Invasie in de Franse tijd bracht
Texel in rep en roer
SLOTACCOORD
„De Texelse bivaks zijn model!"
Maar Pappa bleef thuis
Het Jeugdverhaal „De avonturen van Bim en Bam"
Oo reis
HEBBEN WIJ in de Tweede Wereldoorlog niets van de invasie te zien of te
horen gekregen, de invasie van de Engelsen in de Franse Tijd was dichter in de
buurt van ons eiland! „Zwaar dreunde het bombardement voor Den Helder op
27 Augustus 1799 de Texelaars wakker. De grote Engelse vloot was in actie ge
komen. De meeste schepen die er nog over waren van de Bataafse marine he-
sen op de rede van Texel de oranjevlag en sloten zich bij de Engelsen aan. Do
rest van de Bataafse schepen vluchtte naar de Vlieter", aldus meldt ons het
werk „Texel, Land en Volk in de loop der eeuwen" door J. A. van der Vlis.
Op vele plaatsen in ons land is de toe
stand ten aanzien van het kamperen in
de meest uitgebreide zin des woords nog
verre van volmaakt. Dat was de erva
ring van een verslaggever van „Het
Vrije Volk", die zijn artikel daarover als
volgt begon:
„De varkens achter dat huis in Erme-
lo zijn er op vooruitgegaan. Ze hebben
het buitenhok gekregen, want het is va-
cantietijd en de gasten, de mensen uit de
stad, wonen nu in de schuur, die an
ders hun domein is.
Als schuur mag het er wel zijn. Als
vacantieverblijf kan het er stellig niet
mee door. Er komt nauwelijks licht bin
nen. De zoldering is laag, want daarbo
ven is immers een vliering voor het op
bergen van oude rommel; in het seizoen
voor het opbergen van slapende toeris
ten. Vier volwassenen en drie kinderen
zaten daar in het halfdonker hun sper-
sieboontjes en gehakt te eten".
Hij vervolgt: „Honderden van zulke
slechte, soms ronduit mensonwaardige
bivaks zijn er. In Noord-Brabant, Over-
ijsel, op de Veluwe. Vooral op de Velu-
we. De Nederlandse Kampeerraad is
druk doende hier verbetering in te bren
gen. Dit is broodnodig, want het aantal
overnachtingen in wat in de wandeling
kampeerboerderijen heet, schat men op
vier a vijf millioen".
Vervolgens constateert het blad tot
zijn voldoening; „Doordat de meeste ge
meentebesturen goed met de Kampeer
raad samenwerken, heeft men na de
oorlog, toen er elk jaar honderden nieu
we bivaks kwamen, al heel wat bereikt
De consulenten controleren, brengen een
GECOSTUMEERDE RINGRIJDERIJ
VOOR MOTOREN
(Van een motorrijder)
Het was Zaterdagavond een leuk
schouwspel aan Den Hoorn. Eerst maak
ten de uit alle windstreken gekomen mo
torrijders een rondje door het dorp.
9 Paren waren gecostumeerd en voorts
verschillende bestuurders alleen. Er wa
ren 27 deelnemers. Eerst werd een ring-
rijderij gehouden en daarna een lang-
zaamaanwedstrijd. Om plm. 10 uur kon
de voorzitter van de M.C. Texel, de heer
C. P. Moojen, de uitslag bekend maken,
na eerst dank te hebben gebracht aan
hen die medewerking verleenden tot het
slagen van de attractieve sportavond en
de gevers voor de beschikbaar gestelde
prijzen.
Uitslag:
Ringrijderij: le prijs, D. G. Toolens
met mej. Timmer; 2e. L. Bakker met mw.
Houtop; 3e. P. Eelman met mej. de Rid
der.
Langzaamaanwedstrijd: le. A. v. Lie-
re; 2e. A. Koopman; 3e. Theo v.d. Vis.
Daar er 9 gecostumeerde paren waren,
werden de prijzen bij loting toegekend
aan: 1. de heer en mw. B. Dros; 2. de
heer en mw. J. Dogger; 3. de heer en
mw. C. P. Moojen; 4. de heer H. de Rid
der en mej. v. Heerwaarden; 5. de heer
Houtop en mej. Duinker.
advies uit aan de gemeente en als regel
ziet die er op toe, dat alleen exploitatie
vergunningen worden uitgereikt aan
hen, die de voorschriften opvolgen.
Zo heeft Texel bv. een speciale poli
tieman, die zich in de zomer met de
kampeerboerderijen bemoeit. Daaraan is
het te danken, dat de bivaks hier model
zijn".
wel jammer, dat 't deze week zo
slecht weer was, maar je zult je toch wel
goed hebben vermaakt, daar met de kin
deren in het zomerhuisje. Ik kan me zo
voorstellen, dat ze heerlijk uitgelaten,
rumoerig, vrolijk en dreinerig zullen zijn
geweest, nu pappa er niet is om geregeld
op ze te brommen.
Thuis is het wel erg stil, nu jullie er
geen van allen zijn. Ik zal je maar niet
vertellen hoe ik het de eerste morgen
heb gemaakt, zonder levende of mecha
nische wekkers. Want dan schaam ik me
diep. De volgende nacht heb ik er erg
onrustig door geslapen. Ik wilde niet
graag weer een gat in de dag slapen en
was zowat om het uur wakker om dan
verschrikt op het horloge te kijken.
Met het eten gaat het best hoor. Ik ben
aan het aardappelen en spek bakken,
warm groenteblikken op en koop soep
en Nasi-goreng kant en klaar in de win
kel. Dat gaat er wel leuk toe. Er schij
nen meer van die huisvaders te zijn, die
enige tijd als onbestorven weduwnaars
moeten leven. Vanmorgen stonden er 'n
stuk of drie met mij in de rij. We kwa
men allemaal zo echt onopvallend en
terloops binnen, zoiets als geslagen hon
den, met de staart tussen de poten. Ik
had juist gevraagd of ik asjeblieft een
stukje papier om mijn fles met Nasi-go
reng mocht toen het volgende slachtof-
Jer precies zo'n lege fles uit zijn zak
goochelde en heel schuchter ditmaal om
wat Bami-goreng vroeg.
„Bent U ook door uw vrouw verla
ten?" vroeg ik hem fluisterend. „Ja",
fluisterde hij terug. „Maar mijn vacantie
zit er nu bijna weer op!"
De derde meneer stond door 't raam
naar de lucht te kijken en deed of hij
er niet bij hoorde. Maar toen ik weg
ging hoorde ik 'm nog juist om een bus
met puree en klapstuk vragen.
Mijn middagmalen zijn overigens best
het aankijken waard hoor. Ik ben er nog
trotser op dan een pauw met twee staar
ten. De eerste keer had ik trouwens niet
in de gaten, dat er zout door de aardap
pelen moest en met mijn slaboontjes zit
ik een beetje. Ik weet wel, dat jij die
opbraadt met wat boter, zout en nog
wat. Ik dacht, dat het kaneel moest zijn,
maar ik geloof toch niet, dat de smaak
nu de juiste combinatie heeft.
De loodgieter is nog steeds niet ge
weest om de afvoerpijp van de goot
steen open te maken. Dat is erg lastig
voor het afwassen. Temeer omdat ik de
afwaskwast nu ook kwijt ben. Die is
1 eveneens in de afvoerpijp verdwenen. Ik
heb nu geen schone pannen meer en nog
maar enkele borden over. Schrijf me
eens hoe ik nu verder moet?
's Avonds is het wel erg stil, zo hele
maal alleen.
Groet de kleintjes van hun eenzame
vader en leer ze dat mooie liedje: „Mijn
pappie is enkel een foto" maar uit het
hoofd.
Geniet maar volop van zon en duinen.
Zaterdagavond zie je me wel weer ko
men opdagen.
Vele zoentjes voor allemaal
PAPPIE
P.S. Excuseer mijn schrift, want ik
heb bij het koken lelijk mijn duim ver
brand.
PP.SS. Kun je me niet wat meer huis
houdgeld sturen? Het lijkt net of alles
plotseling veel duurder is geworden.
HET BELANG VAN DE KAMP KAART
In een zojuist verschenen uitgave van
de Nederlandse Kampeerraad, getiteld
Vijf Jaren „Veilig Tehuis" wordt ten aan
zien van de kampeerkaart o.a. gezegd:
Een zeer belangrijk middel in de han
den van autoriteiten en gastheren is de
kampkaart. Een van de belangrijke leem
ten in het gehele stelsel is, dat er nog
te veel recreatiegemeenten zijn waar de
kampkaart niet als eis wordt gesteld
voor verblijf op kampeerterrein of in
kampeerboerderij en soortgelijke over
nachtingsgelegenheden, of waar de con
trole op de naleving van deze plicht zo
danig is, dat de bepaling van nul en ge
nerlei waarde is. Ook zijn er gemeenten
waar men te gemakkelijk kampeerver-
gunningen uitgeeft aan niet-kampkaart-
houders.
Waar het niet altijd doenlijk is we
gens wangedrag proces-verbaal te ma
ken, daar blijft het intrekken van de
kampkaart wel mogelijk. Naar mate het
aantal gemeenten toeneemt waar men
niet zonder kampkaart terecht kan, zal
de waarde van dit document toenemen.
Het verstrekken van een kampkaart
gebeurt als volgt: „Geen kampkaarten
worden afgegeven dan na ontvangen in
stemmend advies van de politie ter
woonplaats van aanvrager". Deze bepa
ling vormt de grondslag van alle werk
zaamheden van de Nederlandse Kam-
peerkaarten Centrale (NKC) en hierin
ligt tevens, zoals uit het voorafgaande
voortvloeit, het gehele bestaansrecht van
deze centrale.
De Nederlandse Kampeerkaarten Cen
trale is verplicht een kampeerkaart in te
trekken op verzoek van de politie in
dien de houder:
a. zich schuldig heeft gemaakt aan
vergrijpen tegen de openbare orde of
zedelijkheid;
b. de bepalingen inzake het kamperen
of de van overheidswege of door de ei
genaar van het kampeerterrein aan de
kampeervergunning verbonden voor
waarden niet behoorlijk heeft nage
leefd;
c. geweigerd heeft zijn kaart op eer
ste verzoek van de politie te tonen.
Zowel tegen de weigering van een
kampkaart als tegen intrekking daarvan
kan de betrokkene binnen 14 dagen in
beroep komen.
om ons vogeltje niet wil zin
gen," zegt Bam. Het is
ook heel vreemd, want Bim
en Bam zorgen er goed
voor en geven het volop
zaad en vers water. En
toch zit het daar maar zo
treurig te kijken. „Mis
schien wil het liever naar
buiten om met de andere
vogels rond te vliegen",
zegt Bim en hij neemt het
kooitje mee naar buiten,
maakt het deurtje open en
daar vliegt het vogel
tje er uit. Het is erg blij,
dat het weer vrij is. Het
zingt uit volle borst en 's
avonds komt het terug met
een heleboel andere vogel
tjes, die allemaal heel mooi
gaan zingen voor Bim en
Bam, uit dankbaarheid, om
dat Bim en Bam hun kleine
vriendje weer hebben laten
vliegen.
Zo was er een einde gekomen aan een
grote spanning, want de Engelsen waren
in die tijd een voortdurende nachtmer
rie geweest voor Fransen en patriotten,
die bang waren voor spionnen onder de
oranjeklanten en al zo lang een Engelse
landing vreesdenOrder was gege
ven dat bij een landing zeven waarschu
wingsschoten zouden worden gelost. De
kerkklokken zouden luiden en de bevol
king moest 't vee landinwaarts drijven.
Op het eiland onderschepte iemand een
brief van de „prins van Nassau" uit En
geland aan de kastelein van het Eier-
landse Huis en de Fransgezinde „pver-
heid riep een paar inwoners van Oude
Schild ter verantwoording, omdat zij een
lijst hadden opgesteld van Hollands-
Franse schepen, die door de Engelsen op
de rede waren genomen. Na 4 jaar patriot
tisch bewind onder Franse invloed, leef
de het Nederlandse volk in de verwach
ting, dat er eindelijk wat gebeuren
moest. In de vroege morgen van de 27ste
Augustus 1799 landde een grote troepen
macht in Den Helder. Dwars door Hol
land heen zou zij de Franse legers aan
vallen. IJlings kwam de Texelse ge
meenteraad nog dezelfde dag in spoed
zitting bijeen. Op het eiland lag een de
tachement Bataafse militie, niet groter
dan 50 a 60 man, onder commando van
kapitein J. Cornelisse. Op zijn woord van
eer beloofde hij aan het bevreesde ge
meentebestuur, dat hij het eiland niet
zou verlaten voor de vijand hem daartoe
noodzaakte. Na deze angstaanjagende
geruststelling besloot de gemeenteraad
om bij een mogelijk vertrek van het
detachement soldaten ter bewaring van
de rust, een deel van de burgerij van
wapens te voorzien. In de avondvergade
ring van dezelfde dag, toen kapitein Cor
nelisse zekerheid omtrent de landing in
Den Helder had, verklaarde hij, dat ge
wapend verzet tegen de overmacht nut
teloos zou zijn. De militaire noodzaak
„HET KIND" IN DE VACANTIE
De vacantie was voor de redactie van
„Het Kind" aanleiding om daarover in
het Augustusnummer van de 52e jaar
gang haar licht te laten schijnen,
Voordat men echter in de vacantie-
sfeer gebracht wordt, belioht C. Wilkes-
huis onder de titel „Nieuwe Wegen" de
maatschappelijke en didactische aspec
ten van de nieuwe wetsontwerpen van
Minister Rutten voor het voortgezet on
derwijs om vervolgens met zijn lezers
„Er met de tent op uit te gaan". In de
nieuwe rubriek „Het Oog van het kind
en het oog van de camera" introduceert
W. K. van Loon de Engelse film „Tom
Browns Schooldays". Dan komt er een
kostelijk dwaas verhaal van Godfried
Bomans en vertelt de jeugdschrijfster G.
Vollewens-Zeylemaker hoe zij in Zwit
serland kennis maakte met een „Kna-
ben-Institut" en zijn bewoners. Of babies
en kleine kleuters vacantie noclig heb
ben, of vacantie noodzakelijk is voor
de gezondheid, dat vacantie tijdloos
is, hoe kinderen in Zuid-Frankrijk de
vacantie doorbrengen, zijn vervolgens
o.a. onderwerpen waarover iedere op
voeders ook in de vacantie gaarne leest.
Handwerkende moeders kunnen hun
hart ophalen aan practische haak-, bor
duur- en naaiwerkjes en voor de school
vrije jeugd is er een kinderkrant met
verhalen en een puzzle. Een bijzonder
duidelijk en practisoh overzicht van de
oorzaken van het slechte eten door kin
deren is ontleend aan het Belgische Zus-
tertijdschrift.
Dit vacantie-nummer van „Het Kind"
werd ruim voorzien van tekeningen en
foto's.
was er dus al, zonder slag of stoot. Tien
soldaten bleven ter bewaring van de rust
bij het raadhuis achter. Hijzelf verliet
kort daarna het eiland en ging naar Me-
dembli'k „teneinde het vaderland nog el
ders van dienst te kunnen zijn".
De volgende morgen was het nieuws
van de landing overal op Texel bekend.
Uitbundig was de vreugde van de vele
oranjegezinden. Op alle torens werden
onder gejuich vlaggen gehesen, velen
tooiden zich met oranje en uit de andere
dorpen stroomden de mensen naar Den
Burg om nadere bijzonderheden te ver
nemen. De soldaten bij het raadhuis, die
nogal wat gedronken hadden, verbroe
derden zich met het blije volk, een van
de soldaten liep zelfs te zwaaien met een
oranjevlag. De grootste drukte was voor
het huis van de chirurgijn Ahlé op de
Vismarkt. De vlag van de toren in Oude
Schild was neergehaald op bevel van
Cornelisse, maar werd dadelijk na diens
vertrek weer gehesen.
Een dag later kwam er op het raadhuis
bericht, dat alle loodsen van Den Hoorn
zich met hun schepen naar Nieuwediep
moesten begeven om zich daar onder be
vel te stellen van admiraal Mitchel. Hon
derd soldaten van het landingsleger be
zetten op 29 Augustus de juist verlaten
Schans en namen in naam van de Engel
se koning en de Prins van Oranje het
eiland in bezit.
MAAR DRIE MAANDEN LATER ont
ruimden de Engelsen het eiland weer.
En nauwelijks waren zij vertrokken of
de Fransgezmden speelden weer de
baas. De oranjebomen werden opgeruimd
en de vlaggen van de torens verdwenen.
Het zou nog heel lang duren eer ze daar
opnieuw wapperden!
Texel was de naweeën van het Engel
se intermezzo niet dadelijk te boven.
Toen de gemeenteraad weer ongestoord
kon vergaderen, regende het klachten
van ingezetenen. De grieve volgt de grap.
Iemand die bij de Wezenputten woonde,
klaagde, dat de Engelsen en de Russen
bij het waterhalen zijn moestuin hadden
vernield. Sijbrand Keijser, de bekende
patriot, die in het provinciaal bestuur
zat en die in Den Helder vertoefde,
klaagde in een brief, dat de reeds ge
noemde Van der Hoop alle rogge in be
slag had laten nemen, zodat de bevol
king zelf zonder brood zat. De militairen
stonden toe, dat de ene bakker werkte,
terwijl de ander dit verboden was. Waar
om? Omdat de een oranjegezind, de an
der patriot was. De burgerij was ontwa
pend, de „eilandsgeweren" waren weg
gehaald en de officieren van de burger
wacht had men zelfs hun sabels ontno- i
men.
Het onderhoud van de invasietroepen
had bijna f 45,000 gekost, waarvan niets
was betaald. Bovendien betekenden de
requisities een schade van f 14,000. Van
de weggevoerde paarden en wagens
kwam slechts een deel terug. Vooral de
armen hadden het kwaad te verantwoor
den. De winter werd streng en er was
groot gebrek aan brandstof op het eiland.
Naarmate de keizer meer middelen
toepaste om Engeland tot onderwerping
te brengen, naar die mate werd de eco
nomische positie van de Texelaars slech
ter. Het continentale stelsel betekende
voor onze scheepvaart de genadeslag.
In een volgend artikel zal worden ver
teld van het bezoek van koning Lode-
wijk en Napoleon aan Texel.
HOOG WATER TER REDE VAN TEXEL
13 Aug. 2,23 en 3,06. 14 Aug. 3,14 en
4,03. 15 Aug. 4,24 en 5,26.
Aan het strand is het ongeveer een uur
eerder hoog water.
234. Ik begrijp niet waar-
FEUILLETON
door T. LODEW1JK
32.) Hij nam de tram, ging naar Zuid.
Daar woonde Ada, m een van de nieuwe
flats. Doelloos slenterde hij door de stra
ten, steeds dichter naar haar woning
toe. Hier was heten zijn handen
trilden, toen hij de kleine rode two-sea
ter voor de deur zag staan.
Hij liep snel langs, keek omhoog. Ja,
daar brandde licht. Zou ze iemand bij
zich hebben?
Hij kon daar toch niet zo maar aan
bellen? Dag Ada, hoe gaat het? Hij kon
wel een smoesje verzinnen, maar daar
keek Ada dwars doorheen. Trouwens
morgen zouden ze elkaar op het koor
spreken. Nee, dat ging niet.
Moedeloos stond hij op de hoek van
de straat, in strijd met zichzelf. Aan
Sietske dacht hij niet. Al de teleurstel
lingen, het gedwarsboomde verlangen
van deze avond joegen door hem heen,
maakten hem onrustig en roekeloos.
En opeens draaide hij zich om, liep
driftig naar de brede stenen trap. Hij
hoorde zijn schreden weerklinken in de
vestibule. Een rij belknoppen, namen
er naast. Hij was hier nog nooit geweest.
Hij tuurde de naambordjes af.... Ada
Siccama. Het lezen van haar naam gaf
hem een schok. Zijn hand strekte zich
aarzelend naar de belknop. Als ver
doofd hoorde hij het ringen van de bel.
Het was gebeurd. Het onherroepelijke.
Met een brommend geluid sprong het
deurslot open. Hij duwde de zware deur
opzij, sloot die weer behoedzaam en be
gon dan moedig, maar met het gevoel
als was hij een drenkeling, de trap te
beklimmen.
Wie is daar? Ada's stem.
Ik.
Het bleef stil. Hij liep door, ontwaarde
toen Ada's gestalte in het licht van het
portaal.
Frits! Jij?
Zoals je ziet. Hij zei het laco
niek, maar voelde zich niet heel op zijn
gemak.
Nu stond hij tegenover haar. Ze zag
hem verbaasd aan.
Frits.
Dag Ada.
Hij verbaasde zich over zijn eigen
zökeiheid van optreden, terwijl zijn hart
bonsde als een stoomhamer.
De verbazing op haar gezicht veran
derde plots in blijdschap.
Frits! Jij! Wat fijn! Ik zat zo moe
derziel alleen.... Frits herademde,
gelukkig had zij geen bezoek ik
dacht net: nu heb ik zoveel vrienden en
ik ben nog maar zo alleen.
Ik hoorde het glimlachte Frits
met de antennes van m'n ziel en ik
dacht: nu, dan zal ik dat arme eenzame
kind maar eens gaan opzoeken!
Ze voerde hem zwijgend de kamer in.
Ga zitten zei ze. Hij zat. Hij keek
rond. Zij stond bij de deur. Ze droeg
een gewone wollen jurk van een bijzon
dere kleur geel, die haar donker type
allervoordeligst deed uitkomen. Muil
tjes met bont omzoomd omsloten haar
slanke voeten. Ja, Ada was thuis. Dit
was Adathuis.
Hij keek haar aan.
Ik kom toah niet ongelegen?
Integendeelhaastte ze zich te
zeggen. Maar ik sta verbaasd, dat ik
aan je zat te denken en dat je opeens
voor me stond. Frits.... het leek wel
telepathie.
Misschien was het dat wel. Zo, dus
je hebt aan mij gedacht? Ik vreesde al
zo half, dat ik er voorgoed uit lag
Hij slaagde er in het luchtig te zeggen.
Jij? O nee.
Ze zei het zo rustig, zo gewoon. Het
verwarmde zijn hart. Hij ging gemakke
lijker zitten in de fauteuil, sloeg het ene
been over het andere.
Mag ik een glaasje water?
Frits, jij schurk! Om me zó op m'n
nummer te zetten. En ik vind mezelf
nog wel zo'n perfecte gastvrouw. Wat
wou je? 'n Borrel? Of koffie?
Je zult het gek vinden, maar ik
wou graag koffie. Ik ben me ervan be
wust dat ik nu bij jou thuis ben en bij
jou thuis wil ik koffie drinken. Gek?
Nee, ik snap het volkomen. Ja, dat
doen we, Frits. Ik moet even naar m'n
keukentje en dan zal ik je een kop kof
fie brengen zoals je zelfs in je stoutste
dromen niet verwacht had. Ze glipte
weg.
In de keuken stond ze een ogenblik
met de handen slap langs het lichaam.
Frits! Hij was er! En juist deze avond
had ze zich afgevraagd of ze niet te ver
was gegaan met haar koele houding, of
Frits zidh tenslotte, het spelletje moe,
niet had gekeerd naar die ander. En
langzaam keerde de triomfantelijke blik
in haar ogen terug. Neen ze had het wel
goed gezien. Ze had juist gehandeld. Nu
kwam hijzélf. Spontaan. En ze be
hoefde maar naar zijn gezicht te zien
om te weten, dat hij maar niet toevallig
in de buurt was en eens langs kwam lo
pen. Hij kwam om haar!
Zachtjes begon ze te neuriën, terwijl
haar bedrijvige handen bezig waren met
het klaarmaken van de koffie. Ook zij
had deze avond gezien als een zwart
gat. Ze had vrienden genoeg, maar ze
durfde het zichzelf nu bekennenze
had naar Fnts verlangd. Ze had thuis
gezeten, plannen gemaakthoe moest
ze handelen? En nunu was het niet
meer nodig. Hier, tien meter van haar
af, zat hij in een fauteuil. Bij haar. Hij
was naar haar toegekomen. En met on
feilbare intuïtie wist ze: ook hij had
met deze avond geen raad geweten en
maar één oplossing gekend.
Frits keek rond in de moderne, gezel
lige flat, met al die kleine gemakken,
die intieme details, die alleen een vrou
wenhand kan aanbrengen. Dit was Ada's
thuis. Dit was Ada.thuis. En plotse
ling wist hij heel zeker, dat hij niet los
van Ada was. Hier voelde hij zich weer
in de andere wereld, de wereld waarbui
ten hij niet kon leven.
Ada kwam binnen, een blaadje met
twee dampende koppen in de hand.
Ik heb hier alleen een werkster zei ze
dus 's avonds ben ik mijn eigen
dienstmeisje.
Ze zaten tegenover elkaar, dronken
hun koffie aandachtig, zwegen en zagen
elkaar aan. Langzaam weefde zich de
oude vertrouwelijkheid, maar nu veel
sterker, tussen hen. Hier, in Ada's eigen
sfeer, was ze vol zelfvertrouwen, vond
ze de zekerheid van optreden terug die
haar een ogenblik was ontglipt, toen
Frits daar plotseling uit het duister was
opgedoken. Haar blijde ontsteltenis was
geen toneelspel geweest.
En ook Frits had die opgemerkt. Het
had hem één ogenblik onbeschrijfelijk
gelukkig gemaakt, toen hij merkte hoe
welkom hij was. En nu zat hij daar rus
tig op Ada's kamer, dronk de koffie die
Ada had klaargemaakt, keek naar haar
dan Uw spoorkaartje ge- ZJ
haald bij de V.V.V. „Texel"
zoals ze daar zat, keek rond in de kamer
die haar thuis was. En hij voelde op
dat ogenblik alleen maar behoefte te
rusten, uit te rusten van alle onzeker
heid, zich neer te laten als in een heer
lijk warm bed en daar te liggen zonder
te denken, zich slechts vaag bewust van
de heerlijke ontspanning, de koesterende
warmte.
Ze zag het aan zijn gezicht.
Praat nu maar niet, zei ze en haar
stem had een zachte, koesterende klank.
Blijf nu maar rustig zitten. Blijf zolang
als je wilt. Doe alsof je thuis bent.
Ik ben hier thuis, zei hij zacht.
(Wordt vervolgd).
