Goed
drukw
SLOTACCOORD
De oudste ingezetenen
-
Mijnheer Pimpelmans heeft alweer pech
E
jLof der zotheid
Op
drukwerk
bevordert Uw omzet
i
(Vervolg van le pagina).
de Texelaar wordt gedrukt: tot voor
kort bevonden zich in ons gebouw nog de
stijlen, waar lussen de borden op en neer
bewogen konden worden. Op die borden
werden niet alleen Franse woorden ge
schreven: er werd ook Duits en Engels
onderwezen. De leraren waren de ge
broeders Dammers en een zekere Van
Rijn. Het hoofd van de Franse school
heette Glynis. In die dagen was De Waal
een muziekvereniging rijk en het dorp
kon ook op een turnvereniging bogen.
De heer Keijser neemt een reeks van
namen der fanfarecorpsleden en vertelt
er tevens bij, welk instrument ze be
speelden. Hijzelf had een piston. Ook de
heer C. Stoepker, thans in Eierland
woonachtig en de heer Tj. de Vries,
thans wonende te De Koog, maakten deel
uit van dit muziekgezelschap. De direc
teur van de MuzieK was de Eierlandse
onderwijzer Boonacker, de leider van de
gym de heer Kemper. De heer A. S. Kik
kert, thans te De Waal woonachtig, ver
zekerde zijn kennissen, dat de heer Keij
ser de beste turner was! Twee jaar gele
den deed hij zijn jeugdige neef Piet
voor, hoe je een vogelnestje moest ma
ken in de ringen!
De heer Keijser is altijd schapenboer
geweest. „Effies" de schapen voeren naar
de voet van de Hogeberg", zeiden ze in
die dagen. Je had nog geen wegen door
de Langwaal en omgeving die je per
fiets kon berijden en dus werd de voer-
zak op de rug geslingerd en daar ging je
tippelen heen. We denken, dat de heer
Keijser toen heel wat bochten zal heb
ben afgesneden, want geen sloot was
hem te breed en geen tuunwaól hem te
hoog! Een arbeidzaam leven heeft hij
achter de rug: bij zomerdag reden ze om
4 uur 's morgens van het erf om te
hooien op het Mi eland, dat in Dijkmans
huizen ligt. Om 7 uur stond de eerste
wagen hooi voor de schuur na een moei
zame rit over de zandweggetjes!
Ook spraken we over de winterdag in
vroeger jaren. Was het ijs betrouwbaar,
dan was De Waal het verzamelpunt van
vele schaatsrijders uit andere dorpen.
Zowel ten Noorden als ten Zuiden van
de Bomendijk stonden de tenten met
koek en zopie en. sterke drank. Reed
er iemand een rare schaats, dan behoef
de dat niet altijd te worden toegeschre
ven aan onbedrevenheid op de gladde
ijzers.Vele Skilders kwamen dan niet
verder dan de Kaaidiek, waar ook een
tent stond. Voor 5 cent kocht je een
borrel. „Onversneden" voegt de heer
Keijser er glunderend aan toe. Na de ijs-
pret was er bal in beide Waalder zalen.
De heer Keijser bezocht graag land
bouwtentoonstellingen, daarvoor is hij
verscheidene keren naar de Overkant
geweest. Veel indruk maakte op hem
destijds een reis naar Harlingen: hij was
nog een knaap en had altijd vaste grond
onder de voeten gehad, moet u weten! Ze
gingen met beurtschipper Timmer, de
vader van dokter Timmer.
,,De naam van de muziekvereniging
te De Waal wil u niet te binnenschieten?"
Die had geen naam", zo verklaart hij,
„de gym wel: op onze tricots stond het
woord „Texla".
Mevr. de weduwe De Ridder-Dob
De oudste ingezetene van De Koog
De oudste ingezetene van De Koog is
mevrouw de weduwe T. de Ridder-Dob,
wonende aan de Houtves1er Boodtlaan.
20 Januari heeft zij haar 86ste verjaar
dag gevierd. Haar man, wijlen de heer
H. de Ridder, is in October '51 overleden.
Hij zou 30 December 92 jaar geworden
zijn en was de oudste man van Texel.
De eerste jaren van hun huwelijk heb
ben ze aan Den Helder gewoond, de Rid
der was bij de Marine, maar toen hij ont
slag nam uit de dienst, vestigden ze zich
op Texel, in De Koog. „M'n man was
een geboren Koger en hing erg aan zijn
dorp", zegt ze. „Ikzelf ben in de Zijpe
geboren. Mijn ouders waren daarheen
gegaan omdat mijn vader daar wat meer
kon verdienen dan op Texel. Mijn vader
is in Groningen geboren, mijn moeder in
Zeeland (op Flakkee). Hoe ze op Texel
kwamen, weet ik niet. We woonden des
tijds een stukje verderop, aan dezelfde
laan. toen Kampweg geheten, ons huis
ging op zekere dag door onbekende oor
zaak, misschien wei een lekke schoor
steen, in vlammen op en daarna vonden
we een huis in Eierland. Het huis, dat
verbrandde, stond op de plaats, waar
thans de familie EeJman-v. Liere woont.
Ik woon nu al weer 23 jaar in De
Koog. Twee jaar geleden hebben we ons
6'ü-jarig huwelijksfeest gevierd. Van on
ze negen kinderen zijn er rog zeven in
leven
..Hoeveel klein- en achterkleinkinde
ren er zijn? Nee, dat zou ik u niet kun
nen vertellen, een hele boel"
Nu, daar twijfelen we niet aan, want
in een grote lijst zien we de trouwfoto's
van 12 kleinkinderen en verscheidenen
van hen zijn al jarenlang papa en mama!
Mevrouw De Ridder vindt het lastig,
dat ze niet meer zo goed kan lezen. Als
de zon in de kamer staat en als 's avonds
de lamp brandt gaat het nog wel, al
heeft ze naast haar bril ook nog een
sterk vergrootglas nodig. Het gehoor is
ook niet meer zo best. maar ze heeft
veel gemak van haar gehoorapparaat.
De oudste ingezetene van De Cocks-
dorp.
OP EEN MIDDAG waren we naar De
Cocksdorp gegaan om de oudste ingeze
tene van Texel's Noordelijkst gelegen
dorp te ontmoeten. Dat bleek de heer A.
de Blooos te zijn. Ja, dat wisten ze ons
daar wel te vertellen. „Nee, van Hoek
was nog zo oud niet!" Maai* de oudste in
dagen troffen wij niet thuis. „Misschien
is ie wel by „De Robbenjager". Maai u
treft hem iedere Maandag op de markt
in Den Burg".
Daar hebben wy de heer De Bloois
dan aangeklampt.
't Viel niet mee hem te vinden! We
keken natuurlijk uit naar een stokoude
man hoe zou je het anders tot de oud
ste van het dorp kunnen brengen! en
wij waren met weinig verbaasd toen ze
ons vertelden, dat de man die daar bij
dat kalf stond te dingen, de door ons ge
zochte Texelaar was: wy schatten hem
op hoogstens vijf-en-zeventig, maar toch
wordt hij op lü September al 84 jaar.
De heer De Bloois wou een kalfje ko
pen. „Maar ze vragen me te veel!" zei
hij.
„Och, wat moet ik je vertellen?"
Maar dat praatje liep toch best: de
heer De Bloois is in Maasland, Zuidhoi-
iand, geboren. Hij heeft allerlei werk
verricht, heeft in boten gewerkt en in
fabrieken en kwam een 30 jaar geleden
naar De Cocksdorp. Zyn vrouw is hem
ontvallen, maar gelukkig heeft hij nog
tien kinderen in leven en veel liefde ge
niet hij ook van zijn kleinkinderen. „Dag
opa! hoorden wij nogal eens ongedwon
gen over het marktplein schallen.
Of er méér krasse familieleden zijn of
geweest waren? Ja, zyn moeder
werd 91 jaar!
Als we vragen of hij sterk van plan is
de tien kruisjes vol te maken, lacht hij
zeer optimistisch, in ieder geval wil hij
nog heel veel marktdagen meemaken.
door G. Th. Rotman (Nadruk verboden)
BS! SIS
87. De sigarenwinkelier, die optimis
tisch was en vast overtuigd was, dat
er spoedig betere tijden zouden aan
breken, had meteen een stevige brand
kast gekocht. Hij liet hem zolang maar
op zolder zetten en dus waren twee ste
vige mannen bezig, het zware ding op te
hijsen.
88. Zzzzz! Daar kwam de auto van me
neer Pimpelmans aangevlogen; hij nam
met een bocht het trottoii en de twee
mannen lieten vol schrik het hijstouw
los, net op het ogenblik, dat de brand
kast de dakgoot bereikt had en gingen
aan de haal, waarbij de een lelijk op zijn
neus viel. Suizend schoot de loodzware
kast omlaag
De heer De Bloois
Hij verveelt zich nog niks, trouwens, hij
melkt een koe en toen we hem niet thuis
troffen, zat hij onder zijn koe, die in de
buurt van ,,De Robbeniager" liep.
De heer De Bloois woont in bij zijn
zoon, onder de rook van „durp".
TWEE PRIESTER JUBILEA
Pastoor C. Nysten van Oudeschild en
pastoor A. C. J. van Rooijen van De
Cocksdorp, hopen op 11 Juni hun zilve
ren priesterfeest te vieren.
PERMANENTEN OP VLIE
Tot dusver waren de Vlielandse da
mes genoodzaakt om een reis naar de
vaste wal te maken, als ze hun haar wil
den laten permanenten. Voortaan zal
dit niet meer noodzakelijk behoeven te
zijn, daar de heer A. Rotgans, voor wie
permanenten, met al'les wat er bij be
hoort geen onbekend terrein is, een da
messalon geopend heeft. Het meuwste op
permanentgebied wordt door hem toege
past.
DIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Op werkdagen:
Vertrek Van Texel: 5,30; 7,50; 9,50; 11,50
14,50; 16,00*) 17,50.
Van Den Helder: 6,40; 8,50; 10,50; 13,20;
16,20nZa.; 17,30*); 19,30; 16,30Za.
Op Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
Van Texel: 7,50, 9,50; 11,50; 16,10a; 18,20
Van Den Helder: 8,50; 10,50; 13,20; 17,20a
19,30.
van 5 Juli af t.m. 30 Aug. '52 alléén
op Zaterdag.
nZa is niet op Zaterdag.
Za is alléén op Zaterdag.
a is van 1 Jum af t.m. 7 Sept. ,52.
VOOR DE VROUW
WINKELEN IN PARIJS
Parijswanneer we de naam van
die machtige stad noemen, kunnen de
wonderlijkste dromen in ons opkomen!
Stad van Eiffeltoren, van de Bastille en
van het Louvre, maar ookvan de
gezellige terrasjes, waar we als ner
gens anders op de wereld een pantoffel
parade kunnen gadeslaan, die zijn ge-
iyke met kent, stad van de lichtreclames
en.de grote magazijnen, waar wij
vrouwen nu eenmaal een bijzonder
plaatsje voor in ons hart hebben. Voor
al voor de grote modehuizen.
Sinds eeuwen en eeuwen geeft Parijs
de toon aan op modegebieddat was
in de tijd van de schone vrouwen die
Frankrijk regeerden, in de tijd van Lo-
dewijk XIV, XV en XVI, de tijd van
de torenhoge pruiken en het stralende
Versailles, waar Marie Antoinette, de
schone koningin met pracht en praal
prijkte, en dat is nu nogin onze
tijd van nylonblouses en korte kapsels.
Japonnenjacht.
Is 't dan een wonder, dat het hart van
iedere vrouw sneller gaat kloppen, wan
neer zij op weg is naar de lichtstad, of
dat nu voor het eerst m haar leven is,
ofvoor de zoveelste maal.
Parijs immers fascineert onsen
zijn winkels fascineren ons nog meer!
Waar valt ons oog het eerst op.op
de japonnen, meest zo eenvoudig en te
gelijk zo prachtig van snit en coupe.
op de enorme fantasie, waarmee veel za
ken tentoongesteld zijn, op de fijne par
fums de hoeden, de schoenen, de ge
zellige handschoenenzaakjes, of.... op
de grote variatie waar het lingerie be
treft?
Natuurlijk.... we willen iets kopen....
een jurk uit Parijsis dat met de
droom van menige vrouw?
Dan wandelen we door het Centrum,
over de grote Boulevardslangs
Champs ElyséesPlace Concorde
Louvre.... Magasins du Louvre....
enorme uitstallingen.... enorme prijzen
we willen ook nog eens ergens an
ders kijken.... bij Au Prin temps.
zou dat grote warenhuis wat goedkoper
zijn of de Galeries Lafayette?
Het is zo moeilijk een keus te maken,
als er een overvloed isvooral in die
grote magazijnen.
In onze grootste warenhuizen kennen
we een behoorlijk uitgebreide parfumaf
deling annex toiletartikelen. Maar
in Parijswelk merk is uw lieve-
lmgsparfumieder is vertegenwoor
digd.... uitgebreid met een keurige
stand en een specialiste, die u graag
voorlicht.
Soir de ParisHoubigantPi-
verChanelLanvinLancö-
me.de Franse merken zijn minstens
een derde goedkoper dan in Nederland,
maar ook de Amerikaanse ontbreken
metRubinsteinArdenMax
Factor.zij zijn even duur als in ons
land.
Wat besteedt de Franse vrouw toch
veel meer aandacht aan de handschoen
dan wij. Vandaar dat ze zoveel goedko
per zijn?
En de prachtige shawls.puur zij
den pronkstukken, beschilderd met Tuil-
ierieën, Eiffeltoren, Operaaantrek
kelijke souvenirs.
Maar de japon. die hebben wij
nog steeds niet gevonden.
Ze hangen in lange rijen in verschil
lende prijzen.... maar wat moeilijk om
een keuze te makenen danhet
moet immers iets bijzonders zijn? Wat
Franse charme moet er in.... wat raf
finement en onze aandacht wordt weer
afgeleid door die andere kledingstukken
vol raffinement.... een verfijning van
materiaal en uitvoering, waar we ver
baasd van staan. Van de prijzen ook,
wat betreft hier de lingerie. Onder
jurkjes van het fijnste battist, met het
duurste kant, tere kleuren, kantjes en
strookjes: het geheel ovetreft de stout
ste dromen.
Maar die japon dan
En we wandelen weer verder, over
nieuwe boulevards, langs de terrasjes,
die er zo uitnodigend uit zien. Even uit
rusten dan. Wat drinken we café
filtre of is het te warm. dan citroen
pressé, de lekkere koele kwast met ijs,
die het meest verkwikt en het minst de
deviezen aantast.
Met nieuwe moed het avontuur ver-
(Vervolg van pagina 1)
leden is verschenen en dus vrij zeldzaam
gaat worden. De beste gids, niet alleen
ten aanzien van bloemen en vogels,
maar ook omdat de mooiste plekjes, die
Thijsse heeft ontdekt en met zoveel
geestdrift beschreven, nog te vinden zijn.
Liefhebbers van de geschiedenis vin
den allerlei merkwaardige bijzonderhe
den m het boek van J. A. van der Vlis.
Over de vloten van Amsterdam op de
ree van Texel; over bezoeken van me
vrouw De Ruyter aan haar heer ge
maal, de admiraal Michiel Adriaans-
zoon; over de redders, die met hun vlet-
jes naar de gestrande schepen gingen,
hoewel ze daarna de misère van een 14-
daagse, volkomen onverzorgde quaran
taine zouden hebben te doorstaan.
Iets van dit alles te weten en dan
rond te zwerven op het eiland maakt het
mogelijk die vroegere tijden te begrij
pen. Maakt het ook mogelijk de bouw
der dorpen te doorzien Den Hoorn
bv., vroeger vlak bij zee, is precies als
het dorp Vlieland. Zonder iets van die
oude geschiedenis te weten, kan men
irouwens moeilijk doorgronden waar de
walvisbotten vandaan komen en waar
om er in het interessante museum tussen
de dennen allerlei curiositeiten staan.
Een bezoek aan Texel moet een beet
je worden voorbereid naar geaardheid
en belangstelling van de bezoeker.
Maar het beste is er heen te gaan in
Mei of Jum. Als de meeuwen tok-tok-
kende hun nesten bewaken, als de koe
koek zijn regenroep van de telefoondra
den af over de velden uitzendt al blijft
het mooi weer en spotvogel en nach
tegaal met moe worden van concerten.
Dan droomt men op Texel z'n dagen
en z'n avonden in het zonnige duin, of
geleund tegen een tuunwaoltje om te
xijken naar kemphaantjes of spelende
plevieren.
Een mooi land, dit eiland vóór de ho
rizon van de kop van Noordholland.
(Vrij Nederland). H. VAN DE WEG.
reis - „p-o
Uw spoorkaartje ge- CJ
haaldbij de V. V. V„Texel"
der tegemoetditmaal nog steeds
in de vorm van de meuwe japon.
En dan komen we tot een wonderlijke
ontdekking. Voor het uitzoeken van de
jurk uit Parijs moeten we met zijn inde
grote warenhuizen! Maar wel in die
Kleine fijne zaakjes, waar slechts enkele
stukjes in de étalage ten toon gespreid
zijn; alleen al de manier waarop ge
tuigt van goede smaak. Daar.... een
kleuiencombinatie, een coupe, die alleen
Parijs kan brengen.
Zullen we bmnengaan? Ofnog
even verder m een grotere zaak. Na
tuurlijk wordt de grote winkel een te
leurstelling na dit exquise gevalletje.
Dus terug. Maarwaar was de
winkel nu? De japon zou toch dadelijk
te herkennen zyn?
Na enig aarzelen komen we tot een
pijnlijke conclusie. De winkel is terug
gevondenmaar de japon is m die
korte tussentijds uit de étalage verdwe
nen.
Maar de Hollandse vrouw, die eenmaal
weet wat zij wil, weet dat goeddus
toch naar binnen. Om te horen, dat
de betreffende japon zo juist verkocht
is! Een tweede exemplaar is er met.
Maar.... en nu blijkt ons, waarom de
Parijse midinettes beroemd zijn over de
hele wereld.de japon kan binnen
een dag worden nagemaakt.op maat.
Zonder prijsverhoging.
Durft u dit aan? Dan is in een paar
minuten de maat genomen door een
vriendelijke coupeuse.... toujours a
votre servicewe krijgen een bewys-
je en de volgende dag kan de vervul
ling van een droom worden afgehaald.
Ziet u, dat kan toch alleen maar in
Parijs!
FEUILLETON
door T. LODE WIJK
12.) Vermoeid viel zijn hoofd terug op
het kussen. De dokter, die in de hoek van
de kamer zat, kwam nu snel toegelopen,
fluisterde iets tegen vrouw Hardmk.
Frits trok zich terug van het bed,
maar zijn blikken heten het gezicht van
de oude boer niet los. Hardink, een stijf
kop, maar een van de beste. De vader
van Siets. Zijn schoonvader zou hij niet
meer zijn. Hij dacht op dat ogenblik niet
aan het feit, dat hij eindelijk zijn doel
had bereikt, en dat een ander doel zo
nabij scheenhij sloeg zijn arm om
Sietske heen en samen staarden ze naar
het gezicht van de oude man.
Moeder Hardmk lag op haar knieen
b1' het bed en streelde zachtjes de rim
pels van het vertrouwde gezicht. Nog
eenmaal gingen zijn ogen open.
Annavrouw wij samen
altijd.zo benauwd. ik kan niet....
hou me vast, Anne hou me vast
Toen vied zijn hoofd opzij, en snik
kend boog zich de kleine grijze figuur
over het bed, waarop boer Hardink van
„De Wijde Blik" zo juist de geest ge
geven had.
HOOFDSTUK VI.
Sietske Terlaer zat in de erker van
het Amsterdamse bovenhuis en keek
naar beneden in de drukke straat, waar
het fluitsignaal van de tram bij de halte
weerklonk, waar een venter zijn waren
luidkeels aanprees, waar auto's snorden,
voetgangers zich haastten over de natte
trottoirtegels. In de winkels aan de over
kant gloeiden de lichten reeds aan, een
felle Neonreclame zette de erker in een
rosse gloed. Sietske kon hier zitten sche
meren en peinzen.
De overgang was wel heel scherp en
plotseling geweest. Vaders ongeluk, de
verzoening, het sterven, de begrafenis.
De bespreking met de notaris, met moe
der en Hanne. Ook Frits en Harm wa
ren er bij geweest. Moeder had de twee
schoonzoons-in-spé erbij willen hebben.
Het was allemaal heel prettig gegaan.
Gelukkig, dat Harm en Frits het zo
goed met elkaar konden hebben, be
dacht ze. Geen wrijving, geen geschillen.
Moeder had gezegd dat Harm en Han
ne nu maar gauw moesten trouwen. De
boerderij moest een baas hebben Moe
der zou er blijven wonen. Hanne vond
dat heerlijk en Harm vond het best, hij
had een schoonmoeder uit duizend en
zou met haar nooit ruzie krijgen.
Vader's testament was gelezen. Wel
wonderlijk, had de oude notaris gezegd,
dat Hardink dat juist verleden jaar had
laten maken. Sietske had geconcludeerd:
dat was toen het conflict met Frits be
gonnen was. Hij had toen al voorzien
dat hij het hoofd zou moeten buigen.
En de notaris had een brief van vader
voorgelezen.
Als Sietske gaat trouwen moet ze er
voor zorgen dat ze nooit helemaal af
hankelijk wordt. Ze moest geld van zich
zelf hebben. Ik weet niet met wie ze
gaat trouwen en dat doet er ook niet
toe, maar als ze wil doen wat haar va
der vraagt, dan trouwt ze op huwelijks
voorwaarden.
Ze had Frits verlegen aangezien, maar
die had gezegd: Daar ben ik het goed
mee eens. Mijn grootste bezwaar is al
tijd geweest dat men zou denken dat ik
Sietske wilde om haar geld. Ik zou dat
zelf ook met anders wensen.
En zo was het gebeurd.
De trouwdag was gekomen. In alle
stilte waren ze gehuwd. Sietske was niet
in 't wit. In de kerk was het toch vol
geweest, de mensen hielden van sensa
tie. En na het formulier hadden de leden
van „Zanglust" hen toegezongen
Siets kreeg nog vochtige ogen als ze aan
dat ogenblik dacht, toen ze daar, hand in
hand met Frits, had geluisterd naar die
plechtige klanken.
Ze hadden ook afscheid genomen van
het koor. Het was geen dolle avond ge
worden, dat paste niet in deze omstan
digheden. Maar Driekus Krol was naar
voren gekomen en*had een toespraak ge
houden, zó, dat Frits aan het eind alleen
maar heel lang de hand van Driekus
had geschud en gezegd: Dankje, Drie
kus, dankje wél, man. En dat Frits, die
nooit om een woord verlegen zat
Later op de avond had hij toch nog
gesproken en de leden aangemaand bij
alle drang naar gezelligheid toch de
zangkunst niet te veronachtzamen. Een
prachtig cadeau hadden ze gehad
een radio met pick-up. En de school uit
Blijga gaf een geschenk, waarbij het ad
vies van het schoolhoofd merkbaar was:
twee albums met gramofoonplaten, sym-
phomeën van Beethoven.... „het be
gin van je collectie" had de bovenmees
ter gezegd.
Neen, ze zou de streek vanwaar ze
kwam niet gemakkelijk vergeten. Iedere
dag werd ze er aan herinnerd. De mooie
doek die over de tafel thuis gelegen
had, had ze meegekregen en prijkte nu
op haar eigen tafel. Maar in plaats van
het orgel stond nu een mooie piano in
de hoek.haar cadeau aan Frits!
Wat moet ik jóu nou geven? had
hij verrast en bijna ontroerd gevraagd.
Jezelf had ze geantwoord.
Het was een ongekende gewaarwor
ding, Frits iedere dag bij zich te heb
ben. 's Morgens het ontbijt. „Hij moest
al vroeg weg, want zijn school was een
eind verderop en hij was er altijd graag
op tijd. Maar ze was altijd present in
haar lange ochtendjas, waaraan ze eerst
wel even had moeten wennen, maar die
ze toöh wel gemakkelijk en heerlijk
warm vond. Dan waren er al de kleine
dingen van het huishouden, de leveran
ciers. Graag ging ze zelf boodschappen
doen in de winkels. Ze bleef gesloten en
zei niet veel, maar waardeerde de ge
makkelijke en hartelijke spraakzaam
heid van de Amsterdammer, die „dat
mevrouwtje" wel mochten omdat ze zo
weinig pretenties had en zo stipt con
tant betaalde.daar scheen in deze
„kouwe aardappelbuurt" nog wel eens
iets aan te ontbreken. Ze vond de poli
tiemannen en de tramconducteurs, wier
hulp ze in de eerste tijd van haar ver
blijf in Amsterdam vaak nodig had, aar
dig en voorkomend.
's Middags kwam Frits thuis eten, al
had hij daarvoor maar drie kwartier.
Overblijven wilde hij niet. Dan ging ze
wat wandelen of winkelen, of wel ze
bleef thuis bij de radio, en zat uren in
haar erker kijkend naar het straatge
woel beneden en peinzend over het he
den en het verleden. En 's avonds was
de gezellige maaltijd, alles keurig ver
zorgd, met kleine verrassingen. Van
haar moeder had ze uitstekend koken
geleerd en met plezier was ze een hele
middag in de keuken bezig om een ex
traatje klaar te maken. Geldgebrek had
den ze niet. Frits verdiende een behoor
lijk salaris en zij zelf had ook nog een
heel aardig centje van haar kapitaal
Zij zelf zou nooit op het idee gekomen
zijn, op huwelijksvoorwaarden te trou
wen, maar ze dankte haar vader in stil
te dat hij het zo gewild had. Het gaf
haar een idee van onafhankelijkheid;
als ze eens alleen kwam te staan
maar daaraan dacht ze dan maar niet.
Soms kwamen er collega's van Frits
oplopen, die hem een vlotte vent von
den en zijn vrouw aardig. De buren wa
ren kennis komen makenmet één
gezin, dat van een kantoorbediende met
drie kinderen, waren ze iets nauwer in
contact gekomen. Mevrouw Lauers was
een Zeeuwse en begreep hoe Sietske
zich moest aanpassen. Soms, als het kon
met de kinderen, gingen ze samen naar
het park vlakbij. Nu kon dat niet, het
was te koud en te nat.
(Wordt vervolgd).
