Virginia
sta op STERLING
Niemefjet shm
De man uit Chicago
Erkend de beste!
Oo reis
DE WADDENCONFERENTIE
(Vervolg van pagina 1)
met de economie. De industrie verzet
zich.
Spreker zette dit nader uiteen en de
reden bleek wel zeer aanvaardbaar.
Belangrijk is ook de vraag: Hoe hou
den wij de gasten bezig? Men wenst en
zoekt de rust, maar dat wil niet zeggen,
dat men steeds met rust gelaten wenst
te worden. Geef hun gelegenheid tot
verstrooiing ais die gewenst wordt. Door
gezelschapsspelen, buitenlandse bladen,
spelen voor de kinderen. Maak in Uw
tuin een volleybaiinet. Van. tijd tot tijd
een dansje om een prijsje.
Is Uw gast vertrokken, wel, wens
hem goede reis en tot ziens, maar iaat
hem verder los: tracht geen contact te
onderhouden door het steeds maar ach
terna sturen van kaarten etc. Heus dit
werkt veelal averechts.
Propaganda, ken groot deel ervan
make de toerist. Door het verzenden
van ansichtkaarten, maar laat hij dan
ook uitstekend verzorgde kaarten kun
nen kopen en niet anders. Geen kaarten
die niets met Uw badplaats te maken
hebben. Laten ze als kunstioio des
noods maar wat meer kosten.
Streelt naar beperking der snelheid
van de voertuigen, instrueer Uw perso
neel, dat vaak van andere plaatsen
komt óók ten opzichte van de kennis
van het vacantieoord.
Het thuisfront moet ook toeristmin-
ded zijn.-Met één verkeerd woord of ge
baar kan men alles bederven. Vergeet
nooit, dat iedere nationaliteit zijn eigen
levensvisie heeft.
De heer Quint dankte de heer Bel-
mon voor zijn interessant betoog.
Inzake de bezetting kan het uitwisse
len van de gegevens tot goed eifect lei
den. Contact leggen met grote bedrijven
is ook van belang en het wijzen op het
groter aantal zonnedagen langs de
Waddenkust.
Besloten werd ook eens contact op te
nemen met de Oost-Friese Wadden
eilanden.
De heer M. Bakker haalde een kras
voorbeeld aan van de houding, hei wan
gedrag van jeugdige Texelaars jegens
buitenlandse toeristen. „Het zou goed
zijn als hierover op de scholen eens een
klein causerietje werd gegeven, want
van het toerisme moeten vele jeugdi
gen van nu straks weer leven. Wat
meer beschaafdheid zou niet overbodig
zijn".
De heer Quint zou t.z.t. daarover con
tact opnemen met de onderwijzers.
Om kwart over twaalf werd deze
eerste bijeenkomst gesloten.
De volgende morgen begon, weer in
„Casino", de tweede vergadering.
De heer J. Klaassen, wnd. secr. WV
Ameland, hield een inleiding over de
kampeerproblemen. Op de kampeerter
reinen en kampeerboerderijen dient te
worden gestreefd naar voldoende toe
zicht, behoorlijke accomodatie, de ge
wenste rust, terwijl er een afdoende af
scheiding dient te bestaan voor jongens,
meisjes, mannen en vrouwen. Voor wat
de boerderijen betreft speciale boerde
rijen voor jongens, voor meisjes enz.
Er dient een nachtregister te worden
bijgehouden en nauwkeurige controle te
worden uitgeoefend.
Ook het groeiende leger kampeerwa
gens schept al problemen. Lijkt het
soms niet op een kermisterrein? Voor
Schiermonnikoog geldt dit niet: Burge
meester Anker zei, dat dit eiland de
kampeerwagens gewoonweg weigert,
wat velen wel erg radicaal vonden.
Er ontstonden naar aanleiding van dit
betoog interessante discussies. O.a. werd
geadviseerd, dat ieder gemeentebestuur
dit in eigen kring moet bekijken, waar
bij de Kampeerraad deskundige voor
lichting zal verstrekken. Zo zal rnen
automatisch tot een uniforme regeling
kunnen komen.
De heer G. Staalman, adjunct-secr.
van het Bedrijfschap Horeca, besprak
„De huidige aspecten van het sociaal
toerisme".
Door de langere vacanties en het ho
gere inkomen neemt het toerisme toe.
De massa moet evenwel nog leren hoe
men werkelijk vacantie neemt.
De mensen zijn veel mobieler gewor
den. Dit maakt het hun mogelijk om
grotere tochten te maken. Veelal gaat
dit gepaard met bezuiniging op de ho
telrekening, wat het kamperen in de
hand' werkt. Kamperen is nog weer iets
anders dan pensiongast zijn. Men on
dervindt dit wel het sterkst als het
FEUILLETON:
Een verhaal vol verwikkelingen
door T. LODEWIJK
40. Moeilijkheden? fluisterde me
vrouw Boom scherp, voor hem ja, maar
niet voor ons. Hier in mijn tas, en zij
knikte veelbetekenend op dit onder
deel van haar garderobe, zit zijn ver
klaring, zwart op wit. En daar praat
hij zich nooit onderuit.
De burgemeester nam plaats achter
de groene tafel, mr Clarenbough aan
zijn rechterhand, de Amerikaan aan
zijn andere zijde.
- Dames en heren, begon Dikken-
burg met een stem, die eerst wat on
vast., later helderder werd, we zijn nu
hier vanavond bijeengekomen, om af
scheid te nemen van mr Clarenbough,
die we allen kennen. Dat wil zeggen -
hier pauzeerde hij even - ik moet u 'n
onthulling doen.
Aha, fluisterde mevrouw Boom met
schitterende ogen.
De mr Clarenbough. die wij heb
ben leren kennen, is, en ik moet u wel
mijn verontschuldigingen aanbieden
voor deze aangelegenheid, wat ik te
vrijer kan doen, omdat ik zelf 'ook in
zekere zin slachtoffer geworden ben -
mr Clarenbough is mr Clarenbough
niet.
Een gemompel ging door de zaal, dat
de burgemeeste" met een handgebaar
onderdrukte.
Mr Clarenbough, de eigenaar van
de Clarenbough Chain Stores, kon hier
weer slecht is. Dan doet zich immers
de vraag voor: „Waarheen?" Is het dan
niet prettig als men zich kan vermaken
in een cantine of iets dergelijks? Dit
behoort tot de onontbeerlijke service.
Voorts werd medegedeeld dat van
regeringswege gepoogd wordt te ko
men tot instelling van een reis-spaar-
kas. De aanleiding daartoe ligt de be
grijpende lezer voor de hand.
De vorming tot „vacantiegangers"
begint bij de jeugd en in dit verband
werd met lof gewaagd van hetgeen er
door de Nederlandse Jeugdherberg Cen
-trale in deze richting reeds bereikt is.
Ook mag grote waarde worden gehecht
aan de meerdaagse schoolreisjes, waar
door de jeugd al vroeg met het toeris-
me-in-de-dop in aanraking komt. Een
goede troef is ook de zich uitbreidende
internationale jeugduitwisseling.
Zoals te doen gebruikelijk werd hier
na gelegenheid gegeven tot deelname
aan een rondvraag. Daar was allereerst
de suggestie om te komen tot de oprich
ting van een controle-instantie op de
verhuur van compartementen om te be
oordelen of het bewuste geval aan de
eisen voldoet of het op peil staat en
zich wel degelijk tot deze of gene ca
tegorie mag rekenen. Het woord „hotel"
wordt nogal vlot gebezigd, om maar
eens een der categorieën te noemen.
De secretaris van de Horeca kon de
verheugende mededeling lanceren, dat
er gewerkt wordt aan een desbetreffen
de regeling, uitgaande van de Bedrijfs
groep. Wil men de naam hotel voeren
{wat ook voor pensions geldt) dan zal
men aan bepaalde eisen dienen te vol
doen, terwijl bovendien klasindeling
wenselijk is. Ook de pensions zouden in
diverse klassen dienen te worden inge
deeld.
Tijdens deze conferentiedagen kwa
men de hotel- en pensionhouders tot
een belangrijk besluit nl. de vorming
van een bestuur, dat de opdracht kreeg
met alle collega's van de Waddeneilan
den te komen tot een eenheid in het
.hotel- en pensionleven op de eilanden.
Van elk der Waddeneilanden zal een
afgevaardigde in het bestuur zitting
nemen. Men zal op gezette tijden in de
vorm van een permanente wbrkcom-
missie bijeen komen ter bespreking van
de gezamenlijke problemen.
Tijdens de ochtendvergadering na
men de dames een kijkje in de Oud
heidkamer, v/aar mevrouw Laan en
mej. Roeper respectievelijk de kantklos
en spinkunst demonstreerden, terwijl
het dochtertje van de familie Laan, ook
al in Texels costuum gekleed, zich
amuseerde met allerlei Texelse poppen.
Wij ontdekten, dat diverse dames nog
nooit een spinnewiel op de keper had
den bekeken.
Na de lunch, aangeboden door de bei
de Middenstandsverenigingen - „gewel
dig" prees het persgilde in koor - ver
liet men „De Lindeboom-Texel" voor
een rit over het eiland, waarbij o.a. de
vuurtoren in ogenschouw werd geno
men. „Als-ie gaat krijgen wij de plaat"
beslisten de diverse krantenvertegen
woordigers en de plaatselijke corres
pondenten knikten actief
Na de rondrit begaf men zich naar
de aula van de o.l. school te Den Burg,
waar het gezelschap door het Gemeen
tebestuur van Texel allerhartelijkst
ontvangen werd.
Burgemeester De Koning wierp zich
op als gids en gaf in vlot tempo een
beeld weg van de op Texel uitgevoerde
en in uitvoering zijnde werkzaamhe
den, Allereerst noemde spreker de
ruilverkaveling, waarvoor 12 millioeri
gulden is uitgetrokken. Voor ons eiland
van het allergrootste belang, temeer
waar het juiste evenwicht is gevonden
jegens wat de economie eist en wat de
handhaving van het landschappelijk
schoon vordert. Dit is mede te danken
aan het feit, dat de plaatselijke com
missie voor de R.V. uit eigen eilanders
bestaat, dus uit mensen, wie de be
scherming van het landschappelijk-
schoon best toevertrouwd kan worden
en de waarde van het landschapsschoon
voor Texel inzien.
Een tweede belangrijk object vormt
de waterleiding, waarvan het buizen
net bijna voltooid is. Letterlijk en fi
guurlijk komt dit tot stand na een
veertig jaar durend gemodder. De kos
ten van dit werk bedragen rond 2 3/4
millioen. Spreker behoefde stellig niet
te betogen, dat het bezit van een wa
terleiding en het vaarwel tot de vaak
kwalijk riekende regenputten voor het
toerisme eveneens van het grootste ge
wicht zijn.
De gasten konden constateren, dat
Texel ook wat zijn electriciteitsvoor-
ziening met zijn tijd meegaat: de voor
ziening van de onrendabele gebieden
heeft de gemeente intussen 1 millioen
gulden gekost, wat inderdaad een grote
uitgave betekent, maar tevens de ver
dwijning van een bestaand en veelal
diep gevoeld „onrecht" heeft bewerk
stelligd. Ook kon spreker met trots
wijzen op het vele goede dat ten dien
ste van het onderwijs gedurende de na
oorlogse dagen tot stand is gebracht.
Hij noemde de bouw van de landbouw-
huishoudschool, landbouwschool, die
van de lagere scholen te Den Burg, De
Koog, De Waal en te Den Hoorn, ter
wijl het oude schooltje in Midden-Ei-
eiland binnenkort ook door een modern
gebouw zal worden vervangen.
Tenslotte noemde spreker de bouw
van een B.L.O.school, waarvoor hij
over vier maanden de eerste steen ge
legd zag.
Eveneens werkt Texel aan de bouw
van echte kleuterscholen en een twee
de gymlokaal, terwijl het Rijk besloten
heeft tot de bouw van een HBS, prij
kend op begroting '56.
Maar met dit alles is Texel nog niet
content: er wachten daarnaast immers
nog tal van zaken, die ook urgent ge
noemd mogen worden: b.v. de hoogno
dige voorziening inzake de sportacco-
modatie, i.e. de aanleg van sportvelden
en de riolering van de gemeente vor
dert ook zeer traag, wellicht" zal de
nood op en bepaald moment dwingen
het tempo van deze werkzaamheden
te gaan versnellen, maar.hoe wij
aan het benodigde geld moeten komen
weet ik niet
De fietspaden hebben een glorievol
verleden, maar de moderne tijd kwam
met hogere eisen, ze zijn als het ware
onder de voet geraakt en in slechte
staat komen te verkeren. Ook dit zal
veel geld vergen. Daarnaast bezit Texel
zijn toeristische wegen, die ook de vol
le belangstelling van het gemeentebe
stuur genieten. Reeds werden twee be
langrijke wegen naar het Noordzee
strand aangelegd en er zullen er nog
meer bij moeten komen. Ook voor de
uitbreiding c.q. aanleg van parkeerter
reinen zal veel geld nodig zijn.
Voorts releveerde burgemeester De
Koning de uitbreidingsplannen, de aan
-leg van het vliegveld met bijbehorend
fraai stationsgbouw, dat in het licht
van de toekomst staat.
„Ik heb dit alles aangehaald om u
aan te tonen, welk een grote achter
stand Texel had (en heeft) in te halen.
Er is sprake van een cumulatie, door-
dat het vreemdelingenverkeer de ge-
i meentekas geld kost, geld, waar geen
baten tegenover gesteld kunnen worden.
I Hierdoor zien wij ons dus voor een
dubbele cumulatie van tekorten ge-
I steld, een dubbele reden tevens om bij
de regering aan te kloppen voor een
extra uitkering. Daarom ook hebben wij
gemeend gezamenlijk een telegram aan
de minister te sturen met het vei'zoek
i in deze de nodige steun te willen ver
lenen."
j Na deze rede werd het woord ge
voerd door de heer J. C. Rab, voorzitter
van de VW Texel, die namens de con
ferentie het gemeentebestuur bedankte
voor de prettige ontvangst. „Als gebo
ren Texelaar ontgaat je werkelijk wat
er in feite allemaal geschiedt in je om
geving en toen de burgemeester dan
ook deze bloemlezing gaf stond ik wel
even perplex. Mijn respect voor het ge
presteerde. Ik hoop, dat het gemeen
tebestuur op deze weg zal voortgaan in
het belang van ons mooie eiland."
Burgemeester Anker van Schiermon
nikoog sprak een woord van dank na-
Sterling shag
is véél lekkerder en geuriger
werkelijk het allerbeste
uit de Virginia oogst!
U zegt ook:
mens de overkantse gasten. Intussen
waren in „De Lindeboom-Texel" de ho
ge kaarsen aangestoken boven ranke
zilveren kandelaars, geplaatst op het
smetteloos wit van de tafels, waaraan
weldra een exclusief diner zou worden
gevierd: verse krabben van de Wadden-
kust, aangevoerd -zo vernamen wij, ook
al exclusief - door de Texelse kotter-
visser de heer W. van der Vis. Nu is die
krab verwerkt in een cocktail, wat de
eetlust stellig nog verhoogd heefd. Ver
volgens schreden de serveersters en
kellners met een speciale streeksoep
langs de lange rijen genodigden en ook
dit deel van het menu hield de naam
van het vermaarde Hotel op Texelse
hoogte. Vervolgens plaatste de gerouti
neerde personeelsleden hier en daar 'n
fragment van een lamsrug, even echt
Texel als de souvenirs-stand, waarme
de de heer Jan Zwan het feest opluis
terde. Een en ander werd gegarneerd
met de wereldberoemde Terschellinger
cranberries en diverse groenten. Ook
het slot stond in het teken van de con
ferentie: een VW-puddinkje.
Het lijkt ons overbodig te vermelden
dat de wijze waarop „De Lindeboom-
Texel" dit alles verzorgd heeft niet in
de warmte van het hart is blijven rus-
j ten. Namens de aanwezigen was het de
heer E. Breeuwer, die „zijn buurman"
hartelijk toesprak en dankte voor de
goede verzorging.
Ook lijkt het ons (finaal) overbodig
om mede te delen, dat de heer G. W.
Oskamp deel uitmaakte van de catego
rie oud-Texelaars, want ons eiland ligt
hem nog steeds na aan het hart. Dat
intussen nergens piklfcter „Ossentong"
geserveerd wordt als in Zeeland, staat
onzes inziens ook weer eens als de be
kende paal boven het wassende water:
met genoegen heeft men geluisterd, naar
hetgeen onze oud-directeur zeggen
moest, hetgeen hem ook ditmaal, gezien
het applaus rijkelijk vergeven is.
Maar - het hemd is nader dan de ,rok
of het welverzorgde kleed van „Den
Os" - het laatste woord willen wij
gaarne wijden aan het adres van de te
genwoordige directeur der VW Texel,
de heer J. C. Quint. Wij zouden haast
willen beweren (wat met J. C. begint
j is goed), want de organisatie lag toch
grotendeels in zijn handen. Hiervoor
heeft de heer J. C. Rab hem dan ook
hartelijk bedankt.
Een stunt mogen wij voorts noemen
de slag, die de heer Quint deed ter ge
legenheid van een contactje met een
ontwerper voor de Rotterdamse Lloyd:
deze maatschappij pleegt haar menu
kaarten grootscheeps en smaakvol ge
ïllustreerd in zee te sturen. Zo kreeg
de ontwerper van een nieuwe kaart de
opdracht er 800,000 van te laten druk
ken. De Mij had al eens de Hollandse
molen en andere typische hollandse
trotsheden gebracht, nu zag zij uit naar
een andere genre illustratie. Na de ont
moeting tussen de heer Quint en de
ontwerper stond het buiten kijf, dat
Texel een goede kans van slagen zou
maken onder de aandacht te worden
gebracht en dit kwam zo uit ook: de
Rotterdamse Lloyd ging accoord met
de illustratie van „Texelse tekeningen"
Vogels, Hoornder kerkje, boerderijen
enz. enz. acht verschillende prenten.
Een enorme, gratis werkende reclame
dus, want de menukaarten zijn be
stemd voor de passagiersschepen van
de R.L. En onder die 300.000 toeristen
die volgend jaar ons en de andere ei
landen komen bezoeken, zullen er stel
lig zijn, die kwamen, gelokt door dit
aardige visitekaartje.
Deze reclame toch is de beste recla
me, want zij zegt niet: „Kom naar
Texel, want het is hier het mooist",
maar de reiziger zal zelf deze conclusie
gaan trekken aan de hand van het ge-
illustreerde.
Wij meldden, dat de conferentie met
een feestavond werd besloten. In „De
Oranjeboom" werd nl. door Klein To
neel van Oudeschild met groot succes
opgevoerd het blijspel „Op een mooie
dag in Mei." De uitnodiging van Ter
schelling dit stuk ook eens op dat ei
land te willen opvoeren is wel een be
wijs, dat het gebodene zeer in de smaak
is gevallen.
En zo behoort deze tweedaagse Wad
denconferentie weer tot het i(jongste)
verleden. Al zijn er dan geen directe
besluiten genomen, er is wederom
nauw contact geweest en uit de be
sprekingen en suggesties zullen onge
twijfeld weer waardevolle resultaten
voortvloeien.
op de vastgestelde dag niet tegenwoor-
1 dig zijn, om echter al onze feestelijk-
lieden niet in het water te doen vallen,
I had hij een afgezant gestuurd en die
I afgezant is een landgenoot van ons, die
jarenlang in Amerika heeft gewerkt
en die de goed hollandse naam Jonge-
jans draagt.
j Wat draait die vent de zaak ge-
meen om! mompelde Kruiderink.
Wacht maar, zei mevrouw Boom
en tikte veelbetekenend op haar tas.
Mr Jongejans zal aan de man, die
wij hebben willen huldigen, volledig
verslag uitbrengen van alles, wat hier
in Meeldam is gebeurd. Hij zal hem de
groeten van onze gemeenté overbren
gen en hem het diploma en de plaque
overhandigen die vergezellen het ere
burgerschap van onze stad, dat in de
i onlangs gehouden geheime gemeente-
raadsvergadering aan mr Clarenbough
is aangeboden!
Er klonk applaus, maar opeens stond
mevrouw Boom rechtop.
Burgemeester!
Mevrouw? de stem van de burge
meester klonk beleefd-verwonderd.
1-Iet spijt me wel, dat ik moet pro
testeren tegen de gang van zaken hier.
Wat u vertelt, is maar gedeeltelijk de
waarheid. Inderdaad is meneer Jonge-
jans niet mr Clarenbough. Dat was mij
bekend en ook andere leden van het
comité. Dat weet zo langzamerhand de
hele stad trouwens.
Ja, de nieuwsdienst schijnt voor
treffelijk gewerkt te hebben, fluisterde
Corrie tegen Riek.
Meneer Jongejans is niet meer dan
een doodgewone bedrieger. Hij kent
mr Clarenbough niet, heeft hem zelfs
nog nooit gezien. Ik kan me voorstel
len, meneer de burgemeester, dat nu 't
complotje in 't water gevallen is, u er
een draai aan probeert te geven, om
geen onsterfelijk belachelijk figuur te
slaan. Maar voor mij is de waarheid
nummer één en ik protesteer er tegen,
dat hier zo met de waarheid wordt ge
sold. Ik verzoek de heren van de pers
hier tegenwoordig, daarvan nota te ne
men.
Dergelijke verzoeken kunt u aan
mij, als leider van de bijeenkomst,
overlaten, merkte de burgemeester op.
Bent u uitgesproken, mevrouw?
i Voorlopig wel, antwoordde de da
me, niet van plan al haar kruit ineens
j te verschieten.
Het spijt me, dat de heren van de
pers hier tegenwoordig zijn, merkte de
i burgemeester op, want wat hier be-
"j sproken wordt, lijkt me niet voor pu-
I blicatie geschikt.
j Haha, lachte mevrouw Boom snij-
dend.
j en het is aan te bevelen, dat
i die heren nog even wachten alvorens
I ze hun bevindingen op schrift stellen.
Want ik zou niet graag zien, dat door
ongegronde en betreurenswaardige in-
j cidenten het verslag van deze huldiging
I werd ontsierd. U moet namelijk weten,
vervolgde hij rustig, dat de beschuldi
ging van mevrouw Boom inderdaad al-
Ie grond mist. Ik kan u op mijn woord
van eer verklaren, dat mr Clarenbough
persoonlijk de heer Jongejans heeft op
gedragen hem hier vanavond te verte
genwoordigen, het ereburgerschap te
aanvaarden en
Leugens, leugens, alles leugens!
schreeuwde Kruiderink. De aanwezigen
keerden zich met verschrikte gezichten
naar de vertoornde apotheker. Me
vrouw Boom v/as echter opgerezen en
legde hem kalmerend de hand op de
arm.
Wat Kruiderink zegt, mag grof
klinken, zei ze kalm, maar het ken-
schertst de situatie toch vrij wél. Hier
(en ze haalde een brief uit haar tas)
heb ik zwart op wit de verklaring van
die meneer Jongejans, waarin hij mee
deelt, dat hij een bedrieger is, dat hij
door de burgemeester en de gemeente
opzichter tot dit spel is aangezet en
daarna is hij zo spoedig mogelijk ver
trokken. Hoe hij de moed heeft gehad
hier weer te verschijnen om het verlo
ren spel uit te spelen is mij een raad-r
sel. Voldaan ging zij zitten en keek de
kring rond.
Maar nu rees van achter de groene
tafel de figuur van de man, die een
week lang als mr Clarenbough door de
Meeldammers was gehuldigd.
Dames en heren, begon Willem
Jongejans, inderdaad is dit een iets
vreemde historie en ze is alleen ver
klaarbaar, doordat we dit geval een
beetjeAmerikaans, zou ik haast
zeggen, hebben opgelost. Toen mr Cla
renbough de uitnodiging ontving, had
hij in de verste verte niet verwacht,
dat hij hier zo hartelijk ontvangen en
gehuldigd zou worden. Het was dan
ook zijn plan wel hier eens te komen
en de stad te bezoeken, maar zeker
had hij er niet opgerekend, hier een
ganse week het voorwerp van aller
belangstelling te zijn. Het is de ver
dienste van meneer De Goover hier,
die ook het initiatief nam, dat hij mr
Clarenbough heeft medegedeeld hoe
hier een feestprogramma in het water
zou vallen en daardoor het gemeente
bestuur en het comité op zeer onpret
tige wijze als 't ware hun gezicht zou
den verliezen. Om ons dit te besparen,
werd besloten tot de opvoering van
deze kleine klucht, die u, daarvan ben
ik overtuigd, wel naar de goede bedoe
ling zult willen aanvaarden!
(Wordt vervolgd)
dan Uw spoorkaartje ge-
haaldbij de V.V.V. „Texel" 4+
HERVORMDE GEM. DEN HOORN
Donderdagavond halfnegen in „Ons
Huis" praatkring.
MEISJE WON FIETS
Jeltje Bakker, 13 jaar, wonende aan
de Duinweg te Den Burg, huize „Sun
rise", won als deelneemster aan de
grote Donald-Duc-prijsvraag een fiets».
Deze wedstrijd werd uitgeschreven
door het bekende dames„vak"blad
„Margriet".
