PARLEMENTAIR OVERZICHT
Loze streken van Snoekie en Bolleboks
De organisatie der
sociale verzekering in
nieuwe banen?
Record aantal inzendingen
op de Schapenfokdag
OPOFFERING
EEN JAAR PARLEMENT
Kamerleden breken verschillende
records
Nu de parlementaire debatten voorbij
zijn en vooral de leden der Tweede Ka
mer blij zijn dat zij niet meer iedere dag
de dikwijls lange reis naar het Bin
nenhof behoeven te maken, is het nuttig
om eens de resultaten van één jaar
noeste arbeid te overzien. En als we dat
doen, zal een ieder aan het einde van
dit verhaal moeten toegeven, dat er
hard is gewerkt en men zal tevens gaan
beseffen dat het ambt van Kamerlid
niet maar een erebaantje is, maar dat
het een volle dagtaak is geworden. Het
is zo de gewoonte dat de voorzitter der
Kamer op de laatste dag voor het reces
een terugblik geeft op het afgelopen jaar.
Daarvoor heeft men altijd aandacht.
Maar de debatten op zo'n laatste dag
verzanden meestal in het geroezemoes
van de Kamerleden, die als schooljon
gens hun blijdschap uiten. Voor de oor
log was dit heel erg. Niet alleen voor de
zomervacantie, maar ook voor 't Kerst-
rec'es, als men zwoegend door de begro
tingen was heengekcmen. De afgevaar
digden verloren dan alle waardigheid en
als er nog eentje was die over een be
paald onderwerp wilde spreken, moest
hij een stem als een bazum opzetten.
Niet alleen om het geroezemoes te over
stemmen, oh, neen, dat is veel te zwak
uitgedrukt, want het was destijds in de
plechtige vergaderzaal een oorverdo
vend lawaai. Men klepperde met de la
den in de banken dat het een lieve lust
was en de afgevaardigde die naar het
spreekgestoelte stapte, werd achtervolgd
door luide tekenen van ontstemming.
Dit was meer dan alleen baloorigheid,
het was een soort traditie. Dat is nu een
beetje aan het veranderen. Weliswaar is
zoiets een a.r.-afgevaardigde nog over
komen die was toen nog niet zo lang
in de Tweede Kamer maar over het
geheel genomen, verloopt het einde van
het zittingsjaar nogal rustig.
Voorzitter Kortenhorst is een man, die
ieder jaar nauwgezet vastlegt hoe hard
er is gewerkt. Daarvan laat hij statistie
ken aanleggen om die op de laatste dag
te kunnen bekendmaken. Dit jaar had
hij alle reden om trots te zijn.
Ondanks de Kabinetscrisis, die 7 we
ken duurde, zijn er in de achterliggende
maanden 92 middag- en 41 avondverga
deringen gehouden. In totaal is er meer j
clan 500 uur in het openbaar beraad
slaagd. Misschien zeggen deze cijfers
niet zoveel als men bedenkt dat een
jaar 365 dagen telt. Een zittingsweek in
de Tweede Kamer duurt echter van
Dinsdag tot Vrijdag. Men moet per slot
van rekenmg ook de tijd hebben om re
devoeringen te maken en om de stuk
ken te lezen. Bovendien: voordat men in
het openbaar vergadert, is er binnenska
mers al heel wat geschied. De schriftelij
ke stukken zijn dan geproduceerd en
meer dan eens wordt in besloten kring
een bespreking gevoerd met de betrok
ken Minister. Zo beschouwd, heeft de
Kamer dus hard gewerkt. Voor de voor
zitter was er alle aanleiding om de He
ren van Honderd de „gele trui" aan te
bieden.
Deze uitlating was weer een bewijs
dat politici ook nog wel eens belang
stelling hebben voor andere zaken, zelfs
als het de Tour de France betreft. Die
gele trui werd uitgereikt omdat m de
na-oorlogse periode verschillende re
cords werden gebroken. Niet alleen wat
het aantal vergaderdagen betreft, maar
ook de lengte van de debatten is van
recordgehalte geweest. Elke vergadering
wordt nauwkeurig gestenografeerd. De
verslagen van het besprokene heten
„Handelingen". Dit zijn grote gele folio
vellen, waarin zonder enige opsmuk de
ene redevoering na de andere wordt
weergegeven. Dit jaar had men 3050
bladzijden daarvoor nodig. Dat dit een
record was, blijkt wel uit de cijfers van
de vorige jaren toen de Handelingen
tussen de 2200 en 3000 bladzijden tel
den. Een absoluut ïecord is het echter
weer met, want in het jaar 1918-1919
werd een grotere prestatie geleverd, nl.
3148 bladzijden Handelingen. Geduren
de de laatste 10 jaren voor de oorlog va
rieerde dit cijfer van 1850 tot 2500.
Voorzitter Kortenhorst was ondanks de
ze cijfers echter van mening dat de Ka
merleden zich dit jaar meer zelfbeper
king hadden opgelegd dan hun collega's
in de voor-oorlogse jaren. De tijden zijn
nu eenmaal veranderd en het werk is
meer omvattend geworden.
Een feit is, dat het de Kamer na de
oorlog nooit is gelukt om de begrotin
gen op tijd af te doen. Dit jaar bv. is de
Eerste Kamer in Augustus nog bezig
aan de begrotingsbehandeling. Dat is
een ongezonde situatie, want het gaat
niet aan om een regering toestemming te
geven een bepaald bedrag per jaar te
gebruiken terwijl dat jaar al bijna ver
streken is. Daar kan de regering toch
niet op wachten. Het streven is om de
begrotingen voor het volgend jaar vóór
Kerstmis af te doen. De Eerste Kamer
kan aan deze eis echter nooit voldoen.
En daarom deed de voorzitter het voor
stel, om het begrotingsjaar met te doen j
samenvallen met het kalenderjaar, maar
bv. te doen lopen van 1 April tot 31
Maart. Dan zou het mogelijk zijn dat
ook de Eerste Kamer op tijd klaar komt
met deze materie. Nu er toch een com
missie is ter herziening van de Grond
wet kon dr. Kortenhorst zonder be
zwaar dit voorstel doen. Of dit kans van
slagen heeft, valt alsnog te betwijfelen.
Vast staat echter, dat de wens van de
voorzitter, dat alle Kamerleden een
verkwikkende en zonnige vacantie heb
ben mogen, een vacantie zonder onder
breking en zonder staatszorgen, niet
zonder reden werd uitgesproken.
(Nadruk verboden).
NUTSSPAARBANK TE TEXEL
Te goed 1 Juli
Inleg
Terugbetaald
Te goed 31 Juli
f35,154,91
f 494,58
f 506,30
f35,143,19
Aantal spaarders steeg tot 107. Aantal
spaarbusjes uitgegeven 45.
(Nadruk verboden)
11. Meteen stapte hij de winkel bin
nen, op de voet gevolgd door Snoekie.
„Wel, vriend, wat kost zo'n Edammer
tje?" vroeg de lange aan de winkelier,
op een Edammerkaasjes wijzend. „Twee
gulden vijftig!" was het antwoord.
„Goed," zei de lange, „geef maar op!"
Snoekie had even verbaasd opgeke
ken. Waren zij dan niet om een hamme
tje naar binnen gegaan? Maar Snoekie
maakte er zich met verder druk over.
Hij haalde zijn schouders op en liet stie-
kum een paar busjes gerookte zalm in
MRJoc.J)
z'n zak glijden. „Die komen altijd
pas", dacht hij.
12. De lange nam het kaasje onder de i
arm en deed, alsof hij z'n portemonnaie
voor de dag wilde halen. Toen zei hij:
„Wacht eens wat kost zo'n hammetje?"
„Ook twee gulden vijftig", zei de winke
lier. „Dan heb ik dat toch liever, alles
wel beschouwd!" zei de lange, „hier
heb je je kaasje terug geef me dat ham-
metje er maar voor". „Mógge!" zei de
lange, toen de ruil had plaats gehad en
wilde met het hammetje onder z'n arm
de winkel verlaten.
(Slot).
Alle problemen nog niet opgelost!
Al kiest het nieuwe plan ten gunste
der bedrijfsvereniging, daarmede is ze
ker niet gezegd, dat alle problemen nu
hun oplossing hebben gevonden.
Hoe moet de organisatie van de be
drijfsverenigingen zijn? Hierover is
nog allerlei meningsverschil mogelijk.
Er mag worden aangenomen, dat er in
ons land 'n kleine 30 bedrijfstakken zijn
die voor het oprichten van een bedrijfs
vereniging in aanmerking komen. Zo
een in het metaalbedrijf, een in het
bouwbedrijf, een in het landbouwbedrijf
enz. Nu is het gevaar niet gering, dat
wij bij het oprichten van zoveel be
drijfsverenigingen wat betreft de unifi
catie van de regen in de drup verval
len. Zouden nl. al die bedrijfsverenigin
gen ieder op hun eigen houtje een vol
ledige administratie opzetten, dan zou
den wij toch weer een veelheid van ad
ministratieve organen krijgen en de
wens van unificatie niet in vervulling
zien gaan. Men öenke zich eens
in wat het zou betekenen, wanneer
in iedere gemeente m ons land ieder der
op te richten bedrijf sveremgingen
een eigen kantoortje zou gaan
oprichten. Wij zouden dan in
iedere gemeente van enige bete
kenis enige tientallen kantoortjes krij
gen, met eigen personeel, een eigen me
dische dienst, enz. Dit moet uiteraard
worden vermeden. Het thans ingedien
de wetsontwerp stimuleert daarom de
bedrijfsverenigingen, dat zij hun admi
nistratieve beslommeringen aan een
gezamenlijk orgaan opdragen, waardoor
een eenvoudiger en efficiënter uitvoe
ring is verzekerd. Dit orgaan is het Cen
trale Administratiekantoor, met de daar
onder ressorterende districtskantoren.
Wil dat nu zeggen, dat de bedrijfsver
enigingen hiermede hun zelfstandigheid
kwijt raken? Geenszins. Men moet hier
een onderscheid maken tussen beslissin
gen van bestuur en beleid enerzijds en
de administratieve beslommeringen an
derzijds. Het bestuur der bedrijfsvereni
ging beslist telkens of een verzekerde in
een bepaald geval recht heeft op een
uitkering, hoe het reglement moet wor- j
den uitgelegd, enz. Maar zuiver admini
stratief werk als het bijhouden van de
kaarten der verzekerden, het aanteke
nen van veranderingen van woonplaats
of werkgever, e.d. kan veel beter op één
centrale plaats gebeuren. Want tal van
verzekerden gaan van de ene bedrijfs
tak naar de andere. Het aantal wisselin
gen loopt in ons land per jaar in de hon
derdduizenden. Wanneer ieder der
bedrijfsverenigingen haar eigen ad
ministratie heeft, kan het heel gemak
kelijk gebeuren, dat de oude bedrijfs
vereniging de arbeider afvoert, zonder
dat de nieuwe bedrijfsvereniging hem
opneemt. Hij zou dan tussen beide be
drijfsverenigingen uitvallen. Vooral bij
de ouderdomsverzekering, waarbij pas
na vele jaren op een uitkering aan
spraak kan worden gemaakt, blijkt de
fout wellicht pas op een ogenblik, dat
herstel niet meer mogelijk is. Bij in
schrijving in een centrale administratie
blijft de verzekerde altijd op dezelfde
plaats geregistreerd en is uitvallen niet
mogelijk.
Intussen worden de bedrijfsverenigin
gen niet onder alle omstandigheden tot
het deelnmen aan de Centrale Admini
stratie verplicht. Wanneer zij een eigen
administratie verlangen en aan be
paalde voorwaarden voldoen, kan de
Sociale Verzekeringsraad, die het toe
zichthoudend orgaan op de uitvoering
door de bedrijfsverenigingen vormt,
daarvoor toestemming verlenen.
Ziehier enkele grote lijnen van het
nieuwe wetsontwerp. Er zal hierover
in en buiten de Staten-Generaal nog wel
heel wat worden gesproken. Wij hopen
van harte, dat dit ontwerp ons eindelijk
een bevredigende organisatie van onze
sociale verzekering zal brengen, iets
waarnaar ons land reeds enige tiental
len jaren tevergeefs uitziet.
Onze medewerker, de heer Mr. N. W.
A. van Eijk, wien wij het artikel „De Or
ganisatie der sociale verzekering in nieu-
Voor de Schapenfokdag, welke 3 Sep
tember te Den Burg wordt gehouden, is
een record aantal inzendingen oogege-
ven. In totaal zullen 625 dieren worden
aangevoerd; verdeeld over een tiental
rubrieken zijn er 265 inzendingen en
wel:
1-jarige rammen 41
2-jarige rammen 21
oudere rammen 7
schapen met 1 ramlam voor 3 April 28
schapen met 1 ramlam na 2 April 30
schapen met 1 ooi- en 1 ramlam
voor 3 April 30
schapen met 1 ooi- en 1 ramlam
na 2 April 31
schapen m. 2 ramlammeren v. 2 April 19
schapen m. 2 ramlammeren na 1 April 17
schapen met 2 ooilammeren 15
viertallen ooilammeren van één
vaderdier 10
viertallen 1-jarige schapen 10
oudere fokschapen 6
Totaal 265
we banen?" ter lezing zonden, tekent
daarbij het volgende aan:
Het is m.i. nodig en gewenst, dat de
lezers weten hoe het thans met de reor
ganisatie-plannen staat.
Welnu, de situatie is verre van roos
kleurig te noemen. Zij dreigt dit zelfs te
blijven, tenzij het nuchtere verstand ze
geviert.
Daartoe is het scheppen van een sfeer
van vertrouwen vereist. Men moet be
ginnen met eikaars bedoelingen niet te
wantrouwen; getwist over in feite «onbe
langrijke vragen moeten worden uitge
bannen.
Willen de nieuwe vakbedrijfsvereni
gingen op 1 Januari 1952 de uitvoering
van de Ziektewet ter hand kunnen ne
men, dan zal er in snel tempo gewerkt
moeten worden. Tevens zal spoedig
moeten worden beslist hoe het met de>
uitvoering van de Kinderbijslagwet moet
gaan.
Indien het zou gelukken een schema
voor de uitvoering der sociale verzeke
ring te aanvaarden, dat ons over het
dode punt, waarop we ons thans bevin
den, zou kunnen heenhelpen, dan zou dit
een belangrijke stap zijn op het pad, dat
ook voor de toekomst leidt naar sociale
rust.
Waar komt het, om ons tot de kern te
bepalen, thans op aan?
Of het Organisatie-Ontwerp vóór het
zomerreces gewijzigd en wel de Tweede
Kamer zal kunnen passeren.
Zou zulks niet gebeuren, dan dreigt de
verwarring nog groter te worden!
De eventuele invoering der Werkloos
heidswet in het voorjaar van 1952 zou
dan aan de vele bestaande, een nieuw
uitvoeringssysteem toevoegen, iets, dat
zeker moet worden vermeden.
Van alle kanten is hevige critiek ge
leverd op het herzieningsplan van Mi
nister Joekes.
Indien de regering bereid is het orga
nisatie-ontwerp door verwijdering van
voor velen onaanvaardbare onderdelen
en omvorming op enkele principiële pun
ten voor meerderen aanvaardbaar te ma
ken, dan is er nog steeds kans op een
spoedige overeenstemming en daardoor
op verbeteringen in de bestaande chaos.
Wat er dan zou moeten gebeuren?
O.m. dit: verwijdering van de toekom
stige wettelijke (algemene) ouderdoms
voorziening uit de lijst van de door de
bedrijfsorganen uit te voeren verzekerin
gen, opheffing van de in het ontwerp
voorgestelde vermenging van toezicht en
uitvoering in handen van het toporgaan
(de Sociale Verzekeringsraad), aanvaar
ding in beginsel van het recht der be
drijfsverenigingen tot het voeren van ei
gen administratie dan wel om de admi
nistratie in de handen te leggen van één
gemeenschappelijk administratiekantoor,
op te richten en te beheren door de be
drijfsverenigingen die geen eigen admini
stratie voor zichzelf wensen, behande
ling van de vraag, of, en zo ja in hoever
re, de positie van de Federatie van Be
drijfsverenigingen in de Organisatiewet
Sociale Verzekering dient te worden ge
regeld.
Mogen de partijen elkaar spoedig vin
den, opdat het gebouw der sociale zeker
heid niet aan het wankelen wordt ge
bracht!
FEUILLETON
40.) Zij behoefden slechts een paar
donkere, dromerige straatjes door, een
veldweggetje langs en toen stonden de
beide meisjes aan de oever van het
meer.
Hier! zuchtte Platti met een over
vol gemoed.
Nu kwam ook dr. Lorenz op de beide
meisjes af. Platti bleef onwillekeurig
enkele passen achter, doch Lorenz zei:
Kom maar hier, Sophie. Je kunt
alles horen wat er tussen ons besproken
wordt. Dat is beter.
O, ik luister, ik luister hijgde
Platti, maar toch bleef zij zo ver achter,
dat zij van het gesprek van de beide an
deren niets kon verstaan.
Na een poos zij waren het pad langs
het meer reeds een heel stuk afgewan
deld, wendde Lorenz zich eindelijk
tot Maria: Je zult wel een vreemde me
ning over mij hebben
Waarom?
Omdat ik niet wens, dat je 's
avonds Luigi Stauffer ontmoet en nu
maak ik zelf een afspraak met je aan het
meer.
Maar nu is Platti er bij, ant
woordde Maria met een poging tot een
glimlach.
Hij dacht even na en ging toen voort:
Het ging echter niet anders. Over
dag kan ik niet met je spreken. Ik kan
me voorstellen, hoe er op ons beiden ge
let wordt.
Ja, heel erg.
Zie je. En ik wilde op de school
reis niet meer stof tot gesprek geven,
dan absoluut nodig is. Maria zei hier
niets op, maar Lorenz voelde, dat zij
het met hem eens was. Toen vroeg hij
ernstig, maar helemaal niet boos of be
ledigd: Maria, waarom doe je zulke
domme dingen! Je bent toch zo'n ver
standig meisje.
Nog steeds antwoordde zij niet, doch
zij keek hem nu onzeker en als om ver
giffenis vragend aan
Heus, ik kan een grapje hebben,
ook al heb ik dat op school niet altijd
laten blijken. Maar nu ben je toch wer
kelijk te ver gegaan. En toen er nog
steeds geen antwoord van Maria kwam,
voegde hij er aan toe: Ik bedoel met die
brief.
Maria liep voort, zonder eigenlijk te
voelen dat Lorenz naast haar liep. Zij
hoorde als uit de verte zijn voetstappen,
die over het grind knarsten, en Lorenz'
stem gonsde in haar oren. Met haar door
de nacht en opwinding gescherpte zin
tuigen voelde Maria piecies wat er in
Lorenz omging. Maar zij wist tevens,
hoeveel pijn hem de waarheid zou doen
en hoe wreed het zou zijn hem die te
zeggen. En tevens voelde zij, dat zij de
kracht niet meer had voor deze waar
heid. De gedachte, hem nu uit de hemel
van zijn geheimste en onbewuste hoop
te laten vallen, leek haar onverdraag
lijk.
Toen zij nog steeds zweeg, lang en
koppig zweeg, vermaande Lorenz haar
licht: Maria!
Nu draaide zij haar hoofd weer naar
hem toe. Toch duurde het nog even, voor
zij kon spreken: Het was geen scherts,
zei ze hees.
Wat? Lorenz was blijven staan en
staarde Maria aan.
Neen. Ik.heb deze brief ge
schreven, omdat ik hem schrijven moest.
U kunt lachen om mijn kinderachtige
fantasie.... U kunt mij wegens onbe
hoorlijke gedrag naar huis sturen, mijn
heer Lorenz.... U kunt mij zelfs ver
achten, omdat ik mij aan een man op
dring. Ik was op alles voorbereid. En
toch kon ik niet anders handelen.
Lorenz scheen door deze bekentenis
als verdoofd. Hij keek hulpzoekend om
naar Platti, maar die was achter een
kromming in de weg gebleven en niet
meer te zien. Nu was het Lorenz, die
lang zweeg en hij vluchtte in dit zwij
gen als in een beschermend asyl.
Maria had haar blik niet meer van
hem 'afgewend en constateerde, dat hij,
voor het eerst sedert zij hem kende, zijn
beheersing, de beroemde en voor de klas
onwaarschijnlijke beheersing, verloren
had. Hij ontweek haar blik schuw en
het leek, alsof hij hoopte dat er nooit
meer een woord tussen hen gesproken
behoefde te worden, omdat ieder woord
het sprookje van haar bekentenis kon
verstoren.
Maria haalde hem na enige tijd uit
zijn vlucht in het zwijgen terug.
Lacht u om me?
Neen. Hij schudde even zijn hoofd.
Ik kan het alleen niet geloven.
En ik kan niets doen, om u te over
tuigen, zei Maria gekweld. Zij stonden
voor een bank aan de oever en Maria
zei: We gaan te ver naar buiten. Hier
heb je een mooi uitzicht over het water.
Zij gingen zitten, Lorenz na enige aar
zeling. Nu was de verhouding tussen hen
opeens veranderd. Zij scheen de meer
dere en hij de onzekere, die geleid moest
worden. Maria vroeg dan ook: Heeft het
u erg verrast?
Daar ik slechts aan een grap ge
loofde, antwoordde hij ontwijkend, heb
ik er verder niet over nagedacht.
Maar nu nu u weet dat het ern
stig bedoeld is.
Neen, Maria, ik geloof nog steeds
niet, dat het ernstig gemeend is. Er ont
staat zo vaak een dweperige sympathie
bij leerlingen voor haar leraar. Wij we
ten dat en moeten ons daartegen ver
zetten.
U vergeet daarbij dat ik geen
leerlinge meer ben, constateerde zij
rustig.
Lorenz antwoordde daar niet op.
Tot Maria plotseling zei: U geeft
waarschijnlijk niets om mij. Voor u ben
ik nog steeds de slechte wiskunde-leer-
linge en verder niets.
Vraag het me niet, Maria, ver
zocht hij. Denk toch eens na in wat voor
situatie ik mij bevind. Alleen al uit ge
voel van schuld jegens Luigi Stauffer
mag ik je nu geen liefdesverklaring af
leggen.
Neen, antwoordde zij na enig na-
FILMNIEUWS
„NANCY GAAT NAAR RIO'
Deze alleraardigste film, welke
weekend in Texels Bioscoop Theatï
draait, brengt 'n happy end zoals dik
wijls, moet er heel wat misverstan<
door Amor ontmoet, uit de weg worde
geruimd, eer het grote doel kan worde,
bereikt: een zonnige toekomst voo
„haar" en „hem", dus voor hen beide
in een gelukkig huwelijk. Het zit
Frances (40) krijgt de opdracht de rol i
te studeren van „Emily", de jeugdig
hoofdpersoon in een nieuw toneelstui
maar door toeval wordt ook haar doch
ter (20) voor deze rol aangezocht. Allei
lei misverstanden volgen, een har
dreigt te breken, maar precies op tij
komt Amor met de ware Jozef aan
sjouwen en dan begint de victorie. Eei
iilm vol verrassende vondsten.
MIJN HELD, GENERAAL SKELTON
Dit is de vermakelijkste film, waari
Red Skelton ooit is opgetreden. Hij stel
zich als spion voortdurend aan de groot
ste gevaren bloot, ja hij speelt met ziji
leven. Niet alleen echter om zijn vader
land een goeie dienst te kunnen bewij
zen, maar ook doordat hij op die manie,
de held van de vrouw zijner dromen za
worden. Een pracht klucht, die de be
zoeker van Texels Bioscoop Theater een
vrolijke avond zal bezorgen.
Neerlands Nieuws.
Tentoonstelling Bourgondische Pracht
in het Rijksmuseum te Amsterdam. He!
Koninklijk bezoek aan de Alblasser-
waard en de Vijfheerenlanden. Over
dracht van Amerikaanse Thunderjeti
aan Nederland. De Derde Internationale
Luchtvaart Show Ypenburg.
Buitenlands Nieuws.
Nederlandse vinding op tankwagen-
gebied. De uitvaart van maarschalk Pé-
tain. Besprekingen te Kaesong. Aan de
Hongaars-Zuid Slavische grens. De Tour
de France 1951. Kanaalzwemmers trai
nen. De grote rennen te Goodwood.
S.V. De Cocksdorp.
Morgen gaat het eerste zijn oefenpro
gramma beginnen met een wedstrijd te
gen Tex. Boys 1, aanvang 2,30 uur. Ver
trek van De Cocksdorp 1,30 uur. Heren,
laat deze wedstrijd inderdaad een goede
oefening zijn. Speel vlug en vooral niet
alleen. Dan pas beantwoordt deze wed
strijd aan zijn doel.
Nr. 140.
JAN DIRK DE JONG
Jan Dirk woont in de Kogerstraat nr.
44, te Den Burg. Morgen, Zondag 19 Au
gustus, viert hij zijn 9de verjaardag. Als
hij vrij van school heeft, helpt hij zijn
vader met bezorgen. Hij hoopt een boek
te krijgen als hij jarig is, want hij houdt
veel van lezen.
Veel plezier morgen!
Nr. 141. BENNA EN TRIX DROS
Benna is 10 April 7 jaar geworden en
Trix wordt morgen 6. Zij wonen op „De
Volharding" in Eierland. Trix gaat vol
gende maand naar de grote school! Ben-
na is al op school en doet flink haar
best. Nu, Trix, als je een voorbeeld
neemt aan Benna, zal jij ook wel een
goeie leerling worden!
Veel plezier morgen!
denken, dat verwacht ik ook niet van u.
En na een pauze voegde zij er aan toe:
Ik heb mij ook niet verbeeld dat ik iets
voor u kon betekenen.
Waarom zeg je dat? vroeg Lorenz
met tederheid in zijn stem.
Maria haalde hulpeloos haar schou
ders op en antwoordde toen:
U heeft stellig al zoveel vrouwen
ontmoet, zonder voor één belangstelling
op te vatten. Waarom zou u dan plotse
ling in mij belangstellen?
Wil je iets over mij en mijn leven
horen? vroeg hij, opgewekter dan eerst.
O ja, graag!
Je hebt natuurlijk gelijk, wanneer
je aanneemt, dat ik al veel vrouwen in
mijn leven ontmoet heb. Maar toch ver
gis je je in één opzicht. Wanneer je na
melijk denkt, dat ik ze voorbij liep uit
gebrek aan belangstelling. Ik deed het
en nu wil ik je iets bekennen, dat ik
nog aan geen mens ooit toevertrouwd
heb ik deed het, luister goed, Maria,
uit minderwaardigheidsgevoel. Ik durf
de er eenvoudig met aan denken, dat- ik
voor een vrouw iets kon betekenen.
Maria keek hem aan.
Hoe kon u zich zoiets verbeelden?
Och, je moet niet denken, dat ik van
huis uit een zwakkeling met minder
waardigheidscomplex ben. Deze schuw
heid voor vrouwen, deze vrees niets
voor haar te kunnen betekenen, heb ik
pas op school gkregen. Op de meisjes
school.
(Wordt vervolgd).
