PANG is alleen RANG als er
RANG
op staat.
I
Kerstdiner
in de Huishoudschool
Huidgenezing
Kerstzangdienst
Pracht handen
J.
och
I
de
all
„DRIE VROUWEN"
lu
roi
nu
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
ZATERDAG 22 DECEMBER 19S6
In onze Landbouwhuishoudschool was
het dinsdagmiddag weer groot feest,
want de adspirant-landbouwers waren er
te gast. Het gastmaal was hen door de
adspirant-huisvrouwen aangeboden als
blijk van erkentelijkheid voor de mede
werking, welke de Landbouwschool ver
leent met betrekking tot de voorziening
van materiaal, waarmede de meisjes hun
culinaire capaciteiten trachten te ver
groten. De jongens teelden namelijk weer
een partij aardappelen voor de huis
houdschool.
Beide onderwijsinstellingen konden
zodoende het mes aan twee kanten laten
snijden, want U begrijpt, dat er nu met
bijzondere liefde werd gewerkt: de jon
gens hebben er natuurlijk een hoge eer
in gesteld om een produkt aan de (eigen)
Texelse bodem te ontfutselen, dat de
toets ener strengste kritiek zou kunnen
doorstaan en op haar beurt hebben de
meisjes stellig met veel plezier de Wes-
terwegse aardappels behandeld. In ieder
geval hebben wij gezien (en dat niet al
leen), dat de aardappelen bloemrijk op
tafel kwamen.
Aan de Westerweg hadden ze het de
laatste dagen over de op komst zijnde
„aardappelfuif", maar daarin vierde de
spotlust zich slechts bot: ze wisten wel,
dat er méér dan dat op het menu zou
komen te staan.
Wel, het is een compleet diner gewor
den met Hors d'oeuvre, soep, twee
hoofdgerechten, pudding en dessert. Het
was wederom fantastisch goed verzorgd
en alles smaakte heerlijk. Het liep weer
allemaal op rolletjes en de schrik „soep
te kort??" bleek gelukkig een nodeloze
opwinding
Ditmaal viel het diner tussen Sinter
klaas en Kerstmis en zodoende stond het
reeds in het teken van de Kerst: de tafel
was keurig versierd met gezellige kerst
stukjes en ook de wanden had men op
gevrolijkt met allerlei kerstmotieven. Er
flikkerde een mystiek kaarslicht, er was
stemmige pianomuziek. Wij geloven dan
ool^ dat de scholen er goed aan doen het
diner voortaan tot deze tijd van het jaar
KOTEX-VERLOTING
De prijzen vielen op deze nummers:
612, 87, 559, 791, 681, 515, 1483, 1026 en
644. Af te halen bij de heer J. Stam,
Weverstraat, Den Burg.
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 23 december op om 8.49
uur en gaat onder om 4,34 uur.
Maan: 24 dec. L.K.; 1 jan. N.M.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
22 dec. 11.50 en 23,40; 23 dec. 12,40 en
24 dec. 0.30 en 13,30; 25 dec. 1,20 en
14,25; 26 dec. 2,30 en 15,30; 27 dec. 3,45
en 16,35; 28 dec. 4,50 en 17,45; 29 dec.
6.00 en 18,50.
Aan het strand ongeveer een uur eer
der hoog water.
TOON VERHEY NEEMT AFSCHEID
ALS DIRIGENT
De heer Toon Verhey, Haarlem, zal
met ingang van 1 januati niet meer op
treden als dirigent van het Noordhol
lands Philharmonisch Orkest. Wegens
gezondheidsredenen zal hij de dirigeer
stok moeten neerleggen.
De heer Verhey is thans 62 jaar oud.
Hij is een zoon van de heer A. B. Ver
hey, de Rotterdamse koordirigent, die
ook bekendheid heeft verworven als
componist van werken voor mannen
koren.
Voordat de heer Verhey in 1939 werd
benoemd tot eerste dirigent van de Haar
lemse Orkest Vereniging (later dus het
Noordhollands Philharmonisch Orkest),
dirigeerde hij het Haags Kamerorkest en
de Koninklijke Concert vereniging Sym-
phonia te Rotterdam.
te blijven uitstellen.
Het volledige programma zit niet
(meer) goed in ons hoofd Er werden
diverse sympathieke speechjes afgestoken
en wel door de directrice, mej. Droog,
door de heer C. P. Laan, hoofd van de
Landbouwschool, en door de heer H.
Leber, secretaris van de Stichting Lage
re Landbouwschool. In alle toespraakjes
kwam het er op neer, dat men er zich
over verheugde, dat deze vorm van sa
menwerking tot stand was gebracht en
dat men nog heel vaak op een dergelijke,
prettige wijze zou willen voortgaan.
De activiteit van de serveerstertjes
werd afgewisseld door het optreden van
diverse groepjes leerlingen van de Huis
houdschool. Zij voerden enige leuke
schetsjes op onder leiding van mej. Van
der Meer. De A Ila klas bracht „Notaris
van Gilzerijen" op het podium, evenals
de schets „Tane Meien". De B klas
oogstte eveneens succes en wel met Ita
liaanse liedjes, waarbij wij een echte
gondel zagen, terwijl de medewerkenden
door de tekenleraar, de heer Harry Tiel-
mans, gegrimeerd waren. Ook noemen
wij nog het „Aardappellied" door A lie.
Namens zijn jongens voerde de heer
Laan als laatste spreker het woord. Hij
dankte voor de genoten gastvrijheid en
hoopte nog menig maal aan de Haffeler-
weg te mogen vertoeven.
ZONDAGSDIENST DEN BURG
Zondag en le en 2de Kerstdag
DOKTER VAN LOON
(ingaande zaterdagmiddag 12 uur)
SPREEKUUR BURGEMEESTER
De burgemeester houdt op maandag
24 en maandag 31 december a.s. geen
spreekuur.
155 M2 GROND VAN
R.K. KERKBESTUUR
B. en W. stelden de raad gisteren voor
van het R.K. Kerkbestuur 155 m2 grond
aan te kopen voor de symbolische koop
prijs van in totaal 1,ten behoeve
van de aanleg van een trottoir met
groenstrook langs de Beatrixlaan.
W NirlTiMuai-kai/l U JL —~i J
dheid
Houdt de winter uit handen en voeten
in de Herv. kerk te Den Burg
Ie kerstdag 's avonds half 8
Samenzang van
BEKENDE KERSTLIEDEREN
Toespraken van
Ds. Goedendorp, Geref pred.
Ds. v. Reijendam Herv. pred.
Iedereen is hartelijk welkom
Collecte v d onkoten
MACHINAAL MELKEN
Vrijdag 28 december, 's morgens half
tien wordt door de plaatselijke vereni
ging van bedrijfsvoorlichting in hotel
„De Lindeboom-Texel", een vergadering
gehouden, met als spreker de heer
Struving, hoofd-assist. bij het Rijkszui-
velconsulentschap in Noordholland, met
als onderwerp „Machinaal melken".
De heer Struving, ..specialist" op
melkmachinegebied, en in de provincie
Noordholland belast met het toezicht en
onderhoud van melkmachines, tevens als
adviseur werkzaam, zal een korte inlei
ding houden, doch hier wordt meer be
oogd dat alle machinemelkers van Texel
met verdere belangstellenden eens bij
elkaar komen, hun ervaringen op melk
machinegebied naar voren brengen en
deze in discussie brengen. De heer Stru
ving is voor velen een bekende figuur.
De Ver. v. Bedrijfsvoorlichting verwacht
dan ook alle machinemelkers.
De vlucht van het platteland naar de
steden en industrie-centra is voor Texel
gelukkig nog niet van zoveel betekenis.
Ook is op Texel een uitwijkmogelijkheid
aanwezig om van de rundveehouderij
over te schakelen op het schapenbedrijf.
Doch de stijgende post arbeidsloon is
voor vele veehouders een factor die
doorslaggevend is om machinaal te gaan
melken. C. J. W.
CAFE S E.D. ZULLEN OP
OUDEJAARSAVOND WEER
GESLOTEN ZIJN.
Ter gelegenheid van de Oudejaars
avond heeft burgemeester De Koning de
„vergunning- en verlofhouders" ver
zocht op 31 december him bedrijf om zes
uur te sluiten.
AUTO S GREPEN ELKAAR
Op het zeer lastige kruispunt Postweg-
1 Schoolweg, Eierland, hebben twee auto's
elkaar goed geraakt: een personenauto,
bestuurd door de heer C. S., op weg naar
het vliegveld, reed op de Postweg toen
van de Schoolweg een zwaar beladen
vrachtauto van de fa. Van Boven met
hoogovenslakken naderde. Beide chauf
feurs merkten elkaar te laat op, zodat
een botsing ontstond. De vrachtauto
nam de veel lichtere personenauto in de
flank. De inzittenden wisten tijdig opzij
te springen en bleven daardoor onge
deerd. De bumper van de vrachtauto
richtte zeer veel schade aan, zodat er
heel wat geklopt zal moeten worden eer
de personenauto weer toonbaar is.
Na reconstructie van dit ongeluk
bleek, dat de personenauto niet minder
dan zeven meter in de richting van de
's-Hei togenboschweg was geschoven.
R.K. SCHOOL WAS NOG NOOIT
OVERGEDRAGEN
Punt zes van de agenda, welke de
Raad gistermiddag behandeld heeft, be
trof „Overdracht van grond en school
gebouw aan het Rooms-Katholiek school
bestuur te Den Burg". Onlangs is n.l.
ontdekt, dat deze school in de kadastrale
leggers ten name van de gemeente Texel
stond vermeld.
Daar aanvankelijk aan een onjuistheid
in de tenaamstelling van het kadaster
werd gedacht, werd deze vermeende on
juistheid ter kennis van het kadaster te
Alkmaar gebracht.
Inmiddels is echter gebleken, dat de
school met ondergrond v/el degelijk
eigendom van de gemeente is.
Bij de stichting van de school, welke
door de gemeente in 1929 werd gebouwd,
is n.l. verzuimd het gebouw met bijbe
horende grond overeenkomstig het be
paalde in artikel 80 der Lager-onderwijs-
wet 1920 aan het kerkbestuur in eigen
dom over te dragen.
MAANVIS VOOR MUSEUM
Maanvissen zijn geen alledaagse gas
ten langs onze kust en toen de heer M.
Dijker woensdag dan ook zo'n exemplaar
bij Nieuweschild aantrof, nam hij hem
mee voor het Texelse museum. De heer
De Haan heeft er meteen een gipsafgiet
sel van gemaakt. Het visje was van kop
tot staart 75 cm. lang en woog behoor
lijk. We hebben er ook eens een bij De
Cocksdorp gehad. Momenteel komen er
wel meer in deze streek verzeild, want
bij Harlingen en bij Callantsoog hebben
ze er dezer dagen ook een gevonden. De
heer De Haan noemde het een maanvis-
seninvasie. Ze kunnen twee meter lang
worden. Men rekent hen tot de kosmo
politische vissen. Ze voelen zich inder
daad over een groot deel van het we
reldwater thuis en kunnen het in stre
ken ver boven de poolcirkel ook nog best
harden. In (onze) de Noordzee zie je ze
zelden.
In 1925 heeft een visser er ook een in
een garnalenkor opgehaald, toen hij op
de Waddenzee voer
(Ingezonden)
Een vriend van Texel schrijft ons:
Met belangstelling heb ik de verslagen
over de WV-vergaderingen gelezen.
Inderdaad, wil men in de toekomst de
trek naar Texel blijven voortzetten, dan
zal er toch ook iets gedaan moeten wor
den voor meer ontspanning. Reeds gaf ik
enkele punten aan, die ongetwijfeld be
langstelling bij de vrienden van Texel
zullen hebben. Heeft men er wel eens
over nagedacht, dat er in de stad groten
en kleinen zijn, die letterlijk niets van 't
landleven afweten. Kinderen die niet
eens weten hoe een schaap eruit ziet en
alleen dit dier in hun fantasie of van 'n
plaatje kennen. Wat zou het ook een
dankbaar werk voor de heer Laan en
zijn leerlingen kunnen zijn als zij de
gasten iets vertelden en lieten zien van
al hetgeen er op landbouw- en veeteelt
terrein te doen is. Meer begrip voor de
platteland-bewoner dus. Er blijft toch
altijd tussen stedeling en bewoner van
het land een scheiding door onvoldoende
voorlichting. Door familierelaties heb ik
het voorrecht op de hoogte te zijn van de
vele moeilijkheden van de boeren, maar
kom daar nu eens om bij hen die alles
op Texel alleen maar hebben van het
zien op een afstand. Nogmaals zou ik
willen zeggen: Gebruik Uw lokalen voor
het houden van causerieën en maak ex
cursies naar allerlei leerzame objecten.
Ik moet tot mijn schande zeggen, dat
hoewel ik reeds meer dan 30 jaar op
Texel kom, ik nog nooit de melkfabriek
bekeken heb en weet hoe alles in zijn
werk gaat. Alleen uit artikelen in de
Texelaar heb ik daarvan wat opgesto
ken. U zult zeggen, dat is toch eenvou
dig genoeg, maar neen er moet een prik
kel zijn voor dat bezoek ook van buiten-
uit. Zouden er b.v. excursies worden
georganiseerd, dan is het veel aantrek-
keiijker. Men gaat met een groepje, ont
moet en spreekt anderen. Er worden
I vragen gesteld en de leider behoeft
slechts op vastgestelde tijden zijn werk
voor deze dankbare taak te onderbreken.
Ik hoop ten zeerste, dat nu eindelijk
eens in die richting iets zal worden on
dernomen. De gasten hebben nu teveel
de indruk dat ze maar aan hun lot wor-
I den overgelaten. Niet iedereen vindt dat
prettig. Ik heb meermalen des zomers
op de boot contact met mensen gehad,
die zeer dankbaar waren voor de tips die
mijn vrouw en ik gaven Plekjes, waar
zij anders nooit aan zouden denken.
Want men mag nu folders en platte
gronden uitgeven; er moet op bepaalde
dingen ook door anderen de aandacht
worden gevestigd. Zoveel keer heb ik ge
zegd, dat men na afloop van zijn va
kantie beslist de Texel-film moet gaan
zien als besluit van de vakantie. Als an
deren dat aanbevelen is dat veel meer
een stimulans dan wanneer zij dat moe
ten lezen op aanplakbiljetten of hoe dan
ook.
oord van het toch al zo schamel bedeelde
Nederland.
Ik zal de laatste zijn, die enthousiast
is over de woorden van burgemeester De
Koning tijdens de laatste Waddencon
ferentie. Hij vindt, dat Texel er nog
meer toe moet bijdragen als recreatie-
Laten we in hemelsnaam Texel niet te
veel onder de aandacht brengen van het
grote publiek. Was aanvankelijk het
Gouden Boltje een rustpunt voor hen, die
zich de moeite van een lange reis wil
den getroosten, nu komt er naar mijn
smaak ook een menigte van gasten, die
er niet toe bijdragen het aanvankelijke
peil hoög te houden. Zoals U weet is er
jaren geleden door bepaalde jeugd een
poging gedaan Texel te gaan gebruiken
voor uitspattingen, die elders verboden
waren. Ik noem slechts het lopen met
plastrons en verdere onbetamelijke kle
ding. Dat stoot velen af en een volgende
keer ben je mensen kwijt. Als ik U nu
vertel, dat het hier in Den Haag ook al
zover is, dat zij die van rust willen ge
nieten, nu al helemaal een plekje moeten
gaan zoeken ver van Den Haag en Sche-
veningen vandaan, dan zult U begrijpen
hoe zeer vooral de stedelingen naar
plekjes als Texel kunnen verlangen.
Maak er geen toevluchtsoord van, al mag
MARSDIEP ZEEGEUL
Meerdere eilandgenoten hebben zich
wel eens afgevraagd of die naam „Mars.
diep" nu werkelijk iets uil te staan heeft
met de figuur van „onze" marskramer.
Wij persoonlijk hebben daaraan steeds
moeten twijfelen, „Allaert van Wierin.
gen" schreef er woensdag een leuk ver
haaltje over.
Naar aanleiding hiervan gaf een Texe
laar ons een brief ter inzage, welke in
deze licht geeft: een brief namelijk van
de bekende Antwoordman van de AVRO.
Deze meneer zegt daarin, dat de naam
van het Marsdiep is afgeleid van Mares-
diep, hetgeen gewoon zeegeul betekent.
Mare is het Latijnse woord voor zee.
Hen nimmer
Het is de Hamamelis die het 'm doet
Aig-
t in
dece
conl
|jg-V
wei
arts
d£
nuar
SALARIËRING LEERKRACHTEN
B.L.O.-SCHOOL
iaar
Hierover brachten B. en W. het vol
gende pre-advies uit aan de Raad:
Het onderwijzend personeel van scho
len voor buitengewoon lager onderwijs
geniet op grond van het bepaalde in ar
tikel 12 van het Besluit buitengewoon
lager onderwijs 1949 een hoger salaris
dan het onderwijzend personeel van
scholen voor gewoon lager onderwijs.
Het salaris van eerstgenoemd personeel
wordt n.l. verhoogd met de z.g. Rijks
b.l.o.-marge, die voor de gemeente Texel
672,per jaar bedraagt. De extra
marge vindt zijn grond in de grotere in
spanning en grotere kennis, die onont
beerlijk zijn bij het geven van buitenge
woon onderwijs.
In de praktijk is echter gebleken, dat
bedoelde Rijks b.l.o.-marge met voldoen
de is om het geven van buitengewoon
onderwijs voor het onderwijzend perso
neel aantrekkelijk te maken. Elke ge
meente die een school voor buitengewoon
lager onderwijs instandhoudt heeft dan
ook naast de Rijks b.l.o.-marge een ge
meentel'ike marge vastgesteld. De
schoolbesturen die een bijzondere school
voor dergelijk onderwijs instandhouden
J hebben ook alle in gelijke zin gehandeld.
Het bedrag van de gemeentelijke b.l.o.-
marge loopt in de verschillende gemeen
ten sterk uiteen. Soms is deze marge
vastgesteld op 200,per jaar, soms
zelfs op 600,Uiteraard hangt dit
ook af van de soort van scholen van
buitengewoon onderwijs. In de gemeente
Den Helder is de gemeentelijke marge
vastgesteld op 594,per jaar.
Gelet op de excentrische ligging van
onze gemeente en op het feit, dat het
I voor het gewoon lager onderwijs reeds
dikwijls zeer moeilijk is onderwijzend
personeel aan te trekken, hetgeen voor
het buitengewoon onderwijs nog wel
moeilijker zal zijn, stellen wij U voor,
j het bedrag van de gemeentelijke b.l.o.-
marge vast te stellen op hetzelfde bedrag
I bedrag als dat van de Rijks marge.
Vaststelling van de gemeentelijke
marge op 672,per jaar zal een spoe
dige voorziening in de betreffende
vsdcatures ongetwijfeld sterk bevorderen.
c. I
Do
ma;
ge
allee
A
ogi:
weg
het nog zo „mooi" zijn wanneer er heel
veel bezoek komt. Bij Rotterdam lag ja
ren geleden een mooi aangelegde gele
genheid voor de inwoners van die stad.
Daar kon men naar hartelust zonneba
den en zwemmen, maar geleidelijk aan
legde een bepaald publiek er beslag op
en het resultaat. U zoudt er nu eens met
de trein langs moeten gaan. Het ligt een
zaam en verlaten en alleen de plas duidt
er nog op, dat men er vroeger kon
zwemmen.
Nu wil ik heus niet zo somber* zijn
voor Texel. Maar het beslag leggen door
de massa, haalt nu eenmaal alles omlaag.
Het merk RANG staat duidelijk op iedere Rangrol, alsook op het beschermend omhulsel van ieder Rangetje
RANG, een product van de Kingfabricken
FEUILLETON
door W. KERREMANS
39. „Neen, neen", lachte Venkel, „dat is
niet nodig. Maar wel is bij voorbeeld no
dig, dat die open mestvaalten verdwij
nen en er gesloten mestputten komen. De
mest blijft beter en er zijn veel minder
vliegen en zulk ongedierte. Dan staan de
paarden in de stal aan kettingen met
contragewicht, zodat de hoofden zonder
ophouden naar één kant worden getrok
ken, de ruiver.x zijn te hoog, de paarden
moeten een vermoeiende houding aan
nemen om te eten en daarbij valt stof en
vuil in hun ogen en neuzen. Dan is er
Venkel kreeg een stevige slag op zijn
schouder en zag in het haast verheer
lijkte gelaat van Kortebas.
„Venkel", riep hij, „jou moet ik heb
ben. Als jij een rapport maakt over de
boel hier, zoals je dat bij Van Deurne
gedaan hebt, zal je er meer plezier aan
beleven. Ga mee jong. We zullen zien
dat we nog voor het eten tot overeen
stemming komen".
Zij keerden terug naar de kamer van
Kortebas en zij kwamen tot overeen
stemming. Met het oog op de bijzondere
voorwaarde die deze moest stellen, in
verband met de terugkeer van zijn zoon
en de taak, die Venkel wachtte, zegde
Kortebas hem een salaris toe van
100,per maand, met vrij inwoning,
kost enz.
Venkel was opgetogen en beloofde
Van Deurne te zullen bewegen hem zo
spoedig mogelijk ontslag te geven.
Opgewekt begaven zij zich naar de
eetkamer waar de beide dames hen
wachtten.
„Ik heb jullie straks meneer Venkel
al voorgesteld", zei Kortebas, „Maar nou
moet ik het nog eens doen en wel als
hoe zal ik 't zeggen Ja, welke titel moet
je hebben? Enfin, als directeur zal ik
maar zeggen. Meneer Venkel komt hier
en zal de zaak reorganiseren en op orde
brengen tot Gerrit terugkomt".
Mevrouw Kortebas en Mien wensten
Venkel geluk en spraken beiden de
hoop uit, dat hij een prettige tijd bij hen
zou hebben.
Onder het diner vernam Venkel, dat
Mien verloofd was met een candidaat-
notaris, Wessels genaamd, dat Gerrit
even dol op paarden was als zijn vader, I
dat Mien wel reed, maar zich verder van
de dieren niets aantrok en dat mevrouw
de paarden zoveel mogelijk uit de weg
bleef.
Na het eten verscheen Wessels en
ging met zijn aanstaande vrouw wande
len, maar een regenbui bracht hen al
spoedig terug. Men dronk gezamenlijk
thee en daarna wijn, sprak veel over
paarden en op zeker ogenblik vroeg
Kortebas:
„Venkel, nu moet je mij toch eens pre
cies vertellen hoe dat is geweest, toen je
op een hollend paard bent gesprongen".
„Hoe weet u dat?" riep hij ten uiterste
verbaasd.
„Och man, in de paardenwereld hoor
je die dingen altijd van elkaar. Je ont
moet telkens mensen, die ze gehoord
hebben of er bij zijn geweest en zulke
stukjes als jij daar hebt uitgehaald gaan
vlug rond. Daar hebben ze smaak in. Je
moet niet denken dat je niet beroemd
bent geworden door die sprong. Vertel
het ons eens".
Venkel deed zijn verhaal. Hij vertelde
zonder enige ophef, bescheiden en kort,
zonder opsiersels, alsof hij iets verhaal
de, waarover hij verlegen was en won
daarmede de harten der hoorders. Kor
tebas zei:
„Man, je moet wel zo onverschrokken
zijn als een samenzweerder, want", zei
hij, zich tot Wessels wendend, „wat
Venkel gedaan heeft, is wat anders dan
in een hooiberg gaan liggen".
Wessels knikte en zei:
„Ja, ja".
Veel meer dan zulke korte uitlatingen
gaf hij niet te horen. Hij had tweeërlei
soort uiting om zijn instemming te be
tuigen. „Ja, ja" en „zo, zo" en overigens
een blijkbaar zeer beperkte woorden
keuze. Toen Venkel hem vroeg of hij
ook reed was het antwoord: „Neen, ik
rijd niet".
„Voelt u er niets voor?" vroeg Venkel
nog om het gesprek met hem gaande te
houden.
„Neen, dat niet". Punt.
Toen later op de avond Kortebas
Venkel naar zijn kamer geleidde en hij
nog even bleef praten, zei hij:
„Die schoonzoon van mij is wat stil
hè? 't Is een beste jongen, maar hij is al
tijd zo in zich zelf gekeerd als een evan
gelist".
„Ja", antwoordde Venkel, „heel vro
lijk lijkt hij me niet".
„Vrolijk?", riep Kortebas, „man, hij
heeft evenveel gevoel voor humor als 'n
schildpad. Je zult eerder een kameel aan
het lachen maken dan hem. Maar Mien
is dol op hem en hij op haar. Die kerel
zit er altijd zo bij, ernstig als een kerk
klok en onverstoorbaar als een aanplak
zuil. Mien zegt, dat hij met haar alleen
heel anders is, dat hij dan wel ernstig,
maar toch zeer onderhoudend spreekt en
dat hij veel op een normaal mens moet
lijken".
Het deed de man goed, zijn gemoed
eens te kunnen luchten, zodat zijn stoute I
beelden als vanzelf in hem oprezen.
Venkel vond Kortebas een ronde harte
lijke kerel, een man op wie hij vertrou
wen kon en bij wie hij blijkbaar zeer in
de smaak was gevallen. Zijn vrouw had
praat- en zwijgperioden. Als zij sprak
was het alsof zij een pennetje wegtrok,
de spreekmachine begon rusteloos als 'n
aflopende wekker, maar minder driftig,
te ratelen. Zij sprak volkomen toonloos,
op de wijze van mensen bij gezamenlijk
bidden. Daarna stak zij het pennetje
weer in de machine en bleef zwijgen tot
een volgende aanval.
Mien was geheel en al het tegendeel
van haar verloofde. Zij sprak levendig
en veel, en toch verstandig. Zij had een
helderen scherp oordeel en een tamelijk
brede ontwikkeling, die zij echter niet
etaleerde. Zij was iets beneden de mid
delmaat wat lengte betreft, had bruine,
tintelende ogen, een goed gevormde
mond, waarvan de bovenlip iets te kort
was, zodat haar tanden zichtbaar waren
en om die mond een weggescholen lach
je, dat het gehele gelaat bijzonder le
vendig maakte. Wessels zat haar bijna
onafgebroken aan te zien en nu en dan
keek zij eens naar hem, knikte hem toe,
of streek hem over zijn haar, wat hem
zichtbaar gelukkig maakte.
„Albert", hoorde Venkel haar eens
fluisteren, „nu moet je een ander ook
eens aan het woord laten komen, hoor
jongen. Neem nu eens wal rust".
„Och Mien", zei hij, „jij spot maar".
„Vervolg je gedachten maar", zei ze.
„Weet je", vervolgde Mien, zich tot 't
gezelschap kerend, „ik vind dat gedach
ten bij je opkomen zoals herfstdraden in
september. Je denkt aan niets en in eens
heb je zo'n draad in je gezicht. Zo is het
bij gedachten ook. In eens zonder enige
aanleiding of wat ook krijg je een ge
dachte, dat je soms denken moet: hoe
kom ik daar nu aan".
Albert kuchtte en sprak als een nota
ris die een moeilijk advies geeft: „Dat ii
mijn mening ook. Ik geloof dat de wil en
de gedachten geen rechtstreeks verband
met elkaar hebben, of dat althans de wil
niet volstrekt invloed heeft op het den
ken. Je kunt wel een gedachte oproepen,
maar die niet verdrijven en evenmin be
letten dat er een bij je binnenkomt".
Hij zweeg, verbaasd dat hij zoveel had
gezegd.
Mevrouw Kortebas trok de pen uit en
liep af:
urs
ve
ide
lijkh
nen
lie
or t
tslui
elna
lijk
ai er:
ïsda
lorlc
i 'l
rkst
00
indi
'ooi
gr
gr;
gr
7
gr
gr
gr
8
Al
10(
pru:
of
ndi,
iep1
iep1
ooi
oes
'X
ikk
na:
)te:
likl
(Wordt vervolg).
