en voor al Uw drukwerk naar Drukkerij Texelse Courant
Jeugdrubriek
Kapitein Klakkebos gaat naar Amerika
Parlementair Overzicht
OPOFFERING
REISVERENIGING OOSTEREND
Onder ideale weersomstandigheden
heeft de R.V.O. Dinsdag jl. haar derde
reis ondernomen.
Met de eerste boot vertrok het gezel
schap naar Den Helder, van waar men
na een klein oponthoud, met toeringcars
vertrok in de richting Enkhuizen. Via
Wieringermeer en de stakende Wierin-
germeer bereikte men Medemblik, waar
een afgesloten brug oorzaak was, dat
men de mooie wegen in West-Friesland
kon bewonderen. In Enkhuizen stond een
bezoek aan het Zuiderzee-museum op
het programma. Na in de haven de di
verse mooie vissersschepen bekeken te
hebben, ging het gezelschap het museum
binnen. Dit Rijksmuseum is onderge
bracht in pakhuizen uit de tijd van de
Oost-Indische Compagnie, welke voor dit
doel geheel zijn gerestaureerd. Binnen
trof men een grote collectie scheepsmo
dellen, schilderijen, platen, klederdrach
ten, sieraden enz. aan, alles betrekking
hebbende op de vroegere Zuiderzee.
Eén zaal was gehee! gevuld met een
maquette van alle kustplaatsen rond de
Zuiderzee. Tijdens het tekenen van het
gastenboek bleek, dat de leden der RVO
r.iet de eerste Texelaars waren die dit
prachtige museum bezochten, daar hier
in de namen van diverse eilandbewoners
te vinden zijn.
In een smaakvol met visnetten gedra
peerde taverne werd de koffie gebruikt
en ging de reis hierna via Hoorn naar
Volendam De aankomst daar was over
weldigend, de gehele bevolking was uit
gelopen, niet zo zee?- om de RVO te be
groeten, dan wel om getuige te zijn van
de start van de Ronde van Nederland,
welke hier plaats vond Er was bijna
geen doorkomen aan, maar toch zag men
kans de boot naar Marken te bereiken
Tijdens een rondwandeling over dit
mooie eiland met zijn schilderachtige
huisjes en klederdrachten maakten ve
len van de gelegenheid gebruik deze
huisjes ook van binnen te bezichtigen.
Terug in Volendam stond in Hotel
Spaander de koffietafel gereed, welke al
le eer werd aangedaan, daar het inmid
dels reeds vrij laat was geworden
Tijdens de lunch deed de voorzitter de
verrassende mededeling, dat hij Maandag
4 Juni een brief had ontvangen van onze
vrienden in Canada, de familie Reitsma,
welke nog geheel met de RVO meeleef
de en ons een prettige reis toewenste.
De voorzitter stelde voor, direct een
brief terug te zenden, ondertekend door
het gehele gezelschap. Hiertoe werd on
der daverende bijval besloten
Na het bezichtigen van Volendam en
het verorberen van de nodige paling,
vertrok men naar Amsterdam, waar in
„Het Tolhuis" de thee werd gebruikt tot
dat een kapitein der Rederij Kooy kwam
melden dat de boot voor lag. Toen volg
de een grote tocht door de havens en
grachten der hoofdstad, waarbij de kapi-
tein zich als een uitstekende gids ont
popte. Van deze tocht is door allen zeer
genoten, ondanks het feit, dat dit voor
velen niet de eerste keer was dat een
rondvaart werd gemaakt.
Terug in „Het Tolhuis" stond een uit
gebreid diner klaar, dat allen zich goed
lieten smaken. Aan het einde van het
diner herdacht de voorzitter met enkele
woorden het trouwe lid, de heer J. Daal
der, dien de RVO heiaas door de dood
moest verliezen. De voorzitter dankte
toen de leden voor de prettige samen
werking, waardoor het mogelijk werd,
dat deze dag weer geheel naar ieders
wens was verlopen en geen enkele klacht
was gehoord. Ook de chauffeurs van T.
E.S.O en V. d. Wijst werd dank gebracht
voor hun accuraat rijden, waardoor het
mogelijk was dat het dagprogramma
steeds vlot kon verlopen.
Na een klein ritje bij avond door Am
sterdam werd de richting Den Helder in
geslagen en na een korte verpozing te
Alkmaar bereikte men om ruim 12 uur
weer Den Helder, waar de „Voorwaarts"
reeds lag te wachten.
Na een vlotte overtocht was men om
half 2 weer in Oosterend en was ook de
ze zeer geslaagde reis weer ten einde.
Texelse Boys-Nieuws.
Vrienden.
Eindelijk is het voetbalseizoen 1950-
1951 geëindigd. Wanneer we nu de re
sultaten bekijken, zijn die, vooral wat
ons eerste elftal betreft, lang niet slecht.
Dit elftal bezet als derde een heel goede
plaats op de ranglijst. Dit is niet zo maar
vanzelf gekomen. Nee, daar hebben jul
lie allemaal voor moeien werken en voor
moeten vechten en met een beetje geluk
was er zelfs een kans geweest om in het
volgende seizoen in de eerste klas uit te
mogen komen.
Maar wat niet is kan komen. Wij heb
ben in ieder geval gezien, dat deze moge
lijkheid bestaat, en daarom wil ik jullie
nogmaals een riem onder het hart ste
ken. Volgend jaar viert T.B haar vierde
lustrum. Aan jullie is nu de taak om
hiervan een dubbel feest te maken. En
hiervoor hebben wij iedere speler nodig,
zowel die van het eerste als die van de
reserve elftallen. Iedere speler, elke Don
derdagavond van 7,45 lot 9,30 uur.
Wijd je één avond per week geheel
aan de sport. Niet al! en toe, maar elke
trainingsavond, zodat we, wat deze trai
ning betreft, niet in nerhaling behoeven
te vallen, maar verder kunnen gaan, en
het a s. seizoen met technisch en eens
gezind spelende elftallen de competitie
te kunnen ingaan Wij kunnen dit berei
ken.
Op mij kunnen jullie rekenen Ik hoop
nu, dat ik op ieder van jullie kan reke
nen. Er is van af dit ogenblik maar één
devies en dat is: ..Werken en trainen
voor het vierde lustrum van de Texelse
Boys!DE TRAINER
Nr. 122. JAAP ZU1DEWIND Klzn.
door G. TH. ROTMAN
(Nadruk verboden).
79. Toen allen veilig en wel binnen
boord waren, wou kapitein Klakkebos,
dat ook het bootje aan boord gehesen
werd. Maar de bemanning wilde er niet
van weten, en vol ontzetting zagen ze
het bootje wegdrijven, en dat nog wel
met de beer, die ze zo graag mee naar
huis genomen hadden! Grinnekend stond
de bemanning, die er niet bepaald vrien
delijk uitzag, er naar te kijken
80. Hierop werden de reizigers naar de
kapitein van het schip gebracht. Tot zijn
grote schrik herkende kapitein Klakke
bos een zeeman in hem, die vroeger in
zijn dienst op zijn schip gevaren had en
die hij wegens z'n slecht gedrag wegge
jaagd had. „Aha, daai heb je zowaar
mijn oude vriend Klakkebos!" riep de
booswicht uit. „Nu zijn de rollen omge
draaid. hè. Klakkie0" Kapitein Klakke
bos sidderde.
Jaap viert Zaterdag, 16 Juni a.s. zijn
elfde verjaardag. Hij woont op de Kerke-
plaats S 33, Oudeschild, zit in de 5e klas,
voetbalt en zwemt graag. Hij helpt zijn
vader wel eens, gaat ook wel eens te vis
sen met de Texel 9. Dan is het vroeg dag
voor hem. Vroeg begonnen, veel gewon
nen, Jaap!
Veel plezier op je verjaardag!
Nr. 123. PETER BRUIN
Peter viert Maandag 18 Juni a.s. zijn
10de verjaardag. Hij woont in de Kogel
straat no. 45, te Den Burg. Hij houdt van
voetballen en is dan ook een trouw lid
van S.V. Texel. Ook is hij op de gym en
bij de padvinders. All round dus! Zo
doende werkt hij iedere Zaterdagmiddag
een volledig bezet programma af Veel
plezier met je hobbies, Peter en een pret
tige verjaardag toegewenst!
'T WORDT TEEST'
In de week van 25 lot 30 Juni zal Den
Burg staan „in het teken" van de orgel
muziek. Daar zal de feestcommissie na
mens de vereniging voor volksspelen en
Texelse Folklore enige tochten mee door
Den Burg maken. Dinsdag 26 Juni, 's
avonds om acht uur 20I dit prachtige or
gel voor balmuziek zorgen (medewerking
wordt dan ook verleend door de Rhyth-
mische Eilanders) in „De Oranjeboom"
en Vrijdagavond 29 Juni in „Casino".
Entree f 1 per persoon. Dit laatste bal be
gint om tien uur en wel na afloop van
het optreden van Texelse amateurs in
de Muziekms te Den Burg, waar ge voor
een kwartje van de partij kunt zijn.
Tijdens de rondgang door Den Burg
wordt geld opgehaald ten bate van ge
noemde vereniging, waarvoor dan op 6
September een kinder- en volksfeest zal
worden georganiseerd. De helft van het
op de Texelse Amateursavond verwor
ven batig saldo zal ten goede komen aan
het comité 60-jarig beslaan Texels Fan
farecorps.
Woensdagavond 27 Juni 8 uur orgel
concert in het Park te Den Burg. Entree
een kwartje.
Zaterdag 30 Juni woidt om 2 uur een
betrouwbaarheidsrit gehouden voor jon
gens en meisjes"van 12 tot 16 jaar. Het
parcours zal 12 km. lang zijn. Tijdsduur
één uur.
DRIE MOTIES TEGEN MINISTER
STAF VERWORPEN
Mag pokkenincnting verplicht worden
gesteld?
Het zijn zware dagen geweest voor Mi
nister Staf in de Tweede Kamer. En het
debat over de begroting van Oorlog en
Marine is hem eigenlijk wel een beetje
tegengevallen. Enthousiast werd hij door
de Kamer begroet. Eindelijk had men een
organisator gevonden. De vele redevoe
ringen waren een weerspiegeling van
deze blijdschap. Maar zie, de Kamer had
het antwoord van deze Minister nog niet
gehoord of de stemming sloeg om. Nu
wel niet zo, dat het ei somber uitzag
voor het ministeriële leven van de heer
Staf, maar toch was men enigszins te
leurgesteld. Dat kwam allereerst doordat
de Minister niet wilde ingaan op die be
togen, welke de tegenstelling Oost-West
schril hadden getekend en oplossingen
aan de hand deden voor het vraagstuk
hoe wij de oorlog het beste kunnen ke
ren. Praat deze kwestie maar uit met de
Minister van Buitenlandse Zaken, zo re
pliceerde de voormalige directeur-gene
raal voor de Landbouw. Dat was natuur
lijk niet aardig. Wanl al gaat het hier
om problemen, die nauw samenhangen
met het federalisme, als men de grond
slag aan het debat ontneemt, houdt m^n
slechts detailwerk over.
En dat was dan ook in sterke mate het
geval. Het voert te ver om al die punten
op te sommen. Laten we er één nemen:
De k v.p.-afgevaardigde Fens had een
eerste diensttijd bepleit van 20 maanden.
Op dit moment zijn de militairen in ons
land „maar" 12 maanden onder dienst, 'n
periode, die echter wordt verlengd tot 16
maanden. Oud-opperofficier Fens had
daartegen grote bezwaren. Stelt men de
dienstplicht op 20 maanden, dan kan men
een hele divisie opleiden. Dat is een
gevechtseenheid. In 16 maanden komt
men echter niet verder dan tweederde
divisie. Dat is dus geen volledige ge
vechtseenheid. Minister Staf wilde ech
ter voorlopig als overgangsmaatregel de
16 maanden aanhouden. Het zal echter
van materiaal en uitrusting afhangen of
deze tijd kan worden verlengd tot 20
maanden. De a.s. recruten kunnen dus
gerust zijn
De pokken-inenting.
Het grote vraagstuk in dit debat lag
niet op militair technisch terrein maar op
een zuiver menselijk vlak, nl. de ver
plichte inenting voor militairen tegen
pokken. Toen deze gevreesde ziekte uit
brak, heeft Generaal Hasselman als
Chef van de Generale Staf een order uit
gevaardigd, dat alle militairen ingeënt
moesten worden. Zij, die niet wilden,
mochten het kamp met uit. Er zijn in
ons volk grote groepen, die tegen de in
enting gewetensbezwaren hebben. Men
vindt ze het meest in de gelederen van de
3.g p. Herhaaldelijk strijdt Ds Zandt in
de Kamer tegen een verplichte inenting,
omdat hij vindt, dat n'emand zijn leven
in gevaar mag brengen. Dat inenting
voor rijpere personen gevaarlijk is, is
wel gebleken. De Minister gaf dit ruiter
lijk toe. Er zijn onder de militairen he
laas verschillende slachtoffers gevallen.
Ds. Zandt vertelde verschrikkelijke ver
halen, die door de Minister echter ont
kend werden. In het waslokaal werden
de militairen overhoeds bij de blote arm
gepaki en plotseling ingeënt. Ook deed
men dit volgens de dominé in de
slaap. Een dergelijk optreden zou na
tuurlijk af te keuren zijn. De Minister
wees er op, dat hij slchts had te kiezen
tussen de mogelijkheid van een pokken
epidemie onder de militairen of een ver
plichte inenting. Zijn geneeskundige ad
viseurs vonden het ontoelaatbaar om
nog langer te wachten Het gevaar was
te groot. De voorzitter van de tweemans
s.g.p.-fractie diende echter een motie in
om ook in de toekomst te voorkomen,
aat dwangmaatregelen zouden worden
genomen. Hij is nu eenmaal tegen iedere
inenting. Deze motie werd echter ver
worpen met alleen de stemmen van de
s.g.p. en de a.r. voor, met uitzondering
van de heer Bruins Slot. Deze had echter
ook wel bezwaren tegen de manier,
waarop de inenting was bevolen, maar
die waren niet van principiële, doch van
juridische aard Een verplichte vaccina
tie kan alleen maar krachtens een wet
geschieden, zo stelde hij zeer terecht.
En nu heeft men dat gedaan door een
order van generaal Hasselman.
Noch een Chef Staf, noch een Minister,
mag zoiets bevelen. In theorie is dit een
zeer juist standpunt. De Minister zat
echter met de moeilijkheid, dat hij het
pokkengevaar moest bezweren. Op een
wet wachten duurde hem te lang. Dan
zou de ramp intussen misschien reeds
zijn uitgebroken. Toch zag hij de rede
lijkheid van het betoog van de heer
Bruins Slot (a.r.) in. Want hij verklaarde
dat er een commissie zou worden be
noemd om te onderzoeken of de verplich
te inenting inderdaad bij wet moet ge-
sahieden of dat het ook op een andere
manier kan gebeuren. Daardoor werd de
motie van de a.r. afgevaardigde met één
slag kansloos. Wie gedacht zou hebben,
dat hij dit voorstel zou intrekken, had
het echter mis. Want op de vraag of de
Minister op het standpunt stond, dat een
verplichte inenting dus alleen maar via
de wet kan gebeuren, antwoordde hij, dat
hij eventueel morgen weer eenzelfde
maatregel zou nemen. Zonder wet dus.
Hij kan niet wachten totdat de Kamer
daarover heeft gesproken. Ook de heer
Bruins Slot kreeg zij .1 zin niet. Behalve
de a.r., s.g.p., c.p.n. en de heren Schmal
(c.h.), Weiter (k.n.p.) en Verhoeven (k.v.
p.) gaven alle andere afgevaardigden de
Minister gelijk Zo was ook de motie
Bruins Slot van de baan.
Intussen was er reeds een motie van de
communisten verworpen en éen was er
ingetrokken. Op een gegeven moment
had de Minister dus 4 moties op tafel
liggen. Daar schrok hij een beetje van.
„Ik dachi", zo zeide hij, „dat ik met zo
veel vertrouwen werd begroet en nu
word ik overstroomd met moties". Zo
erg was dit van de Kamer ook weer niet
bedoeld Want per slot van rekening
betekent het indienen van een motie
heus niet, dat men rie Minister wil kra
ken. Zij kan ook wel eens een steuntje in
zijn rug zijn.
Wat komt er van dc Nederlands-
Indonesische Unie terecht?
Laten we nog iets vertellen van de be
groting van Unie Zaken en Overzeese
Rijksdelen. Dit is de laatste begroting,
welke de Tweede Kamer behandelt. Het
wordt wel tijd, want het is een vreemde
zaak om midden in een jaar tegen de re
gering te zeggen, dat zij voor hetzelfde
jaar zoveel gulden mag uitgeven. In
September a.s. op Prinsjesdag wor
den de begrotingen voor 1952 weer inge
diend! Nu Indonesië souverein is, bleef
er van deze begroting niet veel meer
over. Een interessant punt diende zich
echter al direct aan en dat was de ver
houding tussen Nederland en Indonesië
Men weet, de souvereiniteit over dit land
is ter Ronde Tafel Conferentie overge
dragen. Op die conferentie was deze ten
minste overeengekomen Er werd ech
ter een Unie gevormd, die een band zou
vormen tussen beide landen Weliswaar
was deze Unie „vederlicht". Ook is zij
wel een „pluisje" genoemd. Maar toch
knellen deze zeer lichte banden. De
nieuwe Minister-President in Indonesië
heeft nl. medegedeeld, dat het Unie Sta
tuut zal worden herzien en dat het om
gezet moet worden in een normaal
vriendschapsverdrag. Volgens Neder
landse begrippen is deze Unie echter
niet eenzijdig opzegbaar. Zij is de tol
welke Indonesië voor de souvereiniteit
heeft moeten betalen. Dat de Unie reeds
na IV2 jaar overboord wordt geworpen, is
natuurlijk voor de regering niet prettig.
De oppositie, bv. van Jc a r. afgevaardig
de Meyerjnk, zeide dit reeds voorspeld
te hebben De legeringspolitiek heeft ge
faald. Zij speelde op de korte baan en
dat deed ze ook nog halfslachtig. De
heer v. d. Wetering (c.h.) betreurde het,
dat de Unie „geen wortel heeft gescho
ten" en hij bepleitte een redelijke op^s-
sing van dit moeilijke probleem. De re
geringspartijen pur sang zeiden niet veel
over dit hachelijke vraagstuk. Laten we
maar eens kijken waartoe het Indonesi
sche initiatief leidt, zo redeneerde Prof.
Schermerhorn (arb.) en de k.v.p.-afge-
vaardigde De Graaf was van mening
dat de Unie geen waaide heeft als beide
partijen haar geen nhoud geven. Hoe
men het draait of keert, deze kwestie is
niet prettig. De regering heeft de over
dracht van de souvereiniteit bepleit om
dat we toch een Unie zouden krijgen. En
nu valt ook de laatste schakel tussen bei
de landen uit. Op de rest van de behan
deling zullen we volgende week nader
terugkomen.
(Nadruk verboden).
FEUILLETON
22.) Maar door een stukje bos zagen ze
Otty plotseling weer. Zij dacht, dat zij
onzichtbaar was en hinkte helemaal niet
meer. Integendeel, zo'n tempo hadden zij
nog nooit van haar gezien als nu op de
weg terug naar de beschuttende albergo.
Van Pazzalo werd ae weg plotseling
veel steiler. De meisjes hadden er een
hele wandeling aan. Zij ondergingen de
vreugde van het wandelen in de vroege
morgen en zelfs juffrouw Hunziger
scheen opgewekter dan anders.
Dr. Lorenz had zich nu eens bij dit
groepje, dan weer bij een ander aange
sloten. Overal had hij iets te zeggen,
steeds deed hij zijn best om de oude af
stand tussen leraar en leerlingen te doen
verdwijnen.
Maria echter ontweek de leraar. Wan
neer hij zich toevallig bij haar groepje
aansloot, ging zij onopvallend over naar
een ander De scherpe opmerking van
Frieda gisteren bij het dansen had haar
verlegen gemaakt. En ook het incident
met de jonge danser werkte nog in haar
na. Nog steeds voelde zij zijn spottende
blik op zich gericht en hoorde de merk
waardige toon, waarop hij Lo een „oude
man" genoemd had. Overigens ergerde
het haar. dat zij zich zoveel met deze
vreemde moest bezighouden. Wie was hij
eigenlijk? Waarom had hij zich niet voor
gesteld? En waarom drong hij zich zo op
vallend op?
Na drie uur wandelen, reeds vlak
bij het plateau, gebeurde het toch, dat
Lorenz zich bij haar aansloot. Bovendien
liep Maria nog alleen, omdat de groepjes
zich bijna allemaal opgelost hadden.
Een poosje liep Lorenz zwijgend naast
haar. Toen vroeg hij plotseling; Wat was
er gisteren aan de hand?
Zij keek hem verrast van opzij aan en
antwoordde niet.
Ik bedoel, ging hij voort, waarom je
zo plotseling de tuin verliet. Ik kreeg
de indruk, dat je partner je beledigd
had. Maar ik kan me ook vergissen.
U vergist zich beslist. Ik voelde mij
werkelijk niet wel.
Aha, een zieke a la Otty Joos?
vroeg Lorenz glimlachend.
Neen, de verdenking aan ziekten a la
Otty Joos te lijden, kon Maria zich niet
laten welgevallen. Zij moest daarom toe
geven. Ja dan, er is iets tussen mij en
mijn partner voorgevallen.
Lorenz was onder de indruk van deze
mededeling.
Dat is heel pijnlijk. Ik had toch be
ter niet voor de thé dansant kunnen
stemmen. Juffrouw Hunziger had eigen
lijk gelijk.
Och. dat kon u toch niet voorzien.
Overigens was hij niet opdringerig. Al
leen
Alleen.
Maria had nu moeten vertellen, wat
er werkelijk geweest was. Maar dat wil
de zij niet. Zij liet daarom hot onderwerp
varen.
En Frieda zeurde zo dwaas, omdat
u mij het eerst gevraagd had om te dan
sen.
Maar een moet toch de eerste zijn!
Probeert u Frieda maar eens zo iets
uit te leggen. Die roert haar tong altijd
over alles
Lorenz wilde iets zeggen, doch had
kennelijk met verlegenheid te kampen.
Tenslotte zei hij: Ik weet niet, hoe je te
genover die jongeman staat.
Verschrikt antwoordde Maria: Hij be
tekent helemaal niets voor mij! Hoe komt
u daarbij?
Zonder Maria aan te kijken ging dr.
Lorenz voort:
Het is voor mij heel pijnlijk om er
met je over te spreken. Ik ben niet van
plan op deze schoolreis de boeman of de
moraal-prediker te spelen. Maar toch
nietwaar? bestaat er nog altijd een
verband met de school Je kunt je voor
stellen, dat mijn taak bijzonder netelig is.
O, dat begrijp ik best!
Ik weet dus niet, tot welke graad
de jongeman zijn belangstelling voor jou
zal vergroten
Zijn belangstelling voor mij?
Ja. Dat is toch wel duidelijk. Het
gaat mij alleen in zoverre aanDr.
Lorenz zweeg plotseling verlegen.
Gaat u alstublieft voort! verzocht
Maria hem, ofschoon ook zij dit gesprek
heel pijnlijk vond.
Je moet me goed begrijpen er is
in het geheel n:ets tegen, dat een jonge
man en meisje probeert te naderen.
Maarop een schoolreJs zou ik het
graag zien te vermijden.
Natuurlijk, viel Maria hem bij.
Neen, mijnheer Lorenz, daar kunt u zich
op verlaten. Dat heeft niets met preuts-
stijl
heid te maken, maar slechts met
gevoel.
Precies, dat is het juiste woord! Dr.
Lorenz herademde
Toevallig kwam juffrouw Hunziger nu
in hun nabijheid en dr. Lorenz sloot zich
bij haar aan Het laatste stuk naar het
plateau liep Maria alleen
Tegen de middag kwam het gezelschap
in de hut van de San Salvatore aan. De
meisjes bestelden appeiwijn, orangeades,
koffie en pakten er haar boterhammen
bij uit. Behalve de klas bevond zich nog
een bejaard echtpaar in de hut, dat het
gedoe van de uitgelaten meisjes glimla-
cend gadesloeg
Lore steurde, hongerig over haar
lunchpakket gebogen: Jongens, ik eet op
deze reis mijn hele lijn aan diggelen!
Wat moet dat voor een kerkmuis wor
den?
Hoeveel verdien je in het zomerthe-
ater? vroeg Lydia Frossard.
Honderd vijftig francs, antwoordde
Lore niet zonder trots.
Nou, zei Lydia met haar bekende
sarcasme, dan zal je gage je figuur wel
weer in orde brengen.
Verena had onmiddellijk ansichtkaar
ten besteld. En nu schreef ze in minie
me letters zoveel op de vrije ruimte van
de kaart, alsof zij een wereldrecord in
het kleinschnjven wilde breken. Louise
Sen probeerde in het Voorbijgaan een
blik op het adres te werpen, doch zij kon
alleen maar het woord „poste restante"
opvangen.
Na het eten ging Gertrud Kapeller
voor de ontstemde piano zitten en maak
te een beetje muziek. Lore zong enkele
liederen, de meisjes dansten ook een
beetje onder elkaar dr. Lorenz hield
zich daarbij afzijdig en de stemming
bereikte haar hoogtepunt, toen de oude
heer, die geamuseerd de meisjes had ga-
oegeslagen, Margrit Pezolt ten dans
vroeg en haar op zijn aartsvaderlijke
wijze langzaam over de ongelijke vloer
van de hut voerde.
Plotseling verstomde echter het uitge
laten lachen van de meisjes, de deur ging
open en de jongeman, die gisteren al in
haar coupé ingestapt was en 's middags
bij het dansen verschenen was, kwam
binnen. Hij scheen met de kabelbaan ge
komen te zijn, want op zijn lichte schoe
nen zat geen stof, bovendien wees zijn
stadse kleding op een plotseling besluit
om op de San Salvatore te gaan.
De meisjes werden direct weer da
mesachtig, Margrit maakte zich ge
schrokken los uit de armen van de oude
heer. Gertrud draaide zich van de piano
om, ontdekte de nieuwe gast en vluchtte
onmiddellijk van de piano naar de tafel
terug
De jongeman groette en ging aan een
tafel zitten, van waar hij een goed ge
zicht op de meisjes had. Na een poosje
ging hij aan een andere tafel zitten en
het was duidelijk, dat hij nog een beter
gezicht op Maria wenste. Doch Maria
keerde zich ruw af, haar blik ontmoette
daarbij die van Lorenz en opeens werd
zij heel verlegen.
(Wordt vervolgd.)