r Gijs de Peur VAKANTIE-TIPS Eerst naar de tandarts en dan.... met vakantie! MISSCHIEN zult U de wenkbrauwen optrekken en zeggen: moet dat nou? Met vakantie gaan, jazeker, daar teken ik voor, maar die tandarts? En toch, als U nu eens op het strand bent of U in de dennebossen vermaakt, en ineens krijgt U zo'n erge scheut door Uw kies, ja, dan denkt U: was ik maar even eerder ge gaan! Maar kom, ik wil U niet pessimis tisch maken, ik wil U slechts met mijn goede raad dienen, want waar U nu uw tent opslaat, of in een luxueus hotel kruipt, u zult toch enige voorbereidingen moeten treffen. Mag ik 't een en ander adviseren. Wat zullen we meenemen? Stel dat U met man en kroost veertien dagen van de zon wilt genieten. Het kan ook regenen hoor, denkt u daar wel aan! Hebt u al een lijst gemaakt van de dingen die u mee wilt nemen? Goed zo. Zullen we met de kleding beginnen? Voor u zelf: een ochtendjas, onderkle- ding, kousen, gemakkelijke schoenen en pantoffels, twee of drie zomerrokken met bijpassende blouses, een heerlijk nylonjurkje voor de avonden, een warm vest, een regenmantel, als 't kan een mantelpakje en als U van een lange pantalon houdt, moet u die zeker mee nemen. Verder zakdoeken, nachthemd, een zonnehoed, weinig sieraden, een paar gympen, badpak, zonnebril en zon nebrandolie. Van dit laatste kan de hele familie profiteren, wees er maar scheutig mee. Uw man heeft onderkleding, pyama en sokken nodig, overhemden, een sporthemd, een linnen broek, regenjas, pantoffels, dassen misschien een extra kostuum, stevige schoenen, zakdoeken, zwembroek, en vooral niet te vergeten: boordeknoopjes. Voor de kinderen vooral geen mooie pakjes en jurkjes: overgooiers en bloes jes en badpak en gympen voor de meis jes en de jongens linnen broekjes en sportbloesjes, een zwembroek en gym pen. Toiletartikelen zoals zeep en handdoe ken en washandjes en tandenborstel en pasta is u welbekend. Daarbij komt nog een kam, een spiegeltje, nagelvijl, schaartje, toiletpapier en scheerbeno- digdheden, lotion en shampoo. 1 Een strijkbout voor onderweg is heus geen luxe, klerenhangers evenmin. Denkt U ook om naaigerei en een ver- banddoosje, om vlekkenwater en een zaklantaarn, een .fototoestel en reiskaar ten, spelletjes, een zakmes, schoenpoets materiaal en een extra kussentje? Een plaid is heerlijk, en een rugzak onmis baar voor dagtochten. Vergeet U niet wat pockets mee te nemen, schrijfbe- NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA Malle Baii, die met zijn fratsen aller aandacht trekt Op het aangegeven uur staat het op het plein zwart van de mensen. Ieder een wil wel zien, wat dat vrolijke drie tal ten beste zal geven. Daar komen ze, roept men en ja, trots en naar alle kanten vriendelijk wuivend komen daar Pimba en Bari aan, gezeten op de rug van de gemoedelijke Bombas Pimba laat een grote kring vormen en in het midden geeft hij een staaltje van grappige circuskunst. Wat hij met de olifant uithaalt, grenst aan het onge looflijke. Bombas staat voor hem op Zijn achterpoten, doet precies wat hij zegt. En iedereen heeft grote schik om die malle Bari, die met zijn fratsen aller aandacht trekt. Het publiek is opgetogen! Het juicht de artiesten har telijk toe en wil van geen ophouden weten. Het is al bijna donker als Pimba onder zijn baldakijn plaats neemt en naar huis wil gaan. Dan komt er een rijk gekleed man naar hem.toe, die hem iets in het oor fluistert. hoefte, en wat snoepjes voor op reis? Ik kan mij voorstellen dat U er al echt in gaat komen. Toch, voor uw vertrek moet U nog een paar belangrijke dingen regelen. Laatste wenken ETENSWAAR zoveel mogelijk opma ken. Een tehuis zoeken voor Uw hond of poes. U zelf en de kinderen wegen en meten. Een adres weten waar U de sleu tels kunt achterlaten. Namen en adres sen noteren van mensen die U wilt schrijven. De klerenkasten goed sluiten en extra D.D.T. rondspuiten. Moet er iets aan de matras veranderd worden? Goed, laat dat tijdens Uw vakantie re pareren Bedek schemerlanmpen met 'n stuk oud laken, berg Uw tafelzilver op in oude kranten. Nu nog het vakantie-adres aan het postkantoor opgeven, dan krijgt U Uw post en Uw krant doorgestuurd. Vlak voor het vertrek ramen en kas ten en laden goed sluiten, en de hoofd kranen van gas, elektriciteit en water niet vergeten. Zijn alle koffers geteld? Hebt U zich zelf niet te zwaar belast? Dan kan de reis beginnen. Een goede raad JA, EN NU BENT U op het plekje ge komen waarvan u droomde. Een heerlijk bos met geurige dennen om u heen, of een kabbelend beekje, of de immer rui sende en woelige zee. Als U nog een goede raad wilt aannemen, ga dan niet direct de hele dag zonnebaden, want U bent er niet aan gewend, 's Morgens vroeg zwemmen is heerlijk, daarna eten en met elkaar een spel doen of zo, geeft altijd veel voldoening. Als U zelf voor de maaltijden zorgt, verdeel dan de taken en kook alleen zeer eenvoudig en ge makkelijk te verteren kost. Eet en snoep niet tussen de maaltijden, laat een ijsje een extraatje blijven. Rook niet en drink geen alcoholische dranken, maar doe wat aan gymnastiek, slaap veel en rust zo veel mogelijk helemaal uit. Verzorg Uw handen en voeten goed, maar doe het in Uw slaapvertrek, dus niet aan 't strand, ook al is er geen mens te bekennen. Heus, u dient te zorgen dat u iets be leeft, waar u thuis nog eens over kunt praten, iets wat een zeldzaamheid voor u is. Dat kan zijn een openluchtspel, een bezoek aan een kasteel, een tentoonstel ling of iets dergelijks. In elke streek van ons land vindt men attracties, zoals Ma- durodam, Wonderland enz. Maak daar eens een leuke kiek, en vereeuwig uw kinderen vooral als zij het niet merken, maar in hun spel verdiept zijn of opgetogen ergens van genieten. Wanneer u aan 't strand bent, graaf dan mee aan de forten; bal mee, speel mee, stoei mee, verzamel schelpen en probeer er popjes van te lijmen als het eens een keer regent. Met alles blij zijn. BIJ REGEN EN HITTE moet U één ding vooral doen: er niet over praten! Draag heel luchtige kleding, en douche met lauw water. Drink niet teveel ijskoude dranken, liever wat thee, dat verslaat de dorst beter. Loop in de schaduw en houd u rustig. Ga 's avonds wandelen, doe in de vroege morgenuren boodschappen Rust als 't kan op het heetst van de dag. Regen vraagt een andere instelling, koude ook. Meestal verlangt u naar een warme dronk, een lange pantalon, een warme trui. U kunt dan geen badminton spelen, maar wel „scrabbelen", en er zijn heel wat prettige spelletjes voor in huis. Als u eens in de gelegenheid bent, zoek dan eens een schilder op, en laat u iets over zijn werk vertellen. Tien tegen een dat u nu, maar ook later met genoegen aan dat bezoek terugdenkt. Koop alleen waardevolle souvenirs, dat geldt voor 't binnenland als voor de reis naar Oostenrijk. Liever een mooi ding dan tien prullen, want voor dat U thuis bent, is 't al kapot. Neem rustig de tijd om uw familie te schrijven. Geniet van alles wat ge doet. Leer ook de kinderen om met alles blij te zijn. Zorg dat ge tegen de tijd dat ge teruggaat, helemaal uitgerust bent. ALS U THUISKOMT, en ik hoop van harte dat u genoten hebt, maak er een pleziertje van om de weegschaal te pro beren. Meet of de kinderen gegroeid zijn. Pak de koffers een voor een uit. Doe het rustig en tracht niet in één dag het hele huis brandschoon en gezellig te hebben, want dat lukt niet. Integendeel, laat man en kinderen en uzelf ook een beetje op verhaal komen. Dan gaat u beginnen met een vakantiealbum. Ieder schrijft iets over de reis of maakt een tekeninge- TEXELAARS IN DEN VREEMDE KITIMAT, LAND VAN SNEEUW. Toen wij D. J. Bakker P. H.zn., Gast huisstraat, Den Burg, een paar maanden geleden in de Hogerstraat in z'n zondagse pak ontmoetten en de vraag stelden of hij reeds vakantie genoot, kregen wij ten antwoord „Nee, ik ga straks emigreren". Een uur later begon hij aan de eerste etappe naar zijn nieuwe Vaderland. Voorlopig voor een jaar of drie, menen wij. Dick maakte een paar stijlvolle op merkingen, die ons aanleiding gaven tot het verzoek nog eens iets over zijn we derwaardigheden te laten horen. Wel, en zond om d.d. 22 juli jl. uit Kilimat de Dick, heeft zich dat gesprek herinnerd volgende brief: In het Noord-Noord-Westen van de Canadese provincie Brits Columbia, niet ver van Alaska en grenzend aan de Pacific Oceaan ligt een gebied dat be staat uit bergen, heuvels, dalen, meren,, rivieren en eeuwenoude bossen. Bergen met hoge, naakte spitsen, die het gehele jaar door bedekt zijn met sneeuw. De bossen, welke de heuvels en de dalen bedekken zijn ondoordringbaar. Ze bestaan uit eeuwenoude dennen en spar ren, sommigen met een doorsnede van meer dan twee meter en manshoge bra men, varens en andere struiken. De beken en rivieren die het hele gebied doorploegen, voeren het smeltende sneeuwwater af naar zee. Overal hoort men het geruis van grote en kleine watervallen. Inhammen van de oceaan dringen op sommige plaatsen wel 40 tot 50 mijl het land binnen. Op een enkel dorp van de Coast-Range indianen en hier en daar een trappershut na, was hier tot voor enkele jaren nauwelijks iets van het bestaan van mensen te bespeu ren. De bruine en de zwarte beer leef den hier als onbetwiste heersers. Dat er niet veel mensen woonden, is heel goed te begrijpen als men weet dat hier per jaar ongeveer anderhalve meter water valt. In het voorjaar en de herfst regent het soms drie of vier weken aan één stuk en 's zomers beslist elke week een etmaal. Regent het niet en is het zonnig, dan wordt de bewoner geplaagd en gebeten door duizenden muggen en vliegen van allerlei soort. Van oktober tot maart is het winter en dan ligt er zo ongeveer tien tot twaalf meter sneeuw afgewisseld met regen water. Vriezen doet het niet zo hard, gemiddeld twaalf tot achttien graden. De indianen noemen dit land Kitamaat, in het Engels is het verbasterd tot Kita- mat, maar het wil zeggen „land van re gen en sneeuw". Dit is nu niet direct 'n aantrekkelijke naam voor b.v. een emi grant om te zeggen „daar ga ik me ves tigen". En toch heeft de „Aluminium Company of Canada Limited" nu vijf jaar geleden hier een plaats uitgezocht om een nieuwe aluminiumsmelter neer te zetten en een stad te bouwen voor de arbeiders. In deze schijnbaar door iedereen ge meden streek waren n.l. ondanks het slechte klimaat en de grote afgelegen heid enkele doorslaggevende voordelen te behalen; het smeltende sneeuwwater kan op een goedkope manier de energie leveren om elektriciteit op te wekken en hier is een inham van de oceaan de „Douglas Channel", die zo diep en breed is, dat de grootste zeeschepen er door kunnen. Een ander groot voordeel is dat het nooit dichtvriest. De Aluminium Company of Canada, kortweg Alcan genoemd, heeft hier toen een groot gebied opgekocht en is inmid dels met de ontginning begonnen. In de eerste plaats moest er voor elek triciteit gezorgd worden. Daarvoor heb- en ze midden in de bergen het z.g. Kemano-dorp gebouwd. Door twee tun nels door de bergen te boren van elk tien mijl lang, welke langs de gletsjers lopen en zo het water opvangen en ver enigen is bereikt, dat hier de krachtig ste elektriciteitscentrale van Noord- Amerika staat. Er moest echter nog veel meer ge beuren: er moest een haven komen. Het aluminiumerts wordt n.l. geïmporteerd uit Jamaica, Nieuw-Guinea en andere warme landen. Verder een smelter en kampen, waar de mensen voorlopig kon tje. Foto's worden ingeplakt, kaarten en bonnetjes en folders. En dan. denkt u nog vaak terug aan uw vakantie en bent u dankbaar voor alles wat u hebt mogen genieten. I n g r i d. FEUILLETON door J. G. J. Bax 37. „Toch", hield Gijs vol en geheimzin nig lachend vervolgde hij: ,,U ken er toch lekker niks meer an doen, want ik heb al an uw adres laten sturen". „Aan mijn adres?" „Ja, Aai had prachtige spulletjes aan boord en daar was iets bij, dat net reuze geschikt voor dokter was, dat heb ik gereserveerd en nou is het al onderweg met de boot". Triomfantelijk zag hij de dokter aan. „Wat dan Gijs?" klonk het nu toch nieuwsgierig. „Dat zeg ik niet, dat moet een verrassing blijven". „Zo", mompelde de dokter, die deed of hii kwaad was. „Het zal mij benieu wen". HOOFDSTUK 19. „Zouden ze ruzie gehad hebben?" „Ik weet het niet, hoofdzaak is dat-ie einde lijk verstandig geworden is". „Nee man ik denk dat het met verstand niet veel te maken heeft, als je het mij vraagt, geloof ik eerder dat Marietje het zelf afgemaakt heeft". Ongelovig keek de boer van zijn boeken op. „Zou je denken? In elk geval mogen wij blij zijn, dat het zo gelopen is. Ik had altijd wel gedacht dat het haar alleen om het geld te doen was". „Dat zou ik toch niet durven be weren". „Het is anders wel toevallig, dat het nu afgeraakt is". „Hoezo toevallig?" „Waarschijnlijk wist ze van Jacob, dat hij plan had er uit te gaan, dus geen boerin en vind jij het soms niet toevallig dat ze met die Rinus gaat, nou die voor zijn eigen begonnen is?" „Ach, wat die Rinus betreft, geloof ik toch dat je haar verkeerd beoordeelt, ik weet van Gerda dat ze die jongen van kind af aan al kent. Nee, laten we niet lichtvaardig oordelen, ik had ze niet graag als schoondochter gehad, dat is waar, maar dat ze slecht is of bepaalde bedoelingen had wil er bij mij toch niet in". „Geloof jij dat hij er werkelijk uitgegaan was?" „Ja, vast en zeker, ik weet het zelf van Giessen. Hij heeft mij op de hoogte laten stellen dat Jacob met hem bezig was, hij vond het zijn plicht mij te waarschuwen" „Was dan alles al in orde gemaakt?" „Ja, dat is te zeggen, Jacob kon komen als hij wou maar er was nog niks afge sproken". „Had jij hem laten gaan?" „Vast!" „En ik dan?" „Jij?" „Ja, het is toch ook mijn jongen". „Had jij gewild, dat hij met die Ma- rietje trouwde?" „Nee, maar het huis uit en misschien nooit meer. „Laten we er verder maar niet meer over praten, het is gelukkig niet meer nodig". De boer ging weer met zijn boeken verder. Het was maandagmorgen en die ochtend besteedde hij meestal aan het bijhouden van zijn boeken. Zij zaten in de goeie kamer, de boerin hield hem dan altijd gezelschap, zij bespraken verschillende dingen over het bedrijf en ook persoon lijke aangelegenheden, waar anders wei nig gelegenheid voor was. Zij zaten mid den in de bietencampagne, de laatste oogst van het jaar. De anderen waren allen op het land, behalve de jongste meid, die met de was bezig was. Stil zat de vrouw te peinzen, het deed haar pijn te weten, dat haar jongen verdriet had, ook al was het voor alle maal beter, dat het nu uit was. Zou zij zich werkelijk in dat meisje vergist heb ben? Gerda had nooit anders dan goed van haar gesproken. Zij zelf had haar gedurende de tijd dat zij bij haar zwa ger was, vaak ontmoet, en zij moest eer lijk bekennen, dat zij ook op haar een goede indruk had gemaakt. En zou zij nu ineens met die Rinus, omdat die nu een eigen tuin had? Zou zij het werkelijk al leen met Jacob hebben aangelegd, in de hoop dat zij hier boerin zou worden? Enkel maar berekening? En als dat zo was, hadden zij dan het recht dit te veroordelen, werden zij dan eigenlijk niet met gelijke munt betaald? Zeker, Jaap meende het goed en zij zou altijd aan zijn zijde staan, maar hadden zij rekening gehouden met de gevoelens van Jacob? Dat het nu anders was ge lopen dan zij hadden gedacht, deed aan het feit niets af dat haar jongen de deur gewezen was omdat hij met een meisje was gekomen, dat in hun berekeningen niet paste. Hier werd zij in haar verpeinzingen gestoord door de boer die zijn boeken dichtsloeg- „Zo, dat is gebeurd, ik ga eens naar het land". „Moet je eerst niet een bakkie koffie?" „Best" In de keuken schonk zij haar man een kop koffie" in. Anne was in de bijkeuken met de was bezig, luid zingend stond zij te boenen. „Kom je ook koffie drinken?" vroeg de boerin. „Jawel, even nog die paar stuk- „BIJ ONS IN DE PRINS Is slechts eenmaal in de afgelopen kampweken „Bij ons in de Jordaan" ge zongen en dan nog maar een heel klein pietsie van dat „hartverheffende" lied. Zelfs toen een het waagde om „Geef mij naar Amsterdam" in te zetten, werd on middellijk zijn mond gesnoerd met een. „Wij zwerven zo graag door het Hol landse land"! In dit geval bedoelde ze natuurlijk Texel, want ze hebben ge zworven door onze heerlijke vrije duinen. Wat hebben ze genoten de vorige week, vgoral de werkende jongens van 17-18 jaar die per fiets naar Texel zijn geko men. Wat een buitengewone medewer king van verschillende landbouwers bij ons in de Prins, als er speurtochten wer den uitgezet. Nee, de vossen zaten niet alleen in een hooiberg, maar zelfs onder de koeien tijdens het melken. Toen een groep meisjes misleid door de gewezen grasweg verkeerd waren gelopen heeft de heer Bakker, van Alexanderhoeve, hen over de sloot geholpen. Een en an der werd natuurlijk op de gevoelige plaat vastgelegd, om een ouderwetse uitdruk king te gebruiken. Zij die mogelijk verleden week zo tegen het middernachtelijk uur op een paar duintoppen twee geheimzinnige lichten hebben gezien, hebben weinig kunnen vermoeden, dat daar een bank roof plaats vond. 'k Weet niet of dit spel geïnspireerd was door de sensationele 55.000,Feit is, dat rovers en be roofden in broederlijke stilzwijgendheid na afloop ons kamp binnenslopen. Nie mand heeft iets gemerkt van de mis daad, welke zich' aan de Mokbaai af speelde. We hadden dit keer nog al eens doktershulp nodig voor een paar rake infectie-gevalletjes en een ander pa tientje moesten we helaas naar Amster dam brengen. Maar onder grote vreugde van de kampgenoten is hij na 5 dagen weer in ons midden teruggekeerd. Dokter Schalkwijk hartelijk dank voor zijn, op bijzondere wijze verleende hulp in deze aan patientjes en J.L. huis verricht. De tocht met de oudere jeugd naar Vlieland een hele dag, bleek een goede den wonen en een stad. Er is hier toen vreselijk hard gewerkt. Nu, na vijf jaar, zijn de bomen opge ruimd, wegen aangelegd en voor een groot deel geasfalteerd. Er staat een groot deel van de stad overeind met tuin tjes voor en achter de huizen. Er zijn scholen, kerken, winkels. Een hotel en een gemeentehuis, een politiebureau, een bioscoop, een spoorwegstation ende grootste biertapperij van Canada. Nog liggen op sommige plaatsen het zand en gerooide bomen op hopen en moet de wandelaar wel op laarzen lopen, maar wie hier over vijf of zes jaar komt, kan er op rekenen in de modernste stad van Amerika te zijn, waar iedereen een eigen huis en een auto heeft, wat nu al zo is en waar de hoogste lonen van Canada worden uitbetaald. De haven moet nog vergroot worden De smelter moet met twee derde worden uitgebreid. Volgend jaar komt er een nieuw werkliedenkamp bij en 'n hospi taal. Voor 1960 moet er een houtzaag molen klaar zijn, 3 houtverwerkingsfa brieken en een papierfabriek. Ja, er is volop werkgelegenheid hier. Wie echter meent dat Canadezen Kitimat bouwen heeft het mis: het wordt gebouwd met kapitaal uit de U.S.A. en de mensen, die er leven en werken komen uit elk land, behalve uit Canada. Er worden hier veertig talen gespro ken en er lopen mensen van zestig na tionaliteiten rond. Zelfs Texel is dik vertegenwoordigd, n.l. fam. Vonk, Ger- rit Westdorp, Piet v.d. Wetering, Koos Haarsma en ondergetekende. Dat de wildernis nog maar pas is overwonnen bewijst wel het verhaal, dat Piet v.d. Wetering me vertelde. Toen hij vorig jaar eens midden in de nacht uit bed moest voor 'n karweitje buitenshuis, waren twee jonge zwarte beertjes onder zijn raam aan het spelen. Een andere keer stapte een grote zwarte beer een café in, netjes door de deur. De bezoe kers stapten er door het raam uit Ik besluit met nog te vermelden, dat de Alcan geen spijt van haar initiatief heeft gehad. De bouw van Kemano kost te zevenentwintig miljoen dollar en na 5 maanden draaien was het afgeschreven. Met dank aan de redaktie en familie en bekenden groetend, teken ik met D. J. BAKKER P. H.zn. stunt te zijn, hetgeen niets te maken heeft met de straaljagerstunts op de Vliehors. Echt leuk, als je met dat hak- kepoffer-bootje daar aan komt en je wordt begroet met vuurwerk, welke die guitige piloten in de vorm van raketten boven onze hoofden loslaten.... Dan kom je zo recht in de vakantiestemrning. Een ander evenement was, toen al onze kampbewoners naar Den Hoorn trokken om op het sportterrein van de Zwaluwen een wedstrijd te spelen tegen een »Hoornse-Prins"-combinatie. Nu praten we niet over de overwinning van onze jongens, maar wel over de sportie ve, gezellige avond die de Jordaanjeugd beleefde. Ondergetekende werd toen hij het veld betrad met z'n jordanezen be groet door Ds. Van Rhijn en ontving di rect al een ruiker bloemen. Helaas moet ik tot mijn schande bekennen, daï deze vriendelijke attentie waarschijnlijk nog in de kleedkamer is achtergebleven. De limonade-sprits-combinatie, is ech ter niet vergeten en vond bij spelers en jeugdige schare een gretig onthaal. Har telijk dank bestuur Zwaluwen, voor de verleende gastvrijheid. Zij nog vermeld, dat Ds. Van Rhijn niet alleen temidden der Jordaanjeugd voetbalde, maar dat hij zelfs op de kansel niet kon nalaten de match in z'n preek te verwerken. Ove rigens tot bijzondere stichting der jor- daners, waarbij enkelen naarstiglijk in formeerden of die preek-meneer dezelfde was van het voetbalveld. Tenslotte, mocht men in de buurt van een cafétaria een opstootje zien, veront rust u dan niet. De jepgd wordt alleen maar getracteerd. Waarvan acte! Schreuder, J. L.-huis TEXELSE MARKT Aangevoerd maandag 5 augustus 1957: 200 lammeren 45—65; 6 pinken 400— 500; 50 biggen 4555; 6 schrammen 60 85. „ARBEIDSRESERVE" Texel telde op 3 augustus 28 manne lijke werklozen. Zij staan als „manne lijke arbeidsreserve" geregistreerd bij het Arbeidsbureau. In het gehele gewest wordt niet ge rept van „vrouwelijke arbeidsreserve", die bestaat momenteel immers niet, ja, men komt nog steeds, en met name in de seizoenplaatsen, vrouwelijke arbeids krachten tekort. Op Texel bleef het aanbod van man nen vrijwel op hetzelfde niveau. Verge leken met vorig jaar is het aanbod echter belangrijk hoger (minder ruilverkave ling). Vraag is er naar timmerlieden, als mede naar metaalbewerkers. AGENDA VAN DE CULTURELE RAAD Woensdag 7 augustus Den Burg, „Wezentuin", Amateursavond Ver. voor Volksfeesten en Texelse Folklore. Den Burg, Oudheidskamer, vanaf 8 uur n.m. gecostumeerde demonstraties. Donderdag 8 augustus Den Burg, „Oranjeboom", Rederijkers kamer UDI voert op het toneelstuk „Rivalen". De Cocksdorp, 7 uur Kinderspelen en lampionoptocht. Vrijdag 9 augustus Den Burg, „Oranjeboom", Vertoning Texelfilm. Zaterdag 10 augustus Den Burg, „Wezentuin", Gezamenlijk concert door de Texelse koren en korpsen BOERDERIJBRANDEN IN JUNI In juni zijn 29 boerderijbranden voor gekomen, waarbij de boerderij vernield of zwaar beschadigd werd. Twee van deze branden kwamen voor in Gronin gen; één in Friesland, één in Drenthe; vier in Overijssel; vier in Gelderland; twee in Utrecht; twee in Noord-Holland; twee in Zeeland; negen in Noord-Brabant en twee in Limburg. De directe schade door deze branden aangericht wordt geraamd op 1.604.510. Acht van deze branden werden veroor zaakt door het spelen met vuur; één door petroleumstel; zeven door blikseminslag; één door gordijnen nabij brandend gas- comfoor; één door schoorsteen; één door zelfontbranding van bestrijdingsmidde len; één door afbranden van verf; één door onvoorzichtigheid met vuur; één door bromfiets; terwijl in zeven gevallen de oorzaak onbekend bleef. Bij deze branden zijn 22 koeien, 108 varkens en 528 stuks pluimvee omgeko men. ken uitboenen". Terug aan tafel vatte de boerin het gesprek weer op. Anne, een struise meid, de mouwen hoog opgestroopt, een rood gezicht van de stoom, ging op kousevoeten naar de halfduistere keuken. Het was somber, regenachtig weer, alleen op de tafel, waaraan de boer en zijn vrouw waren gezeten, viel wat licht. Op de drempel van de keuken bleef Anne staan. Verstond zij goed? Ja, zij hadden het over Jacob. Nieuwsgierig luisterde zij toe, misschien kon zij nu iets te weten komen. Dat het met de jon ge boer en Marietje uit was, wist zij, maar de reden? Zou Jacob het zelf, of zou de ouwe toch zijn zin hebben door gedreven. Nu hadden zij het over Rinus, dat wisten zij dus ook al. Zij hield haar adem in om geen woord te verliezen. „Nee", hoorde zij de zware stem van de boer. „Dat weet ik ook niet, maar in elk geval is het net op tijd gebeurd". „Op tijd?" hoorde ze de boerin hierop vra gen. „Ja" ging de boer voort, „anders had ze die Rinus vast niet genomen. Als ik toen al geweten had, dat ze met die Rinus ging en het afgemaakt had, omdat hij maar knecht was, had ik hem zelf graag en al veel eerder geholpen, dan was ze zeker niet met Jacob begonnen". Ja", hoorde zij de boerin instemmend antwoorden, dat zou ons veel ellende bespaard hebben". Omdat de boer opstond en zij vreesde betrapt te worden, ging Anne weer gauw het washok binnen, zodoende hoorde zij niet, dat de boerin nog zei: „Gelukkig maar, dat een ander het nu gedaan heeft, hoewel ik nog steeds niet kan geloven dat Marietje. Wie kan die jongen toch geholpen hebben?" „Ach, wat kan ons dat nou schelen, ik denk dat de notaris iemand gevonden heeft. Nu ik ga; „doe je jekker aan, man, het is vies weer". „Ja, echt bieten weertje!" Nadat de boer gegaan was, riep de boerin: „Kom je Anne?" De meid was nog geheel vervuld van het geweldige nieuws, dat zij zo juist gehoord had. Wie had dat kunnen denken? Zo'n brave boer, dat had-ie toch maar weer fijn voor mekaar. Ja, als je maar rijk en machtig bent, dan mag je alles en dat tegen je eigen zoon! Zij moest goed ont houden wat-ie had gezegd, ja, zo was het: „Als-ie toen geweten had, had hij hem zelfs graag eerder geholpen". Zo, dus dat was de onbekende weldoener van Rinus, nou mooi was het, dat moest ze zeggen. Maar goed, dat haar niet veel verborgen bleef, je kon nooit weten hoe het haar nog eens te pas kon komen. De boer had intussen in de deel zijn jekker aangeschoten en ging nu door de hof, waar alles droop van het vocht. Het was herfst, de bladeren aan de vrucht bomen waren reeds verschrompeld, aan de zwaar afhangende takken blonken de door de regen schoon gepoetste appels en peren, die dicht aaneengedrongen de trieste sombere hof inkeken. Naast de tas, hoog opgestapeld, een berg glibbe rige bieten, geweldige knollen, die later in de schuit van de suikerfabriek zouden worden geladen. In de tas, tot hoog aan het dak zakken met graan en pakken stro.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1957 | | pagina 4