W
Bollenvervoer
Jan Vlaming werkt bij één der
bekendste veefokkers van Australië
Texelaar heeft het naar zijn zin
ATTENTIE
WINKELSLUITING
MAAKT U VRIJ!
Loze streken van Snoekie en Bolleboks
Profiteert van
deze prijzen
meisje
merrieveulen
teMslakilmc thoc
„ESSO GAS"
Jan Agter
zorgt er voor
'n Cadeautje
Permanent
MOTOREN
B.S.A. - MAICO
De Pottenbakker
draait
Maranatha „Jezus komt"
Ver. Tex. Beurtdiensten
Verenigde Texelse
Beurtdiensten
Dinsdagmiddag gesloten
zijn.
OPOFFERING
Aan boord van de „Johan van Oldenbarnevelt" wordt heel wat alqepraat.
Hierboven zien wij van links naar rechts Jan Vlaminq van Texel, Hendrik Nor
den uit Stedum, Henny Santinq uit Zwartemeer, A. Groen uit Heerhuqowaard
en Willem te Tempel uit Winterswijk in druk qesprek bijeen, terwijl het emi~
qrantenschip de golven klieft op weq naar Australië.
(Cliché welwillend afqestaan door de .Plattelands Post" te Den Haaq).
(Van onze correspondent Jan D.
Rempt te Sydney).
Op de „Johan van Oldebarnevelt",
die mij met 1430 andere emigranten in
April jl. naar Australië bracht, heb ik
Jan Vlaming, met zijn vrouw en zijn 2
kinderen, voor het eerst ontmoet. Hij
kwam van Texel en we hadden direct
aanknopingspunten, want het „land mij
ner voorvaderen" is dat typisch, karak
tervolle stuk grond, dat zich uitstrekt
achter de Wouden Hoogwoud, Aarts
woud van Noordholland, maar het is
meer dan toevallig geweest, dat de tafel-
arrangeur van de boot ons elke dag
's morgens, 's middags, 's avonds bij
de maaltijden bij elkaar bracht. En zo
hebben we elkaar leren kennen op de
zes weken lange reis, die we nodig had
den om de oceanen over te steken, voor
we voet op Australische grond konden
zetten.
Even vóór Melbourne begon Jan Vla
ming er al over: er zou een kans voor
hem zijn om bij een boer in de buurt van
Melbourne te werken. Wie die boer ech
ter zou zijn, was hem tot op de dag van
zijn vertrek van de boot nog een raad
sel. Ik ried hem aan zich vooral niet de
gelegenheid te laten ontglippen een on
derhoud te hebben met dr. ir. G. W. J
Pieters, de Nederlandse landbouw- en
emigratie-attaché bij de Nederlandse
Ambassade die in Melbourne aan boord
zou komen.
En zo gebeurde het. Jan Vlaming
heeft er geen spijt van gehad. Tijdens de
reis had hij zich de moeite getroost, met
enkele andere emigranten, de lessen in
de Engelse taal te volgen. Het was
slechts een klein groepje (een man of
zes), dat ik voor dat doel onder m'n ge
hoor had, maar het voordeel er van was,
dat we deze lessen grondig konden be
handelen en na afloop nog een extra
kwartiertje konden wijden aan speciale
landbouwtermen. Vlaming heeft daar
van veel genot gehad, want in Melbour
ne kwam ,,de boer" aan boord om even
de neus van zijn nieuwe hulp te zien.
De boer redeneerde zeer terecht, dat je
per slot van rekening nooit kunt weten
wat voor vlees je in de kuip krijgt, als
je niet tevoren een monstertje neemt.
De kennismaking viel best mee, en me
de dank zij het feit, dat Vlaming reeds
in Nederland zijn best had gedaan om
wat Engels op te steken, kon het gesprek
redelijk verlopen.
Nog geen drie maanden na ons af
scheid ir Melbourne ontving ik een
brief van m'n mede-emigrant en tafel
genoot, waarin hij verheugende medede
lingen deed:
„Wij maken het goed en ik hoop, dat
het u ook goed mag gaan Wij zitten, zo
als u al wist, een 35 mijl van Melbour
ne en een 9 mijl van Croydon. Een aar
dig plaatsje. Van alles is er zo'n beetje
te koop De school hebben we hier dicht
bijKees en Hannie gaan nu allebei
(Nadruk verboden)
19. Maar o schrik, o ontsteltenis,
daar kwam opeens de driewieler met on
ze beide vrienden de hoek omvliegen en
reed, bom! tegen de ladder op, juist toen
Joris bovenaan was. De ladder sloeg
om, en Joris kwam met zijn kolen pre
cies op de veldwachter terecht, die vlak
achter het driewielert.je aankwam. De
brave man werd half gesmoord in de
stoffige kolen en kon niet eens om hulp
roepen. Snoekie en z'n vriend wachtten
natuurlijk niet op hem, en met de ach
tervolging was het ineens gedaan.
20. Och, och, wat zag de arme veld
wachter er uit, toen hij onder de kolen
vandaan kwam! Dikke dotten stof en
gruis, waarvan Janus' kolen doorgaans
nogal rijkelijk voorzien waren, propten
in zijn oren, zijn neus en zijn ogen. En
z'n fiets, z'n fiets, die hij nog wel van
een boer geleend had, en die danig in
de verdrukking geraakt was! Dat leek
compleet een krakeling De veldwachter
was wanhopig De hele politiemacht was
in zijn ogen „geschandaliseerd" en hij
durfde beslist zijn superieuren niet meer
onder de ogen komen!
naar school. Veel leren doen ze voorlo
pig met. Ik denk, dat het eerste jaar wel
geofferd moet worden aan de taal. Ik
zelf heb niet veel moeite met de taal.
Daar wil ik niet mee zeggen, dat ik nu
Engels spreek, maar ik versta practisch
alles. De baas zegt tenminste: je leert
het erg vlug Nu, daar bent u voor be
dankt. Ik heb met uw lessen nog een
hoop opgestoken.
Dit is een farm van 1000 acres (1 acre
is 0,4 ha.). Een kwart ervan is in cultuur
gebracht, de rest is bos. Ze hebben een
stuk of zes Friese koeien en wat aanko
mend goed, zoals heifers en kalveren, 4
auto's en 2 tractors. Ik ben hier nu acht
weken maar ik durf nog niet te zeggen,
wat het voor mensen zijn. Volgens mij
lijken ze niet erg op farmers. Ik geloof,
dat ze erg rijk zijn en de farm een soort
hobby. Maar dat kan me niet veel sche
len. Ze zijn goed voor ons. Dat is het
voornaamste. Ik kreeg ongevraagd 5
per maand opslag is f 8,56).
We zitten in de bergen. Het is hier erg
mooi, maar voor mezelf zit ik geloof ik
nu net niet op de juiste plaats, want het
land is hier erg duur: 100 voor één
acre. Dat zit 'm in de stad. Dit volk wil
allemaal buiten wonen en dan kopen ze
een heuvel en kunnen evengoed in Mel
bourne werken.
Als u nog eens deze kant uitkomt,
kunt u kennismaken met mr. Clifford.
Ik geloof, dat hij een nogal vooraan
staand man is in Victoria".
Inderdaad is m Clifford een vooraan
staand man. Wat Jan Vlaming misschien
nog niet wist is het volgende:
Lewis J. Clifford is in geheel Austra
lië bekend als fokker van Fries vee
(Fnesians). Hij heeft een stamboekfok
kerij, Je Yarra Brae, te Wonga Park in
de staat Victoria en is president van de
„Hume Pipe and Steel Company". De
opmerking van Vlaming, dat hij gelooft,
dat de fokkerij een hobby van Clifford
is, kan ik volmondig bevestigen, al
thans wat de fokkerij van Fries vee be
treft. De heer Clifford is er zelf trots
op, dat hij er met die hobby belangrijk
toe heeft bijgedragen de fokkerij in ge
heel Australië op een hoger plan te heb
ben gebracht.
Er zijn al heel wat stieren en koeien
uit mr. Cliffords bedrijf naar alle delen
van Australië gegaan. Het was ook Clif
ford, die uit Amerika de beroemde stier
Carnation Ormsby Cashier haalde, als
ook Koromiko F. C. Buttermaid. Hij
trok verder profijt van import van
Friesians uit Nieuw Zeeland en oogstte
zo'n succes, dat Clifford voorgoed z'n
reputatie vestigde, zelfs in Amerika.
Thans heeft hij een nieuwe fokstier aan
gekocht, de Sterling Carnation Jambo
ree, geb. 1 Febr. 1949, die bogen kan op
een edel voorgeslacht, waaronder vele
prijswmners op veetentoonstellingen in
Amerika en Nieuw Zeeland.
Jan Vlaming heeft een goede greep
gedaan, toen hij met Clifford als baas in
zee ging. Natuurlijk hoopt de jonge
Tesselaar eens een eigen bedrijf te be
ginnen. De ervaringen, die hij nu bij
een der grootste Australische fokkers
opdoet, zullen hem de weg naar dit doel
belangrijk kunnen vergemakkelijken.
JAN D. REMPT.
(Nadruk, ook in gedeelten, verboden).
S.V. De Cocksdorp.
Zondag jl. speelde het le in Ooster
end om de wisselbeker tegen Oosterend
1. De onzen wonnen met 2-1 en wisten
zich daardoor in de finale te plaatsen
De wind gooide roet in het eten. De
wind was het ook die O. aan het eerste
doelpunt hielp. Kart daarna maakte S.
de gelijkmaker door een mooi schot van
Ale Rust. Na rust had S. enig over
wicht, maar pas na geruime tijd kwam
dat tot uiting Het was dan al weer Ale
die, met een kopbal, het winnende doel
punt scoorde: 2-1. Verdere pogingen van
O. bleven vruchteloos, er kwam in de
stand geen verandering meer. Wij zijn
nu aan de finale toe. Daarover volgt nog
nader bericht.
DIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Op werkdagen:
Van Texel: 5,30; 7,50; 11,45; 14,40; 17,45
Van Den Helder: 6,30; 10,25; 13,20; 16,20
19,30.
Op Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
Van Texel: 6,20; 9,30; 11,45; 18,00
Van Den Helder: 8,30; 10,30; 13,20; 19,30.
w w...
Scheepjes Jaegerwol 1.59
Spoeltles Jaegerwol 1.98
Spoeltjes prima zwarte
sajet
Zwarte sajet
Scheepjes Nylon
sokkenwol
Scheepjes Koordwol
alle kleuren
Neveda Sirene wol
alle kleuren
Sportwolalle kleuren
Sokkenwol in alle
goede merken 198 2.11
1
1.75
2.49
2.89
2.95
2.25
Biedt zich aan
voor winkel ol huishouding
Adres bureau v.d. blad
TE KOOP: Mooi, zwart
ingeschreven Oldenburger
|n. Spoelstra, P.H. Polder
Te koop gevraagd
Jonge hanen,
oude kippen en een
bakfiets
A. N. Plaatsman, Poelier
Kogerweg 36, Den Burg
Telefoon 139
OlT'JO
HEET WOTEt
'iNOE KEUKEN
MET IDEOPL
VON ELKE i
MUISVBOU»
"Wij HE8BEN
VOOR o
ii, ZULKEN
3 -»
prijzen vanaf f174.-
voor groot of klein 1
Dan moet U immers
bij J. P. STAM zijn?
Voor een betere
slaagt U zeker in
Oosterend
KAPPER BAKKER. Telef.37
uit voorraid leverbaar
Fa. Manshanden
Den Helder, Tel. 2953
's morgens 9.30 - 13 uur
bij betrokken weer ook
's middags, in de Strohut
Suikerweg 12, Den Burg
Voor de eerstvolgende samenkomsten, te beginnen
a s. Zondagavond 8 uur in Eben Haëzer, is ons on
derwerp uit de brief aan de Romeinen: De Blijde
Boodschap Gods, over Zijn Zoon Jezus Christus
onze Heer".
Onder hel motto:
„De Rechtvaardige zal uit het
geloof leven".
Allen hartelijk welkom. Neemt uw bijbeltje mee.
Vragen staat vrij.
Maandag-, Woensdag- en
Vrijdagmmorgen per auto.
Dinsdagmiddag 3 uur en
Woensdagavond per schip.
Met ingang van heden worden
goederen vanaf DE KOOG en
Omstreken voor het vervoer met
de Ver. Texelse Beurtdiensten
dagelijks door onszelf en dus
niet meer door Bonne afgehaald.
Verzoeke bij verzending bericht
aan ons kantoor, Schildereinde 45
Den Burg, Telef. 85, waarna
goederen door ons onmiddellijk
worden afgehaald.
SCHILDERE1NDE 45 - DEN BURG - TEL. 85
Met ingang van 1 September moeten
de winkels
De avondsluiting, tot 1 October, is in de
week 7 uur en Zaterdags 8 uur.
DE BESTUREN DER
MIDDENSTANDSVERtNlGlNGEN
Een mens heeft de neiging zich
zelf met duizenden draden te binden:
met ftolissen, contracten en met vele
dagelijkse zorgen.
Laai de banden U niel te veel knellen en bewaar
Uw eigen vrijheid als vrije spaarder Regel het sparen
naar de inkomsten van het ogenblik Het verlost U van
zorgen en druk en maakt U financiëel onafhankelijk.
Bovendien is Uw spaargeld te allen tijde beschikbaar.
Uw eigen bank
In eigen hand)
Boerenleenbanken 9
RalfmsM
Aacacü. (Mj de Csip. Central»
FEUILLETON
44.) Dr. Lorenz ging er zo spoedig mo
gelijk van door Hij zei tamelijk luid, zo
dat Irmgard het kon horen: Zo, nu weet
ik tenminste dat met jullie beiden alles
in orde is. Ik had geen rust op de Mont
Brè.
Toen ging hij zijns weegs.
Moeke snelde op Irmgard toe en leg
de haar arm om haar heen.
Wat doe jij hier? fluisterde zij
Je hebt Lo op me afgestuurd! Irm
gard bevrijdde zich uit Moeke's arm,
terwijl zij zich enige passen van het
hotel verwijderde.
Neen, ik.
Waarom zeg je de waarheid niet?
Moeke zweeg hierop enige tijd en
toen moest zij bekennen Ja. ik wist
geen raad meer.
En daoht jij misschien dat Lo iets
aan mijn besluit kon veranderen?
Irmi!
Irmgard lachte bitter.
Onder politietoezicht kan hij mij
toch niet stellen En al doet hij dat
voor zoiets is niet veel tijd nodig.
Zij liepen samen verder en na enige
tijd zei Irmgard: Ik weet nu hoe hij
heet.... Enrico Battisti.... Ik weet,
wanneer hij dagelijks het hotel verlaat.
En dat hij dan eerst naar het Lido gaat.
Door de berkenlaan. Daar is het heel
stil.Je kunt achter een boom gaan
staan en dan
Moeke trok Irmgard met zich mee, in
stinctief zo ver mogelijk van het hotel
weg Eerst na lange tijd, reeds halver
wege het hotel en de albergo, drong zij
er bij Irmgard op aan: Je moet vandaag
niets meer doen, dat heb je me beloofd.
Vandaag niet meer dat heb ik
beloofd Irmgard fluisterde het af
wezig, als m koorts.
En toen liet zij zich gewillig door haar
vriendin naar de albergo brengen
HOOFDSTUK XVII
Die avond gingen de meisjes niet als
anders tijdig naar bed. De nacht was
helder en zweefde als op zilveren vleu
gelen. Zij zaten in de tuin en genoten
van de dromerige Meinacht. Het nade
rende afscheid over twee dagen kweek
te een weemoedige stemming. Zelfs in
degenen, die zich reeds tijdens de
schooltijd intensiever met het leven er
na bezig gehouden hadden, zoals Ger-
trud, Moeke en Verena, die volkomen
vervuld was van haar Hans, rees een
bang besef op, van wat zij met het einde
van de schoolreis definitief zouden ver
liezen. de vanzelfsprekendheid van een
weg, die duidelijk en onmiskenbaar aan
gewezen was geweest. Nu moesten zij
iedere stap van haar toekomst zelf be
palen. De melancholie van het onge
wisse had zich van de meisjes meester
gemaakt.
Lore zat niet bij de anderen in de
tuin Enige meisjes fluisterden elkan
der heimelijk toe, dat zij wel een af
spraak zou hebben met haar toneelspe
lër. En Lorenz vroeg merkwaardig ge
noeg niet naar Lore. Hij deed alsof hij
haar afwezigheid met bemerkte. Trou
wens de gehele avond scheen Lorenz
vreemd te doen. Hij was nog zwijgzamer
dan anders. Hij probeerde wel in zijn
dikke boek te lezen, maar telkens liet
hij zijn boek op zijn schoot zakken en
staarde dan peinzend voor zich uit.
Het was héél stil in de tuin. De an
ders zo babbelachtige meisjes fluister
den slechts af en toe iets. Tot plotseling
zo tegen tien uur enige beweging in de
ze rust kwam. Margrit die een beetje
door de tuin gewandeld had, keerde op
gewonden bij de anderen terug en
fluisterde: Als jullie iets leuks willen
zien, sluip dan stil naar achteren. Waar
de balkons op de tuin uitzien.
Otty zei slaperig: Och, wat zou daar
te zien zijn?
Maar Margrit hield aan. O, het is wer
kelijk iets heel bijzonders! Maar jullie
moeten heel zacht doen en je achter de
struiken verbergen.
Margrit's voorspiegeling was zo ver
leidelijk, dat de meisjes na elkander op
stonden en zich in de aangegeven rich
ting begaven.
Margrit had niet te veel beloofd. Er
was werkelijk een bekoorlijk schouw
spel te genieten: op een van de balkons
stond Lore, een sluier in haar handen,
door het maanlicht als door een schijn
werper belicht, de sluier leek zelf een
straal van de maan. Beneden, in de tuin
stond de jonge acteur, en keek in waar
lijk prinselijke houding op naar het
balkon.
Eerst maakte het geheel de indruk
van een levend schilderij. Tot er plotse
ling beweging kwam in de starre figu
ren. Lore zuchtte met edele ontroering
in haar stem: Wee mij!
En dadelijk daarop begon Heinz
Ewald te fluisteren:
„Hoort! Zij spreekt! O, nog eens, mijn
zoete engel! Want boven mijn hoofd
verschijnt ge in de nacht zo glorierijk,
als een duif des hemels...."
De meisjes luisterend ademloos. Lie-
se, die op het lyceum bijzonder goed in
de literatuur thuis was, fluisterde de
naast haar staande meisjes toe: Romeo
en Julia, balkonscène.
Je krijgt helemaal niet de indruk
dat zij spelen, fluisterde Louise. Het
klinkt alsof zij die woorden zelf vonden
Intussen was het toneel voortgegaan
Shakespeares heerlijke strophen zweef
den door de zilveren tuin. Er tussen
door konden de meisjes haar opmerkin
gen soms niet voor zich houden. Doch
Herma vertolkte aller gevoelens toen zij
fluisterde:
Ik heb Romea en Julia op het to
neel gezien. Het werd niet slecht ge
speeld, maar hierbij vergeleken was het
toch onecht. Nu voel je pas de muziek
van deze verzen.
Plotseling begon Verena te snikken.
De gedachte aan Hans werd haar hierbij
te machtig. Verschrikt hield Lydia haar
hand voor Verena's mond. Verena ech
ter, die zich bijna stikkend van Lydia's
hand vrij maakte, zei zacht snikkend:
Ik ben zo'n Julia Capulet! Mijn
ouders zullen het nooit goedvinden
Lydia siste haar toe: Als je niet stil
bent, wurg ik je! Dan behoef jij met
jouw Romeo niet door vergif te sterven.
De scène naderde haar einde. Julia's
afscheid van haar aanbidder: Nu goede
nacht! Zo rust en vrede. als in mijn
boezem woont, zij uw deel.
Platti, die met beslagen brilleglazen
tegen Maria aangedrukt stond, fluister
de: Maria! Zij kon niet zien wat er tus
sen grasveld en balkon gebeurde, des te
inniger hoorde zij de jonge stemmen, die
als viool- en celloklanken door de nacht
zweefden.
Maria schrok op. Zij was de werke
lijkheid vergeten en ver, ver weg met
haar gedachten.
Wat? Wat is er?
Is het niet heerlijk? Zij zuchtte Nu
moest Luigi hier zijn.
Waarom juist Luigi? Wat wil je van
hem?
Ik weet het niet. Platti rilde. Maar
ik heb zo het gevoel, dat hij nu dicht bij
je moest staan en in je ogen kijken. Ter
wijl Julia en Romo de schoonste woor
den spreken, die ooit door minnenden
gewisseld zijn. Dan zou alles nog goed
komen.
Maria antwoordde niet. Platti mocht
niet horen, dat haar stem verstikt was
door de tranen.
Verwijtend zei Platti tegen Maria: Je
luistert helemaal niet.
Neen, ik luister niet.
Na enige tijd riep Platti haar vrien
din weer zacht: Maria!
(Wordt vervolgd.) LeJ
boi
HC
