en voor al Uw drukwerk naar Drukkerij Texelse Courant Jeugdrubriek Kapitein Klakkebos gaat naar Amerika Parlementair Overzicht OPOFFERING REISVERENIGING OOSTEREND Onder ideale weersomstandigheden heeft de R.V.O. Dinsdag jl. haar derde reis ondernomen. Met de eerste boot vertrok het gezel schap naar Den Helder, van waar men na een klein oponthoud, met toeringcars vertrok in de richting Enkhuizen. Via Wieringermeer en de stakende Wierin- germeer bereikte men Medemblik, waar een afgesloten brug oorzaak was, dat men de mooie wegen in West-Friesland kon bewonderen. In Enkhuizen stond een bezoek aan het Zuiderzee-museum op het programma. Na in de haven de di verse mooie vissersschepen bekeken te hebben, ging het gezelschap het museum binnen. Dit Rijksmuseum is onderge bracht in pakhuizen uit de tijd van de Oost-Indische Compagnie, welke voor dit doel geheel zijn gerestaureerd. Binnen trof men een grote collectie scheepsmo dellen, schilderijen, platen, klederdrach ten, sieraden enz. aan, alles betrekking hebbende op de vroegere Zuiderzee. Eén zaal was gehee! gevuld met een maquette van alle kustplaatsen rond de Zuiderzee. Tijdens het tekenen van het gastenboek bleek, dat de leden der RVO r.iet de eerste Texelaars waren die dit prachtige museum bezochten, daar hier in de namen van diverse eilandbewoners te vinden zijn. In een smaakvol met visnetten gedra peerde taverne werd de koffie gebruikt en ging de reis hierna via Hoorn naar Volendam De aankomst daar was over weldigend, de gehele bevolking was uit gelopen, niet zo zee?- om de RVO te be groeten, dan wel om getuige te zijn van de start van de Ronde van Nederland, welke hier plaats vond Er was bijna geen doorkomen aan, maar toch zag men kans de boot naar Marken te bereiken Tijdens een rondwandeling over dit mooie eiland met zijn schilderachtige huisjes en klederdrachten maakten ve len van de gelegenheid gebruik deze huisjes ook van binnen te bezichtigen. Terug in Volendam stond in Hotel Spaander de koffietafel gereed, welke al le eer werd aangedaan, daar het inmid dels reeds vrij laat was geworden Tijdens de lunch deed de voorzitter de verrassende mededeling, dat hij Maandag 4 Juni een brief had ontvangen van onze vrienden in Canada, de familie Reitsma, welke nog geheel met de RVO meeleef de en ons een prettige reis toewenste. De voorzitter stelde voor, direct een brief terug te zenden, ondertekend door het gehele gezelschap. Hiertoe werd on der daverende bijval besloten Na het bezichtigen van Volendam en het verorberen van de nodige paling, vertrok men naar Amsterdam, waar in „Het Tolhuis" de thee werd gebruikt tot dat een kapitein der Rederij Kooy kwam melden dat de boot voor lag. Toen volg de een grote tocht door de havens en grachten der hoofdstad, waarbij de kapi- tein zich als een uitstekende gids ont popte. Van deze tocht is door allen zeer genoten, ondanks het feit, dat dit voor velen niet de eerste keer was dat een rondvaart werd gemaakt. Terug in „Het Tolhuis" stond een uit gebreid diner klaar, dat allen zich goed lieten smaken. Aan het einde van het diner herdacht de voorzitter met enkele woorden het trouwe lid, de heer J. Daal der, dien de RVO heiaas door de dood moest verliezen. De voorzitter dankte toen de leden voor de prettige samen werking, waardoor het mogelijk werd, dat deze dag weer geheel naar ieders wens was verlopen en geen enkele klacht was gehoord. Ook de chauffeurs van T. E.S.O en V. d. Wijst werd dank gebracht voor hun accuraat rijden, waardoor het mogelijk was dat het dagprogramma steeds vlot kon verlopen. Na een klein ritje bij avond door Am sterdam werd de richting Den Helder in geslagen en na een korte verpozing te Alkmaar bereikte men om ruim 12 uur weer Den Helder, waar de „Voorwaarts" reeds lag te wachten. Na een vlotte overtocht was men om half 2 weer in Oosterend en was ook de ze zeer geslaagde reis weer ten einde. Texelse Boys-Nieuws. Vrienden. Eindelijk is het voetbalseizoen 1950- 1951 geëindigd. Wanneer we nu de re sultaten bekijken, zijn die, vooral wat ons eerste elftal betreft, lang niet slecht. Dit elftal bezet als derde een heel goede plaats op de ranglijst. Dit is niet zo maar vanzelf gekomen. Nee, daar hebben jul lie allemaal voor moeien werken en voor moeten vechten en met een beetje geluk was er zelfs een kans geweest om in het volgende seizoen in de eerste klas uit te mogen komen. Maar wat niet is kan komen. Wij heb ben in ieder geval gezien, dat deze moge lijkheid bestaat, en daarom wil ik jullie nogmaals een riem onder het hart ste ken. Volgend jaar viert T.B haar vierde lustrum. Aan jullie is nu de taak om hiervan een dubbel feest te maken. En hiervoor hebben wij iedere speler nodig, zowel die van het eerste als die van de reserve elftallen. Iedere speler, elke Don derdagavond van 7,45 lot 9,30 uur. Wijd je één avond per week geheel aan de sport. Niet al! en toe, maar elke trainingsavond, zodat we, wat deze trai ning betreft, niet in nerhaling behoeven te vallen, maar verder kunnen gaan, en het a s. seizoen met technisch en eens gezind spelende elftallen de competitie te kunnen ingaan Wij kunnen dit berei ken. Op mij kunnen jullie rekenen Ik hoop nu, dat ik op ieder van jullie kan reke nen. Er is van af dit ogenblik maar één devies en dat is: ..Werken en trainen voor het vierde lustrum van de Texelse Boys!DE TRAINER Nr. 122. JAAP ZU1DEWIND Klzn. door G. TH. ROTMAN (Nadruk verboden). 79. Toen allen veilig en wel binnen boord waren, wou kapitein Klakkebos, dat ook het bootje aan boord gehesen werd. Maar de bemanning wilde er niet van weten, en vol ontzetting zagen ze het bootje wegdrijven, en dat nog wel met de beer, die ze zo graag mee naar huis genomen hadden! Grinnekend stond de bemanning, die er niet bepaald vrien delijk uitzag, er naar te kijken 80. Hierop werden de reizigers naar de kapitein van het schip gebracht. Tot zijn grote schrik herkende kapitein Klakke bos een zeeman in hem, die vroeger in zijn dienst op zijn schip gevaren had en die hij wegens z'n slecht gedrag wegge jaagd had. „Aha, daai heb je zowaar mijn oude vriend Klakkebos!" riep de booswicht uit. „Nu zijn de rollen omge draaid. hè. Klakkie0" Kapitein Klakke bos sidderde. Jaap viert Zaterdag, 16 Juni a.s. zijn elfde verjaardag. Hij woont op de Kerke- plaats S 33, Oudeschild, zit in de 5e klas, voetbalt en zwemt graag. Hij helpt zijn vader wel eens, gaat ook wel eens te vis sen met de Texel 9. Dan is het vroeg dag voor hem. Vroeg begonnen, veel gewon nen, Jaap! Veel plezier op je verjaardag! Nr. 123. PETER BRUIN Peter viert Maandag 18 Juni a.s. zijn 10de verjaardag. Hij woont in de Kogel straat no. 45, te Den Burg. Hij houdt van voetballen en is dan ook een trouw lid van S.V. Texel. Ook is hij op de gym en bij de padvinders. All round dus! Zo doende werkt hij iedere Zaterdagmiddag een volledig bezet programma af Veel plezier met je hobbies, Peter en een pret tige verjaardag toegewenst! 'T WORDT TEEST' In de week van 25 lot 30 Juni zal Den Burg staan „in het teken" van de orgel muziek. Daar zal de feestcommissie na mens de vereniging voor volksspelen en Texelse Folklore enige tochten mee door Den Burg maken. Dinsdag 26 Juni, 's avonds om acht uur 20I dit prachtige or gel voor balmuziek zorgen (medewerking wordt dan ook verleend door de Rhyth- mische Eilanders) in „De Oranjeboom" en Vrijdagavond 29 Juni in „Casino". Entree f 1 per persoon. Dit laatste bal be gint om tien uur en wel na afloop van het optreden van Texelse amateurs in de Muziekms te Den Burg, waar ge voor een kwartje van de partij kunt zijn. Tijdens de rondgang door Den Burg wordt geld opgehaald ten bate van ge noemde vereniging, waarvoor dan op 6 September een kinder- en volksfeest zal worden georganiseerd. De helft van het op de Texelse Amateursavond verwor ven batig saldo zal ten goede komen aan het comité 60-jarig beslaan Texels Fan farecorps. Woensdagavond 27 Juni 8 uur orgel concert in het Park te Den Burg. Entree een kwartje. Zaterdag 30 Juni woidt om 2 uur een betrouwbaarheidsrit gehouden voor jon gens en meisjes"van 12 tot 16 jaar. Het parcours zal 12 km. lang zijn. Tijdsduur één uur. DRIE MOTIES TEGEN MINISTER STAF VERWORPEN Mag pokkenincnting verplicht worden gesteld? Het zijn zware dagen geweest voor Mi nister Staf in de Tweede Kamer. En het debat over de begroting van Oorlog en Marine is hem eigenlijk wel een beetje tegengevallen. Enthousiast werd hij door de Kamer begroet. Eindelijk had men een organisator gevonden. De vele redevoe ringen waren een weerspiegeling van deze blijdschap. Maar zie, de Kamer had het antwoord van deze Minister nog niet gehoord of de stemming sloeg om. Nu wel niet zo, dat het ei somber uitzag voor het ministeriële leven van de heer Staf, maar toch was men enigszins te leurgesteld. Dat kwam allereerst doordat de Minister niet wilde ingaan op die be togen, welke de tegenstelling Oost-West schril hadden getekend en oplossingen aan de hand deden voor het vraagstuk hoe wij de oorlog het beste kunnen ke ren. Praat deze kwestie maar uit met de Minister van Buitenlandse Zaken, zo re pliceerde de voormalige directeur-gene raal voor de Landbouw. Dat was natuur lijk niet aardig. Wanl al gaat het hier om problemen, die nauw samenhangen met het federalisme, als men de grond slag aan het debat ontneemt, houdt m^n slechts detailwerk over. En dat was dan ook in sterke mate het geval. Het voert te ver om al die punten op te sommen. Laten we er één nemen: De k v.p.-afgevaardigde Fens had een eerste diensttijd bepleit van 20 maanden. Op dit moment zijn de militairen in ons land „maar" 12 maanden onder dienst, 'n periode, die echter wordt verlengd tot 16 maanden. Oud-opperofficier Fens had daartegen grote bezwaren. Stelt men de dienstplicht op 20 maanden, dan kan men een hele divisie opleiden. Dat is een gevechtseenheid. In 16 maanden komt men echter niet verder dan tweederde divisie. Dat is dus geen volledige ge vechtseenheid. Minister Staf wilde ech ter voorlopig als overgangsmaatregel de 16 maanden aanhouden. Het zal echter van materiaal en uitrusting afhangen of deze tijd kan worden verlengd tot 20 maanden. De a.s. recruten kunnen dus gerust zijn De pokken-inenting. Het grote vraagstuk in dit debat lag niet op militair technisch terrein maar op een zuiver menselijk vlak, nl. de ver plichte inenting voor militairen tegen pokken. Toen deze gevreesde ziekte uit brak, heeft Generaal Hasselman als Chef van de Generale Staf een order uit gevaardigd, dat alle militairen ingeënt moesten worden. Zij, die niet wilden, mochten het kamp met uit. Er zijn in ons volk grote groepen, die tegen de in enting gewetensbezwaren hebben. Men vindt ze het meest in de gelederen van de 3.g p. Herhaaldelijk strijdt Ds Zandt in de Kamer tegen een verplichte inenting, omdat hij vindt, dat n'emand zijn leven in gevaar mag brengen. Dat inenting voor rijpere personen gevaarlijk is, is wel gebleken. De Minister gaf dit ruiter lijk toe. Er zijn onder de militairen he laas verschillende slachtoffers gevallen. Ds. Zandt vertelde verschrikkelijke ver halen, die door de Minister echter ont kend werden. In het waslokaal werden de militairen overhoeds bij de blote arm gepaki en plotseling ingeënt. Ook deed men dit volgens de dominé in de slaap. Een dergelijk optreden zou na tuurlijk af te keuren zijn. De Minister wees er op, dat hij slchts had te kiezen tussen de mogelijkheid van een pokken epidemie onder de militairen of een ver plichte inenting. Zijn geneeskundige ad viseurs vonden het ontoelaatbaar om nog langer te wachten Het gevaar was te groot. De voorzitter van de tweemans s.g.p.-fractie diende echter een motie in om ook in de toekomst te voorkomen, aat dwangmaatregelen zouden worden genomen. Hij is nu eenmaal tegen iedere inenting. Deze motie werd echter ver worpen met alleen de stemmen van de s.g.p. en de a.r. voor, met uitzondering van de heer Bruins Slot. Deze had echter ook wel bezwaren tegen de manier, waarop de inenting was bevolen, maar die waren niet van principiële, doch van juridische aard Een verplichte vaccina tie kan alleen maar krachtens een wet geschieden, zo stelde hij zeer terecht. En nu heeft men dat gedaan door een order van generaal Hasselman. Noch een Chef Staf, noch een Minister, mag zoiets bevelen. In theorie is dit een zeer juist standpunt. De Minister zat echter met de moeilijkheid, dat hij het pokkengevaar moest bezweren. Op een wet wachten duurde hem te lang. Dan zou de ramp intussen misschien reeds zijn uitgebroken. Toch zag hij de rede lijkheid van het betoog van de heer Bruins Slot (a.r.) in. Want hij verklaarde dat er een commissie zou worden be noemd om te onderzoeken of de verplich te inenting inderdaad bij wet moet ge- sahieden of dat het ook op een andere manier kan gebeuren. Daardoor werd de motie van de a.r. afgevaardigde met één slag kansloos. Wie gedacht zou hebben, dat hij dit voorstel zou intrekken, had het echter mis. Want op de vraag of de Minister op het standpunt stond, dat een verplichte inenting dus alleen maar via de wet kan gebeuren, antwoordde hij, dat hij eventueel morgen weer eenzelfde maatregel zou nemen. Zonder wet dus. Hij kan niet wachten totdat de Kamer daarover heeft gesproken. Ook de heer Bruins Slot kreeg zij .1 zin niet. Behalve de a.r., s.g.p., c.p.n. en de heren Schmal (c.h.), Weiter (k.n.p.) en Verhoeven (k.v. p.) gaven alle andere afgevaardigden de Minister gelijk Zo was ook de motie Bruins Slot van de baan. Intussen was er reeds een motie van de communisten verworpen en éen was er ingetrokken. Op een gegeven moment had de Minister dus 4 moties op tafel liggen. Daar schrok hij een beetje van. „Ik dachi", zo zeide hij, „dat ik met zo veel vertrouwen werd begroet en nu word ik overstroomd met moties". Zo erg was dit van de Kamer ook weer niet bedoeld Want per slot van rekening betekent het indienen van een motie heus niet, dat men rie Minister wil kra ken. Zij kan ook wel eens een steuntje in zijn rug zijn. Wat komt er van dc Nederlands- Indonesische Unie terecht? Laten we nog iets vertellen van de be groting van Unie Zaken en Overzeese Rijksdelen. Dit is de laatste begroting, welke de Tweede Kamer behandelt. Het wordt wel tijd, want het is een vreemde zaak om midden in een jaar tegen de re gering te zeggen, dat zij voor hetzelfde jaar zoveel gulden mag uitgeven. In September a.s. op Prinsjesdag wor den de begrotingen voor 1952 weer inge diend! Nu Indonesië souverein is, bleef er van deze begroting niet veel meer over. Een interessant punt diende zich echter al direct aan en dat was de ver houding tussen Nederland en Indonesië Men weet, de souvereiniteit over dit land is ter Ronde Tafel Conferentie overge dragen. Op die conferentie was deze ten minste overeengekomen Er werd ech ter een Unie gevormd, die een band zou vormen tussen beide landen Weliswaar was deze Unie „vederlicht". Ook is zij wel een „pluisje" genoemd. Maar toch knellen deze zeer lichte banden. De nieuwe Minister-President in Indonesië heeft nl. medegedeeld, dat het Unie Sta tuut zal worden herzien en dat het om gezet moet worden in een normaal vriendschapsverdrag. Volgens Neder landse begrippen is deze Unie echter niet eenzijdig opzegbaar. Zij is de tol welke Indonesië voor de souvereiniteit heeft moeten betalen. Dat de Unie reeds na IV2 jaar overboord wordt geworpen, is natuurlijk voor de regering niet prettig. De oppositie, bv. van Jc a r. afgevaardig de Meyerjnk, zeide dit reeds voorspeld te hebben De legeringspolitiek heeft ge faald. Zij speelde op de korte baan en dat deed ze ook nog halfslachtig. De heer v. d. Wetering (c.h.) betreurde het, dat de Unie „geen wortel heeft gescho ten" en hij bepleitte een redelijke op^s- sing van dit moeilijke probleem. De re geringspartijen pur sang zeiden niet veel over dit hachelijke vraagstuk. Laten we maar eens kijken waartoe het Indonesi sche initiatief leidt, zo redeneerde Prof. Schermerhorn (arb.) en de k.v.p.-afge- vaardigde De Graaf was van mening dat de Unie geen waaide heeft als beide partijen haar geen nhoud geven. Hoe men het draait of keert, deze kwestie is niet prettig. De regering heeft de over dracht van de souvereiniteit bepleit om dat we toch een Unie zouden krijgen. En nu valt ook de laatste schakel tussen bei de landen uit. Op de rest van de behan deling zullen we volgende week nader terugkomen. (Nadruk verboden). FEUILLETON 22.) Maar door een stukje bos zagen ze Otty plotseling weer. Zij dacht, dat zij onzichtbaar was en hinkte helemaal niet meer. Integendeel, zo'n tempo hadden zij nog nooit van haar gezien als nu op de weg terug naar de beschuttende albergo. Van Pazzalo werd ae weg plotseling veel steiler. De meisjes hadden er een hele wandeling aan. Zij ondergingen de vreugde van het wandelen in de vroege morgen en zelfs juffrouw Hunziger scheen opgewekter dan anders. Dr. Lorenz had zich nu eens bij dit groepje, dan weer bij een ander aange sloten. Overal had hij iets te zeggen, steeds deed hij zijn best om de oude af stand tussen leraar en leerlingen te doen verdwijnen. Maria echter ontweek de leraar. Wan neer hij zich toevallig bij haar groepje aansloot, ging zij onopvallend over naar een ander De scherpe opmerking van Frieda gisteren bij het dansen had haar verlegen gemaakt. En ook het incident met de jonge danser werkte nog in haar na. Nog steeds voelde zij zijn spottende blik op zich gericht en hoorde de merk waardige toon, waarop hij Lo een „oude man" genoemd had. Overigens ergerde het haar. dat zij zich zoveel met deze vreemde moest bezighouden. Wie was hij eigenlijk? Waarom had hij zich niet voor gesteld? En waarom drong hij zich zo op vallend op? Na drie uur wandelen, reeds vlak bij het plateau, gebeurde het toch, dat Lorenz zich bij haar aansloot. Bovendien liep Maria nog alleen, omdat de groepjes zich bijna allemaal opgelost hadden. Een poosje liep Lorenz zwijgend naast haar. Toen vroeg hij plotseling; Wat was er gisteren aan de hand? Zij keek hem verrast van opzij aan en antwoordde niet. Ik bedoel, ging hij voort, waarom je zo plotseling de tuin verliet. Ik kreeg de indruk, dat je partner je beledigd had. Maar ik kan me ook vergissen. U vergist zich beslist. Ik voelde mij werkelijk niet wel. Aha, een zieke a la Otty Joos? vroeg Lorenz glimlachend. Neen, de verdenking aan ziekten a la Otty Joos te lijden, kon Maria zich niet laten welgevallen. Zij moest daarom toe geven. Ja dan, er is iets tussen mij en mijn partner voorgevallen. Lorenz was onder de indruk van deze mededeling. Dat is heel pijnlijk. Ik had toch be ter niet voor de thé dansant kunnen stemmen. Juffrouw Hunziger had eigen lijk gelijk. Och. dat kon u toch niet voorzien. Overigens was hij niet opdringerig. Al leen Alleen. Maria had nu moeten vertellen, wat er werkelijk geweest was. Maar dat wil de zij niet. Zij liet daarom hot onderwerp varen. En Frieda zeurde zo dwaas, omdat u mij het eerst gevraagd had om te dan sen. Maar een moet toch de eerste zijn! Probeert u Frieda maar eens zo iets uit te leggen. Die roert haar tong altijd over alles Lorenz wilde iets zeggen, doch had kennelijk met verlegenheid te kampen. Tenslotte zei hij: Ik weet niet, hoe je te genover die jongeman staat. Verschrikt antwoordde Maria: Hij be tekent helemaal niets voor mij! Hoe komt u daarbij? Zonder Maria aan te kijken ging dr. Lorenz voort: Het is voor mij heel pijnlijk om er met je over te spreken. Ik ben niet van plan op deze schoolreis de boeman of de moraal-prediker te spelen. Maar toch nietwaar? bestaat er nog altijd een verband met de school Je kunt je voor stellen, dat mijn taak bijzonder netelig is. O, dat begrijp ik best! Ik weet dus niet, tot welke graad de jongeman zijn belangstelling voor jou zal vergroten Zijn belangstelling voor mij? Ja. Dat is toch wel duidelijk. Het gaat mij alleen in zoverre aanDr. Lorenz zweeg plotseling verlegen. Gaat u alstublieft voort! verzocht Maria hem, ofschoon ook zij dit gesprek heel pijnlijk vond. Je moet me goed begrijpen er is in het geheel n:ets tegen, dat een jonge man en meisje probeert te naderen. Maarop een schoolreJs zou ik het graag zien te vermijden. Natuurlijk, viel Maria hem bij. Neen, mijnheer Lorenz, daar kunt u zich op verlaten. Dat heeft niets met preuts- stijl heid te maken, maar slechts met gevoel. Precies, dat is het juiste woord! Dr. Lorenz herademde Toevallig kwam juffrouw Hunziger nu in hun nabijheid en dr. Lorenz sloot zich bij haar aan Het laatste stuk naar het plateau liep Maria alleen Tegen de middag kwam het gezelschap in de hut van de San Salvatore aan. De meisjes bestelden appeiwijn, orangeades, koffie en pakten er haar boterhammen bij uit. Behalve de klas bevond zich nog een bejaard echtpaar in de hut, dat het gedoe van de uitgelaten meisjes glimla- cend gadesloeg Lore steurde, hongerig over haar lunchpakket gebogen: Jongens, ik eet op deze reis mijn hele lijn aan diggelen! Wat moet dat voor een kerkmuis wor den? Hoeveel verdien je in het zomerthe- ater? vroeg Lydia Frossard. Honderd vijftig francs, antwoordde Lore niet zonder trots. Nou, zei Lydia met haar bekende sarcasme, dan zal je gage je figuur wel weer in orde brengen. Verena had onmiddellijk ansichtkaar ten besteld. En nu schreef ze in minie me letters zoveel op de vrije ruimte van de kaart, alsof zij een wereldrecord in het kleinschnjven wilde breken. Louise Sen probeerde in het Voorbijgaan een blik op het adres te werpen, doch zij kon alleen maar het woord „poste restante" opvangen. Na het eten ging Gertrud Kapeller voor de ontstemde piano zitten en maak te een beetje muziek. Lore zong enkele liederen, de meisjes dansten ook een beetje onder elkaar dr. Lorenz hield zich daarbij afzijdig en de stemming bereikte haar hoogtepunt, toen de oude heer, die geamuseerd de meisjes had ga- oegeslagen, Margrit Pezolt ten dans vroeg en haar op zijn aartsvaderlijke wijze langzaam over de ongelijke vloer van de hut voerde. Plotseling verstomde echter het uitge laten lachen van de meisjes, de deur ging open en de jongeman, die gisteren al in haar coupé ingestapt was en 's middags bij het dansen verschenen was, kwam binnen. Hij scheen met de kabelbaan ge komen te zijn, want op zijn lichte schoe nen zat geen stof, bovendien wees zijn stadse kleding op een plotseling besluit om op de San Salvatore te gaan. De meisjes werden direct weer da mesachtig, Margrit maakte zich ge schrokken los uit de armen van de oude heer. Gertrud draaide zich van de piano om, ontdekte de nieuwe gast en vluchtte onmiddellijk van de piano naar de tafel terug De jongeman groette en ging aan een tafel zitten, van waar hij een goed ge zicht op de meisjes had. Na een poosje ging hij aan een andere tafel zitten en het was duidelijk, dat hij nog een beter gezicht op Maria wenste. Doch Maria keerde zich ruw af, haar blik ontmoette daarbij die van Lorenz en opeens werd zij heel verlegen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1951 | | pagina 4