Cjrocn '^tmrL-Jéxels in het harL.. De Cocksdorpers en Eierlanders vierden feest met Badgasten Texelaars naar de top van Afrika's hoogste berg -<30 De jeugd hield „lampionrush" en de Molenlaan stond er naast a v'mmm Temperatuur ver beueden het vriespunt u. WOENSDAG 12 AUGUSTUS 1953 TEXELSE 66e JAARGANG. No. 6759 COURANT Uitgave N.V. v.h. Langeveld De Rooij Boekhandel Drukkerij Bibliotheek Den Burg - Texel - Postbu» 11 - Tel. 11 Verschijnt Woensdag» en Zaterdag». Bank: R'damse Bank, Coop. Boerenl. Bank. Postgiro 652. - Abonn. pr. f 1,80 p. kwart. 15 ct. incasso. Adv. 8 c. p. mm. ZATERDAG werden op het strand bij „De Krim" een wedstrijd in het maken van zandfiquren en kleuterspelen gehouden. Honderden kinderen namen er aan deel. JAN VAN BENNEKOM had „zijn wagen" Zaterdagmorgen vól geladen, niet met „ouwe wijven", hij reed trouwens niet marktwaarts: de tocht ging in de richting van de duinen. Achter de trekker waren twee wagens gekoppeld, tjokvol met in uitbundige feeststemming verkerende kinderen uit de pol der Eierland. En zii dachten: „Laat vader ja laten alle boeren maar dorsen, wij hebben nog een onbekommerde jeugd!" Geen kind dat ontbrak! Onwillekeurig snelden onze gedachten terug naar vroeger, toen de kinderen vroegtijdig van school werden gehaald om te helpen bij de oogst! „Ik was nog geen tien, toen ik al van vroeg tot laat in het land werkte!" aldus vertelde op de late avond van dien dag ons een bejaarde Cocksdorper, die pensioen heeft. Ja, er is ontegenzeg gelijk veel ten goede veranderd. FEEST voor - de kinderen van De Cooksdiorp en Eierland en voor hen met alleen: ook voor de kinderen van de bad gasten, die in hotels of pensions loge ren of hun tent opgeslagen hebben in een der prachtige duincomplexen ten westen van „Durp". Feest op het strand bij „De Krim". Wie de laatste duin richel had beklommen zag links en rechts nog tal van bunkers liggen, sou venirs van de Tweede Wereldoorlog. Of schoon ze er maar heel, heel slecht in ons overigens fcodh zo ongerept duin pas sen, trok niemand zich ook maar iets van hun aanwezigheid aan en de mannen van de „Benbrack", de slopers ervan wel te verstaan, hebben m een der bun kers zelfs een semi-permanent verblijf gevonden: het slopen van de resten van het omstreeks 1890 bij De Slufter ver gane Engelse schip, heeft nog heel wat voeten in de aarde en niemand snapt overigens, dat er nog winst aan zit. Ach ter de eerste duinenrij is een grote hoop bruin verroest ijzer bijeengebracht. ZOMER 1953 verraste ons Zaterdag met een bijzonder schone dag. Niet meer dan een zuchtje wind en een zo goed als wolkenloze, donkerblauwe hemel. Diep HOE WARM het was en hoe lekker de limonade smaak te! Een blond Texels meisje en een jon getjewiens voorva deren in het Verre Oosten hebben ge leefd, poseren even voor de camera. Zij en een paar hon derd andere kinde ren hebben Zater dag meegedaan aan het strandfeest, dat de Feestcommissie van De Cocksdoro en Eierland bij paal 28 had georgani seerd. blauw en rimpeloos lag de vriendelijke Noordzee aan 't prachtige, brede strand bij paal 28 gevlijd. Waar helm ontbrak knipperde het oog in de felle zonlicht- weerkaatsing van miiliarden zandkristal- letjes. Vroeg in de morgen waren de eer ste zwemmers al strandwaarts getrokken om de schone dag te begroeten en. het volle profijt van dit uitzonderlijk mooie weer te trekken! Ook daar bij paal 28 vindt ge brede duinen en vanaf een der toppen hebt ge een fraai pano rama over de Sluftervlakte, die hier zo geweldig diep het land wist binnen te dringen! Voor snelverkeer is de heftig kronkelende Krimweg overigens niet be rekend, wat op zichzelf geen bezwaar kan zijn, maar wè'l is het jammer, dat de we" nog niet geasfalteerd is! Intussen vernamen wij Zaterdagavond te De Cocksdorp goed nieuws: de verbetering van de voor Cocksdorp zo belangrijke Krimweg ligt in het verschiet. „Men heeft het traject reeds opgemeten!" Ook dat zit dus te komen en we hopen onze badgasten en toeristen volgend seizoen dus een mooie weg door de Krimduinen te kunnen tonen! De Feestcommissie Cocksdorp-Eier- land was compleet aanwezig om het strandfeest te organiseren. De mensen hadden het druk, want legio kinderen TEXELSE MARKT Den Burg, 10 Aug. 1953. Aangevoerd: 100 lammeren f 47-f 55. 20 schapen f 80-fl00. 2 koeien f 850-f 900. 26 biggen f 40-f 60 4 n. kalveren f 45-f 65. FILMNIEUWS. HOOG WATER TER REDE VAN TEXEL 12 Aug. 11,16 en 11,12. 13 Aug. 11,45 en 11,42. 14 Aug. 12,14 en Aan het strand is het ongeveer één uur eerder hoog water. wilden deelnemen 'aan het maken van zandfiguren en aan de kinder- of juister kleuter-spelen. Honderden kinderen wier pen zioh klokslag half elf in het zand om te trachten iets heel moois te scheppen. We zagen de „Virgo" in de verte op de Vliehors, maar we zagen hem óók bij paal 28 in het zand groeien! We zagen van verre de Eienlandse vuurtoren over de duintoppen gluren, maar we zagen hem ook verscheidene keren op kleinere schaal uit het prille crème strandzand geboren worden We ontdekten nergens gevaarlijke rivierbewoners zoals kroko dillen, maarKees van Heerwaarden schiep er een met zulk een formidabel gebit van blauw-witte schelpen en zulke scherp benagelde poten, dat wij heus wel achter de touwen bleven, die in een reusachtig vierkant {zie foto hierboven) om het afgebakende terrein waren ge spannen. Er waren prachtige bloemen, zeesterren, een Indianenkop, een zee paardje, een complete kerk met toren, kastelen, een ode aan Holland, versym- boldseerd in een molen, bomen en vo gels. „Dat 's prachtig werk van 'n Zwit sers jongetje!" aldus de directeur van de VVV Texel, de heer Oskamp, die zelf ook graag had meegeknutseld! De kinderen waren allemaal verwoed aan het werk en allemaal waren ze ten slotte even trots op hun eigen maaksel. U begrijpt dat de jury weer een verre van benijdenswaardige taak was toeoe- deeld! Vooral toen bleek, dat de prijzen aan verschillende leeftijdsgroepen moes ten worden toegekend, terwijl o schrik alle leeftijden dapper door elkaar hadden gebouwd. Daarbij kwam, dat de commissie, beqaafd met ijzeren wil, alle kans op onredelijke critiek wilde vei- mijden, weshalve zij een zee van werk te veizetten kreeg en de zon al ver in de middag stond, toen de uitslag bekend gemaakt kon worden. Maar voor de jury haar werk erop had zitten, werden de kinderen onthaald op limonade, chocolade en andere versnape ringen. (U ziet twee der feestgenoten op het andere plaatje lurken). Groepen: 1. Kees en Jan v. Heerwaar- den, C'dorp, krokodil; 2. Reijer v. Lente, Z.-Eierland, burcht; 3. Piet Zoetelief en Sief Nota, bloemen in vaas; 4. Beat en Ebenhardt Eisenbaeh uit Bonn (Duits land), „Holland": molen, vogels en bo men; 5. Aris Eelman, „Rio Grande", boot; 6. Ineke Ouweneel, R'dam, Annie Krijn, Apeldoorn en Carolientje Eiken- daal, Dordrecht, zeester. 6-8 jaar: 1. Dory van Haecelken,gro te en kleine vis, 2. Dicky Achterop, As sen, schip; 3. Tiny v. Heerwaarden, De Cocksdorp, bloem. 9-11 jaar: 1. Jan Hoedjes, „Pietershoe- ve", zeepaardje; 2. Jan de Krij, A'dam, krab; 3 Ben van Schaick, Bunnik, Indi anenkop. 12-14 jaar: 1 Ina Jonker, Boskoop, zeemeermin; 2. Wnm Mooy, Eindhoven, lepelaar; 3. Henk Faber, boot. De jury bestond uit mevr. Van Hout uit Bilthoven en de heren Van Schie uit Zandvoort en Van den Bijl uit Leeu warden. Ballopen (voor 5-6 jarigen): 1. Marjan Zwart; 2. Tini Mast; 3. Henriëtte Jonken. Houtjesrapen (5-6-jarigen): 1. Jan Bor; 2. Hans Bor; 3. Joop v Hoorn. HET AVONDFEEST begon met een lampionuitreiking bij Theehuis „Hooij- berg", aan het begin van de Molenlaan. Hei lag in de bedoeling om deze fraaie, lange laan, die evenwijdig aan de Rog- sloot loopt, te illumineren met lampi ons. Dank zij vele bijdragen kon de feestcommissie een groot aantal 'ampi- ons inslaan. De hangers waren aan bei de zijden van de laan op regelmatige af stand aan de donkere boomstammen be vestigd. Ze zouden echter geen dienst kunnen doen: er stroomden zoveel kin deren naar het Theehuis om een gratis lampion in de wacht te slepen, dat er niet één lampion overbleef voor de Mólenlaan! Toen de leden van VIOS zich in be weging zetten ter opening van de feeste lijke optocht, hadden niet minder dan 400 kinderen een brandende lampion aan een stokje. Het was een fantastisch mooi gezicht. Zingend en dansend enige rijen dorpsschonen gingen voor de muziek uit bereikten ze het dorp, waar ieder huis geïllumineerd was. „Ik kwam tientalden lampions te kort!" ver telde ons een zakenman. Voor Hotel De Hoop, gelegen in het centrum van De Cocksdorp, werd halt gehouden. De di recteur van de VVV sprak namens de vereniging voor vreemdelingenver keer een hartelijk, huldigend woord, huldigend om 't praohtige voorbeeld van algehele samenwerking, dat de Cocks dorpers en Eierlanders steeds weten te betonen. VIOS van Oost (De Cocksdorp heeft tot dusverre nog geen eigen mu ziekcorps) was weer bereid geweest tot het verlenen van de muzikale medewer king, de sportvereniging SVC zorgde mede voor de organisatie. Namens de VVV zegde de heer Oskamp allen har telijk dank voor de activiteit, welke zo spontaan en enthousiast aan de dag is gelegd, dank voor de financiële steun na de oproep daartoe, waardoor een be langrijk bedrag bijeen kon komen. Zo doende konden cadeautjes worden ge kocht en lampions. Speciaal richtte spre ker woorden van dank aan het adres van de feestcommissie, waarin ook hel hoofd der school, de heer Zwart, zitting had. Een driewerf hoera golfde hierop door de stille avond. Vervolgens trok de stoet verder, naar het feestterrein aan de Achterweg. Ook de huizen aan de Achterweg waren al lemaal geïllumineerd. Begonnen werd met een kinderwagenrace. De heer R. Buis betoonde de euvele moed om mid denin het strijdperk leiding te geven: links en rechts moesten de racers elkaar de loef afsteken, maar al te vaak raak ten ze het roer kwijt en ©tieten dan met enorm geweld tegen het podium van genoemd commisielid. De botsingen wa ren o.a. het gevolg van de mystieke Tot nu toe hadden noch Ali, noch Kees, noch ikzelf enige moeilijkheden ondervonden. Zeker, we voelden dat we getippeld hadden, maar na een kop kof fie waren we weer volkomen fit. Van de schamele vegetatie die in de omtrek groeide, maakten onze dragers een lekker vuur, dat meer welkom werd naarmate de zon verdween. De tempe ratuur zakte toen behoorlijk beneden 't vriespunt. Overigens heb ik niets dan lof voor onze dragers. Zelf waren we, lot het „Meesterras" behorende, behoor lijk uitgerust met spijkerschoenen, uit stekende kleren, zonnebril en zonne hoed. Later zouden er nog een bivakmuts en handschoenen bij komen. Bagage droegen we niet. Zelfs onze camera GECOSTUMEERD RINGRIJDEN VOOR MOTOREN TE DEN IIOORN Men schrijft ons: Zaterdagavond wordt te Den Hoorn een wedstrijd gehouden in gecostumecd ringrijden voor motoren. De motorrij ders worden verzocht om half 8 oresent te zijn daar het al gauw donker wordt. De Sportcommissie van ZDH stelt extra prijzen beschikbaar voor de geoslu- meerden. Dus, motorrijders, allen gecos- tumeerd hoor! Alle motorrijders zijn weikom! DE TEXELSE ZANGERESSEN EN ZANGERS VOOR DE RADIO „Thans kunt u tot kwart over zeven luisteren naar zang van „De Stem des Volks" van Texel, dirigent de heer H. Craanen". Aldus deelde de omroepster van de VARA Vrijdagavond mede. De Texelaars waren 'n poosje geleden naar Hilversum getript, waar zij een reper toire op de grammofoonplaat lieten ver eeuwigen. Gezongen werd „Zegepraal", „Naar het Geluk", „Zondagmorgen" en „Zegen Ons". Dat „De Stem" op Texel 'n prima afdeling heeft, is nu voor heel Nederland bewezen; de liederen werden uitstekend gezongen. Wij feliciteren „De Stem" dan ook met dit prachtige resul taat. Met Rheumatische Pijnen moet U niet door blijven lopen. Roei ze alt, met wortel en tak. Neem Kruschen. Jaar-in, jaar-uit en al tientallen jaren lang, vonden tienduizenden baat en ver lichting bij Kruschen Salts. De kleine dagelijkse dosis Kruschen doet het. Juist omdat Kruschen regelmatig gebruikt wordt, stimuleert het de bloedzuiveren de organen en geeft ze de regelmaat van een klok. Krusohen is geen wondermid del. De zes minerale zouten hebben ie der hun eigen functie en gezamenlijk brengen ze Uw ledematen die bevrij ding van stramheid en pijn. venlichting, doordat de TEM-lamp op de grote afstand slechts een indirect licht kon geven. Gelukkig kwamen al snoedig autolampen te hulp. Jan Kluppel was ook in de arena gekomen om een handje te helpen, maar hij liet zich ineens ont vallen: „Ze roezen je er onderdeur!" Konden de heren behoorlijk partij ge ven, zoals onze correspondent vorige weëk schreef: de dames waren helemaal niet te houwen: bij de paal had bot sing op botsing plaats en op eenmaal za gen wij zowaar een wagen óver die van de tegenpartij vliegen! Door die botsin gen had vooral de zwarte wagen te lij den. maar dit zwarte schaap kreeg ten slotte een redelijke voorsprong bij de start. Hier volgen de winnaars van de kin derwagenraces. Kinderwagenrace: heren: Jac. v.d. Berg; dames: Mej. Rie v.d. Beek. De strijd om de man en de vrouw bracht ook weer grote spanning teweeg. Het onvermoeide VIOS blies weer het ene fragment na het andere Ze zaten bovenop een Jan Plezier. Onder de mu zikanten zagen wij een knaap van 13 jaar, het was Rein Vlaming, die al 5 jaar lang de eerste bugel blaast! Komt, jeugdige Oosters, neemt een voorbeeld aan Rein en wordt ook lid van VIOS! Strijd om de man en de vrouw; om de vrouw: de heer H. v. Sijp; om de man: mej. A. v.d. Vis. We hebben zo in voqelvlucht verslag gegeven van het grote feest in 't Noor den van ons Eiland, dat honderden Cocksdorpers, Eierlanders en last but not least badgasten naar 't feestterrein had getrokken. Onder de aanwezigen merkten wij wethouders S. de Waard en echtgenote op. En onze eerste wet houder zal wel gezegd hebben: „D'r is puur veranderd sinds onze Eierlandse jeugd!' werd door de gids gedragen en hij was er zo trots op als een aap! En de boys? Schamel gekleed, pro- duoten van bananenpap en vlees, op hun blote voeten, tippelden ze rustig door met minstens 65 pond op hun blote kop. In tegenstelling met de duizenden an dere negers die we gedurende ons ver blijf ontmoet hadden, en die allen tot de katholieke kerk behoorden, waren dit Lutheranen. Was bij de Pater het „De Herdertjes lagen bij nachte" meest po pulair, onze boy s waren 6 dagen ver der op streek en zongen van „Uren, da gen, maanden, jaren snellen als een schaduw heen" (alles natuurlijk m hun eigen taal overgezet). Hoog in de dun ne lucht, met 65 pond op je kop, met een versnelde polsslag moet de dag ech ter wel heel lang voor hen geweest zijn en erg toepasselijk vond ik het niet. Wel is de mens geneigd om an deze doodse stilte meer bij de eeuwigheidsverschijn- selen stil te staan dan in de straten van Johannesburg. Misschien waren ze daar om toch met zo gek veel uit. Die avond gingen we vroeg „plat". Een elk dacht, maar niemand zei het „Zouden we het halen". „Waarom", zo dacht ik: „wil een mens eigenlijk een berg beklimmen?" Ik dacht onwillekeu rig aan mijn bergtochten in de Alpen, de Pyreneeën, Karpaten, Schotland, Lap land de Atlas dn N.-Afrika en onze ei gen bergwereld hier in het Zuiden. Soms moordend vermoeiend en toch iedere keer kreeg ik mezelf weer zo gek! De volgende morgen was helderder dan ooit te voren, bóven een zee van wol ken, die het dal vulden. De bergtop leek vlak bij, was toch nog 8 mijl weg. De heldere dunne lucht is oorzaak dat men al zijn gevoel voor afstand kwijt raakt. De sneeuw, die nu voor het eerst meer op ijs leek, schitterde in de eerste zon nestralen. Het werkte als een magneet en we waren weer spoedig met onze trouwe ploeg op weg. We hadden onze winterkleren aan; de boys sloegen een deken om. De begroeiing werd steeds minder, de rotsen kaler. Geen geluid meer om ons heen. Zo stegen we lang zaam. Ja, vooral langzaam. Het gebrek aan zuurstof deed zich meer en meer voelen. Wolkenmassa's rolden later over ons heen en het was ijzig koud. Onze adem joeg snel. Onze bivakmutsen de den uitstekend d.enst, de handschoenen waren nauwelijks voldoende. De natuur was nu dood. Alleen naakte rotsen, keien, hellingen, ijs. We liepen nu op een piiatform, geheel in wolken gehuld, waardoor al het uitzicht verdwenen was. Ik wist met dat de wereld zo leeg kon zijn. Dit was geen plek voor mensen. De negers liepen nu gewoonlijk ver voor ons uit. We liepen nu in een „zadel" dat gevormd werd dpor de hoogste tap en de berg die uit de flank gesproten is, maar toch nog altijd 5,500 meter hoog is We waren nu ver boven de Mont Blanc en voetje voor voetje schuifelden we verder. Het was ontzettend vermoeiend, maar het ging. Een halve minuut lopen en twee minuten rusten. Het zou een picnic zijn als de lucht maar met zo dun was geweest. Laat in de middag be reikten we de laatste hut op 16,500 voet. Dit is slechts 700 meter van de top. Bek af maar vol goede moed. De wolken waren weer verdwenen en de top leek onwerkelijk dichtbij. De sneeuwkop liet zich nu duidelijk zien als een ijskap van wel 50 voet dik. Als gletsahers hing het tegen de rand van de berg. We hebben er maar nauwelijks naar gekeken, wa ren te moe om het te appreciëren. We wachtten op de koffie van de kok. En toen. ja, beste lezer, toen kwam het einde. Ik kreeg plotseling rillingen over m'n lichaam. Met steeds kleiner tussen pozen. Tenslotte schokte m'n hele li chaam, krampachtige pijn in m'n rech ter long waar ik al enige malen long ontsteking in gehad heb. Malaria! Ik moet geïnfecteerd zijn in Mosambieck. En de intense koude werkte het uit. Het verder deel van de tocht zal ik u bespa ren. Genoeg, dat we na een uiterst el lendige nacht, in een temperatuur ver beneden het vriespunt in nijpende kou de op de nieuwe dag gewacht hébben. Een lichte longontsteking verhoogde de feestvreugde en ik had het gevoel het laatste gedicht van Huib de Rijmelaar te hebben gelezen. Drie dagen lang sjokten we bergaf waarts, gesteund door de negers, god dank zonder uren-dagen-maanden dit keer. Ze waren even teleurgesteld als wij zelf. Na drie dagen kwamen we bij de eerste nederzetting aan waar een In dische semi-arts me volpompte met me dicijnen. Na een paar weken was ik weer het heertje. En dit, geachte lezer, is dan onze sto- rie van een tocht op de Kilimanjaro. Alles met elkaar toch de moeite waard geweest, al is het nog zo teleurstellend om in het zicht van de haven te moe ten stranden. „Texel", 22. SIEM DE WAAL.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1953 | | pagina 1