B
Het wapen van Breeck
De Texelse schapenfokdag te Den Burg
De Volksfeesten te Den Burg
Het Jeugdverhaal „De avonturen van Bim en Bam"
Uitslag wielerronde
(VervoLg van 2e pagina)
In de adhterzaal van Hotel „De Lin
de boom vond Maandagmorgen om tien
uur de opening plaats van de Fokveedag.
De nieuwe voorzitter, de heer A.
Koopmans uit Barsingerihorn, heette al
len van harte welkom namens het be
stuur van „Het Texelsohe Schapenstam
boek in Noordholland". Hij richtte zich
in het bijzonder tot het Dagelijks Be
stuur onzer gemeente, burgemeester De
Koning en de wethouders S. de Waard
en Th. R. Hin, veeteeltconsulent ir L. de
Vries, de marktmeester, de vee-artsen,
de jury en adsp. juryleden. Moest vo
rig jaar bij de opening een pessimis
tisch geluid gehoord worden over de
grasgroei op het eiland (een langdurige
droogte deed het eiland verdorsten.
red.), thans bezit Texel weelderige wei
den en een beste hooi-oogst. Toch meen
de spreker dat ook op deze dag een pes
simistische klank niet te vermijden
viel en wel ten aanzien van de tegen
woordige prijs voor het wolvee. 1951
was een topjaar, 1952 was minder en '53
is nog weer minder. Vooral de export
van vlees is beduidend lager dan vorige
jaren: plm. 15 ton per week is immers
veel te kort. Een klein lichtpunt noemde
de voorzitter de export van levend fok-
materiaal naar Indonesië en Frankrijk,
wat vooral voor het eiland Texel be
langrijk is, gezien de goede prijzen die
bedongen werden. Laten wij hopen, al
dus soreker, dat de export naar die lan
den regelmatig wordt. Intussen kon wor
den opgemerkt, dat de wolprijs beter
was dan vorig jaar.
Ons gemeentebestuur werd dank
gebracht voor het gratis beschikbaar
stellen van het marktterrein alsmede de
voor de aankleding benodigde inventaris
(hokken, stro etc.), waarvoor tevens de
benodigde werkkrachten waren aange
boden. Zeer op prijs gesteld werden ook
de twee mooie medailles.
Zich speciaal tot onze burgemeester
richtend, zei spreker: U vertelde enkele
jaren geleden, dat u hier als leek in ons
midden was, wel, wij hopen, dat wet
houder Hin u inmiddels zo goed heeft
ingelicht, dat u thans met critisch oog
langs de hokken kunt gaan. Spreker
dankte de landbouworganisaties voor de
premies, beschikbaar gesteld voor de be- 1
kroonde rammen, die op Texel blijven.
Het aantal nummers, 220, moge iets
minder zijn dan vorig jaar, maar dat
zit 'm in de rammenselectie en dat bevalt
ons zo goed, dat wij voornemens zijn dit
systeem te bestendigen. De rubriek ou
dere schapen is echter beslist te klein,
gezien de vele fokkers van prima mate
riaal. Dat moet volgend jaar dus beter
worden!
Besloten werd met de hoop, dat de
fokdag ten volle zou slagen, voor de
Texelse fokkers in het bijzonder.
Burgemeester De Koning gaf toe des
tijds inderdaad de hoop te hebben uit
gesproken eens niet meer als leek be
schouwd te hoeven worden, nu,hij is tot
de conclusie gekomen, dat dit een vak
is, waarin men van kindsbeen af opge
groeid moet zijn. Op oudere leeftijd
moet men zeker niet trachten hierom
trent enige kennis van te verzamelen!
Geen cntiek dus, want ik ben bang, dat
mijn critiek terug zou doen slaan
Mijn vaste overtuiging, aldus de burge
meester is, dat de schapenteelt voor de
economie, voor Texels bestel, een hoogst
belangrijke factor is en het evenwicht
in de economie goed weet te handha
ven. Spreker hoopte dan ook, dat de
wolprijzen weer omhoog zouden gaan,
maar zelfs al zou de prijs enige jaren
niet die zijn, welke de veehouders had
den gewenst, dan is het, gelet op het
karakter van Texel, toch raadzaam, zo
stelde spreker nadrukkelijk vast, de
teelt in deze omvang te blijven handha
ven.
De oud-voorzitter, de heer K. Hoge-
toorn uit N.-Beemster, aanwezig als af
gevaardigde naar het bestuur voor het
Bedrijfschap voor Vee en Vlees, tevens
lid van de jury, merkte op, dat de pro
ductie het afgelopen jaar met enkele
honderden tonnen is toegenomen. De ex
port is het laatste jaar hoger geweest
gedurende de maanden Mei en Juni, dat
deze de laatste maanden echter teleurstel
lend was is te wijten aan de politieke en
economische moeilijkheden in Frankrijk,
wij waren toen nl. aangewezen op Bel-
gie. Spreker adviseerde meer aandacht
te besteden aan de kwaliteit en niet te
veel te richten op de productie van
vlees. Ik zie ook vandaag een lichtpunt:
in Frankrijk wordt de toestand rustiger
en zodoende hebben wij aanstonds een
zeer goede kans om ons lamsvlees weer
te kunnen exporteren, maar dan eerste
kwaliteit lamsvlees.
Nadat de heer C. Roeper, Hoofdin
specteur, nog de aandacht had gevestigd
op een gloednieuwe affiche voor de vol
gende fokveedag, sloot de voorzitter de
vergadering met het verzoek aan de di
verse jury's om de hun toevertrouwde
taak te gaan uitvoeren.
MODESHOW FIRMA VLESSING
Op Donderdag 17 en Vrijdag 18 Sep
tember a.s. komt de N.V. Goederenhan
del Ph. Vlessing met een grote mode
show in Hotel Texel. Getoond zullen
worden de laatste snufjes op het gebied
van herfst- en wintermode. „Wat de da
mes betreft", zo zei ons de heer Vles
sing, „gaat het om uitsluitend Parijse
modellen, maar tegen Hollandse prij
zen". Behalve Texelse medewerksters,
zullen enkele beroepsmannequins over
het plankier schrijden in fraaie tricot
mantelpakjes, terwijl verschillende bak
vismodellen aan bod zullen komen. Ook
wordt veel aandacht besteed aan baby-
en kleuterkleding.
En de mannen? Jawel, ook zij zullen
haarfijn te weten komen wat de mode
in het komende seizoen van hen ver
wacht! Overigens komen er op dit ge
bied natuurlijk geen ingrijpende veran
deringen. Tot slot zullen de nieuwste
creaties regenmantels en -jassen van een
wereldberoemd merk de revue passeren.
Texels modeminnend publiek weet
weer welke avonden beslist vrij moeten
worden gehouden. (Zie adv.)
Wc neusden eens in Calcutta rond, aldus
Stuurman Steven, toen wc ergens een fakir
ontdekten, die zijn kunsten zou vertonen
op het beroemde spijkerbed! Druk gebarend
nodigde de fakir de omstanders uit, dc spij
kerpunten te inspecteren En laten die nou
inderdaad vlijmscherp zijn! Na het prevelen
van een gebed ging dc man, bijna geheel
naakt, op het gruwelijke bed zitten En even
later lag hij van hoofd tot hielen op de
dolkspitsc punten! „Ik hg liever in mijn kooi'"
bromde dc tweede machinist, „hoe lapt-ic
hem dat?" „Bovennatuurlijke wilskracht",
antwoordde ik fluisterend, terwijl ikdc Sterling
sigaret die ik intussen gerold had, opstak.
Eensklaps hoorden wc een hese gil, co kron-
kelend van pijn kwam dc fakir overeind.
Sidderend wierp hij zich aan mijn voeten,
met bloedende prikken overdekt. Alras be
grepen we, dat dc heerlijke geur van mijn
Sterling shag hem helemaal uit zijn conccn-
tranc had gehaald!" „Gij zijt een groter mees
ter dan ik", murmelde dc man in gebroken
Engels, terwijl iedereen ons verbaasd aanstaar
de „Welnee man", antwoordde ik lachend,
hem wac rocpiah's in dc hand drukkend, „Alle
eer komt toe aan Sterling shag. Ik zal er een
voor je draaien omdat je séance mislukt is Ont-
hou maar eens lig niet op een spijkerbed, maar
Stéi op STERLING!
DAMCLUB TEXEL
Ock voor ons gaat het weer beginnen.
Vrijdag 11 September hebben we de
jaarvergadering. Niet alleen worden alle
leden verwacht, maar ook zij die als
nieuwe leden toetreden, hebben een
mooie gelegenheid kennis te maken. We
twijfelen er niet aan of die kennisma
king zal een zeer prettige zijn.
Het ligt in de bedoeling om weder een
jeugdafdeling op te richten, leeftijd tot
15 jaar.
Nog staan te veel goede dammers bui
ten onze vereniging. Laat u niet weer
houden en wordt lid van Damclub Texel.
De clubavond is Vrijdagavond in Hotel
De Graaf, aanvang jaarvergadering 8
uur in het clublokaal.
HOOG WATER TER REDE VAN TEXEL
9 Sept. 10,17 en 10,12. 10 Sept. 10,45 en
10,41. 11 Sept. 11,14 en 11,10.
Aan het strand is het ongeveer één
uur eerder hoog water.
DE LIJM-KIP
Een dierenliefhebber in Schiedam had
een bijzondere ervaring met een broe
dende kip, die wellicht tot lering van
pluimveehouders kan strekken.
Deze kip wierp één van haar tien eie
ren, die zij reeds veertien dagen lang
met de bijzondere zorg van het a.s. moe
derschap had gekoesterd, uit het nest
Dit ei barstte bij de val en sporen van
de inhoud kwamen op de schaal te zien.
De eigenaar van de roekeloze vogel
was in grote nood, want hij had met
groot verlangen naar de komst van een
tiental gele kuikens uitgezien.
Teneinde raad, met de gedachte „baat
het niet, dan schaadt het met", drukte
hij de schaal voorzichtig dicht en be
smeerde de breuk met Velpon. Toen de
lijm hard was, kreeg de Barneveldse het
ei weer onder de vleugels.
Vol verwachting werd de blnde ge
beurtenis tegemoet gezien. Enin
derdaad werd na een week uit het gere
pareerde ei een kuiken geboren. Als cu-
riositeit heeft de kippenfokker de eier
schaal, waarop de breuk duidelijk te
onderscheiden valt, een plaatsje op de
schoorsteen gegeven; zij is een prachti
ge aanleiding voor het opzetten van een
„boom" over samenwerking tussen na
tuur en techniek.
Misschien leert deze ervaring ook an
dere fokkers, dat het sprookje van een
oneven aantal eieren beter dan een
even aantal (dat onder de kippenhouders
leeft) wel met de werkeliikheid strookt,
hoewel het feit, dat een kip kan tellen
niet gemakkelijk te aanvaarden is.
Zaterdagavond werd Den Burg
in de gelegenheid gesteld het al
oude, maar al 21 jaar niet ver-
Gratis douche bij het tobbesteken
289 Cow»qM f B Bo« 6 Cop«
Bim en Bam hebben een
biggetje gekregen.
Alle tiieren vinden
dat ze nog nooit zo'n leuk
biggetje hebben gezien en
zij komen allemaal lekkere
hapjes voor hem brengen.
Dat vindt het biggetje na
tuurlijk heerlijk en het
doet niet anders dan eten
en elke dag groter en dik
ker worden. Dat gaat na
tuurlijk nooit goed, want
kijk maar, het hokje waar
,hii aldoor in heeft gezeten,
barst uit elkaar en wat
zien de dierenvriendjes nu
toch? Wat een grappig big
getje is dat geworden,
want door het vele eten
heeft het nu dezelfde vorm
als het hok en daar gaat
ons vierkant big-varken,
terwijl alle dieren ver
baasd hun ogen uitwrijven;
zo'n big hebben ze nog
nooit gezien!
toonde tobbesteken te aanschou
wen: op de Groeneplaats had de j
Feestcommissie een Rutsclwbaan j
aangelegd. Het benodigde vocht
kwam via 'n brandslang van nor-
tonpomp naar kuip, die een flink
kwantum kon hebben. Nadat
de TEM haar extra schijnwerper-
licht had ontstoken werden de lief
hebbers opgeroepen. Veel publiek
maar weinig animo om zich (gra
tis) te laten douchen! In totaal
waagden slechts vijf deelnemers
zich aan deze pret, maar hun ge
ring aantal mocht de feestvreugde
niet verflauwen: de toeschouwers
kregen waar voor hun geld, ja, er
ging een ovatie op, toen het eer
ste slachtoffer gemaakt werd (zie
foto). De uitslag was: 1. KI. Dros;
2. Diak Roeper Jbzn.; 3. D. Witte
Dzn., De Westen.
Hierna werd de bekende kinderwagen-
4 race gehouden. Ook voor dit nummer
weer veel belangstelling van de zijde
van het publiek, maar wederom weinig
draaflustigen. Het aantal botsingen was
weer enorm en wij hebben er vele ge-
flaslighted.
De uitslagen waren: 1. H. van Tonge
len, Eierland; 2. Bijlsma, De Koog,
taart en worst. Bij de dames was de zege
aan: 1. Willy Boon Jacd., Kogerweg,
taart; 2. Lida de Jongh, Waalderstraat,
worst.
SLACHTOFFER VAN DE STOOKOLIE
De heer A. Huizinga, Warmoesstraat,
Den Burg, vond op het strand bij paal 1
12 een gestorven Jan van Gent, die het j
slachtoffer van stookolie bleek te zijn.
De vogel was door het Britse Natuur
historische Museum te Londen geringd
507801). Wij hebben de ring overgedra
gen aan de conservator van ons Texels
Museum, die ons straks enige bijzonder- j
heden omtrent deze vogel hoopt te kun-
nen mededelen.
pechduivels (lekke banden etc.) oppikte.
In „Casino", welwillend door de eige
naar afgestaan, werden de prijzen uitge
reikt. De heer W. de Boer mocht de Am-
stel wisselbaker in ontvangst nemen, de
heer Dekker de wisselbeker van de Hei-
nikens Fabriek. Bovendien werden zij
overladen met allerlei premies en geld
prijzen. Iemand riep spontaan: „Wim
laat Aris effe met de vrachtwagen kom-
me!"
Alle medewerkenden werden hartelijk
bedankt: de politie die de rijders zo keu
rig „aanvoerde", de motorclub voor de
controle en materiaal, het Rode Kruis en
allen, die premies hadden beschikbaar
gesteld.
„Dit wordt een jaarlijks weerkerende
traditie!" aldus werd aangekondigd.
(Steeds op de eerste Zondag in Septem
ber). Hierop werd de gehele uitslag be
kend gemaakt, waarbij de diverse prijs
winnaars een voor een op het podium
werden genodigd:
Sportfietsen: l._ Wam de Boer, Oude
schild, 93 min. 45 sec.; 2. Harm Spigt,
Eierland, 94,79; 3. R. Noorman uit Scha-
gen 95,36; 4. Kees Kuip, De Westen
95,56; 5. L. Tool, de Mok 97,09; 6. Ruurd
Bnlsma, De Koog, 98,14.
Ie etapne: 1. R. Noorman, Schagen; 2.
Wim de Boer, Oudeschild; 3. Kees Kuip,
De Westen.
2e etappe: 1. W. de Boer, Oudeschild,
2, Thijs Schraag, Zuidhaf fel; 3. Ruurd
Bijlsma, De Koog.
3e etappe: 1. R. Noorman, Schagen, 2.
W. de Boer, Oudeschild; 3. H. Spigt,
Eierland.
Extra premies, 'beschikbaar gesteld
door winkeliers: le etappe le premie
R. Noorman, Schagen; 2e premie W. de
Boer.
2e etappe: le en 2e premie W. de Boer
en extra premie.
3e etappe: le en 2e premie W. de Boer
Gewone fietsen: 1. J. Dekker, Grote
broek 93,45; 2. Wim van Veen, Oude
schild 96,56; 3. Jan Daalder, De Koog
97,11- 4. Meijert Boon, De Cooksdorp
97,27; 5. Joon Goedheer, De Mok 97,41;
6. W. Wiersma, Bos en Duin 98,10; 7.
Andries Dekker, Oudeschild 98,15; 8.
Joh. Ouwerink, De Mok 98,47; 9. Joh.
Sohoo, Den Burg 98,50, 10. P. v. Heer-
waarden, Den Burg 99,00.
le etappe: 1. J. Dekker, Grotebroek; 2.
U. Wiersma, Bos en Duin; 3. Andries
Dekker, Oudeschild.
2e etappe: 1. J. Dekker, Grotebroek; 2.
Tjeerd Douma, De Koog; 3. Wim v. Veen
Oudeschild.
3e etappe: 1. J. Dekker, Grotebroek; 2
W. van Veen, Oudeschild, 3. Bertus
Heerschap.
Extra premies; le etappe: Freek Bul
der, Eierland, le premie; J. Dekker, Gro
tebroek 2e premie.
2e etappe: le en 2e premie: Tjeerd
Douma, De Koog.
3e etappe: le en 2e premie: J. Dekker
Grotebroek.
Voorts was er een extra premie voor
de groep „Smulpot".
FEUILLETON
door T. LODEWIJK
3.) Ja bevestigde de jongeman
dat was werkelijk kordaat, conducteur!
Deze jongedame hing al aan de noodrem
voor ze precies wist wat er gebeurde.
Hij gaf Marian een goedkeurend klopje
op de schouder.
Nu, ik zie u dan direct wel zei
de hoofdconducteur we hebben nu
lancfenoeg stil gestaan en we moeten
zorgen dat we verderop komen. Voor 't
slachtoffer wordt wel gezorgd, kijk maar,
daar heb je de broeders met de brancard
al. Tot straks juffrouw, mijnheer....
Alles zag er in de coupé weer uit als
tevoren. De hoofdconducteur had een
proces-verbaal opgemaakt en hun beide
namen genoteerd, ze wist nu dat haar
overbuurman Harm VerdonCk heette en
dat hij in Rotterdam woonde. Het hele
geval had hen nader tot elkaar gebracht.
Door het samen doorleefde avontuur was
een zekere saamhorigheid gegroeid en
toen de hoofdconducteur bij een volgend
station was uitgestapt en zij het com-
partement weer voor zich alleen had
den, vond geen van de twee het vreemd
dat zij het gesprek voortzetten als ken
den ze elkaar al lang
Marians blik was gevallen op een boek
dat naast de jongen op cfe bank lag. Het
was een rapport over het hotelwezen in
Amerika.
Interesseert u zich daarvoor?
vroeg ze, wijzend op het boek.
Ja zekerantwoordde Harm.
vader zit in de hotelbusiness en ik heb
er ook 'n zwak voor. Vader kijkt uit om
ergens een goede zaak over te nemen.
Mijn moeder is invalide en we willen
naar een streek waar het mooier en ge
zonder is dan in Rotterdam hier in
deze streek bijvoorbeeld.
Wie weet zien we elkaar dan wel
weer! glimlachte Marian.
Woont u in deze streek?
Ja, ik heb er heel mijn leven ge
woond. Het is er mooi en gezond. Plot
seling zweeg ze. Ze wist zelf met waar
om maar een zonderlinge vrees beving
haar. Ze zocht in haar tas en diepte er
een boek uit op.
Neem me niet kwalijk, maar ik
wilde nog graag een hoofdstuk verder
zei ze verontschuldigend.
O nee helemaal niet ant
woordde de jongen, een weinig verwon
derd over die plotseling koelheid. Van
meisjes kon je nu eenmaal geen hoogte
krijgen, concludeerde hij.
Zo denderden ze de stations voorbij,
tot de boemel knarsend en sissend het
station van Marians bestemming be
reikte.
Ze gaarde snel haar bezittingen bij el
kaar.
Nu zei ze ten afscheid wie
weet, misschien lopen we elkaar wel
eens tegen 't lijf, als u hier in de buurt
komt wonen.
Laten we dat hopen zei hij
nuchterder dan hij wilde.
Hij keek haar na toen ze het zonnige
perron afstapte, haar kaartje aan de be
ambte gaf en door het witgeschilderde
hekje verdween.
Een aardige meid Jammer, dat ze
opeens zo kortaf werd. Wat zou ze ge
had hebben? Enfin, daar kreeg je toch
nooit hoogte-van En Harm Verdonck
zuchtte wereldwijs en wijdde zijn aan
dacht weer aan de hoteltoestanden in
Amerika.
HET WAPEN VAN BREECK
Midden in Breeck ligt het stadsplein.
Men zou de inwoners van Breeck hoge
lijk beledigen wanneer men van het
dorpsplein of zelfs alleen maar van het
plein sprak. Want Breeck was eens een
stad en al spreekt men niet meer van
steden en dorpen, maar zijn het allemaal
gemeenten, Breeck kon niet vergeten
dat het eens stad geweest was. De bewo
ners van het nabije Vierhoven mochten
dan talrijker zijn en kunnen bogen op
verscheidene belangrijke industrieën, de
Vierhovenaars waren voor de Breecke-
naren slechts dorpelingen.
Breeck was eens zelf een belangrijke
stad geweest. Er stond een massieve ou
de poort, waar het verkeer omheen
moest rijden. Er was een heel mooie sin
gel, nu bijna dicht gegroeid met riet en
waterlelies, waarin talrijke eenden do
ken en op mooie zomeravonden de kik
kers zo luid kwaakten, dat er steevast
iedere zomer een ingezonden stuk in
„Het Nieuwsblad voor Breeck en Om
streken" verscheen, waarin op maatre
gelen tegen deze serenades werd aange
drongen.
In de Nieuwstraat stonden nog een
paar oude koopmanshuizen en in één
daarvan zag men nog steeds de kogel,
die daar tijdens het beleg door de Span
jaarden was ingeschoten.
Het plein lag iets terzijde van de
straat die dwars door het stadje leidde
en waarlangs het grote verkeer joeg, de
zware trailers met hun aanhangwagens,
de groene legerauto's van het militaire
kamp een paar kilometer verderop, de
autobussen en de personenauto's. Want
Breeck lag aan een der grote verkeers
wegen van West naar Oost, in een bij
zonder mooie omgeving.
Het gebeurde dan ook meermalen, dat
automobilisten die de weg wisten, of
toevallig in Breeck verdwaalden, hun
auto's parkeerden op het stadsplein, on
der de mooie zware eeuwenoude bo
men, en enige tijd vertoefden in het
Wapen van Breeck, het voornaamste
café-restaurant van de stad. Het was
nog hotel ook, want men kon er een ka
mer huren, maar dan moest men het
zonder de moderne gemakken van vaste
wastafels met heet en koud stromend
water stellen. Met die nieuwigheden
hield Korstiaan van Vueren zich niet op.
Concurrentie had hij niet.
Er waren natuurlijk wel meer gele
genheden in Breeck, waar het verlof
bordje uithing. Er was een melksalon
waar de leerlingen van de H.B.S. hun
boterham aten en de boel op stelten zet
ten, er was een café'tje waar de henge
laars, de kaartliefihebbers en de duiven
melkers van de stad hun vertier zoch
ten en verder nog zo'n paar van die ge-
legenheidjes op hoeken van smalle
steegjes, met twee deuren, waar, naar
de volksmond beweerde, de stille drin
kers kwamen, die niet gezien wensten te
worden en via de steegdeur in- en uit
gingen.
Maar het Wapen van Breeck was maar
geen gewoon café. Het was een instel
ling. „Het Wapen" zeiden de Breecke-
naren en dan wist iedereen waar hij
zijn moest.
In „Het Wapen" werd eens in de week
sociëteit gehouden, waar de notabeler.
van de stad hun borreltje dronken, eer
spelletje bridge speelden, biljarten
kletsten. In „Het Wapen" vergaderde
Nutsbestuur, daar gaven de verenipir
gen hun toneel- en zanguitvoermgei
daar werden de „betere" bruiloften ge
geven en de recepties gehouden. „U
Wapen" was een zaak van standing. Ne
als Breeckniet maar zo gewoon eer
gemeente, maar een stad, zij het wa
aftands, zo was ook „Het Wapen val
Breeck" Het had een heel eigen sfee
met zijn degelijke eigen meubelen, zij*
mooi gebeeldhouwde lambrizering en d<
dikke eiken balken aan het plafond. He
was naar voren uitgebouwd met ee:
serre, waarin op zomerse dagen toeris
ten zaten uit te kijken over het meesta
stille plein en waar Marinus, de ober
zijn servet over de schouder, roerl
stond te wachten op een klant.
OP
Di
op
won
hebt
een
ren
wore
nieu
door
wins
luch
aan
zuile
plaa'
slee
bank
de h
aestb
word
kront
welf,
met
ornar
voorh
gevor
dus e
J Jreikhj
(Wordt vervolgd). Ide ij,
