Interessante
muntenverzameling
Voor vlijtige handen
FILM NIEUWS
Jeugdrubriek
Kapitein Klakkebos gaat naar Amerika
OPOFFERING
„Kennis is macht", zegt een bekend
spreekwoord, maar ieder zal behalve van
de waarheid hiervan, ook overtuigd zijn
van de macht, die geld al zo vele eeuwen,
ten goede of ten kwade, heeft uitge
oefend.
Als betalingsmiddel is het muntstuk
al heel oud. Bekend is, dat de Romeinen
in deze lage landen het geld invoerden
en de bewoners het nuc hiervan al gauw
inzagen. Sinds die tijd zijn vele duizen
den verschillende geldstukken gebruikt
geworden en weer in onbruik geraakt.
Het is begrijpelijk, dat er mensen zijn,
die deze munten en penningen verzame
len. Zoals er verzamelaars zijn van postze
gels en vreemde wapens, oud tin en siga
renbandjes, porcelein en schelpen, om
maar eens enkele verzamel-objecten te
noemen, zo zijn er ook verzamelaars van
munten, numesmaten geheten, naar nu-
mesma, het Romeinse woord voor munt.
De heer F. Standaart te De Koog, is
zulk een numesmaat. Dezer dagen waren
wij in de gelegenheid, zijn belangwek
kende verzameling ^e bezichtigen. Syste
matisch geordend, lagen daar de munten
uit vele tijdperken bijeen. Het enorme
aantal, dat in de loop der eeuwen over
de hele wereld is geslagen, heeft gemaakt
dat de heer Standaart zich bij het verza
melen heeft moeten beperken en zich
heeft toegelegd op Nederland en Over
zeese gebieden na 1795. Nu, die heeft hij
dan ook bijna compleet, d.w.z. van ieder
type is er minstens één aanwezig, behal
ve dan van enkele „proefslagen"' (dit
zijn munten, die wel geslagen maar nooit
in omloop zijn gebracht). Als voorbeeld
hiervan zagen we een dubbeltje van 1843
waarvan slechts enkele exemplaren zijn
aangemunt en dus heel zeldzaam zijn.
Er zijn in de verzameling munten die
een eigen historie hebben. Zo was er in
1819 een Utrechtse kruidenier, Blyen-
stein genaamd, die bij tonnen vol zgn
Judenpfenningen uit Duitsland invoerde
en ze hier als duiten uitgaf. Toen het
bedrog ontdekt werd, is zijn huis dooi
de woedende benadeelden geplunderd
In het voor Zeeland rampspoedige jaar
1754 werd een Zeeuwse duit geslagen,
die in plaats van „Luctor et Emergo" (ik
worstel en kom boven) het randschrift
droeg „Luctor et Ementor" (ik worst«l
en bezwijk)
Geld werd vroeger vaak „gesnoeid",
(er werd dan een stuK van afgesneden).
Het zo mishandelde muntstuk had dan
natuurlijk een mindere waarde. Nage
maakt wordt het tot de huidige dag. De
heer Standaart liet munten zien, die zo
„echt" leken, dat ze van originele niet
te onderscheiden waren, zelfs niet door
de klank, maar toch beslist vals zijn! De
door hebzucht geactiveerde vindingrijk
heid werd hier wel duidelijk geïllus
treerd.
De officiële munt heeft zich ook wel
eens vergist. Daar was bv. die Westfrie-
se duit, met aan beide zijden kruis. Ide
aal voor valsspelers om „kruis of munt"
mee te gokken!
41 O wee, daar had je 't al! De grond
brokkelde opeens af, en kapitein Klak-
kebos schoot de diepie in, maar nu zon
der parachute! En de beer, die juist zijn
sprong nam. ging mee. De Kapitein ver
wachtte elk ogenblik zijn schedel te
voelen kraken. Maar opeens, vlak bij de
grond bom! daar hing hij!
42 Het touw was namelijk verward
geraakt in een struik, die tegen de af-
Tot 1839 was er een chaos van alle mo
gelijke geldstukken met dikwijls moei
lijk te berekenen waarde. We zagen in
de verzameling scheepjesschellingen (6
stuivers waard), „Zeeuwse Pietjes" (1/8
rijksdaalder), dukatons of zilveren rij
ders en nog veel meer munten, waarvan
sommigen van ons zich alleen nog maar
flauw de naam herinneren. In het ge
noemde jaar is een muntwet tot stand
gekomen, die orde schiep. Het aantal gel
dige munten werd steik beperkt, nieuw
geld werd uitgegeven en gesnoeide of be
schadigde ongeldig verklaard.
De heer Slandaart is al als jongen van
6 jaar met verzamelen begonnen, toen
hij een kistje met vreemde munten
kreeg. De nu tot vele honderden exem
plaren uitgegroeide verzameling is de
moeite van het aandachtig bezien meer
dan waard. Telkens weer treffen raritei
ten, zoals die gouden Vz en lU dollars
van 1874, zo dun als papier en zo groot
als de doorsnede van een cigaret.
Werkelijk, geld is, behalve het „slijk
der aarde" óók een „spiegel der historie"!
VREEMDELINGERVERKEER
Ten einde zich een duidelijk beeld te
kunnen vormen van het verloop van het
vreemdelingenverkeer in Nederland in
1950 heeft het A.N.V.V. via de Provinci
ale V.V.V.'s een vragenlijst gestuurd aan
de Nederlandse V.V.V.'s.
De Federatie van VVV's in Noordhol
land boven het Noordzeekanaal vat zijn
indrukken over het verloop van het
vreemdelingenverkeer als volgt samen:
door het zeer ongunstige weer was het
seizoen zeer slecht wat betreft de dag
toeristen. Men schat het aantal dagtoe
risten op circa 50,000 minder dan dat
van 1949. Het hotel- en pensionbezoek
was tamelijk bevredigend wat betreft de
le klas bedrijven en de kleine zaken, ter
wijl het bezoek aan de bedrijven der
middenklasse teleurstellend was.
grond groeide, en zodoende was hij net
op het laatste ogenblik blijven hangen.
De beer, die als een ba1 over de grond
gerold was en blijkbaar wel tegen een
stootje kon, begon dadelijk verwoede
aanvallen te doen op kapitein Klakke-
bos' sportbroek, waar hij nog net bij kon.
„Help! Help!" schreeuwde de stakker
zouden ze hem daarboven horen?
(Ingezonden mededeling).
in het schoonmaakgetl]Hamea-Gelei.
AANMELDING EN AANGIFTE VOOR
DE BEVOLKINGSREGISTERS
Burgemeester en Wethouders van Texel;
gelet op het bepaalde in artikel 112
van het besluit bevolkingsboekhouding,
Staatsblad 1936, nr. 342;
herinneren de bevolking aan haar ver
plichtingen, omschreven in de artikelen
3 tot en met 16 van genoemd besluit;
brengen als Voornaamste ter openbare
kennis;
le. dat, behoudens afwijkingen, ieder,
die in Nederland nachtrust of de daar
voor in de plaats optredende rust ge
niet, onverwijld moet worden opgeno
men in één der bevolkingsregisters;
2e. dat ieder moet worden opgenomen
in het bevolkingsregister der gemeente
waar hij voornemens is duurzaam of
voor onbepaalde tijd al.s regel zijn nacht
rust of de daarvoor in de plaats treden
de rust te genieten;
3e. dat in geval van onzekerheid om
trent het onder 2e vermelde, bijzondere
voorschriften gelden;
4e. dat behoudens afwijkingen, ieder,
die Nederland verlaat, onverwijld van
het bevolkingsregister moet worden af
gevoerd;
5e. dat bij adresverandering binnen de
gemeente de nodige wijzigingen in 't be
volkingsregister moeten worden aange
bracht.
Voorts, in verband met het boven
staande:
a. dat aangifte van \ertrek uit of van
verhuizing binnen de gemeente monde
ling of schriftelijk moet geschieden op
de dag van, of uiterlijk vijf dagen na het
vertrek bij het verlaten van Nederland
(ten hoogste vijf dagen tevoren) of na de
adresverandering, met opgave van het
laatste adres en van de naam der ge
meente, of van het land en de plaats,
waarheen vertrokken en het nieuwe
adres (zo nodig met opgave van de naam
van het hoofd van het gezin);
b. dat aan de aanvrager van een ver
trek behoudens bijzondere gevallen, on
middellijk een verhuiskaart wordt uitge
reikt of toegezonden, welke hem dient
als bewijs van afmelding en welke bin
nen 5 dagen worden ingeleverd bij 't be
stuur der Nederlandse gemeente, in wel
ker bevolkingsregister de personen moe
ten worden opgenomen,
c. dat ieder, die in dc gemeente nacht
rust of de daarvoor m de plaats treden
de rust geniet, en die nog niet in een be
volkingsregister is opgenomen of die ten
onrechte nog in een bevolkingsregister is
opgenomen of die ten onrechte nog in
het bevolkingsregister ener andere ge
meente is opgenomen zich binnen vijf
dagen na zijn aankomst in persoon moet
aanmelden bij het gemeentebestuur on
der overlegging van een paspoort of an
der indentiteitsbewijs, indien hij uit een
plaats buiten Nederland en van een ver
huiskaart of legimitatiebewijzen, indien
hij uit een andere gemeente van Neder
land is gekomen, tenzij hij overeenkom
stig de desbetreffende bepalingen is vrij
gesteld van aanmelding,
d dat bestuurders van instellingen, ge
stichten of schepen waarin personen on
der enig bestuur inwonen, alsmede hotel
houders, pensionhouders en kamerver
huurders uiterlijk vijf dagen na de opne
ming of huisvesting of na het vertrek
mededeling moeten doen van de ge
slachtsnaam en de voornamen van iedere
persoon, die langer dan veertien dagen
in de instelling, het gesticht, schip, hotel,
pension of huis wordt of is opgenomen
of gehuisvest, alsmede van iedere zoda
nige persoon, die daaruit vertrekt;
e. dat overtreding van de voorschrif
ten wordt gestraft volgens de wet;
f. dat voor persoonlijke aanmelding en
voor mondelinge aangifte voor het be
volkingsregister gelegenheid zal worden
gegeven op werkdagen van 9 tot en met
12,30 uur, bij de afdeiing bevolking, der
gemeentesecretarie, gelegen te Den Burg,
Vismarkt.
Texel, 3 April 1951.
Burgemeester en Wethouders van Texel,
De Burgemeester, DE KONING.
De Secretaris, P. BEEMSTERBOER.
DIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
tot en met 29 April 1951:
Op werkdagen:
Van Texel: 5,30; 6,25§; 7,50; 11,50; 14,50;
17,55.
Van Den Helder: 6,30; 8,15§; 10,30, 13,20;
16,20, 19,30.
Op Zon- en Alg. erkende Chr. Feest
dagen:
Van Texel: 7,50; 11,50; 17,55;
Van Den Helder: 10,30, 13,20; 19,30.
Alléén Maandags.
SOLDAAT BOEM
De heer Fabian Bcem is de uiterst
punctuele stationschef in het stadje Tra-
mala, die, wanneer de koningin van zijn
hart, Gabriella, zich als militair ver
pleegster aanmeldt bij het nabijgelegen
soldatenkamp, haastig besluit zelf ook
soldaat te worden en wel een model
soldaat. Maar de trein brengt Agnes
naar zijn station, die van school is weg
gelopen en die hem gevaarlijke woorden
in het oor fluistert. over bloemen, de
zon en over gebrek aan eerbied voor de
tijd die zo'n grote rol in Boems leven
speelt. Boems avonturen als soldaat
zijn talrijk, maar zijn laatste avontuur
beleeft hij in de armen van Agnes, waar
hij de treinen, het leger en zelfs de tijd
vergeet
De ongelofelijke en doldwaze avontu
ren van deze Zweedse filmkomiek zullen
u van begin tot einde doen schater
lachen!
Neerlands Nieuws.
O.a.: Schokker bij Scheveningen ge
strand. Hockey Nederland-België 3-0.
Het vertrek van de „Van Galen" naar
Korea. Stormloop op het kampeerterrein
bij Bakkum. Défilé van de lichting 1949-
II op de Leusderheide.
Buitenlands Nieuws.
O.a.: Brits-Amerikaanse luchtlandings
manoeuvres Het ideaal der vrouw. Het
proces von Falckenhausen. Moeizame
vorderingen in Korea.
BRANDSPUIT HUKTE UIT!
't Is altijd een hele sensatie als de
brandweersirene loeit. Het publiek holt
dan naar het raadhuis om te horen waar
de brand is en van alle kanten reppen de
brandweerlieden zich naar de spuit. Zo
werd ook Dinsdagavond even na zessen
de sirene in werking gesteld. „Brand aan
De Waal!" De spuit was in minder dan
geen tijd onderweg, maar in De Waal
aangekomen bleek de brand" reeds te
zijn geblust. Een kachelpijp in de wo
ning van de familie Medendorp had zijn
normale functie geweigerd en in plaats
van de rook via de schoorsteen netjes uit
het dak te dirigeren, veroorzaakte die
onhebbelijke pijp een machtige rookont
wikkeling in de kamer en alles wees er
op, dat de iode haan 111 die kachelpijp de
snoodste plannen aan het uitbroeden
was. Enige radicaal optredende Waal-
óers bracht de bron van al dit kwaad
naar buiten en daarmede was de zaak
weer in het reine. De spuit behoefde dan
ook geen dienst te doen
Nr. 94. WII.LY GEUS.
Willy zond ons een
kort maar krachtig - - .i
en keurig geschre- iÉÉÉ&f
ven briefje:
M.H.
9 April word ik
acht jaar. Ik vind
het leuk als mijn'
foto in de krant
Komt. Ik ga graag
naar school. In de,
zomer ga ik graag
naar het strand en
in de vacantie naar
Assen. Willy Geus,
Weverstraat 55,
Den Burg
9 April Je bent dus Maandag jarig. In
de vacantie naar Assen, schrijf je Die
plaats kent je vader zeker heel goed7 Dat
was een nare tijd. toen alle mannen
weggevoerd werden. In de sneeuwstor
men over de Afsluitdijk. Brrr. Dat was
November 1944. Maar in April kan het
ook nog raar weer zijn, vind je niet?
Dinsdag hebben we een ritje langs het
strand gemaakt, waar jij ook altijd zo
graag bent Bij het Westerslag waren ze 1
bezig geweest om een van de bunkers
klein te krijgen. Dat is ze aardig gelukt:
wat er van overgebleven was leek wel
op een soort hunebed. Als de golven en
wind en zandstormen die kolossale blok
ken beton wat afronden en die daar over
zoveel duizend jaar gevonden worden,
zal men wel zeggen: „Die Texelaars toch,
oersterk waren ze, ook zij bouwden
„hunebedden". Of zullen die brokken
beton nog voor het seizoen opgeruimd
worden? Dat zou prachtig zijn, want )ret
is een rommelig gezicht! 't Is te hopen,
dat die andere fortificaties ook spoedig
zullen verdwijnen. Langs het strand la
gen van het Westerslag tot De Koog toe
overal die grote „schillen", waar cocos-
noten in gezeten hebben. Er lagen er
veel meer dan duizend, maar wij vinden
er nooit eentje met een cocosnoot er in.
Jammer.
Ook vonden wij af en toe een dode
vogel. Die was dan op weg naar zijn
broedplaats ergens aan de Noorse kust of
zo. De meesten komen om doordat ze bij
het duiken naar visjes in een olieveld
terecht komen. Daardoor raakt de klier
waarmee ze zich invetten verstopt en
tenslotte zoeken ze van kou en ellende
hun toevlucht op het strand. Maar daar
sterven ze dan meestal heel spoedig.
Eens hebben wij gezien, dat een jongen
zo'n stakker van een vogel met een stok
sloeg. Gemeen hè! Langs het strand la
gen twee bruinvissen en een kleine inkt
vis. Meneer De Haan van het Museum is
er meteen op af gegaan, toen wij hem
die vondsten vertelden.
Nou, Willy, wij hebben- een heel stuk
geschreven. Dat kwam natuurlijk door
dat het strand onze gezamenlijke be
langstelling heeft.
Veel plezier, Maandag!
Nr. 95. HANNIE EN K£ES JACOB
BAKKER.
Hannie en Kees wonen in de Binnen-
burg hoek Hogerstraat. Zeg, Hannie, wat
heb jij een prachtig postpapier! En je
hebt ook je uiterste best gedaan om zo
mooi mogelijk te schrijven! Jij hebt ze
ker wel een 8+ op school?
Hannie wordt Dinsdag 10 April tien
jaar en Kees Jacob neeft 12 Januari zijn
vierde verjaardag gevierd. En toen stond
jij niet eens in de krant! Er waren ook
toen zoveel jongens en meisjes, die mee-
lootten! Nu samen, dat is wel zo aardig,
hè! Wij lezen, dat ook jij, Hannie, erg
van het strand houdt „Daar kom je
bruingebrand vandaan", heeft Huib de
Rijmelaar eens gezegd, maar dan moet
het ook volop zomer zijn. We hopen alle
maal erg op prachtig zomerweer, want
vorig jaar hebben wij veel tekort zon ge
zien Maar niet meer aan denken! Ja,
zwemmen is ook fijn Nooit te ver gaan
hoor! Je speelt ook graag piano! Hebben
wij altijd willen leren, studeer maar
flink. Als je, zoals je schrijft, graag naar
school gaat zul je daar wel goed je best
doen. Had je een mooi Paasrapport7 En
je moeder heeft al een flinke steun aan
je? Goed zo!
Dan horen we, dat Kees Jacob erg
van timmoren houdt! Jullie hebben goe
de vaklui in de familie, dus het is eigen
lijk geen wonder! Ook gaat hij met Opa
Bakker graag naar de bevers. Die moe
ten wij beslist ook eens bekijken. Bijten
ze niet, Kees Jacob? Of zitten ze achter
stevige tralies? Die kunnen ook best
zwemmen, hè! Ja. wij hebben jullie ko
nijnen gezien. Straks komen er overal
langs de weg weer konijnenbladen.
Gaan jij en Hannie die dan steken? Daar
zijn de konijnen dol op Naar de boten
kijken? Welke? De passagiersboten? Of
de „skuten"7 Ja, daar wonen Opa en
Oma. bij „die mooie molen"! Wisten
jullie, dat er op heel Texel maar twee
grote molens zijn?
Veel plezier, Dinsdag!
(Nadruk verboden).
door G. TH. ROTMAN.
FEUILLETON
2.) Zij waren er achter gekomen dat
„Lo" vijf en dertig jaar was En de
meeste meisjes van de achtste klas von
den deze leeftijd juist erg interessant".
Hij was ongetrouwd, hetgeen hem in de
ogen van de meisjes nog belangwekken
der had moeten maken En niemand in
de klas zou kunnen zeggen, dat Lo lelijk
was of een slecht figuur had. Hij was bij
het onderwijs streng noch slap, ook niet
hatelijk of te persoonlijk. Neen, hij was
eenvoudig „Lo", en de meisjes mochten
hem niet. Overigens nam geen van haar
zich de moeite, daar verder over na te
denken.
Lo. Lore lachte geheimzinnig.
Lo.Voor Lo behoef je toch niet bang
te zijn, Maria.
Wat bedoel je daarmee? vroeg Ma
ria.
Wat ik je zeg, zei de aankomende
actrice knipogend. Ik heb heus wel ogen
in mijn hoofd.
Heb je weer wat? informeerde Ma
ria een beetje scherp.
Lo is absoluut verliefd op je.
Op deze sensationele bewering volgde
een ademloos zwijgen.
De drie andere meisjes keken strak
voor zich uit, alsof het nu heiligschennis
was om naar het schoolgebouw om te
kijken. Want ofschoon zij reeds met één
voet buiten de school stonden, voelden
zij zich toch nog te veel schoolmeisjes,
om Lore's gezegde licht op te nemen. Dat
deze woorden zo maar gesproken konden
worden en nog wel in de school, leek
haar een belangrijke phase in haar leven.
Belangrijker misschien nog dan het
eindexamen.
Maria verzette zich na een verschrikt
zwijgen tegen Lore's lichtzinnigheid.
Praat toch geen onzin! Sinds jij
voor actrice leert, moeten alle mensen
verliefd op elkander worden.
Platti vond echter: Nee, laat zij liever
zeggen wat zij weet. Ik zou met weten,
waarom Lo niet verliefd op jou zou zijn.
En nu wendde zich ook de ernstige
Irmgard tot Lore: Ja, toe, vertel! Dat is
heel interessant!
Lore vertelde graag, omdat zij bij die
gelegenheden haar toneeltalenten op een
publiek kon proberen. Zij keek met een
dramatische blik door de tuin en fluis
terde toen geheimzinnig, als een harts
tochtelijke samenzweerster, zoals zij het
op de toneelschool geleerd had:
Maar niet hier De bomen heb
ben oren!
En na een niet minder dramatische blik
op de schooldeur, trok zij haar vriendin
nen mee naar de school toe.
Op weg naar de schooldeur kwamen
zij Verena tegen, die met haar rug naar
de tuin gekeerd en haar hoofd tegen het
hek geduwd, niet kon zien dat zij door
het viertal gadegeslagen werd.
Kijk eens! riep Lore plotseling uit.
Verena! En daar aan de overkant zien
jullie haar Hans Goede hemel,
wat ontroerend!
Inderdaad bevond zich op het tegen
over de school gelegen trottoir een een
zame en heel bleke jongeman. Verena en
de jongeling hielden hun blikken strak
op elkander gericht en staarden elkaar
als gehypnotiseerd aan.
Platti fluisterde haar vriendinnen toe:
Iedere pauze staat hij daar. Ik zou al
leen wel eens willen weten, wat hij tus
sen de pauzes doet.
Hemel, dat is nog eens liefde! zei
Maria lachend.
Kijken jullie hem eens goed aan!
fluisterde Lore opeens.
Wat is er dan verder te zien? vroeg
Maria.
Nu, precies zo, net zo, heeft Lo
Lore trok haar vriendinnen plotseling
mee naar de deur. Maar dat vertel ik
jullie binnen.
De meisjes gingen de trap op naar de
gang van haar leslokaal. Bij de leuning
bleef Lore slaan en begon, met haar rol
lende r's, waarop haar leermeester nog
heel wat aan te merken had, te vertellen:
Een week geleden, Maria, ben jij in
de ochtendpauze naar huis gegaan, om
dat je plotseling een aanval van simulan-
tia had.
Maria knikte.
Jij hebt het niet gemerkt, maar aan
mijn geschoolde oog is het niet ontgaan.
Herinner je je nog, dat je toen Lo op de
trap bent tegengekomen?
Maria moest even nadenken en zei
toen: Ja, dat kan wel.
Jij hebt hem gegroet. Ik stond een
beetje apart en heb alles kunnen zien. Jij
hebt hem dus gegroet En weet je, wat
hij gedaan heeft?
Wat zal hij gedaan hebben? Waar
schijnlijk heeft hij teruggegroet.
Lore lachte ingehouden.
Aha, natuurlijk heeft hij terugge
groet! Maar hoe! Eerst schrok hij toen
hij je zag. Nel als Verena's Hans, wan
neer zij in dt pauze aan het hek ver
schijnt. Toen is hij blijven staan, en toen
toen heeft hij je nagekeken
Over de leuning heeft hij zich gebogen.
Het is een wonder dat hij er niet over
heen gevallen is. En hij is er rood en
bleek bij geworden. En toen, je was
al niet meer te zien, toen heeft Lo ge
zucht Zo.... Lore produceerde een
prachtige zucht. En toen heeft hij zijn
beide vuisten in zijn jaszakken gestopt,
zoals hij altijd doet wanneer hij opge
wonden is er. heel langzaam, als in een
droom, is hij naar de leraarsbibliotheek
gegaan.
Onwillekeurig keken Irmgard en Plat
ti Maria bewonderend aan. Neen, zij
mochten Lo niet, maar het feit, dat hij
verliefd op haar was, verschafte Maria
een aureool.
Maria probeerde dit aureool ten spoe
digste weg te werken.
Onze Lore speelt graag toneel. Jul
lie weten toch, hoe Lo de pik op mij
heeft. Waarschijnlijk heeft hij mij nage
keken, om later in de leraarsvergadering
weer wat op mij te kunnen aanmerken.
Zo? troefde Lore haar. Haar stem
klonk nu heel geheimzinnig. Ga dan
maar eens mee. om dc hoek! Zij bracht
de drie meisjes naar de plaats van de
gang. waar haar mantels hingen Daar
bleef zij vlak voor Maria's mantel staan.
Hier! zei zij, met haar grot® talent om
spanning te scheppen
Wat heb je nu weer? protesteerde
Maria.
Stil! beval Lore. Ik vertel alleen
maar, wat ik met mijn eigen ogen heb
gezien. Voor deze mantel.... voor jouw
mantel. Maria heb ik Lo een keer
betrapt
Hemel wat opwindend! verzuchtte
Platti.
Er was overal les, ging Lore voort,
maar ik voelde mij weer eens niet goed.
Jullie weet toch dat ik altijd naar wordt,
wanneer het in de klas erg vervelend is.
Ik kwam hier voorbij en daar stond Lo
voor jouw mantel, Maria. Heel stiekum.
En hij staarde er naar. Zoals mijn kleine
zusje vaak naar haar wollen hondje
staarde, toen zij er nog niet mee durfde
te spelen. Ik bleef heel stil staan, zodat
Lo niet eens mijn adem kon horen. En
weet je wat hij toen deed? Dat raden jul
lie nooit. Hij streelde je mantel! Zo....
zien jullie.... hij streek er met zijn
vlakke hand over.... En toen zuchtte
hijLore zorgde ook voor de natuur
getrouwe zucht. En toen ging hij weer
heel dromerig verder, naar de trap.
Lore's voordracht was zo realistisch
geweest, dat geen van de drie andere
meisjes zich aan de invloed er van kon
onttrekken. De blikken van Irmgard en
Platti hingen gloeiend aan Maria, ter
wijl deze zelf voor iets onbegrijpelijks
stond. Plotseling omarmde Platti haar
vriendin en fluisterde haar opgewonden
in het oor: Je bent ook zo mooi! Alle
mannen moeten ook wel aan je voeten-
liggen!
(Wordt vervolgd.)
