Hoornder Dorpsbelang nam ruilverkaveld
Wieringen in ogenschouw
Nooit!
Er komt weer *n Show
Het gevaar van de J
Mijnheer Pimpelman
Vergeten
heeft alweer pech
verkeerde eind had gehad en dat hij als
hij alles geweten had, zeker een andere
houding zou hebben aangenomen. De
ruilverkaveling heeft ons grote voorde
len gebracht, zei hij.
Indien we ons niet vergissen was dit
eigenlijk de conclusie van alle deelne
mers aan de excursie. We zouden niet
gaarne zeggen, dat al deze Hoornder
landbouwers nu opeens enthousiaste
voorstanders van de ruilverkaveling
zijn geworden, maar het staat wel vast,
voor ons, dat men een heel andere kijk
op de ruilverkaveling heeft gekregen en
dat men met meer vertrouwen de plan
nen op ons eiland tegemoet durft te
zien. We menen dan ook te mogen vast
stellen, dat de Hoornder landbouwers
hier een zeer gelukkig initiatief hebben
genomen, dat zeker navolging verdient.
C. v. Gr.
WEEKBERICHT DER P.T.V. TEXEL
In de week van 10-15 Maart werden
aangevoerd 109,624 stuks eieren. Prijs p.
kg f 2,10. Vorig jaar in dezelfde periode
aangevoerd 110,172 stuks. Prijs per kg
bedroeg toen ook f 2:10.
Oude kippen. Hiervoor wordt per kg
uitbetaald f 2,
INGEZONDEN
Geachte Redactie.
Gaarne wilde ik nog éénmaal een ant
woord geven aan de commissie van het
Dorpshuis.
De voorzitter van genoemde commis
sie heeft in het nr. van Zaterdag jl. een
opmerking gemaakt van a. t.m. f. Onder
a staat: ,,De commissie wil met het
Dorpshuis de jeugd helpen". De le Maart
(Ingezonden Mededeling)
heeft de commissie dit doel wel uit het
oog verloren.
Wat het geld geven, van het ene com
missielid, om in het Dorpshuis te dan
sen, betreft, zou ik willen zeggen: „Doe
wel en zie niet om!" Want het is toch
een zot geval als je geld beschikbaar
stelt om in het Dorpshuis ie dansen en
er dan toch niet in mag.
Onder c. staat dat ik ten cardinale
fout maak door te vergeten dat 't Dorps
huis eigenlijk militair tehuis is. Dit is
mij wel terdege bekend.
Onder de opsommingen van de goede
daden van de commissie ie/en we: De
beschuldiging van gebrek aan mede
werking wordt nu wel zwak, „in geen
geval!" Wel ben ik er van overtuigd, dat
75 pet. van de commissie het goed met
de volksdans-groep voor had
Ook nog iets over punt e. Natuurlijk
zijn de „kostbare" fauteuils verwijderd.
Anders had er alleen een „club-fauteuil-
dans" kunnen plaatsvinden en er stond
ook nog iets anders op 't program. Dat
de fauteuils „slordig" in de gang werden
opgestapeld is pertinent niet waar! Maar
nu lezen we ook nog dat na afloop de
stoelen niet op hun plaats zijn gezet. Dit
ontkennen wij (dit zijn diverse leden van
de volksdansgroep) ten stelligste!
Dat het biljart van z'n plaats werd ge
schoven geef ik toe. De gebroken poot
(de 5de poot midden onder) was reeds los
bij de eerste keer dat het biljart ver
plaatst werd.
Onder f.: De commissie deelde „tij
dig" aan de volksdansgroep mee, dat ze
geen toegang meer tot het dorpshuis,
Dit was helaas voor de leden „niet tij-
1 dig". N
U gebruikt het woord „foiceren" voor
I de toegang van het dorpshuis, dit doet
j mij denken aan de inneirmg van de
j Briel. De commissie-leden weten toch
wel beter!?!?!?
Tweemaal schrijft u dat het Dorpshuis
niet geschikt is om te volksdansen. Ik
heb echter geen lid van de commissie
gezien tijdens het dansen. Misschien dat
uw oordeel dan anders was geweest1
Tot slot vraag ik me af. of „alle" leden
van de commissie zich voor de jeugd in
spannen Want het gezegde door het
vrouwelijk-lid van de commissie. „De
jeugd moet maar terug komen als ze op
gevoed is", getuigt volgens mij niet van
begrip voor jeugdproblemen op ons ei
land.
Verder wil ik de commissie van het
Dorpshuis-Militair tehuis net allerbeste
wensen cn hoop ik, dat de militairen er
in het komende seizoen werkelijk een
„tehuis" zullen vinden.
Hartelijk dank voor de plaatsing,
A. BREET.
In aansluiting aan de opening van het
laboratorium van de Vétérinair-Hygiëni-
sche Dienst der gemeente Texel, werd 's
avonds in Hotel Texel door de Vereni
ging tot bestrijding van de Rundertuber-
culose een vergadering belegd voor ge
nodigden, op welke vergadering de heer
D. Rempt een inleiding heeft gehouden
over het onderwerp: „Het gevaar van de
undertuberkelbacil voor de mens, in
het bijzonder voor het jonge kind".
De heer Noordijk, voorzitter der ver
eniging, opende om ongeveer kwart over
8 de vergadering. Hij verwelkomde in
het bijzonder burgemeester De Koning
en dr Rempt. (Dr Scholte, Inspecteur
van de Volksgezondheid te Haarlem,
was verhinderd naar Texel te komen).
De heer Rempt gaf eerst een overzicht
van de geschiedenis van de tuberculose.
Door onderzoekingen bij mummies is
gebleken, dat in die tijd reeds tubercu
lose bestond. Toen Prof. Robert Koch in
1882 de tuberculose-bacterie ontdekte,
kwam daarbij tevens vast te staan, dat
tuberculose een infectieziekte was, zowel
voor het dier als voor de mens.
Vervolgens stond spreker stil bij de 3
typen van tuberculose, te weten het hu
mane type (bij de mens), het bovine-ty
pe (bij het rund) en het aviaire-type (vo-
gel-tbc).
Vroeger meende men, dat de bacteri
ën die de tbc bij mensen (tering) of bij
runderen (parelziekte) teweeg brachten,
van verschillende aard waren. Deze op
vatting is echter verouderd, nu wordt
gesproken van het humane type en daar
naast van 't bovine type van de tuber-
kelbacterie. Het aviaire type, dat bij vo
gels voorkomt, is van minder belang om
dat deze bacterie «bij de mens geen ziek
te veroorzaakt en bij het rund meestal
een tijdelijke reactie geeft.
Anders staat het evenwel met het
bovine-type, zijnde dus de verwekker
van de runder-tbc. Het is gebleken, dat
deze bacterie zeer gevaarlijk voor de
mens is. Ieder jaar komen er 18000 ge
vallen van tbc op de consultatiebureaux,
waarvan 5000 gevallen op rekening van
de runder-tbc komen. Ondei zoekingen
van de laatste jaren hebben uitgewezen,
dat juist onder boerenkinderen meer
runder-tbc (long-tbc en buik-tbc) voor
komt, veroorzaakt door bacteriën van 't
rundertype dan onder stadskinderen van
gelijke leeftijd. Speciaal in streken van
ons land waar het reactiepercentage on
der de runderen hoog is, is het gevaar
voor infecties van kinderen het grootst.
In het bijzonder vormen veestallen,
waar gebrek is aan licht en lucht een
groot gevaar. Verblijven in een derge
lijke stal koeien met een open long-tbc,
dan zullen de millioenen bacteriën die
deze dieren uithoesten, in deze atmos
feer een goede voedingsbodem vinden.
Herhaald binnendringen van grote aan
tallen bacteriën leidt onheiroepelijk tot
een actief ziekteproces, met alle ellende
daaraan verbonden. Houdt uw kinderen
dus uit de stal! Ook het drinken van
rauwe melk is zeer gevaarlijk. Het de
vies is dan ook: kookt de melk! (ge
pasteuriseerde melk is ongevaarlijk).
Uit het voorgaande is gebleken dat de
mens zeer gemakkelijk door de runder-
tbc kan worden besmet, omgekeerd kan
de mens ook het rund besmetten. Er
zijn verschillende gevallen bekend waar
een tbc-vrije rundveestapel ernstig werd
besmet door de persoon die lijdende was
aan een open long-tbc.
Verder wees de heer Rempt op het
grote belang, mede met het oog op de
volksgezondheid, de runder-tbc uit te
roeien. Bovendien is het besef doorge
drongen, dat een tbc-vrije veestapel van
beslissende betekenis is voor de positie
van ons land op de wereldmarkt van
zuivelproducten en ook voor de export
van fokvee Zou Nederland er niet in
slagen zijn rundveestapel binnen af
zienbare tijd tbc-vrij te maken, dan zou
ongetwijfeld het gevolg zijn, dat de Ne
derlandse zuivelproducten door die van
andere landen, welke de rundvee-tbc
wél onder de knie hebben gekregen (bv.
Denemarken) worden verdrongen.
Het is zeer toe te juichen dat thans
door de georganiseerde landbouw en de
regering door middel van het zgn. vijf
jarenplan getracht, zal worden de run
der-tbc uit te roeien. Dit betekent, dat in
Nederland in een tijdsbestek van 5 jaren
450,000 reageerders afgeslacht moeten
worden, waarvan alleen in N.-Holland al
50,000 reageerders.
Spreker geeft dan nog een uitvoerige
toelichting op dit vijf-jarenplan. Verder
wijst spreker op het grote belang het
welk gelegen is in het opsporen van de
open lijders. Door middel van een nieu
we voedingsbodem, de zgn. Assen 126, is
het thans mogelijk om in korte tijd de
openlijders te identificeren.
Tenslotte wordt nog gewezen op het
nauwe contact dat bestaat tussen de Ge
zondheidsdienst voor Dieren en de medi
sche autoriteiten van de tbc-bestrijding
bij de mens. Wanneer nl. in een vee-be
slag open tbc gestateerd wordt, dan geeft
de Gezondheidsdienst voor Dieren dit
door aan de consultatiebureaux. Van
medische zijde wordt dan direct een on
derzoek ingesteld naar het eventueel
voorkomen van de ziekte bij de boer,
zijn gezin en zijn personeel, waarbij het
in vele gevallen mogelijk was om men
sen, die besmet bleken te zijn, direct on
der behandeling te stellen en daardoor
erger te voorkomen.
Hierna werden verschillende vragen
op vlotte wijze beantwoord.
Na de pauze werden enkele zeer in
teressante films vertoond. De eerste film
gaf een duidelijk beeld van de besmet
ting van de mens door de tbc en de ge
volgen daarvan. Ook de films over de
haringvangst en de oesterteelt vielen
bijzonder in de smaak.
Om kwart over 11 werd deze leerza
me en goedgeslaagde vergadering ge
sloten.
HORZELBESTRIJDING
De Stichting „De Prov. Gezondheids
dienst voor Dieren in Noord-Holland"
schrijft ons:
In de diverse Landbouwbladen is het
reeds bij herhaling gepubliceerd, dat de
horzelbestrijding het meest effectief uit
gevoerd kan worden, indien in georgani
seerd verband de behandeling wordt uit
gevoerd. Het ligt dan ook in de bedoe
ling, dat binnenkort een uitvoerder bij
de bedrijven langs komt, die al het jong
vee naloopt en behandelt. De kosten
hiervan bedragen i 0,50 per aanwezige
pink bij het eerste bezoek. De 2e en 3e
ronde worden .dan geheel gratis uitge
voerd.
Wij menen de veehouders er nogmaals
op attent te moeten maken, dat het van
groot belang is, dat wij van de medewer
king der veehouders verzekerd zijn en
hopen dan ook, dat genoemde uiitvoerder
zijn werk naar behoren kan verrichten.
JACHTCLUB IN ACTIE
Een Texelse jachtclub heeft Zaterdag
een actie ondernomen tegen de houtdui
ven, waarvan er ongeveer 30 werden
neergeschoten. Dit optreden gesohiedde
op aandrang van de landbouworganisa
ties. Zoals bekend brengen de houtdui
ven veel schade toe aan de gewassen.
MIDDENSTANDERS HADDEN CON
TACTAVOND.
DE TRADITIONEEL geworden fami
lie-avond van de Algemene Texelse Mid
denstandsvereniging trok leden van alle
dorpen en gehuchten, ja groot was de
belangstelling, toen Zaterdagavond het
illustre gezelschap uit Langedijk in „De
Oranjeboom" een prima cabaret-reyiie
voor het voetlicht bracht. Onder de zeer
vele aanwezigen merkten wij burge
meester en mevrouw De Koning op. Er
was zeker een paar honderd man! Het
programma was uitstekend, trouwens,
wie heeft de Langedijkers al niet eens
voor de Radio gehoord? Ze coen het su
bliem. Hun schetjes en zang zijn bijzon
der goed. De delen van operetten span
den wel de kroon van hun zeer geslaagd
optreden.
Bijna drie volle uren hebben zij onze
Middenstanders vermaakt. Verschillen-
directeur-eigenaren waren met hun vol
ledige staf naar de feestzaal getogen en
ongedwongen was daar de stemming, die
nog verhoogd werd tijdens het zeer ge
animeerde bal, waarbij „Ome Arie" weer
een belangrijke functie te vervullen
kreeg.
Den Hoorn. Toen één der leden van
„Dorpsbelang" op de enige weken gele
den gehouden jaarvergadering het voor
stel deed om in verband met de plan
nen voor de Ruilverkaveling op ons ei
land het resultaat van de voltooide ruil
verkaveling op het vroegere eiland Wie-
ringen eens te gaan bekijken, viel dit
direct in goede aarde.
Met medewerking van de Rijksland-
bouwvoorhehtingsdienst en enige 'leden
van de voormalige Plaatselijke Commis
sie voor de Ruilverkaveling op Wierin
gen werd een plan in elkaar gezet. Dit
plan werd Woensdag 5 Maart uitge
voerd. Aan de excursie namen plm. 20
landbouwers uit Den Hoorn en omge
ving deel.
Alvorens met het bezoeken van enke
le bedrijven te beginnen, werd een be
spreking gehouden met de heren Bak
ker en Mulder, leden van de voormalige
Plaatselijke Commissie en de heer Van
Dordt van de Rijkslandbouwvoorlich-
tingsdienst. Deze bespreking heeft zeer
verhelderend gewerkt en de vragen, die
door diverse deelnemers werden ge
steld, konden practisch alle naar genoe
gen worden beantwoord. Duidelijk bleek
in deze bespreking, dat wel zeer serieus
rekening werd gehouden met bepaalde
rechten en voordelen, die men vóór de
verkaveling bezit. Dit houdt bv. in, dat
landbouwers, die in de dorpen wonen en
vóór de verkaveling een vrij grote op
pervlakte cultuurgrond in de onmiddel
lijke nabijheid van de bedrijfsgebouwen
hebben liggen, ook na de verkaveling
weer in gunstige omstandigheden zullen
verkeren. Landbouwers, die vóór de
verkaveling in dit opzicht minder goed
bedeeld zijn zullen na de verkaveling
met veel minder genoegen moeten ne
men, al zal men er naar streven iedere
landbouwer toch tenminste één perceel
grond bij de bedrijfsgebouwen te geven.
De zeer belangrijke vraag naar de
kosten voor de landeigenaars op Wierin
gen kon helaas nog niet afdoende beant
woord worden. Wel is bekend, wat de
totaalkosten van de Ruilverkaveling op
Wieringen zijn, maar als gevolg van het
feit, dat het plan voor Ruilverkaveling
reeds vóór de oorlog van 1940-'45 in
stemming is geweest en de omstandighe
den na die tijd sterk gewijzigd zijn, ver
keert Wieringen in een bijzondere posi
tie en geeft de vaststelling van de kos
ten enige moeilijkheden Veel belangrij
ker was het echtèr, dat in de bespre
king met de reeds genoemde heren en
de landbouwers, die later cp de dag on
dervraagd werden, nimmer enige onge
rustheid over de kosten aanwezig bleek
te zijn. Telkens weer werd het uitge
sproken, dat de voordelen van de Ruil
verkaveling zo groot waren, dat de kos
ten daarbij vergeleken zeker gunstig
zouden afsteken.
Eén van de Texelse deelnemers bleek
bezorgd te zijn over de eigendommen
van kerken, armbesturen, stichtingen,
enz. Komen deze bij de ruilverkaveling
door G. Th. Rotman
55. Maar toen ze langs de speeltuin
kwamen werd de verleiding hem te
sterk. „Vrouw, we gaan daar gezellig 'n
poosje zitten", zei hij; „ik heb trek in
een kleintje Pils en jij krijgt een limona
de met een rietje". Zo gezegd, zo gedaan;
enkele ogenblikken later zaten ze aan 'n
tafeltje in het zonnetje en voelden zich
weer opnieuw jong.
FEUILLETON
35.) Walter Wat een treurige lief
de, nauwelijks ontkiemd, of het is al
weer verstikt, te met gedaan, opgeof
ferd voor een illusie, die nauwelijks hon
derd dagen later in rook moet opgaan
Walter, jij, die zo nauwgezet en geheel
opgaand in de muziek naast mij zit te
spelen, voel je niet dat alles in mij, al
leen naar jou verlangt, dat de noten,
lessenaars, het podium, de zaal door een
dichte sluier aan mijn oig wordt ont-
tiokken!
Ik kan niet meer, ik kan niet meer.
vrienden, neem mij met kwalijk, dit is
geen hysterische bui, ik zou een paar
maten nog willen volhouden, maar het
gaat eepvoudig niet meer
Geheel ontdaan keken de kwartetge
noten op, toen twaalf maten voor het
einde van het eerste deel de cello niet
meer te horen was.
Bij a tempo ophouden, zei Michael
zachtjes. Ze speelden nog twee maten en
sloten daarmee het eerste deel ettelijke
maten te vroeg af.
Renate zat inééngedoken, haar boven
lichaam over het instrument gebogen en
haar opgekropt gemoed had een uitweg
gevonden in een hysterische huilbui. Het
blonde haar hing gelijk een sluier voor
haar gezicht. Een niet meer te stuiten
tranenvloed drupte op het roodbruine
lak van haar cello.
niet in de verdrukking, werd er ge
vraagd. De heren van de Plaatselijke
Commissie gaven toe, dat weliswaar in
bepaalde gevallen een eigenaar-gebrui
ker wel eens iets werd bevoordeeld bo
ven stichtingen, enz., maar dat dit zeker
niet betekende, dat kerken en stichtin
gen werden benadeeld. In tegendeel: De
eigendommen van deze Lichamen bren
gen na de ruilverkaveling meer op dan
daarvoor.
Op de vraag of iedereen op Wierin
gen tevreden is over de uitvoering van
de ruilverkaveling, kon worden ge-
woord met de mededeling, dat dit voor
practisch 100 pet. het geval is. Indien er
klachten zijn dan hebben deze niet als
oorzaak, dat men van de ruilverkaveling
geen voordeel heeft gehad, maar dat het
voordeel van een andere landeigenaar
groter is geweest dan van de man, die
meende te moeten klagen. Er zijn, aldus
de leden van de Plaatselijke Commissie,
op Wieringen eigenaars, die menen,
slechts een voordeel van 20 pet. te heb
ben, terwijl een ander er 80 pet. beter
van geworden is.
Bij het bezoeken van enkele bedrij
ven en de rondrit door het ruilverkave-
hngsgebied bleek dat de heren Bakker
en Mulder inderdaad niets te veel ge
zegd hadden. Overal trof men tevreden
en soms zelfs enthousiaste landgebrui-
kers. Opvallend was het grote aantal
nieuwe wegen, dat Wieringen met de
ruilverkaveling heeft gekregen, waar
door bepaalde gebieden een veel betere
ontsluiting hebben gekregen en de pro
ductie belangrijk gestegen is. Zeer grote
voordelen werden ook verkregen in het
lagere deel van Wieringen, wear vóór de
ruilverkaveling grote delen ieder jaar
opnieuw met wateroverlast hadden te
kampen. Zeer duidelijk kon worden aan
getoond, dat ook de ontwatering van 'n
laag gedeelte, waarvan het water ge
loosd moet worden door hege gronden,
op te lossen is.
Treffend was o.m. de mededeling van
een landgebruiker, die aanvankelijk te
gen het plan van ruilverkaveling was,
omdat zijn bedrijf al vóór de verkaveling
een behoorlijk gunstige ligging had. Op
dit bedrijf van ruim 30 ha. kon toch door
de betere verkaveling het werk met één
arbeider minder gedaan worden. Verder
deelde deze landgebruiker mede, dat het
vóór de ruilverkaveling altijd onmoge
lijk was om stalmest en gier naar de
verst gelegen percelen te brengen. Deze
meststoffen kwamen steeds maar weer
vlak bij huis en deden daar meer kwaad
dan goed, terwijl het verst gelegen land
er om schreeuwde. Als gevolg van het
feit, dat ook de aohter"ijde van het be
drijf nu aan een verharde weg was ge
legen konden deze percelen met beter
resultaat als bouwland gebru'kt worden
Het meest werden de deelnemers ge
troffen door een kort onderhoud met
één van de meest felle tegenstanders van
het plan tot ruilverkaveling. Rondweg
gaf deze oude boer toe, dat hij het bij het
(Nadruk verboden)
56. Vervolgens gingen ze de tuin door
wandelen. Bij de rutsbaan gekomen, zei
meneer Pimpelmans: „Vrouw, daar wil
ik nog eens afglijden!" Mevrouw keek
bedenkelijk; maar kom, waaiom zou ze
haar man dat kleine pleziertje niet gun
nen. Ze zweeg dus en meneer Pimpel
mans klauterde naar boven.
Walter sprong op en legde zijn viool
neer. Zacht maar dringend haalde hij de
cello uit haar handen, waarna hij de ge
heel willoze en uitgeputte Renate door
een zijdeur van het podium geleidde.
In het begin hadden slechts weimg
toeschouwers gemerkt, dat er iets ha
perde. Maar nu ontstond er een zacht
geroezemoes in de zaal en vele der aan
wezigen begonnen onrustig op hun stoel
heen en weer te schuiven.
Tibor trad naar voren en verzocht om
stilte.
Een ogenblikje, dames en heren.
Het spijt ons buitengewoon dat wij dit
deel te vroeg moesten afbreken, maar
onze collega heeft al een paar dagen om
gezondheidsredenen verstek laten gaan,
loog hij met veel tegenwoordigheid van
geest. Eigenlijk hadi ze vanavond ook niet
mogen spelen, maar het concert afzeg
gen wilde ze evenwel niet Helaas heeft
ze zichzelf overschat en ik vrees dat wij
het laatste deel niet meer voor u ten ge
hore kunnen brengen vanavond. Wij be
treuren natuurlijk, dat wij u thans moe
ten teleurstellen, maar wij hopen, dat
uw gastvrije stad ons te zijner tijd in de
gelegenheid zal stellen, ons volkomen
voor het thans weggevallen deel te re
vancheren. Na een korte pauze voegde
hij er aan toe: Als er misschien toevallig
een dokter in de zaal is, zou ik die be
leefd willen verzoeken, naar de solisten-
kamer te komen.
Het publiek verliet stil de zaal. Slechts
enkele groepjes bleven fluisterend ach
ter, wachtend op de uitslag van het dok-
tersonderzoek.
Michael en Tibor bleven zonder een
woord te zeggen voor de deur van de
solistenkamer staan. Walter sloot zich
even later bij hen aan.
Ik weet ook niet wat haar scheelt.
Ik hoop, dat ze alleen wat overwerkt is.
Op geen een van mijn vragen heeft ze
antwoord willen geven, alleen is ze
steeds heftiger gaan huilen.
Het is toch ook eigenlijk niet te
verwonderen, kinderen, dat Renate in
één is gezakt. Wij hebben ontzettend
weinig rekening met haar gehouden en
haar eigenlijk onmenselijk afgebeuld ge
durende de laatste maanden. Geen enkele
vrouw zou zo iets heben kunnen uithou
den, eindigde Walter.
Alleen Michael zei mets. Hij stond er
met een gezicht bij, waaruit niemand
wijs kon worden. Hij vermoedde, dat het
minder aangename onderhoud, dat hij 's
morgens met haar had gehad, de eigen
lijke oorzaak van haar zenuwaanval was
geweest.
Na een poosje kwam de dokter, die
Renate intussen had onderzocht, de ka
mer uit.
Het is nogal niet ernstig, verklaar
de hij op de vraag van de bezorgde
kwartetgenoten. Een aanval van uitput
ting, omdat zij zich waarschijnlijk over
de kop heeft gewerkt. Ik heb een recept
voor een kalmerend drankje uitgeschre
ven, dat een van u misschien hiernaast
in de apotheek meteen kan laten klaar
maken. Het zou natuurlijk het beste zijn
indien juffrouw Von Mahlitz een paar
dagen volkomen rust kan nemen.
Wij spelen pas overmorgen weer,
zei Tibor. Daarna hebben we nog twee
concerten en dan is onze tournée be
ëindigd. Nog één avond in Freiburg en
het laatste concert twee dagen later in
München, Denkt u dat ze in staat zal
zijn, om het programma nog af te wer
ken?
Het zou inderdaad beter zijn, als ze
eerst eens helemaal tot rust kon komen,
antwoordde de dokter. Maar ik begrijp,
dat u liever uw verplichtingen wilt na
komen. Goed dan. Ik denK wel, dat het
gaan zal. Zorgt u er echter voor, dat ze
zoveel mogelijk rust.
Hij nam afscheid van hen Zachtjes
kwamen de drie vrienden de kamer
binnen. Renate was opgestaan en pro
beerde juist met poeder de sporen van
haar tranen uit te wissen. Ze begroette
haar kwartetgenoten met een vermoeid
lachje.
Niet boos zijn, alsjeblieft, vroeg ze
deemoedig. Ik heb zo mijn best gedaan
om vol te houden. Maar rk kon mijn ze
nuwen niet langer in bedwang houden.
Onzin, Renate, viel Tibor haar in
de rede. Dat zou nog mooier zijn, dat jij
je verontschuldigingen ging aanbieden,
terwijl wij ons verwijten dienen te ma
ken, dat wij niet hebben gezien, hoe
zwak je was. Ga nog even zitten. Neen,
dat instrument pak ik wel in.En dan
gaan we direct naar huis. Moet je maar
eens zien, morgen ben je er weer hele
maal bovenop.
De volgende middag slenterde Paul
Dorfling door de straten van het oude
gedeelte van de stad Basel. Te oordelen
naar het verveelde en sombere gezicht
van Paul, schenen de oude, solide hui
zen, die getuigden van een rijk verle
den, alsmede de nuchtere helderheid
daarvan, geen grote invloed op hem te
maken.
Hij bleef een tijdje voor de kunsthal
aan de Steinenberg staan, niet wetend
of hij al dan niet de Holbein-collectie
zou gaan bezichtigen. Daar er echter
juist een groep vreemdelingen, vooraf
gegaan door een gids, naar binnen werd
geloodst, verging hem de lust, die schil
derijententoonstelling nog ie bekijken.
Maar toen hij op de Pfalz aankwam,
het weidse terras, van waar de Mün-
sterberg steil in de Rijn vaJt, bleef hij
een hele tijd geboeid kijken naar de
vlakte van de Bovenrijn, die, in een
nevelachtig waas gehuld, zich in al haar
pracht aan zijn oog ontvouwae. Het was
een bekoorlijk, vertrouwd landschap.
Er hing een frisse geur van aarde in de
lucht, een voorbode voor de op komst
zijnde lente en de eerste zangvogels
schenen ook al te zijn teruggekomen.
Paul voelde duidelijk, dat hij heimwee
had. Een niet meer te bedwingen heim
wee. Die hele buitenlandse tournée stond
hem plotseling tegen: hij had er meer
dan genoeg van. Hij verlangde naar zijn
geboortestadje, ergens in Duitsland.
Maar wat was er aan te doen? Niets, hij
moest doorzeten. /Het ergste zat er op;
het was nog maar een kwestie van een
paar weken.
(Wordt vervolgd).
