VOOR ELK FICEIIRW^^!
RSET VERKRIJGBAAR
I fo 3»H
Zuid-Afrika in Hotel Texel
Bij hst eerste kuchen
DHHPO-PASTILLES
Ru we handen? PUROL
Rode Kruis demonstratie
J. Kooger, oud-schipper van
de Koger en Oudeschilder
reddingboot, op 76-jarige
leeftijd overleden
■.mm
Hoe Jantje Kruizemunt een erfenis kreeg
FILM NIEUWS
l' 'I
Alle WALA en SUPERBE corsetten worden envenals de WALA Beha's tegen oude prijzen geleverd.
Koop nu, U bespaart hierdoor veel geld.
Alleen verkrijgbaar bij de N.V. Goederenhandel Ph. Viessing Den Burg - Texel - Telefoon 20
De moeilijke keus
De heer Siem de Waal hoopt Dinsdag
19 December a.s. in Hotel Texel een
causerie te houden over Zuid-Afrika,
dat prachtige land, waarheen hij m 1936
emigreerde. „Siem" is uitgenodigd door
„Het Nut", maar deze avond is ook voor
andere belangstellenden toegankelijk.
Hierboven ziet u Siem in een rikshaw,
een heel licht, tweewielig wagentje,
getrokken door een neger. Een attrac
tie voor hen die als toerist in Zuid-Afri
ka vertoeven. Toen deze foto gemaakt
werd was Siem nog slechts kort in Zuid-
Afrika, waar hij al spoedig volop werk
had. U herinnert zich wellicht, dat
het crisispook in de dertiger jaren grote
werkloosheid veroorzaakte Siem,
jeugdig metselaar, ging het daarom er
gens anders proberen een heel stuk
van huis! De eerste paar jaar werkte hi]
daar als knecht, daarna stichtte hij sa
men niet de heer Jb Graaf de fa. „Graaf
De Waal". Op 'net ogenblik bouwen
zij in Harrismith, dat zo'n 400 k.m. van
huis ligt. Ze komen dan ook niet ie
dere dag „koppiesdoen" bij moeder de
vrouw!
In die crisisjaren was het ook, dat
Siem zijn grote fietstochten maakte,
eerst „alleen maar" door Europa, later,
in 1935, zelfs door Nooid-Afrika. Elfdui
zend kilometer, 19 landen. Hij maakte
die reis met de Oostenrijker Max. Ru-
dolf Frey, omtrent wiens lot hij was
officier in de Tweede Wereldoorlog en
vocht in Januari 1S45 aan het Zuid-
Oost-front, niets bekend schijnt te zijn.
Tijdens deze oorlog moesten verschillen
de oud-Te :elaars, in Zuid-Afrika woon
achtig ook aan de strijd deelnemen.
Ze kwamen er allemaal heelhuids door,
Siem gewerd de eer in Mei 1945 als eer
ste geallieerde soldaat Texel te berei
ken, in de dagen dat de Duitsers hier
nog behoorlijk hoog van de toren blie
zen! Zodra de vrede getekend was en
Siem zijn uniform kon inleveren, ver
trok hij weer naar Afrika, dat hij vori
ge maand opnieuw verliet om een dikke
maand vacantie te rcrnen. De reis ging
per vliegtuig. Zo'n sensatie Siem's komst
in Mei 1945 teweegbracht (wat smaak
ten die sigaretten ons goed!) zo onop
vallend was ditmaal zijn bezoek aan
Texel!
„Wie verre reizen doet kan veel ver
halen". Siem zal Dinsdagavond heel wat
te vertellen hebben, over „mensen, die
ren en dingen". Over de verhouding
tussen blanken en zwarten in Z.-Afrika,
over armoede en 'ijkdom, over voor- en
tegenspoed. Alles gezien door een
zonnige bril!
voorkomen erger
meesteresse, mevr. v. Kooten-Bas. Uit
haar verslag bleek duidelijk, hoeveel het
kleine vermag en dat een eensgezind
willen tot grote resultaten kcmt; niet
tientallen maar honderden guldens zijn
voor het bekende doel bijeengebracht en
afgerekend. Zij sprak de hoop uit, dat
het zo nog jaren mocht doorgaan. Luid
applaus klonk na deze verslagen door de
zaal en passend was het volgende lied:
„Ga niet alleen door het leven'1.
Mevr. Eelman-Vogelenzang leidde nu
in de gelijkenis der talenten, waarop
een goede bespreking volgde. Ook het
tweede onderwerp, door de presidente
over „Kerkgang", maakte de tongen los.
„De Pelgrim Dij de mijlpaal", een
voordracht door 5 dames, afgewisseld
door zang van een koortje, was wel een
der hoogtepunten van deze avond.
Het gevormde koortje en het duet ge
vormd uit de leden der vereniging, heb-
(Inqezonden mededelinq).
GEREF. VROUWENVERENIGING
„ORA ET LABORA" HIELD JAAR
VERGADERING.
Het was precies 8 uur toen de presi
dente, mevr. Boulogne-'t Hart, de jaar
vergadering opende en de talrijke aan
wezigen (dames en horen) het welkom
toeriep en de bekende 150e psalm liet
zingen.
Het jaarverslag van de secretaresse,
mevr. Dingemanse-Verlint, was prach
tig verzorgd, in vogelvlucht passeerde
alles weer de revue Het gewaagde van
een gezond bloeiend verenigingsleven.
Het aantal leden is al zo groot, dat ver
gaderen aan huis met meer mogelijk is
en voortaan in eigen lokaal vergaderd
wordt. Ook het doel der vereniging: me
de te werken aan de stichting van een
eigen nieuw kerkgebouw, kwam in het
verslag duidelijk naar voren. Wat er in
financieel opzicht bereikt was in het af
gelopen jaar, vertelde ons de penning
ben met instrumentale begeleiding van
de heer Boulogne zeer verdienstelijk ge
zongen.
Voor de gasten was de spraakwaterval
voor paren geleid door de heer Koers,
een bijzondere attractie. Ie prijs mevr.
Woudstra en de heer Tuinema; 2e prijs
mevr. Brouwer en de heer Vis.
Al met al een echt gezellige en ge
slaagde avond, die door Ds. Goedendorp
met dankzegging werd gesloten.
door G. Th. BOTMAN-
Nadruk verboden.
115. Ze verlieten dus het Noorderei-
land, waar Auckland ligt, en vlogen
naar het Zuidereiland Daar volgden
dagen van vergeefs zoeken, waarbij ze
veel interessants zagen, bv. een vrouw,
gehuld in een mantel van echt Zeelands
vlas en haar linnen wassend in een der
vele bronnen, waar je het warme water
zo maar gratis bij de hand hebt. Maar
het goud.dat was daar niet.
116. Ook konden ze een prachtvol ge-
tatoueerd stamhoofd der Maori's (de
oorspronkelijke inlandse bevolking) be
wonderen. De piloot vroeg hem nl. om
inlichtingen. Helaas, hij wist het goud
ook al niet te liggen en van Oom had
hij nooit gehoord. Terwijl ze verder he
pen, vertelde de piloot, dat ei van de
Maori's nog maar enkele tienduizenden
over waren.
Dat kan (weer) nodig worden.
Vanmiddag om drie uur zal de Rode
Kruis Colonne uit Den Helder een, de
monstratie geven in Hotel Texel. Deze
demonstratie is voor iedereen gratis toe
gankelijk. In Januari beginnen de E.H.B.
O.-lessen voor de Opleidingscursus van
de „Colonne Texel", eveneens beginnen
dan de lessen voor dames tot de oplei
ding „Helpster". Na de demonstratie
kan men zich opgeven voor de cursus,
het inleggeld voor de totale cursus be
draagt slechts f 2,50. De afdeling zorgt
voor de uniformen. Minimum leeftijd 18
jaar.
Wij herinneren gaarne nog even aan
de adv., betreffende de demonstratie in
de krant van Woensdag jl. Men hoopt
vooral ook op de belangstelling van de
werkers in bedrijven, brandweerlieden,
politie- en gemeentepersoneel.
N.H. GEMEENTE DE KOOG.
De heer A. J. Zutphen werd herkozen,
als ouderling, de lieer A. de Ridder als
diaken en de heer P. Maas als notabel.
(Ingezonden mededeling)
MIJNHARDTJES: DE CACHET,
die pijn verdrijft en kou afzet.40en 75ct
Oud-schipper J. Koogcr.
De heer J. Kooger, oud-schipper van
de reddingboot van de stations De Koog
en Oudeschild, is Woensdag op 76-jarige
leeftijd overleden.
De heer Kooger nam Vrijdag 4 Juni
1937 afscheid van de reddingboten,
waarin hij zich goed thuis voelde. Acht-
en-twintig jaar maakte hij deel uit van
de reddingbootbemanning, waarvan de
laatste elf jaar als schipper. Hij heeft
wel zestig oefeningen meegemaakt, hij
verzuimde nooit. Door zijn goede leiding
heerste er onder de bemanning steeds
een vlotte en prettige sfeer. Zij stelde
veel vertrouwen in de vaardigheid van
haar schipper.
De heer De Booy, Directeur van de N
Z.H.R.M., bood m 1937 de scheidende
schipper een verrekijker aan in etui
Daarin stond gegrafeerd: „Hulde en
aank aan J. Kooger, schipper van de
reddingboot van de stations De Koog en
Oudeschild".
15 October 1916 nam de heer Kooger
toen nog roeier deel aan de red
ding van de opvarenden van de logger
Engelina IJM. 264, die achter De Koog
gestrand was. Dat was een zeer moeilijke
redding. Zeven opvarenden van de En
gelina wisten de kust zwemmende te
bereiken, zes opvarenden bleven aan
boord. Hun toestand werd hachelijk.
Vergeefs werd gepoogd met vuurpijlen
verbinding met het schip te krijgen, j
Driemaal trachtte de roei reddingboot,
schipper C. C. Koopman, bij het schip
te komen, telkens echter zonder succes.
Tenslotte slaagde nen er in de Engelina
te bereiken en de bemanning stond
spoedig daarop veilig en wel aan de wal.
De Ned. Pers deed een beroep op de of
fervaardigheid der Nederlanders om de
reddingbootbemanning voor haar dap
perheid te lonen. Van de N.Z.H.R.M. ont
ving de bemanning f 270 en elk een
bronzen medaille.
Als de stormwind om de huizen van
Oudeschild loeide, vervaarlijk door de
touwen van de vissersscheepjes floot en
het water hoog tegen de dijk opsprong
dan was de oemanning van de red
dingboot paraat. Bij iedere storm kon
hun hulp worden ingeroepen, iedere led-
dingspoging betekent bij zware storm 'n
felle vermoeiende strijd tegen en veel
sterkere vijand, ach, zelfs bij een „dood
eenvoudige" oefening is het wel ge
beurd, dat een of. meer leden van de be
manning van zo'n ranke roeiredding-
boot het leven verloren, de zee blijft
verraderlijk, al meent men haar ook nog
zo goed te kennen.
Schipper Kooger keerde altijd wee?
in goede conditie in zijn geliefd dorp te-
ïug.
Vandaag verlaat hij zijn dorp wéér, nu
naar zijn laatste rustplaats, naar hit
Oudeschilder kerkhof, waar op de toe
gangspoort de woorden staan „Ook
wacht ik". Ja, dit ieven is slechts tijde
lijk. Om de tegenslagen in dit leven
kunnen wij ons dikwijls diep bezorgd
maken. Wij kunnen ons niet te allen tij
de verblijden en toch is het zo: „Al staat
de zee ook hol en hoog, al zweept de
storm ons voort, vvij hebben 's Vaders
Zoon aan boord ur veilig strand voor
oog". Veilig strand, ook voor het oog
van schipper Kooger.
Hij ruste in vrede.
ZONDAGSDIENST DEN BURG.
DOKTER SCHALKWIJK.
BURGERLIJKE STAND VAN TEXEL
van 8 tot en met 14 December 1950
Geboren. Jan Cornells zv Gerrit J.
Drijver en Christina Dogger. Gerrit
Christiaan zv Jacob C. Janssen en Jo
hanna van Maldegem. Pieternella Jo
hanna dv Dirk Hillen en Jenneke Buijs-
man. Hennie dv Siebe Wijngaarden en
Hendrikje v.d. Wal.
Ondertrouwd: Gene.
Getrouwd: Willem Huizinga en Corne
lia Koopman.
Overleden: Jelkje Boersma, 56 jaar,
wed. v H .de Zwart. Jan Kooger, 76 j.,
echtg. v. Tr. Mets.
Gevonden: 1 bruine muts; 1 zwarte
herenhoed; 1 zilv. vulpotlood; 1 blauwe
want.
PANIEK IN EEN WARENHUIS.
Tommy Rogers, de bekende zanger,
erft onverwachts de helft van een groot
warenhuis. Mede-erfgename van de an
dere helft is Martha Phelps Tommy
heeft echter geen imbitie een warenhuis
te exploiteren en wil zijn aandeel ver
kopen. Mr. Grover, de directeur, heeft
duistere dingen gepleegd en bij verkoop
van de zaak zal zijn bedrog aan het licht
kunnen komen. Hij wil Tommy en Mar
tha uit de weg ruimen. Dit mislukt. Een
pnve-detective wordt zgn. afdelings
chef. Hij krijgt assistentie van Groucho,
Harpo en Chico Marx. Zij kwijten zich op
enigszins vreemde wijze van hun taak,
tot grote ergernis van Grover, die zijn
plannen gedwarsboomd ziet. Hij besluit
een laatste poging te wagen Tommy uit
de weg te ruimen, nog voordat deze het
verkoopcontract kan tekenen Met meer
geluk dan wijsheid weten Vliegwiel en
zijn helpers dit le voorkomen en zij
ontmaskeren Grover en diens handlan
gers na een dolzinnige achtervolging
door aile afdelingen \an het warenhuis.
Tenslotte verschijnt Cupido nog met ge
vaarlijke treffers.
Neerlands Nieuws.
O.a. Huldiging van luchtvaart pionier
Marinus van Meel e Rotterdam. Pijlen-
rit van de Regionale Automobiel Club
Oost door Gelderland en Overijsel.
„Fashion Parade" m Amsterdam.
Buitenlands Nieuws.
Het Koninklijk bezoek aan Engeland.
(lnqezonden mededeling).
RHEUMATiEK...
Uw tergende winterkwaal legt 't
af tegen de weldadige warmte
van de pijnstillende Thermogene.
1
tnjJ .J-:, l 'I :|;1I". .V5
\5*r
FEUILLETON
44.) Dick is één grote mislukking ge
weest, dacht ze bij zichzelf, toen ze
hem kuste op het trottoir.
Geen tranen alsjeblieft, Jill, zei hij.
Hij stapte in de taxi en ging op zijn
gemak zitten alsof hij zo maar een ritje
ging maken en niet iemand was, die er
halsoverkop vandoor moest gaan.
Zij zag de taxi de hoek omrijden en
hij wuifde nog tegen haar op dat ogen
blik.
Pas toen ze het huis weer was inge
gaan en langzaam de trap opliep,
kwamen de tranen. Zij had hem laten
gaan zonder hem feitelijk iets te vragen.
Ze had niet geweten, wat zij zeggen
moest, omdat ze meende, dat hij voor
goed wegging uit haar leven
Hugh was nu weg. Montie was weg.
Dick zou ze nooit weerzien.
Ze ging op de sofa zitten en zoals
het vaak gaat in ogenblikken van groot
verdriet er kwamen met een vreem
de helderheid gewone, nuchtere gedach
ten bij haar op. Ze keek de kamer rond
en dacht bij zichzelf, dat zij aan het eind
van het kwartaal de huur moest opzeg
gen.
Ja dat moest ze doen en ze moest
hier weggaan
De volgende morgen, al vroeg, werd
er aan haar deur geklopt. Jill, die nog
bezig was zich te kleden, sloeg een ki
mono om en ging opendoen. Er stonden
twee vreemde mannen op het portaal.
Miss Terrence? vroeg degene, die
geklopt had.
Zij knikte.
Is uw broer thuis?
Zij schudde haar hoofd. Neen, zei ze.
Dick is gisteravond naar het buitenland
gegaan.
De mannen kwamen de kamer in en
de eerste zei: Dat is interessant. Met
welke boot is hij vertrokken en uit wel
ke haven?
Dat weet ik niet, antwoordde Jill
conform de waarheid.
Dat weet u niet?Wij zijn van
de politie, miss, en wij zijn hier om al
les van uw broer te weten te komen,
wat u ons zeggen kunt. Hij moet gevon
den worden.
Ze stond de mannen hulpeloos aan te
staren. Ze had nooit gedacht, dat er zo
iets in haar leven zou kunnen gebeu-
rne. Ik weet niet wat u vóór heeft, zei
ze Mijn broer is gisteren weggegaan en
hij heeft niet gezegd, waarheen of hoe
hij ging.
De politieman dacht enige ogenblik
ken na vroeg toen opeens: Bent u miss
Jill Terrence, die verloofd is met mr.
Hugh Clare?
Verloofd was, zei Jill, eerst rood
wordend en daarna bleek. Moesten ze
zelfs hierover vragen stellen?
Is die verloving verbroken?
Ja.
Vergeef me, zei de politiebeambte.
Hij was in zijn hart een vriendelijk
man. Wij moeten u allerlei vragen doen,
begrijpt u? Het geen onbescheidenheid.
Uw broer is voor ons de hoofdzaak.
Ze zei: U kunt de hele flat doorzoeken.
U kunt gaan waar u wilt en doen wat u
nodig vindt. Maar mijn broer is niet
hier.
De twee mannne begonnen hun on
derzoek. Jill zonk op de sofa neer en
zat daar hulpeloos naar hen te kijken en
toen zij de andere kamers doorzoch
ten te luisteren. Haar hele wereld
was ineengestort. Wat Dick gedaan had
was haar eigen denken en voelen zó
vreemd, dat het bijna méér verwarring
en verbazing bij haar opwekte dan
smart. Zij was blind geweest haar
hele leven was blind geweest.
Toen de politiemannen klaar waren
met hun onderzoek, kwam degene, die
al met Jill gesproken had, naar haar toe
Het spijt me, dat wij u al deze last
aangedaan hebben, miss maar het
was onze plicht. En ik zou u willen vra
gen, ons verder te helpen als dat moge
lijk is. Kunt u ons niets meer vertellen
over uw broer? Het is vrijwel zeker,
dat hij gevonden wordt vóór hij ergens
van boord kan gaan en het zou onze
taak allicht vergemakkelijkt als u
ons wat meer kon meedelen. U moet
toch nog wel meer weten.
Dat is het wonderlijke! Ik weet
niets meer. Ik weet helemaal niet met
welke boot hij gegaan is. Hij zei alleen,
dat hij naar het andere eind van de we
reld wilde gaan en als rijk man wilde
terugkomen. Dat is alles wat ik er van
weet werkelijk!
Werkelijk niets meer?
Neen. Hij was wel zo verstandig
mij niets meer te vertellen. En ze
begon te huilen.
Toen de mannen weg waren, voelde
ze, dat ze nu niet naar de winkel kon
gaan. Madame zou dadelijk aan haar
zien, dat er iets niet goed was. Madame
was een van die mensen, die een fijne
neus hebben voor belangrijk nieuws. En
je kon haar liet gemakkelijk om de
tuin leiden met uitvluchten.
Het liefst was ze daar blijven zitten
huilen tot ze van niets meer wist. Maar
toen er een half uur verlopen was, be
greep ze toch, dat er iets gedaan moest
worden en dat ze, als ze wegbleef* mis
schien Freda of madame zelf hier zou
krijgen, wat nog erger dan eng was. Dus
maakte ze zich klaar en ging maar in
de hoop, dat madame misschien weer
last van haar lever zou hebben en thuis
gebleven zou zijn.
Ze was te laat voor een zitplaats in de
bus en moest de hele weg aan de lus
staan. Zij dacht aan Hugh en lady Ho-
nor. Lady Honor had gezegd, dat ze
Hugh wel krijgen zou waar ze hem heb
ben wilde en dat zou wel waar zijn.
Zij had alles vóór! En het was misschien
ook wel waar, dat ze al lang in stilte
verloofd waren. Mrs Clare zou daar ze
ker op tegen zijn en Hugh hield te veel
van zijn moeder om haar er ooit van in
kennis te stellen. Daarom was hij op het
idee van Jill gekomen, zoals lady Ho-
nor gezegd had.
Doch nu was alles vreselijk moeilijk
en gecompliceerd geworden door het feit
dat mrs. Clare beter werd. Maar dat is
eigenlijk het enige echt goede en geluk
kige in de hele geschiedenis, dacht Jill,
en ik dank God, dat ik er aan heb mo
gen medewerken. Als Hugh en lady Ho-
nor er moeilijkheden door krijgen, is dat
hun verdiende loon.
Het was een heerlijke morgen.
Er dreven kleine witte wolken aan
de blauwe hemel en het groen in de
parken was fris na de regen van de vo
rige dag. De lucht was nog koel.
Toen Jill de winkel inkwam, was ma
dame er nog niet gelukkig! Maar
Freda's ogen waren even scherp als die
van madame. Zó, zei ze, wat is er
met jou?
Jill schudde alleen maar haar hoofd.
Kmd, je ziet er akelig uit. Er moet
iets ergs gebeurd zijn
O, neen, Fré. Ik heb alleen erge
hoofdpijn gehadWaar is madame?.
Daar komt ze nel aan. Ze heeft een
nieuwe hoed op' Nog lelijker dan de vo
rige! En Freda liep gauw naar de hoek
van de winkel, waar ze met bloemen be
zig was geweest.
Jill had haar hoed opgehangen en
trok nu haar linnen jas aan. Madame
kwam binnen.
Zij liep dadelijk naar Jill. Wat heb je?
vroeg ze. Je ziet er
Ik heb erge hoofdpijn gehad...
Kom het is natuurlijk iets er-
gers dan hoofdpijn. Je hebt de kranten
zeker gelezen?
Bij dat woord „kranten" sloeg Jill de
schrik om het hart. Ze zei: Neen, ik heb
geen tijd gehad. Ik heb mij verslapen,
vanmorgen.
(Wordt vervolgd).
