Cjroen c/warL-JJ~exels in het harL,
Toneelvereniging Sint Janboeide
met ontroerend spel
Asbestpijpen zijn niet
geschikt als rookkanaal
Onder de pomp
Levenscontrasten
/OENSDAG 23 JANUARI 1952
TEXELSE
65* JAARGANG. No. 6598
COURANT
I /itgave N.V. v.h. Langeveld De Rooij
Joekhandel Drukkerij Bibliotheek
i )en Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11
Verschijnt Woensdags en Zaterdags.
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652.-Abonn. pr. f 1,80 p.
kwart. 15 ct. incasso. Adv. 8 c. p. mm.
„UW UITERMATE STERK SPEL en
nooie vertolking van de diepst mense
lijke gevoelens hebben ons allen zeer ge
boeid!" Aldus sprak kapelaan Van der
Kooi Zondagavond de leden van de R.K.
Toneelvereniging „Sint Jan" in het goed
gevulde Casino" huldigend toe, na af
loop van het op prachtige wijze opge
voerde toneelstuk „Inkeer". En bij die
woorden zal een ieder zich zonder enige
-reserve willen aansluiten, want „Sint
Jan" heeft dit stuk inderdaad verrassend
i goed voor het voetlicht gebracht.
Wij hadden dit stuk niet graag ge
mist! Wij hopen, dat „Sint Jan" het te zij
ner tijd nogmaals zal opvoeren. Daarbij
Idenken wij tevens aan de vele studie,
welke zo'n zwaar stuk vereist: 't zou erg
jammer zijn als men al z'n vrije tijd, ve
le van zijn vrije avonden, voor slechts
één enkele opvoering had opgeofferd.
Wat dat betreft is het jammer, dat Texel
vorig jaar pas zijn tienduizendste en niet
zijn honderdduizendste inwoner begroe
ten mocht! Hoe meer zielen, hoe meer
van dit stuk kunnen genieten.
Het openmgswoord werd uitgesproken
door de, als wij ons niet vergissen, nieu
we voorzitter, de heer C. Witte Dzn., Mi
nister Ruysweg, De Koog, die de aanwe
zigen hartelijk welkom heette. In het bij
zonder burgemeester en mevrouw De
Koning, pastoor Persoon, de kapelaans en
de leden van UDI en Het Masker. Spre
ker bedankte de directie Aan „Casino"
voor de nieuwe decors.
De inhoud.
We maken kennis met Dolf Klein (de
heer C. Witte, Gravenstraat), die al vijf
jaar lang blind is geweest, maar thans
bijna zo goed als genezen is door een
zeer knap professor. Zijn vrouw (mw.
Rijk-Koster) weet niet, dat haar man
weer bijna helemaal goed kan zien: hij
vertelt Greetje (mej. Riet Reij), een
dochtertje van hun kennissen Klara
(mw. D. van Sambeek-Schrama) en Cor
(de heer C. Witte Dzn., De Koog), dat
hij zijn vrouw nog onkundig wil houden
tot haar verjaardag om haar dan het
grote, blijde nieuws te kunnen vertellen,
maar in feite blijft hij nog enige de
hulpbehoevende om de gangen van zijn
echtgenote te kunnen volgen. Hij ver
trouwt haar niet meer, hij wordt ge
kweld door een angstig vermoeden, dat
zij hem zo goed verzorgt en nog niet
heeft verlaten uit medelijden en niet uit
liefde aan zijn zijde blijft. Hij meent dat
wel zeker te weten als hij ontdekt, dat
tussen Marie, zijn vrouw, en Evert (de
heer C. de Veij), zijn vriend!, een verhou
ding is ontstaan, die welhaast tot een
idylle is uitgegroeid. Hij voelt zich ver
slagen, maar aarzelt toch zijn vriend op
de man af te vragen of het nu eenmaal
zo gaat in het leven, dat de vrouw haar
man ontrouw wordt als haar man in een
toestand verkeert als bv. de zijne, en hij
vervolg*: „Zo ja, mag ik haar dan wel
aan mij blijven binden, haar hinderen in
haar lust tot het ondergaan van de
vreugde die haar deelachtig kan zijn
zonder mij?"
Moeilijke vragen waren dat voor die
vriend, hii verzocht terecht om bedenk
tijd De vader van de „blinde" (de
heer G. v.d. Kolk), is totaal uit het veld
geslagen als hij er achter komt, dat Ma
rie en de vriend een verhouding hebben.
De „blinde" leest in een brief, welke zijn
vrouw aan haar vriend schrijft (maar nog
niet verzenden was), dat zij bij hem blijft
zolang hij blind is, als hij genezen is
en ook zii weet, dat die kans groot is
zal zij hem verlaten. Dolf houdt ziels
veel van haar en in een vlaag van onme
telijk groot verdriet laat hij zich bestralen
door een felle lamo, waarna hij met he
vige pijn neerstort. Het blijkt echter, dat
bij de nieuwe geneeswijze deze ver
meende fatale daad geen invloed heeft
op zijn hersteld gezichtsvermogen. Ma
lie, aangegrepen door het verlies van
haar vriendin Klara, die naar het graf
werd gejaagd door het losbandig leven
van haar man, Marie komt langzamer
hand tot inkeer en na een gesprek met
haar schoonvader valt zij op de knieën
voor haar man en smeekt hem om ver
giffenis voor haar verfoeide daad. Hij
sluit haar in zijn armen, blij als een kind
en ommiddellijk daaron bezorgt hij haar
nóg groter verrassing door haar te ver
klaren, dat hij volkomen genezen is. En
dat is dan een wel zeer aangenaam en
verkwikkend einde van dit dramatisch,
ernstig spel.
Het spel.
Zoals gezegd, het stuk was uitstekend
vertolkt. De heer C. Witte, Gravenstraat,
had zich volkomen weten te verplaatsen
in de situatie van een man, die zelf blind
en hulpbehoevend, gekweld wordt door
het pijnlijk weten, dat zijn vrouw, die
hij vurig bemint, hem uit medelijden
verpleegt en haar liefde aan een ander
geeft. Zijn spel was in één woord af.
Mevr. Rijk-Koster bracht haar rol op
zeer gevoelvolle wijze. Haar gelaats
expressie was uitnemend. Waar zij ge
raffineerd moest zijn, was zij dat ook en
waar zij de berouwvolle zondares moest
uitbeelden, was zij dezelve ook ten voe
ten uit. De heer G. v.d. Kolk had even
eens een zeer goede opvatting van zijn
taak: zorgvol vader als hij was, was hij
zeer begaan met het lot van zijn zoon en
het dreigend conflict tussen Dolf en Ma
ne absorbeerde ook het laatste vleugje
levensgeluk dat hem nog was beschoren.
Zijn spel was bijzonder goed in de slot
scène, waarin ook hij de genezing van
zijn zoon verneemt. Mw. D. v. Sambeek-
Schrama beeldde voortreffelijk de ge
moedstoestand uit van de vrouw, die
geen kleur en fleur meer in het leven
ziet door de uitspattingen van haar man.
Het bericht van haar dood verwonderde
dan ook niemand: zij kwijnde langzaam
maar zeker weg. De heer C. Witte, De
Koog speelde verdienstelijk de rol van
onverschillige echtgenoot. Vlot spel le
verde mej. Riet Reij. De kinderlijke
spontaneïteit, welke haar optreden ver
eiste, was er voor honderd pet. De heer
C. de Veij bleek zijn taak eveneens goed
te verstaan. Dit heerschip zou iedere
medeminnaar wel graag onder handen
hebben genomen!
De regisseur, de heer G. J. Logman liet
zich niet zien, toen het ensemble aan het
slot met een daverend applaus werd be
loond. Maar gelukkig drong het hand
geklap tot vér achter de coulissen door,
zodat ook hij „uit de eerste hand" mocht
vernemen, dat de opvoering een reuze-
succes ten deel was gevallen!
Kapelaan Van der Kooi deelde nog
mede, dat „Sint Jan" voornemens is de
volgende toneeluitvoering een dol-ko-
misch stuk te brengen. „Het zal zelfs
iets spookachtigs aandoen", aldus spre
ker.
(Onmiddellijk na afloop van het eerste
bedrijf verlieten Evert en Klara het to
neel, via de zaal. Met bet oog op de
spanning is dat niet juist. Red.)
ZAANS CABARET
Het Zaanse Amateurs Cabaret, dat een
zeer goede reputatie geniet, komt 16 Fe
bruari naar Texel. Op uitnodiging van de
P. v. d. A. geeft het een voorstelling in
„Casino", terwijl de heer Evert Vermeer
een rede zal afsteken. Nadere medede
lingen volgen.
DE VOLKSDANSDEMONSTRAT1E
De demonstratie welke de Voksdans-
groep Zaterdagavond in het Dorpshuis
heeft gegeven, trok vele belangstellen
den, die terstond werd ingehaakt. Het
was een alleszins geslaagde avond.
UITSLAGEN DAMCLUB TEXEL
A.:
S. Bakker S. Ros 02. P. Kooij
G. Dros 20. J. Vinke C v. d. Werf
2—0.
B
J. Hocujberg Jn. Kikkert 11. C. P.
Burger J. Stam 02. W v. Zeijlen
Joh. D. Bakker 20
„DE MIDDENSTAND HEEFT IN HET
ALGEMEEN EEN MOEILIJK JAAR
ACHTER DE RUG"
Op de zeer vlotte verkoop in de eerste
maanden van 1951, gevolg van het Kore
aanse conflict, kwam omstreeks April
Mei een grote terugslag, aldus de voor
zitter van de Kamer van Koophandel en
Fabrieken voor Hollands Noorderkwar
tier te Alkmaar in een dezer dagen ge
houden vergadering. Speciaal in de tex
tielbranche kon men spreken van een
kopersstaking. Al vond deze in andere
bedrijfstakken haar weerslag, het waren
vooral de textielzaken, die tengevolge
van te giote voorraden daarvan ernstige
liquiditeitsmoeilijkheden ondervonden,
uitlopende op een moordende prijzen-
concurrentie in het geven van cadeau-ar
tikelen. Uit alles blijkt, dat, nu vele'
spaarpenningen zijn ingeteerd, de indivi
duele koopkracht van het publiek sterk
is teruggelopen. Dit resulteert ook in 'n
verschuiving van de vraag naar goedko
per en eenvoudiger artikelen.
In de meeste branches zijn de voorra
den in verhouding tot het bedrijfskapi
taal te groot. Dit veroorzaakt liquidi
teitsmoeilijkheden, daar crediet moeilijk
te verkrijgen is. Aflevering tegen con
tante betaling is daarom voor vele be
drijven noodzakelijk. De Kamer maakte
hiervoor in het verslagjaar wederom de
nodige propaganda.
Daarnaast gingen de exploitatiekosten
van de m.ddenstandsbedrijven nog steeds
in stijgende lijn.
Verlangend ziet de detailhandel uit
naar hei ogenblik, waarop door wijziging
van de betreffende wet, de omzetbelas
ting niet langer over haar omzetten zal
zijn verschuldigd. Het is verheugend, dat
de Minister van Financiën heeft aange
kondigd een wetsontwerp in die geest in
voorbereiding te hebben.
Al met al moet geconstateerd worden,
dat deze bedrijfstak in het ölgemeen een
moeilijk jaar achter de rug heeft.
Bij hei Middenstandsborgstellingsfonds
voor het district der Kamer werden in
1951: 113 aanvragen ingediend en 52 cre-
dieten verleend tot een totaal-bedrag
van f 55,000, tegen: 169 aanvragen, 69
verstrekte credieten tot een bedrag van:
f 77,000 ir 1950.
VISSERIJ EN HANDEL
De visserij op de Noordzee is voor 1951
niet slecht geweest, aldus de voorzitter
van de Kamer van Koophandel en Fa
brieken voor Hollands Noorderkwartier
te Alkmaar in een dezer dagen gehouden
vergadering. Schol en tong brachten ho
ge prijzen op, vooral wanneer er uitvoer
naar Frankrijk kon plaats vinden.
De grote soorten werden tegen goede
pi ijzen naar Engeland verkocht. De gar
nalenvisserij was dit jaar slecht, vooral
op de Waddenzee. De opheffing van de
maximumprijzen voor garnalen op 18
Mei jl. leverde nóch aan de visserij, nóch
aan de handel enig voordeel op. De prij
zen van export-garnalen waren, in te
genstelling met het vorige jaar, waar
in aan het einde zeer hove prijzen voor
dit artikel betaald werden zeer onbe
vredigend.
De sardienvisserij was tot heden slecht.
Ten dele wordt zulks toegeschreven aan
de afsluiting van de haven van Den Hel
der.
De omzet van de visafslag van Den
Helder bedroeg tot 1 Dec. 1951 ruim
f 726,000, hetgeen reeds meer dan f 50,000
hoger is dan het gehele jaar 1950. De
omzet is dus stijgend, hetgeen temeer
verblijdend is, daar de grotere kotters
hun vis dikwijls in IJmuiden plegen te
markten.
De aanvoer van Noordzee-vis te Texel
vermindert helaas sterk, omdat de be
sommingen aldaar doorgaans lager zijn
dan op het vaste land, tengevolge van
het duurdere vervoer van dit eiland
naar de consumptie-gebieden
DRUK ZOMERSEIZOEN VOOR
VLIELAND
VW „Vlieland's Belang" hield haar
najaarsvergadering in Hotel Bruin. In
zijn openingswoord memoreeide de voor
zitter, burgemeester J. v. d. Bent, dat het
voorbije seizoen uiterst goed geweest
was. Het hoogseizoen was overbezet;
zeer velen moesten teleurgesteld wor
den. Ook het voorseizoen is goed te noe
men, hetgeen niet zeggen wil dat er geen
plaatsruimte meer was, doch' diverse ho
tels-pensions enz. hadden een behoorlijk
aantal gasten; de zomervilla's waren
practisch allemaal bezet en menige ge
meubileerde kamer was verhuurd.
Spreker was van oordeel dat de run op
Vlieland de eerstkomende jaren wel zou
blijven doch dat is geen motief om maar
een afwachtende houding aan te nemen
Het is de grote kunst de goede positie,
die Vlieland heeft, te behouden. Het is
daarom een eerste eis voor de betrokke
nen, zoveel mogelijk met de tijd mee te
gaan. Nu accepteert men nog de veelal
mindere accomodatie der betreffende be
drijven, doch in de toekomst kan dat wel
eens anders worden. Daarom moet er nu
gehandeld worden om straks de stoten op
te kunnen vangen. De financiële draag
kracht wordt minder en ook het buiten
land trekt enorm veel Nederlanders; men
kan daar practisch voor hetzelfde geld
terecht als hier. Er dient reclame ge
maakt re blijven worden.
Het jaarverslag over 1951 vermeldde
o.a. dat het aantal bezoekers gestegen ia
met ongeveer 10 pet. in vergelijking met
het seizoen 1950, dat ook reeds meer gas
ten opleverde dan het seizoen daarvooi
Deze toename is mogelijk geworden doo»
dat ook in 1951 de accomodatie aanzien
lijk uitgebreid is.
Besloten werd dat leden over wier
bedrijfsvoering en handelwijze regelma
tig klachten binnenkomen van de leden
lijst der vereniging geschrapt worden.
Het amusement in de zomermaanden
bracht vele tongen in beroering. De
laatste jaren is er in die zin weinig of
niets verrricht daar practisch niemand
tijd beschikbaar heeft. De zangvereni
ging Harmonie legde veel eer in met haar
operette „Marion de Marketentster". Ge
wezen werd op het vele werk dat de heer
Prins uit Hilversum telker.jare verzet
voor het organiseren van bridge-drives.
Besloten werd hem een schrijven van er
kentelijkheid te doen toekomen.
Van de demonstraties van ouderwetse
eilander dansen kwam in het afgelopen
seizoen met veel; vele leden en gasten
betreuren dit. Mogelijk dat dit het vol
gend seizoen anders kan worden.
Dr A. Hodes wees in zijn kwaliteit als
kampeerconsul ter plaatse op de vele
klachten, die hem bereikten in het afge
lopen seizoen over de kampeerderij in
Duinkersoord. Hier zal handelend moeten
worden opgetreden door de plaatselijke
autoriteiten.
De heer C. Cupido en anderen bepleit
ten het verstrekken van tienrittenboek-
jes tegen goedkoper tarief of iets derge
lijks door de T.S.M. aan de eilandbewo
ners Als norm zou kunnen gelden één
boekje pe. jaar per gezin. Men kan dan
de hoge vervoerkosten naar de vaste wal
iets drukken, vooral als men een nacht
moet overblijven, zodat mor dan geen
twee dure enkele reizen hoeft te kopen.
Het bestuur zal dit punt nader bestude
ren. ((Harl. Crt.)
HOOG WATER TER REDE VAN TEXEL
23 Jan. 5,06 en 5,32. 24 Jan. 6,29 en
6,56. 25 Jan. 7,34 en 8,07
Aan het strand is het ongeveer 1 uur
eerder hoog water.
TEXELSE MARKT
Den Burg, 21 Jan. 1951. Aangevoerd:
9 koeien f 600-f 850. 7 pinken f 400-
f 500. 34 biggen f 45-f 70. 2 schapen f 70-
f 90. 13 n. kalveren f 40-f 65.
HANDELSREGISTER
In „Handelsregister" lezen we onder
„Wijzigingen": A. Langeveld, Texel, De
Cocksdorp Dorpsstraat 19. Kleinhandel
in aardappelen, groenten en fruit en li
monades. Bedrijf verplaatst naar: Cal-
lantsoog, Zeeweg 29.
Een schoorsteenbrand die
goed afliep
„Eelman, ik feliciteer li, dat het zo
goed is afgelopen!" Aldus de Comman
dant van de Texelse brandweer, de heer
J. Veldstra, nadat de beer Eelman,
„Nieuw Leven", een felle schoorsteen
brand eigenhandig had weten te over
meesteren.
Zaterdagmorgen werd de brandweer
van Den Burg gealarmeerd voor een
schoorsteenbrand op „Nieuw Leven".
Zeer spoedig snelde de rode auto met
de spuit over de Hallerweg, heftig toe
terend voor de talrijke fietsers.De
brand was ontdekt door mw. L. van der
Ster-Eelman, een dochter van de fami
lie Eelman, die op enkele horderden me
ters afstand woont. Zij zag tot haar
schrik een meter hoge vlam uit de as-
bestschoorsteen omhoog schieten. Ogen
blikkelijk werd de brandweer vanaf De
Hal gewaarschuwd, waarna de bewo
ners van „Nieuw Leven" gealarmeerd
werden. De heer Eelman klauterde on
verwijld het dak op en dekte de pijp met
een zak af. Dit gaf het gewenste resul
taat: toen de spuit arriveerde was het
vuur gedoofd.
De brand was ontstaan in een asbest-
pijp welke na de oorlog m verband met
inwoning was aangebracht. De Comman
dant van de brandweer drong na inge
steld onderzoek met klem aan op het
doen vervangen van de asbestpijp.
Asbestpijpen zijn zeer gevaarlijk. Wie
asbestpijpen als rookkanalen gebruikt,
wordt, namens de commandant van de
brandweer, nogmaals met klem gead
viseerd, deze asbestpijpen nog vandaag te
doen vervangen door een gemetselde
schoorsteen, van niet te harde steen.
VREEMDELINGEN VERKEER
Het beeld, dat het Vreemdelingenver
keer over 1951 geeft, wijkt wat de ge
talsverhouding betreft, niet veel van 1950
af, aldus de voorzitier van de Kamer
van Koophandel en Fabrieken voor Hol
lands Noorderkwartier te Alkmaar in
een dezer dagen gehouden vergadering.
Ook in dit seizoen speelde.i de weers
omstandigheden een ongunstige rol
Geconstateerd kan worden, dat het zg.
„sociaal-toerisme" toenam. De vraag
naar goedkope recreatie-gelegenheden
als zomerhuisjes en kampeermogelijkhe-
den, nam vooral in de benefiende centra
van N.-Hclland sterk toe.
De badplaatsen hadden eer bevredi
gend seizoen. Er werden rneer gasten ge
noteerd dan in het vorige jaar, al bleek
duidelijk dat op de verteringen een gro
tere bezuiniging door het publiek werd
toegepast.
De liefhebberij voor de watersport nam
toe. In de jachthaven van het Alkmaar-
dermeer noteerde men bv. 450 jachten,
w.o. ve'e buitenlandse.
De centrumgemeenten, als Alkmaar,
Den Helder en Schagen, bleken even
eens aantrekkingskracht op het publiek
uit te oefenen; de cijfers mt deze ge
meenten tonen een opgaande lijn.
Over dr resultaten van do onderno
men pogingen tot vacantiespreiding is
men in het VW-wezen nog lang niet te
vreden. Tegenstrevende krachten in het
land maken het moeilijk de spreiding in
het voor- en na-seizoen zichtbaar te be
vorderen, hetgeen te betreuren valt voor
een gebied als dit deel van N.-Holland,
v/aar menigeen in het vreemdelingenver
keer zijn brood en arbeid vindt.
Ja, 't is een beste EHBO-er, maar ze
moete 'm niet van die griezelige plaat
jes voor houe.
Vaag trekken bij de jaarwisseling ve
le herinneringen aan alles wat onze le
vensweg passeerde, in gedachten aan ons
voorbij. Sommige gebeurtenissen leven
echter zo sterk in onze herinnering
voort, dat de gedachte daaraan met de
jaren nimmer verzwakken, ja zelfs steeds
in kleur en betekenis toenemen. Een en
kele van deze, bij mij talrijk voortleven
de herinneringen, wil ik li echten, door
middel van de Texelaar, aan de lezers
kenbaar te maken.
't Was nog niet lang na de laatste oor
log, in het aflopend seizoen, de R was al
in de maand, dat op een stille en late na
middag, een heel eenvoudig geklede da
me ons theehuis binnentrad. Schuchter
groetend, plaatsnemend in een gemakke
lijke stoel bij de leestafel, bestelde zij
iets te drinken. Toen ik haar het ge
vraagde bracht, zat ze te bladeren in
„Amoeka", het maandblaadje van de
Ned Jeugdbond voor Natuurstudie, en
vroeg mij daar een en ander over. Daar
er geen andere bezoekers waren, nodig
de ik haar, even mee te gaan naar de
kant van de Roggesloot, waaraan zij gre
tig gevolg gaf. Daar 't buitendijks vloed
was, was zowel het aantal als de ver
scheidenheid van vogels bijzonder groot.
Grote groepen wilde eenden en ook en
kele anderen zwommen snaterend tus
sen de vele waterplanten, dodaars do
ken onder, kwamen boven en doken
weer onder, waterhoentjes en meerkoe
ten in onze nabijheid vluchtten weg in
het rietgewas. Aan de overkant werd de
groep scholeksters steeds talrijker door
nieuwe vluchten, die daarbij neerstrij
kend telkens de stilte onderbraken, met
hun toepiet-toepiet. Kieviten in duik
vlucht en tegen wind in laverende meeu
wen, werden prachtig scherp afgetekend
tegen een opkomende, donkere onweers-
lucht in 't Zuiden. De dame was sprake
loos van bewondering, toen ze voor mij
langs het heel smalle paadje in het riet
terugliep
De nu ondergaande zon gat een eigen
aardig tintelend licht door 't zacht heen
en weer wiegend hoge net, terwijl ge
weldige lichtbundels in alle richtingen,
tussen door de rood- en goudomrande
wolken de Westelijke avondhemel tot
iets sprookjesachtigs omtoverden. Ge
roerd door deze schoonheid bleef ze even
staan en zei: „wat mooi, o wat mooi
toch!" Ik zelf, eveneens vervuld van deze
ongewone pracht, zei: „ja mevrouw, zul
ke mooie wolkenluchten en de daardoor
zo prachtige zons op- en ondergangen,
zijn vooral in de herfst, alleen wel het
leven op Texel waard te worden ge
leefd" En dat mooie kon zelfs door geen
oorlog ons worden ontnomen en doet ons
het vele leed en verlies gemakkelijker
dragen. Hiermede had ik blijkbaar een
gevoelige snaar geraak. Even stond ze
stil met gebogen hoofd en toen wend
de zij zich tot mij, een traan
blinkend in haar /ochtige ogen
traan blinkend in haar vochtige ogen.
gaf ze mij de hand, ik dank, o ik dank
u, wat moet het toch rijk en schoon zijn,
zo in vrijheid te kunnen leven, altijd te
midden van zoveel natuurschoon.
Zwijgend liepen we verder, terwijl de
zon een heel eigenaardig licht wierp op
de korst mos aan de muur van mijn wo
ning, op bomen en heesters ir de tuin en
op de planten in de korder.
Bij de zijdeur aangekomen, zei ik op
min of rr.eer vragende toon, dat ze nog
wel eens terug kon komen Zuchtend
antwoordde ze toen: „Neen clat kan niet,
morgen moet ik weer weg, terug naar
mijn cijfers en letters, altijd maar letters
en cijfers op kantoor". Zacht groetend
ging ze verder zonder om te zien en voor
dat ik naar binnen stapte, zag ik nog net
dat ze uit haar handtasje haar zakdoekje
te voorschijn haalde.
Enkele regendruppels begonnen te
vallen, een nieuwe bezoeker kwam bin
nen. Hij wees even naar de dame en zei
grommend: „Die loopt te snotteren, zeker
ook slecht gehumeurd door dat rotweer,
niks waard voor vacantie. Geef mij maar
'n biertje" en ploffend liet hij zijn cor
pulent lichaam in dezelfde stoel vallen,
waarin even te voren de dame had geze
ten. Een zware gouden ketting, als een
guirlande, gaf mede aan deze menselijke
verschijning een duidelijk beeld van de
zatheid van dit leven. Toen ik hem zijn
biertje bracht, had hij eveneens „Amoe
ka" in zijn hand met zwaar beringde
vingers, maar hij vroeg mets en wierp
minachtend het geschrift bij de andere
lectuur, zo iets mompelende als: „Gekke
lui toch!" In één teug ledigde hij zijn
glas en zei daarop nors „Geef mij er nog
een, het bier is tenminste weer best".
Zwijgend met een brok in de keel.
bracht ik hem zijn tweede glas en kon
daarbij niet anders denkën dan, wat
moet het toch arm zijn en leeg, om zelfs
zittend in de lichtende gloed van een al
lerprachtigste zonondergang, zelfs niets
te beleven van de schoonheid in de na
tuur.
Ik ging nog even naar buiten. De on
weersbui dreef af naar de waddenzee en
de voor het oog verdwijnende zon, had
nog net gelegenheid, de avondhemel te
tooien met een grote, kleurige regenboog.
Symbopl van verzoening
Verzoening. Moge 1952 ons daarvan
veel doen beleven tussen mensen en
volken. J. HOOIJBERG.
