Cjrocn '^tmrL-Jéxels in het harL..
De Cocksdorpers en Eierlanders
vierden feest met Badgasten
Texelaars naar de top van
Afrika's hoogste berg
-<30
De jeugd hield „lampionrush" en de Molenlaan
stond er naast
a
v'mmm
Temperatuur ver beueden het vriespunt
u.
WOENSDAG 12 AUGUSTUS 1953
TEXELSE
66e JAARGANG. No. 6759
COURANT
Uitgave N.V. v.h. Langeveld De Rooij
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
Den Burg - Texel - Postbu» 11 - Tel. 11
Verschijnt Woensdag» en Zaterdag».
Bank: R'damse Bank, Coop. Boerenl.
Bank. Postgiro 652. - Abonn. pr. f 1,80 p.
kwart. 15 ct. incasso. Adv. 8 c. p. mm.
ZATERDAG werden op het strand bij „De Krim" een wedstrijd in het maken
van zandfiquren en kleuterspelen gehouden. Honderden kinderen namen er
aan deel.
JAN VAN BENNEKOM had „zijn wagen" Zaterdagmorgen vól geladen, niet
met „ouwe wijven", hij reed trouwens niet marktwaarts: de tocht ging in de
richting van de duinen. Achter de trekker waren twee wagens gekoppeld,
tjokvol met in uitbundige feeststemming verkerende kinderen uit de pol
der Eierland. En zii dachten: „Laat vader ja laten alle boeren maar dorsen, wij
hebben nog een onbekommerde jeugd!" Geen kind dat ontbrak! Onwillekeurig
snelden onze gedachten terug naar vroeger, toen de kinderen vroegtijdig van
school werden gehaald om te helpen bij de oogst! „Ik was nog geen tien, toen ik
al van vroeg tot laat in het land werkte!" aldus vertelde op de late avond van
dien dag ons een bejaarde Cocksdorper, die pensioen heeft. Ja, er is ontegenzeg
gelijk veel ten goede veranderd.
FEEST voor - de kinderen van De
Cooksdiorp en Eierland en voor hen met
alleen: ook voor de kinderen van de bad
gasten, die in hotels of pensions loge
ren of hun tent opgeslagen hebben in
een der prachtige duincomplexen ten
westen van „Durp". Feest op het strand
bij „De Krim". Wie de laatste duin
richel had beklommen zag links en
rechts nog tal van bunkers liggen, sou
venirs van de Tweede Wereldoorlog. Of
schoon ze er maar heel, heel slecht in
ons overigens fcodh zo ongerept duin pas
sen, trok niemand zich ook maar iets
van hun aanwezigheid aan en de mannen
van de „Benbrack", de slopers ervan
wel te verstaan, hebben m een der bun
kers zelfs een semi-permanent verblijf
gevonden: het slopen van de resten van
het omstreeks 1890 bij De Slufter ver
gane Engelse schip, heeft nog heel wat
voeten in de aarde en niemand snapt
overigens, dat er nog winst aan zit. Ach
ter de eerste duinenrij is een grote hoop
bruin verroest ijzer bijeengebracht.
ZOMER 1953 verraste ons Zaterdag
met een bijzonder schone dag. Niet meer
dan een zuchtje wind en een zo goed als
wolkenloze, donkerblauwe hemel. Diep
HOE WARM het
was en hoe lekker
de limonade smaak
te! Een blond Texels
meisje en een jon
getjewiens voorva
deren in het Verre
Oosten hebben ge
leefd, poseren even
voor de camera. Zij
en een paar hon
derd andere kinde
ren hebben Zater
dag meegedaan aan
het strandfeest, dat
de Feestcommissie
van De Cocksdoro
en Eierland bij paal
28 had georgani
seerd.
blauw en rimpeloos lag de vriendelijke
Noordzee aan 't prachtige, brede strand
bij paal 28 gevlijd. Waar helm ontbrak
knipperde het oog in de felle zonlicht-
weerkaatsing van miiliarden zandkristal-
letjes. Vroeg in de morgen waren de eer
ste zwemmers al strandwaarts getrokken
om de schone dag te begroeten en.
het volle profijt van dit uitzonderlijk
mooie weer te trekken! Ook daar bij
paal 28 vindt ge brede duinen en vanaf
een der toppen hebt ge een fraai pano
rama over de Sluftervlakte, die hier zo
geweldig diep het land wist binnen te
dringen! Voor snelverkeer is de heftig
kronkelende Krimweg overigens niet be
rekend, wat op zichzelf geen bezwaar
kan zijn, maar wè'l is het jammer, dat de
we" nog niet geasfalteerd is! Intussen
vernamen wij Zaterdagavond te De
Cocksdorp goed nieuws: de verbetering
van de voor Cocksdorp zo belangrijke
Krimweg ligt in het verschiet. „Men
heeft het traject reeds opgemeten!" Ook
dat zit dus te komen en we hopen onze
badgasten en toeristen volgend seizoen
dus een mooie weg door de Krimduinen
te kunnen tonen!
De Feestcommissie Cocksdorp-Eier-
land was compleet aanwezig om het
strandfeest te organiseren. De mensen
hadden het druk, want legio kinderen
TEXELSE MARKT
Den Burg, 10 Aug. 1953. Aangevoerd:
100 lammeren f 47-f 55. 20 schapen
f 80-fl00. 2 koeien f 850-f 900. 26 biggen
f 40-f 60 4 n. kalveren f 45-f 65.
FILMNIEUWS.
HOOG WATER TER REDE VAN TEXEL
12 Aug. 11,16 en 11,12. 13 Aug. 11,45
en 11,42. 14 Aug. 12,14 en
Aan het strand is het ongeveer één
uur eerder hoog water.
wilden deelnemen 'aan het maken van
zandfiguren en aan de kinder- of juister
kleuter-spelen. Honderden kinderen wier
pen zioh klokslag half elf in het zand om
te trachten iets heel moois te scheppen.
We zagen de „Virgo" in de verte op de
Vliehors, maar we zagen hem óók bij
paal 28 in het zand groeien! We zagen
van verre de Eienlandse vuurtoren over
de duintoppen gluren, maar we zagen
hem ook verscheidene keren op kleinere
schaal uit het prille crème strandzand
geboren worden We ontdekten nergens
gevaarlijke rivierbewoners zoals kroko
dillen, maarKees van Heerwaarden
schiep er een met zulk een formidabel
gebit van blauw-witte schelpen en zulke
scherp benagelde poten, dat wij heus
wel achter de touwen bleven, die in een
reusachtig vierkant {zie foto hierboven)
om het afgebakende terrein waren ge
spannen. Er waren prachtige bloemen,
zeesterren, een Indianenkop, een zee
paardje, een complete kerk met toren,
kastelen, een ode aan Holland, versym-
boldseerd in een molen, bomen en vo
gels. „Dat 's prachtig werk van 'n Zwit
sers jongetje!" aldus de directeur van de
VVV Texel, de heer Oskamp, die zelf
ook graag had meegeknutseld!
De kinderen waren allemaal verwoed
aan het werk en allemaal waren ze ten
slotte even trots op hun eigen maaksel.
U begrijpt dat de jury weer een verre
van benijdenswaardige taak was toeoe-
deeld! Vooral toen bleek, dat de prijzen
aan verschillende leeftijdsgroepen moes
ten worden toegekend, terwijl o schrik
alle leeftijden dapper door elkaar
hadden gebouwd. Daarbij kwam, dat de
commissie, beqaafd met ijzeren wil, alle
kans op onredelijke critiek wilde vei-
mijden, weshalve zij een zee van werk
te veizetten kreeg en de zon al ver in
de middag stond, toen de uitslag bekend
gemaakt kon worden.
Maar voor de jury haar werk erop had
zitten, werden de kinderen onthaald op
limonade, chocolade en andere versnape
ringen. (U ziet twee der feestgenoten op
het andere plaatje lurken).
Groepen: 1. Kees en Jan v. Heerwaar-
den, C'dorp, krokodil; 2. Reijer v. Lente,
Z.-Eierland, burcht; 3. Piet Zoetelief en
Sief Nota, bloemen in vaas; 4. Beat en
Ebenhardt Eisenbaeh uit Bonn (Duits
land), „Holland": molen, vogels en bo
men; 5. Aris Eelman, „Rio Grande",
boot; 6. Ineke Ouweneel, R'dam, Annie
Krijn, Apeldoorn en Carolientje Eiken-
daal, Dordrecht, zeester.
6-8 jaar: 1. Dory van Haecelken,gro
te en kleine vis, 2. Dicky Achterop, As
sen, schip; 3. Tiny v. Heerwaarden, De
Cocksdorp, bloem.
9-11 jaar: 1. Jan Hoedjes, „Pietershoe-
ve", zeepaardje; 2. Jan de Krij, A'dam,
krab; 3 Ben van Schaick, Bunnik, Indi
anenkop.
12-14 jaar: 1 Ina Jonker, Boskoop,
zeemeermin; 2. Wnm Mooy, Eindhoven,
lepelaar; 3. Henk Faber, boot.
De jury bestond uit mevr. Van Hout
uit Bilthoven en de heren Van Schie uit
Zandvoort en Van den Bijl uit Leeu
warden.
Ballopen (voor 5-6 jarigen): 1. Marjan
Zwart; 2. Tini Mast; 3. Henriëtte Jonken.
Houtjesrapen (5-6-jarigen): 1. Jan Bor;
2. Hans Bor; 3. Joop v Hoorn.
HET AVONDFEEST begon met een
lampionuitreiking bij Theehuis „Hooij-
berg", aan het begin van de Molenlaan.
Hei lag in de bedoeling om deze fraaie,
lange laan, die evenwijdig aan de Rog-
sloot loopt, te illumineren met lampi
ons. Dank zij vele bijdragen kon de
feestcommissie een groot aantal 'ampi-
ons inslaan. De hangers waren aan bei
de zijden van de laan op regelmatige af
stand aan de donkere boomstammen be
vestigd. Ze zouden echter geen dienst
kunnen doen: er stroomden zoveel kin
deren naar het Theehuis om een gratis
lampion in de wacht te slepen, dat er
niet één lampion overbleef voor de
Mólenlaan!
Toen de leden van VIOS zich in be
weging zetten ter opening van de feeste
lijke optocht, hadden niet minder dan
400 kinderen een brandende lampion aan
een stokje. Het was een fantastisch
mooi gezicht. Zingend en dansend
enige rijen dorpsschonen gingen voor de
muziek uit bereikten ze het dorp,
waar ieder huis geïllumineerd was. „Ik
kwam tientalden lampions te kort!" ver
telde ons een zakenman. Voor Hotel De
Hoop, gelegen in het centrum van De
Cocksdorp, werd halt gehouden. De di
recteur van de VVV sprak namens de
vereniging voor vreemdelingenver
keer een hartelijk, huldigend woord,
huldigend om 't praohtige voorbeeld van
algehele samenwerking, dat de Cocks
dorpers en Eierlanders steeds weten te
betonen. VIOS van Oost (De Cocksdorp
heeft tot dusverre nog geen eigen mu
ziekcorps) was weer bereid geweest tot
het verlenen van de muzikale medewer
king, de sportvereniging SVC zorgde
mede voor de organisatie. Namens de
VVV zegde de heer Oskamp allen har
telijk dank voor de activiteit, welke zo
spontaan en enthousiast aan de dag is
gelegd, dank voor de financiële steun
na de oproep daartoe, waardoor een be
langrijk bedrag bijeen kon komen. Zo
doende konden cadeautjes worden ge
kocht en lampions. Speciaal richtte spre
ker woorden van dank aan het adres
van de feestcommissie, waarin ook hel
hoofd der school, de heer Zwart, zitting
had. Een driewerf hoera golfde hierop
door de stille avond.
Vervolgens trok de stoet verder, naar
het feestterrein aan de Achterweg. Ook
de huizen aan de Achterweg waren al
lemaal geïllumineerd. Begonnen werd
met een kinderwagenrace. De heer R.
Buis betoonde de euvele moed om mid
denin het strijdperk leiding te geven:
links en rechts moesten de racers elkaar
de loef afsteken, maar al te vaak raak
ten ze het roer kwijt en ©tieten dan met
enorm geweld tegen het podium van
genoemd commisielid. De botsingen wa
ren o.a. het gevolg van de mystieke
Tot nu toe hadden noch Ali, noch
Kees, noch ikzelf enige moeilijkheden
ondervonden. Zeker, we voelden dat we
getippeld hadden, maar na een kop kof
fie waren we weer volkomen fit.
Van de schamele vegetatie die in de
omtrek groeide, maakten onze dragers
een lekker vuur, dat meer welkom werd
naarmate de zon verdween. De tempe
ratuur zakte toen behoorlijk beneden 't
vriespunt. Overigens heb ik niets dan
lof voor onze dragers. Zelf waren we,
lot het „Meesterras" behorende, behoor
lijk uitgerust met spijkerschoenen, uit
stekende kleren, zonnebril en zonne
hoed. Later zouden er nog een bivakmuts
en handschoenen bij komen. Bagage
droegen we niet. Zelfs onze camera
GECOSTUMEERD RINGRIJDEN VOOR
MOTOREN TE DEN IIOORN
Men schrijft ons:
Zaterdagavond wordt te Den Hoorn
een wedstrijd gehouden in gecostumecd
ringrijden voor motoren. De motorrij
ders worden verzocht om half 8 oresent
te zijn daar het al gauw donker wordt.
De Sportcommissie van ZDH stelt extra
prijzen beschikbaar voor de geoslu-
meerden. Dus, motorrijders, allen gecos-
tumeerd hoor! Alle motorrijders zijn
weikom!
DE TEXELSE ZANGERESSEN EN
ZANGERS VOOR DE RADIO
„Thans kunt u tot kwart over zeven
luisteren naar zang van „De Stem des
Volks" van Texel, dirigent de heer H.
Craanen". Aldus deelde de omroepster
van de VARA Vrijdagavond mede. De
Texelaars waren 'n poosje geleden naar
Hilversum getript, waar zij een reper
toire op de grammofoonplaat lieten ver
eeuwigen. Gezongen werd „Zegepraal",
„Naar het Geluk", „Zondagmorgen" en
„Zegen Ons". Dat „De Stem" op Texel 'n
prima afdeling heeft, is nu voor heel
Nederland bewezen; de liederen werden
uitstekend gezongen. Wij feliciteren „De
Stem" dan ook met dit prachtige resul
taat.
Met Rheumatische Pijnen
moet U niet door blijven
lopen.
Roei ze alt, met wortel en tak.
Neem Kruschen.
Jaar-in, jaar-uit en al tientallen jaren
lang, vonden tienduizenden baat en ver
lichting bij Kruschen Salts. De kleine
dagelijkse dosis Kruschen doet het. Juist
omdat Kruschen regelmatig gebruikt
wordt, stimuleert het de bloedzuiveren
de organen en geeft ze de regelmaat van
een klok. Krusohen is geen wondermid
del. De zes minerale zouten hebben ie
der hun eigen functie en gezamenlijk
brengen ze Uw ledematen die bevrij
ding van stramheid en pijn.
venlichting, doordat de TEM-lamp op
de grote afstand slechts een indirect licht
kon geven. Gelukkig kwamen al snoedig
autolampen te hulp. Jan Kluppel was
ook in de arena gekomen om een handje
te helpen, maar hij liet zich ineens ont
vallen: „Ze roezen je er onderdeur!"
Konden de heren behoorlijk partij ge
ven, zoals onze correspondent vorige
weëk schreef: de dames waren helemaal
niet te houwen: bij de paal had bot
sing op botsing plaats en op eenmaal za
gen wij zowaar een wagen óver die van
de tegenpartij vliegen! Door die botsin
gen had vooral de zwarte wagen te lij
den. maar dit zwarte schaap kreeg ten
slotte een redelijke voorsprong bij de
start.
Hier volgen de winnaars van de kin
derwagenraces.
Kinderwagenrace: heren: Jac. v.d.
Berg; dames: Mej. Rie v.d. Beek.
De strijd om de man en de vrouw
bracht ook weer grote spanning teweeg.
Het onvermoeide VIOS blies weer het
ene fragment na het andere Ze zaten
bovenop een Jan Plezier. Onder de mu
zikanten zagen wij een knaap van 13
jaar, het was Rein Vlaming, die al 5
jaar lang de eerste bugel blaast! Komt,
jeugdige Oosters, neemt een voorbeeld
aan Rein en wordt ook lid van VIOS!
Strijd om de man en de vrouw; om
de vrouw: de heer H. v. Sijp; om de
man: mej. A. v.d. Vis.
We hebben zo in voqelvlucht verslag
gegeven van het grote feest in 't Noor
den van ons Eiland, dat honderden
Cocksdorpers, Eierlanders en last but
not least badgasten naar 't feestterrein
had getrokken. Onder de aanwezigen
merkten wij wethouders S. de Waard
en echtgenote op. En onze eerste wet
houder zal wel gezegd hebben: „D'r is
puur veranderd sinds onze Eierlandse
jeugd!'
werd door de gids gedragen en hij was
er zo trots op als een aap!
En de boys? Schamel gekleed, pro-
duoten van bananenpap en vlees, op hun
blote voeten, tippelden ze rustig door
met minstens 65 pond op hun blote kop.
In tegenstelling met de duizenden an
dere negers die we gedurende ons ver
blijf ontmoet hadden, en die allen tot
de katholieke kerk behoorden, waren dit
Lutheranen. Was bij de Pater het „De
Herdertjes lagen bij nachte" meest po
pulair, onze boy s waren 6 dagen ver
der op streek en zongen van „Uren, da
gen, maanden, jaren snellen als een
schaduw heen" (alles natuurlijk m hun
eigen taal overgezet). Hoog in de dun
ne lucht, met 65 pond op je kop, met
een versnelde polsslag moet de dag ech
ter wel heel lang voor hen geweest zijn
en erg toepasselijk vond ik het niet. Wel
is de mens geneigd om an deze doodse
stilte meer bij de eeuwigheidsverschijn-
selen stil te staan dan in de straten van
Johannesburg. Misschien waren ze daar
om toch met zo gek veel uit. Die avond
gingen we vroeg „plat".
Een elk dacht, maar niemand zei het
„Zouden we het halen". „Waarom", zo
dacht ik: „wil een mens eigenlijk een
berg beklimmen?" Ik dacht onwillekeu
rig aan mijn bergtochten in de Alpen, de
Pyreneeën, Karpaten, Schotland, Lap
land de Atlas dn N.-Afrika en onze ei
gen bergwereld hier in het Zuiden.
Soms moordend vermoeiend en toch
iedere keer kreeg ik mezelf weer zo gek!
De volgende morgen was helderder dan
ooit te voren, bóven een zee van wol
ken, die het dal vulden. De bergtop leek
vlak bij, was toch nog 8 mijl weg. De
heldere dunne lucht is oorzaak dat men
al zijn gevoel voor afstand kwijt raakt.
De sneeuw, die nu voor het eerst meer
op ijs leek, schitterde in de eerste zon
nestralen. Het werkte als een magneet
en we waren weer spoedig met onze
trouwe ploeg op weg. We hadden onze
winterkleren aan; de boys sloegen een
deken om. De begroeiing werd steeds
minder, de rotsen kaler. Geen geluid
meer om ons heen. Zo stegen we lang
zaam. Ja, vooral langzaam. Het gebrek
aan zuurstof deed zich meer en meer
voelen. Wolkenmassa's rolden later over
ons heen en het was ijzig koud. Onze
adem joeg snel. Onze bivakmutsen de
den uitstekend d.enst, de handschoenen
waren nauwelijks voldoende. De natuur
was nu dood. Alleen naakte rotsen,
keien, hellingen, ijs. We liepen nu op
een piiatform, geheel in wolken gehuld,
waardoor al het uitzicht verdwenen was.
Ik wist met dat de wereld zo leeg kon
zijn. Dit was geen plek voor mensen. De
negers liepen nu gewoonlijk ver voor
ons uit. We liepen nu in een „zadel" dat
gevormd werd dpor de hoogste tap en
de berg die uit de flank gesproten is,
maar toch nog altijd 5,500 meter hoog is
We waren nu ver boven de Mont Blanc
en voetje voor voetje schuifelden we
verder. Het was ontzettend vermoeiend,
maar het ging. Een halve minuut lopen
en twee minuten rusten. Het zou een
picnic zijn als de lucht maar met zo dun
was geweest. Laat in de middag be
reikten we de laatste hut op 16,500 voet.
Dit is slechts 700 meter van de top. Bek
af maar vol goede moed. De wolken
waren weer verdwenen en de top leek
onwerkelijk dichtbij. De sneeuwkop liet
zich nu duidelijk zien als een ijskap van
wel 50 voet dik. Als gletsahers hing het
tegen de rand van de berg. We hebben
er maar nauwelijks naar gekeken, wa
ren te moe om het te appreciëren. We
wachtten op de koffie van de kok. En
toen. ja, beste lezer, toen kwam het
einde. Ik kreeg plotseling rillingen over
m'n lichaam. Met steeds kleiner tussen
pozen. Tenslotte schokte m'n hele li
chaam, krampachtige pijn in m'n rech
ter long waar ik al enige malen long
ontsteking in gehad heb. Malaria! Ik
moet geïnfecteerd zijn in Mosambieck.
En de intense koude werkte het uit. Het
verder deel van de tocht zal ik u bespa
ren. Genoeg, dat we na een uiterst el
lendige nacht, in een temperatuur ver
beneden het vriespunt in nijpende kou
de op de nieuwe dag gewacht hébben.
Een lichte longontsteking verhoogde de
feestvreugde en ik had het gevoel het
laatste gedicht van Huib de Rijmelaar
te hebben gelezen.
Drie dagen lang sjokten we bergaf
waarts, gesteund door de negers, god
dank zonder uren-dagen-maanden dit
keer. Ze waren even teleurgesteld als
wij zelf. Na drie dagen kwamen we bij
de eerste nederzetting aan waar een In
dische semi-arts me volpompte met me
dicijnen. Na een paar weken was ik weer
het heertje.
En dit, geachte lezer, is dan onze sto-
rie van een tocht op de Kilimanjaro.
Alles met elkaar toch de moeite waard
geweest, al is het nog zo teleurstellend
om in het zicht van de haven te moe
ten stranden.
„Texel", 22. SIEM DE WAAL.