Zeven millioen gulden voor hotelbouw
dank zij de Marshall-hulp
Blinden worden ziende door overplanting van
Hoornvlies
Vijfdaagse excursie van
de landbouwschool
Kapitein Klakkebos
OPOFFERING
gaat naar Amerika
Maandag 21 Mei vertrok meester Laan
met 24 leerlingen van de Landbouwschool
om 7,50 uit Oudeschild met bestemming
Zoetermeer.
Even buiten Den Helder begon het
reeds te regenen en dat hield vol tot
ruim 1 uur die dag. Desondanks werd het
K.I. station te Schagerbrug bezocht,
waar de fraaie stieren bewonderd wer
den. Vooral Ceres van Blokland, de kam
pioen van Noord-Holland werd goed be
keken. Langs kronkelwegen ging het nu
naar de Langedijk, waar de inwendige
mens werd versterkt. Toen werd onder
leiding van de voorzitter en de secreta
ris van de VVV aldaar een bezoek ge
bracht aan een koolbewaarplaats, waai
de kool op een temperatuur van Vs graad
C. bewaard werd. Prachtig gaaf zagen de
rode kolen er uit. Vervolgens naar
Burcht's Conservenfabriek. Wat stonden
hier een machines. Jammer dat er nog
geen groenten waren, dan hadden deze
allemaal gewerkt. Nu naar de groenten-
veiling ,,De Noordermarktbond". Dit
was mooi voor de jongens. Ze mochten
plaats nemen op de banken der kopers en
de veilingklok draaide voor hen. Toen
nog naar een moderne poterbewaarplaats.
Deze was dubbelwandig en werkte met
automatische buitenluchtkoeling. Vroor
het buiten echter dan bleef de buiten
lucht eveneens automatisch buiten. Het
was wat laat geworden, dus snel op de
fiets gestapt op weg naar slot Assum-
burg, de fraaie Jeugdherberg te Heems
kerk, waar de eerste nacht werd doorge
bracht. Hier zagen de jongens kans de
ULO van Soest met 5-3 in het voetbal
len te verslaan. De eerste nacht ging niet
al te rustig voorbij. Het gevolg was, dat
de corvee de volgende morgen op de
slaapzaal niet licht was.
De tweede dag ging het op IJmuiden
aan waar de vishallen bezocht werden.
Er was maar één schip binnengekomen,
maar die werd met 70 man gelost en dat
duurde plm. 10 uur. Dus die leverden
wel enige visser, op. „Let op de nylons",
was hier de utroep. Fileren zagen we
hier met de hand en later met de ma
chine. Overal is dus de mechanisatie
doorgedrongen.
Maar weer op de fietsen gestapt en
nu op weg naar Lisse waar de „Keuken
hof" bezocht werd. De tulpen stonden in
volle glorie. Dit was een prachtig ge
zicht als men bedenkt, dat er 750 ver
schillende soorten aanwezig waren. De
tijd drong weer en met tegenwind werd
de laatste etappe naar Zoetermeer onder
nomen. Deze wind was de oorzaak dat
we een kwartier over de bepaalde tijd
op de plaats van bestemming aankwa
men. De kwartieren werden verdeeld.
De jongens uit Zoetermeer kwamen hun
iogé's afhalen en spoedig was ieder bij
zijn pension aangekomen.
De derde dag werd de bus genomen.
Allereerst naar Avifauna te Alfen a. d.
Rijn, het unieke vogelpark waar door
het vroege uur toen nog weinig bezoe
kers waren, zodat de dieren goed bezich-
door G
71. Geweldig, wat zat de man in angst'
Telkens kwam er weer een nieuwe kop
boven water, en zelfs maakte een der
monsters aanstalten om de tak door te
bijten. Maar gelukkig, daar ontdekte ka
pitein vlak boven zijn hoofd een tak van
een aan de kant staande boom, die over
het Water uitstak Met de kracht der
wanhoop werkte hij zich wat omhoog,
greep de tak en begon zich omhoog te
hijsen.
FEUILLETON
18.) Dr. Lorenz had vijf kamers be
steld, waar de meisjes drie aan drie
moesten wonen. Dan was er nog een ka
mer slechts twee bedden, die de preten
tieuze Frieda natuurlijk wilde hebben
En daar zij haar allen kenden, kreeg zij
ook nu weer haar zin.
Nadat de meisjes zich wat van de reis
opgeknapt hadden, verzamelden zij zich
in de gelagkamer. Het bescheiden, maar
smakelijk bereide eten, werd met smaak
verorberd Zelfs Lore vergat haar Greta
Garbo-inspiraties en at als een gewone
sterveling.
Daarna werd overlegd, hoe de middag
het beste doorgebracht kon worden.
Twee voorstellen kwamen uit de rij van
de meisjes zelf. Anneliese Berti, een
geestdriftige alpiniste, stelde een tocht
op de San Salvatore voor en toen men
haar voorhield, dat deze beklimming op
een korte middag niet meer mogelijk was
stelde zij zich ook met een tocht per ka
belbaan tevreden. Maar een berg moest
het beslist al op de eerste dag zijn. Mar
grit Pezoit daarentegen wenste een rus
tige middag met ergens een thé-dan-
sant, want bergen zouden zij in de ko
mende veertien dagen nog genoeg be
klimmen.
Ik slel dus eeh stemming voor, be
sliste dr. Lorenz.
Irmgard stemde niet mee, omdat zij
noch op de San Salvatore noch naar de
thé-dansant wilde. Daar Verena er nog
niet was, stemden dus twaalf meisjes.
Wie reeds in dit vroege voorjaar rond
kijkt in de verschillende touristencentra
in ons land zal spoedig tot de ontdekking
komen, dat er weer vele buitenlandse be
zoekers door deze oorden zwerven, kij
kend naar al dat schoons dat ons land
te bieden heeft. Het zal ook wel opvallen
dat er zoveel Amerikanen de Oceaan
oversteken om al die molens, tulpenvel
den'en mensen op klompen te bewonde
ren. Het zijn lang niet altijd rijkaards
die deze tocht maken. Integendeel, de
statistieken hebben uitgewezen, dat er
heel vaak middenstanders de grote reis
maken, waarvoor zij geruime tijd ge
spaard hebben. Dat zij zo graag naar Ne
derland komen, ligt niet alleen aan de
bekoring die er van ons lage land uit
gaat, maar ook aan het feit, dat ons land
bijna het goedkoopste is van heel Eu
ropa.
Nu zijn de Amerikanen geen mensen
die 14 dagen of langer in ons land blij
ven. Zij „doen" Europa. En het is onze
zaak de propaganda zo aantrekkelijk te
maken, dat zij langer dan 2 dagen in
ons land verblijven. Dat kan natuurlijk
alleen als er voldoende hotelruimte is.
En met deze opmerking zitten wij mid-
tigd konden worden. Toen het hier druk
begon te worden, werd de bus genomen
naar Rotterdam.
Eerst ging bet langs wolkenkrabbers
naar de Maastunnel. Hier met de roltrap
pen naar beneden en door de voetgan
gerstunnel naar de andere zijde.
De vierde dag ging het langs Aalsmeer
naar Schiphol. Door pech aan de banden
werd het te laat voor de bloemenveiling.
Schiphol kreeg zodoende een grote beurt.
Het was er in de middaguren zeer rus
tig. Vooral de straaljagers die er ston
den hadden de belangstelling van de
jongens.
Door de Haarlemmermeer en de IJ-
polder ging het naar de pont te Buiten
huizen We zagen zeer goed bouwland in
deze streek, maar zo nier en daar waren
soms slechte plekken. Dit is toe te schrij
ven aan de slechte structuur tengevolge
van de vele regens van het afgelopen
jaar.
Het slot Assumburg werd weer be
reikt. Nu werd handbal gespeeld tegen
het lyceum van Soestöijk, waarbij de
Landbouwschool met 12-6 werd inge
maakt De nacht verliep nu behoorlijk
rustig.
De vijfde dag ging het naar Alkmaar,
waar de kaasmarkt bezocht werd. Nadat
ook de ruitertjes gereden hadden, ging
het weer naar de fietsen. Nu begon ook
de regen weer. Deze was ook de schuld
dat de duinen bij Schoorl niet beklom
men werden zoals op het programma
stond.
Om ongeveer 4 uur was de stoet weer
in Den Helder en werd opgewekt de reis
naar Texel weer ondernomen.
TH. ROTMAN.
(Nadruk verboden).
,S2
72. Maar jawel, de krokodillen voel
den er niets voor hun prooi zomaar te
laten ontsnappen. Hapi daar had er al
een hem bij zijn rechterhiel te pakken!
Dc kapitein trapte met z'n ene vrije
been, wat hij kon, maar de krokodil liet
niet los en trok zo hard, dat de hele tak
bijna lot op het water toe doorboog.
Zes stemmen waren voor de berg en zes
voor de thé-dansant.
Mijn stem beslist, zei Lorenz.
O. kabelbaan, zei Louise Senn, die
graag was gaan dansen, spijtig.
Maar Lorenz besliste: Er wordt ge
danst. De San Salvatore beklimmen wij
morgen. Te voet.
Deze beslissing van Lo was een sen
satie voor de meisjes. Zij konden zich
niet voorstellen dat de anders zo abstrac
te wiskundeleraar in staat was een der
gelijk werelds besluit te nemen. Zij ge
loofden trouwens beslist, dat Lo in zijn
keurige reiscostuum met het vlotte hoed
je en het voortdurende tevreden glim
lachje een sluwe comedie speelde waar
van de boze bedoelingen op een goed
moment wel zouden blijken.
Tot vier uur, het begin van de thé-
dansant zij hadden op voorstel van
Lore, die in Lugano bekend was, een
heel moderne dancing uitgezocht
hadden de meisjes nog een vol uur ter
beschikking. Herma en Gerirud wilden
deze. tijd voor een wandeling naar het
meer benutten. Op de weg daarheen ont
moetten zij juffrouw Hunziger, die zich
eveneens zelfstandig gemaakt had, om
dat zij het niet eens was met het dansen.
Herma en Gertrud konden juffrouw
Hunziger niet goed voorbij lopen, zij
moesten tenminste een stukje naast
haar lopen Herma veroorloofde zich de
niet erg hoogstaande grap om te vragen:
Danst u ook, juffrouw Hunziger?
Juffrouw Hunziger had tegenwoor
digheid van geest genoeg om te ant
woorden: Niet in de openlucht. Dat is
den in het probleem, waarmede de
Tweede Kamer zich dezer dagen bezig
hield. Het was geen groots debat, maar
het paste uitnemend in de lente-sfeer,
waarin ons Parlement op dit ogenblik
leeft. Niet minder dan 2200 hotelbedden
zijn gedurende de laatste oorlog ver
woest. Een nijpend probleem, vooral als
men weet hoe bv. de situatie in een bad
plaats als Scheveningen was. Dit mon
daine vacantie-oord kon zijn gasten nau
welijks bergen. En het weigeren van
gasten betekent voor heel ons land een
lelijke financiële strop. De buitenlanders
brengen deviezen in, die we hard nodig
hebben om onze betalingsbalans weer
enigszins sluitend te krijgen.
De Regering heeft het gedaan weten
te krijgen, dat zij zeven millioen gulden
van de Marshallsteun mag gebruiken
voor de bouw, uitbreiding en modernise
ring van hotels. Het ligt in de bedoeling,
dat de Regering ongeveer de helft van
de kosten betaalt uit de 7 millioen
de zgn. onrendabele Top.
De Kamer had nogal wat bezwaren te
gen het wetsvoorstel van de Regering.
Maar zo bont als de communist Haken
het maakte, deed geen enkele afgevaar
digde. Deze hotels, zo zeide hij, werden
gebouwd op last van de Amerikaanse re
gering en hij wilde precies weten, hoe
veel Amerikaanse officieren ons land
zouden bezoeken. Het hoofdpunt in het
debat was ongetwijfeld de vraag op wel
ke wijze het bedrag van 7 millioen be
steed zou worden. Dat was de Kamer nl.
niet precies bekend en zij weet het nog
niet, want ook de Minister kon het niet
zeggen. Daarover wordt onderhandeld
Plannen zijn in voorbereiding voor de
uitbouw van hotels te Haarlem, Middel
burg, Volendam en Giethoorn, terwijl
ook Krasnapolsky in Amsterdam en
Grand-Hotel in Scheveningen hiervan
zullen profiteren. Dit laatste is reeds ge
schied, door middel van een voor-finan
ciering. De heer Koersen (k.v.p.) vond
dit weinig elegant, omdat de Regering er
van uitgegaan was dat de Kamer dit ont
werp wel zou slikken Op de lijst die Mi
nister Albregts gaf, bleek echter wel, dat
ook aan de kleinere hotels werd gedacht.
En dat stemde de heren Koersen, Schilt-
huis (arb.) en Ritmeester (v.v.d.) al aardig
tevreden. Ook tegen de bouw van vele
nieuwe hotels bestonden bezwaren van
verschillende aard. De heer Schilthuis
rekende uit, dat de bouw van één zo'n
hotel ongeveer 16 a 18000 gulden per bed
kost Door alleen maar nieuwe hotels te
bouwen, zou men dus gauw door de 7
millioen heen zijn. De heer Schouten
(a.r.) kwam met een heel ander argu
ment voor de dag, dat minstens even
steekhoudend was. Het was het argument
der concurrentie. Zo'n hotel zal natuur
lijk aan de meest moderne eisen voldoen.
Dit gaat natuurlijk ten koste van de
reeds bestaande hotels. Nu is de concur
rentie niet erg, maar wel als dit ge
schiedt met Overheidsgeld. Dat is niet
eerlijk meer en daar kan geen één za
kenman tegenop Allemaal factoren dus,
die een wijs hoteibeleid noodzakelijk
maken. Daar was de heer Ritmeester (v.
\.d.) misschien het minst gerust op. Hij
wilde persé, dat de Kamer van te voren
weet, aan welke hotels en in welke
plaatsen het Marshall geld besteed
wordt. Daar wilde Minister Albregts, die
voor de eerste maal in ons Parlement het
woord voerde, niet aan. Zonder hoofde
lijke stemming werd dit wetsontwerp
aangenomen. Alleen de communisten
waren tegen.
ESPERANTO IN DE BIOSCOOP
In de stad Petropoiiso werd een bio
scoop geopend onder de naam „Esperan-
to-bioscoop. De Onde» neming wil de taal
van Zamenhof propageren tot een betere
verstandhouding tussen de mensen.
NEDERLANDSE TOURISTEN-KAM-
PEERCLUB GEBRUIKT ESPERANTO!
In vele plaatsen heeft de Nederlandse
Touristen-kampeerclub Esperanto-cur-
sussen voor haar leden georganiseerd. In
het maandelijks orgaan der club „De
tent" verschijnen regelmatig artikelen in
en over Esperanto.
meer voor negerstammen.
Toen kwamen zij langs twee mannen,
van wie één een ingezetene was. Bij het
dichterbij komen hoorden zij de vreem
deling Engels tegen de man spreken, ter
wijl deze slechts wist te antwoorden:
Niente capisco.nienle capisco.
Een Engelsman, zei Gertrud. Dat
is wat voor u, juffrouw Hunziger.
Dat laat ik aan jullie over, ant
woordde de lerares en het klonk alsof zij
voor de klas stond. Het ligt niet meer op
mijn weg om jullie te examineren, nu
kan ik het aan het leven overlaten, om
jullie op de proef te stellen.
Gertrud echter, altijd wat verlegen,
wanneer het iets anders betrof dan haar
cello, zei tegen Herma: Doe jij het! Ik
kan toch geen vreemde Engelsman aan
spreken.
En Herma antwoordde: Je weet toch
dat ik een nul in Engels ben. Dat heeft
juffrouw Hunziger altijd gezegd. Maar
na kort overleg besloot zij toch: Och wat'
ik probeer het toch. Als hij mij niet ver
staat, zeg ik, dat ik hem voor een Eskimo
gehouden heb. Zij wendde zich tot de
jonge Engelsman: What do you want,
sir?
De Engelsman was heel blij, dat hij in
zijn moedertaal werd aangesproken. Hij
keerde zich naar Herma om en vroeg:
Plaese, could you tell me, what
train I can take to Ponte-Tresa? I'm sor
ry, that I can speak neither German nor
Italian.
The best possibility is to take the
Ponte-Tresa-train, antwoordde Herma
In de spoorcoupé zit een handelsreizi
ger. Vroeger was hij onderofficier in het
Indische leger. In het kamp is hij mis
handeld. Door een bijtende vloeistof is
het hoornvlies van zijn linkeroog grijs
wit en ondoorzichtig geworden; aan dit
oog is hij blind. Hij ziet de blikken van
zijn medepassagiers telkens terugkeren
naar dit lichtloze oog. Nerveus en ge
spannen wacht hij op het onvermijdelij
ke: de vrijmoedigste onder hen zal be
ginnen en dan moet hij voor de zoveel
ste maal vertellen.
De volgende morgen gaat hij niet op
reis, maar zit in de spreekkamer van de
oogarts. Neem dat oog maar weg en
geef mij een kunstoog smeekt hij
de mensen bedoelen het misschien goed
maar ik kan het niet langer verdragen.
Dit oog is toch nutteloos, een kunstoog
valt veel minder op.
De oogarts beziet het oog, besluit het
er op te wagen. Hij stuurt de vroegere
onderofficier naar zijn collega, die
hoornvlies-overplanting toepast. En de
collega ziet het geval niet optimistisch
in. De kans op slagen is zeer gering
Als het niet lukt zal het oog moeten
worden weggenomen. Maar de soldaat
wil het riskeren.
Vijf dagen lang ligt hij in het zieken
huis, bewegingloos, beide ogen in ver
band.
Hij is niet meer op reis gegaan.
Hij draagt v/eer de strepen op zijn
mouw. De operatie werd een zodanig
succes, dat het oog de halve gezichts
scherpte herkreeg. voldoende voor
goedkeuring voor de militaire dienst.
Hij is niet het enige geval Er zijn er
tientallen. Van een moeder, die eerst na
acht jaren haar kind aanschouwde,
doordat ze bij de geboorte van het kind
blind was en een hoornvlies-operatie
haar weer het licht verschafte. Van een
man, wiens gezichtsvermogen zo was
aangetast, dat hij ternauwernood licht
en donker kon onderscheiden en die
thans zijn eigen auto bestuurt.
Niet immer heeft zulk een operatie het
gewenste succes Maar de resultaten zijn
toch zodanig, dat ze meermalen wordt
toegepast en mensen, die niet beter wis
ten of ze zouden vrijwel blind hun ver
dere levensdagen moeten doorbrengen,
kunnen thans weer personen onder
scheiden, zonder hulp over straat gaan,
zelf weer iets vinden, kortom, zijn ver
lost van de afhankelijkheid en van dat
goedbedoelde, maar hun moreel vernieti
gend medelijden van hun medemens.
Alleen als „erfenis".
De grote moeilijkheid is, aan het ge
schikte hoornvlies te 'komen. Het is wel
erg toevallig wanneer juist een oog met
gezond hoornvlies in een ziekenhuis
wordt weggenomen wanneer dat hoorn
vlies op een ander oog moet worden ge
transporteerd. In de meeste gevallen
moet men daartoe gebruik maken van
het hoornvlies van overledenen, en dat
moet geschieden binnen twee uur na het
overlijden.in de practijk komt het er
dus op neer, dat het hier gaat om perso
nen, die overlijden in een ziekenhuis,
waar men alles voor de operatie direct
bij de hand heeft.
Een andere moeilijkheid is, dat nie
mand baas is over zijn eigen lichaam,
alleen de nabestaanden mogen beslissen
wat er met het stoffelijk overschot ge
beuren zal, alleen zij kunnen hun toe
stemming geven tot de hoornvlies-opera
tie. Wie dus na zijn overlijden zijn blin
de of slechtziende medemensen te hulp
wil komen, dient er voor te zorgen, dat
zijn nabestaanden uitdrukkelijk weten
dat hij dit wenst en ook ervoor zorgen
dat zijn wens in vervulling gaat.
Natuurlijk is organisatie noodzakelijk
om al die individuele gevallen en moge
lijkheden te kunnen overzien. Daarvoor
heeft het Nederlandse Rode Kruis zijn
bemiddeling verleend, heeft het de weg
tot een wettelijke oplossing gevonden,
onderhoudt het ook het contact met de
plaatselijke commissies in de steden
waar de grote ziekenhuizen zijn geves
tigd.
Dit is slechts één der factoren van
het wonderlijk-veelzijdige werk van het
Nederlandse Rode Kruis, de in onze sa
menleving onmisbaar geworden organi
satie, die dit werk alleen kan blijven
voortzetten met de steun van ons allen!
Dank zij uw steun kan uw Rode Kruis
met een vlotheid die haar zelf verbaasde.
Het is een geluk, dat ik u getroffen
heb, ging de Engelsman voort En toen
vroeg hij: Wat zijn er voor mooie dingen
in Ponte-Tresa te zien?
Zonder de moeilijkheden, waarmede zij
altijd in de Engelse les te kampen had,
lichtte Herma hen in. De jonge Engels
man was enthousiast.
Ik dank u zeer! U spreekt werkelijk
voortreffelijk Engels! En met een uitste
kende uitspraak. Ik maak u mijn compli
ment.
De Engelsman gaf haar hartelijk de
hand en Herma keerde naar Gertrud en
juffrouw Hunziger terug.
De lerares vroeg niets en Herma
scheen eerst ook weinig lust te hebben
om iets te vertellen Zij liepen zwijgend
naar de kade.
Tot Herma, die tegen haar aard stil en
nadenkend geworden was, plotseling
bleef staan. Haar waarheidsliefde en zin
voor rechtvaardigheid braken opeens
door.
Juffrouw Hunzigei, bracht zij met
moeite uit, ik moet u erg bedanken.
Juffrouw Hunziger keek verbaasd op.
Bedanken? Mij? Waarvoor?
Ik.... ik. neemt u mij niet
kwalijk. Ik heb vaak om u gelachen
Wanneer ik er over nadenk, heb je
in vijf jaar niets anders gedaan tijdens
de Engelse lessen!
Ja, u heeft gelijk. Maar nu, ziet u,
juffrouw, nu heb ik voor het eerst ge
zien, hoeveel u ons gegeven heeft.
Onzin! wendde de lerares zich
ruw af.
BLINDEN WORDEN ZIENDE..
Rode Kruis en hoornvlies-
transplantatie.
Het lijden van de blinden
spreekt, wellicht meer dan menig
ander lijden, tot de verbeelding,
omdat de blinde in zovele geval
len geheel van de hulp zijner me
demensen afhankelijk is. Toch is
juist dat medelijden van de om
ving dikwijls zo zwaar te dragen
en een onderofficier van het Indi
sche leger, die door de wrede be
handeling in het kamp het hoorn
vlies van een zijner ogen ge
heel verduisterd zag, kon het niet
langer verdragen. Hij kreeg na
zijn afkeuring een baantje als
handelsreiziger en geen dag ging
voorbij of belangstellende en me
delijdende reizigers informeer
den naar de oorzaak van deze
misvorming. De man had het er
zo moeilijk mee, dat hij ten einde
raad een oogarts verzocht het
oog maar weg te nemen en er een
kunstoog voor in de plaats te ge
ven. dan was hij van het ge
zeur af.
Maar thans is deze onderoffi
cier weer in actieve dienst, her
kreeg na herkeuring zijn oude
post. Want in plaats dat het oog
werd weggenomen, werd over
planting van hoornvlies toege
past, met het gevolg, dat het
aangetaste oog toch weer de hal-
gezichtsscherpte heeft
Uw steun stelt uw Rode Kruis
in staat zijn vele taken van
naastenliefde te verrichten.
Geeft daarom gul ran de grote
inzameÜngs-actie, die binnenkort
ook op Texel zal worden gehou
den.
(Nadruk verboden). Lk.
zoveel vredestaken in dienst van de Ne
derlandse gemeenschap verrichten. Geeft
daarom gul aan de grote inzameling, die
binnenkort ook op Texel zal worden ge
houden.
(Nadruk verboden.) Lk.
RECENSIE
NIEUWE AVONTUREN VAN FLIP EN
FLAP
Douwe Egberts had met het eerste
deeltje van een serie kinderboekjes zo
veel succes, dat zij thans een tweede van
de pers heeft laten komen. Flip en Flap,
twee alleraardigste hondjes, spelen in
de verhalen de hoofdrol. Han Hoekstra
heeft de tekst weer geschreven, terwijl
studio Geesink de illustratieve verluch
ting heeft verzorgd.
De avonturen van de twee zwerver
tjes naar Toeloe-Toeloc land zijn zeer
spannend en geestig.
Evenals in het le deeltje kunnen ook
nu weer 29 mooie gekleurde platen ge
plakt worden. Het boek, waarin de eer
ste 5 platen reeds voorkomen, is ver
krijgbaar voor 90 ct. bij de winkeliers;
de overige 24 platen (2 series van 12
stuks) kunnen gespaard worden op bon
nen, die verpakt zijn bij Douwe Eg
berts koffie, thee en Fama.
VOOR HET IIOOGELAND
Volgende week Woensdag 6 Juni
dus zal op Texel weer de jaarlijkse
collecte voor de Vereniging Het Hooge-
land worden gehouden Deze vereniging
doet veel en goed werk: reclassering, op
voeding, verzorging. Losgeslagen mensen
ongeacht hun kleur, godsdienst of poli
tiek, worden door He* Hoogeland gehol
pen. Lichamelijk en geestelijk onvol-
waardigen, alleenstaande personen, a-so
cialen, drankzuchtigen, ouden van dagen
en zieken worden in de tehuizen liefde
rijk verpleegd. Over 1950 bedroeg hel
aantal verpleegdagen 127931, verpleeg
den 630, nieuw opgenomen 341.
Na op de arbeidskolonies opgenomen te
zijn geweest vonden 56 personen, van
welk aantal het grootste gedeelte door
bemiddeling van deze vereniging, werk
in de maatschappij. Het reclasserings-bu-
reau der Vereniging neeft 232 gevallen in
behandeling genomen.
Eind 1950 stonden onder toezicht van
de Vereniging 241 personen.
Neen, ging Herma, die nu wist wat
zij zeggen wilde, voort. LT mag mijn
dank niet afwijzen. Ik weet nu hoeveel
u voor ons gedaan hebt. De Engelman
heeft mijn uitstekende Engels bewonderd
en vooral mijn uitspraak. Dat hebben wij
toch allemaal van u.
Maar juffrouw Hunziger wilde niets
meer horen. Zij sloeg een zijstraat in en
verdween zonder antwoord of groet.
Tegen vier uur was Verena eindelijk
met de volgende trein aangekomen. De
brave, goedige Louise had van twee uur
af aan het station op haar gewacht en
haar naar de albergo gebracht.
En een kwartier later zaten de meisjes
zorgvuldig gekleed, aan de thé in een
voornaam hotel. Dr. Lorenz had tot ver
bazing van alle meisjes het zeer verstan
dig plan geopperd: Laten we ons over
een paar kleine tafeltjes verdelen. An
ders lijken we zo erg op een meisjes-
liceum.
Zoveel inzicht had niemand hem toe
gedacht.
Hij was zelf aan het tafeltje gaan zit
ten, waaraan Maria met de onafscheidelij
ke Platti en Frieda zalen. Verena was
niet meegegaan, omdat zij een dringende
brief te schrijven had en Irmgard had
zich in haar kamer teruggetrokken.
De muziek was uitstekend, het pu
bliek voornaam en de meisjes werden
vaak ten dans gevraagd. Overigens be
leefden de twaalf jongedames een kleine
sensatie: de jongeman uit de coupé dook
ongeveer een kwartier na het begin van
het concert in de hoteltuin op.
(Wordt vervolgd).