mvrrn
Prima opvoerii
Vervuid verlangen
Lg van „Inkeer"
Kindje verkouden?
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1955
Het Texelse kwartiertje was ruim
schoots verstreken toen de voorzitter
van SVC, de heer Joh. de Graaf, Wei-
lust", de drukbezochte feestavond in
Hotel „De Hoop" opende. In het bijzon
der verwelkomde hij de genodigden: le
den van diverse sportverenigingsbestu-
ren en de beide ere-leden, de heren J.
Westdorp Sr. en P. Meindertsma. Op
deze, onze jaarlijkse feestavond, zal voor
u gebracht worden het dramatische to
neelspel „Inkeer". Bij velen heerst ten
onrechte de mening, dat SVC een to
neelclub is, maar, voor ons is het nu een
maal erg moeilijk de feestavond op een
andere wijze te vullen. U kunt evenwel
op iedere vergadering uw bezwaren
hierover naar voren brengen. Spreker
wenste de aanwezigen 'n prettige avond.
Het stuk speelt ten huize van vader
Klein, waarbij inwonen zijn zoon Dolf
en schoondochter Marie. De zoon is sinds
vijf jaar blind, tengevolge van een on
geluk. Hij is onder behandeling van een
professor, die probeert hem het ge
zichtsvermogen terug te geven. De blin
de wordt op zijn tochten naar de prof.
begeleid door Greetje, een dochtertje
van hun vrienden Clara en Cor. Tussen
beiden is een hechte vriendschapsband
ontstaan. Clara lijdt aan een ernstige
ziekte en weet bovendien dat zij haar
man niet meer alleen bezit. Dolf krijgt
langzaamaan het gezichtsvermogen te
rug, doch heeft met Greetje de afspraak
gemaakt dat zij dit bekend zullen ma
ken op de verjaardag van zijn vrouw.
Evert, een vriend van Dolf, brengt vele
malen een bezoek aan huize Klein en
heeft een verhouding met Marie, een
jonge vrouw, welke zich veel van haar
huwelijk voorstelde, maar door de blind
heid van haar man haar geluk ziet ont
gaan. Dolf, die weer enigszins kan zien,
is dan ook getuige van de afspraken
tussen beiden. Hij komt tot de ontdek
king, dat zijn vrouw slechts uit mede
lijden bij hem blijft. Als Clara overlijdt,
grijpt dit Marie erg aan evenals Cor.
Beiden zien hun fouten in en begrijpen,
dat men iets past mist, wanneer het er
niet meer is. Vader Klein, die ziet, dat
Marie hieronder lijdt, dringt erop aan
dat Marie haar man een bekentenis zal
doen. Dit gebeurt op haar verjaardag,
als Dolf zijn genezing bekend maakt.
Het heeft ons verwonderd, dat de re
gisseur de heer G. v.d. Kolk, een derge
lijk zwaar stuk heeft durven opvoeren,
temeer daar er vele jonge krachten aan
meewerkten. Het heeft ons daarom des
te meer getroffen, dat dit spel zo goed
naar voren is gebracht. Natuurlijk zijn
er aanmerkingen te maken. Natuurlijk
zijn er fouten gemaakt, dit kan ook niet
anders. De rolkennis was over het alge
meen goed, ofschoon een paar maal de
situatie gered moest worden door het
nog eens herhalen van het reeds ge
brachte. In het begin van het eerste be
drijf deed het spel wel erg somber aan.
Het gedeelte, waarin door Evert en
Marie door middel van een schrijven op
de marge van de krant „contact" gelegd
wordt, was niet sterk en Evert kon ons
niet bekoren. Zijn spel was te traag. De
scène daaropvolgend, waar Vader Klein
de afspraak leest en Marie zowel als
Evert in vertwijfeling voor de gevolgen
zijn was bijzonder goed gespeeld; een
zeer goed slot van het eerste bedrijf.
Het tweede bedrijf werd vlot gespeeld.
Boeiend was het gesprek tussen de
blinde Dolf en Marie, waarin Dolf zijn
vrouw dwingt een antwoord te geven
op zijn vraag of een vrouw bij haar man
moet blijven uit medelijden. Cor doet in
dit bedrijf de onthulling dat hij ter sluik
is geworden tot iemand die in plaats
van onderligt, nu boven zit en lucht kan
halen. Hij lijdt nu niet bepaald aan
overpeinzingen. Dit was goed spel.
Van het derde bedrijf willen wij uit
sluitend de slotscène noemen. Het spel
tussen Vader en Marie en Dolf en Marie
was buitengewoon goed. Dit was een
waardig slot van dit stuk.
De grime werd verzorgd door de heer
A. Smit, De Cocksdorp. Hierop willen
wij een kleine aanmerking maken, nl.
de Vader leek jonger dan de zoon. Hier
had meer aandacht aan besteed dienen
te worden.
Ondanks deze kleine opmerkingen is
wel gebleken dat de groep leden van
SVC goede tonelisten telt. Alle spelers
hebben hun uiterste best gedaan om hel
stuk tot een goed einde te helpen bren
gen. De Vader, de heer W. Ran, Dolf
FEUILLETON
door W. ROELANT
4. Die neem ik mee naar boven
antwoordde ze. Wil jij ook? Dan neem
ik ook voor jou mee.Hij bedankte en
nam zijn stok. Moeilijk liep hij de ka
mer uit en de trap op. Suzan hoorde
hem stommelen. Toen het stil werd, ging
ze ook naar boven. Even liep ze nog bij
Maarten binnen. Zo lig je er al in?
zei ze.Kan ik nog iets voor je
doen? Nee, ik heb alles, zei hij.
Slaap maar lekker.
Slaap lekker antwoordde ze en
sloot de deur achter zich. Maarten wilde
nooit geholpen worden. Hij was gebrek-
king, zonder zijn stok kon hij niet lopen,
maar altijd wilde hij zichzelf redden.
Ze begreep het, want zelf zou ze ook
geen medelijden of hulp kunnen ver
dragen.
Onder het uitkleden dacht ze aan
Sabina Vermaeren. Had ze een hekel
aan haar? Het was alles zo verward.
Soms zou ze willen, dat Sabina altijd
bij hen was, om het leven in huis gezel
liger te maken en minder eenzaam. Maar
wanneer zij aan haar moeder dacht,
voelde ze Sabina als een indringster.
Uitgestrekt tussen de koele lakens, dacht
Suzan aan haar moeder. Ze duwde haar
hoofd in het kussen. Ze wilde hier niet
aan denken. Moeder. twee uur spo
ren hier vandaan leefde zijEn toch
zo oneindig ver.
HOOFDSTUK II
Sabina Vermaeren zat in haar grote,
de heer G. v.d. Kolk, Greetje, mej. H.
Schouten, Clara, mej. R. de Graaf, Cor,
de heer C. Smit, Evert, de heer G. van
Goch, gaven allen goed spel. Wij kunnen
dit verslag niet beëindigen zonder een
woord van hulde voor Marie (mej. Riet
Beerling) welke deze rol op fantastische
wijze heeft gespeeld. Met belangstelling
zien we weer uit naar de volgende feest
avond van S.V.C.
De voorzitter bedankte het ensemble
van harte. De heer V.d. Kolk wekte de
aanwezigen tenslotte nog op donateur te
worden van Sportvereniging Cocksdorp.
HINDERWET
Burgemeester en Wethouders van
Texel brengen ter openbare kennis, dat
zij bij hun beschikking van 10 November
1955, ingevolge de hinderwet vergun
ning hebben verleend aan Shell Neder
land N.V., Wassenaarseweg 80 te 's-Gra-
venhage tot het uitbreiden van de ben-
zine-installatie door bijplaatsing van 'n
6000 liter tank met aftappomp, aange-
dieven door 1 electr o-motor van Yz P.K.
in het perceel, plaatselijk gemerkt Den
Burg, Kogerstraat nr. 5, kadastraal be
kend, gemeente Texel, sectie K nr. 1590.
Texel, 10 November 1955.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
De Burgemeester, C. de Koning
De Secretaris, P. Beemsterboer
DE REMMEN VAN UW BROMFIETS
Om veilig te rijden is het een eerste
vereiste, dat U een paar goede remmen
op Uw bromfiets heeft, één op het voor-
en één op het achterwiel. Een bandrem
is 'verboden. Houdt Uw remmen voort
durend onder controle, want van één
meter remafstand meer of minder kan
veel afhangen.
U rijdt zo voorzichtig, dat U ze nog
nooit voor een ernstig geval nodig heeft
gehad? Bedenk, dat een ANDER het U
aandoen kan.
Veel bromfietsen zijn nog uitgerust
met 2 velgremmen. Omdat dit een on
voldoende toestand geacht wordt, ver
langt de wet van U, dus ook de Politie,
dat na 1 Januari 1956 elke bromfiets
voorzien moet zijn van tenminste één
rem op elk wiel en dat van deze twee
remmen er tenminste één een trommel-
of terugtraprem moet zijn. De andere
mag dus een velgrem blijven. Een band-
rem blijft verboden.
Een goede raad: Wie nu nog twee
velgremmen heeft en een terugtraprem
laat monteren, late deze twee gerust op
zijn plaats. Hij heeft er dan drie, welke
hem, als hij ze goed bedient, een grote
kans op veiligheid geven.
Voor heel veel bromfietsers betekent
deze remmenkwestie een uitgave. Laten
zij zich die getroosten, de veiligheid gaat
voor alles. En als ze treuzelen totdat het
te laat is, kon er nog wel eens een fiks
bedrag bovenop komen!
Doet het nu, voor het te laat is!
VERBOND VOOR VEILIG VERKEER
l(Lezers wij verwachten U op de grote
propaganda-bij eenkomst op Donderdag
1 December a.s. in zaal „De Oranje
boom" te Den Burg. VEILIG VERKEER
leert U dan meer!)
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 20 November op om 8.08
uur en gaat onder om 4.43 uur.
Maan: 22 Nov. E.K.; 29 Nov. V.M.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
19 Nov. 10,55 en 22,50; 20 Nov. 11,25 en
23,15; 21 Nov. 12,00 en 23,45; 22 Nov.
12,40 en 23 Nov. 0,30 en 13,45; 24
Nov. 1,40 en 15,00; 25 Nov. 3,00 en 16,15;
26 Nov. 4,25 en 17,25.
Aan het strand ongeveer een uur eer
der hoog water.
rustige kamer en corrigeerde de dictees,
die zij die dag in de tweede klas had
laten maken. Haar potlood gleed lang
zaam langs de regels. Soms zette zij een
vinnige, rode haal door een woord, dat
fout gespeld was.
In de kamer was het heel stil. Het
vuur in de grote salamanderkachel
brandde fel, want het was koud buiten.
Sabina onderbrak haar werk en stond
op om het raam uit te kijken. Er was niet
veel te zien. Een grijze, trieste Novem
bermiddag. De bomen stonden kaal en
roerloos onder een grauwe hemel. Er
kwam wat mist opzetten. De weg was
stil en verlaten, 't Begon reeds te sche
meren.
Ondanks de warmte in de kamer,
huiverde Sabina even. Ze keerde zich
van het raam en liep naar haar gemak
kelijke stoel bij de kachel. Ze ging zitten
en keek peinzend naar de micaruitjes,
waar de rode gloed doorheen schemerde.
Ik moet doorgaan met corrigeren en
de lamp opdraaien, dacht ze. Maar
ze bleef zitten. Een vermoeidheid, die
haar de laatste tijd vaak kwelde, maakte
haar lusteloos. Overdag, op school, voel
de zij het niet. Dan had ze plezier in
het les geven en was vol aandacht voor
het werk. Maar alleen op haar kamer,
schrompelde haar energie in elkaar on
dan bleef er niets over dan een trage
tegenzin tegenover haar werk en haar
omgeving.
Ze overdacht haar leven, zoals dat elke
dag aan haar voorbijtrok. Opstaan :s
morgens en alleen in de kamer ontbij
ten. Twee sneetjes brood met kaas, een
BUITENGEWONE VERGADERING
C.Z. „EENDRACHT" G.A.
Zoals wij in ons vorige nummer reeds
meldden werd Maandagavond tijdens 'n
buitengewone ledenvergadering van de
Coöp. Zuivelfabriek „Eendracht" G.A.,
met vrijwel algemene stemmen besloten
tot de aankoop van een z.g. indamp-in-
stallatie ten behoeve van een rationeler
verwerking van de wei.
Deze vergadering stond onder leiding
van de voorzitter, de heer C. Roeper
Mzn., die zich zeer verheugde over de
grote opkomst, waaruit blijkt, dat de
gang van zaken in hun vereniging hun
na aan het hart ligt. Spreker hoopte,
dat ook deze vergadering zich zou mo
gen kenmerken door een prettige, opbou
wende discussie.
Nadat de secretaris, de heer C. H. Roe
per, de notulen van de vorige ledenver
gadering had voorgelezen, volgde de be
handeling van het bestuursvoorstel inza
ke de aanschaffing van een indampin-
scallatie, waarvan de totale kosten onge
veer op f 130.000,zijn begroot. Dit is
met inbegrip van een locaal.
De voorzitter gewaagde van een be
langrijke verbetering, waar de verwer-
kingskosten van de wei door ingebruik
name van deze machine belangrijk ge-
drukt kunnen worden en de hier tegen
over staande investering kan dan ook
ten volle verantwoord genoemd worden.
De belangrijkste voordelen zijn het be
perken van deze exploitatiekosten, als
mede het feit, dat de nachtarbeid door
aankoop van deze machine kan komen
te vervallen, wat in deze tijd van per-
soneelsschaarste eveneens van groot be
lang is. Het bedrag der investering is
niet gering, maar toch ten volle verant
woord, aldus de voorzitter.
De Directeur, de heer Wieringa, gaf
een uitvoerige en duidelijke uiteenzet
ting inzake dit onderwerp. Drie jaar ge
leden werd besloten de v/ei te gaan ver
werken. Men kan voor dit jaar zeker
rekenen op rond 4.7 millioen liter te ver
werken wei. Men is nu in de gelegen
heid om deze verwerking te perfectio
neren. De machine, die men op het oog
heeft, werkt reeds te Klundert en Assen
delft met uitstekend resultaat. De nieu
we verwerkingswijze zal het stoomver
bruik tot de helft reduceren en daarnaast
heeft één en ander een belangrijke ar
beidsbesparing tot gevolg.
Verscheidene leden maakten van de
gelegenheid gebruik om vragen te stel
len en suggesties te doen in verband
met het bestuursvoorstel.
De heer Dalmeijer, De Koog, o.a. vroeg
of het niet mogelijk is, dat het aantal
koeien zal gaan dalen wegens de zo gun
stige lammerenprijzen. Geantwoord
werd, dat er waarschijnlijk wat meer
wolvee zal worden gehouden, maar het
bestuur meende, dat zulks niet ten koste
van de rundveestapel gaat. Eerder -
aldus de voorzitter - verwacht ik een
toename van het aantal koeien, de top
van de melkproductie hebben wij stel
lig nog niet gehad. Is op Texel deze zo
mer wat minder melk aangevoerd, dan
moet dat ontegenzeggelijk worden toe
geschreven aan de langdurige droogte,
want dit was ook het geval in andere
gebieden, die droogtegevoelig waren.
In antwoord op een vraag van de heer
N. Dros, Oosterend, werd medegedeeld,
dat er voor een bedrag van f 100.000,-
aan weibrokjes was verkocht. De verga
dering bleek dit toch wel een prachtig
resultaat te vinden.
De heer Jurr Beumkes, 't Horntje,
merkte op, dat als de koeienvleesprijzen
en die van de varkens gaan zakken, au
tomatisch minder wei afgenomen zal
worden, zodat de verwerkingsinstallaüe
volop te doen houdt.
Vervolgens werd bij handopsteken
overgegaan tot stemming over het be
stuursvoorstel, dat vrijwel met algemene
stemmen aanvaard werd.
Na de rondvraag, waarvan nog menig
een gebruik maakte, volgde omstreeks
half elf sluiting.
GEVONDEN VOORWERPEN
In den vervolge dient de aangifte van
gevonden voorwerpen niet meer te ge
schieden ter gemeentesecretarie, doch bij
de dichtsbijzijnde postcommandant der
Rijkspolitie. (De postcommandant te Den
Burg heeft zijn kantoor in het groeps-
bureau, De Zes no. 2).
Inlichtingen omtrent verloren voor
werpen kunnen uitsluitend worden ver
kregen op het groepsbureau der Rijks
politie te Den Burg.
met hagelslag en een met jam. Het vaste
menu voor elke morgen. Onderhand het
ochtendblad inkijken, nog een les prepa
reren, een enkele brief, die gekomen
was, lezen. Dan naar school. De weg in
het voorjaar met jong groen en nieuwe
verwachting. De weg vlak voor de zo-
mervacantie, stoffig en warm. In de
herfst grauw en triest. In de winter koud
en vlak. Zo was het elk jaar.
Op school was alles beter. Het lesge
ven boeide haar altijd en de jonge ge
zichten, in aandacht naar haar opgehe
ven, konden haar ontroeren en blij ma
ken van binnen. Altijd met jonge men
sen samen zijn, die bij je kwamen met
hun moeilijkheden en vreugden, gaf
haar bevrediging. Maar om vier uur
was dat voorbij, dan ging ze alleen naar
huis, dezelfde weg weer terug.
Ze had zich het leven anders voorge
steld. Vol enthousiasme was ze haar
loopbaan begonnen. Maar ze had er niet
mee gerekend, dat een mens, en vooral
een vrouw, meer verlangde dan lesge
ven, studie en boeken. Nu haar eerste
jeugd voorbij was, miste ze pijnlijk een
eigen gezinsleven, een mens voor wie zij
alles betekende en die alles voor haar
was. Een vast punt in het bewegen der
dagen. Een thuis, om naar terug te ke
ren - armen, waarin ze veilig kon zijn.
Ze schudde de gedachten van zich af.
Niets vond ze erger dan die ongetrouw
de vrouwen, die elke dag van hun be
staan hun ongetrouwd-zijn bejammer
den en daardoor hun leven voor zien-
zelf en anderen tot een verschrikking
maakten. Die vrouwen, die zij in ge-
ZONDAGSDIENST DEN BURG
DOKTER SCHALKWIJK
(ingaande Zaterdagavond 6 uur)
ZIJ ZOCHTEN DE VOGELS
Vorige week kwam een Amerikaans
echtpaar even naar ons eiland overwip
pen om het oog te verlustigen in de vo
gelwereld. Blijkbaar waren ze wel bij
zonder slecht ingelicht of helemaal niet?
Want wie de vogelwereld op haar in
teressantst wil zien moet nu eenmaal in
het voorjaar komen. Enfin, misschien
hebben zij een vleugje kunnen opvangen
van de herfsttrek?
CHRISTELIJKE BEDRIJFSGROEPEN
CENTRALE
De door bovengenoemde organisatie
gehouden propaganda-avond viel slechts
een gering bezoek ten deel; 's middags
toen een film voor de jeugd vertoond
werd, was de belangstelling groter. De
secretaris, de heer J. Hondema, vroeg
zich in zijn verslagje dan ook terecht
af, waar de rest van de leden bleef. De
leden toch dienen het goede voorbeeld
te geven.
In ieder geval hebben de (50) aanwe
zigen genoten van het afwisselend film
programma: over het Centrum, een kleu
renfilm en de hoofdfilm „Tweeërlei le
vens", die ook in deze tijd nog hoogst
actueel genoemd mag worden.
STRAFFERE MAATREGELEN
Het moet ons als eilandbewoners
thans wel duidelijk zijn dat er iets ern
stigs aan de hand is met betrekking tot
het verkeersvraagstuk. Doorlopende con
trole op het verkeer is daar het gevolg
van. De politie slaat toe waar dat mo
gelijk is. Zwaardere straffen worden op
gelegd bij ernstige verkeersfouten.
Thans is het zo, dat een gebruikt ver
voermiddel verbeurd verklaard kan
worden.
Bij navraag op het bureau van politie
alhier werd ons gevraagd het publiek
nogmaals te wijzen op de ernst van de
zaak. Het komt namelijk nog teveel voor,
dat jongelui met een pas verworven
bromfiets van rond de f 500,op on
oordeelkundige wijze door de bebouwde
kommen jakkeren en daarmee willen de
monstreren hoe feilloos zij tussen het
publiek, voetgangers welke hun weke
lijkse rondjes lopen, door kunnen racen.
De jongelui die deswege hun brom
fiets en zelfs hun nieuw gekochte motor
voor een paar dagen naar het politie
bureau zagen verdwijnen, hebben tot
dusver geboft, aangezien thans wordt
overgegaan tot definitieve inbeslagname,
waarop meestal verbeurdverklaring
volgt.
De Groepscommandant der Rijkspoli
tie alhier heeft ons verzocht het publiek
en hun die het aangaan op deze gevol
gen te wijzen, opdat niemand onkundig
blijve van de straffere maatregelen die
uit veiligheidsoverwegingen zullen wor
den genomen.
FILMNIEUWS
„DE GROTE OBSESSIE"
Dit is een bijzonder filmwerk en de
recensies over deze rolprent zijn dan ook
zeer positief in him waardering; het is
een onweerstaanbare film, teer en harts
tochtelijk. Uitgevoerd in technicolor, zal
men van deze onvergetelijke film de
beste herinneringen behouden. In de
hoofdrollen: Jane Wyman, Rock Hudson
en Barbara Rush.
„WILLY JOE IN TOKIO"
Wilt U lachen? Een paar uurtjes
vreugde beleven? Wel, dan naar de
avonturen van Willy Joe gemar
cheerd, want dit duo beleeft het ene
kolder-avontuur na het andere. Zij tre
den aan als soldaten, maar door hèn zou
de vijand zich gemakkelijk tot over
winnaar kunnen kronen! Wat zij alle
maal beleven verklappen wij natuurlijk
niet, wèl, dat onze helden ten lange
leste nog tot grote dingen in staat blij
ken en daardoor hun naam gevestigd
zien.
Nederlands nieuws:
Het Koninklijk bezoek aan Suriname.
Wereldnieuws:
O.a. Ex-Sultan van Marokko dichter
bij zijn troon; Jagers oefenen met raket
kanonnen; Conferentie van Genève; Ja
panse geneesmethode bij kinderverlam
ming; Koninklijke voorstelling in Lon
den; Internationaal springconcours te
Parijs; Wereldkampioenschappen in
Duitsland van „kunstfietsen".
dachten spottend altijd „de klaagmuren"
had genoemd. Als ze niet oppaste, werd
ze zelf zo'n klaagmuur, steriel en ver
zuurd.
Een klop op de kamerdeur deed haar
opschrikken. „Binnen", riep ze, in haar 1
hart blij, dat ze gestoord werd in haar
minder vrolijke overpeinzingen. De hos
pita, juffrouw Allert, vulde de deurope
ning met haar dikke, welgedane gestalte.
Ik dacht, dat er niemand was be
gon ze, op haar zeurderige toontje,
het was hier zo donker.
Ik had even zitten rusten zei
Sabina Vermaeren, en het klonk als een
verontschuldiging. Meteen had ze daar
zelf het land over. Ze hoefde toch aan
niemand rekenschap en verantwoording
af te leggen.
De broer van de juffrouw is- er
straks geweest, ging juffrouw Allert
door, tevreden, dat Sabina haar tekst en
uitleg van haar doen en laten had ge
geven.
Rolf. meneer Vermaeren, be
doel ik? vroeg Sabina verwonderd.
Weet u ook, wat hij kwam doen?
Een hinderlijke lucht van gekookte
spruitjes drong van beneden door.
Ik weet het niet, maar hij was erg jach
tig, vertelde juffrouw Allert, terwijl
ze verder de kamer in kwam en de
deur achter zich open liet. Anders is
hij altijd zo vi'iendelijk en beleefd, maar
nu kon er geen woordje af. Hij vroeg
alleen, wanneer u thuis kwam
En wat hebt u gezegd? vroeg
Sabina.
Gunst, juffrouw, dat ik toch ook
UW VERSLAGGEVER
Een verslaggever heeft toch maar een
benijdenswaardig beroep: hij mag over
al een kijkje gaan nemen. Velen zullen
wel eens gezegd hebben: „Ik wou, dat ik
óók bij de krant was". Maar.er zijn
vrouwen, die zeggen: „Ik wou aat-ie
maar een ander beroep had, altijd „de
hort" op en ik 's avonds alleen thuis,
overdag zie je hem óók al zo kort. „Dat
zijn dan de vrouwen van (bijvoorbeeld)
verslaggevers. Is het een wonder, dat
„zij" zich de koning te rijk voelt als ze
in de gelegenheid is om 's avonds ook
eens mee uit te kunnen, naar een to
neel-, muziek-, zang- of cabaret-avond?
„Fijn, dat wij vanavond eens samen
kunnen", zegt ze dan. „Dat moest vaker
kunnen, nu wij eindelijk een babyzitter
gevonden hebben".
Het kón vaker alsieder vereni
gingsbestuur open oog had voor hetgeen
hierboven beschreven staat. Dat de Bond
van Plattelandsvrouwen zich als één
man achter dit denkbeeld zou scharen,
staat voor ons vast, maar er zijn nog en
kele verenigingsbesturen of organisaties,
die menen, dat de vrouw-van-de-ver
slaggever er niet bijhoort en het „man
en vrouw zijn één" niet altijd behoeft
op te gaan.
Wij hebben eens man en vrouw aan
het diner gezien, alle mannen waren er
met hun vrouw (misschien zelfs wel met
hun eigen vrouw), maar goed: heel al
leen zat daar „de" verslaggever alsof hij
een verstokt vrijgezel was, en thuis zat
z'n vrouw, die hoorde er niet bij. Haar
man was geen kapitein, geen machinist,
geen secretaris, geen penningmeester en
geen lid van het liefdadigheidscomité.
Een bijzonder mens, blijkbaar. Zij at
thuis misschien een kliekje.
Niemand schijnt ooit nagedacht te
hebben over zulk een vreemde situatie.
Ja, heus, dit gebeurt! Zelfs op het zo
gastvrije Texel, dat gasten uit binnen-
en buitenland verwelkomt, zéér velen,
óók en vooral dank zij het feit, dat men
dank zij de krantenartikelen weet, dat
dit eiland er is. Vele Texelaars hebben
een leuk zeiltje erbij, dank zij het vreem
delingenverkeer, bevorderd door de pers,
die nooit enig kwaad van zijn eigen
streek zal zeggen.
De vrouw blijft thuis. Soms is de si
tuatie al héél moeilijk: wij hebben het
eens meegemaakt, dat er voor haar
zelfs geen plaats was, omdat de dona
teurs „natuurlijk" vóór gingen. Wij
hebben het zelfs - zéér onlangs - meege
maakt, dat, terwijl de zaal maar half vol
was, de vrouw (nou ja, die van de
pers dan....) teruggestuurd werd, want
dan menen sommige - weinige - be-
stuurderen, dat de vrouw niet bij haar
man behoort.
Wie het onderste- uit de kan wil heb
ben, krijgt het lid op de neus. De ver
slaggever zou nl. gedwongen zijn zijn
vrouw of verloofde donateur te laten
worden van alle toneelverenigingen,
muziekverenigingen, ontwikkelingsver
enigingen, zowel op lichamelijk als op
geestelijk terrein. De verslaggever zou
zo de helft van zijn tractement zien weg
vloeien, opdat zijn vrouw nimmer hier
of daar de kans zal lopen voor schut te
staan.
Niemand van de lezers zal dit een
normale gang van zaken willen noemen.
'(De conclusie doet ons dan ook de vraag
stellen, waarom dit stukje dan eigenlijk
geschreven werd).
Uw verslaggever.
OOSTEREND AAN DE TOP BIJ DE
VLUCHTELINGENCOLLECTE
Oosterend f 301,53; Den Burg f242,95;
Collecte op de markt f 10,31; Den Hoorn
49,09; Zuid-Eierland f 40,45; De Waal
f23,10; Prins Hendrikpolder f31,02; De
Koog f56,13; Oudeschild f 87,43; De
Cocksdorp f33,17; Midden-Eierland
f22,54. Totaal f897,72.
MOEDERS OPGELET!
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 23 Nov. Consultatiebureau
De moeders van GEHEEL Texel wor
den verwacht: De Cocksdorp 1.45 uur;
Oosterend 2,15 uur; Oudeschild 2,45 uur;
De Hoorn 3,15 uur; De Koog 3.45 uur.
Ook de moeders van Den Burg wor
den verwacht van 4 tot 5 uur.
Dan rug. keel en borstje 4
inwrijven met
niet kon weten, hoe laat dat zou wor
den. U blijft wel eens een hele avond
weg, zonder mij te adviseren
Sabina beet op haar lippen om niet te
lachen. Juffrouw Allert gebruikte bij
voorkeur te pas en te onpas „deftige"
woorden en meestal zo, dat niemand kon
raden, welk vreemd woord ze eigenlijk
wél bedoelde.
Komt hij weer terug? vroeg ze
zakelijk, om een eind te maken aan het
gepraat. Ja, hij zou straks weer te
rugkomen vertelde juffrouw Allert.
Ze had nog meer op haar lippen, maar
Sabina was opgestaan en naar haar bu
reau gelopen. Dat was altijd het teken
voor de hospita dat haar gast verder
geen zin had om te praten.
Zou ik zó kunnen dekken, want
mijn man en ik wilden vanavond uit?
vroeg ze. Sabina keek op haar horloge.
Nog geen half zes. Wel erg vroeg, maar
vooruit, het moest dan maar. Goed,
zei ze, korter dan ze bedoelde. Het
kwam de laatste tijd nogal eens voor,
dat juffrouw Allert en haar man uit
wilden en het eten werd hoe langer hoe
vroeger gezet. Sabina dacht er soms
over, zich daartegen te verzetten, maar
ze had er de moed niet toe. Juffrouw
Allert kon even ongemakkelijk zijn als
ze dik was. En Sabina was er op ge
steld tenminste rust in huis te hebben.
Bovendien had ze een hekel aan ver
huizen en de ervaring van lange jaren
op kamers wonen had haar geleerd, dat
een ernstige onenigheid toch altijd er op
uit liep, dat zij nieuwe kamers moest
zoeken.
