De moeilijke keus
en voor al Uw drukwerk naar Drukkerij Texelse Courant
De burgemeester spreekt
Texel ontving zijn burgemeester
(Vervolg van le pagina.)
hij hoopte, dat zijn opvolger in dit ver
band eveneens als lastig zou worden ge
kenschetst. Het behoeft geen betoog, dat
wij ons gaarne bij deze uitspraak aan
sluiten.
Zoals U uit hetgeen ik heb gezegd,
zult hebben bemerkt, werd de laatste
jaren onder de stuwende leiding van Uw
voorganger een bepaalde lijn uitgezet
waarlangs wij meenden dat het be
stuursbeleid van onze gemeente diende
te gaan. Wij hopen en vertrouwen, dat
U deze lijn zult willen volgen en verder
zult willen voortbouwen op de grond
slagen die gedurende de ambtsperiode
van Uw voorganger werden gelegd. Dit
wil niet zeggen, dat wij U gaarne zon
der initiatief zouden willen zien, zeker
niet. Een burgemeester zonder initiatief
en die dus steeds een afwachtende hou
ding aanneemt, zou zijn taak wel heel
slecht verstaan.
Het gaat ons slechts hierom, dat wij
vertrouwen en verwachten dat U, in
gezond overleg, een vooruitstrevende
koers zult volgen en ons zult willen
voorgaan in de behartiging van
de belangen der bevolking. Onzer
zijds geven wij u gaarne de
toezegging U te zullen bijstaan voor
zoveel dit in ons vei mogen ligt.
Ook u, mevrouw De Koning, en de
kinderen, wil ik gaarne hartelijk wel
kom heten op ons eiland.
Na de onaangename oorlogstijd en
kampleven en het daarop volgende heen
en weer trekken van en naar Indonesië,
zal het U, mevrouw, zeer zeker een ge
noegen zijn op Texel een bestemmings
punt te hebben gevonden, waar U zich
met Uw gezin zult kunnen thuis voelen.
Ongetwijfeld zult U Uw man tot hulp
en steun zijn bij de vervulling van zijn
taak.
Door onze geïsoleerde ligging zal Uw
man vermoedelijk nogal eens op reis
zijn. en vaak bij voorkeur met de eerste
boot, om 's avonds laat weer thuis te
komen. Het burgemeesterschap van een
eiland geeft vaak niet zo'n regelmatige
arbeid als elders het geval is.
Wij zijn echter overtuigd, dat U dit
niet vreemd is en Uw man na een druk
ke werkdag een waarlijk thuis zal vin
den.
Tenslotte moge ik U, Burgemeester en
Mevrouw, toewensen, dat God Uw ar
beid in onze gemeente moge zegenen en
oat Hij U gezondheid, kracht en wijs
heid moge geven om Uw taak als een
Burgervader en Burgermoeder te ver
vullen tot heil van de ingezetenen van<
Texel.
Mijne Heren leden van de Raad, Wet
houders en Secretaris, dames en heren
genodigden.
Bij het begin van deze eerste door mij
voorgezeten raadsvergadering past het
mij om eerbiedig te gewagen van mijn
diepe erkentelijkheid jegens Hare Ma
jesteit de Koningin voor mijn benoe
ming tot burgemeester van Texel.
Op gelijke wijze wil ik van mijn gro
te dank getuigen voor het vertrouwen,
dat Zijne Excellentie de Minister van
Binnenlandse Zaken en de heer Com
missaris van de Koningin in mij stelden
toen zij mij deze hun doorslaggevende
adviezen, deze grote eer te beurt deden
vallen.
Niet alleen wil ik de erkentelijkheid
doen blijken voor de mij persoonlijk te
beurt gevallen eer, want ik zou hierin
zo gaarne iets anders willen zien, nl.
een bewijs van de ernstige wil der Re
gering om daar waar mogelijk, ook
weer rekening houdende met de om
standigheden mensen uit Indonesië,
wier loopbaan ontijdig werd afge
broken in hun passende functies in het
bestek in Nederland weer in te passen.
Wanneer deze wens overeenstemt met
de werkelijkheid, is mijn dank tevens
die van het oude bestuurscorps in Indo
nesië, waar ik eens lid van was.
Mijne heren leden van de gemeente
raad.
Uw loco-burgemeester riep mijn
vrouw en mij hartelijke woorden van
welkom toe en daarvoor wil ik dan, ook
FEUILLETON
25.) Waarom heb je een afkeer van
alles wat vrouw is?
Tja, daar vraag je mij wat! Ik heb
mijn ervaringen. Afkeer van vrouwen
heb ik niet. Maar ik vertrouw ze met.
Zij voelen de dingen anders. Zij hebben
geen begrip van fair play. Je kunt niet
op ze aan.
Zo zijn toch niet alle vrouwen?
De meesten wel. Zijn gezicht was
strak geworden. Zij dacht: hij wil niet
spreken over de vrouw, die hem schan
delijk heeft bedrogen. Ze verstoutte
zich en vroeg "onduit: Er is zeker een
vrouw geweest, die je slecht heeft be
handeld?
Geloof je? Het kan best zijn en.
het kan ook wel niet zo zijn. Wat zal ik
je zeggen? In ieder geval, het behoort
niet bij onze overeenkomst, dat wij te
biecht gaan bij elkaar, wel?
Kun je iie overeenkomst nooit
vergeten? vroeg ze met een plotselinge
blos. Kunnen wij niet gewoon vrienden
zijn?
Hij keek haar ernstig aan.
Dat zijn we al, is 't niet?
Hm, ja maar er blijft een muur
tussen ons.
Nu je zult moeten toegeven, dat
onze vriendschap onder vreemde om
standigheden is ontstaan.
Dat is zo.
Ze dronk met kleine teugjes van haar
koffie. Ze had niet kunnen zeggen, wat
voor mijn vrouw, bijzonder dank zeg
gen; maar daarnaast liet hij ook door
schemeren een zeer lichte argwaan en
verder deed hij enige uiterst bedekte
worden van waarschuwing horen tegen
deze man uit Indonesië.
Ik acht dit volkomen begrijpelijk en
aldus zal wel ongeveer de algemene
opinie van Texel zijn vertolkt.
Die waarschuwing van: bedenkt wel,
burgemeester, wij zijn een gemoedelijk
volk en hou daar rekening mee, brengt
mij merkwaardig genoeg een herinne
ring uit mijn zeer prille jeugd naar vo
ren. Ik woonde toen op een boerderij in
een klein dorp. En thuis, dat staat mij
nog scherp voor de geest, was één der
maatstaven waarnaar men iemand be
oordeelde, of hij „trots" was. Dit trots
had een speciale en ongunstige beteke
nis. Dat ik thans nog moet denken aan
die eerste waarschuwing van toen mag
voor u en alle gemeentenaren een ge
ruststelling zijn en mijnerzijds mag ik
dan de verzekering geven, dat ik, naast
e en juiste vervulling van de mij door
de wet opgedragen taak er naar zal
streven ten volle gesteund te worden
door mijn vrouw en kinderen.
Ik sprak van lichte argwaan, die ik
aanvoelde. Hierop moet ik u zeggen, dat
ikenerzijds met voldoende zelfvertrou
wen, aan de andere kant met gepaste
bescheidenheid mijn nieuwe taak tege
moet zie. Wel in het bijzonder past mij
bescheidenheid, want tenslote, het kan
niet anders, een afwezigheid rond 22
jaren uit Nederland maakt dat men de
verhoudingen, bestuurlijk en op politiek
gebied niet meer geheel kent.
Evenwel, en gelukkig maar, besturen
als zodanig vertonen overal ter wereld
naast bescheidenheid toch ook weer ge
lijkvormigheid. En dan mag ik mij ge
lukkig prijzen in Indonesië een langdu
rige bestuurservaring te hebben gehad
en bovendien te zijn geschoold door eni
ge zeer bekwame bestuurders, waarbij
mijn beste leermeester, dit wil ik wel
zeggen al ware het alleen ter ere van
zijn nagedachtenis, een Indonesiër was.
Mijne heren, u zult en kunt van mij
niet verwachten, dat ik voor uw Raad
verschijn met omlijnde plannen, noch
zult u een soort van politieke geloofs
belijdenis tegemoet zien, hoewel uiter
aard mijn politieke richting vaststaat.
Van meer belang acht ik, dat u in mij
iemand zult vinden, die steeds de be
ginselen van een ware democratie heeft
hooggehouden.
En daarom ook moet ik wel het
grootste heil voor de gemeente Texel
zien in een zo nauw mogelijke samen
werking tussen uw Raad en het College
van B. en W. Gaarne doe ik de belofte
van trouwe samenwerking, daarbij de
hoop uitsprekend, ook van uwe zijde die
samenwerking te mogen ondervinden.
Aldus wordt ook de kans, die iedere
nieuweling heeft om fouten te maken,
tot zo gering mogelijke proporties te
ruggebracht. De loco-burgemeester te
kende op zo zeióe hij zelf ongeveer
min of meer chauvinistische wijze
het beeld zoals Texel dit nu te zien
geeft. Nog een ander beeld zag ik, dit
nl., dat door de toenmalige burgemees
ter werd geschilderd in de raadsverga
dering van 10 Nov. 1945. Ik zal niet in
uitvoerige aanhalingen vervallen, dit is
ook niet nodig, want de toestand was,
zei hij, in één woord deplorabel. Dit zo
zijnde begrijp ik het chauvinisme van
de loco-burgemeester, want bij de rond
rit, die wij de vorige week over het ei
land mochten maken onder de deskun
dige leiding van de beide wethouders,
kan ik concluderen, dat er sedert de
oorlogsjaren op Texel waarlijk iets
groots is verricht. Een woord van hulde
voor wat uw Raad met de afgetreden
burgemeester tezamen bereikte is op
zijn plaats. Is er dus alle reden voor uw
Raad en mijn voorganger om tevreden
te zijn over het bereikte, zo mag er toch
geen aanleiding zijn om nu in rustige
rust te verzinken, want problemen, en
waarlijk niet van geringe omvang, zijn
er nog genoeg. Het verbindingspro
bleem, de electriciteitsvoorziening, en
de waterleiding werden genoemd, dan
zijn er uiteraard velerlei vragen op cul
tureel en sociaal gebied, zodat voor mij
niet alles voor mijn voeten is wegge
veegd en dus uw Raad en het College
ze wilde of verlangde op dat ogenblik
tenzij dat iemand haar weghaalde
van al dit moeilijke, dat zo vreemd was
aan haar natuur en gevoelens.
Waarom kunnen wij niet een beet
je gewoon zijn ondanks al die vreemde
omstandigheden? vroeg ze.
Wat moet ik daarop antwoorden?
Ik ik ben eigenlijk bang voor vrou
wen zoals een mens bang is voor iets,
dat hem benadelen kan en dat hij niet
begrijpt, zodat hij er zich niet tegen kan
verdedigen. Ik zal jullie nooit begrij
pen en ik vermoed, dat jij mij ook wel
nooit begrijpen zult!
Ik zou mijn best kunnen doen.
Ik weet nog niet of ik dat prettig
zou vinden.
O, riep ze, je bent onmenselijk! Je
bent wreed het is vreselijk unfair!
Ik heb mijn best gedaan, je te helpen in
een grote moeilijkheid.
Dat was een overeenkomst tussen
ons. Ik heb aan mijn verplichting vol
daan.
O, die man had geen hart! Ze was
gek geweest, dat maar één ogenblik te
denken. Het was afschuwelijk van hem,
altijd weer met dat contract aan te ko
men. Vóór ze het kon verhinderen, scho
ten haar ogen vol tranen.
Vergeef mij, zei hij. Verdriet is wel
het laatste wat ik je wil aandoen. Het
spijt me.
Nou goed dan spijt het mij niet.
Ze zette haar kopje neer. Hoe is het
mogelijk, dat je zo'n onmenselijke hou
ding blijft aannemen! Ik heb niets ge-
van B. en W. nog voldoende ruimte vin
den, tot ontplooiing van dit initiatief,
dat ons wordt toegewenst.
Nog iets anders zag ik op de tocht
door Texel, dat nl. het Coöperatiewezen
hier sterk ontwikkeld is. Waar dit zo is
moet de samenleving goed zijn. Mijne
heren u zult in mij een warm voorstan
der vinden van de coöperatieve ge
dachte en alles wat daarmede samen
hangt.
Na wat ik reeds zei, is het nauwelijks
meer nodig tot de heren wethouders af
zonderlijk het woord te richten. Ik had
het voorrecht met de heren De Waard
en Hin een ganse dag door te brengen
en te praten over het verleden, het he
den en de toekomst van Texel. Ik had
het gevoel, dat we elkaar daarbij tege
moet traden als behoorlijke en eerlijke
mannen, bereid tot begrip en samen
werking en de herinnering aan deze
dag zal mijn vrouw en mij nog lang bij
blijven. Wat moet ik dan nog meer zeg
gen? Laat mij slechts de hoop uitspre
ken, dat de indrukken van de eerste
dag, waarbij het gehele nu bestaande
college van B. en W. op tournee was, de
juiste waren, en dat de samenwerking,
die zo intiem en intern moet zijn, zal
zijn en blijven als ik toen verwachtte.
De burgemeester richtte zich hierop
in hartelijke bewoordingen tot de ge
meentesecretaris, waarbij hij opmerkte,
dat hij de betekenis van deze en soort
gelijke functies goed kende, waar hij
gedurende enige jaren zelf residentie
secretaris is geweest. Daarom liet het
zich begrijpen hoe belangrijk de bur
gemeester het secretarisambt acht. Ik
hoop dan ook, zo vervolgde de burge
meester, dat de samenwerking van het
gemeentebestuur met u en de u onder
geschikte ambtenaren uitstekend zal
zijn. In het volste vertrouwen doe ik op
u en hen een beroep voor de toekomst.
En hiermede, mijne heren leden van
de Raad wilde ik dan eindigen.
Moge de Almachtige onze gezamenlij
ke arbeid tot heil van Texel en zijn be
volking zegenen.
De heer Jb. Bruin, oudste raadslid,
sprak de burgemeester als volgt toe:
Het is voor mij een grote eer, Burge
meester en Mevrouw en kinderen, als
oudste lid van de gemeenteraad, u hier
van harte welkom te mogen heten.
Ik doe dat namens de gehele Raad en
de Texelse bevolking. In uw ambt als
burgemeester zal er op Texel veel van
u worden gevergd, want uw voorganger,
burgemeester Rehorst, heeft hier in zijn
4-jarige ambtsperiode, veel bereikt en
was bij de Texelse bevolking zeer ge
zien. Wij zagen dan ook het gezin Re-
horst met lede ogen naar Den Helder
vertrekken.
Om iets vertrouwds uit je omgeving
te verliezen daar schuilt altijd iets wee
moedigs in. Maar in een nieuw begin
zit een verwachting voor de toekomst.
En met deze verwachting treden wij u
en uw gezin tegemoet. Wij als gemeen
teraad hopen, dat u als hoofd van de ge
meente Texel er in zal slagen veel voor
ons mooie eiland le bereiken. Veel ligt
er nog te wachten op verwerkelijking: de
electrificatie voor de buitenwijken, wa
terleiding waar al jaren en jaren op is
gewacht, veel is ei voor de woning
bouw gedaan maar het tekort aan wo
ningen is nog groot en wij hopen, dat u
met kracht bij de betrokken instanties
zult aandringen op verbetering.
Maar ook het culturele leven en de
sport zullen uw aandacht vragen, want
ook op dit gebied is nog veel te berei
ken. Texel is een mooi eiland en de be
volking gaat hier over het algemeen
zeer gemoedelijk met elkaar om. Wij
hopen dat u en uw gezin zich hier spoe
dig thuis zult gevoelen.
Uw werk in Indonesië was geheel an
ders dan de taak waar u hier voor ge
plaatst wordt. In de vele jaren, dat u
in Indonesië werkzaam was, is er hier
in Nederland veel veranderd, doch ook
de maatschappelijke verhoudingen zijn
totaal gewijzigd. De medezeggenschap
wortelt steeds dieper in de bevolking.
Een vruchtbare samenwerking van de
gehele bevolking is de eerste voorwaar
de, zowel voor de economische als voor
de culturele opbouw van ons eiland.
Er wacht u hier een zware taak,
daan om dat te verdienen en toch blijf
je zo!
Hij keek haar recht aan en voor het
eerst zag ze duidelijk, hoeveel droef
heid er in zijn ogen lag. Het gaf haar
een schok. Alle hardheid was uit zijn
blik verdwenen en er was alleen droef
heid overgebleven. Hij zei:
Ik probeer niet onmenselijk of
wreed te zijn. Er is niets anders dan dat
ik absoluut vreemd sta tegenover vrou
wen. Ik begrijp ze niet en ik verwacht
ook niet, dat zij mij begrijpen.
Heb je geen vrienden ook? Ik zie
je altijd alleen. Ben je eigenlijk niet een
erg eenzaam mens?
Verschrikkelijk. Misschien klinkt
dat een beetje tragisch, maar het is mij
niet te doen om medelijden, hoor. Moe
der en ik zijn altijd alles voor elkaar
geweest. Eigenlijk is dat iets pijnlijks in
je leven, zó gebonden te zijn aan je
moeder, vooral als je weet, dat ze elke
dag kan heengaan.
Ze stond op, liep cm de tafel heen en
kwam bij hem staan, met haar hand op
zijn schouder. Ik kan nog niet geloven,
dat ze moet sterven, zei ze zacht.
Ik heb de grootste specialisten bij
haar gehad. Denk je, dat ik iets onge
daan heb gelaten?
Hugh Ik moet je iets zeggen.
Vader had een vriend, die maar ge
woon dokter was in de streek waar wij
woonde. Hij was erg knap en eigen
lijk zenuwspecialist. Hij paste vaak an
dere geneeswijzen toe dan de gebruike
lijke natuurgeneeswijzen en zo. Een
burgemeester. Een groot aanpassings
vermogen is nodig om het grote ver
schil te overbruggen. Wij hopen van
harte dat u hierin zult slagen, want het
mooiste wat een gemeente kan bezitten
is een burgervader waar de gehele be
volking strots op is. Op onze medewet
king hiervoor kunt u zeker rekenen.
En, burgemeester, met een gemeente
raad die voor zijn medeburgers op de
bres wil staan en een burgerij zo u heeft
kunnen aanschouwen die een grote be
langstelling heeft voor het gemeente
werk kunt u zeker met vertrouwen de
toekomst tegemoet zien.
De burgemeester betuigde mede na
mens zijn vrouw zijn oprechte dank
voor de hartelijke woorden. Ik hoop, al
dus spreker, naar buiten even lastig te
zullen zijn als mijn voorganger en naar
binnen even beminlijk als mijn voor
ganger.
Vervolgens werd het woord gevoerd
door mr. G. D. Rehorst, onze vroegere
burgemeester, thans hoofd van de ge
meente Den Helder. Eerst sprak mr.
Rehorst namens het bestuur van de af
deling Noordholland van de vereniging
van Nederlandse Gemeenten. 20 ge
meenten, welke 4 maal per jaar plegen
te vergaderen. Daar worden de proble
men besproken en daar heerst een har
telijk collegiaal contact.
Als oud-burgemeester van Texel kon
spreker de heer De Koning van harte
geluk wensen met de benoeming tot
burgemeester van het mooie eiland
Texel: burgemeester van Texel te zijn
is een bijzonder voorrecht, het is een
van de mooiste plattelandsgemeenten
van Nederland. Op zovelerlei gebied is
aardig werk te verrichten, dat het al
tijd een genoegen is dit mooie ambt te
vervullen. De Raad kenmerkt zich door
een grote bereidwilligheid om u open en
eerlijk tegemoet te komen. U zult be
merken, dat u veel meer teruggeschon
ken wordt dan uzelf gegeven heeft. Ie
der dorp van Texel is verschillend,
maar alom is men bereid de burge
meester hartelijk tegemoet te komen.
In de vrouw van de burgemeester ziet
men graag een burgermoeder. Het plat
telandsleven is u niet onbekend, dat
geeft het vertrouv/en, dat u zich hier
thuis zult gevoelen. Ik hoop, dat u over
al uitgestoken handen zult vinden en
deelgenoot zult worden van alles wat
hier leeft onder de bevolking en in de
gezinnen.
Mogen wij met elkander jaren ge
tuigen zijn van de bloei van Texel on
der leiding van een vooruitstrevend ge
meentebestuur en onder leiding van een
burgemeester die hart voor zijn werk
heeft en van zijn bevolking houdt. Dan
zal deze dag in de geschiedenis geboek
staafd blijven als een gelukkige dag. Ik
wens u het allerbeste toe.
Ds. Van Reijendam sprak hierna als
vertegenwoordiger van de protestantse
geestelijkheid van Texel. Spreker heet
te de familie De Koning van harte wel
kom. De verschillende deugden van het
eiland worden en zijn wel voor u ge-
etaleerd en u zult ze zelf ook opmerken,
maar ik weet niet of het een deugd is,
dat hier zoveel gescheiden protestantse
kerken zijn. Persoonlijk ben ik er van
overtuigd, dat zulks geen deugd is,
maar wel is het een deugd dat verschil
lende protestantse kerken contact met
elkander hebben in het Texelse theolo
gen-convent. Namens dit convent en
namens de verschillende protestantse
gemeenten wens ik u geluk met uw
benoeming en heet ik u welkom in de
Texelse gemeenten. Wij hopen, dat u
uw taak wilt zien als een dienst aan
God, als regerende bij de gratie Gods.
Wij wensen u een gezegende tijd toe, u
wijsheid en kracht toebiddend en dat u
zich hier thuis zult gevoelen.
Pastoor Persoon sprak namens de
R. K. Geestelijken en „de 2600-2700
Rooms Katholieken". De Texelaars zijn
een gemoedelijk slag volk, zolang u
hier zult zijn, zult u hier ongetwijfeld
met genoegen wezen, jammer, dat de
burgemeesters doorgaans zo gauw weer
vertrekken! De gemiddelde Texelse
ambtsperiode is 5-7 jaar. U zult hier zijn
de Koning van het eiland. Het begrip
Koning veronderstelt de aanwezigheid
van onderdanen en dat zijn we alle
maal. Wil de zaak in het koninkrijk
jongen, die op de boerderij van zijn va
der van een ladder was gevallen, had
ook zijn ruggegraat beschadigd. Maar
dr. Evans heeft hem volkomen genezen.
Zouden wij het nog niet eenmaal kun
nen proberen
Hij greep haar hand. Jill! zei hij. Is
dat werkelijk waar? Zou.... zou er
nog een kans kunnen zijn?
Natuurlijk, Hugh! Ik geloof vast
aan de mogelijkheid. We we moeten
er voor vechten. Laten we er samen
voor vechten!
Hij bleef stil voor zich uitstaren. Ze
voelde plotseling een bijna onweer
staanbaar verlangen, zich naar hem toe
te buigen en hem le kussen tot die wan
hopige blik uit zijn ogen verdween.
Maar.... ze was alleen maar hier „bij
overeenkomst", ze speelde geen rol in
zijn leven. Ze speelde slechts een „be
taalde" rol, dat was alles. Ze zei:
Vat moed, Hugh. We zullen het
proberen we zullen alles proberen,
wat nog mogelijk is.
Op dit ogenblik ging de deur open en
ze keken beiden op. Bessie liet iemand
binnen. Het was een meisje, zó slank,
dat men haar gerust mager kon noe
men. Ze was prachtig gekleed in een
blauw mantelpak met een kostbare vos
om haar schouders. Om haar hals droeg
ze echte parels en aan haar hand flon
kerden diamanten. Van top tot teen was
ze een beeld van rijkdom en voornaam
heid.
Lady Honor, kondigde Bessie aan
en Jill keek snel naar Hugh's gedicht.
goed gaan dan moet de bevolking ge
hoorzaamheid en eerbied betonen. Ieder
heeft zijn eigen godsdienstige levensbe
schouwing, maar tot u komt toch een
ieder met zijn moeilijkheden, want u is
onze burgervader. Moge ook uw devies
spoedig zijn: „Groen-Zwart, Texel's in
het hart!"
De heer P. Bakker Azn., Dijkgraaf
van de 30 Gem. Polders, zei:
Meneer en mevrouw De Koning. Als
voorzitter van het Waterschap de 30
Gemeenschappelijke Polders en namens
alle overige polders op Texel, heet ik u
hartelijk welkom in deze gemeente, ik
wens u veel geluk met uw benoeming
als burgemeester van Texel en hoop,
dat wij, evenals met uw voorganger,
prettig met u mogen samenwerken tot
meerdere bloei van ons mooie eiland.
De heer C. J. de Lugt: Allereerst
wens ik u van harte geluk met uw be
noeming tot burgemeester van Texel en
tevens met deze voor u en uw familie
zo onvergetelijke dag van uw installatie.
Ik bied u deze gelukwensen aan na
mens de gehele Texelse agrarische be
volking, dus zowel werknemers- als
werkgeversorganisaties. De opbouw van
de Stichting van de Landbouw beoogt
een samengaan van alle belanghebben
den en de overheid om te komen tot
economisch en sociaal verantwoorde
toestanden in de landbouw en tussen de
landbouw en de industrie. De landbouw
en de veeteelt zijn op Texel mede de
belangrijkste pilaren van welvaart. Nu
heeft men vaak gezegd, dat de land
bouw het troetelkindje is van onze hui
dige regering. Ik geloof echter niet, dat
de regering zoveel van dit kindje houdt
maar dat het een noodzakelijk gevolg is
van het feit, dat onze agrarische export
de steunpilaar van onze deviezenpositie
is. De Texelse plattelandsbevolking
gaat met haar tijd mee en buit alle haar
door wetenschap en voorlichting ver
strekte mogelijkheden uit om de pro
ductie te verhogen. Al deze dingen heb
ben tot gevolg een nauwe samenwer
king met de overheid en ik noem dan
zo terloops tbc-'oestrijding, veterinair-
hygiënische dienst, melkcontrole, voor
lichtingsdienst. Al deze raakvlakken
met de overheid vereisen een innige sa
menwerking en ik hoop dan ook, dat
wij met u, als hoofd onzer gemeenschap,
een vruchtbare samenwerking tot stand
kunnen brengen, een goede samenwer
king, die er ook altijd geweest is. Ik
kan u verzekeren, dat onzerzijds al het
mogelijke gedaan zal worden om dit te
bereiken in het belang van de Texelse
landbouw en veeteelt in het bijzonder,
maar ook voor het welzijn van ons ge
liefd eiland.
De heer W. H. Lap sprak als voorzitter
van de VW Texel. De heer De Waard,
aldus spreker, heeft als de drie voor
naamste bronnen van bestaan genoemd
de landbouw, de visserij en het toeristen
verkeer. 3 Bronnen, 3 pompen. Het pro
duct dat uit die pompen vloeit is de
welvaart van Texel. Ik hoop, dat de
stroom van welvaart hoe langer hoe
breder zal worden. De zucht om op ver
schillende manieren te gaan pompen
kan aanleiding geven tot geschillen.
Ons bestuur zou graag zien, dat de ge
schillen overbrugd werden opdat er ge
zamenlijk, met vereende krachten ge
pompt en geproduceerd kan worden.
Dat u daartoe uw grachten zult willen
inzetten is de hoop van de VVV Texel.
De heer Kaczor sprak als waarne
mend voorzitter van de Sociale Dienst.
Spreker had met belangstelling gelui
sterd naar de woorden van de heer Lap
die had gesproken over de bronnen van
ontvangst, hijzelf moest een bron van
uitgave noemen, nl. de sociale dienst.
Deze dienst baart veel zorg. Het sociaal
werk is een mooi werk. Dit werk heb
ik jaren mogen doen. Spreker hoopte,
dat ook de nieuwe burgemeester deze
dienst veel steun zou willen geven.
De heer P. Beemsterboer, gemeente
secretaris, sprak de burgemeester mede
namens het secretarie-personeel harte
lijk toe.
De burgemeester dankte mede na
mens zijn vrouw alle sprekers voor hun
hartelijke begroeting. Naar aanleiding
van de woorden van de gemeente-secre
taris zei spreker, dal hij steeds open oog
zal hebben voor de ambtenaarsbelangen.
Dat was veranderd. Gewoonlijk droeg
nij een masker, dat het onmogelijk
maakte, te zien wat er in hem omging,
maar nu, voor een kort ogenblik, was
dat masker verdwenen. Hij was woe
dend, dat zag Jill duidelijk. Er was iets
tussen hem en dat meisje, iets dat on
der de oppervlakkige groet, die zij wis
selden, verborgen bleef maar niet
voor Jill.
Hugh was opgestaan.
Hoe gaat het je? zei hij. Heb je al
koffie gedronken? Dit is miss Terrence.
Dat zie ik. Ik voel mij een beetje
als facheuse troisième. Ze legde haar
tasje op tafel. Ze had groene ogen en
een hard gezicht.
Het doet mij genoegen kennis met
u te maken, zei ze tegen Jill en daarna:
Vertel me toch wat hier achter zit,
Hugh. Ik dacht dat je met de vrouwen
had afgedaan en nu vind ik je hier aan
een kleine lunch a deux. 't Is meer dan
vreemd! Wat zit er achter?
Niets.
En ik hoor, dat jullie verloofd zijn?
Jill voelde, dat dit een schot op goed
geluk. was. Ze zag lady Honor's ogen
speuren naar de indruk, die haar woor
den maakten.
Och, de mensen praten zoveel on
zin.
Het schot had Hugh niet getroffen.
Hij hield zich koel. Jill kon een gevoel
van bewondering niet onderdrukken.
Ze ging terug naar haar stoel en nam
haar kopje koffie op.
(Wordt vervolgd.)