Wakkere jongens (Hollands trots) springen in de redding
boot als schipbreukelingen zich in nood bevinden
DRIE DUIZEND MAN genoot van het vuurwerk
Jaarverslag N. Z. H. R. M.
Wat een moeite, wat
een zorgen.
Heeft 'n mens van dat
borgen.
Wéér is het: (kwa-)jongens doen niets
liever dan vuurtje stoken. In Amster
dam noemen ze het (op Hartjesdagje)
een fikkie stoken, op Texel heet het
Meierblis, elders Meivuur. Een fel bran
dend vuur brengt de jeugd in extase.
Gaat de sirene in onze dorpen dan vliegt
iedereen naar de brand en als men dan
verneemt, dat het al „uut" is, ach....
wat dat precies is, is wellicht niet ver
klaarbaar, maar dan is men ergens in
het (harteloos gedeelte van zijn) hart te
leurgesteld. Men wil graag een flinke
brand zien. Zoals een jutter het hele
maal niet erg vindt als hij op een goeie
dag een schip op de kust ziet zitten.
Zo is wellicht ook de grote belang
stelling voor vuurwerk te verklaren.
Dat is toch eigenlijk een door de hoog
ontwikkelde techniek in beschaafde ba
nen geleid vuur. Daarin beheersen wij
de Rode Haan ten volle. Ja, daarin be
schimpen wij hem.
Wat is mooier dan een groots vuur
werk? Het is door onze Vereniging voor
Volksfeesten en Texelse Folklore dan
ook als een vast punt op haar (welver
zorgd) programma geplaatst. Een goed
idee was het om dit vuurwerk nog in het
(hoog-)seizoen af te steken, want nu kon
den ook vele honderden gasten ervan ge
nieten. Ja, er is genoten, want dit vuur
werk was in één woord schitterend. En
wat een belangstelling! Het weer was
weer best: een bewolkte lucht, zodat het
effect op zijn grootst werd. Om negen
uur ging de eerste vuurstreep al het
luchtruim in en het publiek haastte zich
nog meer om van de partij te zijn, om
maar niets te zullen missen. Dat gold
echter louter een attentie-sein! Het gro
te vuurwerk kwam pas later, nl. om 9,20
en van toen af aan deed de lont de ene
sterrenregen na de andere in zijn volste
pracht versproeien.
Dit feest vond plaats op een terrein
naast „Huize Irene" en zoals bekend,
werd het gehouden ter ere van Prinses
Irne, die Zondag jarig was geweest. Er
stonden metershoge installaties op het
terrein en daarin kronkelden de ontste-
kingsgolven naar de diverse objecten: ra
zend snel ronddraaiende molens, in de
prachtigste effecten, steeds wisselend
van kleur. Vuurpijlen schoten kris-kras
de hoogte in. Enige keren golfde een
heerlijke angst door de menigte toen een
racket snel als een kogel op slechts en
kele meters hoogte over het land raas-
INGEZONDEN
Nieuweschild, 6 Aug. 1951.
Het is ons een behoefte, om langs deze
weg onze welgemeende dank uit te spre
ken, voor alle hartelijke medewerking,
welke wij hier op dit schone eiland
mochten ontvangen. Dank zij de toe
stemming van de burgemeester was het
mogelijk een groot aantal jordaankinde-
ren van het Jan Ligtharthuis enkele we
ken van het prachtige Texel te laten ge
nieten, begunstigd door stralend zomer
weer. Dank aan Ds. Klijnsma, die zich
veel moeite heeft getroost, om alles voor
elkaar te krijgen, de kerkeraad der
Herv. Kerk van Oosterend, die zoveel
spullen ter accomodatie van het kamp
ter beschikking stelde. Bijzonder dank
aan de heer J. Duinker, die zijn pakhuis
of schuur aanbood (niet om er aan te
verdienen). Mevi ouw Duinker voor alle
hulpvaardigheid. Zij zijn op gepaste wij
ze „gehuldigd" door de jeugd.
Toch hebben we zoveel vriendelijk
heid ondervonden, dat we soms geen pap
konden zeggen en dan denken wij aan
hen, die gratis melk en eieren ter be
schikking stelden. Aan de prettige leve
ranciers, aan de gehele bevolking, to
renwachter van Oosterend inbegrepen.
Wat hebben ze genoten deze jeugd, wel
ke helaas opgroeit in slurf en gribus op
enkele uitzonderingen na. Waar de rotte
woningtoestanden niet toelaten, dat ze ge
zond geestelijk kunnen ademhalen en li
chamelijk groeien. Gij moest het maar
eens kunnen zien, Texelaars, hoe gezin
nen moeten leven in hokjes op een vlie
ring waar nog een behoorlijke huur
voor gevraagd wordt ook Het kleinste
huisje op Texel is er nog een paleis bij
vergeleken. Daarom had ik behoefte om
iets van onze gevoelens weer te mogen
geven in uw gezellig blad
Wat een voorafgaande spanning of het
wel zou gelukken Maar dank zij de me
dewerking van Amsterdamse dagbladen
(Handelsblad, Trouw en Parool) is het
financieel mogelijk geworden. Zeker,
gaarne hadden we gewenst, dat nog
meer kinderen hadden kunnen genieten,
maar er zijn ethisch wenselijkheden en
economische moge'ijkheden. Tot goed
begrip doe ik u enkele cijfeis toekomen
van het jeugdzorgwerk der Herv. jeugd
raad van Amsterdam, waarvan het Jan
Ligtharthuis een onderafdeling is. In'
1950 noteerden we, door de overheid ge
controleerde getallen van 125000 bezoe
ken van jongens en meisjes (leeftijd 5-
25 jaar). Het Jan Ligtharthuis in het
hartje der Jordaan telde 17000 bezoeken
en in de voorafgaande maanden van dit
jaar een gemiddelde van 2200 per maand
opgevangen door slechts 11 medewer-
kers(sters). Dat is vechten met je rug te
gen de muur. Cijfeis zeggen niets, maar
soms heel veel. Al deze jeugd, welke
men de verfoeilijke naam heeft gegeven
van asphalt, massa of jeugd van de
keien of bikkels, vinden in het Clubhuis
hun tweede thuis!
Boeken schrijven over bestrijding van
jeugdcriminaliteit, moge verdienstelijk
zijn, maar meer helpt de daad der be
wogen barmhartigheid zoals wij hier
ook op Texel mochten ondervinden, dat
lijkt mij beter en daarvoor nogmaals aan
allen die medehielpen, hartgrondige
dank.
Tot weerziens?!!
JOH. K. A. SCHREUDER,
Dir. Jeugdleider Jan Ligtharthuis.
P.S. Groen Zwart - Texels in het hart.
Zwart-Rood - Dankbaarheid is groot!
de. Een avond vol verrassingen, want
de ene keer vond een lange vuurstroom
zijn einde m een fantastisch mooie ster
renregen in alle kleuren en een
andere keer gaf me dat ding een klap
dat je oorvliezen ervan trilden. Telkens
mocht de ontsteker een spontaan ap
plausje in ontvangst nemen. Dat ver
diende hij zeker, want weinigen zouden
in zijn schoenen hebben durven staan,
waar hij dikwijls vlak langs het knette
rende ontploffingen teweegbrengende
vuurwerk wandelde. Holde, want de man
werkte het programma snel af.
Het slotschouwspel werd gevormd door
een zeer fraai tableau met in het mid
den de woorden Leve de jarige en aan
weerszijden hoogop laaiende vuurzuilen,
terwijl van links en rechts mooie groepe
ringen lichtballen over het middenfront
schoten.
Onze feestcommissie heeft ook met dit
vuurwerk weer alle eer ingelegd. Niet
lang na het vuurwerk werd Texel door
een flinke regenbui Verrast, maar velen
hebben dat niet gemerkt, waar zij en
thousiast deelnamen aan de Oranjebals
in De Oranjeboom en Casino!
Het vuurwerk trok 2000 betalende be
zoekers en.ongeveei 1000 niet-beta-
iende kijkers: die sloegen het schouw
spel vanaf de Westerweg gade
De feestcommissie is zeer erkentelijk
voor de steun van de politie en voor de
medewerking van de Padvinders.
TEXELS OUDSTE INGEZETENE
WORDT ZATERDAG 95 JAAR
Mevr. de Wed. Bremer, Nieuwstraat,
Oosterend, hoopt Zaterdag 11 Augustus
a.s haar 95ste verjaardag te vieren. Zij
is de oudste ingezetene van ons eiland.
DE HEER A. J. ZUTPHEN OVER
LEDEN
De heer A. J. Zutphen, De Koog, is
heengegaan. Hij was ouderling van de
N.H. Gemeente te De Koog, leider van
de N.H. Zondagsschool tc De Koog, voor
zitter van de Ned. Chr. Bond van Over
heidspersoneel, afdeling Texel, en pen
ningmeester van de Chr. Besturenbond
Texel.
Hij ruste in vrede.
DOOR MES VAN EEN SNIJMACHINE
GEWOND
De 8-jarige Duja de Jong, uit Amster
dam, logerend op Texel, werd Zondag
middag aan twee vingers door het mes
van een vleessnijmachine ernstig ge
wond, toen zij met een nichtje in de sla
gerij „De Beurs", Groeneplaats, winkel
tje speelde. Dokter Renout, Oosterend,
verleende eerste hulp.
TEXELS FANFARECORPS VOOROP
De optocht welke hedenavond door
Den Burg plaats vmdt en waann de (80)
Tirolers zulien domineren, zal worden
geopend door Texels Fanfarecorps. Dit
maal, ja van nu af aan, zult ge (als
trotse Texelaar) nog trotser op uw fan
farecorps zijn dan voorheen, want.
enfin het blijve vooralsnog een verras
sing (Op verzoek, want zoals bekend,
klapt 'n verslaggever graag uit de school
(Ingezonden Mededeling).
op te knappen!
„WEST HILL"
Of we ook bij de afscheidsvoorstelling
aanwezig konden zijn! zo werden we ge-
introduceerd voor een feestavonHje van
het meisjeskamp van de vereniging
„West Hill", dat vorige week op Texel
logeerde. Ze hadden een grote schuur
van 'n boerderij in De Westen gehuurd
en dat beviel hun best. Overdag trok
ken ze heel Texel over en 's avonds was
er „feest in het boet je"! Het werd daar
aan de rand van het geurige hooi een
non-stop-revue, waarbij heel rake din
gen werden gezegd in verband met het
verblijf op het eiland, dat ze allemaal
erg mooi vonden. Nu en dan even een
pauze, waarin thee en koek gepresen
teerd werd en zelfs een hartig hapje tot
slot. Het is werkelijk moeilijk om te ver
tellen, wat we te aanschouwen kregen.
Er waren vele leuke, zeer geestige
schetsjes bij, alleraardigste zang en bo
venal veel fantasie, waar men met zeer
beperkte middelen moest „optreden".
Er werd gevolksdanst. Prachtig was het
elfendansrepertoire, waarbij een flikke
rende stallantaarn relief gaf aan de my
stieke sfeer, die hierbij noodzakelijk was.
In 1950 voeren de reddingboten der
Kon. N.Z.H.R.M. 87 maal uit om hulp te
verlenen aan schepen of vliegtuigen.
Verschillende keren bleek assistentie der
reddingboot niet meer nodig of was, zo
als helaas bij de vliegtuigrampen, geen
hulp meer mogelijk Ook in 1950 wer
den stoutmoedige reddingen verricht
speciaal de prestaties van de „Twenthe"
op 3 September en de „Neeltje Jacoba"
op 2 December zullen in de annalen der
Maatschappij een eei volle plaats inne
men
Het aantal reddingen bedroeg 15 en
hierbij zijn in totaal 95 schipbreukelin
gen behouden aan wal gebracht, waar
door het aantal geredden sedert 11 Nov
1824 steeg tot 7425. Bovendien hebben
onze reddingboten vele malen hulp ver
leend bij het vlot brengen van schepen,
vissersvaartuigen en zeiljachten. Deze
assistentie bestond uit het tot stand
brengen van de verbinding tussen sleep
boot en gestrande schip, terwijl in enkele
gevallen, waar geen sleepboot bij aanwe
zig was, reddingboten kans zagen het in
moeilijke omstandigheden verkerende
vaartuig vlot te slepen.
Behalve met de redding van mensenle
vens hebben onze reddingboten zich dus
ook verdienstelijk gemaakt met het hel
pen behouden van kostbaar materiaal.
Voor het eerst hebben onze boten
vruchtbaar samengewerkt met vliegtui
gen van de Kon. Marine. Deze luchtver-
kenning bleek van zeer grote waarde te
zijn bij het zoeken naa^ vermiste sloepen.
Ook in 1950 is de noodzakelijkheid van
een parate redding-organisatie aan de
Nederlandse kust op overtuigende wijze
gebleken Wij streven er naar deze pa
raatheid nog te verhogen, hoewel de stij
gende materiaalprijzen en kosten van le
vensonderhoud een zware wissel trek
ken op onze schatkist.
Met dankbaarheid rnaken wij gewag
van de plichtsbetrachting, opofferingsge
zindheid en zeemansmoed onzer beman
ningen en de, van verantwoorde
lijkheidsbesef getuigende wijze waar
op de plaatselijke reddingcommis
sies de leiding van de red
dingstations in handen hielden. Er zijn
reddingstations waar in geen 20 jaar een
beroep op de reddingboot is gedaan maar
onverwacht kan van een dergelijk stati
on grote inspanning worden vereist on
der zeldzaam zware omstandigheden.
Voortdurende waakzaamheid, ernstig oe
fenen en nauwlettend onderhoud van het
materiaal zijn dus eerste vereisten voor
een paraat reddingwezen. Wij zijn ervan
overtuigd, dat allen, die zich vrijwillig
beschikbaar hebben gesteld voor het red
dingwezen aan onze kust, zich bewust
zijn van hun verantwoordelijkheid; ten
opzichte van de zeelieden, die op onze
kust in nood komen te verkoren èn ten
opzichte van de beproefde reputatie van
het Nederlandse reddingwezen.
De financiële branding blijft zorgwek
kend. Gelukkig hebben zich ook in 1950
een groot aantal nieuwe „redders aan de
wal" opgegeven, zodat er thans 17,000
landgenoten zijn, die dank zij hun bij
drage van f 3,of meer per jaar, het
werk onzer Maatschappij mogelijk ma
ken. Willen wij echter in staat blijven
het materieel op peil te houden, de pen
sioenen en gratificaties aan oud-redders
uit te betalen en de dringend* nodige mo
dernisering van de laatste stations uitge
rust met roeireddmgboten, tot stand te
brengen, dan zullen er zich nog zeer vele
„redders aan de wal" moeten opgeven.
Wij hopen, dat dit jaarverslag zeer ve
len, die onze Maatschappij nog niet steu
nen, er toe zal brengen een jaarlijkse bij
drage te storten (postgiro 26363). Zij doen
er goed werk mee en, wanneer zij in de
krant het verslag lezen van een moedige
redding, zullen zij de oldoening smaken
te mogen denken „Daar heb ik ook aan
meegewerkt".
Men kan het werk der Kon. N.Z.
H.R.M. steunen door:
1. Toe te treden als contribuant (mini
mum contributie f 3,per jaar), men
ontvangt dan het orgaan „De Redding
boot", dat u op de hoogte houdt van het
geen er op onze kust is voorgevallen.
De Reddingboot" verschijnt tweemaal
per jaar.
2. Het geven van een gift ineens.
3. De Maatschappij bij testament te ge
denken.
4 Door anderen op te wekken op één
van de genoemde wijze de Maatschappij
te steunen.
P.S. Heeft u al een reddingboot-offer-
busje in uw zaak?
Diensten van reddingboten in 1950
De diensten van de reddingboten in
1950 zijn weer vele geweest. Bladerend
door het boekje „De Reddingboot" duikt
ook dikwijls de naam Texel op:
Noodseinen gezien.
25 Januari 06,30 zag kustwachtpost
Kijkduin een stakelvuur in het Molen
gat onder de Texelse wal. De mrb. „Do-
rus Rijkers" verliet 07,00 de haven van
Nieuwediep Slecht zicht, wind O., 5. In
het Molengat werd niets gevonden; na
dat inlichtingen waren gevraagd aan eni
ge uit zee komende vissersvaartuigen,
keerde de „Dorus Rijkers" terug (10,30).
Stuurman van Zweeds motorschip
over boord geslagen.
13 Mei 22,20 ontving 't radiopeilstation
Willemsoord bericht van het Zweedse
m.s. „Nordanvik", dat een der opvaren
den bij lichtboei ET 2 (ten W. van de
Haaksgronden) over boord was geslagen.
De „Nordanvik" verzacht aan schepen in
de nabijheid scherpe uitkijk te houden
Besloten werd om de mrb „Dorus Rij
kers" uit te sturen, er was immers een
kans, zij het dan ook zeer gering, dat de
drenkeling er in zou zijn geslaagd de
lichtboei ET 2 te bereiken De „Dorus
Rijkers" stelde een onderzoek in, doch
vond niets en zocht daarna tot 14 Mei
02,00 op de scheepvaartroufe tot licht
boei ET 1. Te 03,30 keerde de redding
boot onverrichter zake te Den Helder
terug. Matige NO wind, golvende zee,
matig zicht. Het lijk van de le stuurman
van de „Nordanvik" werd een week la
ter door vissers opgepikt nabij De Cocks-
dorp.
Ongerust over motorvlet „Onrust"
3 Juli werd de plaatselijke reddings
commissie van Texel te 18,30 door Kust
wacht Eierland gewaarschuwd, dat in
lichting O .t. Z. op plm. 4 gr. van de
vuurtoren een klein vaartuig met vlag
in top werd gezien aan lager wal. In de
buurt lagen nog twee kleine scheepjes.
Stormweer met O.N O. wind, hoge zee
en zware onweersbuien. De bemanning
van de msrb. „Joan Hodshon" (station De
Cocksdorp) werd gealarmeerd. Aange
zien de Kustwacht uit Oosterend bericht
had ontvangen, dat men zich daar on
gerust maakte over een motorvlet van
de Rijkswaterstaat, ('smiddags met twee
personen aan boord nl. de schipper van
de vlet en diens vrouw, vandaar vertrok
ken naar Vlieland) en de Kustwacht Vlie
land niets naders wist mede te delen
over de vlet, werd besloten de „Joan
Hodshon" op onderzoek uit te sturen. De
„Joan Hodshon" vertrok 19,45 en keerde
22,30 na een stormachtige tocht onver
richter zake terug.
Het vermeende kleine vaartuig met
vlag bleek eén baken van de Rijkswater
staat te zijn, waarop een vlag woei. 500
m. daar vandaan lagen twee vissers
vaartuigen ten anker Deze verkeerden
echter niet in gevaar.
Van Vlieland kwam tijding, dat de mo
torvlet Onrust des middags, niet ver van
de haven van Vlieland op een mossel-
bank was gestrand, doch niet in gevaar
verkeerde. Dit geruststellende bericht
werd doorgegeven aan de te Oosterend
woonachtige familieleden van de schip
per van de „Onrust"
De Hoofd-ingenieur van de Rijkswa
terstaat te Hoorn, Ir. L. van Bendegom,
schreef ons d-d. 4 Juli-
„Toen op Maandag 5 Juli jl. tijdens
plotseling opkomend noodweer de Kust
wacht in de vuurtoren Eierland meende,
dat de motorvlet „Onrust" van mijn
dienst in nood verkeerde, heeft zij de
reddingboot van De Cocksdorp gealarm
eerd. Deze is daarop direct uitgevaren
Hoewel achteraf bleek, dat het hier een
loos alarm betrof, daar de vlet zich reeds
onder Vlieland bevond, is het voor deze
dienst een grote morele steun, dat zij
zich tijdens de metingen op de Wadden
zee bewaakt weet. Ik moge u daarom
mijn dank betuigen voor de geboden
hulp en verzoeken deze aan de betrok
ken bemanning te willen overbrengen".
Engels jacht gestrand.
7 Juli 17,50 strandde het Engelse mo
tor zeiljacht „Evro" m de buitengronden
van het Eierlandse gat. Wind N.O., kal
me zee. Kustwacht E:eriand was van oor
deel, dat het jacht er wel geen kans toe
zou zien zonder hulp uit de gronden van
daan te komen. Behalve het m.s. „Zee
meeuw" van de N V. TESO vertrok ook
de mrsb. „Joan Hodshon" van station De
Cocksdorp naar de strandingsplaats
(18,40). Na enige tijd keerde de „Zee
meeuw" echter terug omdat de eigenaar
van het jacht geen gebruik wilde maken
van de aangeboden sleephulp. De msrb.
„Joan Hodshon" is er toen in geslaagd de
..Evro" zonder veel moeite vlot te sle
pen. De schipper van de reddingboot
was van plan de „Evro" de gronden uit
te loodsen, doch de Engelsman gaf er de
voorkeur aan naar binnen te worden ge
sleept. Zijn motor was nl. defect. 21,40
arriveerde de sleep bij het steigertje van
de Vlieboot (vlakbij het boothuis van de
„Joan Hodshon") en de „Evro" kwam ten
anker. De volgende dag heeft de „Evro"
drie keer getracht zeilende uit de gron
den te komen, doch slaagde hierin niet.
Tenslotte probeerde de Engelsman be
oosten Texel weg te zeilen. Ook deze
poging mislukte. Tegen 18,00 zat het
jacht met zware slagzij weer aan de
grond, dwars van de Eendrachtspolder.
Eerst de 9e Juli omstreeks 04,00 (met
hoog water) is het de schipper van de
„Evro" gelukt het Eierlandse gat uit te
varen.
Commissie van Plaatselijk Bestuur.
Texel: Wegens vertrek naar Den Hel
der, waar hij tot burgemeester was be
noemd, nam de heer Mr G. D. Rehorst
ontslag uit de plaatselijke commissie. De
nieuwe burgemeester van Texel, de heer
C. de Koning trad als lid toe van de
plaatselijke commissie. 6 Februari 1951
Later bleken de seinen te zijn gegeven
door een Texelse motoi kotter, die motor
storing had gekregen. Een andere Texel
se kotter bracht hem naarbinnen.
werd de heer J H. Boekei, chef-monteur
N.V. TESO, in de plaatselijke commissie
opgenomen.
De samenstelling der commissie van
Plaatselijk Bestuur op Texel is als volgt:
W. H. Lap, voorzitter, H. K. Remmers,
secretaris-penningmeester; Tj. Alderlies-
te, J. H. Boekei; L. J. van Hoorn; C de
Koning; J. J. van der Vlies; W. J. Wit
ters.
Inhoud reddingbootjes.
Hotel „Opduin" f 45,38.
Exploitatierekening over 1950
Texel f 8034,78.
Texelse Bovs-Nieuws.
De trainingsvacantie is weer achter de
rug. We naderen nu met rasse schreden
de a.s. competitie. Hierbij doen wij een
beroep op alle leden om de resterende
trainingsavonden voor de aanvang van
de competitie te bezoeken. Donderdag
avond van 6,30-7,30 uur trainen voor de
adsp. en om 7,30 uur trainen voor de
senioren-leden. Zijn we allemaal pre
sent? Wie onmogelijk kan, zorge in ieder
geval voor afberichi'
INGEZONDEN
Geachte redactie.
Gaarne zag ik onderstaand ingezonden
stukje in de Texelaar opgenomen.
Met aandacht heb ik het ingezonden
stukje van een badgast gelezen, en ben
het volledig met schrijver eens. Ook het
bestuur van M.C. Texel keurt het rijden
van sommige leden sterk af, er zijn door
ons van verschillende kanten al klach
ten ontvangen, over de manier van rij
den. U kunt er echter van overtuigd zijn
dat door ons alles gedaan wordt om dit
te voorkomen, maar tot heden toe zon
der resultaat. Nu zijn we besloten om
deze leden, die door blijven gaan met de
orde en rust in de dorpen te verstoren,
van onze ledenlijst af te voeren. Het is de
bedoeling deze persoon of personen met
naam in de krant te vermelden, opdat
iedereen kan lezen dat ze geen lid van
onze club meer zijn.
Tot nog toe kwamen de klachten
steeds bij ons bestuur, maar wij kunnen
daar toch niet verantwoordelijk voor
worden gesteld. Naar ik meen, zijn er op
Texel nog wel andere instanties, die di
verse practijken de kop kunnen in druk
ken. Wij staan machteloos.
Nu nog even dit: bestuur en leden van
M.C. Texel worden er van verschillende
kanten van beschuldigd, dat ze de rust
van ons mooie eiland verstoren. Ik kan u
echter verzekeren, dat verschillende
badgasten zelf ook aan dit euvel mank
gaan. Vorige week nl. midden in de
nacht na een uitvoering aan Den Burg,
heeft een heel stel gasten (autobezitters)
een claxonconcert weggegeven, waar ons
fanfarecorps jaloers op kan zijn. Ook
zijn er gasten-motorrijders, die num
mertjes scheuren op hun motoren de
monstreren, waar niet één lid van onze
club aan kan tippen. Hier lees ik echter
niets over, of wordt dit door niemand
gehoord of gezien, het zijn badgasten en
is gepermitteerd. Ook zou ik nog een
aanmerking willen maken op een ander
stukje in dezelfde krant, nl. het rijden
over de Kogerweg tijdens het seizoen.
Is dit met een beetje tè ver gezocht?
We zijn met plm. 30 motoren langs gere
den, verdeeld in ongeveer drie uur. Ik
vraag me af wat voor bezwaar hier te
gen kan zijn. Heeft daar ook al iemand
last van gehad, ik voor mij ben er van
overtuigd van niet. Wij betalen toch ook
onze wegenbelasting niet voor de lol.
Als laatste nog dit: clubleden en ande
re motorvrienden, laten we gezamenlijk
proberen allemaal heer in het verkeer te
zijn, dan is tegen ons geen ingezonden
stuk meer nodig
Met dank voor de plaatsing,
L- BAKKER, Eierland.
Secretaris M.C. Texel.
