Cjroen ^/tmrL-Jexels in het harL, EÏlfclïll Den Burg krijgt nu een echte ijsbaan Marionetten-theater trad op voor „Het Nut' In ons jaaroverzicht hebben wij het prettige feit vermeld, dat Den Burg een ijsbaan heeft gekregen van één en een derde bunder groot. Wat de schaatssport betreft is ons hoofddorp altijd stiefmoe derlijk bedeeld geweest: Den Hoorn had zijn Geul, De Cocksdorp zijn Rogsloot, De Koog zijn Muy, De Waal zijn Jan Wil- kesland, Oudeschild zijn Haantje en Oosterend zijn Putten, maar Den Burg moest genoegen nemen met het krabbe len op een vlekje winterpoëzie, dat wei nig groter was dan een tennisbaan. Dat baantje luisterde naar de oude naam „Elemert". Er was altijd een strijd tus sen twee richtingen: naar Waalenburg of naar de Elemert? In Waalenburg had je de wind uiter aard uit de eerste hand, terwijl de Ele mert verscholen lag achter een allerge zelligst bosje, dat de oostenwind flink weerstond. Het laaggelegen baantje „De Elemert" bereikte je vanaf de Molenstraat, waar Jan Zoetelief een bakkerij bezat met een takkenbosoven erin. Als het erg koud was ging er een extra fragment van onze Westermientse schoonheid in vlammen op, want dan bakte Zoetelief ook voor de schaatsers, gevulde koeken, blauwe koe ken en korsjes. Jan Witte stond bij de entree van de baan om van de jeugd een paar centen te innen en van de volwas senen een dubbeltje. Over een hollebol- lerig land rende je naar de sukelaattent, bond onder en schoot op het ijs toe. 's Avonds kon je er ook terecht: Zoe telief had het best voor mekaar: vier grote lantaarns, een zee van licht. Als hij en zijn staf naar bed wilden of de stuk gereden baan moest worden gehecht, werd de étop losgeschroefd. Wij persoon lijk bleven dan nog een poosje nagenie ten van het spel dat de maan met het reflecterend ijs speelde Ja, vanaf het ogenblik, dat het „hou- wes" was, tot aan het schuitje varen met je prikslee was een leuke tijd. Die Ele mert werd dan ook een heilige plaats voor ons en wij zijn de hoge heren dank baar voor het feit, dat zij de naam „Ele mert" niet mét de Suikerweg wegge gooid hebben: een kostelijk verlichte weg „De Elemert" genaamd, verbindt thans de Professor Keesomlaan met de Emmalaan: de Elemert bevindt zich in goed gezelschap. Van het ijsbaantje zelf is echter geen spoor meer te ontdekken: men heeft het een behoorlijk stuk boven N.A.P. ge bracht, opdat de wortels en uien van Schrama, Zijm en Witte er tot bloei zou den kunnen komen. Het bosje is echter gespaard en dat doet een Texelaar goed, want wij zitten op ons Gouden Boltje niet zo bijzonder dik in het loofhout. Van de week zijn we - om toch wélt met onze vrije uren uit te voeren - eens poolshoogte gaan nemen in Plan Zuid. Wat gemeentewerken doet, doet ge meentewerken (niet) alleen, dachten wij, toen wij de (bruine) hoed afnamen voor hetgeen hier in luttele tijd tot stand is gebracht: het ruime veld achter de open bare school van meester Bakker had men geslecht, geëgaliseerd en met een wal omringd, die veel weg had van een klei ne Schans. Ook liep er een miniatuur gracht omheen. Toen dat bestek haarfijn was volbracht, kwam de brandweer op de proppen en in een fantastisch korte tijd had men al het groen en al het drab ondergespoten. „Wat een baan ken dat worre" zeiden ze verrukt. Dit kan een prachtiqe ijsbaan worden: in plan-Zuid te Den Burg heeft gemeen tewerken een en een derde bunder land tot ijsbaan vergraven. Deze foto toont U het ondergespoten landgefotografeerd vanuit een boom aan de Emmalaan Links de Verver sloot, rechts de land bouwhuishoudschool. Midden de o.l school. Verder zief U de gemeentetoren en de gereformeerde pastorie. Een koppeltje zilvermeeuwen, die ver geefs bij Teun Brouwer om een vet mos seltje hadden geleurd, streken op de gol vende baren neer. Zelfs Koning Winter zond een heraut om de zaak te verken nen: de hovenier bleek zo verguld, dat hij meteen een ijsproef nam en meneer Veldstra was bijzonder trots op het on gelooflijke feit (want het héle Hoekie had het hoofd geschud), dat er de volgende ochtend om half tien nóg geen land te bekennen viel. Wat hebben die lui op het Hoekie het land aan hun voorbarige kri tiek, die volkomen misplaatst was. En zo staan dus thans de zaken: Den Burg en allen, die zich daar thuis willen voelen, al is het maar voor een paar uur, kunnen straks de ijsspor* ongelimiteerd gaan uitbuiten: je schaatst vanaf de in tact gebleven Verversloot tot aan het te gelpad voor de Huishoudschool. Eén en een derde bunder ijs, één van de zeven wereldwonderen herschapen. Blijft de vraag hóe meester Bakker zijn jongens en meisjes straks bij de sommen en het dictee kan houden, 't Zal wel neerdraaien op de order „gordijnen sluiten en TEM- stroom spuiten". Ook vrezen wij, dat de adspirant-huismoeders straks om de ha verklap gillen „Ik sta in brand", waar mede dan ((blijkens persoonlijke ervaring) een te drastisch ingrijpen van het gloeiend ijzer op een pas gewassen ja ponnetje of iets dergelijks wordt bedoeld. Maar goed, laat ons niet in finesses treden: hulde aan hen, die het schone plan maakten om Den Burg een baan te geven waar het al zo lang reikhalzend naar had uitgezien. Wij zouden ons tot volksvijand nummer één bestempelen zo wij een lange, ijshoudende winter zouden toejuichen. Natuurlijk hopen wij dat kapitein List zelfs geen vierkante meter dnjfijs voor de boeg krijgt, maar mocht Thialf niet anders willen, welnu, mogen de schaatsliefhebbers er dan de vreugde smaken, waar de jeugd het volle recht op heeft. Een (vriendelijke) abonnee meent, dat wij te veel - te pas en te onpas zeker - de eerste persoon meervoud toepassen, maar (onze) Van Dale dicteert: wij ge bruikt men in de plaats van ik als men zichzelf minder op de voorgrond wil plaatsen. „Wij" willen dat inderdaad (niet). Vandaar, geachte abonnee! Voor de mooiste keuze in j mantels naar pflfe rwT.TTTTTssrrrs* Texel heeft voor het optreden van het Nederlands Marionetten-theater van Bert Brugmans, Blaricum, grote belang stelling aan de dag gelegd en dat was wel te voorzien, want Bert Brugmans is beroemd: iedere week treedt een van zijn drie ensembles voor de radio op, iedere maand verschijnt een van zijn gezel- j schappen voor de televisie en avond- j aan-avond trekt groep nummer drie van stad naar stad en van dorp naar dorp. „M'n vader is een jaar of 35 geleden ook op Uw eiland geweest, ik meen, dat ook toen „Het Nut" de groep had uitge nodigd", aldus vertelde ons een der zoons van Bert Brugmans. Vijf zoons werken mee in de marionettentheaters van hun vader en de zesde heeft een functie bij de televisie. Een der twee medewerksters bleek een schoonzusje van Brugman Jr. te zijn, zodat het bedrijf met sterke ban den aan de Brugmans-stam verbonden is. De medewerkenden aan de opera „De Barbier van Sevilla" waren zeer jeugdig: hun leeftijd varieerde nl. van „bijna 18" tot 26 jaar. Toen de avond door een der bestuurs leden, de heer S. Bakker, was geopend i(de voorzitter van „Het Nut", de heer Wieringa, was wegens ziekte verhinderd), werd in het midden van het toneel een aantal vierkante meters blauw doek spaarzamelijk verlicht en gelijktijdig kwam de muziek van deze opera uit de bandrecorder tot leven. Dadelijk was er de sfeer, die automatisch tot aandacht en verwachting dwong. Wel, wij geloven dat iedereen het optreden met voldoe ning heeft gevolgd, ja, wij mogen wel zeggen met diepe bewondering, want het was tot in de puntjes verzorgd. Men kreeg inderdaad de idee, dat hier levende wezens acteerden. De beweging van de mond, de beweging van de ledematen, ja, het karakter van de personen, werd zelfs tot de de finesses geschetst. De leutige Figaro, de ijverzuchtige dokter Bartolo, de ziekelijk-verlief de graaf, de strenge en roddelzuchtige muziekleraar, de char mante Rosina, de dienstmaagd Bertha en Hier ziet U onze Graaf Almaviva met de vrouw van zijn dromen aan het hart, terwijl de achter het net vissende dokter Bartolo verdrietig toekijkt Een scène uit de opera „De Barbier van Sevilla". U ziet ook nog een glimp van een der spelers- P.SBleven zij ook voor de toeschouwers-op-het-balcon onzichtbaar? de anderen, zij hadden om zo te zeggen allemaal een uitstekende opvatting van hun taak. Na afloop zei een der bezoekers „Jij bent achter de coulissen geweest, hoe deden ze dat nou toch?" Wij hebben ver zuimd te vragen of wij uit de school mochten klappen, maar nemen het risico. Velen hadden aanvankelijk het idee, dat de spelers boven het miniatuurtoneel opereerden en de poppen dus aan draden hingen, maar dit is niet het geval, wat later op de avond trouwens wel gecon stateerd kon worden. De spelers staan achter de coulissen: één hand in de ma rionet, de andere hand houdt twee stok jes vast, waaraan doorgaans de handen van de poppen zijn gekoppeld. Maar hoe het dan verder gaat? U moet het zelf zien, doch dan begrijpt u, met de neus er op, nóg lang- niet hoe het wel in z'n werk gaat. Je begrijpt zelfs niet, dat men een effect bereikt, zó geweldig, dat de zaal geboeid wordt. Het zien hoe het gaat is op zichzelf dan ook teleurstellend. Men staat met z'n pop - ieder één - ogenschijnlijk maar zo'n beetje te gri massen, het lijkt alsof „ze" maar wat doen, ongeïnteresseerd, maar in feite moeten zij totaal in hun spel verdiept zijn, één met de tekst, die ze uiteraard wel kunnen dromen. Dit laatste vooral is verwonderlijk, want eigenlijk speelt men niet zelf, maar is men slechts de souffleur voor het willige dode, maar tot leven gewekte materiaal. Wij moeten toegeven er zelf maar wei nig van te hebben begrepen. De afstand i was te groot: een leek heeft er geen flauw benul van hoe men dit klaarspeelt, j hoe men dit weergaloos rake effect weet te bereiken. Wij hebben diep respect voor hetgeen dit ensemble ons bood en hopen dan ook, dat „Het Nut" in de toekomst nogmaals in contact wil treden met het Nederlands Marionettentheater. „TRAINEN, TRAINEN, TRAINEN" Het jaar is amper begonnen of diverse sportverslagen worden alweer opgesierd met opwekkingen, dat de spelers toch vooral regelmatig moeten trainen. Het lijkt ons beter, dat de betrokken leiding zich rechtstreeks tot de spelers (alleen) wendt, zodat dit „nieuws" moet worden geschrabd en de ruimte voor echt nieuws vrij komt. - red. FIETSENPUZZELRIT EEN GROOT SUCCES De jeugd was de ouderen de baas De door de Motor-, Auto- en Brom fietsclub georganiseerde fietsenpuzzelrit is een groot succes geworden. 53 deelne mers kwamen aan de start, waaronder 20 in de jeugdklasse, 23 in de Toer- en 10 in de Sportklasse. Het was voor Hotel „De Lindeboom- Texel" een drukte van belang en om twee uur konden de eersten van start met om de minuut de anderen. Het eerste ge deelte ging door Den Burg, waarin een paar controles waren opgesteld, waaron der 1 fopcentrale, maar de meeste deel nemers lieten zich niet foppen. Na 7 km gereden te hebben liep het parcours door de Mars naar De Waal en vandaar over de Zaandammerdijk naar Tienhoven, waar in een doodlopende weg aan het einde op het hek een kistje was gehan gen, waaruit men een nummertje moest nemen en op de deelnemerskaart plak ken. Even verder stond een controle. Verschillende rijders zijn de weg niet in gegaan en zaten toen goed in de boot met 30 strafpunten. Vandaar ging het par cours langs het Meiertebos naar de Ko- gerweg door Gerritsland over de Den nen. Van Driehuizen naar Den Burg, waar op de Groeneplaats de finish was. Om plm. half 4 kwamen de eerste sportrijders binnen en langzamerhand kwamen er meerderen binnen. Zij, die in Tienhoven een nummertje hadden genomen, namen gratis deel aan een verloting, welke de organisatie er aan had verbonden. Ie prijs een cake, gewonnen door Cor de Wolf Az., Eier- land; 2de prijs een worst door Jac. Dijker 3e prijs een doosje sigaretten door A. Ran. De voorzitter, de heer C. P. Moojen, kon daarna de prijzen bekend maken en deelde mede, dat de jeugd het beste had gereden, beter nog dan de oude ratten van de motorclub. No. 1 in de jeugdklasse was Cor de Wolf Azn., Eierland, met 3 strafpunten. Hij kreeg ook een fietskilometerteller, omdat hij het beste had gereden. Deze was beschikbaar gesteld door C. Zegel. No. 2 was Jac. Mets Czn. met 8 strafpnt., no. 3 mej. D. van Lenten, Eierland, met 12 strafpnt., no. 4 S. Daalder Azn., De Koog, met 12 pnt. In de Toerklasse: no. 1. O. J. Agter met 6 strafpnt; no. 2 C. Vinke met 7 strafpnt.; no. 3 N. Spaans met 11 strafpnt.; no. 4. C. van Lenten met 11 strafpnt.; no. 5 G. Mollenhof met 12 strafpnt. In de Sportklasse: no. 1 A. Ran met 18 strafpnt.; no. 2. J. Witte, Welbedacht, met 28 strafpnt.; no. 3 J. Witte, Agnes, met 42 strafpnt. T.z.t. zal deze rit worden herhaald met nóg meer deelnemers, want werke lijk, jongens en meisjes, het is prachtig dat puzzelen. Dus kijk goed uit naar de Texelse Courant en rijd mee. S.V. Texel Uitslagen van zondag: Texel-RKAFC 1—2; VZV-DTS 2—3; BKC-Watervogels 10; JVC-Schagen 27; Succes-Grashoppers 27. (Verslag volgt zaterdag) A.s. zondag: Texel 1 n vrij; Texel 2- TEXELSE COURANT Uitgave N.V. vh- Langeveld de Rooij Boekhandel Drukkerij Bibliotheek Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11 Verschijnt woensdags en zaterdags- Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl. Bank. Postgiro 652. - Abonn- pr- 2,25 p. kwart. 20 ct incasso. Adv- 10 ct p. mm WOENSDAG 9 JANUARI 1957 71e JAARGANG No. 7110 VRIJDAG SPREEKUUR Burgemeester De Koning houdt vrij dag inplaats van zaterdag spreekuur. OVER HET DELTA-PLAN i Dr. Ir. Metsu, oud-directeur van de Cultuur-technische dienst hoopt op 5 februari een causerie te houden over het Delta-plan en daarbij vooral bijzonder heden vertellen over hetgeen in de (onze) Waddenzee zal gaan gebeuren. De avond wordt georganiseerd door de personeels vereniging van de gemeente Texel, maar ook niet-leden kunnen deze avond bij wonen. Nadere bijzonderheden volgen. NOORDOOSTPOLDERBOERDERIJ VOOR TEXELAAR De heer C. de Graaf M. Wzn., „Bouw- lust", Eierland, is een der 140 bedrijven toegewezen, gelegen in de Noordoost polder. Zijn boerderij, groot 24 ha., ligt in de buurt van Creil. Er waren voor de Noordoostpolder ca. 3000 gegadigden. DIJKVERHOGING BIJ MOLWERK Aannemersmij. Daalder, Alkmaar, is bezig met de verhoging en verzwaring van de dijk, gelegen aan de Noordzijde van de Mok. Deze dijk moet met 1,90 meter worden verhoogd. Het ligt in de bedoeling om de gehele waddenzeedijk tot aan De Cocksdorp toe te verhogen en te verzwaren in verband met het Delta plan. TEXELSE MARKT Aangevoerd maandag 7 januari 1957 1 koe 675—750; 6 schapen 100—150; 40 biggen 5570; 15 nuchtere kalveren 45—75. ZAKENNIEUWS: WOON- EN WINKELPAND GEKOCHT Naar wij vernemen heeft de fa. P. Moerbeek, „Het Woonhuis", Hogerstraat, Den Burg, van de fa. K. Mantje het pand in de Hogerstraat 8 aangekocht, waarin de afdeling goud en zilver was onderge bracht. De fa. Moerbeek zal het pand bestem men voor een speciaal-afdeling voor baby-artikelen. De fa. Mantje heeft de afdeling goud en zilver overgedragen aan de fa. R. Bakker, Groeneplaats. wtiil on &tram? Nu hier dan daar? Neem firuschen en üw pijnen verdwijnen. In vele gevallen van rheumatische pijnen krijgt ons wisselvallig klimaat de schuld. Maar veeleer is de oorzaak ook: onzuiver bloed. Menigeen die een bloedzuiverende kuur met Kruschen begint, ondervindt al na korte tijd de weldadige gevolgen daar van. Naarmate Kruschen de wat traag geworden bloedzuiverende organen weer op normale kracht brengt, gaat het bloed sneller stromen. Onzuiver heden daarin krijgen geen kans meer, want ze worden langs natuurlijke weg afgevoerd. En daarmede de oorzaak van Uw rheumatische pijn. H.B.S.-GEBOUW IN GEBRUIK GENOMEN Gisteren is het gebouw van de h.b.s gelegen aan de Hoornderweg, in gebruik genomen. De datum waarop de officiële opening zal plaats hebben, is nog niet vastgesteld. Het thans voltooide gebouw - prefa bricated en semi-permanent - zal nog dit jaar met een vleugel worden uitgebreid, ten behoeve van het onderwijs in schei kunde. De heer IJ. Brouwer, die tot concierge is benoemd, heeft ons het uit 5 lokalen bestaande gebouw laten bewonderen. De drie leslokalen en het z.g. overblijflo kaal maken een zeer royale indruk en zijn naar de eisen des tijds ingericht. Grote ramen en een moderne verlichting met diffuus licht. De leerlingen hebben ieder voor zich een aparte tafel. Door de grote toeloop van leerlingen moest de eerste klas, die dertig h.b.s.'ers telt, in tweeën worden gesplitst.; de tweede klas telt 18 leerlingen. Het grootste vertrek is wel het natuurkundelokaal, waar spe ciale tafeltjes zijn geplaatst en tevens ontdekten wij er een groot projectie scherm voor de vertoning van films. Zware verduisteringsgordijnen maken dit lokaal ook voor de filmvertoning dus uitermate geschikt. Niet minder dan twaalf leerlingen - ze komen uit alle dorpen naar de Hoornderweg - blijven onder de middag over. Nu, er is op ge rekend: wij zagen een ruim „overblijf lokaal" met een complete Bruijnzeel- keuken uitgerust. Het ligt in de bedoe ling daar tevens de op touw te zetten speciale avonden te houden. Voorts zagen wij een directeurskamer, een kamer voor de leraren, een biblio theek en een kamer voor de concierge, vanwaaruit de leerlingen tot de studie- banken worden opgeroepen en waar te vens een „we gaan starten" aan de lera ren wordt gegeven. Alle vertrekken zijn van een oliestook- kachel voorzien; de verwarming ge schiedt automatisch en centraal. Dit is zo in grove trekken het laatste nieuws» over onze h.b.s.: ter gelegenheid van de officiële opening komen wij uiteraard uitvoeriger oo een en ander terug.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1957 | | pagina 1