet slecht,
want met 2-1 werd gewonnen van ZDH
1. De wedstrijd op zichzelf was goed, er
werd rustig gespeeld en ieder hield zijn
plaats. Het samenspel was ook niet slecht
alleen een beetje meer vuur in het ge
heel, dan kunnen wij de competitie rus
tig tegemoet zien.
Zondag de volgende wedstrijden:
De Koog 1-Helder 4, half 3; Tex. Boys
2-De Koog 2, half 3; De Koog A-Texel B
1 uur; De Koog B-Texel C 12 uur.
Samenstelling elftallen zie kastje en
krant van Zaterdag a.s.
KATHOLIEKE KERKL1JST
Parochie van St. Joannes de Doper
met de bijkerken van Den Hoorn en
Oosterend.
Heden 10 September. 15e Zondag na
Pinksteren en het hoogfeest van Aan
bidding. De H. Missen om 7,30, 8,45 en
de plechtige Hoogmis om 10 uur. (Van
wege het feest van Aanbidding heden
geen Missen in de bijkerken). Uitstelling
v.h. Allerheiligste om 7 u. en daarvoor
eerst uitreiking v.ö. communie. Commu
nie-uitreiken begint heden achteraan.
Biechtgel. van 7-7,30. Collecte v. d. ver
siering en daarom op dit feest bijzonder
te gedenken. Ie zakje v. studiefonds, 2e
zakje v.d. kerk. Om te bereiken dat het
een ware aanbiddingsciag wordt zouden
we graag zien dat doorlopend een groot
aantal mensen in de kerk aanwezig is.
Daarom leggen wij u de volgende tijden
voor, welke zo mogelijk gevolgd wor
den: van 12-1 uur de kinderen v.d. Ie
klas en de meisjes van 12-17 jaar; van 1-
2 de kinderen v.d. 2e klas en de jongens
van 12-17 jaar van 2-3 de kinderen van
cie 4e klas en de jongemannen van 17-25
jaar; van 4-5 de kinderen van de 5e klas
en de vrouwen; van 5-6 de kinderen v.d.
6e klas en hoger en de mannen. Het on
derwijzend personeel zal voor hun eigen
klas de aanbidding leiden en de kape
laans de meisjes en de jongens van 12-17
en mogen daarom de meisjes half 1 en de
jongens om half 2 aanwezig zijn en de
kinderen v.d. Ie klas 12 en die v.d. 2e
klas 1 uur aanwezig zijn. Het plechtig
lof is om 7 u. Feestpredikatie, processie
en Te Deum. Onder het lof wordt plaat-
sengeld geheven. Achter in het portaal
hangt de volgorde v.d. processie, zoals
deze in Sursum Corda vermeld is. Moge
een overvolle kerk haar hulde brengen
aan het H Sacrament Deze week de H.
Missen als anders. Dinsdag: H. Naam v.
Maria. Een aansporing deze dag naar de
H. Mis te gaan is hierom op zijn plaats.
Woensdag: Josephlof met de gebeden v.
d op de schaal neergelegde intenties.
Om 7,30, waarna de congregatie v.d. jon
ge mannen. Donderdag: congregatie v.d.
jonge dames om 8 u. Vrijdag: Biechtho
ren v.d. schoolkinderen om 3,30 u. Za
terdag. Biechthoren van 5-9 u. op de he
le uren. Zondag 17 Sept., de 16e Zondag
na Pinksteren.
paar baby-schoentjes en sokjes, foto's uit
Hugh's eerste schooltijd en vele andere
kleinigheden. Die moet jij allemaal heb
ben, kind, zei mrs. Clare.
Samen bekeken ze dat alles en na een
tijdje zei de oude vrcuw: Er is nog iets.
Haal jij even de broche, Bessie.
Bessie ging naar een muurkast en
kwam terug met een groen fluwelen étui
dat ze ook op het bed legde Daarna
ging ze stil de kamer uit.
Dit is een broche, kind, zei mrs
Clare, die alle vrouwen uit onze familie
gedragen hebben. Zij hebben die altijd
gekregen bij haar verloving en er is een
soort legende aan verbonden. Men zegt,
dat wanneer die broche lange tijd in een
familie is, ze geluk brengt aan de vrouw
die haar draagt, maar als ze gedragen
wordt door een vrouw, die niet tot de fa
milie behoort of gaat behoren, brengt ze
verdriet aan de draagster.
Ze maakte het étui open en Jill kon
een uitroep van bewondering niet on
derdrukken bij het zien van de schitte
rende diamanten en donkerrode robij
nen. Wat prachtig! riep ze. Maar te zeif-
der tijd kreeg ze een eigenaardig ge
voel van vrees. Bijgelovig zijn we alle
maal min of meer en ze kon de gedachte
niet van zich afzetten, dat ze geen Clare
was en het ook nooit zou worden. Dat ze
hier eigenlijk als indringster gekomen
was om een schijnrol te spelen.
Zou dat juweel haar, onder die om
standigheden, inderdaad verdriet bren
gen?
O dat kan ik niet aannemen! zei
ze.
Nr. 21. JANTJE VAN GRONINGEN.
Jan is geboren 6 September 1946, Sui-
kerweg 6b, Den Burg. Hij is leerling van
de Kleuterschool in de Waalderstraat.
Jantje is voor zijn leeftijd een heel
grote jongen Hij benijdt andere jongens
om het bezit van een autoped en wil er
zelf heel graag een hebben, maar het al
lerliefst rijdt hij mee in de auto, die zijn
vader nu sinds enkele maanden heeft.
Daar krijgt hij nooit genoeg van.
Zijn vier oudere zusjes plagen hem
nog al eens. maar zijn aan de andere
kant toch ook blij met „hun Jantje". Be
halve deze vier oudere zusjes heeft Jan
tje ook nog een jonger broertje.
Nr. 20. ANS WONDER.
Ans viert vandaag haar 12de verjaar
dag. Zij is in 1938 geboren, op de Na
tionale Feestdag, toen Koningin Wilhel-
mina haar 40-jarig regeringsjubileum
vierde. Zij woont op het Schildereinde,
nr. 8, te Den Burg. Ans schrijft ons, dat
ze graag fietst en ook graag zwemt.
Wel, op Texel kun je heerlijke fiets
tochten maken en je kunt hier ook
zwemmen zoveel als je wilt. Veel plezier
op je 12e verjaardag en laat je strengels
maar vrolijk dansen!
NAAR AUSTRALIË.
Gisteren zijn weer enige Texelaars
naar Australië vertrokken (met de Jo-
han van Oldenbarneveldt). Het zijn: de
heer Jb. Plaatsman, uit De Waal en
echtgenote, de heer C van Heerwaarden
Wzn., Gasthuisstraat, Den Burg, en echt
genote, de heer M. de Hoog, Molwerk,
bij Den Hoorn en echtgenote, en de heer
K. Tap, Het Noorden, die ongehuwd is.
Als de Volendam op 15 October naar
Australië vertrekt, zullen ook weer eni
ge Texelaars aan boord zijn, o.a. het ge
zin van de heer Donker (dat naar Nieuw-
Zeeland gaat, waar de heer Donker zich
reeds heeft gevestigd) en de heer G.
Koolstra en echtgenote. Men heeft ons
verzocht de namen der overige Texelse
adspirant-emigranten welker vertrek
evenwel zo goed als zeker is nog niet
te publiceren.
Hoogstwaarschijnlijk zal eind Septem
ber een tweetal Texelaars (beiden onge
huwd) per Engelse boot naar Canada
emigreren.
(Ingezonden Mededeling).
Je moet het aannemen, kindlief.
Het zal je het beste geluk brengen. Ze
legde haar hand op Jill's arm. Je moet
met bang voor die broche zijn. Die heeft
altijd geluk gebracht aan de vrouwen uit
onze familie. Mijn betovergrootmoeder
heeft ze gekregen van een oude Indische
priester, met wie ze innig bevriend was.
Jill wist niet goed, wat ze zeggen
moest. Wat voor een uitvlucht kon ze
bedenken? En niettemin, terwijl ze naar
het flonkerende juweel staarde, bleef ze
die vreemdeangst voelen. En mrs. Clare
nam de broche en stak ze op Jill's ja
pon en Jill liet het toe. Wat kon ze an
ders doen? Maar het gevoel bleef. Och,
hemel! Wat was ze toch begonnen! Dat
krankzinnige plan van Hugh! Hoe kon
ze er aan ontkomen?
Mrs. Clare sprak verder .Ze zei:
Eén van de meisjes, die de broche
in haar engagementstijd droeg, kreeg
binnen een maand 'n totaal onverwach
te erfenis. Ze heeft eigenlijk altijd geluk
gebracht aan de draagsters behalve
in één geval. Dat was met een meisje,
dat met een Clare verloofd was en de
verloving verbrak en de cadeaux, die ze
gekregen had, behield, dus ook de bro
che. Van het ogenblik der verbreking af
heeft zij allerlei wonderlijke tegensla
gen en moeilijkheden gehad. Het klinkt
allemaal misschien erg bijgelovig en
dwaas, maar het is nu eenmaal niet te
ontkennen, dat men soms aan juwelen
een invloed toeschrijft en wellicht
met recht. Je kent de geschiedenis van
de Hope-diamant?
(Wordt vervolgd.)