De Vereniging van Oud-Leerlingen der
Lagere Landbouwschool telt 170 leden en
250 donateurs
SLOTACCOORD
Op reis
Het Jeugdverhaal „De avonturen van Bim en Bam'
Het leven in Canada
Het feit, dat het bestuur van de Ver
eniging van Oud-Leerlingen het aandurft
om reeds in de laatste week van Septem
ber haar winterseizoen te openen, be
wijst, dat de verenigmg springlevend is.
Dit bleek ook uit de aanwezigheid van
de plm. 60 aanwezigen op de vergade
ring van Donderdag 25 Sept. jl.
Voorzitter Jac. Kikkert spreekt zijn
grote blijdschap uit over deze goede op
komst en spreekt een bijzonder woord
van welkom tot de heer Laan, de actie
ve adviseur der vereniging, de heer J. C.
Rab, jurylid voor de lezingwedstrijden
en de heer Van Groningen als verslagge
ver voor de Texelse Courant. Ook de
jonge leden worden met een enkel
woord welkom geheten.
Het verenigingsjaar 1951-'52 was voor
de verenigmg zeer gunstig. De Praat-
avonden werden regelmatig gehouden en
trokken veel bezoek. De proef waarbij op
enkele praatavonden de aanwezigen
werden gesplitst in discussiegroepen,
mag zeer geslaagd worden genoemd. Bij
de lezingwedstrijd wordt nogal eens het
bezwaar genoemd, dat men geen goed
onderwerp weet te vinden. Voorzitter
hoopt, dat in het komende seizoen enkele
leden zich eens willen wagen aan een
boekbespreking.
De opvoering van de revue „Met de
Jan Plezier" is een enorm succes ge
worden. Deze revue kon driemaal wor
den opgevoerd voor geheel uitverkochte
zalen en leverde een behoorlijk batig sal
do op. Van dit batige saldo werd een be
drag van f 250 beschikbaar gesteld aan
het bestuur van de Lagere Landbouw
school voor aankoop van een modern
filmtoestel. Dit is inmiddels aangekocht
en men hoopt hiervan reeds deze winter
een goed gebruik te kunnen maken.
Het zomerprogramma vermeldde een
aantal excursies. Dit onderdeel van het
werk was geen volledig succes. Het voor
genomen bezoek aan de Jaarbeurs kon
door onvoldoende deelname niet door
gaan, de excursie over het eiland Texel
trok ook dit jaar een te klein aantal deel
nemers. Voor de excursie naar de N.O.-
Polder was meer animo. De deelnemers
hadden een goede dag.
Ook dit jaar leverde de vereniging 8
juryleden voor de Schapenfokveedag.
De wens, die de heer Laan op de alge
mene voorjaarsvergadering uitsprak ten
aanzien van de opening van de nieuwe
landbouwschool is niet geheel vervuld.
Het bleek niet mogelijk de school per 1
September te openen, maar het is nu
toch zover, dat de eerste praatavond van
het winterseizoen in de nieuwe school
zal worden gehouden. Bij de opening
van de school hoopt ook de vereniging
aanwezig te zijn met een flink aantal le
den.
Aan het jaarverslag van de secretaris,
de heer P. Bakker, ontlenen we nog het
volgende.
De vereniging telt momenteel 170 le
den en plm. 250 donateurs. Aan de le
zingwedstrijd in het vorige winterseizoen
namen 12 personen deel. Er werden cur
sussen gegeven in motorkennis, boekhou
den en Ned. taal. Peelname aan de Ou
we Sunderklaasviermg leverde een derde
prijs voor de vereniging op.
Woorden van waardering worden ge
sproken tot de heer Laan, die de stu
wende kracht der vereniging is en tot
mevr. Laan die door haar tractaties zorgt
voor een gezellige sfeer op de vergade
ringen. Bijzonder erkentelijk is de ver
eniging ook voor de medewerking van
de Texelse Courant, die steeds een plaats
wil inruimen aan de verslagen, die de
heer Van Groningen maakt, waardoor
het werk der vereniging in bredere kring
bekendheid geniet.
Secretaris wekt de leden op om actief
deel te nemen aan het werk van de ver
eniging. Onze tegenwoordige wereld
vraagt kennis en de plaats om deze op te
doen is voor u de vereniging van Oud-
leerlingen.
Uit het jaarverslag van de penning
meester, de heer Jac. Bakker, blijkt, dat
de financiële toestand der vereniging
goed is. Dit is goeddeels te danken aan
de opvoering van de revue. Zonder deze
zou het maar nauwelijks mogelijk zijn de
geldmiddelen op hetzelfde peil te hou
den.
Bestuursverkiezing.
Volgens reglement zijn de aftredende
bestuursleden, de heren Jac. Kikkert en
J. v.d. Geest niet herkiesbaar. Na enke
le stemmingen worden als nieuwe be
stuursleden gekozen de heren- H. de Lugt
en B. v. d. Beek.
In de hierna volgende pauze werden
de functies door het bestuur als volgt
verdeeld
H. de Lugt, voorzitter; P Bakker WTz.,
Den Hoorn 10. secretaris; Jac. Bakker,
„Amalia", P.H.Polder, penningmeester
B. v.d. Beek, 2e voorzitter; D. Wuis Szn.,
2e secretaris.
De heer Jac. Kikkert spreekt als af
tredende voorzitter hartelijke woorden
van dank tot de heer en mevr. Laan, zijn
medebestuursleden en de gehele vereni
ging voor de wijze, waarop zij hem het
werk gemakkelijk hebben gemaakt en
wenst de nieuwe voorzitter veel succes.
Als de heer Kikkert hierna de hamer aan
Henk de Lugt wil overgeven, verzoekt
deze hem deze vergadering nog tot het
einde te leiden.
Uit de bespreking van het winterpro-
gramma door de heer Laan blijkt, dat de
vereniging in 't komende seizoen op de
normale wijze verder gaat. Spreker acht
het van belang meer samenwerking te
zoeken met de oud-leden van de Land-
bouwhuishoudsohool en denkt o.m. aan
een gezamenlijke Kerstavond. Getracht
zal worden om als sprekers van de vaste
wal de heren Dr Grashuis en Ir Dijke-
Tex. Boysnieuws
Tex. Boys 1-Oosterend 1: 0-2.
Spoedig gaan de Boys tot de aanval
over, maar Oosterend was in het veld ge
komen met een enthousiasme, dat boven
dat van de Boys lag; door sneller reage
ren kwamen de Boys steeds iets te laat
bij de bal, ook de balbehandeling liet
wel eens iets te wensen over. In den be
ginne werd er tamelijk zenuwachtig ge
speeld, waardoor enkele mooie aanvallen
niet zuiver genoeg werden afgewerkt. O.
werd voor de rust in de verdediging ge
drongen, waardoor er een kluwen van
spelers voor het O-doel ontstond. De
weinige O-aanvallen waren niet zonder
gevaar, maar steeds wist de Boysverde
diging in te grijpen. Na ca. 25 minuten
spelen was het O. die de score opende,
bij een verrassende aanval werd de B.-
verdediging uit elkaar gespeeld en de
midvoor scoorde het le doelpunt. Ver
volgens een Boys-offensief, maar door
slecht plaatsen en te kort spel waren de
ze aanvallen te doorzichtig. Rust 0-1 voor
O.
In de 2e helft probeerden de Boys het
meer over de vleugels, hetgeen voor O.
gevaarlijker werd, maar steeds wisten
zij hun doel voor een doorboring te be
hoeden. Doch ook O. liet het er niet bij
zitten. Een voorzet van links werd door
een achterhoedespeler van de Boys niet
goed geraakt en de toen vrij gekomen
midvoor schoot no. 2 in de touwen. Hier
na raakte de animo bij de Boys zoek. Al
hoewel de O-verdediging nog enkele ma
len door het oog van een naald kroop,
bleef de stand 0-2 voor Oosterend.
Boys 2 bracht het er in zijn uitwed
strijd 'beter af, want Oosterend 2 werd
met 5-1 verslagen.
dan Uw spoorkaartje ge
haaldbij de V.V.V. „Texel"
ma te krijgen. De eerste is, zoals alge
meen bekend is, een specialist op 't ge
bied van de veevoeding en dierziekten,
terwijl Ir Dijkema door zijn reis naar de
Verenigde Staten wel in staat zal zijn al
lerlei bijzonderheden over de landbouw
in dat werelddeel te vertellen.
Van de uitgeschreven cursussen kan
op het moment alleen de cursus Motor-
kennis doorgaan. Voor de cursus Engelse
Taal zijn zowel voor beginners als voor
gevorderden 8 deelnemers. Dit moeten er
minstens 12 zijn.
Bij de bespreking van het winterpro-
gramma voert Joop Roeper het pleit
voor een cursus in het toiletteren van
paarden. Het blijkt telkens weer, dat ve
len niet in staat zijn een paard goed vóór
te brengen. Het bestuur zegt deze kwes
tie te zullen onderzoeken.
Tenslotte richt de nieuwe voorzitter
nog enkele waarderende woorden tot de
scheidende voorzitter. Het was me steeds
een plezier om hier onder uw leiding
aanwezig te zijn en ik heb hier zeer veel
opgedaan. Wij hopen ook in de toekomst
op uw medewerking te kunnen rekenen.
Hierna volgde sluiting. C.v.Gr.
„Kijk, Jumbo, nou gooien
we de bal aan deze kant in
die oude kachelpijp en als
jij dan blaast komt hij er
aan de andere kant weer
uit. Dat zal leuk zijn!" zegt
Bim. „Best", zegt Jumbo
en hij steekt zijn slurf in de
pijp. „Wacht *even, dan
gaan wij aan het andere
eind van de pijp staan om
de bal te vangen", roepen
Bim en Bam. „Ja! Nu mag
je gaan blazen!" roepen ze
dan en Jumbo blaast uit al
le macht. Maar, och help
een grote wolk zwarte roet
komt er uit de pijp en die
Bim en Bam zo zwart als
negers; Jumbo kijkt ontzet
naar hen en naar zijn eigen
zwarte slurf!
DOOR JOSIA
IV.
De bekleding van de Canadese
huiskamers is als de gordijnstof,
meestal sterk vergrote bloemen in
allerlei fantastische kleuren. Een ka
mer in één stijl is moeilijk te vinden en
alles lijkt stuk voor stuk aangeschaft.
De nieuwe meubelen zijn pompeus en
protserig met effen bekledingen waar
van de kleuren je pijn aan de ogen doen.
Citroengeel, kersrood, turquoise, cy-
claamrood e.a. Alles even fel en hard.
Modern is de zwart-wit zebrastreep, of
zwart-gele tijgervelbekleding. Ook vaak
allerlei grillige rechtlijnige vormen in
contrasterende kleuren.
Het hoofdmeubel is de chesterfield.
Deze lijkt heel veel op de bank uit ons
bankstel. Een enkele keer zie je een
compleet bankstel, maar vaak verschil
lende meubels in verschillende kleuren
bij elkaar gezet, zo schaars mogelijk.
Een tafel ontbreekt in de „dining-rooms".
Zelfs bijzettafeltjes zijn zeldzaam om de
eenvoudige reden dat er niets is om op
te zetten. Koffie- of theeuurtjes zijn er
niet. Ook niet 's avonds. Alleen als er
een echte „Thea" wordt gegeven 's mid
dags, of 's avonds een partij, dan kunt u
iets te drinken verwachten. Overigens
moet u niet vreemd opkijken als u er
gens een avond zit zonder iets gepresen
teerd te krijgen. Iets onvoorstelbaars
voor onze Hollandse gastvrouwen.
„Dinette,,, dat is een gedeelte van de
woonkamer, ingericht als eethoekje, zijn
hier zeer in zwang. U vindt dan vier
dhroom-stoelen met rood, of geel of
groen plasticbekleding rond een chroom
tafel met een plastic blad in dezelfde
kleur. Een tafelkleed of -laken zult u
echter missen, er wordt van het blad ge
geten. Wel is de tafel soms versierd met
chroom kandelaars met glazen kaarsen
en een potje kunstbloemen.
Over kunst gesproken. Tevergeefs zult
u hier uitzien -naar iets moois. Alles
glimt en fonkelt en glinstert. Alle kera
miek is enorm glanzend afgewerkt. En
hoe harder de kleur hoe mooier, en hoe
gewaagder (o.i. gekker) de kleurencom
binaties des te beter.
Zoals gezegd, uitzonderingen bevesti
gen de regel en bv. Wedgewood porce-
lein in al z'n uitvoeringen schijnt vrij
gewild te zijn.
Zo vol lawaai alle kleuren en versie
ring evenzo de radio-programma's. Iede
re Canadees beschikt over een of ander
enorm meubel in een of andere glim
mende gepolitoerde houtsoort met een
radio-ontvanger of een plastic gevalletje
in alle onmogelijke kleuren. Iedereen
heeft de radio aanstaan, maar niemand
luistert. „Luisteren" is trouwens onmo
gelijk zonder in razernij te geraken over
de reclame die om de drie minuten (tus
sen twee platen in) of hoogstens om het
kwartier de lucht ingezonden wordt. Na
een uur „radio-genot" hebt u de keus
uit minstens tien soorten zeep die alle
maal witter wassen dan de ander en
vijf soorten bier waarvan de een nog
„wellower" is dan de ander en een do
zijn merken sigaretten waarvan de
smaak ieder ander merk overtreft.
Daar tussen door muziek met als hoofd
schotel zang met allerlei drum- en trom-
petlawaai op de achtergrond. Als afwis
seling kreunende saxofoons, en een
plaatje pandekselmuziek toe. Een plaatje
Hammond-orgel klinkt al vrij klassiek.
Daar ieder station niet in staat is sterren
als Eing Crosby, Frankie Lane, Frank
Sinatra te bekostigen, wordt de luiste
raar vergast op imitaties van deze
grootheden, gekreund en gecroond door
alle mogelijke kleinheden.
He bouwen van een huis komt hier ge
middeld op f 9000. Daarin is verdiscon
teerd het hoge uurloon der vaklieden dat
oploopt tot 2,50 per uur!
Iedere Canadees heeft een basement.
Dit is een ruimte die onder het hele huis
aanwezig is. Een enorme kelder dus.
Meestal een meter onder de grond en een
meter er boven. Een flinke ruimte. Hier
vindt u de wasmachine, de verwarmings
kachel en een paar ingebouwde kuipen
om de was in te doen. Verder is de base
ment de opslagplaats voor alles wat niet
dagelijks in gebruik is. Gezien de hoog
te, is het niet verwonderlijk, dat vele
bouwers er een garage in bouwen.
De basement is opgebouwd van beton
blokken. Een vierkante muur van bijna
2 meter, die het fundament vormt voor de
woning. Deze wordt geheel in elkaar ge
zet, vaak met dak en al, en daarna wor
den de houten wanden aangebracht. Een
vreemd gezicht. De houten wanden wor
den veelal bedekt met een soort dik Ru-
beroïd, waarin de vorm van baksteen is
aangebracht en die bij voltooiing de il
lusie geven van een stenen huis. Bedrie-
gelijk voor de nieuweling, maar het ver
schil valt na enige tijd duidelijk op.
Soms besluit men om een stenen muur
te bouwen. Deze wordt dan gebouwd na
dat het houten frame met binnenwand
gereed is. U kunt dan ook een huis zien
dat geheel gereed is maar waaromheen
men de stenen muur metselt. Daarnaast
vinden geheel stenen huizen meer en
meer ingang daar er veel minder onder
houd aan is. U kunt zich indenken wat
een verf er voor nodig is een huis met
muren en al te schilderen.
De dakbekleding bestaat uit „Shin
gles". Stukjes hout die dakpansgewijs
over elkaar worden gelegd. Bij nieuw
bouw gebruikt men echter een soort
teerproduct in strippen dat op dezelfde
manier wordt aangebracht en veel duur
zamer is dan hout.
De ramen in de huizen zijn over het
algemeen kleiner dan in Holland, met het
oog op de felle hitte in de zomer en de
felle kou in de winter. Het formaat bij de
nieuwbouw wordt echter steeds groter.
Dit is waarschijnlijk te danken aan de
„Air conditionning" en verwarmings
techniek.
De entree van een Canadees huis is
altijd een stoep' i.v.m. de basement. Men
opent de voordeur en staat in een of an
der vertrek, soms zelfs een slaapkamer.
Dus geen gang of hall zoals wij die ken
nen. Erg vreemd en niet zo practisch
blijkbaar, aangezien alle nieuwe huizen
iets hebben dat een halletje genoemd
kan worden. Dit bestaat dan uit een heel
klein hokje in de hoek van de kamer met
een deur naar binnen en de voordeur.
Uitzonderingen
U zult huizen kunnen vinden met
voorportaaltjes, gangen en halls, maar 't
is niet gebruikelijk.
De woonkamers zijn zeer groot en f
vaak met een eethoek. In dit geval is de
keuken klein. Is er geen eethoek te vin- I
den, dan heeft men een woonkeuken.
Cottages hebben geen bovenverdiepin
gen en zijn meestal bedoeld als zomer
woningen. Bungalows zijn gelijkvloerse
woningen voor permanente bewoning.
Veel huizen hebben de zgn. Porch, een
overdekte waranda, de plaats waar men
op warme avonden de Canadees in z'n
schommelstoel vindt, of zelfs 's nachts in
z'n hangmat te slapen. In die gevallen
afgesloten met muggengaas. Deze poch
bevindt zich vóór het huis en heeft het
nadeel het binnenshuis vrij donker te
maken, aangezien het is overdekt.
Dit was ongeveer waarin de huizere
versohillen met de Hollandse. Drempels
vindt u alleen bij de voor- en achter
deur. Voor de rest kunt u schuifelen.
Groentetuintjes zijn zelden te vinden
en ook bloemen zijn schaars rond de Ca
nadese woning.
„De Sawn". Het grasveld rond het huis
vormt de trots van de eigenaar en wordt, i
dan ook concentieus bijgehouden en be
sproeid. Netjes maar eentonig.
Verlaat u het huis, dan bent u meestal
in een heel brede straat met tussen het
trottoir en de huizen veelal 1% meter
gras en tussen trottoir en de huizen veel
al een 5 meter ruimte. Alle straten zijn
beplant met bomen, speciaal de nieuwe
gedeelten en ook zijn alle straten ge
teerd. Zo niet, dan zijn het verharde we
gen met grof steenslag. In de centra der
steden vindt men normale straten zoals
iedere Hollandse stad die heeft. Dit is
hier alleen het geval in de wijken die
oud zijn en waar zich de winkels bevin- j
den. Echer straten zonder straatstenen.
Alles teer.
Het verkeer is snel, doch goed gere-
geld. Vrij veel verkeerslichten en voor 't
overige „Through-streets". Dit zijn stra
ten waar men door kan rijden terwijl al
le berijders van erop uitkomende straten
voorrang moeten geven en gedwongen
zijn te stoppen. In Holland bekend als
Stopstraten. In Amsterdam bv. de La-
raissestraat.
De snelheid in de stad is 30 M.P.H. en
op de Highways, snelwegen in de pro
vincie, 50 MP.H. Onachtzaamheid e.d.
zijn oorzaak van een vrij groot aantal
ongelukken. Daarvan de meeste door
veronachtzaming van het stopverbod in
de zijstraten.
(Wordt vervolgd)
FEUILLETON
door T. LODEW1JK
45.) Tot nu toe had hij zorgvuldig verme
den er met Sietske over te spreken.
Maar op een van die avonden, dat hij
thuis was tegenwoordig, begon zij er
zelf over.
Ik hoorde, dat Ada de solopartij
in de cantate zingt zei Sietske onver
wacht.
Van wie heb je dat gehoord?
Van Brederode.
Wat zei hij ervan?
O, niets.
En wat zeg jij ervan?
Wat zou ik daarvan moeten zeggen?
Jij kunt dat beter beoordelen dan ik.
Frits keek zijn vrouw aan, zoals ze
daar zat in haar stoel, erl het viel hem
plotseling op, dat ze veranderd was.
De laatste maanden had hij zich in
stilte steeds geërgerd aan haar houding,
stil, berustend, zwijgend. Ze was als een
voortdurende aanklacht, nochtans zonder
te klagen, door het huis gegaan, en ook
daarom liep hij vaak de deur uit. Hij kon
deze houding niet verdragen.
Maar Sietske was een andere. Ze zat
daar, beheerst, een beetje spottend-on
verschillig, als vermaakte ze zich over
iets waarvan hij niets wist. Plotseling
drong het tot 'm door hoe ver zijn vrouw
en hij deze maanden van elkaar verwij
derd waren geraakt. Wat wist hij van
wat er in Sietske omging? Wat had deze
verandering bewerkstelligd?
Hij nam haar op, van het hoofd tot
de voeten. Ze zag er leuk uit, dat stond
vast. Mevrouw Lauers had dan toch ein
delijk haar zin gekregen, en Sietske's
smaak langzaam maar zeker omgevormd.
En ze had iets in haar gezicht, iets strijd
baars, iets ongenaakbaars. Zoals ze daar
zat, was ze zeker een vrouw die de
moeite waard was, voor iedere man. En
hij was met haar getrouwd en waardeer
de het niet. Hij had zijn hoofd vol van
Ada.
Plotseling, voordat hij zich bewust
was van wat hij zei, stortte hij z'n hart
uit.
Ze zijn het er niet allemaal over
eens. Brederode niet en Lannooy ook niet
Waarom niet?
Zij vinden haa~ stem daarvoor niet
geschikt.
Hm.Ada en Bach, het lijkt me
wel een bonte combinatie.
Ja, maar het lijkt me toch geen ide
ale Bach-vertolkster. Maar voor de ope
raze lijkt me toch wel aanleg te
hebben voor het toneel.
Weer keek Frits Sietske scherp aan.
Wat bedoelde zij daarmee?
Ik ga het todh proberen.
Je kunt het altijd proberen. Maar
als het misgaat, kun je het niet opnieuw
proberen.
Je bedoelt?
Dan is de rekening voor jou. Je zet
•heel wat op het spel.
Wie niet waagt, die wint niet.
Maar wie een toren bouwt, berekent
eerst de kosten. Dat is een oud spreek
woord, maar nog altijd waar, Frits. En
bij die berekening moet je geen fout ma
ken.
Wil je zeggen dat ik een fout maak?
Ik zeg niets, maar je moet weten
wat je doet!
Siets zijn toon werd plotseling
weer vertrouwelijk als vroeger en hij zag
hoe er opeens een vreemde trek om haar
mond kwam zeg es eerlijk: hoe denk
jij er over?
Nou Frits, als ik het ronduit mag
zeggen: als jij werkelijk, als dirigent van
dat koor, er van overtuigd bent dat nie
mand het beter kan doen dan Ada Sic-
cama, dat het werk een succes zal wor
den als zij meezingt, dan zou ik zeggen:
trek je van al die dingen niets aan. Ga
dan rustig je gang. Ik heb volkomen ver
trouwen in jou en zelfs als het mis
zou gaan zou ik alléén maar denken: het
beste paard struikelt wel eens. Maar als
je zelf twijfelt, Frits, zou ik zeggen: be
gin er niet aan. Je zit nog niet vast ge
noeg in het zadel voor zulke experimen
ten.
Dat zei Brederode ook!
Ik kan hem niet anders dan gelijk
geven.
Ja maar Sietske, er zit ook een
hoop jaloezie tussen. Er zijn er een paar
die Ada niet mogen.
Als het dat alléén is zei ze met
nadruk, dan moet je je ook daarvan niets
aantrekken. Maar nogmaals, Frits, waag
je niet aan een exoerunent, waar je zelf
niet zeker van bent. Ben je overtuigd,
dat je er goed aan doet, waag het dan
gerust. Maar in twijfel, onthoud je er
van.
Frits zag zijn vrouw verwonderd aan.
Ja, ze was veranderd.
Ze gaf haar oordeel met zulk een ze
kerheid, haar houding was zo zelfbewust
en fier, dat hij zich opeens weer heel le
vendig kon begrijpen waarom hij inder
tijd zo vele avonden de tocht naar de
hoeve had gemaakt om daar Sietske te
zien. Nu, als zijn vrouw, was ze hem nog
veel méér waard dan vroeger als meisje.
Maar dan dacht hij aan Ada, aan de we
reld waarin zij hem had gebracht, haar
brillante 'persoonlijkheid, haar geestige
conversatie, aan alles wat zij voor hem
vertegenwoordigde: de grote wereld,
waarin hij zo verwachtingsvol zijn eerste
schreden zette. Hij zuchtte. Waarom was
•het leven zo ingewikkeld? En hij be
greep niet dat het leven alleen zo wordt,
als de mensen zelf het ingewikkeld ma
ken.
HOOFDSTUK -XII
Ada Siccama was niet dwaas. Ze wist
dat ze een hoge troef uitspeelde, toen ze
Frits, zij het langs een omweg, in feite
dwong zijn belofte gestand te doen.
Dit werk, ze wist het heel goed, lag
haar niet bijzonder. Het was haar gees
telijk vreemd. Maar Ada was in een
stadium gekomen waar het verstand
moest wijken. Ze zag zich in haar be
geerte gedwarsboomd en dat was ze niet
gewend. Nu zette ze alles op alles om
haar zin te krijgen. Ze had ook bij Frits
de eerste sporen van aarzeling gemerkt.
Zou die andere, die boerendochter, tóch
sterker zijn dan zij? Zou hij tenslotte
toch weer als een braaf huisvader in de
schoot van zijn gezin terugkeren, en
zich van haar ontdoen? Dat verdroeg
haar trots niet. Ze beeldde zich helemaal
niet in, dat ze tot in lengte van dagen het
met Frits uit zou houden, maar als het
ogenblik daar was om de band los te
maken, zou zij het doen en niet hij. Zij,
Ada, moest overal en altijd triomferen;
de gedachte aan een nederlaag kon ze t
niet verdragen.
In plaats van zich rustig te houden,
zich toe te leggen op de studie, probeerde
ze de beangstigende gedachten te ver- J
drijven door zich te storten in vermaak. J
Ze zat avond aan avond bij haar vrien-
den, met of zonder Frits, en dikwijls ging
het feest nog tot diep in de nacht door.
Reeds enkele malen had ze haar leraar
moeten afbellen, en die vermaande haar
ernstig, want ook hij, uiterlijk zo zelf
verzekerd, zag toch wel op tegen de
krachtproef die Ada wachtte. Maar Ada
was geen tegenspraak gewend en ze had
doorgezet.
Inmiddels besteedde Sietske ieder
ogenblik dat ze vrij kon maken thans
aan de muziek. Ze wist dat dit zo niet
door kon gaan, maar voor déze keer
moest al het ander wijken. Het ging niet
om carrière, het ging om haar levensge
luk en dat van haar kinden van
haar man, die, dat wist ze, met Ada Sic
cama zéker zijn ongeluk tegemoet ging.
(Wordt vervolgd).
