Cjrom "ZwartsJexels in het hart-.
stoop
srmn/ar
DeviesZelf de trekker aan de
ploegmaarhij bezit geen
van beide
Gezellig praatje met Gouden
echtpaar
Stop met brommen.
sta op STEMING!
oo
Pater Witte in gebied waar voedseltekort
bestaat (mislukte oogst, Mau-Mau-activiteit)
Wie helpt er trekken voor de trekker
..-/V
Texels Bioscoop Theater
WOENSDAG 26 AUGUSTUS 19S3
TEXELSE
66e JAARGANG. No. 6763
COURANT
Uitgave N.V. v.h. Langeveld De Rooi)
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
Den Burg Texel - Postbus 11 - Tel. 11
Verschijnt Woensdags en Zaterdags.
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652.-Abonn. pr. f 1,80 p.
kwart. 15 ct. incasso. Adv. 8 c. p. mm
PATER WITTE schreet op de
achterzijde van deze foto: Hier
zit de „Ouwe" (zo heet ik hier)
op Zondagmiddag in 't zonnetje
ziin pijp te roken, in gezelschap
van leerlingen, hopelijk niet
gecommissioneerd onder Mau-
Mau-ede om me bij gelegen
heid aan stukjes te hakken".
Ofschoon wij niet kunnen
doorgronden wat er in de zielen
van deze zwartgekleurde naas
ten leeft, zien wij in hen vrien
delijke, welopgevoede en aan
hankelijke jonnens, vooral de
naast Pater Witte gehurkte ne
ger, die ziin zwarte hand ver
trouwelijk op de knie van Pa
ter Witte heeft gelegd, is in on
ze ogen een kerel, die bereid is
om voor zijn zieleherder door 't
vuur te gaan.
In 1922 vertrok Pater Witte
naar Afrika en sindsdien heeft
hij daar op verschillende plaat
sen gewerkt, hard gewerkt. In
1934 en 1947 keerde hij met
verlof naar Holland terug en na
tuurlijk bracht hij als rasechte
Texelaar ziin vacantie op het
Gouden Boltje door.
Geaahte redactie,
Evenals alle Texelaars in den vreem
de lees ik ,,ons" krantje vlijtig door, zo
dra het uit de postzak tuimelt. Brieven
van collega's-in-den-vreemde hebben
hier natuurlijk voorrang.
Maar toen ik half Juni over mezelf
begon te lezen, overtoog me een blos
tot onder mijn baard en diep in de nek.
Had er nu nog boven gestaan „Bij het
25-jarig afsterven eens beroemden
mans" of iets dergelijks: aecoord. Over
dooien nikt dan goeds, en daar kan dan
nog wel een schepje bij. Maar aange
zien ik nog spring-levend ben, moet ik
wel een paar overdrijvingen signa
leren. Wat bijzonders is het op stuk van
zaken als men een aangewezen taak zo
goed mogelijk doet en nog lang niet
goed genoeg al is het dan uit een
liefde-motief dat rechtstreeks weinig
heeft uit te staan met de „mammoet"
(Suijd-Afrikaender spelling?!).
Toch moet ik bekennen nog wel eens
verplicht te zijn achter bovenvernoemd
beest te jagen, voor der-lieve-kinderen
wille. Ook nu, dat hier hongersnood
heerst. Van Taveta, op de grens, tot
Mombasa en verder, is de oogst mis
lukt. Rond de vruchtbare Mt. Kenya
zorgt de Mau-Mau er voor, dat er nau
welijks eten genoeg is voor de plaatse
lijke bevolking. In Tanganyika, dat voor
de deur ligt en waar ik m'n meeste in
kopen doe, heeft alleen de noordelijkste
provincie, rondom de grote bergen, zoiets
als een oogst te velde. Eilacie, een soort
vogel, die nog wel broedt in een zout-
watermeer dat hier vlak in de buurt
ligt, is erop neergestreken „als een
zwerm sprinkhanen". Al weken lang
moet ik een paar keren per week rond
en op de berg tot op 60 km. vanhier,
mais en bonen bij busjes vol bijeen
scharrelen voor idem zoveel shillings
contant. De jongens eten ruim een zak
per dag van dat goed; ze zijn allen in
de groei-jaren en werken als paarden.
Dan komt er nog de nodige olie, vlees,
zout enz. bij, en de nodige broeken en
hemden. Gezinsvadertje süelen over 100
bengels betekent hier dat, plus voor hun
behuizing en bedoktering zorgen, hun
een half dozijn vakken leren, met iedere
avond een paar uren les in rekenen, te
kenen, Engels, muziek en zang. Een ste
vige catechismus-les komt 's morgens
vroeg we staan drie kwartier voor de
zon op.
Met de opbrengst van wat mijn boys
in de werkplaatsen afleveren, na eerst
bomen gekapt en gezaagd te hebben,
kom ik zowat halverwege de maand.
Dan wordt het zoeken en snuffelen en
van tijd tot tijd een hele of halve zak
toegeduwd krijgen.
Maar nu wü het lot dat we, na vier
jaren martelen, eindelijk een water-
slootje tot de grens van onze 200 H.A.
hoog en laag, hebben kunnen krijgen.
Nu is het onze beurt, menen de mensen,
om het kreupelhout weg te kappen, het
slootje door te trekken en ervan te pro
fiteren voor een goede lap tuin. Dat be
tekent een mammoet-taak, als dat uit
sluitend met de 100 stel zwarte handen
tot mijn beschikking zal moeten gebeu
ren. Had ik nu in Godsnaam maar een
tractor of trekker met een ploeg om er
schot achter te zetten. Van 20-50 H.A.
kan bewaterd worden na ontbossing en
gelijkmaken. Met behulp van een trek
ker behoef ik niet alle jongens voor
maanden aaneen uit de werkplaatsen te
halen. Hoe kan ik zonder die bron van
inkomsten, hoe gering ook (want ze ver
peuteren heel wat) onderwijl de kinnen
„wuppend" houden. Als een blanke
tussen een bende hongerige negers, kan
ik buiten de school niet op veel plaat
selijke steun rekenen tenzij straks
bij de oogst misschien meer dan mij
lief is.
Watersnood, stijgende prijzen voor le
vensonderhoud, toenemende werkloos
heid: het is geen tijd om met de hoed
lan^s de huizen te gaan. Maar zouden er
hier of daar toch nog wat kruimels van
de tafel vallen, dan vang ik die o zo
ZOALS U weet, heeft de in Zuid-Afri-
ka wonende Texelse familie Siem de
Waal onlangs een bezoek gebracht aan
Pater Witte. Hierboven ziet u hoe de
missionnaris Kees-van-Siem de gehei
men van het koperen blaasinstrument
toevertrouwt.
graag op (adres: Schilderend 35 of: bu
reau Texelse Courant).
Het is niet terwille van de mammon,
maar om een werk voort te zetten waar-
van het nut niet kan worden overschat,
in een land waar onverteerde akademi-
sohe wijsheid bezig is zich om te zetten
in Mau-Mau gruwelen en Mau-Mau el
lende. Het gaat er om zwarte handen
creatief werk te leren, al is het tot nu
toe slechts primitief timmeren, metse
len, kleermaken, schoenlappen, smeden
en straks „landbouwkunde" naar ik
hoop. En dat alles gedragen door more
le principes en gedreven door liefde tot
God en de mensen.
Wie helpt er „trekken-voor-de-trek-
ker?"
PATER M. J. WITTE.
Catholic Trades School P.O. Taveta,
Kenya, Br. E. Africa.
HINDERWET
ter inzage legging verzoek om
vergunning
Purgemeester en Wethouders der ge
meente Texel brengen ter openbare
kennis, dat ter secretarie dezer gemeente
ter inzage ligt een van de vereiste bij
lagen voorzien verzoek om vergunning
ingevolge de hinderwet, van A. Kievit
Dzn., te Texel, Den Burg, Kogerstraat 2,
tot het in werking houden van een gara
gebedrijf, waarin als beweegkracht zul
len worden aangewend drie electromo-
toren met een totaal vermogen van 3
p.k. in (op) het perceel, plaatselijk ge
merkt Den Burg, Kogerstraat 5, kadas
traal bekend gemeente Texel, sectie K.,
nr. 2409.
Mede een verzoek van Th. Reuvers, te
Texel, De Cooksdorp 7, tot het in wer
king houden van een garagebedrijf,
waarin als beweegkracht worden aange
wend vijf electromotoren met een totaal
vermogen van 2,55 p.k., in i(op) het per
ceel, plaatselijk gemerkt De Cocksdorp
9, kadastraal bekend gemeente Texel,
sectie A, nr. 2980.
Voor een ieder bestaat gelegenheid
schriftelijk bezwaren in te brengen bij
het gemeentebestuur tot uiterlijk 5 Sep
tember 1953.
Voorts heeft ieder de gelegenheid in
persoon of bij gemachtigde mondeling
bezwaren in te brengen in een openbare
zitting ten gemeentehuize op Zaterdag
12 September 1953 te resp. 11 en 11,15
uur.
Zij, die niet in persoon of bij gemach
tigde op bovenbedoelde zitting zijn ver
schenen, zijn niet gerechtigd tot beroep.
Degenen echter, die tijdig schriftelijk
bezwaren hebben ingebracht en niet op
de zitting zijn verschenen, zijn wel tot
beroep gerechtigd, indien zij niet woon
achtig zijn in deze gemeente.
Texel, 26 Augustus 1953.
Burgemeester en Wethouders van ^exel
De Burgemeester, C. DE KONING.
De Secretaris. P. BEEMSTERBOER
Het leven begint bij veertig -
ook met Uw Rheumatiek!
Rheumatisehe Pijnen
liggen op de loer.
Neem U In acht - neem Eruschen.
Regelmatig! De zes minerale zouten
van Kruschen stimuleren Uw bloedzui
verende organen. Zolang die maar krach
tig blijven werken, worden pijnverwök-
kende onzuiverheden op natuurlijke wij
ze afgevoerd en hebt U van rheumatiek
geen weet.
FILMNIEUWS.
„DE HELD OP SOKKEN"
„De Held op sokken" is weer eens een
echt kolderverhaal rond Bob Hope Zo
als men mag verwachten, veikoopt hij er
veel dwaasheid in. Het is een meester
lijke parodie op de held van het Wilde
Westen (soortgelijk als Danny Kaye's
Mitty the Kid). Jane Russel is in deze
film zijn partner en zij vult hem uit
stekend aan. Het is goed amusement.
„INTRIGES"
Alan Ladd, Deborah Kerr en Char
les Boyer vertolken de hoofdrollen in de
bijzonder spannende film „Intriges in het
Oosten", die komend weekend in Texels
Bioscoop Theater op het doek wordt ge
bracht. Het is een veihaal over onlusten
in Iradi, waarvan een groep Britten mede
het slachtoffer dreigt te worden. Aan
vankelijk gebeurt er weinig, doch re
gisseur Charles Vidor weet de spanning
uitstekend op. te voeren. Tegen het ein
de is de rolprent bijzonder boeiend; het
slot daarentegen kan met bevredigen,
ofschoon het prettig is waar te nemen,
dat Alan Ladd zijn vrienden uit de el
lende helpt, wanneer de benden aanval
len.
Ncerlands nieuws.
0.a.:De athletiekwedstrijd Nederland-
Duitsland te Treebeek. Dijkval aan de
Zuidkust van Schouwen-Duiveland. H
M. de Koningin bezoekt het rampgebied
per helicopter. Het verblijf van ZK.H.
Prins Bernhard op de Nederlandse An
tillen. Rondreis van Minister Kernkamp
door Nieuw-Guinea.
Buitenlands nieuws.
Amerikaanse bommenwerper in de
Atlantische Oceaan gestort. Engelse ko
ninklijke familie in Schotland. Korea na
de wapenstilstand. Dansende helicorvtè-
res. Frankrijk staakt, 'n Mislukte vriend
schap tussen aap en eend. Engelse ath-
leet Pirie wint de één-mijls-race.
RINGSTEKEN AAN DEN HOORN
Zaterdagavond werd te Den Hoorn ge-
costumeerd ringsteken op motoren ge
houden. Het was jammer, dat het weer
verre van aanlokkelijk was.
De uitslagen waren: Ringsteken: 1. W.
Duinker; 2. C. P. Moojen; 3. T. Dekker.
Gecostumeerd: 1. W. v.d. Vis; 2. F Zwa
nenburg; 3. C. P Moojen
VIJFTIG JAAR geleden werd door de
toenmalige loco-burgemeester wijlen C.
Keijser Pzn., te Den Burg op Texel 't hu
welijk voltrokken tussen Chris Weijdt
en Wilhelmina Boon. Een stralend
bruidspaar verliet over-gelukkig het
kleine stadhuis. Vijftig jaar later zijn wij
hen de hand komen drukken ter gelegen
heid van hun gouden huwelijksfeest, wij
hebben hen nog vele jaren in goede ge
zondheid toegewenst en keerden met een
aardig interviewtje van Skil terug. Ja,
ze wonen aan Oudeschild, vlak bij „die
mooie molen" Beiden zijn geboren Texe
laars, doch zij hebben maar een klein
deel van hun huwelijk op ons eiland ge
woond: in 1912 vertrokken ze naar
Nieuwendam, waar de heer Weiidt een
betrekking kreeg bij de N.V. Holland
se Stoombootmaatschappij te Amster
dam.
Ze wonen al weer 12 jaar op Texel,
maar de Stoomboot Mij. heeft haar trou
we, gepensionneerde medewerker met
uit het hart verloren: de bruigom toon
de ons een zwaar verzegelde enveloDDe,
waarin een bankbiljet had gezeten, dat
vele Texelaars gaarne wekelijks in hun
loonzakje zouden vinden! In het bege
leidend schrijven werd bovendien de
komst van een ^-achtige fruitmand in 't
vooruitzicht gesteld en die zal dus wel
Vrijdag 28 Augustus a.s. naar Oude
schild gezonden worden, want dien dag
vieren ze hun gouden huwelijksfeest, 't
Zal erg vol worden in hun huis, want
met de familieleden wordt een buiten
gewoon stevige band onderhouden. ,We
hebben zelf geen kinderen, maar we
hebben zoveel liefde van onze neven en
nichten, nee, bloedeigen kinderen zou
den met beter voor hun ouders kunnen
zijn! Ik zeg wel eens: „Wij geen kinde
ren, mens we hebben er wel veertig!"
De blijken van medeleven zullen dus
zeker niet tot de geste van de Stoom-
boot Mij. beperkt blijven!
De heer Weijdt is 19 Mei 1876 op
Oost geboren. Zijn vader, die uit N - j
Brabant kwam en een meisje uit Oost
had getrouwd, was grondwerker en
hielp bij de aanleg van de Eendradht-
polder! De familie verhuisde spoedig
naar Den Helder; Chris was ruim twee
jaar. Van Den Helder ging het verder
Noordholland in. Chris ging in Haarlem
op school. Op 12-jarige leeftijd was hij
volleerd en werd hij timmermansleer
ling, bijna 15 jaar lang zat hij in het
timmervak. Toen kreeg de zee hem
blijkbaar te pakken, want hij stapte aan
boord van de TX 17, die eigendom van
Ome Gerrit Plaatsman was. Hij voer
op verschillende schuiten, o.a. 16 jaar
lang op die van wijlen Kees Duinker.
Hij kreeg allengs door, dat het vissers-
bestaan armoede betekende en toen er
werklieden gevraagd werden door de
Hollandse Stoomboot Mij. te Amster
dam, solliciteerde hij onmiddellijk. De
baan daar stond hem best aan en hij
bleef er tot zijn pensioen toe. Ze waren
al getrouwd toen h^ nog op een Texel
se sahuit voer. Een slechte tijd was dat.
„We waren blij, dat we geen kinderen
hadden!" aldus mevr. Weijdt, die ook
hartelijk aan het interview deelneemt.
„We hadden het daar goed en hebben er
altijd prettig gewoond. We konden hier
eerst niet erg wennen, ik had best weer
teruggewild, maar toen de hongersnood
zo groot werd, was ik toch blij, dat we
hier zaten en de kennissen in Nieuwen
dam pakjes konden sturen! Nee, nu wil
len we niet meer terug, we wonen hier
prachtig en hebben het hier best naar
onze zin!"
Mevrouw Weijdt is op 26 Mei 1876 aan
de West te Oudeschild geboren. Het ge
zin telde 12 kinderen, drie van hen zijn
nog in leven. Zij is op twee na de jong
ste. Mevr. Weijdt is een zuster van de
heer Bram Boon, die in Santpoort woont.
Een bekende oud-Texelaar, die als strij
der in de gelederen van de oude SDAP
menige lanis voor de arbeiders heeft ge
broken jarenlang maakte hij deel uit
van de Texelse Vroedschap. Leuk, dat
Ome Bram Vrijdag, op de dag van het
gouden huwelijksfeest, jarig is (76).
De bruidegom komt uit een gezin van
elf kinderen, h'1 was de oudste. Ze zijn
nog met z'n vijven. U begrijpt, dat zo'n
kinderrijk ouderpaar, dat bij wijze van
spreken van de hand in de tand moest
leven, zijn jongens niet kon laten leren:
enkele jaren lagere school moesten maar
voldoende wezen om de wereld binnen te
gaan. Wij nemen aan, dat Chris het bij
een gedegen opleiding verder dan meni
ge klasgenoot zou hebben gebracht: hij
heeft een goed stel hersens en een pri
ma geheugen. Hij is altijd een actieve
figuur geweest in het verenigingsleven te
Nieuwendam. Op een keer, hij was toen
59 jaar, zei een vroegere kameraad van
hem dat was wijlen de heer J. C.
Mets, poststationhouder te Nieuwendam
„jö, waarom ga je geen Esperanto le
ren, in één winter heb je het onder de
knie!" Ik deed het, zegt Weijdt, en ik
heb altijd veel plezier van Esperanto
gehad. Ik liep eens door de Hoofdstad en
zag een agent, die er niet uitkwam, toen
een vreemdeling hem de weg vroep. De
vreemdeling was een Pers. Ik zag zijn
Esperantoster en al droeg ik die nog
niet (want ik had nog maar enkele les
sen gehad), vroeg ik „c'u vi parolas Es
peranto, sinjoro, kion vi volas?". Nou,
dat was meteen voor mekaar en wij op
stap! Wat is dat toch een uitvinding!
Begrijpt u, dat er nog mensen zijn, die
géén esperanto spreken?"
Nee, dat is ons evenmin duidelijk.
Op de kalender van de Vereniging
van Geheelonthouders, die in de kamer
van het bruidspaar hing, stond: „Een
belemmering der spraak kan een belem
mering zijn voor het hele leven!" De
maker van die spreuk heeft stellig aan
het Esperanto gedacht!
Rest ons de heer en mevr. Weijdt een
prettige viering van de gouden echtver
eniging toe te wensen en nog vele jaren
in goede gezondheid.
En of ik er op sta, want Sterling is de
beste shag! Daarover is ieder het eens:
als je een werkelijk goede Virginia sigaret
wilt draaien, moet het
Sterling zijn.
