9 roen wa in het harLs Siem de Post werd spontaan gehuldigd l .DJ. bracht parodie op Met Bed Mej. Ds T. van der Zwaag deed intree bij de Doopsgezinde gemeente van Texel WOENSDAG 9 MAART 1955 69e JAARGANG No. 6920 TEXELSE® COURANT Uitgave N.V. v.h. Langevftld de Rooi] Boekhandel Drukkerij Bibliotheek Den Burg - Texel - Postbus 11 -Tel. 11 Verschijnt Woensdags en Zaterdags. Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl. Bank. Postgiro 652. - Abonn. pr. f 1,95 p. kwart. -(- 20 ct. incasso. Adv. 8 c. p.nun. „Ik hou van een volle kerk!" Dit zei mej. Ds T. van der Zwaag tijdens haar intree bij de Doopsgezinde gemeente alhier. De plechtigheid vond onder zeer grote belangstelling - van alle zijden - plaats in de Doopsgezinde Kerk aan de Peperstraat te Oosterend, waar de nieuwe predikante zich zal vestigen. De kerk was stampvol. Bijzondere gelegenheden, bijzondere belangstelling. Dit gaat - zo ervaren wij - steeds samen. Niet iedere Zondag kunnen de voor gangers van een massale trek naar het Godshuis spreken. Het is de overdenking meer dan waard, tóch eens te onderzoeken of het Evangelie, dat iedere Zondag vanaf de Kansel gepredikt wordt, dan niet een bijzonderheid op zichzelf ge noemd mag worden in een wereld, die op de voorpagina's van haar kranten voornamelijk leest over oorlogen of geruchten van oorlogen.... Ds Van Sluijs opende de intree-plech- tigheid met de opmerking, dat het de Doopsgezinde Gemeente van Texel tot vreugde en dankbaarheid stemde, dat mej. Ds Van der Zwaag het beroep naar Texel heeft willen aanvaarden. Met een handdruk wenste hij haar Gods zegen toe voor het werk, dat zij op ons eiland zal gaan verrichten. Als tekst voor haar intree-preek had mej. Ds Van der Zwaag gekozen „Alles «doe ikter wille van het evangelie om er zelf ook deel aan te verkrijgen". Een woord van Paulus op het ogenblik, dat hij contact gaat opnemen met de Korin- thiërs. Ds Van der Zwaag zei, dat het haar met vreugde vervulde, dat de Doops gezinde Gemeente van Texel het ge waagd heeft een tweede predikant te benoemen. Daaruit spreekt Uw wil, de gemeente een goede toekomst te bezor gen. De omstandigheden zijn voor mij heel anders dan die waaronder Paulus zijn werk begon, maar de verantwoor delijkheid acht ik voor mij niet minder groot. Ik zal er trots op zijn als de ge meente groeit en bloeit, maar alleen als dit het gevolg zal zijn van een dieper gèestelijk leven, waarin aan Christus de plaats wordt ingeruimd, welke Hem toekomt. Want het evangelie is mij hei lig geworden en Christus beschouw ik als het fundament van alles. Voor wie het leven zinloos lijkt, komt Hij immers met zijn openbaring! En Hij roept een ieder tot deelname aan Zijn Rijk. Om daar binnen te kunnen gaan moeten wij dikwijls een moeilijke weg bewandelen. De weg van de minste weerstand lokt nu eenmaal sterker, maar die route vin den wij niet in het rijtje der zaligspre kingen, waarmede Jezus eens zijn pre diking begon. Tot. zover Ds Van der Zwaag. Vervolgens gaf de heer Jb. Visman het woord aan de heer J. C. Rab, voor zitter van de Kerkeraad en vertegen woordiger van het bestuur der Doops gezinde Sociëteit. Namens alle leden heette, de heer Rab Ds Van der Zwaag van harte welkom. Dit is een grote dag voor de gemeente, want reeds lang werd de behoefte aan een tweede predikant gevoeld. Een grote dag vooral voor Oos terend, waar U zich zult vestigen. In de Texelse Doopsgezinde geschiedenis heeft Oosterend altijd een bijzondere plaats ingenomen. Ik ben ervan overtuigd, dat de leden van Oosterend U met de grootst mogelijke welwillendheid tegemoet zul len treden en U, zo nodig met raad en daad terzijde zullen staan. Ik hoop, dat Oosterend niet jaloers op Den Burg zal worden, waar zij een tengere vrouw als voorganger krijgt; ds Van der Zwaag heeft terecht gezegd, dat de zaken des geloofs boven alles gaan en als wij dus geloven, dat 'het juist de zwakke kracht is, die het zal winnen, dan heeft dit woord voor Oosterend toch wel een bij zondere betekenis. Ik wens U toe, dat U met Gods hulp onze gemeente goed zult mogen dienen. Wij zullen U zoveel mo gelijk tegemoet komen. Hierna werd het woord gevoerd door burgemeester C. de Koning, die namens de burgerlijke gemeente sprak en aller eerst opmerkte, dat de komst van Ds Van der Zwaag een dubbele gelukwens waard is, omdat de Doopsgezinde ge meente te veel werkzaamheden opeiste voor één predikant. Oosterend, zo zei burgemeester De Koning, is een tweede centrum van Texel. Het zou uitermate wenselijk zijn als een groei naar een dracht en eenheid kon worden bereikt. Moge het U gegeven zijn in samenwer king met anderen bij te dragen tot meer eendracht in deze dorpsgemeenschap. Vervolgens sprak Ds Van Sluijs: In de Doopsgezinde gemeente wordt op zes verschillende plaatsen gepredikt. Dat kan dus onmogelijk door één predikant worden gedaan. Bovendien wonen de leden over het gehele eiland verspreid. Het is mij dan ook een voldoening, dat de Kerkeraad het besluit heeft genomen tot de benoeming van een tweede pre dikant. U is niet van Oosterend, zomin als ik van Den Burg ben: de bedoeling is nl., dat Texel één gemeente blijft met één Kerkeraad. Aan de goede samen werking en de goede verstandhouding twijfel ik geen ogenblik: wij kennen el kander sinds jaren en het is mij dan ook een genoegen de arbeid met U te mogen delen. In Oosterend, De Waal, Eierland en De Cocksdorp zult U hoofdzakelijk Uw pastoraal werk gaan verrichten, maar ook zult U gaan prediken aan Den Mej. Ds T. van der Zwaag op weg naar de intree-pleehtigheid Burg, Den Hoorn en Oudeschild, wat eveneens voor de catechisaties geldt. U zult het Doopsgezinde geluid dus komen versterken. Vervolgens sprak Ds Van Sluijs na mens de ring van de Doopsgezinde ge meenten in Noordholland. Hier is geen vacature vervuld, maar een nieuwe standplaats ingesteld. Een bewijs, dat het Doopsgezinde leven in Noordholland niet afwaarts maar opwaarts gaat. Toen Texel nog slechts één predikant telde, deed het niet mee aan de ringhulp in vacatures of ziekten, maar nu zullen wij dit dus kunnen gaan doen. (En dit zullen' wij dan zo eerlijk mogelijk verdelen - aldus heeft Ds Van der Zwaag later in haar antwoord toegezegd!). Ook verwelkomde spreker Ds Van der Zwaag namens het Convent van Doopsgezinde Predikanten van Hollands Noorderkwartier, welker bijeenkomsten zich kenmerken door een goede ver standhouding en saamhorigheid. Ook heette spreker haar welkom in het Texels Theologen Convent. Dit con vent wint aan waarde, aldus spreker, nu de Doopsgezinde vertegenwoordiging versterkt wordt door Uw komst: al mo gen de kerken innerlijk en uiterlijk ver schillen, het is in ieder geval zo, dat de voorgangers het goed met elkander kunnen vinden. Namens de Hervormde Gemeente werd hierop het woord gevoerd door Ds P. C. Klijnsma, Oosterend, die de geluk wensen overbracht namens de Texelse collega's. Hij hoopte in goede verstand houding met de nieuwe predikante te mogen samenwerken. Ook namens de Hervormde Kerkeraad van Oosterend bood spreker Ds Van der Zwaag zijn gelukwensen aan. Ons dorp biedt ver scheidenheid, maar ook U wilt streven naar eenheid in Christus, boven het be lang van eigen kerkgenootschap uit. Dit zij ons aller wens. De heer Visman deelde voorts mede, dat de Gereformeerde Kerkeraad be richt van verhindering had moeten zen den. Van die zijde werd de gelukwens dan ook schriftelijk geuit. De volgende spreker was de heer Jongsma uit Tjalleberd, dat haar predi kant. aan Texel moest afstaan. Met niet minder dan 31 leden was de Tjalle- berdse Doopsgezinde Gemeente bij deze intree vertegenwoordigd! Spreker had nog een stille hoop, dat de intree zoda nig zou zijn, dat Tjalleberd zou beslui ten haar predikant maar weer terug te voeren, echter, de ontvangst werd gul, wat ook bleek uit de tjokvolle kerk, waarmede men zijn predikant nu een maal een groot genoegen doet. Voorts vormden de aanwezige bloemstukken een bewijs van de vreugde om de komst van de nieuwe predikante, terwijl het koor (o.l.v. de heer Kassenaar) op en thousiaste wijze haar liederen had ge zongen. U heeft een goede keuze ge daan: zij is bezield met grote werklust en het is Uw taak te zorgen, dat zij haar werklust bot kan vieren en haar en thousiasme kan bewaren. Ik wens U een goede werkkring toe en Gods zegen op Uw arbeid. Namens de Doopsgezinde Jongeren en de Menniste Bouwers Federatie werden felicitaties overgebracht door de heer H. de Vries. De heer Visman richtte zich vervol- PUBLICATIE CULTURELE RAAD Woensdag 9 Maart Den Burg, Hotel Texel, familie-avond Hollandse Mij. v. Landbouw, afd. Texel. Den Burg, Lindeboom, Algemene ver gadering Ned. Rode Kruis, afd. Texel. Oosterend, Het Wapen van Amsterdam, ledenvergadering ziekenfonds A.N.O.Z. Donderdag 10 Maart Den Burg, De Zwaan, ledenvergadering Coöp. Boerenleenbank. Den Burg, Lindeboom, jaarvergadering Coöp. Pluimveever. Texel. Zaterdag 12 Maart De Waal, Dorpshuis De Wielewaal, jeugdtoneeluitvoering „De emigrant" Midden-Eierland, O.L. School, zanguit voering zangver. „Crescendo". Oosterend, Gebouw v. Chr. Belangen, filmavond over „Oosterend". OP EEN BRUILOFT IN OOSTEREND Als de Texelaars bruiloft, vieren doen ze dat over het algemeen grondig. En daarbij is het een traditie om .de drank niet alleen binnenshuis te schenken, maar ook de aangetrokken „skumers" in de feestvreugde te doen delen. Op een recente bruiloft was dat ook het geval. Er ging een hoeraatje op, toen 'n bruiloftganger naar buiten kwam met een goed gevulde fles. U begrijpt even wel de teleurstelling, toen de jongelui ontdekten, dat de fles geen geestrijk vocht, maar.... koffie-extract bevatte. TEXELSE MARKT Aangevoerd 7 Maart 1955: 5 Koeien 675800; 15 graskalveren 175225; 6 schapen 85110; 18 biggen 4065; 70 nuchtere kalveren 27,5045. GIFTEN WITTE KRUIS Den Burg: W. H. L. 2,50; P. H. 2,50 C. F. 2,50; J. H. 1,—; J. B. 2,50; H. M 2,50; A. T. 2,50; P. B. 2,50; K. S. 1,25 fam. T. 2,50; E. N. W. 1,25; K. W. R 2,50; C. B. 2,50; fam. B. 2,50; fam. D 10,—; fam. H. 0,50; N.N. 2,50; A. T. 1,— J. C. K. 2,50. Den Hoorn: W. en B. 2,50; W. K. 2,50 W. C. 1,—; J. C. B. 2.50. Eierland: fam. L. 2,50; fam. P. 2,50; P. V. 2,50; J. v. B. 2,50. Oudeschild: A. W. 2jX); fam. T. 2,50; C. J. de P. 2,50; S. H. 2,50. De Cocksdorp: N. N. 2,50. De Koog: fam. W. 10, De Waal: J. M. 2,50. Hierboven Siem de Post, toen hij Zaterdagavond te zijnen huize aan de Schil- derweg door de comité's verrast werd met twee fraaie cadeaux. Van links naar rechts: mevr. Mets, de heer Jn. Dogger, de heer S. Boon, de heer K. Beumkes, de heer C. Dogger en op de achtergrond de heer G. Dekker. „De man van het lief en het leed", even anders: er werd meer dan spon- Aldus de heer K. Beumkes in zijn toe spraak tot de heer S. Boon, Siem de Post, die na 35-jarige trouwe dienst zijn functie als besteller eerste klasse bij de PTT heeft neergelegd. Het zit er op. Siem de Post, zal niet meer dag in, dag uit zijn routé doen. Door Skil, door de Prins en naar het Horntje. Zijn bestel- kring kon zich dat eigenlijk niet goed vocrstellen, want Siem de Post was on verbrekelijk met het lief en het leed van hen allen verbonden. Ja, hij hoorde er bij. Dat is in al die 35 jaren gegroeid. Kan zoiets dan maar ineens afgelopen, voorbij, zijn? Nee, de herinnering blijft en om die nog enigermate te kunnen versterken besloot men een cadeau aan te bieden. Het rondgaan met de lijst moge doorgaans geen prettige bezig heid zijn, in dit geval lag de zaak wel „Blijf zitten waar je zit" De Rederijkerskamer U.D.I. heeft van 1906 tot 1954 steeds gelegenheid gege ven tot plaatsbespreken. De man, die dit systeem heeft uitgevonden is ons niet bekend, misschien leeft hij nog, mischien ook niet meer. Toch zullen, vermoeden wij, maar weinigen er voor voelen in dat laatste geval gelden te gaan verzamelen voor een monument ter nagedachtenis aan die figuur, want het systeem is waardeloos, vooral op Texel met zijn garderobe-probleem. UDI is er tenminste nooit in geslaagd haar belofte „aanvang acht uur precies" ge stand te doen. Het is wel eens half ne gen geworden. Als je dan reeds van kwart voor acht op je stoel zit gekluis terd, ben je goed genezen en behoor je voortaan ook tot de laatkomers. Het was daarom een verstandig idee om het eens zonder plaatsbespreken te proberen. En.... dat ging best: om kwart voor zeven waren de eerste be zoekers al voor de deur gearriveerd en klokslag acht was de laatste UDIaan binnengeglipt, zodat op tijd kon worden begonnen. Iedereen vond dit dé oplos sing, hetgeen duidelijk bleek, toen de voorzitter, de heer A. de Wilt, na de opvoering de mening van de toeschou wers vroeg: doorgaan zónder plaatsbe spreken? De bijval zegde alles. „Blijf zitten waar je zit". Oók dat blijft nu van kracht, als ze het systeem van plaatsbespreken tot het verleden la ten behoren, want mét plaatsbespreken moet je nogal eens van stoel verwisse len, doordat het systeem niet steeds gens tot de nieuwe predikant. „U zult hier ook een Zusterkring vinden, welke U gaarne in haar midden zal opnemen, alsmede een bloeiende Zondagsschool. Ik spreek ook namens de broeders Roe per en Zijm als ik zeg, dat wij U steeds gaarne met raad en daad terzijde zullen staan. Moge U hier een reeks van jaren werkzaam zijn". Nadat Ds Van der Zwaag alle spre kers had beantwoord en nog een woord van dank was gericht aan zuster Roe per van de Zusterkring, aan het kos- terspaar (dat extra werk kreeg door het uitvallen van de stroom), aan de zusters en broeders uit Tjalleberd en aan het Koor, werd de plechtigheid door Ds Van Sluijs gesloten. Tenslotte werd men nog in de gele genheid gesteld persoonlijk kennis te maken met de nieuwe predikante. feilloos werkt. „Blijf zitten waar je zit" was ook de titel van het blijspel, waarin Henri La- tour (de heer Zeldenrust) de dolste toe ren te verrichten kreeg. De arme jonge man, wiskundeleraar, raakte nl. in de voor hemzelf moeilijkste situaties. Alle maal door toedoen van een oud-vriend (de heer Theo Witte), die zijn meisje Yvonne (mevr. Mulder-Graus) had ont voerd naar het huis van zijn vroegere vriend. Als deze normaler tegenover het leven en zijn problemen had gestaan, zou er geen vuiltje aan de lucht zijn ge komen, maar juist door diens zonder linge opvattingen ontstonden de moei lijkheden. Hij was nl. een verstokt vrij gezel. Hij was verwijfd, stellig een misrekening van moeder natuur, want tien tegen één, dat iedere vrijgezel in de zaal dit varkentje wel even grondig ge wassen zou hebben: is het oppassen op een pittig meisje werkelijk zo'n kunst? Tante Christine (mevr. I. Koorn-Ruis) geeft hem de nodige tips, maar hij weet ze niet te hanteren. Zijn vriend Marcel (de heer Theo Witte), blijkt zich ook schromelijk in zijn vroegere kameraad te hebben vergist. Toch kon hij niet an ders, want schoonpapa-in-spé kan hem niet luchten, omdat die aan journalisten I het land heeft. j Henri stemt in de heling toe. Yvonne zal komen logeren, hij, Henri op de di van, zij in de slaapkoets. Maar plotse ling komt tante "Mathilde (mevr. A. Kil- jan-Jellema) logeren. Zij zal de divan nemen en biedt Henri-neef de slaapka mer aan. Deze deinst terug als een Mar va voor een ooievaar. Tenslotte ver dwijnt hij toch achter de slaapkamer deur om er de volgende ochtend gerad braakt vandaan te komen: de hele nacht op een stoel pitten is ook geen plezierige onledigheid. Dan volgt de ene verwik keling de andere. Papa (de heer A. de Wilt) neemt Henri èn Yvonne onder vuur, Marcel, die behoorlijk gefuifd heeft, maakt Henri uit voor alles wat lelijk is en tenslotte moet Henri uit de mond van tante Christine nog aan vaarden, dat ze nog nooit zo'n sufferd gezien heeft. „Een pracht stuk en wat hebben ze stuk voor stuk allemaal best gespeeld". Zo was de mening van de aanwezigen, die „De Oranjeboom" geheel vulden. Inderdaad, UDI mag terugzien op een prima avond, de Rederijkers waardig. De heer Zeldenrust toonde ons 'n lach- lustwekkende figuur, de heer Th. Witte taan getekend en zodoende kon niet één, maar zelfs twee cadeaux worden aange boden en wel namens het comité Oude schild en dat van de Prins. „Hoe de omstandigheden ook waren - regen, zon, wind of sneeuw, bérgen sneeuw, jij was altijd dezelfde. Daarom spijt het ons allemaal erg, dat wij je niet meer dagelijks zullen zien. Ontvangt van allen bij voorbaat reeds de harte lijke groeten!" Zo sprak de heer Beum kes. En toen gingen wij allemaal even de cadeaux bewonderen: eerst was een hypermoderne rooktafel met accessoires binnen gebracht, gevolgd door een schilderij van zulk een enorme afmeting, dat ogenblikkelijk de vraag gesteld werd: „Trijn, ken-ie d'r nog wel bij?" Een schilderij van een Texelse botter, de TX 47, waarop Siem eens als jongen bij zijn vader voer, geschilderd door de oud-loods Jaarsma, Den Helder. „Moet dat nou allemaal?" vroeg Siem verwonderd en beduusd. „Ik zag mijn taak immers als een dienst aan de men sen, die op hun post wachtten". Ja, zo gaat dat: de stille werkers wor den heus nooit vergeten en evenmin zullen ze Siem de Post ooit vergeten, noch in de Prins, noch aan het Horntje, noch in Skil! een persoon, wiens gedragingen lood recht op die van Henri" stonden. „Fan tastisch" hoorden wij keer op keer door de zaal. De heer A. de Wilt voelde zich best thuis in de huid van de verbolgen, met argwaan geladen papa, die zich niét liet nemen; de heer A. Poel was de ge dienstige èn slimme portier; mevr. A. Kiljan-Jellema de bezorgde tante, die het zo goed met Henri had gemeend en toch alle schijn tegen zich had verza meld; mevr. I. Koorn-Ruis was niet minder vlot in haar spel als tante Chris tine, die Mathilde-Christine in de ver houding bracht van Bach-Beethoven. Mevr. Mulder-Graus speelde eveneens ioals wij van haar gewend zijn: prima articulerend en gesticulerend en ten slotte alle waardering voor de wijze waarop mevr. J. van der Vlies-Koopman het bijrolletje als madame Puche ver tolkte. Een gezellig „UDI-bal" besloot deze succesvolle opvoering. Onder de Bei jee Zaterdag ok nog naar de Bejaarde Sociëteit weest? Zaterdag? Je zei Woensdag bedoele! Ninnet, Zaterdag: om kwart voor zeuve wier in „De Oranjeboom" het eerste spul kaarte te voorskien haald. „Tied is geld", had Kees-van-de-Stiene- plaas seit, „maar het kost wat het kost, maar ik wil, as UDI speult op de foorste ree zitte". Vijf kwartier fond-ie echter wel een héle rok: de volgende keer neem ik de thermosfles en de stikkezak mee, seit-ie.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1955 | | pagina 1