r
Gijs de Peur
VAKANTIE-TIPS
Eerst naar de tandarts en dan.... met
vakantie!
MISSCHIEN zult U de wenkbrauwen
optrekken en zeggen: moet dat nou?
Met vakantie gaan, jazeker, daar teken
ik voor, maar die tandarts? En toch, als
U nu eens op het strand bent of U in de
dennebossen vermaakt, en ineens krijgt
U zo'n erge scheut door Uw kies, ja, dan
denkt U: was ik maar even eerder ge
gaan! Maar kom, ik wil U niet pessimis
tisch maken, ik wil U slechts met mijn
goede raad dienen, want waar U nu uw
tent opslaat, of in een luxueus hotel
kruipt, u zult toch enige voorbereidingen
moeten treffen. Mag ik 't een en ander
adviseren.
Wat zullen we meenemen?
Stel dat U met man en kroost veertien
dagen van de zon wilt genieten. Het kan
ook regenen hoor, denkt u daar wel
aan! Hebt u al een lijst gemaakt van de
dingen die u mee wilt nemen? Goed zo.
Zullen we met de kleding beginnen?
Voor u zelf: een ochtendjas, onderkle-
ding, kousen, gemakkelijke schoenen en
pantoffels, twee of drie zomerrokken
met bijpassende blouses, een heerlijk
nylonjurkje voor de avonden, een warm
vest, een regenmantel, als 't kan een
mantelpakje en als U van een lange
pantalon houdt, moet u die zeker mee
nemen. Verder zakdoeken, nachthemd,
een zonnehoed, weinig sieraden, een
paar gympen, badpak, zonnebril en zon
nebrandolie. Van dit laatste kan de hele
familie profiteren, wees er maar scheutig
mee.
Uw man heeft onderkleding, pyama
en sokken nodig, overhemden, een
sporthemd, een linnen broek, regenjas,
pantoffels, dassen misschien een extra
kostuum, stevige schoenen, zakdoeken,
zwembroek, en vooral niet te vergeten:
boordeknoopjes.
Voor de kinderen vooral geen mooie
pakjes en jurkjes: overgooiers en bloes
jes en badpak en gympen voor de meis
jes en de jongens linnen broekjes en
sportbloesjes, een zwembroek en gym
pen.
Toiletartikelen zoals zeep en handdoe
ken en washandjes en tandenborstel en
pasta is u welbekend. Daarbij komt nog
een kam, een spiegeltje, nagelvijl,
schaartje, toiletpapier en scheerbeno-
digdheden, lotion en shampoo. 1
Een strijkbout voor onderweg is heus
geen luxe, klerenhangers evenmin.
Denkt U ook om naaigerei en een ver-
banddoosje, om vlekkenwater en een
zaklantaarn, een .fototoestel en reiskaar
ten, spelletjes, een zakmes, schoenpoets
materiaal en een extra kussentje? Een
plaid is heerlijk, en een rugzak onmis
baar voor dagtochten. Vergeet U niet
wat pockets mee te nemen, schrijfbe-
NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA
Malle Baii, die met zijn fratsen
aller aandacht trekt
Op het aangegeven uur staat het op
het plein zwart van de mensen. Ieder
een wil wel zien, wat dat vrolijke drie
tal ten beste zal geven. Daar komen ze,
roept men en ja, trots en naar alle
kanten vriendelijk wuivend komen
daar Pimba en Bari aan, gezeten op
de rug van de gemoedelijke Bombas
Pimba laat een grote kring vormen en
in het midden geeft hij een staaltje van
grappige circuskunst. Wat hij met de
olifant uithaalt, grenst aan het onge
looflijke. Bombas staat voor hem op
Zijn achterpoten, doet precies wat hij
zegt. En iedereen heeft grote schik om
die malle Bari, die met zijn fratsen
aller aandacht trekt. Het publiek is
opgetogen! Het juicht de artiesten har
telijk toe en wil van geen ophouden
weten. Het is al bijna donker als Pimba
onder zijn baldakijn plaats neemt en
naar huis wil gaan. Dan komt er een
rijk gekleed man naar hem.toe, die hem
iets in het oor fluistert.
hoefte, en wat snoepjes voor op reis?
Ik kan mij voorstellen dat U er al echt
in gaat komen. Toch, voor uw vertrek
moet U nog een paar belangrijke dingen
regelen.
Laatste wenken
ETENSWAAR zoveel mogelijk opma
ken. Een tehuis zoeken voor Uw hond of
poes. U zelf en de kinderen wegen en
meten. Een adres weten waar U de sleu
tels kunt achterlaten. Namen en adres
sen noteren van mensen die U wilt
schrijven. De klerenkasten goed sluiten
en extra D.D.T. rondspuiten. Moet er
iets aan de matras veranderd worden?
Goed, laat dat tijdens Uw vakantie re
pareren Bedek schemerlanmpen met 'n
stuk oud laken, berg Uw tafelzilver op
in oude kranten.
Nu nog het vakantie-adres aan het
postkantoor opgeven, dan krijgt U Uw
post en Uw krant doorgestuurd.
Vlak voor het vertrek ramen en kas
ten en laden goed sluiten, en de hoofd
kranen van gas, elektriciteit en water
niet vergeten.
Zijn alle koffers geteld? Hebt U zich
zelf niet te zwaar belast? Dan kan de
reis beginnen.
Een goede raad
JA, EN NU BENT U op het plekje ge
komen waarvan u droomde. Een heerlijk
bos met geurige dennen om u heen, of
een kabbelend beekje, of de immer rui
sende en woelige zee. Als U nog een
goede raad wilt aannemen, ga dan niet
direct de hele dag zonnebaden, want U
bent er niet aan gewend, 's Morgens
vroeg zwemmen is heerlijk, daarna eten
en met elkaar een spel doen of zo, geeft
altijd veel voldoening. Als U zelf voor de
maaltijden zorgt, verdeel dan de taken
en kook alleen zeer eenvoudig en ge
makkelijk te verteren kost. Eet en snoep
niet tussen de maaltijden, laat een ijsje
een extraatje blijven. Rook niet en drink
geen alcoholische dranken, maar doe wat
aan gymnastiek, slaap veel en rust zo
veel mogelijk helemaal uit. Verzorg Uw
handen en voeten goed, maar doe het in
Uw slaapvertrek, dus niet aan 't strand,
ook al is er geen mens te bekennen.
Heus, u dient te zorgen dat u iets be
leeft, waar u thuis nog eens over kunt
praten, iets wat een zeldzaamheid voor
u is. Dat kan zijn een openluchtspel, een
bezoek aan een kasteel, een tentoonstel
ling of iets dergelijks. In elke streek van
ons land vindt men attracties, zoals Ma-
durodam, Wonderland enz.
Maak daar eens een leuke kiek, en
vereeuwig uw kinderen vooral als zij het
niet merken, maar in hun spel verdiept
zijn of opgetogen ergens van genieten.
Wanneer u aan 't strand bent, graaf dan
mee aan de forten; bal mee, speel mee,
stoei mee, verzamel schelpen en probeer
er popjes van te lijmen als het eens een
keer regent.
Met alles blij zijn.
BIJ REGEN EN HITTE moet U één ding
vooral doen: er niet over praten! Draag
heel luchtige kleding, en douche met
lauw water. Drink niet teveel ijskoude
dranken, liever wat thee, dat verslaat de
dorst beter. Loop in de schaduw en houd
u rustig. Ga 's avonds wandelen, doe in
de vroege morgenuren boodschappen
Rust als 't kan op het heetst van de dag.
Regen vraagt een andere instelling,
koude ook. Meestal verlangt u naar een
warme dronk, een lange pantalon, een
warme trui. U kunt dan geen badminton
spelen, maar wel „scrabbelen", en er zijn
heel wat prettige spelletjes voor in huis.
Als u eens in de gelegenheid bent, zoek
dan eens een schilder op, en laat u iets
over zijn werk vertellen. Tien tegen een
dat u nu, maar ook later met genoegen
aan dat bezoek terugdenkt.
Koop alleen waardevolle souvenirs, dat
geldt voor 't binnenland als voor de reis
naar Oostenrijk. Liever een mooi ding
dan tien prullen, want voor dat U thuis
bent, is 't al kapot.
Neem rustig de tijd om uw familie te
schrijven. Geniet van alles wat ge doet.
Leer ook de kinderen om met alles blij
te zijn. Zorg dat ge tegen de tijd dat ge
teruggaat, helemaal uitgerust bent.
ALS U THUISKOMT, en ik hoop van
harte dat u genoten hebt, maak er een
pleziertje van om de weegschaal te pro
beren. Meet of de kinderen gegroeid zijn.
Pak de koffers een voor een uit. Doe het
rustig en tracht niet in één dag het hele
huis brandschoon en gezellig te hebben,
want dat lukt niet. Integendeel, laat man
en kinderen en uzelf ook een beetje op
verhaal komen. Dan gaat u beginnen
met een vakantiealbum. Ieder schrijft
iets over de reis of maakt een tekeninge-
TEXELAARS IN DEN VREEMDE
KITIMAT, LAND VAN SNEEUW.
Toen wij D. J. Bakker P. H.zn., Gast
huisstraat, Den Burg, een paar maanden
geleden in de Hogerstraat in z'n zondagse
pak ontmoetten en de vraag stelden of
hij reeds vakantie genoot, kregen wij ten
antwoord „Nee, ik ga straks emigreren".
Een uur later begon hij aan de eerste
etappe naar zijn nieuwe Vaderland.
Voorlopig voor een jaar of drie, menen
wij. Dick maakte een paar stijlvolle op
merkingen, die ons aanleiding gaven tot
het verzoek nog eens iets over zijn we
derwaardigheden te laten horen. Wel,
en zond om d.d. 22 juli jl. uit Kilimat de
Dick, heeft zich dat gesprek herinnerd
volgende brief:
In het Noord-Noord-Westen van de
Canadese provincie Brits Columbia, niet
ver van Alaska en grenzend aan de
Pacific Oceaan ligt een gebied dat be
staat uit bergen, heuvels, dalen, meren,,
rivieren en eeuwenoude bossen. Bergen
met hoge, naakte spitsen, die het gehele
jaar door bedekt zijn met sneeuw. De
bossen, welke de heuvels en de dalen
bedekken zijn ondoordringbaar. Ze
bestaan uit eeuwenoude dennen en spar
ren, sommigen met een doorsnede van
meer dan twee meter en manshoge bra
men, varens en andere struiken. De
beken en rivieren die het hele gebied
doorploegen, voeren het smeltende
sneeuwwater af naar zee. Overal hoort
men het geruis van grote en kleine
watervallen. Inhammen van de oceaan
dringen op sommige plaatsen wel 40 tot
50 mijl het land binnen. Op een enkel
dorp van de Coast-Range indianen en
hier en daar een trappershut na, was
hier tot voor enkele jaren nauwelijks iets
van het bestaan van mensen te bespeu
ren. De bruine en de zwarte beer leef
den hier als onbetwiste heersers.
Dat er niet veel mensen woonden, is
heel goed te begrijpen als men weet dat
hier per jaar ongeveer anderhalve meter
water valt. In het voorjaar en de herfst
regent het soms drie of vier weken aan
één stuk en 's zomers beslist elke week
een etmaal. Regent het niet en is het
zonnig, dan wordt de bewoner geplaagd
en gebeten door duizenden muggen en
vliegen van allerlei soort.
Van oktober tot maart is het winter
en dan ligt er zo ongeveer tien tot twaalf
meter sneeuw afgewisseld met regen
water. Vriezen doet het niet zo hard,
gemiddeld twaalf tot achttien graden.
De indianen noemen dit land Kitamaat,
in het Engels is het verbasterd tot Kita-
mat, maar het wil zeggen „land van re
gen en sneeuw". Dit is nu niet direct 'n
aantrekkelijke naam voor b.v. een emi
grant om te zeggen „daar ga ik me ves
tigen". En toch heeft de „Aluminium
Company of Canada Limited" nu vijf
jaar geleden hier een plaats uitgezocht
om een nieuwe aluminiumsmelter neer
te zetten en een stad te bouwen voor de
arbeiders.
In deze schijnbaar door iedereen ge
meden streek waren n.l. ondanks het
slechte klimaat en de grote afgelegen
heid enkele doorslaggevende voordelen
te behalen; het smeltende sneeuwwater
kan op een goedkope manier de energie
leveren om elektriciteit op te wekken en
hier is een inham van de oceaan de
„Douglas Channel", die zo diep en breed
is, dat de grootste zeeschepen er door
kunnen. Een ander groot voordeel is dat
het nooit dichtvriest.
De Aluminium Company of Canada,
kortweg Alcan genoemd, heeft hier toen
een groot gebied opgekocht en is inmid
dels met de ontginning begonnen.
In de eerste plaats moest er voor elek
triciteit gezorgd worden. Daarvoor heb-
en ze midden in de bergen het z.g.
Kemano-dorp gebouwd. Door twee tun
nels door de bergen te boren van elk
tien mijl lang, welke langs de gletsjers
lopen en zo het water opvangen en ver
enigen is bereikt, dat hier de krachtig
ste elektriciteitscentrale van Noord-
Amerika staat.
Er moest echter nog veel meer ge
beuren: er moest een haven komen. Het
aluminiumerts wordt n.l. geïmporteerd
uit Jamaica, Nieuw-Guinea en andere
warme landen. Verder een smelter en
kampen, waar de mensen voorlopig kon
tje. Foto's worden ingeplakt, kaarten en
bonnetjes en folders. En dan. denkt u
nog vaak terug aan uw vakantie en bent
u dankbaar voor alles wat u hebt mogen
genieten.
I n g r i d.
FEUILLETON
door J. G. J. Bax
37. „Toch", hield Gijs vol en geheimzin
nig lachend vervolgde hij: ,,U ken er
toch lekker niks meer an doen, want ik
heb al an uw adres laten sturen".
„Aan mijn adres?"
„Ja, Aai had prachtige spulletjes aan
boord en daar was iets bij, dat net reuze
geschikt voor dokter was, dat heb ik
gereserveerd en nou is het al onderweg
met de boot".
Triomfantelijk zag hij de dokter aan.
„Wat dan Gijs?" klonk het nu toch
nieuwsgierig. „Dat zeg ik niet, dat moet
een verrassing blijven".
„Zo", mompelde de dokter, die deed
of hii kwaad was. „Het zal mij benieu
wen".
HOOFDSTUK 19.
„Zouden ze ruzie gehad hebben?" „Ik
weet het niet, hoofdzaak is dat-ie einde
lijk verstandig geworden is". „Nee man
ik denk dat het met verstand niet veel
te maken heeft, als je het mij vraagt,
geloof ik eerder dat Marietje het zelf
afgemaakt heeft". Ongelovig keek de
boer van zijn boeken op. „Zou je denken?
In elk geval mogen wij blij zijn, dat het
zo gelopen is. Ik had altijd wel gedacht
dat het haar alleen om het geld te doen
was". „Dat zou ik toch niet durven be
weren". „Het is anders wel toevallig, dat
het nu afgeraakt is". „Hoezo toevallig?"
„Waarschijnlijk wist ze van Jacob, dat
hij plan had er uit te gaan, dus geen
boerin en vind jij het soms niet toevallig
dat ze met die Rinus gaat, nou die voor
zijn eigen begonnen is?" „Ach, wat die
Rinus betreft, geloof ik toch dat je haar
verkeerd beoordeelt, ik weet van Gerda
dat ze die jongen van kind af aan al
kent. Nee, laten we niet lichtvaardig
oordelen, ik had ze niet graag als
schoondochter gehad, dat is waar, maar
dat ze slecht is of bepaalde bedoelingen
had wil er bij mij toch niet in". „Geloof
jij dat hij er werkelijk uitgegaan was?"
„Ja, vast en zeker, ik weet het zelf van
Giessen. Hij heeft mij op de hoogte laten
stellen dat Jacob met hem bezig was, hij
vond het zijn plicht mij te waarschuwen"
„Was dan alles al in orde gemaakt?"
„Ja, dat is te zeggen, Jacob kon komen
als hij wou maar er was nog niks afge
sproken". „Had jij hem laten gaan?"
„Vast!" „En ik dan?" „Jij?" „Ja, het is
toch ook mijn jongen".
„Had jij gewild, dat hij met die Ma-
rietje trouwde?" „Nee, maar het huis uit
en misschien nooit meer. „Laten we
er verder maar niet meer over praten,
het is gelukkig niet meer nodig". De
boer ging weer met zijn boeken verder.
Het was maandagmorgen en die ochtend
besteedde hij meestal aan het bijhouden
van zijn boeken. Zij zaten in de goeie
kamer, de boerin hield hem dan altijd
gezelschap, zij bespraken verschillende
dingen over het bedrijf en ook persoon
lijke aangelegenheden, waar anders wei
nig gelegenheid voor was. Zij zaten mid
den in de bietencampagne, de laatste
oogst van het jaar. De anderen waren
allen op het land, behalve de jongste
meid, die met de was bezig was.
Stil zat de vrouw te peinzen, het
deed haar pijn te weten, dat haar jongen
verdriet had, ook al was het voor alle
maal beter, dat het nu uit was. Zou zij
zich werkelijk in dat meisje vergist heb
ben? Gerda had nooit anders dan goed
van haar gesproken. Zij zelf had haar
gedurende de tijd dat zij bij haar zwa
ger was, vaak ontmoet, en zij moest eer
lijk bekennen, dat zij ook op haar een
goede indruk had gemaakt. En zou zij nu
ineens met die Rinus, omdat die nu een
eigen tuin had? Zou zij het werkelijk al
leen met Jacob hebben aangelegd, in de
hoop dat zij hier boerin zou worden?
Enkel maar berekening? En als dat zo
was, hadden zij dan het recht dit te
veroordelen, werden zij dan eigenlijk
niet met gelijke munt betaald? Zeker,
Jaap meende het goed en zij zou altijd
aan zijn zijde staan, maar hadden zij
rekening gehouden met de gevoelens
van Jacob? Dat het nu anders was ge
lopen dan zij hadden gedacht, deed aan
het feit niets af dat haar jongen de deur
gewezen was omdat hij met een meisje
was gekomen, dat in hun berekeningen
niet paste.
Hier werd zij in haar verpeinzingen
gestoord door de boer die zijn boeken
dichtsloeg- „Zo, dat is gebeurd, ik ga
eens naar het land". „Moet je eerst niet
een bakkie koffie?" „Best" In de keuken
schonk zij haar man een kop koffie" in.
Anne was in de bijkeuken met de was
bezig, luid zingend stond zij te boenen.
„Kom je ook koffie drinken?" vroeg de
boerin. „Jawel, even nog die paar stuk-
„BIJ ONS IN DE PRINS
Is slechts eenmaal in de afgelopen
kampweken „Bij ons in de Jordaan" ge
zongen en dan nog maar een heel klein
pietsie van dat „hartverheffende" lied.
Zelfs toen een het waagde om „Geef mij
naar Amsterdam" in te zetten, werd on
middellijk zijn mond gesnoerd met een.
„Wij zwerven zo graag door het Hol
landse land"! In dit geval bedoelde ze
natuurlijk Texel, want ze hebben ge
zworven door onze heerlijke vrije duinen.
Wat hebben ze genoten de vorige week,
vgoral de werkende jongens van 17-18
jaar die per fiets naar Texel zijn geko
men. Wat een buitengewone medewer
king van verschillende landbouwers bij
ons in de Prins, als er speurtochten wer
den uitgezet. Nee, de vossen zaten niet
alleen in een hooiberg, maar zelfs onder
de koeien tijdens het melken. Toen een
groep meisjes misleid door de gewezen
grasweg verkeerd waren gelopen heeft
de heer Bakker, van Alexanderhoeve,
hen over de sloot geholpen. Een en an
der werd natuurlijk op de gevoelige plaat
vastgelegd, om een ouderwetse uitdruk
king te gebruiken.
Zij die mogelijk verleden week zo
tegen het middernachtelijk uur op een
paar duintoppen twee geheimzinnige
lichten hebben gezien, hebben weinig
kunnen vermoeden, dat daar een bank
roof plaats vond. 'k Weet niet of dit spel
geïnspireerd was door de sensationele
55.000,Feit is, dat rovers en be
roofden in broederlijke stilzwijgendheid
na afloop ons kamp binnenslopen. Nie
mand heeft iets gemerkt van de mis
daad, welke zich' aan de Mokbaai af
speelde. We hadden dit keer nog al eens
doktershulp nodig voor een paar rake
infectie-gevalletjes en een ander pa
tientje moesten we helaas naar Amster
dam brengen. Maar onder grote vreugde
van de kampgenoten is hij na 5 dagen
weer in ons midden teruggekeerd. Dokter
Schalkwijk hartelijk dank voor zijn, op
bijzondere wijze verleende hulp in deze
aan patientjes en J.L. huis verricht.
De tocht met de oudere jeugd naar
Vlieland een hele dag, bleek een goede
den wonen en een stad.
Er is hier toen vreselijk hard gewerkt.
Nu, na vijf jaar, zijn de bomen opge
ruimd, wegen aangelegd en voor een
groot deel geasfalteerd. Er staat een
groot deel van de stad overeind met tuin
tjes voor en achter de huizen. Er zijn
scholen, kerken, winkels. Een hotel en
een gemeentehuis, een politiebureau, een
bioscoop, een spoorwegstation ende
grootste biertapperij van Canada. Nog
liggen op sommige plaatsen het zand en
gerooide bomen op hopen en moet de
wandelaar wel op laarzen lopen, maar
wie hier over vijf of zes jaar komt, kan
er op rekenen in de modernste stad van
Amerika te zijn, waar iedereen een eigen
huis en een auto heeft, wat nu al zo is
en waar de hoogste lonen van Canada
worden uitbetaald.
De haven moet nog vergroot worden
De smelter moet met twee derde worden
uitgebreid. Volgend jaar komt er een
nieuw werkliedenkamp bij en 'n hospi
taal. Voor 1960 moet er een houtzaag
molen klaar zijn, 3 houtverwerkingsfa
brieken en een papierfabriek. Ja, er is
volop werkgelegenheid hier. Wie echter
meent dat Canadezen Kitimat bouwen
heeft het mis: het wordt gebouwd met
kapitaal uit de U.S.A. en de mensen, die
er leven en werken komen uit elk land,
behalve uit Canada.
Er worden hier veertig talen gespro
ken en er lopen mensen van zestig na
tionaliteiten rond. Zelfs Texel is dik
vertegenwoordigd, n.l. fam. Vonk, Ger-
rit Westdorp, Piet v.d. Wetering, Koos
Haarsma en ondergetekende.
Dat de wildernis nog maar pas is
overwonnen bewijst wel het verhaal, dat
Piet v.d. Wetering me vertelde. Toen hij
vorig jaar eens midden in de nacht uit
bed moest voor 'n karweitje buitenshuis,
waren twee jonge zwarte beertjes onder
zijn raam aan het spelen. Een andere
keer stapte een grote zwarte beer een
café in, netjes door de deur. De bezoe
kers stapten er door het raam uit
Ik besluit met nog te vermelden, dat
de Alcan geen spijt van haar initiatief
heeft gehad. De bouw van Kemano kost
te zevenentwintig miljoen dollar en na
5 maanden draaien was het afgeschreven.
Met dank aan de redaktie en familie
en bekenden groetend, teken ik met
D. J. BAKKER P. H.zn.
stunt te zijn, hetgeen niets te maken
heeft met de straaljagerstunts op de
Vliehors. Echt leuk, als je met dat hak-
kepoffer-bootje daar aan komt en je
wordt begroet met vuurwerk, welke die
guitige piloten in de vorm van raketten
boven onze hoofden loslaten.... Dan
kom je zo recht in de vakantiestemrning.
Een ander evenement was, toen al
onze kampbewoners naar Den Hoorn
trokken om op het sportterrein van de
Zwaluwen een wedstrijd te spelen tegen
een »Hoornse-Prins"-combinatie. Nu
praten we niet over de overwinning van
onze jongens, maar wel over de sportie
ve, gezellige avond die de Jordaanjeugd
beleefde. Ondergetekende werd toen hij
het veld betrad met z'n jordanezen be
groet door Ds. Van Rhijn en ontving di
rect al een ruiker bloemen. Helaas moet
ik tot mijn schande bekennen, daï deze
vriendelijke attentie waarschijnlijk nog
in de kleedkamer is achtergebleven.
De limonade-sprits-combinatie, is ech
ter niet vergeten en vond bij spelers en
jeugdige schare een gretig onthaal. Har
telijk dank bestuur Zwaluwen, voor de
verleende gastvrijheid. Zij nog vermeld,
dat Ds. Van Rhijn niet alleen temidden
der Jordaanjeugd voetbalde, maar dat
hij zelfs op de kansel niet kon nalaten
de match in z'n preek te verwerken. Ove
rigens tot bijzondere stichting der jor-
daners, waarbij enkelen naarstiglijk in
formeerden of die preek-meneer dezelfde
was van het voetbalveld.
Tenslotte, mocht men in de buurt van
een cafétaria een opstootje zien, veront
rust u dan niet. De jepgd wordt alleen
maar getracteerd. Waarvan acte!
Schreuder, J. L.-huis
TEXELSE MARKT
Aangevoerd maandag 5 augustus 1957:
200 lammeren 45—65; 6 pinken 400—
500; 50 biggen 4555; 6 schrammen 60
85.
„ARBEIDSRESERVE"
Texel telde op 3 augustus 28 manne
lijke werklozen. Zij staan als „manne
lijke arbeidsreserve" geregistreerd bij
het Arbeidsbureau.
In het gehele gewest wordt niet ge
rept van „vrouwelijke arbeidsreserve",
die bestaat momenteel immers niet, ja,
men komt nog steeds, en met name in
de seizoenplaatsen, vrouwelijke arbeids
krachten tekort.
Op Texel bleef het aanbod van man
nen vrijwel op hetzelfde niveau. Verge
leken met vorig jaar is het aanbod echter
belangrijk hoger (minder ruilverkave
ling). Vraag is er naar timmerlieden, als
mede naar metaalbewerkers.
AGENDA VAN DE
CULTURELE RAAD
Woensdag 7 augustus
Den Burg, „Wezentuin", Amateursavond
Ver. voor Volksfeesten en Texelse
Folklore.
Den Burg, Oudheidskamer, vanaf 8 uur
n.m. gecostumeerde demonstraties.
Donderdag 8 augustus
Den Burg, „Oranjeboom", Rederijkers
kamer UDI voert op het toneelstuk
„Rivalen".
De Cocksdorp, 7 uur Kinderspelen en
lampionoptocht.
Vrijdag 9 augustus
Den Burg, „Oranjeboom", Vertoning
Texelfilm.
Zaterdag 10 augustus
Den Burg, „Wezentuin", Gezamenlijk
concert door de Texelse koren en korpsen
BOERDERIJBRANDEN IN JUNI
In juni zijn 29 boerderijbranden voor
gekomen, waarbij de boerderij vernield
of zwaar beschadigd werd. Twee van
deze branden kwamen voor in Gronin
gen; één in Friesland, één in Drenthe;
vier in Overijssel; vier in Gelderland;
twee in Utrecht; twee in Noord-Holland;
twee in Zeeland; negen in Noord-Brabant
en twee in Limburg.
De directe schade door deze branden
aangericht wordt geraamd op 1.604.510.
Acht van deze branden werden veroor
zaakt door het spelen met vuur; één door
petroleumstel; zeven door blikseminslag;
één door gordijnen nabij brandend gas-
comfoor; één door schoorsteen; één door
zelfontbranding van bestrijdingsmidde
len; één door afbranden van verf; één
door onvoorzichtigheid met vuur; één
door bromfiets; terwijl in zeven gevallen
de oorzaak onbekend bleef.
Bij deze branden zijn 22 koeien, 108
varkens en 528 stuks pluimvee omgeko
men.
ken uitboenen". Terug aan tafel vatte
de boerin het gesprek weer op.
Anne, een struise meid, de mouwen
hoog opgestroopt, een rood gezicht van
de stoom, ging op kousevoeten naar de
halfduistere keuken. Het was somber,
regenachtig weer, alleen op de tafel,
waaraan de boer en zijn vrouw waren
gezeten, viel wat licht.
Op de drempel van de keuken bleef
Anne staan. Verstond zij goed? Ja, zij
hadden het over Jacob. Nieuwsgierig
luisterde zij toe, misschien kon zij nu
iets te weten komen. Dat het met de jon
ge boer en Marietje uit was, wist zij,
maar de reden? Zou Jacob het zelf, of
zou de ouwe toch zijn zin hebben door
gedreven. Nu hadden zij het over Rinus,
dat wisten zij dus ook al. Zij hield haar
adem in om geen woord te verliezen.
„Nee", hoorde zij de zware stem van de
boer. „Dat weet ik ook niet, maar in
elk geval is het net op tijd gebeurd". „Op
tijd?" hoorde ze de boerin hierop vra
gen. „Ja" ging de boer voort, „anders
had ze die Rinus vast niet genomen. Als
ik toen al geweten had, dat ze met die
Rinus ging en het afgemaakt had, omdat
hij maar knecht was, had ik hem zelf
graag en al veel eerder geholpen, dan
was ze zeker niet met Jacob begonnen".
Ja", hoorde zij de boerin instemmend
antwoorden, dat zou ons veel ellende
bespaard hebben".
Omdat de boer opstond en zij vreesde
betrapt te worden, ging Anne weer
gauw het washok binnen, zodoende
hoorde zij niet, dat de boerin nog zei:
„Gelukkig maar, dat een ander het nu
gedaan heeft, hoewel ik nog steeds niet
kan geloven dat Marietje. Wie kan
die jongen toch geholpen hebben?" „Ach,
wat kan ons dat nou schelen, ik denk dat
de notaris iemand gevonden heeft. Nu
ik ga; „doe je jekker aan, man, het is
vies weer". „Ja, echt bieten weertje!"
Nadat de boer gegaan was, riep de
boerin: „Kom je Anne?" De meid was
nog geheel vervuld van het geweldige
nieuws, dat zij zo juist gehoord had. Wie
had dat kunnen denken? Zo'n brave
boer, dat had-ie toch maar weer fijn
voor mekaar. Ja, als je maar rijk en
machtig bent, dan mag je alles en dat
tegen je eigen zoon! Zij moest goed ont
houden wat-ie had gezegd, ja, zo was
het: „Als-ie toen geweten had, had hij
hem zelfs graag eerder geholpen". Zo,
dus dat was de onbekende weldoener van
Rinus, nou mooi was het, dat moest ze
zeggen. Maar goed, dat haar niet veel
verborgen bleef, je kon nooit weten hoe
het haar nog eens te pas kon komen.
De boer had intussen in de deel zijn
jekker aangeschoten en ging nu door de
hof, waar alles droop van het vocht. Het
was herfst, de bladeren aan de vrucht
bomen waren reeds verschrompeld, aan
de zwaar afhangende takken blonken de
door de regen schoon gepoetste appels
en peren, die dicht aaneengedrongen de
trieste sombere hof inkeken. Naast de
tas, hoog opgestapeld, een berg glibbe
rige bieten, geweldige knollen, die later
in de schuit van de suikerfabriek zouden
worden geladen. In de tas, tot hoog aan
het dak zakken met graan en pakken
stro.