De moeilijke keus en voor al Uw drukwerk naar Drukkerij Texelse Courant De burgemeester spreekt Texel ontving zijn burgemeester (Vervolg van le pagina.) hij hoopte, dat zijn opvolger in dit ver band eveneens als lastig zou worden ge kenschetst. Het behoeft geen betoog, dat wij ons gaarne bij deze uitspraak aan sluiten. Zoals U uit hetgeen ik heb gezegd, zult hebben bemerkt, werd de laatste jaren onder de stuwende leiding van Uw voorganger een bepaalde lijn uitgezet waarlangs wij meenden dat het be stuursbeleid van onze gemeente diende te gaan. Wij hopen en vertrouwen, dat U deze lijn zult willen volgen en verder zult willen voortbouwen op de grond slagen die gedurende de ambtsperiode van Uw voorganger werden gelegd. Dit wil niet zeggen, dat wij U gaarne zon der initiatief zouden willen zien, zeker niet. Een burgemeester zonder initiatief en die dus steeds een afwachtende hou ding aanneemt, zou zijn taak wel heel slecht verstaan. Het gaat ons slechts hierom, dat wij vertrouwen en verwachten dat U, in gezond overleg, een vooruitstrevende koers zult volgen en ons zult willen voorgaan in de behartiging van de belangen der bevolking. Onzer zijds geven wij u gaarne de toezegging U te zullen bijstaan voor zoveel dit in ons vei mogen ligt. Ook u, mevrouw De Koning, en de kinderen, wil ik gaarne hartelijk wel kom heten op ons eiland. Na de onaangename oorlogstijd en kampleven en het daarop volgende heen en weer trekken van en naar Indonesië, zal het U, mevrouw, zeer zeker een ge noegen zijn op Texel een bestemmings punt te hebben gevonden, waar U zich met Uw gezin zult kunnen thuis voelen. Ongetwijfeld zult U Uw man tot hulp en steun zijn bij de vervulling van zijn taak. Door onze geïsoleerde ligging zal Uw man vermoedelijk nogal eens op reis zijn. en vaak bij voorkeur met de eerste boot, om 's avonds laat weer thuis te komen. Het burgemeesterschap van een eiland geeft vaak niet zo'n regelmatige arbeid als elders het geval is. Wij zijn echter overtuigd, dat U dit niet vreemd is en Uw man na een druk ke werkdag een waarlijk thuis zal vin den. Tenslotte moge ik U, Burgemeester en Mevrouw, toewensen, dat God Uw ar beid in onze gemeente moge zegenen en oat Hij U gezondheid, kracht en wijs heid moge geven om Uw taak als een Burgervader en Burgermoeder te ver vullen tot heil van de ingezetenen van< Texel. Mijne Heren leden van de Raad, Wet houders en Secretaris, dames en heren genodigden. Bij het begin van deze eerste door mij voorgezeten raadsvergadering past het mij om eerbiedig te gewagen van mijn diepe erkentelijkheid jegens Hare Ma jesteit de Koningin voor mijn benoe ming tot burgemeester van Texel. Op gelijke wijze wil ik van mijn gro te dank getuigen voor het vertrouwen, dat Zijne Excellentie de Minister van Binnenlandse Zaken en de heer Com missaris van de Koningin in mij stelden toen zij mij deze hun doorslaggevende adviezen, deze grote eer te beurt deden vallen. Niet alleen wil ik de erkentelijkheid doen blijken voor de mij persoonlijk te beurt gevallen eer, want ik zou hierin zo gaarne iets anders willen zien, nl. een bewijs van de ernstige wil der Re gering om daar waar mogelijk, ook weer rekening houdende met de om standigheden mensen uit Indonesië, wier loopbaan ontijdig werd afge broken in hun passende functies in het bestek in Nederland weer in te passen. Wanneer deze wens overeenstemt met de werkelijkheid, is mijn dank tevens die van het oude bestuurscorps in Indo nesië, waar ik eens lid van was. Mijne heren leden van de gemeente raad. Uw loco-burgemeester riep mijn vrouw en mij hartelijke woorden van welkom toe en daarvoor wil ik dan, ook FEUILLETON 25.) Waarom heb je een afkeer van alles wat vrouw is? Tja, daar vraag je mij wat! Ik heb mijn ervaringen. Afkeer van vrouwen heb ik niet. Maar ik vertrouw ze met. Zij voelen de dingen anders. Zij hebben geen begrip van fair play. Je kunt niet op ze aan. Zo zijn toch niet alle vrouwen? De meesten wel. Zijn gezicht was strak geworden. Zij dacht: hij wil niet spreken over de vrouw, die hem schan delijk heeft bedrogen. Ze verstoutte zich en vroeg "onduit: Er is zeker een vrouw geweest, die je slecht heeft be handeld? Geloof je? Het kan best zijn en. het kan ook wel niet zo zijn. Wat zal ik je zeggen? In ieder geval, het behoort niet bij onze overeenkomst, dat wij te biecht gaan bij elkaar, wel? Kun je iie overeenkomst nooit vergeten? vroeg ze met een plotselinge blos. Kunnen wij niet gewoon vrienden zijn? Hij keek haar ernstig aan. Dat zijn we al, is 't niet? Hm, ja maar er blijft een muur tussen ons. Nu je zult moeten toegeven, dat onze vriendschap onder vreemde om standigheden is ontstaan. Dat is zo. Ze dronk met kleine teugjes van haar koffie. Ze had niet kunnen zeggen, wat voor mijn vrouw, bijzonder dank zeg gen; maar daarnaast liet hij ook door schemeren een zeer lichte argwaan en verder deed hij enige uiterst bedekte worden van waarschuwing horen tegen deze man uit Indonesië. Ik acht dit volkomen begrijpelijk en aldus zal wel ongeveer de algemene opinie van Texel zijn vertolkt. Die waarschuwing van: bedenkt wel, burgemeester, wij zijn een gemoedelijk volk en hou daar rekening mee, brengt mij merkwaardig genoeg een herinne ring uit mijn zeer prille jeugd naar vo ren. Ik woonde toen op een boerderij in een klein dorp. En thuis, dat staat mij nog scherp voor de geest, was één der maatstaven waarnaar men iemand be oordeelde, of hij „trots" was. Dit trots had een speciale en ongunstige beteke nis. Dat ik thans nog moet denken aan die eerste waarschuwing van toen mag voor u en alle gemeentenaren een ge ruststelling zijn en mijnerzijds mag ik dan de verzekering geven, dat ik, naast e en juiste vervulling van de mij door de wet opgedragen taak er naar zal streven ten volle gesteund te worden door mijn vrouw en kinderen. Ik sprak van lichte argwaan, die ik aanvoelde. Hierop moet ik u zeggen, dat ikenerzijds met voldoende zelfvertrou wen, aan de andere kant met gepaste bescheidenheid mijn nieuwe taak tege moet zie. Wel in het bijzonder past mij bescheidenheid, want tenslote, het kan niet anders, een afwezigheid rond 22 jaren uit Nederland maakt dat men de verhoudingen, bestuurlijk en op politiek gebied niet meer geheel kent. Evenwel, en gelukkig maar, besturen als zodanig vertonen overal ter wereld naast bescheidenheid toch ook weer ge lijkvormigheid. En dan mag ik mij ge lukkig prijzen in Indonesië een langdu rige bestuurservaring te hebben gehad en bovendien te zijn geschoold door eni ge zeer bekwame bestuurders, waarbij mijn beste leermeester, dit wil ik wel zeggen al ware het alleen ter ere van zijn nagedachtenis, een Indonesiër was. Mijne heren, u zult en kunt van mij niet verwachten, dat ik voor uw Raad verschijn met omlijnde plannen, noch zult u een soort van politieke geloofs belijdenis tegemoet zien, hoewel uiter aard mijn politieke richting vaststaat. Van meer belang acht ik, dat u in mij iemand zult vinden, die steeds de be ginselen van een ware democratie heeft hooggehouden. En daarom ook moet ik wel het grootste heil voor de gemeente Texel zien in een zo nauw mogelijke samen werking tussen uw Raad en het College van B. en W. Gaarne doe ik de belofte van trouwe samenwerking, daarbij de hoop uitsprekend, ook van uwe zijde die samenwerking te mogen ondervinden. Aldus wordt ook de kans, die iedere nieuweling heeft om fouten te maken, tot zo gering mogelijke proporties te ruggebracht. De loco-burgemeester te kende op zo zeióe hij zelf ongeveer min of meer chauvinistische wijze het beeld zoals Texel dit nu te zien geeft. Nog een ander beeld zag ik, dit nl., dat door de toenmalige burgemees ter werd geschilderd in de raadsverga dering van 10 Nov. 1945. Ik zal niet in uitvoerige aanhalingen vervallen, dit is ook niet nodig, want de toestand was, zei hij, in één woord deplorabel. Dit zo zijnde begrijp ik het chauvinisme van de loco-burgemeester, want bij de rond rit, die wij de vorige week over het ei land mochten maken onder de deskun dige leiding van de beide wethouders, kan ik concluderen, dat er sedert de oorlogsjaren op Texel waarlijk iets groots is verricht. Een woord van hulde voor wat uw Raad met de afgetreden burgemeester tezamen bereikte is op zijn plaats. Is er dus alle reden voor uw Raad en mijn voorganger om tevreden te zijn over het bereikte, zo mag er toch geen aanleiding zijn om nu in rustige rust te verzinken, want problemen, en waarlijk niet van geringe omvang, zijn er nog genoeg. Het verbindingspro bleem, de electriciteitsvoorziening, en de waterleiding werden genoemd, dan zijn er uiteraard velerlei vragen op cul tureel en sociaal gebied, zodat voor mij niet alles voor mijn voeten is wegge veegd en dus uw Raad en het College ze wilde of verlangde op dat ogenblik tenzij dat iemand haar weghaalde van al dit moeilijke, dat zo vreemd was aan haar natuur en gevoelens. Waarom kunnen wij niet een beet je gewoon zijn ondanks al die vreemde omstandigheden? vroeg ze. Wat moet ik daarop antwoorden? Ik ik ben eigenlijk bang voor vrou wen zoals een mens bang is voor iets, dat hem benadelen kan en dat hij niet begrijpt, zodat hij er zich niet tegen kan verdedigen. Ik zal jullie nooit begrij pen en ik vermoed, dat jij mij ook wel nooit begrijpen zult! Ik zou mijn best kunnen doen. Ik weet nog niet of ik dat prettig zou vinden. O, riep ze, je bent onmenselijk! Je bent wreed het is vreselijk unfair! Ik heb mijn best gedaan, je te helpen in een grote moeilijkheid. Dat was een overeenkomst tussen ons. Ik heb aan mijn verplichting vol daan. O, die man had geen hart! Ze was gek geweest, dat maar één ogenblik te denken. Het was afschuwelijk van hem, altijd weer met dat contract aan te ko men. Vóór ze het kon verhinderen, scho ten haar ogen vol tranen. Vergeef mij, zei hij. Verdriet is wel het laatste wat ik je wil aandoen. Het spijt me. Nou goed dan spijt het mij niet. Ze zette haar kopje neer. Hoe is het mogelijk, dat je zo'n onmenselijke hou ding blijft aannemen! Ik heb niets ge- van B. en W. nog voldoende ruimte vin den, tot ontplooiing van dit initiatief, dat ons wordt toegewenst. Nog iets anders zag ik op de tocht door Texel, dat nl. het Coöperatiewezen hier sterk ontwikkeld is. Waar dit zo is moet de samenleving goed zijn. Mijne heren u zult in mij een warm voorstan der vinden van de coöperatieve ge dachte en alles wat daarmede samen hangt. Na wat ik reeds zei, is het nauwelijks meer nodig tot de heren wethouders af zonderlijk het woord te richten. Ik had het voorrecht met de heren De Waard en Hin een ganse dag door te brengen en te praten over het verleden, het he den en de toekomst van Texel. Ik had het gevoel, dat we elkaar daarbij tege moet traden als behoorlijke en eerlijke mannen, bereid tot begrip en samen werking en de herinnering aan deze dag zal mijn vrouw en mij nog lang bij blijven. Wat moet ik dan nog meer zeg gen? Laat mij slechts de hoop uitspre ken, dat de indrukken van de eerste dag, waarbij het gehele nu bestaande college van B. en W. op tournee was, de juiste waren, en dat de samenwerking, die zo intiem en intern moet zijn, zal zijn en blijven als ik toen verwachtte. De burgemeester richtte zich hierop in hartelijke bewoordingen tot de ge meentesecretaris, waarbij hij opmerkte, dat hij de betekenis van deze en soort gelijke functies goed kende, waar hij gedurende enige jaren zelf residentie secretaris is geweest. Daarom liet het zich begrijpen hoe belangrijk de bur gemeester het secretarisambt acht. Ik hoop dan ook, zo vervolgde de burge meester, dat de samenwerking van het gemeentebestuur met u en de u onder geschikte ambtenaren uitstekend zal zijn. In het volste vertrouwen doe ik op u en hen een beroep voor de toekomst. En hiermede, mijne heren leden van de Raad wilde ik dan eindigen. Moge de Almachtige onze gezamenlij ke arbeid tot heil van Texel en zijn be volking zegenen. De heer Jb. Bruin, oudste raadslid, sprak de burgemeester als volgt toe: Het is voor mij een grote eer, Burge meester en Mevrouw en kinderen, als oudste lid van de gemeenteraad, u hier van harte welkom te mogen heten. Ik doe dat namens de gehele Raad en de Texelse bevolking. In uw ambt als burgemeester zal er op Texel veel van u worden gevergd, want uw voorganger, burgemeester Rehorst, heeft hier in zijn 4-jarige ambtsperiode, veel bereikt en was bij de Texelse bevolking zeer ge zien. Wij zagen dan ook het gezin Re- horst met lede ogen naar Den Helder vertrekken. Om iets vertrouwds uit je omgeving te verliezen daar schuilt altijd iets wee moedigs in. Maar in een nieuw begin zit een verwachting voor de toekomst. En met deze verwachting treden wij u en uw gezin tegemoet. Wij als gemeen teraad hopen, dat u als hoofd van de ge meente Texel er in zal slagen veel voor ons mooie eiland le bereiken. Veel ligt er nog te wachten op verwerkelijking: de electrificatie voor de buitenwijken, wa terleiding waar al jaren en jaren op is gewacht, veel is ei voor de woning bouw gedaan maar het tekort aan wo ningen is nog groot en wij hopen, dat u met kracht bij de betrokken instanties zult aandringen op verbetering. Maar ook het culturele leven en de sport zullen uw aandacht vragen, want ook op dit gebied is nog veel te berei ken. Texel is een mooi eiland en de be volking gaat hier over het algemeen zeer gemoedelijk met elkaar om. Wij hopen dat u en uw gezin zich hier spoe dig thuis zult gevoelen. Uw werk in Indonesië was geheel an ders dan de taak waar u hier voor ge plaatst wordt. In de vele jaren, dat u in Indonesië werkzaam was, is er hier in Nederland veel veranderd, doch ook de maatschappelijke verhoudingen zijn totaal gewijzigd. De medezeggenschap wortelt steeds dieper in de bevolking. Een vruchtbare samenwerking van de gehele bevolking is de eerste voorwaar de, zowel voor de economische als voor de culturele opbouw van ons eiland. Er wacht u hier een zware taak, daan om dat te verdienen en toch blijf je zo! Hij keek haar recht aan en voor het eerst zag ze duidelijk, hoeveel droef heid er in zijn ogen lag. Het gaf haar een schok. Alle hardheid was uit zijn blik verdwenen en er was alleen droef heid overgebleven. Hij zei: Ik probeer niet onmenselijk of wreed te zijn. Er is niets anders dan dat ik absoluut vreemd sta tegenover vrou wen. Ik begrijp ze niet en ik verwacht ook niet, dat zij mij begrijpen. Heb je geen vrienden ook? Ik zie je altijd alleen. Ben je eigenlijk niet een erg eenzaam mens? Verschrikkelijk. Misschien klinkt dat een beetje tragisch, maar het is mij niet te doen om medelijden, hoor. Moe der en ik zijn altijd alles voor elkaar geweest. Eigenlijk is dat iets pijnlijks in je leven, zó gebonden te zijn aan je moeder, vooral als je weet, dat ze elke dag kan heengaan. Ze stond op, liep cm de tafel heen en kwam bij hem staan, met haar hand op zijn schouder. Ik kan nog niet geloven, dat ze moet sterven, zei ze zacht. Ik heb de grootste specialisten bij haar gehad. Denk je, dat ik iets onge daan heb gelaten? Hugh Ik moet je iets zeggen. Vader had een vriend, die maar ge woon dokter was in de streek waar wij woonde. Hij was erg knap en eigen lijk zenuwspecialist. Hij paste vaak an dere geneeswijzen toe dan de gebruike lijke natuurgeneeswijzen en zo. Een burgemeester. Een groot aanpassings vermogen is nodig om het grote ver schil te overbruggen. Wij hopen van harte dat u hierin zult slagen, want het mooiste wat een gemeente kan bezitten is een burgervader waar de gehele be volking strots op is. Op onze medewet king hiervoor kunt u zeker rekenen. En, burgemeester, met een gemeente raad die voor zijn medeburgers op de bres wil staan en een burgerij zo u heeft kunnen aanschouwen die een grote be langstelling heeft voor het gemeente werk kunt u zeker met vertrouwen de toekomst tegemoet zien. De burgemeester betuigde mede na mens zijn vrouw zijn oprechte dank voor de hartelijke woorden. Ik hoop, al dus spreker, naar buiten even lastig te zullen zijn als mijn voorganger en naar binnen even beminlijk als mijn voor ganger. Vervolgens werd het woord gevoerd door mr. G. D. Rehorst, onze vroegere burgemeester, thans hoofd van de ge meente Den Helder. Eerst sprak mr. Rehorst namens het bestuur van de af deling Noordholland van de vereniging van Nederlandse Gemeenten. 20 ge meenten, welke 4 maal per jaar plegen te vergaderen. Daar worden de proble men besproken en daar heerst een har telijk collegiaal contact. Als oud-burgemeester van Texel kon spreker de heer De Koning van harte geluk wensen met de benoeming tot burgemeester van het mooie eiland Texel: burgemeester van Texel te zijn is een bijzonder voorrecht, het is een van de mooiste plattelandsgemeenten van Nederland. Op zovelerlei gebied is aardig werk te verrichten, dat het al tijd een genoegen is dit mooie ambt te vervullen. De Raad kenmerkt zich door een grote bereidwilligheid om u open en eerlijk tegemoet te komen. U zult be merken, dat u veel meer teruggeschon ken wordt dan uzelf gegeven heeft. Ie der dorp van Texel is verschillend, maar alom is men bereid de burge meester hartelijk tegemoet te komen. In de vrouw van de burgemeester ziet men graag een burgermoeder. Het plat telandsleven is u niet onbekend, dat geeft het vertrouv/en, dat u zich hier thuis zult gevoelen. Ik hoop, dat u over al uitgestoken handen zult vinden en deelgenoot zult worden van alles wat hier leeft onder de bevolking en in de gezinnen. Mogen wij met elkander jaren ge tuigen zijn van de bloei van Texel on der leiding van een vooruitstrevend ge meentebestuur en onder leiding van een burgemeester die hart voor zijn werk heeft en van zijn bevolking houdt. Dan zal deze dag in de geschiedenis geboek staafd blijven als een gelukkige dag. Ik wens u het allerbeste toe. Ds. Van Reijendam sprak hierna als vertegenwoordiger van de protestantse geestelijkheid van Texel. Spreker heet te de familie De Koning van harte wel kom. De verschillende deugden van het eiland worden en zijn wel voor u ge- etaleerd en u zult ze zelf ook opmerken, maar ik weet niet of het een deugd is, dat hier zoveel gescheiden protestantse kerken zijn. Persoonlijk ben ik er van overtuigd, dat zulks geen deugd is, maar wel is het een deugd dat verschil lende protestantse kerken contact met elkander hebben in het Texelse theolo gen-convent. Namens dit convent en namens de verschillende protestantse gemeenten wens ik u geluk met uw benoeming en heet ik u welkom in de Texelse gemeenten. Wij hopen, dat u uw taak wilt zien als een dienst aan God, als regerende bij de gratie Gods. Wij wensen u een gezegende tijd toe, u wijsheid en kracht toebiddend en dat u zich hier thuis zult gevoelen. Pastoor Persoon sprak namens de R. K. Geestelijken en „de 2600-2700 Rooms Katholieken". De Texelaars zijn een gemoedelijk slag volk, zolang u hier zult zijn, zult u hier ongetwijfeld met genoegen wezen, jammer, dat de burgemeesters doorgaans zo gauw weer vertrekken! De gemiddelde Texelse ambtsperiode is 5-7 jaar. U zult hier zijn de Koning van het eiland. Het begrip Koning veronderstelt de aanwezigheid van onderdanen en dat zijn we alle maal. Wil de zaak in het koninkrijk jongen, die op de boerderij van zijn va der van een ladder was gevallen, had ook zijn ruggegraat beschadigd. Maar dr. Evans heeft hem volkomen genezen. Zouden wij het nog niet eenmaal kun nen proberen Hij greep haar hand. Jill! zei hij. Is dat werkelijk waar? Zou.... zou er nog een kans kunnen zijn? Natuurlijk, Hugh! Ik geloof vast aan de mogelijkheid. We we moeten er voor vechten. Laten we er samen voor vechten! Hij bleef stil voor zich uitstaren. Ze voelde plotseling een bijna onweer staanbaar verlangen, zich naar hem toe te buigen en hem le kussen tot die wan hopige blik uit zijn ogen verdween. Maar.... ze was alleen maar hier „bij overeenkomst", ze speelde geen rol in zijn leven. Ze speelde slechts een „be taalde" rol, dat was alles. Ze zei: Vat moed, Hugh. We zullen het proberen we zullen alles proberen, wat nog mogelijk is. Op dit ogenblik ging de deur open en ze keken beiden op. Bessie liet iemand binnen. Het was een meisje, zó slank, dat men haar gerust mager kon noe men. Ze was prachtig gekleed in een blauw mantelpak met een kostbare vos om haar schouders. Om haar hals droeg ze echte parels en aan haar hand flon kerden diamanten. Van top tot teen was ze een beeld van rijkdom en voornaam heid. Lady Honor, kondigde Bessie aan en Jill keek snel naar Hugh's gedicht. goed gaan dan moet de bevolking ge hoorzaamheid en eerbied betonen. Ieder heeft zijn eigen godsdienstige levensbe schouwing, maar tot u komt toch een ieder met zijn moeilijkheden, want u is onze burgervader. Moge ook uw devies spoedig zijn: „Groen-Zwart, Texel's in het hart!" De heer P. Bakker Azn., Dijkgraaf van de 30 Gem. Polders, zei: Meneer en mevrouw De Koning. Als voorzitter van het Waterschap de 30 Gemeenschappelijke Polders en namens alle overige polders op Texel, heet ik u hartelijk welkom in deze gemeente, ik wens u veel geluk met uw benoeming als burgemeester van Texel en hoop, dat wij, evenals met uw voorganger, prettig met u mogen samenwerken tot meerdere bloei van ons mooie eiland. De heer C. J. de Lugt: Allereerst wens ik u van harte geluk met uw be noeming tot burgemeester van Texel en tevens met deze voor u en uw familie zo onvergetelijke dag van uw installatie. Ik bied u deze gelukwensen aan na mens de gehele Texelse agrarische be volking, dus zowel werknemers- als werkgeversorganisaties. De opbouw van de Stichting van de Landbouw beoogt een samengaan van alle belanghebben den en de overheid om te komen tot economisch en sociaal verantwoorde toestanden in de landbouw en tussen de landbouw en de industrie. De landbouw en de veeteelt zijn op Texel mede de belangrijkste pilaren van welvaart. Nu heeft men vaak gezegd, dat de land bouw het troetelkindje is van onze hui dige regering. Ik geloof echter niet, dat de regering zoveel van dit kindje houdt maar dat het een noodzakelijk gevolg is van het feit, dat onze agrarische export de steunpilaar van onze deviezenpositie is. De Texelse plattelandsbevolking gaat met haar tijd mee en buit alle haar door wetenschap en voorlichting ver strekte mogelijkheden uit om de pro ductie te verhogen. Al deze dingen heb ben tot gevolg een nauwe samenwer king met de overheid en ik noem dan zo terloops tbc-'oestrijding, veterinair- hygiënische dienst, melkcontrole, voor lichtingsdienst. Al deze raakvlakken met de overheid vereisen een innige sa menwerking en ik hoop dan ook, dat wij met u, als hoofd onzer gemeenschap, een vruchtbare samenwerking tot stand kunnen brengen, een goede samenwer king, die er ook altijd geweest is. Ik kan u verzekeren, dat onzerzijds al het mogelijke gedaan zal worden om dit te bereiken in het belang van de Texelse landbouw en veeteelt in het bijzonder, maar ook voor het welzijn van ons ge liefd eiland. De heer W. H. Lap sprak als voorzitter van de VW Texel. De heer De Waard, aldus spreker, heeft als de drie voor naamste bronnen van bestaan genoemd de landbouw, de visserij en het toeristen verkeer. 3 Bronnen, 3 pompen. Het pro duct dat uit die pompen vloeit is de welvaart van Texel. Ik hoop, dat de stroom van welvaart hoe langer hoe breder zal worden. De zucht om op ver schillende manieren te gaan pompen kan aanleiding geven tot geschillen. Ons bestuur zou graag zien, dat de ge schillen overbrugd werden opdat er ge zamenlijk, met vereende krachten ge pompt en geproduceerd kan worden. Dat u daartoe uw grachten zult willen inzetten is de hoop van de VVV Texel. De heer Kaczor sprak als waarne mend voorzitter van de Sociale Dienst. Spreker had met belangstelling gelui sterd naar de woorden van de heer Lap die had gesproken over de bronnen van ontvangst, hijzelf moest een bron van uitgave noemen, nl. de sociale dienst. Deze dienst baart veel zorg. Het sociaal werk is een mooi werk. Dit werk heb ik jaren mogen doen. Spreker hoopte, dat ook de nieuwe burgemeester deze dienst veel steun zou willen geven. De heer P. Beemsterboer, gemeente secretaris, sprak de burgemeester mede namens het secretarie-personeel harte lijk toe. De burgemeester dankte mede na mens zijn vrouw alle sprekers voor hun hartelijke begroeting. Naar aanleiding van de woorden van de gemeente-secre taris zei spreker, dal hij steeds open oog zal hebben voor de ambtenaarsbelangen. Dat was veranderd. Gewoonlijk droeg nij een masker, dat het onmogelijk maakte, te zien wat er in hem omging, maar nu, voor een kort ogenblik, was dat masker verdwenen. Hij was woe dend, dat zag Jill duidelijk. Er was iets tussen hem en dat meisje, iets dat on der de oppervlakkige groet, die zij wis selden, verborgen bleef maar niet voor Jill. Hugh was opgestaan. Hoe gaat het je? zei hij. Heb je al koffie gedronken? Dit is miss Terrence. Dat zie ik. Ik voel mij een beetje als facheuse troisième. Ze legde haar tasje op tafel. Ze had groene ogen en een hard gezicht. Het doet mij genoegen kennis met u te maken, zei ze tegen Jill en daarna: Vertel me toch wat hier achter zit, Hugh. Ik dacht dat je met de vrouwen had afgedaan en nu vind ik je hier aan een kleine lunch a deux. 't Is meer dan vreemd! Wat zit er achter? Niets. En ik hoor, dat jullie verloofd zijn? Jill voelde, dat dit een schot op goed geluk. was. Ze zag lady Honor's ogen speuren naar de indruk, die haar woor den maakten. Och, de mensen praten zoveel on zin. Het schot had Hugh niet getroffen. Hij hield zich koel. Jill kon een gevoel van bewondering niet onderdrukken. Ze ging terug naar haar stoel en nam haar kopje koffie op. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1950 | | pagina 4