Zeven millioen gulden voor hotelbouw dank zij de Marshall-hulp Blinden worden ziende door overplanting van Hoornvlies Vijfdaagse excursie van de landbouwschool Kapitein Klakkebos OPOFFERING gaat naar Amerika Maandag 21 Mei vertrok meester Laan met 24 leerlingen van de Landbouwschool om 7,50 uit Oudeschild met bestemming Zoetermeer. Even buiten Den Helder begon het reeds te regenen en dat hield vol tot ruim 1 uur die dag. Desondanks werd het K.I. station te Schagerbrug bezocht, waar de fraaie stieren bewonderd wer den. Vooral Ceres van Blokland, de kam pioen van Noord-Holland werd goed be keken. Langs kronkelwegen ging het nu naar de Langedijk, waar de inwendige mens werd versterkt. Toen werd onder leiding van de voorzitter en de secreta ris van de VVV aldaar een bezoek ge bracht aan een koolbewaarplaats, waai de kool op een temperatuur van Vs graad C. bewaard werd. Prachtig gaaf zagen de rode kolen er uit. Vervolgens naar Burcht's Conservenfabriek. Wat stonden hier een machines. Jammer dat er nog geen groenten waren, dan hadden deze allemaal gewerkt. Nu naar de groenten- veiling ,,De Noordermarktbond". Dit was mooi voor de jongens. Ze mochten plaats nemen op de banken der kopers en de veilingklok draaide voor hen. Toen nog naar een moderne poterbewaarplaats. Deze was dubbelwandig en werkte met automatische buitenluchtkoeling. Vroor het buiten echter dan bleef de buiten lucht eveneens automatisch buiten. Het was wat laat geworden, dus snel op de fiets gestapt op weg naar slot Assum- burg, de fraaie Jeugdherberg te Heems kerk, waar de eerste nacht werd doorge bracht. Hier zagen de jongens kans de ULO van Soest met 5-3 in het voetbal len te verslaan. De eerste nacht ging niet al te rustig voorbij. Het gevolg was, dat de corvee de volgende morgen op de slaapzaal niet licht was. De tweede dag ging het op IJmuiden aan waar de vishallen bezocht werden. Er was maar één schip binnengekomen, maar die werd met 70 man gelost en dat duurde plm. 10 uur. Dus die leverden wel enige visser, op. „Let op de nylons", was hier de utroep. Fileren zagen we hier met de hand en later met de ma chine. Overal is dus de mechanisatie doorgedrongen. Maar weer op de fietsen gestapt en nu op weg naar Lisse waar de „Keuken hof" bezocht werd. De tulpen stonden in volle glorie. Dit was een prachtig ge zicht als men bedenkt, dat er 750 ver schillende soorten aanwezig waren. De tijd drong weer en met tegenwind werd de laatste etappe naar Zoetermeer onder nomen. Deze wind was de oorzaak dat we een kwartier over de bepaalde tijd op de plaats van bestemming aankwa men. De kwartieren werden verdeeld. De jongens uit Zoetermeer kwamen hun iogé's afhalen en spoedig was ieder bij zijn pension aangekomen. De derde dag werd de bus genomen. Allereerst naar Avifauna te Alfen a. d. Rijn, het unieke vogelpark waar door het vroege uur toen nog weinig bezoe kers waren, zodat de dieren goed bezich- door G 71. Geweldig, wat zat de man in angst' Telkens kwam er weer een nieuwe kop boven water, en zelfs maakte een der monsters aanstalten om de tak door te bijten. Maar gelukkig, daar ontdekte ka pitein vlak boven zijn hoofd een tak van een aan de kant staande boom, die over het Water uitstak Met de kracht der wanhoop werkte hij zich wat omhoog, greep de tak en begon zich omhoog te hijsen. FEUILLETON 18.) Dr. Lorenz had vijf kamers be steld, waar de meisjes drie aan drie moesten wonen. Dan was er nog een ka mer slechts twee bedden, die de preten tieuze Frieda natuurlijk wilde hebben En daar zij haar allen kenden, kreeg zij ook nu weer haar zin. Nadat de meisjes zich wat van de reis opgeknapt hadden, verzamelden zij zich in de gelagkamer. Het bescheiden, maar smakelijk bereide eten, werd met smaak verorberd Zelfs Lore vergat haar Greta Garbo-inspiraties en at als een gewone sterveling. Daarna werd overlegd, hoe de middag het beste doorgebracht kon worden. Twee voorstellen kwamen uit de rij van de meisjes zelf. Anneliese Berti, een geestdriftige alpiniste, stelde een tocht op de San Salvatore voor en toen men haar voorhield, dat deze beklimming op een korte middag niet meer mogelijk was stelde zij zich ook met een tocht per ka belbaan tevreden. Maar een berg moest het beslist al op de eerste dag zijn. Mar grit Pezoit daarentegen wenste een rus tige middag met ergens een thé-dan- sant, want bergen zouden zij in de ko mende veertien dagen nog genoeg be klimmen. Ik slel dus eeh stemming voor, be sliste dr. Lorenz. Irmgard stemde niet mee, omdat zij noch op de San Salvatore noch naar de thé-dansant wilde. Daar Verena er nog niet was, stemden dus twaalf meisjes. Wie reeds in dit vroege voorjaar rond kijkt in de verschillende touristencentra in ons land zal spoedig tot de ontdekking komen, dat er weer vele buitenlandse be zoekers door deze oorden zwerven, kij kend naar al dat schoons dat ons land te bieden heeft. Het zal ook wel opvallen dat er zoveel Amerikanen de Oceaan oversteken om al die molens, tulpenvel den'en mensen op klompen te bewonde ren. Het zijn lang niet altijd rijkaards die deze tocht maken. Integendeel, de statistieken hebben uitgewezen, dat er heel vaak middenstanders de grote reis maken, waarvoor zij geruime tijd ge spaard hebben. Dat zij zo graag naar Ne derland komen, ligt niet alleen aan de bekoring die er van ons lage land uit gaat, maar ook aan het feit, dat ons land bijna het goedkoopste is van heel Eu ropa. Nu zijn de Amerikanen geen mensen die 14 dagen of langer in ons land blij ven. Zij „doen" Europa. En het is onze zaak de propaganda zo aantrekkelijk te maken, dat zij langer dan 2 dagen in ons land verblijven. Dat kan natuurlijk alleen als er voldoende hotelruimte is. En met deze opmerking zitten wij mid- tigd konden worden. Toen het hier druk begon te worden, werd de bus genomen naar Rotterdam. Eerst ging bet langs wolkenkrabbers naar de Maastunnel. Hier met de roltrap pen naar beneden en door de voetgan gerstunnel naar de andere zijde. De vierde dag ging het langs Aalsmeer naar Schiphol. Door pech aan de banden werd het te laat voor de bloemenveiling. Schiphol kreeg zodoende een grote beurt. Het was er in de middaguren zeer rus tig. Vooral de straaljagers die er ston den hadden de belangstelling van de jongens. Door de Haarlemmermeer en de IJ- polder ging het naar de pont te Buiten huizen We zagen zeer goed bouwland in deze streek, maar zo nier en daar waren soms slechte plekken. Dit is toe te schrij ven aan de slechte structuur tengevolge van de vele regens van het afgelopen jaar. Het slot Assumburg werd weer be reikt. Nu werd handbal gespeeld tegen het lyceum van Soestöijk, waarbij de Landbouwschool met 12-6 werd inge maakt De nacht verliep nu behoorlijk rustig. De vijfde dag ging het naar Alkmaar, waar de kaasmarkt bezocht werd. Nadat ook de ruitertjes gereden hadden, ging het weer naar de fietsen. Nu begon ook de regen weer. Deze was ook de schuld dat de duinen bij Schoorl niet beklom men werden zoals op het programma stond. Om ongeveer 4 uur was de stoet weer in Den Helder en werd opgewekt de reis naar Texel weer ondernomen. TH. ROTMAN. (Nadruk verboden). ,S2 72. Maar jawel, de krokodillen voel den er niets voor hun prooi zomaar te laten ontsnappen. Hapi daar had er al een hem bij zijn rechterhiel te pakken! Dc kapitein trapte met z'n ene vrije been, wat hij kon, maar de krokodil liet niet los en trok zo hard, dat de hele tak bijna lot op het water toe doorboog. Zes stemmen waren voor de berg en zes voor de thé-dansant. Mijn stem beslist, zei Lorenz. O. kabelbaan, zei Louise Senn, die graag was gaan dansen, spijtig. Maar Lorenz besliste: Er wordt ge danst. De San Salvatore beklimmen wij morgen. Te voet. Deze beslissing van Lo was een sen satie voor de meisjes. Zij konden zich niet voorstellen dat de anders zo abstrac te wiskundeleraar in staat was een der gelijk werelds besluit te nemen. Zij ge loofden trouwens beslist, dat Lo in zijn keurige reiscostuum met het vlotte hoed je en het voortdurende tevreden glim lachje een sluwe comedie speelde waar van de boze bedoelingen op een goed moment wel zouden blijken. Tot vier uur, het begin van de thé- dansant zij hadden op voorstel van Lore, die in Lugano bekend was, een heel moderne dancing uitgezocht hadden de meisjes nog een vol uur ter beschikking. Herma en Gerirud wilden deze. tijd voor een wandeling naar het meer benutten. Op de weg daarheen ont moetten zij juffrouw Hunziger, die zich eveneens zelfstandig gemaakt had, om dat zij het niet eens was met het dansen. Herma en Gertrud konden juffrouw Hunziger niet goed voorbij lopen, zij moesten tenminste een stukje naast haar lopen Herma veroorloofde zich de niet erg hoogstaande grap om te vragen: Danst u ook, juffrouw Hunziger? Juffrouw Hunziger had tegenwoor digheid van geest genoeg om te ant woorden: Niet in de openlucht. Dat is den in het probleem, waarmede de Tweede Kamer zich dezer dagen bezig hield. Het was geen groots debat, maar het paste uitnemend in de lente-sfeer, waarin ons Parlement op dit ogenblik leeft. Niet minder dan 2200 hotelbedden zijn gedurende de laatste oorlog ver woest. Een nijpend probleem, vooral als men weet hoe bv. de situatie in een bad plaats als Scheveningen was. Dit mon daine vacantie-oord kon zijn gasten nau welijks bergen. En het weigeren van gasten betekent voor heel ons land een lelijke financiële strop. De buitenlanders brengen deviezen in, die we hard nodig hebben om onze betalingsbalans weer enigszins sluitend te krijgen. De Regering heeft het gedaan weten te krijgen, dat zij zeven millioen gulden van de Marshallsteun mag gebruiken voor de bouw, uitbreiding en modernise ring van hotels. Het ligt in de bedoeling, dat de Regering ongeveer de helft van de kosten betaalt uit de 7 millioen de zgn. onrendabele Top. De Kamer had nogal wat bezwaren te gen het wetsvoorstel van de Regering. Maar zo bont als de communist Haken het maakte, deed geen enkele afgevaar digde. Deze hotels, zo zeide hij, werden gebouwd op last van de Amerikaanse re gering en hij wilde precies weten, hoe veel Amerikaanse officieren ons land zouden bezoeken. Het hoofdpunt in het debat was ongetwijfeld de vraag op wel ke wijze het bedrag van 7 millioen be steed zou worden. Dat was de Kamer nl. niet precies bekend en zij weet het nog niet, want ook de Minister kon het niet zeggen. Daarover wordt onderhandeld Plannen zijn in voorbereiding voor de uitbouw van hotels te Haarlem, Middel burg, Volendam en Giethoorn, terwijl ook Krasnapolsky in Amsterdam en Grand-Hotel in Scheveningen hiervan zullen profiteren. Dit laatste is reeds ge schied, door middel van een voor-finan ciering. De heer Koersen (k.v.p.) vond dit weinig elegant, omdat de Regering er van uitgegaan was dat de Kamer dit ont werp wel zou slikken Op de lijst die Mi nister Albregts gaf, bleek echter wel, dat ook aan de kleinere hotels werd gedacht. En dat stemde de heren Koersen, Schilt- huis (arb.) en Ritmeester (v.v.d.) al aardig tevreden. Ook tegen de bouw van vele nieuwe hotels bestonden bezwaren van verschillende aard. De heer Schilthuis rekende uit, dat de bouw van één zo'n hotel ongeveer 16 a 18000 gulden per bed kost Door alleen maar nieuwe hotels te bouwen, zou men dus gauw door de 7 millioen heen zijn. De heer Schouten (a.r.) kwam met een heel ander argu ment voor de dag, dat minstens even steekhoudend was. Het was het argument der concurrentie. Zo'n hotel zal natuur lijk aan de meest moderne eisen voldoen. Dit gaat natuurlijk ten koste van de reeds bestaande hotels. Nu is de concur rentie niet erg, maar wel als dit ge schiedt met Overheidsgeld. Dat is niet eerlijk meer en daar kan geen één za kenman tegenop Allemaal factoren dus, die een wijs hoteibeleid noodzakelijk maken. Daar was de heer Ritmeester (v. \.d.) misschien het minst gerust op. Hij wilde persé, dat de Kamer van te voren weet, aan welke hotels en in welke plaatsen het Marshall geld besteed wordt. Daar wilde Minister Albregts, die voor de eerste maal in ons Parlement het woord voerde, niet aan. Zonder hoofde lijke stemming werd dit wetsontwerp aangenomen. Alleen de communisten waren tegen. ESPERANTO IN DE BIOSCOOP In de stad Petropoiiso werd een bio scoop geopend onder de naam „Esperan- to-bioscoop. De Onde» neming wil de taal van Zamenhof propageren tot een betere verstandhouding tussen de mensen. NEDERLANDSE TOURISTEN-KAM- PEERCLUB GEBRUIKT ESPERANTO! In vele plaatsen heeft de Nederlandse Touristen-kampeerclub Esperanto-cur- sussen voor haar leden georganiseerd. In het maandelijks orgaan der club „De tent" verschijnen regelmatig artikelen in en over Esperanto. meer voor negerstammen. Toen kwamen zij langs twee mannen, van wie één een ingezetene was. Bij het dichterbij komen hoorden zij de vreem deling Engels tegen de man spreken, ter wijl deze slechts wist te antwoorden: Niente capisco.nienle capisco. Een Engelsman, zei Gertrud. Dat is wat voor u, juffrouw Hunziger. Dat laat ik aan jullie over, ant woordde de lerares en het klonk alsof zij voor de klas stond. Het ligt niet meer op mijn weg om jullie te examineren, nu kan ik het aan het leven overlaten, om jullie op de proef te stellen. Gertrud echter, altijd wat verlegen, wanneer het iets anders betrof dan haar cello, zei tegen Herma: Doe jij het! Ik kan toch geen vreemde Engelsman aan spreken. En Herma antwoordde: Je weet toch dat ik een nul in Engels ben. Dat heeft juffrouw Hunziger altijd gezegd. Maar na kort overleg besloot zij toch: Och wat' ik probeer het toch. Als hij mij niet ver staat, zeg ik, dat ik hem voor een Eskimo gehouden heb. Zij wendde zich tot de jonge Engelsman: What do you want, sir? De Engelsman was heel blij, dat hij in zijn moedertaal werd aangesproken. Hij keerde zich naar Herma om en vroeg: Plaese, could you tell me, what train I can take to Ponte-Tresa? I'm sor ry, that I can speak neither German nor Italian. The best possibility is to take the Ponte-Tresa-train, antwoordde Herma In de spoorcoupé zit een handelsreizi ger. Vroeger was hij onderofficier in het Indische leger. In het kamp is hij mis handeld. Door een bijtende vloeistof is het hoornvlies van zijn linkeroog grijs wit en ondoorzichtig geworden; aan dit oog is hij blind. Hij ziet de blikken van zijn medepassagiers telkens terugkeren naar dit lichtloze oog. Nerveus en ge spannen wacht hij op het onvermijdelij ke: de vrijmoedigste onder hen zal be ginnen en dan moet hij voor de zoveel ste maal vertellen. De volgende morgen gaat hij niet op reis, maar zit in de spreekkamer van de oogarts. Neem dat oog maar weg en geef mij een kunstoog smeekt hij de mensen bedoelen het misschien goed maar ik kan het niet langer verdragen. Dit oog is toch nutteloos, een kunstoog valt veel minder op. De oogarts beziet het oog, besluit het er op te wagen. Hij stuurt de vroegere onderofficier naar zijn collega, die hoornvlies-overplanting toepast. En de collega ziet het geval niet optimistisch in. De kans op slagen is zeer gering Als het niet lukt zal het oog moeten worden weggenomen. Maar de soldaat wil het riskeren. Vijf dagen lang ligt hij in het zieken huis, bewegingloos, beide ogen in ver band. Hij is niet meer op reis gegaan. Hij draagt v/eer de strepen op zijn mouw. De operatie werd een zodanig succes, dat het oog de halve gezichts scherpte herkreeg. voldoende voor goedkeuring voor de militaire dienst. Hij is niet het enige geval Er zijn er tientallen. Van een moeder, die eerst na acht jaren haar kind aanschouwde, doordat ze bij de geboorte van het kind blind was en een hoornvlies-operatie haar weer het licht verschafte. Van een man, wiens gezichtsvermogen zo was aangetast, dat hij ternauwernood licht en donker kon onderscheiden en die thans zijn eigen auto bestuurt. Niet immer heeft zulk een operatie het gewenste succes Maar de resultaten zijn toch zodanig, dat ze meermalen wordt toegepast en mensen, die niet beter wis ten of ze zouden vrijwel blind hun ver dere levensdagen moeten doorbrengen, kunnen thans weer personen onder scheiden, zonder hulp over straat gaan, zelf weer iets vinden, kortom, zijn ver lost van de afhankelijkheid en van dat goedbedoelde, maar hun moreel vernieti gend medelijden van hun medemens. Alleen als „erfenis". De grote moeilijkheid is, aan het ge schikte hoornvlies te 'komen. Het is wel erg toevallig wanneer juist een oog met gezond hoornvlies in een ziekenhuis wordt weggenomen wanneer dat hoorn vlies op een ander oog moet worden ge transporteerd. In de meeste gevallen moet men daartoe gebruik maken van het hoornvlies van overledenen, en dat moet geschieden binnen twee uur na het overlijden.in de practijk komt het er dus op neer, dat het hier gaat om perso nen, die overlijden in een ziekenhuis, waar men alles voor de operatie direct bij de hand heeft. Een andere moeilijkheid is, dat nie mand baas is over zijn eigen lichaam, alleen de nabestaanden mogen beslissen wat er met het stoffelijk overschot ge beuren zal, alleen zij kunnen hun toe stemming geven tot de hoornvlies-opera tie. Wie dus na zijn overlijden zijn blin de of slechtziende medemensen te hulp wil komen, dient er voor te zorgen, dat zijn nabestaanden uitdrukkelijk weten dat hij dit wenst en ook ervoor zorgen dat zijn wens in vervulling gaat. Natuurlijk is organisatie noodzakelijk om al die individuele gevallen en moge lijkheden te kunnen overzien. Daarvoor heeft het Nederlandse Rode Kruis zijn bemiddeling verleend, heeft het de weg tot een wettelijke oplossing gevonden, onderhoudt het ook het contact met de plaatselijke commissies in de steden waar de grote ziekenhuizen zijn geves tigd. Dit is slechts één der factoren van het wonderlijk-veelzijdige werk van het Nederlandse Rode Kruis, de in onze sa menleving onmisbaar geworden organi satie, die dit werk alleen kan blijven voortzetten met de steun van ons allen! Dank zij uw steun kan uw Rode Kruis met een vlotheid die haar zelf verbaasde. Het is een geluk, dat ik u getroffen heb, ging de Engelsman voort En toen vroeg hij: Wat zijn er voor mooie dingen in Ponte-Tresa te zien? Zonder de moeilijkheden, waarmede zij altijd in de Engelse les te kampen had, lichtte Herma hen in. De jonge Engels man was enthousiast. Ik dank u zeer! U spreekt werkelijk voortreffelijk Engels! En met een uitste kende uitspraak. Ik maak u mijn compli ment. De Engelsman gaf haar hartelijk de hand en Herma keerde naar Gertrud en juffrouw Hunziger terug. De lerares vroeg niets en Herma scheen eerst ook weinig lust te hebben om iets te vertellen Zij liepen zwijgend naar de kade. Tot Herma, die tegen haar aard stil en nadenkend geworden was, plotseling bleef staan. Haar waarheidsliefde en zin voor rechtvaardigheid braken opeens door. Juffrouw Hunzigei, bracht zij met moeite uit, ik moet u erg bedanken. Juffrouw Hunziger keek verbaasd op. Bedanken? Mij? Waarvoor? Ik.... ik. neemt u mij niet kwalijk. Ik heb vaak om u gelachen Wanneer ik er over nadenk, heb je in vijf jaar niets anders gedaan tijdens de Engelse lessen! Ja, u heeft gelijk. Maar nu, ziet u, juffrouw, nu heb ik voor het eerst ge zien, hoeveel u ons gegeven heeft. Onzin! wendde de lerares zich ruw af. BLINDEN WORDEN ZIENDE.. Rode Kruis en hoornvlies- transplantatie. Het lijden van de blinden spreekt, wellicht meer dan menig ander lijden, tot de verbeelding, omdat de blinde in zovele geval len geheel van de hulp zijner me demensen afhankelijk is. Toch is juist dat medelijden van de om ving dikwijls zo zwaar te dragen en een onderofficier van het Indi sche leger, die door de wrede be handeling in het kamp het hoorn vlies van een zijner ogen ge heel verduisterd zag, kon het niet langer verdragen. Hij kreeg na zijn afkeuring een baantje als handelsreiziger en geen dag ging voorbij of belangstellende en me delijdende reizigers informeer den naar de oorzaak van deze misvorming. De man had het er zo moeilijk mee, dat hij ten einde raad een oogarts verzocht het oog maar weg te nemen en er een kunstoog voor in de plaats te ge ven. dan was hij van het ge zeur af. Maar thans is deze onderoffi cier weer in actieve dienst, her kreeg na herkeuring zijn oude post. Want in plaats dat het oog werd weggenomen, werd over planting van hoornvlies toege past, met het gevolg, dat het aangetaste oog toch weer de hal- gezichtsscherpte heeft Uw steun stelt uw Rode Kruis in staat zijn vele taken van naastenliefde te verrichten. Geeft daarom gul ran de grote inzameÜngs-actie, die binnenkort ook op Texel zal worden gehou den. (Nadruk verboden). Lk. zoveel vredestaken in dienst van de Ne derlandse gemeenschap verrichten. Geeft daarom gul aan de grote inzameling, die binnenkort ook op Texel zal worden ge houden. (Nadruk verboden.) Lk. RECENSIE NIEUWE AVONTUREN VAN FLIP EN FLAP Douwe Egberts had met het eerste deeltje van een serie kinderboekjes zo veel succes, dat zij thans een tweede van de pers heeft laten komen. Flip en Flap, twee alleraardigste hondjes, spelen in de verhalen de hoofdrol. Han Hoekstra heeft de tekst weer geschreven, terwijl studio Geesink de illustratieve verluch ting heeft verzorgd. De avonturen van de twee zwerver tjes naar Toeloe-Toeloc land zijn zeer spannend en geestig. Evenals in het le deeltje kunnen ook nu weer 29 mooie gekleurde platen ge plakt worden. Het boek, waarin de eer ste 5 platen reeds voorkomen, is ver krijgbaar voor 90 ct. bij de winkeliers; de overige 24 platen (2 series van 12 stuks) kunnen gespaard worden op bon nen, die verpakt zijn bij Douwe Eg berts koffie, thee en Fama. VOOR HET IIOOGELAND Volgende week Woensdag 6 Juni dus zal op Texel weer de jaarlijkse collecte voor de Vereniging Het Hooge- land worden gehouden Deze vereniging doet veel en goed werk: reclassering, op voeding, verzorging. Losgeslagen mensen ongeacht hun kleur, godsdienst of poli tiek, worden door He* Hoogeland gehol pen. Lichamelijk en geestelijk onvol- waardigen, alleenstaande personen, a-so cialen, drankzuchtigen, ouden van dagen en zieken worden in de tehuizen liefde rijk verpleegd. Over 1950 bedroeg hel aantal verpleegdagen 127931, verpleeg den 630, nieuw opgenomen 341. Na op de arbeidskolonies opgenomen te zijn geweest vonden 56 personen, van welk aantal het grootste gedeelte door bemiddeling van deze vereniging, werk in de maatschappij. Het reclasserings-bu- reau der Vereniging neeft 232 gevallen in behandeling genomen. Eind 1950 stonden onder toezicht van de Vereniging 241 personen. Neen, ging Herma, die nu wist wat zij zeggen wilde, voort. LT mag mijn dank niet afwijzen. Ik weet nu hoeveel u voor ons gedaan hebt. De Engelman heeft mijn uitstekende Engels bewonderd en vooral mijn uitspraak. Dat hebben wij toch allemaal van u. Maar juffrouw Hunziger wilde niets meer horen. Zij sloeg een zijstraat in en verdween zonder antwoord of groet. Tegen vier uur was Verena eindelijk met de volgende trein aangekomen. De brave, goedige Louise had van twee uur af aan het station op haar gewacht en haar naar de albergo gebracht. En een kwartier later zaten de meisjes zorgvuldig gekleed, aan de thé in een voornaam hotel. Dr. Lorenz had tot ver bazing van alle meisjes het zeer verstan dig plan geopperd: Laten we ons over een paar kleine tafeltjes verdelen. An ders lijken we zo erg op een meisjes- liceum. Zoveel inzicht had niemand hem toe gedacht. Hij was zelf aan het tafeltje gaan zit ten, waaraan Maria met de onafscheidelij ke Platti en Frieda zalen. Verena was niet meegegaan, omdat zij een dringende brief te schrijven had en Irmgard had zich in haar kamer teruggetrokken. De muziek was uitstekend, het pu bliek voornaam en de meisjes werden vaak ten dans gevraagd. Overigens be leefden de twaalf jongedames een kleine sensatie: de jongeman uit de coupé dook ongeveer een kwartier na het begin van het concert in de hoteltuin op. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1951 | | pagina 4