Cjroen ^warL-Jéxels in het harL,
Pater Witte maakt kennis in Centraal Afrika
E
De bootscholieren hadden de lachers
op
hun hand
SB
:NSDAG 11 JANUARI 1956
EXELSE
70e JAARGANG No. 7008
COURANT
'ijStyave N.V. v.h. Langeveld de Rooij
.^iekhandel Drukkerij Bibliotheek
en Burg - Texel - Postbus 11 - Tel- 11
Verschijnt Woensdags en Zaterdags.
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl-
Bank Postgiro 652- - Abonn. pr. f 1,95 p
kwart. 20 ct incasso. Adv 8 ct p. mm.
p/7 Ware het niet in strijd met de aller-
fiïuwste spellingsvoorschriften, gaarne
«iden wij „goed en „geweldig" in onze
aard ïèensie met hoofdletters schrijven als
tuur ah compliment voor de wijze waarop de
Texelse middelbarescholieren", stude-
ccn ®nd aan de andere kant van de grote
>ffic. las- vrijdag- en zaterdagavond in „De
iranjeboom" het blijspel „De Tante van
5tel" üharley" voor het voetlicht hebben ge-
t 0p racht. Want dat was in één woord af.
jirscheidene toeschouwers verklaarden
ns nog nooit zo te hebben gelachen.
vcrs Laconiek (woordenboek sluiten) heeft
en onzer collega's - maar in feite een
Oll^ga (zie al weer het woordenboek) -
dviseerd „dat je je tekst niet weg
ret spuiten, maar moet wachten tot 't
ibliek is uitgelachen „Gun het de tijd
A te lachen". Nu, wat dat betreft, wij
,erinneren ons een feestavond, waarop
>t publiek meer dan de tijd kreeg om te
:hen maar ze zaten er helaas bij als
fodbidders. „Gun ze de tijd", nou moet
óók ers kunnen ophouden: zaterdag-
•'ond b.v. hebben wij het aantal golven-
n-de-lach met de beste rekenmachine
de wereld niet kunnen registreren,
men toen het geachte publiek wer-
(lijk volop de tijd had gegeven om uit
e lachen, zouden wij daar ankomme
.*a£^aar nog gezeten hebben.
aH^Ja, dit was ontegenzeggelijk dé succes-
ivond van onze Texelse studenten, wat
]\j Qjteraard te denken geeft: moest dit
Bjisschien een tegenhanger vormen voor
letgeen zij onze TESO de voorafgaande
>2 weken aan displezier hebben berok
kend?? Dan is die arme - figuurlijk al
thans - TESO diep te beklagen. Maar
ïoe dan ook, de president-commissaris,
le heer C. J. de Lugt, heeft toch weer
/oorgesteld met een schone lei te be
ginnen en het startschot vond grote
■veerklank.
De regie lag in handen van Emmy
Dros, die tevens het openingswoord
mocht spreken. Zij deed het hoogst ori
gineel. De clicheetjes „welkom", „grote
voldoening" en „niet roken" waren er
aens niet bij. Het eerste spreekt immers
vanzelf en het laatste helpt toch niks.
0 ÏZij sprak namens de „boot-, kweek- en
2X-scholieren" of daaromtrent en ver
telde - zaterdagavond - dat in ons mid-
Ofden troonde met minder dan de voor-
bitster van het Nederlandse damesvoet
balelftal.
MEn toen klom Piet Boom in het koord
om ons te confronteren met een gezellig
I Kfingerichte kamer, de pensionkamer van
Jv\fack (Jan Kievits). Jack had kennel^k
moeilijkheden. Hij schreef dan ook een
conferentie uit met zijn mede-studenten
_.Will (Lodie van der Wulp) en Charley
l57f(René Witte). Het doet er weinig toe
waar de schoen wrong, maar het zat
goed fout en ten einde raad besloot Will
de knoop door te hakken of juister de
.figuur van de gefantaseerde tante van
I /«Charley te gaan vertolken. Hij slaagde
daar wonderwel in en redde zodoende
de situaties meesterlijk.
$En nu het spel. Jan Kievits, Lodie,
-»jRenè, Kees Vlas, de advocaat en Hannie
j *Stiggelbout waren naar onze smaak de
besten, wat intussen geenszins wil zeg
gen, dat de overigen, Ada Boogaard,
Paul Wuis, Ineke Drevel en Hillie Ber-
--kenbosch, niet prima speelden: alle leden
j Jjvan dit ensemble waren goed op dreef.
En wat een tempo! Zelden hebben wij
een stuk mogen bijwonen, waarin zóveel
vaart zat. Geen moment liet het verhaal
- allemaal kolder overigens - je los. Het
publiek dat de zaterdagse voorstelling
yr^ieemaakte, was over het algemeen zeer
5jeugdig en het had er veel van weg alsof
het massaal gehuurd was om het succes
te helpen vergroten. Wij persoonlijk za-
Qfl gen hen min of meer als trouwe suppor-
j Otters en supportsters.
8 Na, het gezelschap had het grote suc
ces dan ook ten volle verdiend. Er werd
05 zeldzaam vlot gespeeld. Ruud Bakker
heeft in zijn souffleurshokje stellig maar
Beel weinig werk behoeven te verzetten,
gf I De drie studenten speelden hun rollen
I als gold het gesneden koek, de advocaat
had een mimiek waar een deurwaarder
veertig jaar voor in een op de rand van
het faillissement levende wereld' zou
moeten verkeren. Hanny was écht de
alles bevroedende tante en Paul Wuis
- deed ook goed werk als de vader van
_r PUBLIKATIE VAN DE
75 CULTURELE RAAD
Woensdag 11 januari
onn Len Burg, Oranjeboom, de heer A. v.d.
o J Hoek, P.V.C. in NH spreekt voor Texel-
on" se Coöp. over het onderwerp „Boeren
ivij goed".
Den Burg, „Texel", Fusievergadering
ziekenfondis „Texel".
yDosterend, Wapen van Amsterdam, Fu
sievergadering ziekenfonds „ANOZ"
Zft Donderdag 12 januari
I Den Burg, De Zwaan, kap. Stam spreekt
J I voor Kath. Arb. Vrouwen.
Den Burg, Lakeman, jaarvergadering
afd. Den Burg Partij v.d. Arbeid.
Vrijdag 13 januari
Den Burg, Dorpshuis, de heer Abma
tepreekt voor C.B.T.B. over „Veeteelt"
Jack. En tenslotte een pluim voor Ge
rard van der Kooi, die ons een bediende
bracht, die de zoetsappigste opmerkin
gen nog gauw distilleerde voor ze zijn
mond verlieten.
Jan Kievits sprak het slotwoord,
waarin hij allereerst Emmy Dros van
harte dankte voor haar medewerking,
zowel t.o.v. de regie als de grimage. Hij
bedankte de heer P. Boom voor zijn ver
dienstelijk werk bij de verzorging van
de entourage en Ruud Bakker voor zijn
werk als souffleur.
Als steken en scheuten
D het leven vergallen
en U geen raad meer weet
van de tergende pfln,
brengt Ernichon Salts uitkomst.
De kleine, dagelijkse dosis Kruschen
maakt korte metten met Uw rheumatiek.
Zes minerale zouten, wetenschappelijk
samengesteld, spannen in Kruschen
samen om Uw bloedzuiverende organen
krachtig te stimuleren. Met verjongde
energie doen die dan hun heilzaam,
bloedzuiverend werk. Onzuiverheden
kunnen zich niet opnieuw ophopen en
Vastzetten in de gewrichten. Zo wordt U
binnen korte tijd bevrijd van de pijnen
die Uw humeur vergallen en Uw gestel
slopen.
TEXELSE MARKT
Aangevoerd 9 januari 1956:
1 koe 725—800; 24 biggen 45—60; 9
schapen 85105; 12 nuchtere kalveren
40—55.
PAARDENFOKKERIJ
Het hoofd van plaatselijke politie te
Texel herinnert, dat het volgens artikel
8 der paardenwet 1939 verboden is een
hengst van twee jaren of ouder te hou
den zonder in het bezit te zijn van een
bewijs van aangifte.
De aangifte moet geschieden bij de
stamboekvereniging, als de hengst in een
stamboek is ingeschreven en anders bij
het hoofd van plaatselijke politie der
gemeente, waarbinnnen de hengst wordt
gehouden.
Deze verstrekt de aangever een bewijs
van aangifte.
Het bewijs van aangifte is slechts gel
dig voor de daarop vermelde houder,
zolang deze binnen de gemeente van
aangifte is gevestigd, en voor de daarop
vermelde hengst, zolang deze binnen die-
gemeente ter dekking is gestationneerd.
Indien een bewijs van aangifte niet
meer geldig is, moet de houder het te
rugzenden aan de stamboekvereniging
of het hoofd van plaatselijke politie, die
het heeft verstrekt, onder opgave van de
veranderingen, welke tot de ongeldig
heid hebben geleid.
De stamboekvereniging of het hoofd
van plaatselijke politie verstrekt een
nieuw bewijs.
Indien de veranderingen echter een
andere gemeente betreffen dan die van
het hoofd van plaatselijk politie, die het
bewijs van aangifte heeft verstrekt, doet
deze van een en ander mededeling aan
het hoofd van plaatselijke politie van die
andere gemeente.
Formulieren voor het doen van aan
gifte zijn verkrijgbaar ter gemeente
secretarie te Den Burg.
Texel, 4 januari 1956.
Het hoofd van plaatselijke politie
voornoemd, C. de Koning.
DIENSTPLICHT
Uitspraken inzake vrijstelling
De Burgemeester van Texel brengt
ter algemene kennis, dat de Minister van
Oorlog omtrent vrijstelling van dienst
als gewoon dienstplichtige de volgende
uitspraken heeft gedaan:
Wilhelmus Oetelmans, lichting 1935.
Met ingang van 31 maart 1956 voor
goed vrijstelling van dienst als gewoon
dienstplichtige, wegens kostwinnerschap,
bij beschikking van 2 januari 1956, no.
658332.
Tegen elke omtrent vrijstelling
gedane uitspraak kan iedere belang
hebbende uiterlijk de tiende dag na
de dag waarop de uitspraak ter
algemene kennis is gebracht, in be
roep komen. Indien de ingeschrevene,
wie de uitspraak geldt, buiten Neder
land verblijft, kan, voor zover het door
deze in te stellen beroep betreft, met
overschrijding van de termijn van tien
dagen genoegen worden genomen. Zo
lang omtrent zodanige overschrijding
geen beslissing is genomen, wordt de
uitspraak na het verloop van de termijn
van tien dagen als onherroepelijk be
schouwd.
Het tot Hare Majesteit de Koningin te
richten beroepschrift moet met redenen
omkleed zijn en worden ingeleverd op
afd militaire zaken van de secretarie de
ze*- eemeente.
Texel, 7 januari 1956.
De Burgemeester voornoemd,
C. DE KONING
Catholic Mission, Arusha,
Tanganyika Territory, East Africa
Op weg naar de boot, vond ik in Den
Haag alle boekwinkels vol van de verta
ling van de laatste Mau-Mau-roman:
Iets van waarde. Daarin ontmoet men
weer dat ik-weet-niet-waar opgedroom-
de tafereel van het „primitieve geluk"
in de oerwouden, natuurlijk verre te
verkiezen boven alle, ook christelijke,
beschaving, doch ach!, zo wreed ver
stoord door Staat en Missie!!
Sinds de 34 jaren, dat ik in Afrika
voet aan wal zette, ben ik met heel wat
tamelijk wilde volksstammen in aan
raking geweest, maar ik zoek nog naar
die paradijselijke toestand of naar iets
dat er maar op lijkt.
Mijn nu toegewezen arbeidsveld de
wacht is op het eind van de regen om er
enkele honderden km's in door te drin
gen bevat één der van-ouds wildste
stammen, de meest primitieve in Tan
ganyika, die zich uitstrekt tot in Kenya.
Oordeelt zelf.
De Masai zijn een Nomaden-volk van
150.000 zielen, waarvan 100.000 in mijn
toekomstige parochie. Vroeger heb ik
eens één Masai-jongen in Kenya op
school gehad, die spoedig daarna weer
wegliep, tot grote opluchting van de
overige scholieren. Als zijn ogen begon
nen te rollen en er een stuk gereedschap
bij de hand lag, dan had hij binnen en
kele seconden de plaats voor zich alleen!
Van nabij de grenzen zijn sinds 30 jaren
dappere pogingen gedaan door Duitse
zendelingen, die zeker een beter resul
taat hadden verdiend. Er zijn enkele
armtierige begin-schoolt-jes met meestal
personeel en leerlingen van naburige
aanverwante stammen. De massa is nog
niet aangeraakt. De natuur van het dun
bevolkte Masai-land: eindeloze gras- en
dorenssteppen met plenty wilde dieren,
maakt het beschavingswerk niet gemak
kelijker.
Vrouwen en kinderen en de oudjes
wonen binnen de omheinde kring van
enkele hutten, die aan omgekeerde was
kommen doen denken. Van nabij blijkt
zo'n geval een primitief vlechtwerk te
zijn van takken, besmeerd met koe
mest. Als het vee met te ver weidt,
wordt het 's naahts hier binnengedreven,
waarbij de kinderen te pas komen en de
vrouwen voor het melken.
Overdag volgen de mannen hun kud
den en verdedigen ze tegen wilde dieren.
Ofwel ze staan dromerig in hun karak
teristieke houding op één been, de rech
tervoet op de linkerknie, steunend op
hun onafscheidelijke speer. Die weten ze
goed te hanteren, als nu en dan teveel
verlies onder de koeien dwingt tot een
gezamenlijke leeuwenjacht. In Washing
ton, ik denk bij Mr. Piet Witte, zag ik er
deze zomer zo'n jacht op de T.V. Maar
vóór de Europeanen kwamen, waarvan
hun grootvaders nog weten, werden de
Masai-speren ook voor ernstiger sport
gebruikt.
De Masais hebben in hun tradities de
voordelige overtuiging, dat God alle
koeien schiep voor hen alleen. Als dus
vroeger hét leven wat eentonig werd,
wat natuurlijker dan de speren-wetten
voor een expeditie naar een naburige
volksstam om wat vee terug te halen?
Als de buren - en dat was de regel,
maar dat konden zij niet helpen - hun
beesten niet goedschiks teruggaven, dan
werden ze afgemaakt, wat natuurlijker?
De jonge geestdriftige krijgers werden
er wel aan herinnerd: een Masai doodt
geen vrouwen of kinderen. Die allem
meenemen om er thuis goede Masai van
te maken! Na de excursie konden de
jongelieden, voor zover ze al ontsnapt
waren aan de vergiftigde pijlen van de
vijand, rustig hun sweethart ten huwe
lijk vragen, want de conditie voor het
ja-woord was er: mensen-bloed aan hun
speer.
Dat allemaal is nu verboden, al ruim
»en halve eeuw. Nou ja, ze vergeten het
nog weieens een enkele keer, maar dan
tracht de Regering een oogje dicht te
doen. Konden zij het b.v. helpen, toen in
de loop van dit jaar een Engelsman, vé
térinair of zo, hen iets wilde laten doen,
waar ze persé geen zin in hadden, waar
na ze hem overhoop spietsten? Als Ma
sais behoefden ze toch van niemand iets
te leren over koeien! Van inenten en zo
moesten ze nu eenmaal niet hebben.
Werd een koe ziek, nou dan was er de
tovenaar toch ook nog. En bezweek de
koe voor het eind van de belezingen,
wel dan was het gauw slachten, het
bloed voor de vrouwen en kinderen en
het vlees voor de mannen. En „that is
that" zouden de Engelsen zeggen.
Het land is arm aan water. De meeste
Masai-kralen liggen een paar uren lopen
van waar wat aanwezig is. Daar wordt
het vee zoveel mogelijk dagelijks of ook
om de andere dag heengeleid. Op de
terugweg wordt dan wel wat water mee
genomen, maar voor geen ander gebruik
dan om te drinken. Dat drinkwater is
zelfs schoon, als ze niet te ver afwonen
van één van de vele Northon-pompen
door de Engelse Regering geboord om
mensen en vee te laven. Edoch, voor
wassen (handen enz.) en spoelen (de ca-
lebassen voor vaatwerk gebruikt), doen
ze het met het substituut dat altijd -bij de
hand is, en achter een koe, als ie salu
eert, voor het opvangen. „Gnapper" kan
ik het nu eenmaal niet zeggen. Maar een
en ander maakt het deelnemen aan een
Masai-maaltijd geen onvermengd genot.
Al voeg ik er dadelijk aan toe: 't „vaat
werk" wordt na de afwas met hete ko
len gedesinfecteerd. Je ruikt de as dui
delijk in het algemeen Masai-aroma en
probeert dan de rest te vergeten. Niets
eenvoudiger. Over een paar jaren hoop
ik mijn eigen boorgat te hebben, com
pleet met pomp, en zal ik het voorlopig
maar doen met busjes-melk en coca cola
(voor zover te krijgen).
Ik heb natuurlijk kennis moeten ma
ken met enkele voorname Masai-ouder-
lingen en opperhoofden. Die lui, voor
zover zelf geen tovenaars, moet ik te
vriend hebben om jongens in mijn school
te krijgen. Gelukkig gehoorzamen de
Masai-kinderen hun ouders en ouderlin
gen, zodat er weinig zullen weglopen als
ik ze éénmaal heb. Mijn grijze baard en
leeftijd (oh! pas 61), helpen om „erin" te
komen. Aan een jonge man geeft een
oude nog zelfs geen hand. Ik ken alle
groeten al van buiten met een aantal
steriotiepe uitwisselingen van beleefdhe
den. Hun erg vreemdsoortige taal is niet
van de, mij bekende bantu-groepen, en
bezit nog geen gedrukte spraakkunst of
taalboeken.
Vóór de hut kwamen eerst alle kinde
ren me hun Masai-groet brengen, door
één voor één stilzwijgend hun kroeskop
je tegen mijn maagstreek te wrijven.
Daarop zei ik: natoiye endokwenya? tot
de meisjes en: oiye, enda sopai? tot de
jongens. Zij antwoordden resp iko, epa!
met een glimlach van oor tot oor. Kin
deren zijn leuk, waar ook ter wereld.
Toen naar binnen, op invitatie van de
oude man. Iedere man heeft zijn hut
apart, zoals iedere vrouw de hare heeft,
die ze deelt met haar kinderen. Het ging
op handen en voeten. Het was een toer
door het lage en nauwe deur-gat te
kruipen en binnen liet ik me zo gauw
mogelijk zakken, ook al om wat licht en
lucht te hebben. In de grote holle mest
hoop van U/2 m. hoogte was het dik van
de Masai-geuren De oude man, die wist
dat ik kwam, zat aan mijn kant van het
Pater Witte vertrok in
november niet voor het
eerst naar Afrika: bo
venstaand beeld herin
nert 'ons nl. aan zi]n
werk in een vroegere
missie.
vuur, glimmend in zijn geboorte-pak.
Hij drukte me hartelijk de hand na er
nog hartelijker in gespuwd te hebben.
Volgens Nomaden-gebruik had hij voor
zijn gast een stuk half-peroosterd vlees
klaarliggen. Hij sneed het aan stukjes op
zijn knie en reikte me met de hand er
telkens vriendelijk een paar aan. Ik
moedigde hem sterk aan mee te eten,
want die lap van een paar pond leek
weg te moeten. Het idee, dat de eti
quette dat verbood, deed me op zich zelf
al zweten.
De saus zat in een versierde calebas:
melk, oorspronkelijk. Om het vitamine-
rijker te maken denk ik, was er bloed
aan toegevoegd. Dat het er smakelijker
door wordt, kan ik niet zeggen. Eigenlijk
kon ik de hele „mixture" niet waarde
ren. En wis en waarachtig kan ik zo'n
Masai-maaltijd niemand aanbevelen.
Ook niet aan mijn vijanden, als ik die
had. Voor de Goede Zaak moet je wat
over hebben en heb ik ook wat over.
Maar overigens? Nee, nee, nee!
Mijn medicijnen-kist is natuurlijk in
gericht naar de meest-voorkomende no
den: schurft, wormen, wonden, oogziek
ten enz. enz. De riasai-vliegexi zijn legio
en verwend-kwaadaardig: een kind op
moeder's rug is er soms onder bedekt.
Ook onder mijn primitieve Masais heb
ik het overigens verfrissende tafereel
van primitieve zaligheid, van paradijse
lijk oer-geluk, niet kunnen ontdekken.
En dan nog niet gesproken van de dag-
en-nachlelijke vrees voor de tovenaars,
oppermachtig in het land, meesters in 't
vergiftigen. Natuurliik kost alle vooruit
gang iets en er moet „iets van waarde",
iets van méér waarde, voor in de plaats
komen.
Na enkele jaren „poot-aan" (wat mij
betreft heb ik er alle 39 voor over, die
me nog van de eerste 100 scheiden), hoop
ik een mooie demonstratie-school te heb
ben, vol lachende, zingende jongens, ge
zond, levend en levendig, vrede in hun
zielen, kortom gelukkig, zoal niet van
wege een „primitief geluk", dan toch
met een christelijk geluk.
„Iets van waarde" terug? Ja, ik hoop
het, voor tijd en eeuwigheid.
Pr. Mich. J. Witte
S.V. Texel
Uitslagen: Limmen-Meervogels 21;
WGW-VZV 2—1; Texel-BKC 1—2.
Helder 4-Texel 2 81; Helder a-Texel a
afgelast; Oosterend a-Texel b 41, HRC
f-Texel c 41; Oosterend welpen-Texel
welpen 00.
Handbal afgelast.
1956 is voor onze vereniging teleur
stellend begonnen. Texel heeft het tegen
BKC altijd moeilijk en ook nu weer werd
aan het korste eind getrokken. Het was
spannend genoeg, de partijen gaven el
kaar niets toe en dan beslist meestal de
geluksfactor.
Texel 2 verloor mei onnodig grote cij
fers. Met de rust stond Helder 4 al veilig
70. Een omzetting in het elftal bewees
voldoende, dat Leen zonder enige inte
resse heeft gespeeld. Toen kon H. slechts
eenmaal scoren en kon T. de eer redden.
Prettig voor de andere spelers.
Zoals gemeld heeft Texel 1 een span
nende strijd verloren. Zeker niet omdat
T. de mindere was, maar B. was feller en
sneller en het reageerde beter. Veld en
bal waren zeer glad, vooral de keepers
hadden het in de modder niet gemakke
lijk, maar beiden kunnen op een uit
stekende wedstrijd terugzien. Het was
jammer, dat Harry geblesseerd raakte en
het veld moest verlaten. Martien de
Wolf viel in en bewees, dat hij het na
enige wedstrijden en training wel zal
redden. Niek Veldstra speelde weer een
pracht partij, terwijl Ruud vooral in de
eerste helft de gevaarlijke man was. De
aahterhoede leek ons wat onzeker. In de
voorhoede duurt het te lang, men loopt
te veel met de bal, waardoor de verdedi
ging telkens weer kan ingrijpen. Meer
ineens schieten zouden we willen advi
seren.
BKC was een stevige snelle ploeg, een
goed geheel, maar ook de aanval niet erg
produktief. De scheidsrechter leidde
correct en rustig.
Direct van de aftrap gaat T. ten aan
val en krijgt Harry de kans van de dag,
maar z'n schot gaat jammerlijk naast.
We zien goed samenwerken tussen Ruud
en Bob. De B.-verdediging wordt enige
malen ernstig op proef gesteld. Spoedig
komt B. ook los en wisselen de aanvallen
regelmatig, maar de verdedigers en in
laatste instantie de keepers houden
stand. Zo komt dan de rust.
Nu komt B. meer en meer opzetten. De
stootkracht van onze aanval is door het
uitvallen van Harry wel wat vermin
derd. Bertus heeft het druk in zijn mod
derpoel, maar het gaat hem uitstekend
af. B. heeft pech als een schot via de lat
voor doel komt. Bertus werkt fraai een
ingekopte voorzet over de lat. Toch zijn
er momenten, dat T. het spel overneemt,
maar ook hier blijft de doelman onwrik-
oaar. Na 30 min. doet B. onze verdedi
ging zwichten: 01. Enkele min. later
mist Gerrit en de midvoor komt voor 'n
onbeschermd doel: 02. In de resteren
de minuten komt T. geweldig opzetten.
Spoedig komt de bal voor het doel. Van
Niek naar Martien, dan naar Ruud, deze
geeft een tikje naar het midden, waar
Cees komt opduiken en zuiver inschiet:
12. Er zijn dan nog 8 minuten te spe
len. T. komt terug. Martien loopt door op
een goede pass en schiet zuiver in, maar
louter toevallig raakt de vallende keeper
de bal met de voet. Corner. Nog enige
pogingen worden ondernomen. B. verde
digt en T. krijgt geen kans meer. Einde
1—2.
Hopen we slechts, dat Harry weer
spoedig van de partij kan zijn.
Nu alles er op om niet verder achter
te geraken, dus.... trainen!
Eén onzer vrienden liet ons weer eens
in de steek, zulks tegen de gemaakte af
spraak in. Zoiets is wel geschikt om een
goede geest te bewaren!
A.s. zondag: Texel-WGW; Schagen 3-
Texel 2; adsp. BKC a-Texel a; De Koog
a-Texel b; Texel c-HCSC d.
29 Januari a.s. balmasqué. Hebt u deze
avond al voor dit feest gereserveerd?
Werkt u al aan uw costuum? (voorzitter?
- red.)
HOOG WATER
Hoog water ter rede van Oudeschild:
11 jan. 7,20 en 19,45; 12 jan. 8,05 en
20,20; 13 jan. 8,40 en 20,50; 14 jan. 9,20
en 21,15.
Aan het strand ongeveer een uur eer
der hoog water.
