V
ïwijnder's Manufacturen
Belangrijke gebeurtenis voor Oost
Texels Bioscoop Theater
Het Jeugdverhaal „De avonturen van Bim en Bam"
f
Op reis
Zaterdagavond 13 Juni werd het ver
nieuwde schoollokaal in gebruik genomen
Vernieuwing was inderdaad hard no
dig: Tot nu toe hield VIOS zijn repeti
ties en kwam men samen in een verve
loos zaaltje. Toen kwam het plan: de
zaak moest worden opgeknapt en ten
dienst gesteld van de Oosterse gemeen
schap. In de geest zag men VIOS in een
gerieflijke omgeving, daar zouden ook
bv. filmavonden en vergaderingen ge
houden worden. Daarmee was de idee
van het dorpshuis geboren.
Een commissie toog aan het werk. De
gemeente zorgde voor het schilderen, een
lijstcollecte bracht ruim f 400 op. Tafels,
gordijnen, lampen, vloerbedekking en
andere artikelen werden aangeschaft.
De vlier werd geschrobt en gedeeltelijk
gebeitst.
Zaterdagavond dan werd het zaaltje
„ingewijd". Nadat VIOS een vrolijk
nummer ten gehore had gebracht, sprak
de voorzitter van de commissie, de heer
H. Steigstra, het openingswoord. Hij
heette allen welkom en stelde het op
prijs, dat ook de burgemeester van zijn
belangstelling 'blijk gaf. Graag had hij
deze opening anders gezien, nl toegan
kelijk voor iedere belangstellende. Dit
kon niet vanwege de beperkte ruimte.
„Wij mogen ons", zei hij, „thans verheu
gen in dit opgeknapte lokaal" Hartelijk
bedankte hij ieder die zijn medewerking
aan deze verbetering had gegeven. Hij
constateerde, dat deze zaal VIOS en de
samenkomsten van Ds Klijnsma zeer ten
goede zou komen, maar maakte tevens
duidelijk dat we hier te doen hebben
met een algemeen Oosters belang, m.a.w.
deze zaal moet de gehele Oosterse be
volking dienen. „Wij beschouwen dit lo
kaal als een pas gehellingd schip waar
van de werfbaas en zeilmaker kunnen
zeggen: Ziezo we zijn er mee klaar. Het
schip is goed uitgerust en kan wat ons
betreft wel zee kiezen. Wij als com
missie zouden ons gelijk kunnen stellen
met de werfbaas en de zeilmaker, maar
we moeten verder. En evengoed als dat
opgeknapte schip een bemanning nodig
heeft om zee té kiezen, heeft ook dit ge-
restaureeerde lokaal een bemanning
nodig om aan het gestelde doel te beant
woorden". De commissie-voor-de-ver
nieuwing zag het als haar plicht voorlo
pig zelf voor de organisatie van de avon
den te zorgen. Zij hoopte hierbij op de
medewerking van het publiek. Na deze
woorden verklaarde hij het lokaal voor
officieel geopend.
Andere aanwezigen kregen nu de ge
legenheid iets te zeggen.
De burgemeester nam het eerst het
woord. Hij feliciteerde de commissie en
Oost met dit mooie resultaat en hoopte
dat alle plannen die gemaakt werden in
verband met het dorpshuis, zouden wor
den verwezenlijkt.
Daarna spraken de voorzitter van
Vios, de heer S. v.d. Slikke en Ds Klijns
ma. Laatstgenoemde bood VIOS namens
de Herv. kerkeraad van Oosterend een
prachtig wandbord aan uit erkentelijk
heid, dat dit muziekgezelschap steeds
zijn muzikale meewerking had verleend
bij de door hem gehouden samenkomsten
en begrip toonde voor de gedachte dat de
vernieuwing een gemeenschappelijk be
lang was. De voorzitter dankte voor dit
cadeau. Nadat de dirigent van VIOS, de
heer Westerdijk, er op gewezen had, dat
het aankwam op een harmonische sa
menwerking van onderscheidene groe
pen, was het „woord" weer aan de mu
ziek. Vrolijke klanken brachten ieder in
feeststemming. Thee, koekjes, sigaren en
sigaretten deden er het hunne aan toe.
Toen de voorzitter Steigstra deze offi
ciële avond met een dankwoord sloot,
waren allen het er over eens, dat de start
voortreffelijk en veelbelovend was.
Tot slot nog iets over het interieur.
Opvallend zijn de lichte kleuren: de mu
ren zijn crème met groen evenals de
overgordijnen. Drie mooie aquarellen
van Anth. de Haas springen in het oog,
vooral het havengezicht met de „sku-
ten". Op de vloer liggen prachtige terra
cocosmatten. Wat passen de mooie tafel
kleden hier goed bij!
Maar laat ik ophouden. U kunt beter
zelf gaan kijken.
ZITTING CONSULTATIEBUREAU.
Het consultatiebureau v^or zuigelingen
houdt HEDEN weer zitting. Van 2-2,30
zij die per taxi of bus komen; 2,30-3,30
uur moeders met kinderwagens van bui
ten Den Burg; 3,30-4,30 uur moeders uit
Den Burg
„SLUIT DE ZEEGATEN"
Op de vergadering van de Ned. Ver
eniging voor Landaanwinning pleitte
hoofdingenieur ir Bruggeman voor een
spoedige afsluiting van de zeegaten in
Zuid-Holland en Zeeland, evenals in het
Waddengebied. Hij kwam tot de slotsom:
„Afsluiting op welke wijze en op welk
tijdstip dan ook, is noodzakelijk gewor
den voor de bescherming van ons volk.
De enige andere mogelijkheid is immers
een zeer kostbare en op verschillende
plaatsen onmogelijke verhoging van alle
dijken, zonder dat de problemen worden
opgelost"
LEIDING RUSTHUIS
In aansluiting aan ons bericht in vorig
nummer verzoekt men ons mede te de
len. dat de dames Alderikamp en De Jong
te Meppel resp. als hoofdzuster en eer
ste verpleegster werkzaam zijn, maar
in het Rusthuis alhier de functie van
resp. directrice en adjunct-directrice zul
len vervullen.
EEN ONGEWONE VANGST
Schipper Jn. van der Vis, van de kot
ter TX 36, heeft op de Noordzee een
tweebladig anker opgevist. Het anker
was ruim 4 M. lang en woog 2125 kilo.
Het was een zeer zwaar karwei om het
net met een dei-gelijke inhoud binnen
boord te krijgen en dat heeft dan ook
ruim 3 uur geduurd. Door de kraan van
de fa. J. C. Rab is het gevaarte, dat naar
schatting honderden jaren oud is, op een
vrachtauto gedeponeerd, waarna een
handelaar in oud ijzer zich er over ont
fermde. Ook de TX 39, schipper D. Krij-
nen, heeft in dezelfde wede een anker
opgevist, doch iets 'kleiner.
FILMNIEUWS.
„THE GREATEST SHOW ON EARTH"
De meeste Texelaars en badgasten
zullen wel eens van deze grote showfilm
van Cecil B. De Mille het één en ander
hebben gelezen, want aan de rolprent
ging uiteraard de nodige reclame vooraf.
Men weet het: over het algemeen werd
over DeMille's nieuwe, 'groots opgezette
werk niet gunstig geoordeeld. In zo verre
dan, dat men schreef, genoeg te hebben
van zijn massale voorstellingen, zijn dui
zenden medewerkers, zijn verblindende
kleuren en zijn oorverdovend geraas.
Want ,^het verhaaltje" wilde men nog
wel op de koop toenemen.
En inderdaad. Ook wij zijn andermaal
tot de conclusie gekomen, dat de „dik
doenerij" van de heer DeMille niet wel
dadig aandoet. Het brengt je in een roes,
al dat gefonkel, al dat gewirwar van
mensen, dieren en dingen, en het ver
dooft je. Het verhaaltje is onschuldig.
Even onschuldig als de opzet van elke
opzet van elke showfilm. Van 'n andere
zijde belicht is „The greatest show on
earth" evenwel ongekend boeiend, omdat
het circusleven tot in alle onderdelen
recht wordt aangedaan, zelfs in deze
veelheid van gebeurtenissen, die alle sa
menvallen in twee en een half uur film!
Cecil DeMille is een Amerikaan; zijn op
vattingen zijn Amerikaans, kostbaar en
overdreven, maar pakkend! En als men
zo te kijken zit naar Betty Hutton, Cor
nel Wilde, James Stewart en al die an
dere bekende sterren, heeft men nog
slechts bewondering voor de oude De
Mille, die niet alleen de grootste, doch
ook de langste show heeft vervaardigd.
Neerlands nieuws.
O.a.: Aankomst op Schiphol van Dr
Malan, minister-president van Z.-Afrika.
Demonstraties van de eerste Nederland
se anti-slip school. Ascari wint in Zand-
voort de autorace om de „grote prijs van
Nederland".
Buitenlands nieuws.
Dankdienst in de kathedraal van Sint
Paul. Europa strijdt tegen veeziekten.
Om de grote prijs van Indianapolis. Vin-
gerhoet blijft Europees biljartikampioen
op drie banen. Derby 1953.
Kijk eens; wat een mooie
nieuwe lamp hebben Bim
en Bam gekocht! Het is ge
woon een pretje om bij dat
mooie licht te zitten lezen,
en ze willen dan ook tot
negen uur 's avonds opblij
ven.
Maar ja, het is wel erg
stil zo met z'n beidjes al
leen in huis. „Weet je wat",
zegt Bim, „laten we een
lang snoer aan de lamp
doen, dan zetten we hem
buiten op het grasveld en
dan kunnen al onze dieren-
vriendjes ervan genieten".
Nu, de vriendjes vinden
het een prachtidee. Kijk
maar eens, daar komen ze
allemaal al aan met 'n boek
of een krant, waarin ze
fijn gaan zitten lezen.
Alleenwat een gaap!
Het luipaard en de ooie
vaar kunnen het niet laten
en ook de anderen gapen
er lustig op los. Dat is dan
ook geen wonder, want als
de maan aan de hemel
staat, is het tijd om te gaan
slapen, ook al heb je nog
zo'n mooie lamp. Maar nie
mand wil naar huis,
zo vallen ze ongemerkt
Copyt^hi P I B. Bji 6 Copfhog»"
stuk voor stuk in slaap.
En de lamp brandt maar
door.
Pas als de maan en de
sterren al lang weg zijn en
de warme zon van hoog uit
de lucht op hen neerziet,
worden ze wakker. En ja,
dan is het al weer te laat
om nog te gaan spelen. Dat
vinden ze toch wel jammer.
Daarom besluiten Bim en
Bam om in het vervolg 's
avonds op tijd in hun bed
te kruipen.
NEGENTIG TON TEER OP TEXELSE
WEGEN
Voor de 30 Polders is dezer dagen een
groot aantal wegen van een nieuwe slijt
laag voorzien. Er werd zo'n 60 ton teer
verspoten. Dit materiaal werd met een
tanklichter aangevoerd; een deel ook
met de zgn. Betumen-expresse, daar men
geen groter vaartuig kon krijgen doordat
alle tanklichters van de Shell Nederland
zijn gerequireerd voor het Zeeuwse en
Zuidhollandse rampgebied (asfaltbekle-
ding). Voor de 30 Polders werden behan
deld: de Kogerweg, vanaf Tubantia tot
De Koog (het andere deel is bij de ge-
meene in beheer); de Hallerweg, de Wit
te weg, de Kerkdijksweg (dat is de weg
van de „Atlas" tot aan „Alexanderhoe-
ve"); de Bargerweg (van Zaandammer-
weg naar Molenbuurt); de Zuidhaffel-
derweg vanaf de oude Sdhilderweg tot
„Elba" (vorig jaar werd reeds het deel
vanaf „Elba" tot aan de Hoornderweg
behandeld).
Voor de Prins Hendrikpolder werd de
weg vanaf de Molenweg tot aan „Zee
wijk" van een nieuwe slijtlaag voorzien;
voor de polder Eierland. de Vuurtoren-
weg, deel Hollandse weg, Slufterweg,
deel Vianenweg en deel verlengde weg
Hoofdweg.
Alle werkzaamheden werden door de
Fa. Ooms uitgevoerd. In totaal werd een
90 ton teer verspoten.
dan Uw spoorkaartje ge
haald bij de V.V.V. „Texel"
REISVERENIGING „OOSTEREND"
Dinsdag jl. vertrok de R.V.O. met
65 leden voor de vijfde reis in het be
staan der vereniging. Het zou nu voor de
eerste maal een 2-daagse reis worden.
Deze reus is ook weer uitstekend ge
slaagd, mede dank zij de ideale weers
omstandigheden. Het hoofddoel was
Arnhem.
Met de eerste boot vertrok het gezel
schap van Texel en nam te Den Helder
plaats in 3 touringcars van TESO. De
eerste halte was Restaurant Suisse in
Haarlem, waar door de goede zorgen
van het bestuur, de koffie met gebak ge
reed stond, waarna men de reis vervolg
de naar Avifauna. De vele en veelkleu
rige vogels trokken zeer de aandacht en
het bezoek duurde langer dan in het
reisschema stond aangegeven. In Hotel
Centrum in Alphen a.d. Rijn werd de
honger gestild en welgemoed vertrok
men naar Arnhem. Het eerste doel in de
ze stad was een boottocht op de Rijn
naar de uitspanning „Westerbouwing".
Hoe machtig mooi is het in deze omge
ving. Vanaf het terras van de „Wester
bouwing", gelegen boven op een hoge
heuvel, had men een prachtig uitzicht
over de Rijn en de omgeving, terwijl
men, staande op de hoge uitkijktoren,
diep onder de indruk raakte van de
natuur, die zo sterk verschilt van die op
het vlakke Texel. Ook de temperatuur is
hier heel wat aangenamer dan in het ho
ge Noorden. Na de thee verspreidde het
gezelschap zich in lachspiegelzaal en
speeltuin. Geweldig zoals hier is gela
chen. Hier bleek ook weer dat de oude
ren van het gezelschap nog best mee
konden doen.
Na de lach kwam de ernst van het le
ven weer terug, toen men even later
stond voor het Airborne monument te
Oosterbeek, opgericht ter nagedachtenis
van hen die in de Septemberdagen van
1944 hier voor onze bevrijding het offer
van hun leven gaven. In aansluiting
hierop werd een bezoek gebracht aan de
Ai.rbornebegraafplaats, waar pUm. 1800
geallieerde soldaten begraven zijn. Dit is
slechts een deel der gesneuvelden van
de slag om Arnhem, daar vele gevalle
nen elders hun laatste rustplaats heb
ben gevonden. Weer in Arnhem terugge
keerd, werd een bezoek gebracht aan
het prachtige park „Sonsbeek". Schitte
rend was hier vooral de waterval, waar
men zowel overheen als onderdoor kon
lopen. Vanuit de grot was het een prach
tig gezicht, door het gordijn van water
naar buiten te kijken. De zeer hoge en
vooral rechte bomen, trokken zeer de
aandacht-
Het eindpunt van de eersite dag was
Hotel „De Pauw", waar gelogeerd zou
worden. Nadat men hier had gedineerd,
kon men naar eigen verkiezing de rest
van de avond doorbrengen. Velen maakt-
ten nog een wandeling in het mooie
Arnhem. Enkelen beklommen de hoge
Rijnbrug, vanwaar men een prachtig uit
zicht had op de omgeving. Een omgevng
met vele kale plekken en vele in uitvoe
ring zijnde bouwwerken. Dit alles be
wijst hoe fel de strijd moet zijn geweest,
die hier aan de voet van deze brug is
gestreden.
Na een verkwikkende nachtrust werd
na het ontbijt een bezoek gebracht aan
het Openlucht Museum. Dit museum
staat opgesteld in een 33 ha. groot park.
Men ziet hier zeer vele oude boerderij
en, molens en huisjes, zoals die vroeger
in Nederland te vinden waren. Bijzon
dere aandacht trok de Zaanse buurt, een
verzameling huisjes uit de Zaanstreek,
compleet met ophaalbrug. Opvallend was
de grote hoeveelheid koperen emmers en
andere gebruiksvoorwerpen, welke in
vroeger jaren in boerderijen en huizen
werden gebezigd. Schitterend was ook
de collectie costumes uit diverse streken
van ons land. Deze costumes zijn een ge
schenk van het Nederlandse volk aan H.
M. Koningin Wilhelmina en zijn door de
ze aan het museum afgestaan. De wagen-
loods, geheel gevuld met antieke wa
gens, tuigen, arresleden en vele van de
eerste rijwielen, trok aller aandacht,
evenals de papiermolen en de weefge
touwen uit Twente. Het spreekt vanzelf,
dat ook de Texelse schapeniboet, welke
vanuit Spang in het museum is geplaatst,
door allen werd bezocht.
Bij het vertrek bleek een lid niet pre
sent te zijn en daar de RVO het stand
punt huldigt van „samen uit, samen
thuis", trok een hulpexpeditie op onder
zoek uit, doch deze moest onverrichter
zake terugkeren. De vermiste was on
dertussen uit een andere richting komen
aan wandelen, ontroerend was het we
derzien, dat hierop tussen man en vrouw
volgde.
Een gedeelte van het gezelschap meen
de geen belangstelling te hebben voor 't
gehele museum en maakte in de reste
rende tijd een rondrit langs mooie plek
jes rondom Arnhem, o.a, het hertenkamp
in park „Sonsbeek". Deze rondrit ge
schiedde onder de deskundige leiding
van een gids der VW, welke deze dagen
tot onze beschikking stond.
Nadat allen weer verenigd waren, ver
trok het gezelschap naar Wageningen,
waar in het wereldberoemde „Hotel de
Wereld" een zeer uitgebreide koffie
maaltijd gereed stond, waarvoor het
gezelschap niets dan lof had en het zich
dan ook kostelijk liet smaken.
In zijn tafelrede zei de voorzitter dan
ook, dat de toch al hooggespannen ver
wachtingen over „Hotel de Wereld",
waar in 1945 de Duitse capitulatie werd
ondertekend, nog verre overtroffen zijn.
Wij zullen dan ool$ niet nalaten Hotel de
Wereld bij alle verenigingen aan te be
velen. Vervolgens las de voorzitter een
gedicht voor van Tante Dit, allen wel
bekend, die de vereniging mooie en ge
zellige dagen toewenste en deze wens
vergezeld liet gaan van diverse roker
tjes.
De voorzitter bedankte de TESO chauf
feurs, de heren Koegelberg, de Braven
en Maat voor hun goede rijden, waar
door het mogelijk was geweest de reis
steeds volgens het reisschema te laten
verlopen. Mevr. W. C. Daalder en mevr.
Keijzer bedankten namens de leden het
bestuur voor deze prachtige reis en spra
ken hun bewondering uit voor de wijze
waarop het bestuur deze reis had geor
ganiseerd.
Na de lunch werd in Hotel de Wereld
een bezoek gebracht aan de Capitulatie
zaal. Hierin bevinden zich vele foto's,
platen en geschriften van de capitulatie
en oorlogsjaren. Een zeer interessante
verzameling en aller gedachten gingen
weer terug naar de bange jaren 1940-'45.
Van Wageningen vertrok men naar
Schiphol, waar enige tijd het komen en
gaan der vliegtuigen werd bekeken,
waarna het gezelschap naar Den Helder
reed. Met de laatste boot arriveerde men
in de allerbeste stemming, onder het
zingen van de mooie reisliederen der
vereniging op het eigen Boltje. Een lid,
dat voor de eerste keer een reis mee
maakte, zei, toen zijn mening over de
reis werd gevraagd: „Deze reis was zo
iets geweldigs, daar zijn geen woorden
voor te vinden". We mogen dus beslui
ten, met de zekerheid, dat ook de eerste
lustrumreis in alle opzichten uitstekend
is geslaagd. Tot weerziens op de a.s. ver
gadering. Komt allen met ideeën voor de
volgende reis in 1954!
FEUILLETON
door T. LODEWIJK
15). Rudi Twijnders liep inmiddels
door Zuidhoek. Haar rode lokken wap
perden uitdagend in de wind. Haar ogen
straalden. Ze had nooit gedacht nog eens
in Zuidhoek terug te zullen keren, en nu
gebeurde het toch. En hoe!
Ze knikte vele kennissen toe en ver
scheidene hunner hielden haar staande,
vroegen hoe het met haar ging en wat ze
kwam doen. En Rudi wond er geen doek
jes om.
Ik ga een zaak openenvertelde
ze aan ieder, die het maar horen wilde.
Eigenlijk hèropenen, ziet u. De oude zaak
van juffrouw Taal, mijn tante, weet u
nog? Alleen een beetje moderner, na
tuurlijk. Misschien zie ik u daar wel
eens?
En ze beloofden allemaal. Rudi was
opeens favoriet. Velen hadden oprecht
meegeleefd, toen de oude juffrouw Taal
was overleden. Velen benijdden ook
Twijnders zijn welstand. Iedereen vond
het wel leuk, dat die dappere, flinke
meid (Rudi was nu opeens geen brutale
heks meer), de strijd ging opnemen en
de oude zaak van haar tante nieuw le
ven ging inblazen. In ieder geval, Rudi
had walt men noemt, de wind mee Ze
was zeer populair opeens en groot was
de belangstelling voorwat er achter die
schutting gebeurde, waar eens de siga
renwinkel van Aalders en nóg vroeger
het winkeltje van jufrouw Taal had ge
staan.
Vanzelfsprekend drong het nieuws ook
door tot de winkel van Twijnders. Me
vrouw Mijnders vergat haar verontwaar
diging om, via de aankoop van een kaart
je brad het nieuws over de toonbank te
trompetten. Ze vertelde het verhaal in
geuren en kleuren aan Lastman, die on
aandoenlijk luisterde.
Leven en laten leven zei deze
jongeman en concurrentie is de ziel
van de negotie, mevrouw.
Je neemt het nogal makkelijk op
zei Rolf 'Twijnders later tot Johan Last
man, toen die kalm het nieuwtje mede
deelde op het kantoor.
De oude heer Twijnders was weer
enigszins hersteld en bracht weer halve
dagen op zijn kantoor door. Rolf was bij
zijn besluit gebleven en zou zo spoedig
mogelijk naar Amsterdam gaan om orde
op zijn zaken te stellen. Inmiddels werk
te hij zich zo goed en zo kwaad als het
ging in in het bedrijf van zijn vader.
Makkelijk was dat niet en daarbij kwam
dat hij met Lastman niet al te goed kon
opschieten. Hij begreep wel, dat Lastman
hem als een obstakel zag maar daardoor
kon hij zich toch niet laten dwarsbomen.
Hem was de mededeling van de vesti
ging van de nieuwe zaak van Rudi Taal
als koud water op het lijf gevallen.
Haar naam te horen noemen, had hem
een schok gegeven. Rudi Taal, hier in
Zuidhoek. Een wilde blijdschap sprong
in hem op, maar die werd terstond ge
temperd door de wetenschap: ze kwam
hier om te vechten, tegen hem en zijn
vader. En hij zou haar moeten bevech
ten, een concurrentiestrijd moeten voe
ren, wellicht op leven en dood. De kloof
tussen hen zou nog verbreed en ver
diept worden. Was het dan hun noodlot,
steeds verder van elkaar te worden ge
dreven? Zou hij nimmer de kans krij
gen eens vertrouwelijk en openhartig
met Rudi te praten, haar te vragen, of
het niet goed kon worden tussen hen, of
ze de oude veete niet wilde begraven?
Maar nu, zo begreep hij, was die kans
verkeken.
Lastman had de mededeling schijn
baar onverschillig opgenomen. Hij ge
loofde niet, zo zed hij, dat de zaak er veel
schade van zou ondervinden. Die juf
frouw Taal kon tegen de grote zaak van
Twijnders niet op. Wilde ze het voor
beeld van haar tante volgen?
Johan Lastman had met Rudi afge
sproken, dat him verbond voorlopig een
diep geheim moest blijven. Eerstens toch
zou het zijn positie bij Twijnders onmo
gelijk maken, en voorts, onmiddellijk
daaraan vast, zou ze een bondgenoot in
de vijandelijke veste moeten missen. Het
stak Rudi wel even hem zo te horen
praten, en soms zag ze als in een flits het
dubbelzinnige van zijn en dus ook van
haar positie. Maar hij zed: In de oorlog
en in de liefde is alles geoorloofd. Beide
zijn hier in het spel. En telkens weer
kwam hij met het argument: Heeft
Twijnders consideratie gehad met je tan
te Geertrui?
Rudi besloot dan ook, dat het doel:
de wraak op Twijnders, de middelen hei
ligde. Ze was dagelijks druk in de weer
met het inrichten van de zaak, hield lan
ge besprekingen met reizigers, en ging
telkens naar Amsterdam. Soms stond ze
gelijk met Lastman aan het stafeion, maar
ze gaven geen teken, dat ze elkaar ken
den. Ook dit was in strijd met Rudi's
open, eerlijke natuur, doch opnieuw
hield ze zich voor, dat het niet anders
kon. Wilde ze deze slag winnen, dan
moest die met list gewonnen worden.
Ze verheugde zach in de vorderingen,
die haar mooie winkel maakte, en broed
de voortdurend nieuwe plannen uit.
Kijk, had Johan gezegd, we moe
ten met meteen Twijnders met zijn eigen
wapens gaan bestrijden. Dan leggen we
het af. We moeten een trekpleister heb
ben, die hij niet heeft. En daarvoor vind
ik jou idee, een afdeling damesoonfectie,
uitstekend.
Ik snap niet, dat Twijnders daar
nooit toe overgegaan is peinsde Rudi.
Tja, als ik mijn zin had gehad, was
die er al geweest. Maar Twijnders z'n
zaak loopt goed en hij is eigenlijk te oud
om nog te gaan uitbreiden. Daarbij komt,
dat hij geen zekerheid had voor de toe
komst en zich afvroeg voor wie hij zich
eigenlijk zo druk moest maken. Want de
jongeheer Rolf maakte de centen van
pa toch maar op, ginds in Amsterdam.
Rudi zweeg. De vermelding van Rolfs
naam deed haar toch pijn, vooral ails het
in zo verachtelijke zin gebeurde.
Ik geloof, als die jonge er een beet
je ingroeit, dat de zaken wel anders zul
len lopen ging Lastman verder. Hij
zal zeker verder willen dan nu, hij zal
de concurrentie willen vóórlopen. Maar
zover zijn we nog niet, en daarom is het
nu de tijd om hem voor te zijn en onze
slag te slaan. Jij hebt wat geld, ik heb
wat geld, we hebben de N.V. Textor en
Levisohn achter ons staanwe kun
nen een heel eind springen zonder natte
voeten te halen. We laten de vakkleding
schieten en de herenmode-afdeling, we
maken er voorlopig helemaal een da
meszaak van: Maar de dames moeten
dan ook bij ons alles vinden wat van
hun gading is. Ook confectie, mantels en
japonnen. Daarmee zijn wij Twijnders
dan voor. Hij speelt allang met dat idee,
maar heeft er steeds van afgezien om
het risico. Ik geloof, dat er niet zoveel
risico in zit. Onze slagzin moet hierop
neerkomen, dat de vrouw bij ons alles
van haar gading vindt. De bediening
moet daarop ook helemaal ingesteld zijn.
Ik wou openen met een modeshow, con
fectie. en hij zette zijn plannen ver
der uiteen. Rudi ging er helemaal in op,
al haar energie en zakeninstinct kon ze
thans uitleven.
Zo kwam de dag, waarop Rudi Taal
„Alles voor de Vrouw" opende. Lastman
stond achter de deur van de zaak van
Twijnders en zag de dames gaan. Het
speet hem, dat hij er zelf niet bij kon
zijn, maar hij zou het verslag wel horen:
(Wordt vervolgd).
