sr^r
Texelaar nam deel aan expeditie door
de rimboe
Op reis
DE TESO-VERGADERING
(Vervolg van pagina 1.)
zen vragen reeds beantwoord te hebben.
Mocht er behoefte zijn nader op deze
zaak in te gaan, dan verzoek ik U dit
tot de rondvraag uit te stellen.
In het bestuur hebben enkele mutaties
plaats gehad. De heer Noordijk is vice-
voorzitter geworden en de heer G. Bak
ker secretaris.
In de hoop, dat de besprekingen
vriendschappelijk zullen zijn, open ik
hiermee de vergadering.
Het jaarverslag van de heer G. Bak
ker werd zonder opmerkingen goedge
keurd, evenals het jaarverslag van de
directeur, de heer J. J. v.d. Vlies.
De voorzitter dankt de heer Van der
Vlies en zijn staf voor het vele werk ten
bate van TESO verricht.
De balans en verlies- en winstrekening
heeft gedurende de vastgestelde tijd ter
inzage gelegen, maar niemand heeft er
inzage van gevraagd.
De heer S. de Waard vraagt wat het
bedrag van f 5000,crediteuren debet
op de balans betekent. Antwoord: is re
serve voor proces Reuvers. Hierna wer
den balans en verlies- en winstrekening
goedgekeurd.
De aftredende commissaris, de heer C.
J. de Lugt, werd herkozen met 211 van
de 223 uitgebrachte stemmen. De heer
Noordijk feliciteert de heer De Lugt. Hij
vond dit een uitstekende beslissing. Wij
hebben onder de leiding van de heer De
Lugt steeds prima vergaderingen, waar
mee de belangen van de maatschappij
ten zeerste zijn gediend. Wij hopen nog
lang van zijn leiding te kunnen profite
ren ten bate van onze mooie TESO.
De heer De Lugt dankt voor het ge
stelde vertrouwen. Het is niet eenvoudig
in deze woelige tijden een goed beleid
te voeren, maar we hebben steeds ge
tracht te bereiken wat bereikbaar was
en in het belang van TESO. Er zijn nog
bergen van moeilijkheden op te lossen,
maar we hopen ons er doorheen te slaan.
Ik zie deze stemming dan ook als een
motie van vertrouwen in het TESO-be-
stuur.
Om het Witte Kruis aan wat geld te
helpen, is een verloting georganiseerd a
f 1,per lot, uitsluitend voor de aan
deelhouders. 5 Winnaars kunnen de
proeftocht meemaken. De aandeelhou
ders hebben nog 14 dagen gelegenheid de
resterende loten te kopen. Verkrijgbaar
bij de heer A. de Wilt.
Rondvraag.
De heer A. v.d. Meulen wil voorver
koop van kaarten in het seizoen en ver
koop van buskaartjes direct als de men
sen de bus binnenkomen. Antw.: Alleen
mogelijk als we over een afgesloten ter
rein beschikken. Misschien als de nieuwe
steiger er is. Buskaarten mogelijk te ver
kopen op de boot.
De heer S. de Waard vraagt bijzonder
heden over de zaak Reuvers. Is TESO
werkelijk veroordeeld tot f 20.000,
schadevergoeding? Antw.: de heer Reu
vers reed de dienst De Cocksdorp-Oost-
Oosterend-Den Burg. Door onze recht
streekse diensten De Cocksdorp-Den
Burg en Oosterend-Den Burg voelt de
heer Reuvers zich benadeeld, omdat pas
sagiers worden afgetapt. Wij willen een
redelijke schade betalen. Het bedrag van
f 20.000,gaat over 6 jaar van 1945-'51.
Wij hebben professor Pitlo een rapport
laten maken wat wel door ons maar niet
door de heer Reuvers is geaccepteerd en
gaan nu in hoger beroep.
De heer J. Grisnigt vraagt naar de
naam van het nieuwe schip. Antw.: Is
usance dat dit pas bekend te maken als
het schip te water gelaten wordt.
De heer Schermer wil in verband met
de stijgende onkosten de tarieven voor
de vacantiegangers verhogen. Antw.:
Zijn daar beslist tegen, we moeten de
vacantiegangers aantrekken, niet afsto
ten. De opbrengsten en onkosten gaan
momenteel ongeveer gelijk omhoog. Als
de nieuwe boot er is, wordt de rentelast
vrij zwaar. Bij de provincie konden we
lenen voor 23/j en moeten nu 5°/o be
talen. Dat kost ons f 20.000,per jaar
extra. Als het beslist noodzakelijk is,
zullen we ingrijpen, maar misschien
worden de kosten door groter vervoer
gecompenseerd.
De heer J. N. Bruin zegt gehoord te
hebben dat al tot tariefsverhoging is be
sloten. Hoe hoog? Hij vraagt hoe de af
lossing is van het geleende bedrag.
Antw.: Er is geen verhoging vastgesteld
en dus ook geen tijdstip bepaald. Aflos
sing 5 jaar f 70.000,dan 5 jaar
f 80.000,—.
De heer J. P. Verberne vraagt of de
boot van kwart voor vijf enkele minuten
later kan vertrekken in verband met
aankomst van de trein. Antw.: Is onmo
gelijk, de boot van Texel sluit dan weer
niet aan op trein 19,15 uur en we moeten
ook rekening houden met de schoolkin
deren. Misschien dat het met de nieuwe
boot door vlugger manoeuvreren wel zal
gaan.
De heer D. Hin vindt f 20.000,extra
rente begrotelijk geld. Raadt aan nog
eens met de provincie te gaan praten.
Antw.: Hebben dit reeds in bestuur be
sproken. Maar als het verkeer nog meer
toeneemt hebben wij misschien een boot
met koplading nodig. Dan moeten we de
Provincie om garantie vragen, want een
particuliere maatschappij zal ons dan
stellig niet meer lenen.
De heer C. Dogger vindt het onbillijk,
dat lichte en zware motorfietsen even
veel moeten betalen. Antw.: Zullen de
zaak bekijken, eventueel op basis van
wegenbelastingkaart.
De heer P. Kaan heeft bezwaar tegen
verkoop van buskaartjes op de boot, dan
komen de taxihouders nog meer in het
gedrang.
Hij vraagt of de kapiteins geraad
pleegd zijn bij de bouw van het schip en
waarom dit niet voorzien is van 2 mo
toren. En of er weer zijkleppen zijn ge
projecteerd. Antw.: De kapiteins zullen
stellig gemoeid worden als het schip
wordt afgewerkt. Uitrusting met 2 mo
toren kostte iVz a 2 ton meer en heeft
ook bezwaren. Ons voorstel was een
brug met hydraulische kleppen. Dit is
echter door Waterstaat verworpen en we
zullen dus een andere oplossing moeten
zoeken.
De heer J. Witte vraagt hoe de grotere
boot zich zal houden bij zware ijsgang.
De winter had zijn intrede gedaan en
alles was met een flinke laag sneeuw be
dekt, soms woedden er flinke stormen,
maar soms ook hing er een doodse win
terse stilte over het land, een eenzaam
groots land met grote mogelijkheden en
ongekende afmetingen, waar een mens is
overgeleverd aan de natuur.
Het werd ook tijd dat de wintervoor
raden kwamen. Aan de rivier lagen
reeds duizenden liters benzine en stook
olie opgeslagen, ook hout voor de vloe
ren in de tenten, bedden, kachels. Maar
de bulldozer kon er niet doorkomen van
wege de modder en slipperige hellingen.
De enige oplossing was het vliegtuig en
dat heeft meer dan een week gevlogen
van de rivier naar het meertje in de
bergen.
Soms konden ze niet vliegen door de
laaghangende wolken, maar het was
soms ook een pracht gezicht, als je de
wolken beneden je langs zag drijven.
Met een heldere dag kon je het vlieg-
7
Antw.: Waarschijnlijk beter dan de hui
dige boten.
De heer M. Bakker wil A.T.O. goede
ren rechtstreeks per auto vervoeren om
laden en lossen en dus vertraging te
voorkomen. Antw.: zal waarschijnlijk
gebeuren, maar dan met eigen auto om
kleine vrachtrijders niet te duperen.
De heer J. Buisman wil busbedrijf van
de hand doen. Antw.; niemand zal nood
lijdend bedrijf van ons overnemen. Maar
het is toch ook van belang, dat we zelf
kunnen regelen, dat busdiensten op boot
aansluiten.
De heer Jn. Dogger vraagt het gratis
vervoer van Texelaars, die naar een
specialist moeten opnieuw in te stellen.
Antw.: We menen, dat er misbruik van
wordt gemaakt en hebben hiervoor in
de afgelopen 5 jaar geen oplossing kun
nen vinden. Bovendien vindt specialis-
tenbezoek maar enkele keren plaats. Het
ziekenbezoek is van veel groter belang.
Hierover ontstaat een drukke discussie.
De heer S. de Waard meent, dat het zeer
goed mogelijk is om op een briefje van
de 5 Texelse huisartsen vrij vervoer toe
te staan als betaling voor dat gezin erg
bezwaarlijk is. Wij kunnen wat dat be
treft volkomen op de heren vertrouwen.
De heer De Lugt zegt voor individuele
gevallen de zaak nog eens te zullen over
wegen. Volledig vrij vervoer zal echter
stellig niet weer worden ingevoerd.
De heer De Lugt dankte hierna voor
de vlotte en prettige wijze waarop de
agenda was afgewerkt. Hij deelde nog
mede, dat de boot zal worden voorzien
van een omkeerbare schroef, die niet
vanuit de machinekamer, maar door de
kapitein zal worden bediend. Het zal
ziin voorzien van radar, echolood en mo-
bilefoon, waardoor men tijdens het va
ren kan telefoneren met de overkant.
Dat stoute kleine nijlpaard
toch! Hij wil z'n tanden niet
poetsen en moeder Nijlpaard
heeft er veel verdriet van,
want nijlpaardjes moeten net
als kinderen ook schone tan
den hebben, anders moeten ze
door de nijlpaardentandarts
getrokken worden. Maar zoals
gewoonlijk weten Bim en
Bam wel weer raad. Natuur
lijk hebben ze een ontzettend
grote tandenborstel nodig en
die maken ze vast tussen twee
bomen.Zo, flink wat tandpas
ta op de borstel. Dan klimt
Bim in de boom met een wor
tel aan een touwtje, dat hij
vlak voor de tandborstel heen
en weer laat slingeren. En
daar komt Baby Nijlpaard, 't
water loopt hem in de mond,
want op wortelsmm. mm
Hij volgt de wortel met zijn
ogen en natuurlijk gaat zijn
hoofd dan heen en weer en.
langs de borstel, met tand
pasta. Wanneer Bim denkt,
dat de tanden nu wel vol
doende schoon zijn, krijgt Ba
by Nijl de heerlijke wortel.
tuig ver beneden je zien opstijgen en op
klimmen. Soms moest het zij weegs bin
nenkomen door de wind, want ze kon
den maar van één kant binnenkomen en
opstijgen door de omliggende bergen.
Wat niet in het vliegtuig kon werd er
op één of andere manier van buiten aan
vastgebonden, zoals buizen en planken.
Toen de airlift over was hadden we 60
vaten olie en benzine en stapels planken
aan het meer opgeslagen, ook voedsel,
Onze vroegere eilandgenoot,
de heer Theus Bakker, die sinds
zijn eerste vertrek naar Canada
al weer met vacantie op Texel
is geweest, maar tóch weer emi
greerde, daar het bollenlandje
aan de Duinweg bij de Wester-
mient hem niet meer zo erg kon
boeien, heeft een uitgebreid
relaas geschreven over een ex
peditie naar het land van de
Middernachtzon. Wij publiceren
hierbij het laatste deel van zijn
reisbeschrijving.
Pioniers op weg
maar nog steeds 3 km van het kamp en
een ieder was in de weer om het binnen
te krijgen, ondanks de sneeuw. Zelfs met
de hondenslee en op onze ruggen, maar
de paarden kregen 't zwaarste deel, we
hadden er toen 10 in gebruik met sleeën.
Maar het meeste werd op hun ruggen
vervoerd, daar een slee niet veel waard
was, doordat de weg te ruw was. Maar
we hebben het er gekregen en hadden
warme tenten met vloeren en oliekachels
en ook bedden en matrassen, waar we
onze slaapzakken oplegden, want dekens
zijn hier niets waard, te koud.
Op 7 October zou ik terugkeren naar
de bewoonde wereld. Vóór die tijd was
er bijna iedere dag een vliegtuig, maar
nu niets. Ook konden we door het slech
te weer geen radioverbinding met White
Horse krijgen.
8 Oct. Nog geen vliegtuig, het weer
begint steeds slechter te worden, veel
sneeuwstormen en de temperatuur be
gint angstvallig te dalen.
11 Oct. Ik kan het niet langer uit
staan en ga al vast naar het meer in de
hoop, dat er misschien een vliegtuig zal
komen. Ik wacht er de hele dag. Het is
erg kopd, maar ik houd een vuur de
gehele dag brandend en slaan van 's
avonds 5 tot 's morgens 8 uur. Het is te
koud om uit de slaapzak te gaan daar
er geen kachel in de tent is.
Ik vind 's ochtends grisly voetsporen
in de sneeuw, het meer is al half dicht
gevroren. Ik wacht toch de hele dag nog,
maar ga 's avonds terug naar het kamp,
daar ik de hele dag niets te eten gehad
heb. Het begint nu critiek te worden,
daar de winter hier al goed begonnen is
en er een tijd komt dat er geen vliegtuig
kan landen, daar er in White Horse nog
geen sneeuw of ijs is en de vliegtuigen
daar dus nog van het water opstijgen.
Maar hier zal het niet kunnen dalen
vanwege het ijs. Als er daar ook een
maal genoeg sneeuw is, kunnen ze op
ski's opstijgen en hier weer op de
sneeuw landen, maar dat kan nog wel
6 weken duren.
13 Oct. 's Morgens vroeg er uit om te
proberen de rivier te bereiken. Ik heb
een hele vracht mee te sjouwen, maar
als we een 1000 voet gedaald zijn,
wordt de omgeving anders, daar is geen
sneeuw meer en is het gemakkelijker lo
pen en tegen de middag bereiken we de
rivier. We waren met zijn tweeën, een
Engelse ingenieur, die weer naar Enge
land terugging, was bij me. Gelukkig
hadden we onderweg nog een paar pa
trijzen geschoten, want er was daar niet
veel eetbaars te vinden. We overnachten
nl. in een oude Indiaanse blokhut. Het
was daar een heel verschil met waar we
vandaan kwamen; 16 km kan een heel
verschil in temperatuur brengen, vooral j haaldbii
als je bergafwaarts gaat. Hier waren de
bladeren hoewel al verkleurd, nog aan
de bomen en er heerste een vredige rust,
een echte mooie herfstdag aan de rivier.
Het was net of je al meer in de bewoon
de wereld terug was, tenminste 's
avonds. We waren net zo wat van plan
cm in de slaapzak te kruipen, toen we
gestommel buiten de hut hoorden. Het
was donker en toen we de deur openden,
zagen we een zwarte gestalte om de hoek
van de hut verdwijnen, gauw het ge
weer geladen en één van ons op het dak
van de hut. We dachten dat het een
beer was, maar vonden gauw anders uit:
het was een dronken Indiaan en al gauw
kwam er ook een tweede opdagen. Ze
hadden wel een beetje te diep in het
druivensap gekeken. Ze maken de drank
hier nl. zelf van rozijnen en asperine,
wat ze dan koken.
14 Oct. Het is een prachtige dag en
mooi vliegweer. We wachten de hele
morgen. Ik ga 's middags een stuk wan
delen langs de rivier en hoor iets in de
verte. Het is het geronk van een vlieg
tuig. De stip in de lucht wordt groter en
komt recht op de rivier aan en ja hoor,
het gaat dalen en ik kan wel juichen van
geluk. De tijd heeft hier 2V2 maand stil
gestaan, de dagen telden niet, het was
als een roes. Gauw het vliegtuig uitge
laden en onze spullen erin; het water in
de rivier begint al angstvallig laag te
worden, daar alles op de bergen al be
vroren is en de piloot dacht dat het
voorlopig zijn laatste vlucht wel zou zijn.
Het was een goed uur vliegen naar
White Horse, tussen de bergen door,
want velen waren te hoog om er over
te gaan. Soms scheerden we laag over
de toppen. Het was een pracht vlucht,
de groene dalen en de met sneeuw be
dekte toppen onder je langs te zien
schuiven.
Zodra we in White Horse aankwamen,
gauw een hotel gezocht en eens goed ge
wassen, want we waren nu niet bepaald
erg fris meer. De hele dag bij een open
vuur in de rook, daar gaat vast wel wat
van in je kleren zitten.
Het leek alles wel een droom, weer
huizen, auto's en winkels te zien. Het
lopen viel eerst niet mee, vooral niet op
een trottoir, het was alles zo vlak.
We hebben daarna gauw een glaasje
genomen op de goede afloop en zijn toen
heerlijk tussen de schone lakens gekro
pen. De volgende middag om 4 uur ver
trok mijn vliegtuig naar Edminton. De
ingenieur ging eerst naar Vancouver. En
zo arriveerde ik op 16 October 's och
tends 11 uur weer in Toronto.
dan Uw spoorkaartje ge- TiY
iideV.V.V.„Texel"
FEUILLETON:
De zoon
Door
Tom Lodewijk
van de
Burgemeester
27. Nu antwoordde Rie en greep op
eens haar beide handen, ik ben nét zo
blij. Rob heeft me zoveel over je verteld.
Ik was zo nieuwsgierig. Kom je Rob
eens opzoeken en.kom je dan ook eens
bij ons. Thuis?
Dat was ik al meteen van plan, zei
Vera, moeder zegt dat ik veel te demo
cratische bevliegingen heb, die komen
dan nu eens te pas. Frits, dat is mijn
cavalier de la mèr, z'n beste vrind is de
zoon van een trawlschipper, daar zwéért
ie bij. O Rie, al die dwaze verschillen.
Ze zijn er, hield Rie vol en ze zijn
soms écht. Dat merk ik nu ook wel.
Niet tussen ons, zei Vera warm.
Nee, zei Rie zacht, niet tussen ons.
Je moet Rob niet in de steek laten, Vera.
Daar komt ie net, lachte Vera. Kon
je niet eventjes buiten je andere helft,
jongetje.
Een verloving zullen we er maar
niet van maken, had Rie somber gezegd.
Dat is ook niet nodig, wij weten wat we
aan elkaar hebben, antwoordde Rie
monter, maar haaf ogen stonden zorge
lijk en om haar mond was een harde
trek. Haar bezoek aan het burgemees
tershuis had haar wel duidelijk gemaakt,
dat standsverschil in theorie wel kan
worden opgelost, maar in de praktijk tal
van hinderpalen schept. De koele hou
ding van haar aanstaande schoonmoeder
ze kon aan de burgemeestersvrouw
niet erg goed denken als zodanig de
vriendelijke welwillendheid, maar zon
der hartelijkheid, van de burgemeester,
ze hadden haar pijn gedaan. Gelukkig
begreep ze hoe ook Rob hieronder leed,
en ze maakte hem geen verwijten. Een
lichtpunt was de vriendschappelijke
houding van Vera.... het schoonzusje
had ze meteen in haar hart gesloten.
Maar de moeilijkheden waren nog niet
aan een eind.
Meneer Korrenga had, door zijn vriend
Bikkers, van het geval gehoord en op
een middag riep hij Rob in zijn bureau.
Ga zitten, zei hij, kortaf zoals ge
woonlijk, wij moeten eens praten, jong.
Rob ging zitten met een gevoel van
naderend onheil.
Als ik het wél heb, viel Korrenga
met de deur in huis, zijn jij en de doch
ter van Koster, de chef, het met elkaar
eens. Rob keek hem verwonderd en wat
afwerend aan. Korrenga glimlachte.
Je wilt natuurlijk zeggen.... wat
gaat mij dat aan? Gelijk heb je. Alleen,
ik zou je toch raden, naar een andere
baan om te zien.
Hij zag hoe Rob's gezicht verstrakte.
Ik heb daar m'n reden voor. Je bent
toch al een buitenbeentje, en wanneer je
nu nog in zo'n familieverhouding komt
te staan tot je onmiddellijke chef, maakt
dat de situatie niet gemakkelijker. Ik zie
dat liever niet. Maar, haastte hij zich,
dit wil ik je wél zeggen: het is niet om
je werk. Integendeel. Intégendeel, be
klemtoonde hij nog eens, kijk maar niet
zo sip. van Liempden, want wat ik je zeg
zeg ik alléén omdat je tóch weggaat: ik
laat je gaan met een bloedend hart. Je
bent me bést bevallen. Je doet je werk
prima. Zoals jij wil ik nog wel een dozijn
jongelui in mijn zaak. Ik zeg dat tegen
jou, en ik heb het je vader laten weten.
Hij zag hoe Rob kleurde.
Je bent hier niet voorgetrokken, je
hebt het hier niet makkelijk gehad, en
je hebt je er doorheen geslagen als een
kerel van karakter. Daarom, Rob (en op
eens werd zijn toon veel vriendelijker en
vertrouwelijker) wat ik zoëven gezegd
heb, moet je je niet aantrekken. Het is
voor je bestwil. Ik heb zelfs al een an
dere baan voor je opgezocht in Rotter
dam. Een betere baan. Bij een baas, die
wel een baas naar je hart zal zijn. Ik heb
je rondom aanbevolen en hij had zin
in je.
Ik wou hier toch liever niet weg,
zei Rob verlegen.
Om het werk of om
Om allebei.
Luister eens Rob, ging Korrenga
verder, we praten nu eens van man tot
man. Vind je 't wel verstandig wat je
gedaan hebt? Ik ken Koster, een beste
vent, een man van innerlijke beschaving,
duizendmaal meer waard dan velen die
zich meneren wanen.
Hij zag Rob instemmend knikken.
Ik heb zijn dochter een paar maal
terloops gezien, ging Korrenga verder,
en eerlijk ik zou je feleciteren met je
keus. Maar jongen, vergeet niet welke
moeilijkheden je wachten. Jullie bent uit
zo heel verschillende kring. Het is maar
niet een kwestie van geld
Ik weet het, meneer, antwoordde
Rob, en zij weet het ook. Maar wat doe
je er aan als je voelt, dat je bij elkaar
hoort?
De strenge trekken van de baas ver
zachtten zich.
Ik mag dat horen, jong. Het bewijst
dat je ook dit serieus neemt. Maar luis
ter, Rob. Als jullie van elkaar houdt, is
het geen bezwaar dat je elkaar niet alle
dagen ziet. Met de weekeinden kun je
overkomen, en met de trein is het drie
kwartier van Rotterdam naar hier. Je
gaat daar ginds goed verdienen, veel
meer dan hier. Het is een grote zaak, en
meneer Souterius wil je opleiden tot
vertegenwoordiger. Rob leefde op.
Ja, dat is niet zo gek. Jij hebt wat
velen niet hebben, beschaving en goede
manieren, van thuis meegekregen. Sou
terius heeft heel goede merken. Merce
des, Jaguar, Buick, het duurdere genre.
Met jouw naam en jouw manieren kom
je daar wel in.
Ik vind het heel mooi, zei Rob na
denkend, en vindt U me niet ondankbaar
Ik heb bij U veel geleerd en ik werkte
hier prettig. En ik vind het geweldig van
U, dat U me nu in Rotterdam er in wilt
draaien. Maar wat dat andere betreft..
Het zijn inderdaad mijn zaken niet,
stemde Korrenga toe. Ik sprak even met
je als. als vriend, en niet als je pa
troon. Je kunt bij Souterius begin vol
gende maand komen. Wat denk je er
van?
Er zal niet veel anders opzitten,
aarzelde de jongen.
Integendeel, je bent gek als je het
niet doet. En wat. dat andere betreft,
nu kun je zien of het is: uit het oog, uit
het hart. Een goeie vuurproef, mijn zoon.
Nou, saluut., morgen hoor ik van je!
Hij zag de jongen in nadenken ver
zonken. naar de werkplaats lopen.
Eigenlijk ben ik een mispunt van
een vent, dacht hij, om op verzoek van
papa die jongen gedaan te geven en hem
verder weg te sturen. Maar allain alle
opzichten is het voor zijn bestwil. En als
hij is die hij lijkt, wordt Rietje Koster
tóch nog mevrouw van Liempden van
Heerwaarden!
Met een glimlach onder zijn snor boog
hij zich weer over zijn papieren.
Dat moet je altijd doen, zei Rie be
slist, en wat geeft het, jong, al zit je in
Rotterdam. Je kunt me vaak genoeg zien.
En andersga ik zelf in Rotterdam
werken!
Als dat zou kunnen! zei Rob ver
heugd.
doen, kwam vader Koster er bedacht-
Dat zou ik nog maar niet zo meteen
zaam tussen in. Rob zal daar z'n tijd
hard nodig hebben. En als gezegd, hij
kan vaak genoeg overkomen. Laat jullie
het maar even zo. Intussen, Rob, een
baan bij Souterius, zegt men in de auto
wereld, is een baan voor 't leven!
We zullen zien, zei de jongen filo
sofisch.
Het was de enige moeilijkheid niet.
De volgende was van gans andere
aard.
(Wordt vervolgd)
