Cjroen ^/tmrL-Jexels in het harL,
EÏlfclïll
Den Burg
krijgt nu
een echte
ijsbaan
Marionetten-theater trad op voor „Het Nut'
In ons jaaroverzicht hebben wij het
prettige feit vermeld, dat Den Burg een
ijsbaan heeft gekregen van één en een
derde bunder groot. Wat de schaatssport
betreft is ons hoofddorp altijd stiefmoe
derlijk bedeeld geweest: Den Hoorn had
zijn Geul, De Cocksdorp zijn Rogsloot,
De Koog zijn Muy, De Waal zijn Jan Wil-
kesland, Oudeschild zijn Haantje en
Oosterend zijn Putten, maar Den Burg
moest genoegen nemen met het krabbe
len op een vlekje winterpoëzie, dat wei
nig groter was dan een tennisbaan. Dat
baantje luisterde naar de oude naam
„Elemert". Er was altijd een strijd tus
sen twee richtingen: naar Waalenburg of
naar de Elemert?
In Waalenburg had je de wind uiter
aard uit de eerste hand, terwijl de Ele
mert verscholen lag achter een allerge
zelligst bosje, dat de oostenwind flink
weerstond.
Het laaggelegen baantje „De Elemert"
bereikte je vanaf de Molenstraat, waar
Jan Zoetelief een bakkerij bezat met een
takkenbosoven erin. Als het erg koud
was ging er een extra fragment van onze
Westermientse schoonheid in vlammen
op, want dan bakte Zoetelief ook voor de
schaatsers, gevulde koeken, blauwe koe
ken en korsjes. Jan Witte stond bij de
entree van de baan om van de jeugd een
paar centen te innen en van de volwas
senen een dubbeltje. Over een hollebol-
lerig land rende je naar de sukelaattent,
bond onder en schoot op het ijs toe.
's Avonds kon je er ook terecht: Zoe
telief had het best voor mekaar: vier
grote lantaarns, een zee van licht. Als hij
en zijn staf naar bed wilden of de stuk
gereden baan moest worden gehecht,
werd de étop losgeschroefd. Wij persoon
lijk bleven dan nog een poosje nagenie
ten van het spel dat de maan met het
reflecterend ijs speelde
Ja, vanaf het ogenblik, dat het „hou-
wes" was, tot aan het schuitje varen met
je prikslee was een leuke tijd. Die Ele
mert werd dan ook een heilige plaats
voor ons en wij zijn de hoge heren dank
baar voor het feit, dat zij de naam „Ele
mert" niet mét de Suikerweg wegge
gooid hebben: een kostelijk verlichte
weg „De Elemert" genaamd, verbindt
thans de Professor Keesomlaan met de
Emmalaan: de Elemert bevindt zich in
goed gezelschap.
Van het ijsbaantje zelf is echter geen
spoor meer te ontdekken: men heeft het
een behoorlijk stuk boven N.A.P. ge
bracht, opdat de wortels en uien van
Schrama, Zijm en Witte er tot bloei zou
den kunnen komen. Het bosje is echter
gespaard en dat doet een Texelaar goed,
want wij zitten op ons Gouden Boltje
niet zo bijzonder dik in het loofhout.
Van de week zijn we - om toch wélt
met onze vrije uren uit te voeren - eens
poolshoogte gaan nemen in Plan Zuid.
Wat gemeentewerken doet, doet ge
meentewerken (niet) alleen, dachten wij,
toen wij de (bruine) hoed afnamen voor
hetgeen hier in luttele tijd tot stand is
gebracht: het ruime veld achter de open
bare school van meester Bakker had men
geslecht, geëgaliseerd en met een wal
omringd, die veel weg had van een klei
ne Schans. Ook liep er een miniatuur
gracht omheen. Toen dat bestek haarfijn
was volbracht, kwam de brandweer op
de proppen en in een fantastisch korte
tijd had men al het groen en al het drab
ondergespoten. „Wat een baan ken dat
worre" zeiden ze verrukt.
Dit kan een prachtiqe ijsbaan worden:
in plan-Zuid te Den Burg heeft gemeen
tewerken een en een derde bunder land
tot ijsbaan vergraven. Deze foto toont U
het ondergespoten landgefotografeerd
vanuit een boom aan de Emmalaan
Links de Verver sloot, rechts de land
bouwhuishoudschool. Midden de o.l
school. Verder zief U de gemeentetoren
en de gereformeerde pastorie.
Een koppeltje zilvermeeuwen, die ver
geefs bij Teun Brouwer om een vet mos
seltje hadden geleurd, streken op de gol
vende baren neer. Zelfs Koning Winter
zond een heraut om de zaak te verken
nen: de hovenier bleek zo verguld, dat
hij meteen een ijsproef nam en meneer
Veldstra was bijzonder trots op het on
gelooflijke feit (want het héle Hoekie had
het hoofd geschud), dat er de volgende
ochtend om half tien nóg geen land te
bekennen viel. Wat hebben die lui op het
Hoekie het land aan hun voorbarige kri
tiek, die volkomen misplaatst was.
En zo staan dus thans de zaken: Den
Burg en allen, die zich daar thuis willen
voelen, al is het maar voor een paar uur,
kunnen straks de ijsspor* ongelimiteerd
gaan uitbuiten: je schaatst vanaf de in
tact gebleven Verversloot tot aan het te
gelpad voor de Huishoudschool. Eén en
een derde bunder ijs, één van de zeven
wereldwonderen herschapen. Blijft de
vraag hóe meester Bakker zijn jongens
en meisjes straks bij de sommen en het
dictee kan houden, 't Zal wel neerdraaien
op de order „gordijnen sluiten en TEM-
stroom spuiten". Ook vrezen wij, dat de
adspirant-huismoeders straks om de ha
verklap gillen „Ik sta in brand", waar
mede dan ((blijkens persoonlijke ervaring)
een te drastisch ingrijpen van het
gloeiend ijzer op een pas gewassen ja
ponnetje of iets dergelijks wordt bedoeld.
Maar goed, laat ons niet in finesses
treden: hulde aan hen, die het schone
plan maakten om Den Burg een baan te
geven waar het al zo lang reikhalzend
naar had uitgezien. Wij zouden ons tot
volksvijand nummer één bestempelen zo
wij een lange, ijshoudende winter zouden
toejuichen. Natuurlijk hopen wij dat
kapitein List zelfs geen vierkante meter
dnjfijs voor de boeg krijgt, maar mocht
Thialf niet anders willen, welnu, mogen
de schaatsliefhebbers er dan de vreugde
smaken, waar de jeugd het volle recht
op heeft.
Een (vriendelijke) abonnee meent,
dat wij te veel - te pas en te onpas zeker
- de eerste persoon meervoud toepassen,
maar (onze) Van Dale dicteert: wij ge
bruikt men in de plaats van ik als men
zichzelf minder op de voorgrond wil
plaatsen. „Wij" willen dat inderdaad
(niet). Vandaar, geachte abonnee!
Voor de mooiste keuze in j
mantels naar pflfe
rwT.TTTTTssrrrs*
Texel heeft voor het optreden van het
Nederlands Marionetten-theater van
Bert Brugmans, Blaricum, grote belang
stelling aan de dag gelegd en dat was
wel te voorzien, want Bert Brugmans is
beroemd: iedere week treedt een van zijn
drie ensembles voor de radio op, iedere
maand verschijnt een van zijn gezel- j
schappen voor de televisie en avond- j
aan-avond trekt groep nummer drie van
stad naar stad en van dorp naar dorp.
„M'n vader is een jaar of 35 geleden
ook op Uw eiland geweest, ik meen, dat
ook toen „Het Nut" de groep had uitge
nodigd", aldus vertelde ons een der zoons
van Bert Brugmans. Vijf zoons werken
mee in de marionettentheaters van hun
vader en de zesde heeft een functie bij
de televisie. Een der twee medewerksters
bleek een schoonzusje van Brugman Jr.
te zijn, zodat het bedrijf met sterke ban
den aan de Brugmans-stam verbonden is.
De medewerkenden aan de opera „De
Barbier van Sevilla" waren zeer jeugdig:
hun leeftijd varieerde nl. van „bijna 18"
tot 26 jaar.
Toen de avond door een der bestuurs
leden, de heer S. Bakker, was geopend
i(de voorzitter van „Het Nut", de heer
Wieringa, was wegens ziekte verhinderd),
werd in het midden van het toneel een
aantal vierkante meters blauw doek
spaarzamelijk verlicht en gelijktijdig
kwam de muziek van deze opera uit de
bandrecorder tot leven. Dadelijk was er
de sfeer, die automatisch tot aandacht
en verwachting dwong. Wel, wij geloven
dat iedereen het optreden met voldoe
ning heeft gevolgd, ja, wij mogen wel
zeggen met diepe bewondering, want het
was tot in de puntjes verzorgd. Men
kreeg inderdaad de idee, dat hier levende
wezens acteerden. De beweging van de
mond, de beweging van de ledematen, ja,
het karakter van de personen, werd zelfs
tot de de finesses geschetst. De leutige
Figaro, de ijverzuchtige dokter Bartolo,
de ziekelijk-verlief de graaf, de strenge
en roddelzuchtige muziekleraar, de char
mante Rosina, de dienstmaagd Bertha en
Hier ziet U onze Graaf Almaviva met de vrouw van zijn dromen aan het hart,
terwijl de achter het net vissende dokter Bartolo verdrietig toekijkt Een
scène uit de opera „De Barbier van Sevilla". U ziet ook nog een glimp van een
der spelers-
P.SBleven zij ook voor de toeschouwers-op-het-balcon onzichtbaar?
de anderen, zij hadden om zo te zeggen
allemaal een uitstekende opvatting van
hun taak.
Na afloop zei een der bezoekers „Jij
bent achter de coulissen geweest, hoe
deden ze dat nou toch?" Wij hebben ver
zuimd te vragen of wij uit de school
mochten klappen, maar nemen het risico.
Velen hadden aanvankelijk het idee, dat
de spelers boven het miniatuurtoneel
opereerden en de poppen dus aan draden
hingen, maar dit is niet het geval, wat
later op de avond trouwens wel gecon
stateerd kon worden. De spelers staan
achter de coulissen: één hand in de ma
rionet, de andere hand houdt twee stok
jes vast, waaraan doorgaans de handen
van de poppen zijn gekoppeld. Maar hoe
het dan verder gaat? U moet het zelf
zien, doch dan begrijpt u, met de neus er
op, nóg lang- niet hoe het wel in z'n werk
gaat. Je begrijpt zelfs niet, dat men een
effect bereikt, zó geweldig, dat de zaal
geboeid wordt. Het zien hoe het gaat is
op zichzelf dan ook teleurstellend.
Men staat met z'n pop - ieder één -
ogenschijnlijk maar zo'n beetje te gri
massen, het lijkt alsof „ze" maar wat
doen, ongeïnteresseerd, maar in feite
moeten zij totaal in hun spel verdiept
zijn, één met de tekst, die ze uiteraard
wel kunnen dromen. Dit laatste vooral
is verwonderlijk, want eigenlijk speelt
men niet zelf, maar is men slechts de
souffleur voor het willige dode, maar tot
leven gewekte materiaal.
Wij moeten toegeven er zelf maar wei
nig van te hebben begrepen. De afstand i
was te groot: een leek heeft er geen
flauw benul van hoe men dit klaarspeelt, j
hoe men dit weergaloos rake effect weet
te bereiken.
Wij hebben diep respect voor hetgeen
dit ensemble ons bood en hopen dan ook,
dat „Het Nut" in de toekomst nogmaals
in contact wil treden met het Nederlands
Marionettentheater.
„TRAINEN, TRAINEN, TRAINEN"
Het jaar is amper begonnen of diverse
sportverslagen worden alweer opgesierd
met opwekkingen, dat de spelers toch
vooral regelmatig moeten trainen. Het
lijkt ons beter, dat de betrokken leiding
zich rechtstreeks tot de spelers (alleen)
wendt, zodat dit „nieuws" moet worden
geschrabd en de ruimte voor echt nieuws
vrij komt. - red.
FIETSENPUZZELRIT EEN GROOT
SUCCES
De jeugd was de ouderen de baas
De door de Motor-, Auto- en Brom
fietsclub georganiseerde fietsenpuzzelrit
is een groot succes geworden. 53 deelne
mers kwamen aan de start, waaronder
20 in de jeugdklasse, 23 in de Toer- en
10 in de Sportklasse.
Het was voor Hotel „De Lindeboom-
Texel" een drukte van belang en om
twee uur konden de eersten van start met
om de minuut de anderen. Het eerste ge
deelte ging door Den Burg, waarin een
paar controles waren opgesteld, waaron
der 1 fopcentrale, maar de meeste deel
nemers lieten zich niet foppen. Na 7 km
gereden te hebben liep het parcours door
de Mars naar De Waal en vandaar over
de Zaandammerdijk naar Tienhoven,
waar in een doodlopende weg aan het
einde op het hek een kistje was gehan
gen, waaruit men een nummertje moest
nemen en op de deelnemerskaart plak
ken. Even verder stond een controle.
Verschillende rijders zijn de weg niet in
gegaan en zaten toen goed in de boot met
30 strafpunten. Vandaar ging het par
cours langs het Meiertebos naar de Ko-
gerweg door Gerritsland over de Den
nen. Van Driehuizen naar Den Burg,
waar op de Groeneplaats de finish was.
Om plm. half 4 kwamen de eerste
sportrijders binnen en langzamerhand
kwamen er meerderen binnen.
Zij, die in Tienhoven een nummertje
hadden genomen, namen gratis deel aan
een verloting, welke de organisatie er
aan had verbonden. Ie prijs een cake,
gewonnen door Cor de Wolf Az., Eier-
land; 2de prijs een worst door Jac. Dijker
3e prijs een doosje sigaretten door A.
Ran.
De voorzitter, de heer C. P. Moojen,
kon daarna de prijzen bekend maken en
deelde mede, dat de jeugd het beste had
gereden, beter nog dan de oude ratten
van de motorclub.
No. 1 in de jeugdklasse was Cor de
Wolf Azn., Eierland, met 3 strafpunten.
Hij kreeg ook een fietskilometerteller,
omdat hij het beste had gereden. Deze
was beschikbaar gesteld door C. Zegel.
No. 2 was Jac. Mets Czn. met 8 strafpnt.,
no. 3 mej. D. van Lenten, Eierland, met
12 strafpnt., no. 4 S. Daalder Azn., De
Koog, met 12 pnt.
In de Toerklasse:
no. 1. O. J. Agter met 6 strafpnt; no. 2
C. Vinke met 7 strafpnt.; no. 3 N. Spaans
met 11 strafpnt.; no. 4. C. van Lenten
met 11 strafpnt.; no. 5 G. Mollenhof met
12 strafpnt.
In de Sportklasse:
no. 1 A. Ran met 18 strafpnt.; no. 2. J.
Witte, Welbedacht, met 28 strafpnt.; no.
3 J. Witte, Agnes, met 42 strafpnt.
T.z.t. zal deze rit worden herhaald
met nóg meer deelnemers, want werke
lijk, jongens en meisjes, het is prachtig
dat puzzelen. Dus kijk goed uit naar de
Texelse Courant en rijd mee.
S.V. Texel
Uitslagen van zondag:
Texel-RKAFC 1—2; VZV-DTS 2—3;
BKC-Watervogels 10; JVC-Schagen
27; Succes-Grashoppers 27.
(Verslag volgt zaterdag)
A.s. zondag: Texel 1 n vrij; Texel 2-
TEXELSE
COURANT
Uitgave N.V. vh- Langeveld de Rooij
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11
Verschijnt woensdags en zaterdags-
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652. - Abonn- pr- 2,25 p.
kwart. 20 ct incasso. Adv- 10 ct p. mm
WOENSDAG 9 JANUARI 1957
71e JAARGANG No. 7110
VRIJDAG SPREEKUUR
Burgemeester De Koning houdt vrij
dag inplaats van zaterdag spreekuur.
OVER HET DELTA-PLAN
i Dr. Ir. Metsu, oud-directeur van de
Cultuur-technische dienst hoopt op 5
februari een causerie te houden over het
Delta-plan en daarbij vooral bijzonder
heden vertellen over hetgeen in de (onze)
Waddenzee zal gaan gebeuren. De avond
wordt georganiseerd door de personeels
vereniging van de gemeente Texel, maar
ook niet-leden kunnen deze avond bij
wonen. Nadere bijzonderheden volgen.
NOORDOOSTPOLDERBOERDERIJ
VOOR TEXELAAR
De heer C. de Graaf M. Wzn., „Bouw-
lust", Eierland, is een der 140 bedrijven
toegewezen, gelegen in de Noordoost
polder. Zijn boerderij, groot 24 ha., ligt
in de buurt van Creil. Er waren voor de
Noordoostpolder ca. 3000 gegadigden.
DIJKVERHOGING BIJ MOLWERK
Aannemersmij. Daalder, Alkmaar, is
bezig met de verhoging en verzwaring
van de dijk, gelegen aan de Noordzijde
van de Mok. Deze dijk moet met 1,90
meter worden verhoogd. Het ligt in de
bedoeling om de gehele waddenzeedijk
tot aan De Cocksdorp toe te verhogen en
te verzwaren in verband met het Delta
plan.
TEXELSE MARKT
Aangevoerd maandag 7 januari 1957
1 koe 675—750; 6 schapen 100—150; 40
biggen 5570; 15 nuchtere kalveren
45—75.
ZAKENNIEUWS:
WOON- EN WINKELPAND GEKOCHT
Naar wij vernemen heeft de fa. P.
Moerbeek, „Het Woonhuis", Hogerstraat,
Den Burg, van de fa. K. Mantje het pand
in de Hogerstraat 8 aangekocht, waarin
de afdeling goud en zilver was onderge
bracht.
De fa. Moerbeek zal het pand bestem
men voor een speciaal-afdeling voor
baby-artikelen. De fa. Mantje heeft de
afdeling goud en zilver overgedragen
aan de fa. R. Bakker, Groeneplaats.
wtiil on &tram?
Nu hier dan daar?
Neem firuschen
en üw pijnen verdwijnen.
In vele gevallen van rheumatische pijnen
krijgt ons wisselvallig klimaat de schuld.
Maar veeleer is de oorzaak ook: onzuiver
bloed.
Menigeen die een bloedzuiverende kuur
met Kruschen begint, ondervindt al na
korte tijd de weldadige gevolgen daar
van. Naarmate Kruschen de wat traag
geworden bloedzuiverende organen
weer op normale kracht brengt, gaat
het bloed sneller stromen. Onzuiver
heden daarin krijgen geen kans meer,
want ze worden langs natuurlijke weg
afgevoerd. En daarmede de oorzaak van
Uw rheumatische pijn.
H.B.S.-GEBOUW IN GEBRUIK
GENOMEN
Gisteren is het gebouw van de h.b.s
gelegen aan de Hoornderweg, in gebruik
genomen. De datum waarop de officiële
opening zal plaats hebben, is nog niet
vastgesteld.
Het thans voltooide gebouw - prefa
bricated en semi-permanent - zal nog dit
jaar met een vleugel worden uitgebreid,
ten behoeve van het onderwijs in schei
kunde.
De heer IJ. Brouwer, die tot concierge
is benoemd, heeft ons het uit 5 lokalen
bestaande gebouw laten bewonderen.
De drie leslokalen en het z.g. overblijflo
kaal maken een zeer royale indruk en
zijn naar de eisen des tijds ingericht.
Grote ramen en een moderne verlichting
met diffuus licht. De leerlingen hebben
ieder voor zich een aparte tafel. Door de
grote toeloop van leerlingen moest de
eerste klas, die dertig h.b.s.'ers telt, in
tweeën worden gesplitst.; de tweede klas
telt 18 leerlingen. Het grootste vertrek
is wel het natuurkundelokaal, waar spe
ciale tafeltjes zijn geplaatst en tevens
ontdekten wij er een groot projectie
scherm voor de vertoning van films.
Zware verduisteringsgordijnen maken
dit lokaal ook voor de filmvertoning dus
uitermate geschikt. Niet minder dan
twaalf leerlingen - ze komen uit alle
dorpen naar de Hoornderweg - blijven
onder de middag over. Nu, er is op ge
rekend: wij zagen een ruim „overblijf
lokaal" met een complete Bruijnzeel-
keuken uitgerust. Het ligt in de bedoe
ling daar tevens de op touw te zetten
speciale avonden te houden.
Voorts zagen wij een directeurskamer,
een kamer voor de leraren, een biblio
theek en een kamer voor de concierge,
vanwaaruit de leerlingen tot de studie-
banken worden opgeroepen en waar te
vens een „we gaan starten" aan de lera
ren wordt gegeven.
Alle vertrekken zijn van een oliestook-
kachel voorzien; de verwarming ge
schiedt automatisch en centraal.
Dit is zo in grove trekken het laatste
nieuws» over onze h.b.s.: ter gelegenheid
van de officiële opening komen wij
uiteraard uitvoeriger oo een en ander
terug.