n Twijnder's Manufacturen Muziek: Een levensbehoefte voor velen Laat de jeugd haar kansen niet missen Het Jeugdverhaal „De avonturen van Bim en Bam" Nogmaals Boterbloembestrijding Texels Bioscoop Theater Ov reis „Was muziek en zang er niet, 't leven 'had geen waarde", dichtte in de vorige eeuw, toen er nog geen gramofoons of radiotoestellen waren, de Delftse poëet De Genestet. Indertijd zullen velen dit met een instemmende glimlaoh hebben gelezen en de kleine overdrijving die er in zit, gaarne op de koop toe hebben ge nomen. Maar het blijft een feit, dat de muziek voor hen, die er gevoelig voor zijn en dat zijn er zeer velen een waardevolle factor in het leven is, die fleur en genoegen verschaft, ook met haar bescheidenste en onvolmaakte uitin gen, zoals de gemiddelde dilettanten die produceren. Niet voor niets is de mens een toonbe- wustzijn ingeboren, dat hem zonder eni ge scholing reeds een aangename ge waarwording bezorgt bij het luisteren naar een eenvoudig liedje. Dit aangebo ren muzikaal bewustzijn heeft in de loop der eeuwen, volgende op de Griekse be schaving, geleid tot het ontstaan van een kunstmuziek, dat wil dus zeggen een kunstig gevormd en kunstzinnig uitge voerde muziek, die een van de geweldi ge uitingen is geworden van de Euro pese beschaving. Men kan een blinde moeilijk de schoonheid van een schilderij openbaren en zo kan men iemand, die gespeend is van het meest primitieve muzikale ge voel, nimmer tot het waarderen van muziek brengen, om de eenvoudige re den dat hij de muziek nu eenmaal niet kan horen als een uiting, die meer bete kent dan geluid. Hij is ongevoelig voor schoon geluid, gebonden aan bepaalde vormen, levend door klankschoonheid, rhythmisch gebonden en logisch opge bouwd. Met hen heeft de muziek niets te maken, omdat de muziek voor hen niet bestaat. Maar nu de muzikaal gevoeligen en de muzikaal begaafden. Die zijn er dan toch ook maar bij milhoenen op de we reld en voor velen zal de muziek een der waardevolste zaken kunnen zijn, waar mede zij zich kunnen bezighouden. Maar nu is het met de muziek zo, dat zij in de meeste gevallen iemand niet aanwaait en dat geldt in absolute zin voor de beoefening der muziek. Deze eist toewijding en doorzettingsvermogen en in de eerste laats enige muzikale aanleg. Deze laatste bestaat onder de mensen in enorme verscheidenheid en vnl. daaraan is het te danken of men bij goede lei ding en volhardende studie iets bereikt, of altijd ver onder de middelmaat zal blijven. Iemand met een te gering muzi kaal talent kan het wel brengen tot het genieten van muziek, die anderen voor hem maken, maar tot het goed leren be spelen van een instrument zal hij het niet brengen Dat de muziekbeoefening ook in onze tijd nog voor te velen verloren gaat, die wel degelijk muzikale aanleg hebben om een instrument te leren bespelen, vindt zijn oorzaak in geheel andere omstandig heden. Velen krijgen de kans niet. Te veel behoorlijk muzikaal begaafden krijgen de kans niet hun drang naar mu ziek in de praktijk van het muziekmaken uit te leven, omdat zij in een milieu ge boren zijn, waar men geen aandacht aan de muziekbeoefening schenkt. Nou ja, dat kind zingt zo aardig op school, zegt de onderwijzer en op dat fluitje van vijf en dertig cent speelt hij „op het gehoor heel aardig". Maar het komt bij sommi ge ouders niet in het hoofd op, zo'n zich uitend muzikaal talentje tot ontwikke ling te laten komen, door het kind mu zieklessen te laten geven. Jammer, want de muziek gaat dan voor dit kind verlo ren, tenzij zijn drang naar muziek ma ken zó groot is, dat hij later, als hij groot geworden is, probeert de verloren tijd in te halen. Dat gelukt wel eens, maar vaak ook niet. Het is heel jammer, dat de muziekbe oefening op school in het algemeen nog maar in een zeer primitief stadium ver.- keert, want wanneer in het gezin de mu ziek als een te verwaarlozen taak wordt beschouwd, zou de school de aangewezen plaats moeten zijn om muzikaal aange legde kinderen te ontdekken. Wel of geen muzieklessen betekent voor het le ven van met muzikaal gevoel begaafde mensen wel of geen vervulling van een natuurlijke behoefte zich muzikaal te uiten. Dat is een ja of neen voor het ge hele leven. Hoe vaak hoort men niet de verzuch ting: „Ik wou, dat ik maar piano kon spelen", of wel: „Wat lijkt het me fijn om viool te kunnen spelen". En als men dan verder vraagt, komen vaak de mede delingen, dat de ouders er niet veel voor gevoelden „die dure lessen" te betalen en dat zij geen benul hadden van wat muziek voor hen die er oor voor hebben, betekenen kan. Wat de financiële kant betreft vrage men dan niet, wat diezelfde ouders wel over hebben voor de sportbeoefening en allerhande vermaak, dat nu toevallig wel ligt binnen de kring van hun waar dering. Het is droevig, wanneer een talent ver loren gaat en niet de kans heeft gekre gen tot ontwikkeling te 'komen en het is waarlijk een gewetensvraag voor ou dei's en opvoeders wanneer zij komen te staan voor de beslissing, een kind muziek te laten leren of niet. Altijd leiding nodig. In de regel manifesteert zich een mu zikale aanleg bij het kind duidelijk ge noeg Het heeft alleen dikwijls aanmoe diging en altijd leiding nodig. Zonder lei- diner wordt het in de regel niet veel en de weg van de autodidacten is lang en moei lijk, terwijl de muzieikpaedagogie van de huidige tijd zo doelmatig en langzaam de techniek voor de leerlingen ont vouwt, dat men waarlijk „spelender wijs" zoveel van de techniek van een in strument kan leren, dat men er zijn he le leven plezier van heeft. Dit alles geldt voor hen die als ama teur de muziek beoefenen willen. Voor de vakstudie komt nog het een en ander meer kijken. De bedoeling van deze beschouwingen is, ouders en opvoeders nog eens op het hart te binden de nodige aandacht te be steden aan de muzikale uitingen van de aan hun zorg toevertrouwde kinderen. Zijn ze min of meer muzikaal, hetgeen veelal duidelijk genoeg blijkt, laat ze dan een instrument leren bespelen en ge troost u daarvoor, als het maar éven mogelijk is, een financieel offer. Blijkt het kind voldoende aanleg en am bitie te hebben, dan zal het door uw toedoen zijn, dat het voor zijn leven kan putten uit een bron van muzikaal genot, die steeds rijker zal gaan vloeien. Daarom: geef ze een instrument en een kans. P. P. TEGELPAD DE KOOG GEREED Maandag is het tegel-wandelpad langs de Badweg te De Koog gereed gekomen. FOLDERTJE TER GELEGENHEID VAN OPENING GERESTAUREERDE N. H. KERK DE COCKSDORP De heer C. Blom te De Cocksdorp weet goed met zijn fototoestel om te gaan. Hij maakte enkele aardige opnamen van de gerestaureerde N. H. kerk te De Cocks dorp, ook van het interieur, en plakte deze op een gevouwen stuk wit carton. Het resultaat is een leuk foldertje, dat voor de prijs van f 1,- verkrijgbaar is. Men heeft daarmee een blijvende herin nering aan de opening van het gerestau reerde kerkgebouw. BELANGRIJKE WEGVERBETERING Nog meer dorpsverfraaiingsnieuws uiit De Koog: tussen ,,d' Oprei" en de Badweg ver keerde de Minister Ruisweg al jarenlang in zeer slechte staat. Thans is gemeente werken bezig dit gedeelte van een keu rig asfaltdëk te voorzien. Met voldoening zullen de bewoners aan en berijders van de Houtvester Boodtlaan vernemen, dat deze weg vanaf de Dorpsstraat tot aan het Mienterglop (pension „Duinoord") eveneens zaïl worden geasfalteerd. Voorts vernemen wij, dat de weg Duinoord- Ruigedijk, die zich nog in zijn oerstaat bevindt, binnen afzienbare tijd ook ver hard zal worden; op een klein gedeelte is daar reeds een proefprocedé toe gepast, waarbij een 'belangwekkende hoeveelheid materiaal (fundering) kan worden uitgespaard. De bewoners van Den Hoorn zullen jammer genoeg nog wat geduld moeten koesteren ten aanzien van de wegverbe- tering in de richting van paal 9, want voor verbetering van de Verlengde Witte weg (door de duinen tot aan het fiets pad) is nog geen hogere goedkeuring ont vangen, evenmin ook voor de weg naar paal 28 (de Krim). Bim en Bam zijn aan het vlinders vangen. Ze hebben 't erg druk: ze vinden het heerlijk en hebben reuze veel plezier.totdat er plotseling een heel grote man achter hen staat met een groot net. In een oog wenk zitten ze gevangen. Het helpt niets of ze al te genstribbelen of schreeu wen in het net de man neemt hen mee naar huis, gooit wat aether over hen heen en speldt hen op een stuk karton, net zoals ze doen met echte vlinders. Daar liggen ze nu, ieder een speld door hun buik. Ge lukkig worden Bim en Bam nu wakker en merken dat ze rustig in hun eigen bed liggen. Het was maar een droom geweest! „Zeg Bam" zegt Bim, „Ik zal mijn hele leven geen vlinders meer vangen". „Ik oök niet", zegt Bam. „We moesten ons ook eigenlijk schamen om die arme kleine diertjes op te prikken". VLIELAND HEEFT TENNISBAAN 23 Mei jl. werd het Strandhotel ge opend. Vlielands Fanfarecorps bracht 's avonds een serenade. De exploitant heeft naast het hotel een tennisbaan doen aan leggen. Reeds nu wordt de baan druk be speeld; in het hoog-seizoen zal het zeker een hele toer worden om eens aan bod te komen. Voor het hotel in het bijzon der en voor Vlieland in het algemeen be tekent deze tennisbaan een aanwinst. In een vorig artikel hebben wij reeds gewezen op de noodzakelijkheid van een grondige bestrijding der boterbloemen. In dit artikeltje willen wij nog iets zeggen over de bestrijdingsmdidelen zelf. Wij wezen er reeds op, dat proefonder vindelijk werd vastgesteld welke enor me hoeveelheden boterbloemen per ha. kunnen voorkomen. Deze zelfde proeven toonden aan, dat door de zaadversprei ding het aantal boterbloemen per ha. in slechts één jaar tijd met 300-1100 pet. kan toenemen. De bestrijding van de boterbloemen dient daarom te geschieden voordat de plant zaad gaat vormen. In aanmerking komen de onkruidbe strijdingsmiddelen op basis van de groei stof MCPA, zoals Nolachiet. Deze middelen verspreiden zich door het cellenweefsel, waardoor de plant ge leidelijk afsterft. Het beste is te spuiten tijdens groeizaam weer, als de boter bloemen in een stadium van sterke groei verkeren (aan het begin van de bloei). Voor de bestrijding van boterbloemen verdienen de MCPA-middelen de voor keur boven andere typen groeistoffen. Teneinde te voorkomen, dat het vee de boterbloemen direct na de bespuiting vertrapt, verdient het aanbeveling de weide 10-14 dagen te laten liggen. Op dat moment is de groeistof voldoende door de plant opgenomen en zal de be spuiting uitstekend resultaat geven voor al als er voor gezorgd wordt, dat het vee de weide goed afgraast, waardoor de grasmat weer snel dicht groeit. FILMNIEUWS. „DE SCHRIK DER COMPAGNIE" Deze „schrik" is niemand anders dan de populaire komiek Jimmy Durante. Deze film begint al meteen grappig, want Jeeper Jimmy (Durante) en Breezy Jo nes (Phil Silvers) tekenen in hun en thousiasme een aanmeldingsformulier voor dienstneming, terwijl ze er op uit waren, de commandant van het bureau een stofzuiger aan te smeren. Jeeper en Breezy zijn zeer onhandig en er valt om hun malle fratsen dan ook dikwijls en smakelijk te lachen. Uiteindelijk slagen zij er in, de kolonel van hun onderdeel te overtuigen van de waarde van het tankwapen. In deze film wordt een voorname rol waargenomen door Jane Wyman, die wij gewend zijn in serieuzer rolprenten aan te treffen. Zij blijkt ook in het luch tige genre goed thuis te zijn. „DEZE VROUW IS GEVAARLIJK" In de hoofdrol van deze spannende film Joan Crawford, als „de gevaarlijke vrouw". Zij komt in contact met een spe cialist, die haar van een dreigende blind- head redt. Er ontstaat een verhouding, ja ze worden allengs verliefd op elkaar, maar dat kan Matt, leider van een gang sterbende, niet hebben: ook hij wil haar hart veroveren. In deze film blijkt, dat hij voor geen enkel middel terugdeinst. Het wordt dan ook er op of er onder, een strijd op leven en dood, maar de slechte kerel legt het loodje en de dok ter en zijn voormalige patiënt gaan een schone toekomst tegemoet. Neerlands nieuws. O.a.: „Braaivleisaand" van Zuidafri- kaanse dansers in Culemborg. Officiële ingebruikstelling van de helicopter- dienst Brussel-Rotterdam. De feestelijke herdenking van „100 jaar kromstaf". Het bezoek van H.M. de Koningin en Z.K.H. Prins Bernhard aan Denemarken. Buitenlands nieuws. O.a.: Bevrijders die bleven: Pools feest in Breda. Simultaan tanken in de lucht Groter veiligheid bij noodlandingen. Het laatste postpaard van Frankrijk. „DE KLEINE GIDS" Reeds sedert 1933 verzorgt de Vereni ging van Raden van Arbeid een uitgave die de leek op aangename wijze in con tact brengt met de Nederlandse sociale verzekering. Van deze publicatie, die zo langzamerhand onmisbaar is geworden, is thans de elfde druk verschenen. On danks de keurige uitvoering en de 46 bladzijden is de prijs van De Kleine Gids voor de Nederlandse Sociale Verze kering 25 cent gebleven. In deze druk zijn niet alleen de laatste wijzigingen opgenomen, maar ook een nieuw hoofdstukje over de Werkloos heidswet. Het boekje is thans van nieu we illustraties voorzien, terwijl de bruikbaarheid aanmerkelijk is vergroot door korte aanwijzingen in hoofd en marge der bladzijden. De Kleine Gids is bij elke Raad van Arbeid verkrijgbaar. KATHOLIEKE KERKLIJST Parochie van St. Joannes de Doper met de bijkerken Den Hoorn en Oosterend Zondag 7 Juni: Zondag oh. octaaf v.h. H. Sacrament, 2e Zondag na Pinksteren, le Zondag v.d. maand. Missen om 7,30 en 10 uur. In Den Hoorn alleen om 7,30 en in Oosterend alleen om 10 u. Uitr. com munie 10 voor half 8 en alleen na de Mis van 7,30. Verder buiten de Missen om 7 en 9 u. Niet om 7 maar om 5 uur lof. De mannencongr. vervalt. Geen meisjescon gregatie. Maandag 8 Juni geen vrouwen- congr. Woensdag 10 Juni. Mis in Den Hoorn om 7,30 met bieohth. schoolk. Om 7,30 Jozeflof met gebeden v.d. ingekomen intenties. Daarna jongenscongr. Geen Mis om 7 uur, alleen comm. uitr. Donder dag 11 Juni Mis in Oosterend. Geen Mis om 7 uur, alleen comm. uitr. Vrijdag 12 Juni. Feest v.h. H. Hart van Jezus. Om 6,30 uitr. v.d. comm. Om 7 u. gez. Mis ter ere v.h. H. Hart. Om 7,30 u. H. Hart- lof. Na de Mis van 8 uur de toewijding v.d. school aan het H. Hart v. Jezus. Za terdag 13 Juni Om 6 u. roz. Van 5-9 uur biechth op hele uren. Mis in de kapel. Zondag 14 April. Zondag o.h. octaaf v.h. H. Hart en 3e Zondag na Pinksteren. 2 Missen in Oosterend. In Den Hoorn al leen om 10 uur. S.V. Texel. Alleen de adspiranten waren deze Zondag actief, als gasten van „Helder"- adspiranten. Het is een mooie sportdag geworden waarbij onze elftallen wisten te zegevieren. Door beide verenigingen werd dit contact ten zeerste gewaar deerd en we zien vol belangstelling het tegenbezoek zeer binnenkort tegemoet. Gaarne brengen we dank voor de me dewerking in deze. De eerste ontmoeting was tussen de H- en T-welpen. Dit werd een pittige wed strijd waar de partijen goed tegen elkaar opwogen. Met 6-2 werd door onze „Ben jamins" gewonnen. Ook de H- en T-ad- spiranten B werd een overwinning voor onze jongste kampioensploeg, met 5-3 bleven ze over H. B de baas. Ten slotte was ook de wedstrijd tussen de beide A-elftallen een goede wedstrijd, welke met 4-2 werd gewonnen. Voor de adsp.-dag een goede oefening. Een leuke dag als vandaag smaakt in de regel best. Dank aan de leiders Van Zeijlen en Vlaming. Adsp. trainen: Nog brengen we de trai ning in herinnering. Elke Vrijdagavond aanvang half 7 trainen op het terrein. Leeftijd 12-16 jaar, maak er zoveel mo gelijk gebruik van. Zonder training blijft succes op den duur-uit! A.s. Zondag speelt Texel 1 haar laat ste wedstrijd tegen USVU. Zou deze wedstrijd onze spelers niet inspireren tot een eervol einde? Getraind wordt er wei nig meer, de onderlinge verhouding liet te wensen over, zonder dat er naar ge streefd werd dit te herstellen. Toch moet het u een eer zijn te bewijzen, dat de laatste drie wedstrijden oneervol en ab normaal verlopen zijn. Laten we hopen, dat de goede sporteer Zondag zal spre ken. Tijdens de laatste handbalwedstrijd is een damesportemonnaie gevonden. Er zat niets in, maar toch best te gebruiken. Adres: W. v. Zeijlen. Ook Nico Eelman keerde hersteld terug, waarmede we hem en zijn familie en verloofde hartelijk fe liciteren. Dat hij spoedig weer met succes zijn werk met vreugde zal mogen ver richten, wensen we hem gaarne toe. FEUILLETON door T. LODEWIJK IC.) Hoe oud was vader geworden, dat zag hij nu pas goed. Bij zijn slapen was zijn haar sterk vergrijsd, zilveren haren glinsterden oök in de korte snor. Op de hand, die op het witte laken lag, zwollen dikke blauwe aderen. Wat wist hij, Rolf, van alles wat er in zijn vader was om gegaan, van alles wat die haren had ver grijsd, die rimpels in zijn voohhoofd, die groeven om zijn mond had verdiept. Bij na zonder gedachten zat hij daar naast het bed, een half uur, een uur. Maar in zijn hart groeide de verbondenheid met de man, die daar op het bed lag, groeide de bereidheid om zijn vader ter zijde te staan, om het offer te brengen, zoals zijn vader het had gebracht. Ze waren maar alleen, sinds moeder dood was, hij en vader. Zij tweeën, ze hadden alleen el kaar. En toen flitste door zijn 'hoofd de ge dachte aan Rudi. Als vader er eens niet meer was, als hij alleen stond, hoe graag zou hij dan iemand naast zich hebben, die hij volkomen kon vertrouwen, van wie hij hield en 'die van hem hield. Hij had reeds vele meisjes ontmoet, maar geen had hem dat gevoel gegeven, dat Rudi Taal hem geschonken had. Ondanks haar felle, afwijzende houding wist hij, dat hij zich bij haar alleen volkomen zou kunnen vertrouwen en van haar houden, en hij verwenste de omstandigheden, die haar zo tegen de familie Twijnders ver bitterd hadden, en haar koppige eenzij digheid, die persé in zijn vader de moor denaar van ihaar tante had gezien. Be lachelijk. Maar zo stond het er nu een maal vóór. Hoe ruimde hij dat obstakel uit de weg? Zo zat Rolf te peinzen, toen hij er zich opeens van bewust werd, dat hij werd gadegeslagen. Snel keek hij op en staar de in de ogen van zijn vader. Een zwak ke glimlach trok over 't verouderde ge zicht, de hand op het laken maakte een beweging. Rolf legde zijn hand er op. Vader zei hij moeilijk. De oogleden knipten. Vader, ik 'blijf. Bij u. Is dat goed? Hij zei het, zonder er bij na te denken, maar diep in zijn hart wist hij, dat dit het enige juiste was. Hij zag de veran dering op zijn vaders gezicht. De hand op het laken bewoog. Rolf nam die in de zijne. En op dat ogenblik wist hij, dat hij goed gekozen had, en dat 't brengen van een offer de mens het hoogste geven kan wat hij op de wereld vermag te berei ken vrede in het hart. PLANNEN. Rudi klopte aan het privé-kantoor van haar chef, de heer Waanders. Daarbin nen hoorde ze mannenstemmen. De baas had bezoek. Ja, binnen! riep Waanders jovi aal Hij zat te praten met een jongeman met een intelligent gezicht en scherpe blauwe ogen, die Rudi onderzoekend op namen. De wilskrachtige kin, de ferme mond vielen haar terstond op. Een man die weet wat hij wil, dacht ze. O, juffrouw Rudi, uk weet al waar voor u komt. Over die zending van Tex- tor, niet? Laat u dat maar even liggen, ik heb ze net aan de telefoon gehad, er is blijkbaar een abuis. Grootjohans komt morgen en zal de zaak wel in orde ma ken. Dus 'bezit uw ziel tot zolang maar in lijdzaamheid glimlachte hij. Hij had het goed getroffen met zijn nieuwe winkelchef Ze was accuraat en plichtsgetrouw, toch geen machine, die automatisch haar werk deed. De klanten mochten haar graag en ze wist toch voet bij stuk te houden als dat in het belang van de zaak nodig was. Dit is juffrouw Taal, meneer Last man stelde hij voor. Ja, juffrouw, dit is een van mijn oude bedienden. of oud, dat is hij nog nietmaar hij kwam bij mij niet genoeg vooruit en heeft het verderop gezocht. Maar hij vergeet z'n ouwe baas niet, is 't niet, Lastman? De jongeman glimlachte even. Ik heb hier veel geleerd en ik leer nog steeds ails ik eens kom praten stel de hij vast. Tja, en dit is juffrouw Taal. Die speelt zo'n beetje de 'baas in de winkel. En soms ook over de baas. U bedoelt, dat ik u soms naar uw eten jaag, wanneer u dat weer eens ver geet lachte Rudi. Als ik er niet was. Lag ik nu al onder de groene zoden schertste Waanders. Maar Lastman hier zit nu ergens in zo'n gat, hoe heet het ook weer Zuidhoek. Juist, Zuidhoek, en het schijnt, dat je in die kleine provincieplaatsen nog za ken van belang hebt. Heel grote zaken zelfs. Hij is daar nuWaanders praatte door, maar Rudi luisterde nau welijks, knikte automatisch met het hoofd. Zuidhoek! Liet het verleden haar dan nooit met rust? Met nieuwe interes se bekeek ze de bezoeker, en die van zijn kant toonde eveneens belangstelling voor de knappe, roodlokkige winkeljuf frouw. Eh, meneer Waanders, ik moet weer weg verontschuldigde ze zich die zichtzending voor mevrouw Van Hogen- dorp moet nog de deur uit vóór twaalven. En vanmiddag ben ik er niet, zoals u weet Ja nu was de beurt aan Waan ders en als ik er met was en niet zei: denk om uw vrije middag, juffrouw Ru di, dan kwam daar weer niets van te recht! Goedkeuring straalde uit zijn blik, hij hield van mensen, die niet werk ten met een oog op de klok, en bij zulke mensen hield hij zelf wel een oogje in het zeil. Wat drommel, de boog kon niet altijd gespannen blijven. Rudi gaf de bezoeker een hand en ver trok. In de winkel, tijdens het klaarma ken van de zending, cirkelden haar ge dachten voortdurend rondom dat ene punt: Zuidhoek. Hoe zou het daar gaan? Een schaduw viel over de toonbank, voor haar stond de bezoeker van zo even, z'n jas aan, hoed in de hand. Juffrouw eh Taal hielo ze. Juffrouw Taal, vergiste ik me zo even, of raakte u een ogenblikje in de war, toen ik het over Zuidhoek had? Bent u daar bekend? Wat een scherp opmerker, dacht ze. Dat hij dat gemerkt had. Maar rustig en beheerst zei ze: Ja, meneer Lastman, ik kom zelf uit Zuidhoek. Ik heb er jaren lang gewoond en gewerkt. Mijn tante had daar een zaak. zoals deze, maar dan Uw spoorkaartje ge kaald bij de V. V. V. „Texel" alleen veel kleiner. Ach rekte de bezoeker dat is interessant. Luistert u eens, het lijkt wel heel brutaal, maar als 'het u niet zint, zegt u het maar. U bent. vanmiddag vrij. Ik ook, ik hoef pas vanavond terug. Zou ik u niet eens kunnen spreken? Ik wou wel wat meer weten over Zuidhoek en u zoudt me wellicht een en ander kunnen vertellen Rudi wilde eerst afwijzend antwoor den. Maar het voorstel was zakelijk, zijn houding was volkomen correct. En eer lijk gezegdook zij was wel een beet je nieuwsgierig naar haar vroegere woonplaats. Goed antwoordde ze dan, toch nog wat gereserveerd. Dat kan. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1953 | | pagina 4