SLOTACCOORD
„De avonturen van Bim en Bam'
Het is weer zover!
Hollandsche Maatschappij
van Landbouw
Het Jeugdverhaal
I ÏTTTT PA PTTF VI TirHTFT TKf.FW
i-ML
Stoepker toegesproken door de heer P.
Dros Bzn.,
Spreker memoreerde het feit, dat het
50 jaar geleden is, dat de heer Stoepker
als lid der afdeling „Eierland" toetrad.
Spreker dankte hem voor zijn trouw en
het vele werk dat de heer Stoepker
voor de landbouw in het algemeen heeft
gedaan. Hij gaf daarop het woord aan de
secretaris, de heer Alb. Dros Dzn., die
het volgende zei:
„Mijnheer de voorzitter, met genoegen
neem ik even het woord om ook ons
oudste lid mede mijn hulde te betuigen.
Bij de woorden van de voorzitter sluit
ik mij gaarne aan, maar ik wil toch nog
even op een ander aspect wijzen.
Huldigen kan men op verschillende
wijze doen, bv. uit gewoonte of traditie,
maar ook naar de staat van dienst. Boe
ren staan bekend als nuchtere mensen,
die niet zo gauw met huldigen klaar
staan, men wil eerst zien waarvoor men
huldigt. Daarom doet men dit na een 50
jaren, in tegenstelling met andere be
volkingsgroepen waar men soms al hul
digt voordat de werkkring begint. Ik heb
de notulen eens nageslagen en hieruit
van onze veteraan een staat van dienst
samengesteld die er mag zijn en die
ongetwijfeld nog verre van volledig is.
De heer Stoepker heeft altijd een
voorliefde gehad voor melkvee. Toen in
1910 stemmen opgingen in Eierland een
Coop. Zuivelfabriek te stichten, was de
heer Stoepker één der eersten die hier
over enthousiast was. De heer Stoepker
was in deze, inmiddels tot stand gekomen
Coöperatie spoedig een vooraanstaand
persoon en meerdere malen de grootste
leverancier. Daar deze coöperatie niet
op goede coöperatieve leest geschoeid
was en men niet over goed water be
schikte, was deze Coop, geen lang leven
beschoren. In 1928 werd tot liquidatie
besloten. Door deze gang van zaken was
de boeren hun portemonnaie lichter ge
worden, men was een illusie armer ge
worden, maar een ervaring rijker, wat
tenslotte ook winst kan zijn. Men wist
nu hoe het niet moest.
Deze gang van zaken stond de
heer Stoepker slecht aan en reeds in
1929 werd door de heer Stoepker en
enige anderen, besloten, een nieuwe
coöperatie te stichten. Deze coop., „Een
dracht" werd gegrondvest op zuiver
coop, grondslag. Op de oprichtingsverga
dering heeft Dr Scheij gezegd: Eenmaal
zullen de mensen die deze zaak aan
durven, geëerd worden. Nu is dit dan zo.
Hulde aan de heer Stoepker die met en
kele andere mensen zo'n waagstuk aan
durfde Tot grote zege is dit gedurfd op
treden voor de Texelse boeren gewor
den. Toen de beide bestaande fabrieken
te De Waal en Den Hoorn hun poorten
sloten en de leveranciers en bloc naar
de „Eendracht" kwamen, moet dit voor
de heer Stoepker een grote dag geweest
zijn. Om het in zuiveltermen te zeggen,
het was meer dan 40 plus. Stoepker was
vele jaren voorzitter en is nu erevoor
zitter.
In 1915 werd door de stuwkracht van
de heer Stoepker de paardenverzekering
D.E.L. opgericht, waarvan de heer
Stoepker 25 jaar administrateur was.
In 1930 werd op advies van de heer
Stoepker de Rundveeverzekering opge
richt van welke verzekering de heer
Stoepker nog steeds de administratie
voert; hulde voor zo'n vitaliteit.
De heer Stoepker is voorzitter van de
vereniging Texel tot verwerking van in
nood geslachte en gestorven dieren.
Ook op maatschappelijk terrein heeft
onze jubilaris zijn sporen verdiend. In
vele commissies nam hij zitting!"
Hierna overhandigde de heer Dros de
heer Stoepker de draagmedaille der
Mij. en zei: „Vriend Stoepker, het is mij
een voorrecht namens het hoofdbe
stuur en onze afdeling u hier de voor
het 50-jarig lidmaatschap ingestelde
draagmedaille der Maatschappij te mo
gen overhandigen en ik spreek de wens
uit, dat u niet zult schromen deze on
derscheiding bij officiële gelegenheden
te dragen. Dat u dit nog dikwijls in goe
de gezondheid moge doen. Hartelijk ge
feliciteerd met deze onderscheiding".
De vitale jubilaris mocht een ovatie
in ontvangst nemen.
Ir Tuinman reikte namens het Hoofd
bestuur hierna de daarbij behorende
oorkonde uit. „In deze oorkonde gelieve
u een bewijs te zien van dankbaarheid
van de boerenstand voor al het vele, dat
u in ons belang heeft gedaan. Zulke bou
wers als u hebben wij maar al te hard
nodig", aldus Ir Tuinman.
De heer Stoepker werd ook nog harte
lijk toegesproken door de heer Jac. Roe
per, die vervolgens het woord richtte tot
de heer H. Keesom, die reeds op 19-ja-
rige leeftijd lid van de Mij. werd. De
vader van de jubilaris heeft jarenlang
het voorzitterschap van de afdeling
„Texel" bekleed. De jubilaris zei echter,
nooit veel voor een bestuursfunctie te
hebben gevoeld. Waar hij als handelaar
dikwijls aan het vasteland vertoefde, zou
het vervullen van een bestuursfunctie
trouwens wel bezwaarlijk zijn geweest.
Ook de heer Keesom werd met een
fraaie medaille vereerd.
Ir Tuinman zei bij het aanbieden van
de oorkonde: Door trouw en saamhorig
heid zullen wij er komen, vooral met
„Nee, jullie kunnen niet
mee", zegt de kapitein te
gen Bim en Bam, die zo
graag een boottochtje zou
den maken. Maar als het
donker wordt en alles stil
is, sluipen ze stiekum toch
aan boord. Ze dragen een
grote pijp mee. De volgen
de morgen vaart het schip
de haven uit. Maar waar
zijn Bim en Bam gebleven?
Ze zijn nergens te zien.
Als het schip terug is. in de
haven, komt Bims olijke
snuituit de schoor
steen kijken. De kapitein is
zo beduusd, dat hij de si
gaar uit zijn mond laat
vallen.
De slimmers hadden de
grote pijp zo neergezet, dat
het precies een tweede
schoorsteen leek en daarin
hebben ze al die tijd ver
borgen gezeten! Nu rennen
ze de wal op en vlug ook,
want ze willen liever geen
kennis maken met de
knuisten van de kapitein!
De oogstwerkzaamheden zijn groten
deels weer achter de rug. Menigeen is
reeds druk bezig met het stoppelploegen
voor zover dit nog niet is gebeurd.
Boer en tuinder gaan zich thans afvra
gen welke gewassen het volgende jaar
verbouwd -zullen worden en hoe de be
mesting zal moeten zijn.
Nu kan men natuurlijk een mm of
meer „luk-raak" bemesting toedienen
met de gedachte, dat het wel weei goed
zal komen. „Immers", zo redeneert men
dan, mijn vader en grootvader hebben
ook altijd goed geboerd en ik, ik ben
van jongsaf opgegroeid in dit bedrijf, zou
ik niet weten wat en hoe ik moet be
mesten?"
Deze redenering gaat er gelukkig
meer en meer uit, wij zeggen gelukkig,
want anders zou het er met de produc
tiviteit van onze hedendaagse land- en
tuinbouwgronden niet te best voorstaan.
Het luk-raak mesten is uit den boze en
bovendien zeer on-economisch. In het
hedendaagse leven is een moderne be
drijfsvoering noodzaak. Een van de be
langrijkste voorwaarden hiervoor is wel
het oordeelkundig mesten van de grond.
Het is nl. zo, dat men hierbij met al
leen rekening moet houden met het te
verbouwen gewas, doch ook met de
meer of mindere rijkdom van de grond
aan plantenvoedende stoffen. Hierbij is
grondonderzoek noodzakelijk. De beste
tijd hiervoor is thans weer aangebroken.
Een van de meest urgente vragen is
wel die van de zuurgraad. Hoewel er in
dit opzicht in de na-oorlogse jaren wel
een verbetering valt te bespeuren, blijkt
nog steeds weer dat veel misoogsten en
opbrengstdervingen een gevolg zijn van
een te hoge zuurgraad lage pH) van
de grond.
Voor verschillende meststoffen is thans
de uitstrooiperiode weer aangebroken.
Wij denken bv. aan Thomasslakkenmeel,
de fosforzuurmeststof, die door zijn hoog
kalkgehalte de pH van de grond gunstig
beïnvloedt. Bezint eer ge begint. De kos
ten van het grondonderzoek vallen in het
niet, bij de voordelen dat het u biedt.
Pe land- of tuinbouwconsulenten in uw
omgeving zullen u gaarne van advies
dienen.
zulke figuren, uit wie het vaste funda
ment gevormd wordt.
Nadat de heren C. H. Roeper, Alb.
Dros Bzn., en Jurr. Beumkes nog resp
namens de Coop. Aankoopvereniging,
de Vereniging voor Bedrijfsvoorlichting
en de Stichting Lager Landbouwonder
wijs Texel hun gelukwensen aan de af
delingen van de Holl. Mij. van Land
bouw hadden aangeboden, was het woord
aan de serveersters en kellners.
Na het diner begon een Bonte Avond
met een welverzorgd programma. Ge
start werd met een beeld uit het grijs
verleden: de oprichtingsvergadering in
het logement van Raven. De heer Stoep
ker speelde de rol van de ouwe kaste
lein met verve! Het was een alleraar
digst en allergezelligst geheel. Het werd-
vlot gespeeld en dat kan van alle stukjes
gezegd worden. Er kwam een doodzieke
koe op het toneel, die even doodziek af
stapte, er verscheen een diligence met
de heer Joop Roeper als koetsier. De au
tomobiel van dokter Wagemaker, de
eerste van Texel, kwam die diligence
weer verdringen. Een dameskoor zong,
mevrouw Laan declameerde. Kortom,
het was een alleszins geslaagd program
ma. Aan het slot hield de heer Laan een
indrukwekkend betoog rond het Eeuw
feest.
De klok wees reeds twee uur toen de
tafels en stoelen op zij gingen om de
danslustigen ruim baan te geven, maar
aan de wijzers van die klok heeft nie
mand zich gestoord, want slechts een
maal in de honderd jaar vier je tenslotte
een Eeuwfeest!
Honderd-jarig bestaan
(Vervolg van pagina 1).
In Hotel Texel.
DE KLOK in het feestelijk versierde
Hotel Texel wees precies 8,20, toen de
heer Jac. Roeper Johzn. de aanwezigen
van harte welkom heette. Ik hoop, dat ik
deze hamer, aldus spreker, nog dikwijls
zal mogen hanteren, wel ben ik ervan
doordrongen, dat hij niet spoedig weer
gebruikt zal worden op een feest als dit!
Spreker verheugde zich over de aan
wezigheid van zo'n grote sohare van
feestvierders. Hij richtte zich in het bij
zonder tot de overkantse gasten en tot
de heren Van Groningen en Laan, wier
werk zulk een algemene waardering
geniet. De heren C. Stoepker, H. Keesom
en N. W. J. Schumaker dankte spreker
voor hun trouw aan de Holl. Mij. van
Landbouw. Alle drie vierden nl. hun
gouden jubileum als lid.
Het corps van serveersters en kellners
stond reeds gereed om de gasten ervan
te overtuigen, dat de keuken van de fa
milie Kikkert niet voor niets zo'n grote
vermaardheid heeft verworven en daar
om meende de heer Roeper terecht zijn
gehoor niet te moeten vermoeien met
een lange rede of een compleet histo
risch overzicht (dat toch ook in de Tes-
selaar wordt afgedrukt! Red.) Reeds
honderd jaar terug waren er mensen die
de noodzaak van organisatie inzagen, on
der geheel andere omstandigheden dan
thans. Talrijke mensen hebben hun
krachten gegeven. Hoe het kwam, dat
men altijd bereid was de schouders er
onder te zetten? Wel, het was goed werk
en het genoot de steun en waardering
van de boeren Wij hopen, dat u die
steun blijft verlenen! Spreker besloot
met de hoop, dat de avond in overeen
stemming zou mogen zijn met het doel
van de Maatschappij. Het ensemble Co
Siewerts, dat de gehele avond en de
nacht zulk een uitnemende medewer
king zou verlenen vooral gewagen
wij met hulde van de wijze waarop zij
de muzikale omlijsting verzorgde! de
muziek zette een „In de Gloria" in en
dat werd natuurlijk spontaan meegezon
gen! De heer Roeper merkte nog op, dat
het oude notulenboek, waarvan slechts
één exemplaar bestond, gecopieerd is
door de heer J. Roeper Nzn.. van Oost.
Een knap stuk werk, dat tijdrovend is
geweest!
Nadat burgemeester De Koning een
kort woord had gesproken werd de heer
FEUILLETON
door T. LODEW1JK
50.) Op de piano stond 't klavieruittrek
sel van de cantate, die deze avond ge
zongen werd.
Heb je daaruit gespeeld? vroeg
hij verwonderd aan Sietske.
Wat dacht je dan had ze geant
woord. Ik moet toch weten wat jij mor
genavond dirigeert!
Nu zat ze in de zaal, maar hij wist
niet waar. Op de voorste rijen had hij
haar, zoeven bij zijn binnenkomen, niet
gezien.
Maar toen het koor en orkest wacht
ten op het beginteken, maakte hij zijn
karakteristieke gebaar, als schoof hij de
zorgen uit zijn hoofd weg en hief de di
rigeerstok op.
Reeds na het eerste nummer was het
applaus hartelijk. Maar naarmate het
programma vorderde, won 't aan kracht
En toen de pauze aanbrak, kwam er een
ovatie, die Frits noodzaakte, op zijn
schreden terug te keren en dankbaar te
buigen voor die hulde. Hij liep naar de
concertmeester, drukte hem de hand en
weer dreunde het applaus.
Het gaat best meneer Terlaer,
zei de violist maar het zwaarste komt
nog. Hij knipte met de ogen in vrien
delijke verstandhouding.. Maar dat
komt óók goedaan ons zal het niet
liggen.
Nee, dacht Frits aan het orkest
zou het niet liggen. En ook niet aan het
koor. Wat hadden ze gezongen van
avond. Een prachtkoor was het. Trots
doorgloeide zijn borst als hij er aan
dacht en een gevoel van dankbaarheid
tegenover zijn oude vriend Brederode.
Hij spoedde zich naar de solistenka-
mer. Daar zat niemand. Alleen Lannooy
was aanwezig.
Waar zijn de solisten?
Ik weet het niet verklaarde die
achtenswaardige man en het leek wel of
hij wat met zijn houding verlegen was.
't Is natuurlijk allemaal een beetje on-
gewoon.
Meneer Lannooy, wie is de sopraan
vanavond?
Hij zag aan Lannooy dat die het wist,
maar de voorzitter verklaarde met een
uitgestreken gezicht: Als u 't mij vertelt
weet ik het ook.
Maar ik moet toch nog even met de
solisten spreken, stampvoette Frits.
En waar is meneer Brederode?
Tja.zei de voorzitter, niet op
zijn gemak.
Meneer Lannooy, op deze wijze
wordt het voor mij werkelijk te zwaar.
Kom meneer Terlaer. neem het
maar niet zo zwaar op. Ik heb zoeven me
neer Brederode gesproken en die zei
woordelijk: als er iets mis gaat, kan dat
alleen doordat het dak van de concert
zaal instort. En meneer Brederode is
geen opschepper, zoals u weet. Laat het
maar aan hem over.
Er zat niets anders op en daarenboven
klonk de bél. Fnts liep als een ijsbeer
in de kamer op en neer. Lannooy was
reeds verdwenen naar zijn plaats in het
koor.
Vanuit de zaal klonk luid applaus. De
solisten. Idiote boel, mopperde Frits. Die
lui in de zaal wisten nog eerder dan de
dirigent wie de solisten waren wie de
sopraan was. Hij hoorde de stem van
Lannooy, die iets mededeelde, hij ver
stond duidelijk de naam van Ada Sicca-
mawegens ziektetoen weer
applaus, luider dan zoëven. Lannooy
had het gebruikelijke prevelement je ge
maakt. Soliste plotseling verhinderd, an
dere ster, clementie van het publiek.
Als schreed hij ter galge, zo ging hij 't
podium op, terstond door luid handge
klap ombruist. Maar zijn blik hechtte
aan de plaats vóór het orkest. Daar zat
Weener en naast hem.
Frits verstijfde. Een ogenblik weiger
den zijn benen de dienst. Want naast de
jonge tenor zat, in een lange, moiré-zij-
den japon die haar frisse schoonheid nog
duidelijker deed uitkomenSietske!
Zijn eigen vrouw!
Wat is dat voor een mop? ging
het door Frits, maar toen opeens, als 'n
lichtstraal, schoot de herinnering door
hem heen. Sietskeeen der beste
koorleden, zo'n goeie stem.... Sietske,
waarom zet je niet dóór, waarom stu
deer je niet?die klavierpartij op de
pianodie uithuizigheidde ge
heimzinnigheid van Brederode.
Na een aarzeling van een ogenblik
liep hij door, knikte naar Weener, en
pakte toen opeens Sietske's hand.
Fnts ze zag hem stralend aan
we redden het, wij samen!
Wij samen een ogenblik trok een
kramp om zijn mond. Wij samen! Dat
was Ada's leidmotief geweest. Maar het
was nu geen tijd voor nadenken. Het
publiek zat nu doodstil te wachten.
Frits keek een ogenblik rond, voor hij
het sein tot beginnen gaf. Daar stonden
ze, zijn trouwe lui van het koor. Lan
nooy, die vol verstandhouding knipoog
de, al de anderen met lachende gezichten.
Hij keek naar het orkestze leken
allen met elkaar één complot te zijn,
want overal was dezelfde plezierige ver
wachting, en de concertmeester knikte
bijna olijk. Toen hief hij de hand op.
De eerste accoorden gaven hem zijn
rust terug. Het ging als altijd, goed. Hij
wilde nu niet denken aan wat straks ko
men zou en hij werd er zich bijna pijn
lijk van bewust, dat een eventueel te
kortschieten van Sietske hem oneindig
dieper zou wonden dan Ada's falen had
gedaan. Maar ze zong onder de gunstige
omstandigheden, het publiek zou haar
vergeven en de critici zouden wel reke
ning houden met de plotselinge solisten-
verwisseling.
Weener en Siets waren opgerezen,
Frits keek een ogenblik terzijde. Wat
straalde Sietske! Ze leek wel een konin
gin! En met plotseling terugkerend ver
trouwen strekte hij zijn hand naar de
solisten.
Het duet! Dat vreselijke duet! Maar
nu klonk het, zoals-hij het in zijn ge
dachten reeds had gehoord. Sietske en j
I Weener moesten hebben gerepeteerd,
druk gerepeteerd in die paar dagen.
Voor het eerst hoorde Fnts zijn vrouw
zingen in de concertzaal, en bijna vergat
hij dat hij moest dirigeren. Hoe graag
had hij nu gezeten daar, in een dier rij
en stoelen, om alléén maar te luisteren.
Sietske's stem was van een natuurlijke,
gave lieflijkheid. Frits hoorde wel enke
le tekortkomingen, die eerst na veel oe
fening zouden verdwijnen, maar de to
taal-indruk was glanzend.
Als in een roes dirigeerde hij verder.
Weener zong zijn aria.... Frits be
hoefde geen spijt te hebben van zijn
keus.
Toen kwam de solo van Sietske samen
met het koor. Haar stem klonk stralend
en jubelend boven alles uit. Eén ogen
blik liet Frits zijn dirigeerstok rusten en
keek naar zijn vrouw zoals ze daar stond I
te zingen, gelukkg, onbekommerd, stra
lend. Het koor, het orkest, goed getraind,
gingen hun gang. Ze zouden het stuk
uitzingen en spelen, al liep hij nu weg.
In de voorste stoelenrij zat Brederode en
zag het gebeuren. Hij greep glimlachend
Huyberts bij de arm. Onze dirigent is
totaal wég! zei hij en Huyberts, die
meer begreep dan wist, knikte lachend
terug.
Toen herkreeg Frits zijn zelfdiscipline.
Met vaste hand leidde hij het ensemble
naar het eind. En toen stond hij, als ver
doofd, overweldigd door een applaus dat
maar niet eindigen wilde. Hij zag bloe
men, bloemen, zag Sietske dankend bui
gen, een grote bouquet rozen in de hand;
zijn rozen. Want hij had alvast maar
bloemen voor de soliste besteld, al wist
hij niet wie ze was. Alleen het feit, dat
ze hem uit de penairie hielp, was im
mers wel een bouquet waard! Maar nu
stroomde z'n hart vol blijdschap, toen hij
Sietske zag staan, zijn bloemen in de
hand geklemd.
Hij liep op de solisten toe, drukte
Weener de hand en zag toen Sietske aan.
Sietszei hij moeilijk, en zijn
stem was nauwelijks verstaanbaar te-
HET DORPSHUIS
Het Dorpshuis te Den Burg komt ook
dit winterseizoen weer beschikbaar voor
cursisten, het houden van vergaderin
gen, repetities enz. Gegadigden gelieven
zich te melden, bij een der bestuursle
den: mevr. Vrijdag-Keijser, de heer W.
Wassenaar of de heer Jb. van Heerwaar-
den, Molenstraat 28.
Voorts wil het bestuur de leerlingen
van de scholen te Den Burg, die hun
twaalfuurtje onder de middag op school
of elders in het dorp consumeren, in de
gelegenheid stellen hun boterhammen
in het Dorpshuis te verorberen, waarbij
hun dan koffie of thee zal worden ver
strekt. De proef zal een maand duren
en er moeten zich minstens 20 deelne
mers melden. Opgave vóór 1 November
bij een der genoemde bestuursleden.
Sportnieuws SVC.
Het le speelde Zondag thuis tegen
Vesdo 1 uit Schagerbrug en wist geen
enkele punt op De Cocksdorp te houden.
Het weer deed veel afbreuk aan het spel.
Het eerste doelpunt van V. werd ge
maakt enkele minuten voor de rust, het
2e kort na de hervatting: 2-0. Met deze
stand kwam ook het einde van de spor
tieve wedstrijd die docr de heer Keijser
goed werd geleid.
In de morgenuren speelde het 2e te
gen Oosterend 2. Lange tijd bleven doel
punten uit, maar na een kwartier spelen
in de 2e helft, zorgde C. Wetsteen voor
een 1-0 voorsprong. Hoe O. ook zijn best
deed om een gelijkspel uit het vuur te
slepen, de achterhoede stond niets meer
toe.
Zondag a.s.: SVC 1-Sint Boys 1, 2,30 u.
Zeemacht 2-SVC 2, 10 uur.
Zaterdag 4 uur: SVC A-Tex. Boys A.
S. V. Texel.
De enige wedstrijd die hier gespeeld
werd, nl. adsp. A-Watervogels A is
weer een dikke overwinning geworden:
8-0 weer liefst. Dat hier niet veel aar
digheid aan is voor de jongens zelf is
te begrijpen, maar toch is het nodig om
zo goed mogelijk te blijven spelen en
voldoende intensiteit aan de dag te blij
ven leggen.
Zondag a.s.: Texel 1-Succes 1; Texel 3-
Watervogels 4. Adsp. A uit naar N.-
Niedorp; Adsp. B uit naar De Koog A.
ESPERANTO EN HET TOERISME
In vrijwel alle landen van Europa zijn
deze zomer gidsen verschenen in Espe
ranto. Kort geleden verscheen ook de
officiële gids voor de stad Wenen met
teksten in het Esperanto.
ZAKENNIEUWS
Op de markt had een demonstratie
plaats met het Bardahl Olie bijvoeg
sel.
In de loop van de Wereldoorlog 1940
1945, toen het spoedig duidelijk werd,
dat de uiteindelijke uitslag ervan gro
tendeels zou afhangen van het mecha
nische rendement van de gebruikte uit
rustingen, begonnen de verantwoordelij
ke lichamen de kwestie van „betere sme
ring"" zeer ernstig onder de loupe te
nemen. Daarbij werd het Bardahl Olie
Bijvoegsel ontdekt. Dit geheel syntheti
sche smeermiddel, op het eerste gezicht
gelijk aan een lichte machine-olie, biedt
vele uitzonderlijke kwaliteiten, zowel
op het gebied van vermindering van de
wrijving als op het gebied van kool
stof, bezinksel- (sludge) en zuurbestrij-
ding. Wanneer Bardahl Olie Bijvoegsel
met onafhankelijk welke olie of vet ge
mengd wordt, wordt de oxydatie van
deze smeermiddelen verhinderd. Dit is
dan ook de hoofdreden waarom het ef
fectief gebruik van deze oliën en vetten
op zijn minst wordt verdubbeld.
Het Bardahl gewone olie-mengsel ver
mindert de wrijving op alle gesmeerde
delen aanzienlijk. De vereiste stuwende
kracht vermindert, bijgevolg eveneens
de slijtage op zulke delen. De slijtage van
bewegende delen van motoren en ma
chines wordt verminderd tot tenminste
50 pet. van de vroegere slijtage.
I midden van het gedruis dat de zaal ver
vulde.
Sietsditdit vergeet ik
nooit! De rest was een droom. De solis
tenkamer, bloemen, gezichten, stemmen.
Brederode met een gezicht als een on
deugende Sinterklaas. Huyberts, Wee
ner, Laïinooy alle bestuursleden en zo
waar de criticus Hasselink, die zich
moeizaam een weg baande door het ge
drang.
Terlaer, kerel zei hij ik wil je
even feliciteren. Met je concert, maar
nog méér met je vrouw.
Feliciteer me maar zei Frits ge
lukkig, met een blik op Sietske die te
midden van een drom mensen tegen ie
der wat zeggen moest. Je weet niet
half, kerel, hoezeer dit een felicitatie
waard is.
O ja zei de ander nuchter dat
I weet ik wel, man. Ik ben zelfs een beet
je jaloers op je en achteraf vind ik, dat
je een tijdlang een grote stommeling ge
weest bent. Maar je hebt geboft. Zo'n
vrouwman, als het jouw vrouw niet
was
Ja, Don Juan lachte Frits. Dat
's maar goed ook.
En toen kwam eindelijk het ogenblik
waarop ze samen in de taxi zaten, op
weg naar huis. Ze zwegen beiden, maar
hun handen waren vast ineen gestren
geld en in de coupé hing zwaar de lucht
van de rozen op Sietske's schoot.
Siets zei Frits, toen de taxi de
hoek omschoot en ze hun woning in
zicht kregen Siets..ik weet niet....
Stil maar Frits zei ze nu be
gint het geluk.
Hij zag haar aan en sloeg zijn armen
om haar heen. Hij merkte niet dat de
taxi stopte en de chauffeur reeds bij 't
portier stond. Die onaandoenlijk klopte
met een knokkel op de portierruit.
Meneer, permitteer dat ik stoor,
maar u bent waar u wezen moet.
Man, je weet niet, hoezeer je gelijk
hebt! lachte Frits en samen met Siets
ke ging hij de trap opnaar huis.
EINDE.
