g
Veranderingen op het gebied van het
Landbouwonderwijs
Als wij vergaderen
Gijs de Peur
WACHTEN
duurt altijd lang!
Ieder jaar, voordat de landbouwschool
begin, moet een leerplan worden opge
maakt. Om de grote veranderingen, die
er in de loop der tijden zijn gekomen in
dit schema te demonstreren, drukken
we eerst af het leerplan voor het eerste
schooljaar (1928-1929) en daarna voor het
dertigste schooljaar (1957-1958).
Eerste leerplan voor de L.L.S. te Texel
Vakken Aantal uren
klasse I II III IV
Nederlands 80 40
Rekenen 80 40
Aardrijkskunde 40 10
Geschiedenis 40 10
Scheikunde 40 40 15
Natuurkunde 40 10 15
Plantkunde en plantenteelt
40 20 24 24
Dierkunde 20 20
Veeteelt 36 36
Zuivelbereiding 12 24
Kennis van de Grond 36
Bemestingsleer 12 24
Pluimveeteelt 20 10
Boekhouden 18
Bedrijfsleer 24
Totaal aantal lesuren per jaar
400 200 150 150
Aantal schooldagen per week
2 111
Aantal weken dat les gegeven wordt:
40 40 30 30
Aantal vaste leerkrachten 1 (Hoofd)
Aantal vakleerkrachten 1 (Veearts).
Godsdienst wordt bovendien gegeven
door kapelaan aan klasse I en II.
Ter vergelijking volgt nu:
Dertigste leerplan voor de L.L.S. Texel:
AGENDA VAN DE
CULTURELE RAAD
Donderdag 29 augustus
Den Burg „Oranjeboom", Toneelvereni
ging „Het Masker" voert op „Narcose".
Vrijdag 30 augustus
Den Burg, Oranjeboom, Texelfilm.
Zaterdag 31 augustus
Den Burg, lampionoptocht Koninklijk
Texels Fanfarecorps.
BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
ingaande 27 augustus 1957
Werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 10.25 13.05
15.30 18.10
Van Den Helder: 6.30 9.20 11.40 14.20
16.45 19.35
Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
Van Texel: 7.40 10.25 16.00 18.25
Van Den Helder: 9.20 11.30 17.15 19.30
NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA
Vakken Aantal uren
klasse B I II III
Nederlands 160 120 90 60
Engels 80 80 60 60
Geschiedenis 40 40
Aardrijkskunde 40 40 30
Biologie 120 80
Rekenen 80 40
Stelkunde 80 80 60 30
Meetkunde 40 40 30 30
Natuurkunde en praktijk 120 80 30
Scheikunde 80 30 30
Vakkennis, praktijk en theorie
160 180 180
Handvaardigheid {timmeren en metselen)
200 120 90
Praktijkonderwijs (mechanisatie en
veeteelt) 90 90
Boekhouden 40 30 30
Tekenen 80 40
Muziek en roostervrij 80 80 30 30
Diverse (Godsdienst) 40 40 30 30
Maatschappij kennis 40 40 30
Lichamelijke opvoeding 80 80 60 30
Totaal aantal lesuren per jaar
1280 1280 840 630
Aantal schooldagen per week
5 5 4 3
Aantal weken dat les gegeven wordt:
40 40 30 30
Aantal vaste leerkrachten 3 (Hoofd en
2 vaste leerkrachten).
Aantal vakleerkrachten 4 (voor gymna
stiek, handvaardigheid, mechanisatie en
veeteelt).
Godsdienst wordt gegeven door kapelaan
aan alle klassen.
FILMNIEUWS:
Pimba gleed van Bombers' rug af
Zijn ze dan toch op de verkeerde weg?
Pimba wil al bijna teruggaan maar be
denkt dan, dat hij zijn vader wel eens
over de grote rivier heeft horen spreken.
Natuurlijk, hier moet hij over, dan zal
hij zeker spoedig thuis zijn! Kom mee,
Bombas, roep Pimba en hij leidt de oli
fant naar het water. Maar Bombas is nog
onrustiger geworden. Dit is, wat hij heeft
geroken, water! En Bombas heeft zo
veel water nog nooit gezien. Zoals paar
den door een onverklaarbare oorzaak al
tijd geneigd zijn, een brand in te rem
men, zo stort Bombas zich, voor Pimba
goed weet wat er gebeurt, met geweld
in de rivier. Bari is nog bijtijds op de
grond kunnen springen, maar Pimba
glijdt in de stroom. Bombas, Bombas gilt
de jongen angstig en hij probeert, zwem
mend de olifant te bereiken. Maar het
arme dier gaat zo te keer, dat hij niet
dicht in de buurt durft te komen. Bo
vendien wordt hij door de snelstromende
rivier meegenomen.
„ARTIESTENBLOED"
(Zo vader, zo Zoon).
De welbekende Duitse filmster Heinz
Rühmann heeft hier de rol van muzikale
clown, die zijn baan heeft opgegeven en
nu een winkeltje drijft, op zich genomen.
Na de scheiding van zijn vrouw heeft hij
zich met hart en ziel verknocht aan zijn
zoontje. Door dit zoontje komt hij weer
op de planken en samen hebben zij een
daverend succes. De moeder echter stelt,
nu zij weer gaat trouwen, pogingen in
het werk om haar zoontje terug te krij
gen. Als de clown dit verneemt trekt hij
weg in een artistenwagen. Toch moet de
vader zijn kind afstaan en moet hij alleen
zijn contracten afwerken In de laatste
meters van de film zien we de clown
optreden voor een stampvolle zaal,
waarin ook zijn zoontje zit, vergezeld
van zijn moeder en haar verloofde.
Als U van een ietwat sentimentele,
maar verder goede Duitse film houdt,
raden wij U aan deze film te gaan zien.'
PORT AFRIQUE
Rip Reardon vindt bij thuiskomst te
Port Afrique zijn vrouw Georgette dood
geschoten. Zijn vriend, kolonel Moussac,
maakt bekend, dat het zelfmoord ge
weest is, in de hoop dat de moordenaar
zich daardoor bloot zal geven. Rip-zelf
ontdekt dat Georgette in contact gestaan
heeft met de cabaret-exploitant Nino en
hij probeert deze uit te horen. In het
cabaret leert Rip het zangeresje Ynez
kennen, dat bij zijn vrouw heeft inge
woond. Het tweetal vat sympathie voor
elkaar op. Maar als Rip ontdekt, dat 'n
kostbaar collier van zijn vrouw verdwe-
nen is, gaat hij Ynez verdenken. Zelfs 'n
moordaanslag, die op hem gepleegd
i 'wordt, rekent hij haar aan.
Ynez, diép gekrenkt, wil uit Port
I Afrique weg en vraagt Moussac haar pa-
i pieren in orde te maken. Maar Moussac,
j voelend dat Ynez de juiste vrouw voor
Rip is, weigert. De moordaanslag brengt
hem trouwens op een nieuw spoor: Geor
gette blijkt gedood door de vrouw van
Rips compagnon Blackton, omdat zij
probeerde deze in te palmen. Het nieuws
is schokkend voor Rip, maar Ynez staat
gereed hem te troosten.
Nederlands nieuws
j O.a.; Het spoorwegongeluk bij Woensel;
Nieuwe IJ-oeververbinding in Amster
dam nadert voltooiing; Nederlandse Ath-
1 letiek-kampioenschappen in Den Haag;
„Schatgraven" aan het Noordwijkse
strand; Het „Striekiezer" van stal ge
haald, laatste seizoen van antieke stoom-
„WENS EN WERKELIJKHEID"
Algemene cursus voor vrouwelijke
deelnemers van 16-28 september 1957
op de volkshogeschool ,,'t Oude Hof" te
Bergen N.H.
Ieder mens heeft zijn verlangens. Nooit
komen deze wensen overeen met de
werkelijkheid - anders zouden het geen
wensen meer zijn - maar wel kan men
trachten ze in de toekomst te verwezen
lijken!
Dit vraagt veel inspanning, zelfbeheer
sing, doorzettingsvermogen en inzicht.
De tijd staat namelijk niet stil en de
situatie waarin we leven en zelfs onze ge-
dachtenwereld veranderen voortdurend.
In overeenstemming met deze ontwik
keling kunnen ook onze idealen en ver
langens zich wijzigen, kunnen oude ver
dwijnen en nieuwe ontstaan. Soms zien
we plotseling andere mogelijkheden om
ze waar te maken of komen we tot de
ontdekking, dat onze idealen dwaas of
verkeerd zijn en vormen wij heel andere.
Het is dus belangrijk de werkelijkheid
in het oog te houden en een inzicht te
hebben in de eigen tijd en het eigen le
ven, naast dat van de ander. Eerst dan
kan men duidelijk zijn wensen bepalen en
de mogelijkheden zien om er naar toe te
werken.
Om dit inzicht te verrijken zullen wij
in deze cursus met elkaar van gedachten
wisselen over de volgende onderwerpen:
is onze tijd een tijd voor idealen?
ik wou dat ik was, zoals ik dacht dat
ik was.
de werkelijkheid van die andere 1200
miljoen (in onderontwikkelde gebieden);
het verlanglijstje van de Nederlander.
van vervulde wens tot werkelijkheid
(betreffende de rechten van de vrouw);
kunst een eigen realiteit?
de werkelijkheid van de droomfabriek.
van luchtkasteel tot eigen huis.
tussen Dior en C A.
Europa één, een vrome wens?
Het zal niet bij praten blijven, een ex
cursie staat ook op het programma en
verder praktische aktiviteiten als:
vrije expressie door woord en gebaar;
handenarbeid of bloemenschikken;
zingen en dansen;
wandelen en sporten;
werk in huis en tuin.
Zakelijke gegevens.
Elke jonge vrouw met belangstelling
voor deze cursus is welkom. De enige
voorwaarde is de minimum leeftijd van
18 jaar.
Het leven qp de volkshogeschool is
eenvoudig. De cursisten slapen op kamers
voor 8 personen en ieder helpt mee met
het werk in huis en tuin. Het weekend
wordt ook op de volkshogeschool door
gebracht. De zaterdagmiddag wordt vrij
gehouden en zondagmorgen is er de ge
legenheid tot kerkgang, terwijl de zon
dag ook verder een bijzonder karakter
draagt. De deelneemsters kunnen hun
verloofde of echtgenoot uitnodigen om
het weekend mee te maken.
De deelneemsters moeten zelf lakens,
sloop toiletgerei, schort, stevige wandel
schoenen meenemen. Het meenemen en
bespelen van muziekinstrumenten zal de
stemming verhogen.
Men kan zich voor deze cursus opge
ven aan de Volkshogeschool te Bergen
N.H., met vermelding van naam, adres,
woonplaats, beroep en geboortedatum.
Na ontvangst sturen wij U een beves
tiging. Enige tijd voor aanvang van de
cursus krijgt iedere deelneemster de
verdere praktische mededelingen en
zo mogelijk - een uitgewerkt programma.
De kosten voor de cursus bedragen
57,50, alles inbegrepen. Zij die deze
cursus zelf moeten betalen en voor wie
dit bedrag een bezwaar vormt, kunnen in
aanmerking komen voor een reductie.
tram Doetinchem-Doesburg; Familie
voetbal-interland in Etten-Leur.
Wereldnieuws
O.a.: Twee spoorwegrampen in Neder
land; Meer dieren - meer zorgen: Dieren-
telling in een Canadees natuurreservaat;
De onafhankelijkheid van Malakka ge
proclameerd; Chroestsjev in Oost-Berlijn;
Voedsel afwerpen voor de geleerden aan
de Zuidpool; Een geheimpje van een
Romeinse fontein; Jan Derksen wereld
kampioen sprint te Luik.
Stemmen.
Met het stemmen op diverse vergade
ringen wordt nogal eens een handje ge
licht. Vaak meer uit gemakzucht of on
wetendheid dan met boosaardige opzet.
Het algemene gebruik om over perso
nen schriftelijk te stemmen vervangt
men gemakshalve vaak door stemmen
„bij acclamatie". Dat is een gevaarlijke
procedure en daarmee doet men de le
den in hun rechten tekort. Immers in
zo'n geval moet een lid schriftelijke stem
ming vragen. Doet hij dat, dan denkt
men: hij hééft zeker wat tegen de can-
didaat, en sluipt een persoonlijk element
binnen, terwijl het betrokken lid alleen
vraagt wat hem rechtens toekomt.
Niemand moet voor zijn fatsoen, of
om scheve blikken te voorkomen, wor
den gedwongen bij acclamatie te stem
men tégen zijn wil. Een bestuur doet dan
ook het beste niet toe te geven aan ge
makzucht, maar zich simpel vast te
klemmen aan het artikel van het regle
ment dat over personen schriftelijke
stemming eist.
Rekening dient men ook te houden met
het reglementaire „quotum". Er kunnen
besluiten worden genomen, waarvoor 'n
bepaald aantal leden aanwezig moet
zijn. Zijn ze er niet, dan moet men de
behandeling uitstellen tot een volgende
vergadering, waar dan ongeacht het aan
tal aanwezigen het besluit (bv. statuten
wijziging) kan worden genomen.
Het is ook zeer wenselijk, liefst dient
men dit reglementair vast te leggen, dat
de leden vóór de vergadering de agenda
toegestuurd krijgen, waarop de te behan
delen onderwerpen zijn vermeld. Dan
staan ze niet voor een verrassing, die
hen wel eens onaangenaam zou kunnen
treffen, met al de gevolgen daarvan.
Ook over het begrip „meerderheid"
MOND- EN
KLAUWZEERBESTRIJDING
In West-Europa heerst sinds maanden
in verschillende landen mond- en klauw
zeer.
Uit de maandelijkse overzichten van
het Office International des Epizooties te
Parijs blijkt, dat er bijvoorbeeld op 15
maart 1957 in West-Duitsland op 492 be
drijven mond- en klauwzeer heerste. En
op 28 februari 1957 waren er in Frank
rijk 4.305 bedrijven aangetast met 26.908
runderen, 2.334 schapen en geiten en
4.904 varkens. Per 1 maart 1957 waren
er in Italië in 356 gemeenten 506 bedrij
ven besmet. In Engeland, waar men niet
wil enten, werden er in de maand maart
1957 938 dieren afgeslacht afkomstig uit
4 graafschappen.
Overzien we de toestand in Nederland
dan is er inderdaad vanaf 1 januari 1957
een enkel sporadisch geval van mond
en kluawzeer geweest en hoofdzakelijk
bij jonge runderen of bij varkens.
Het lijdt geen twijfel, dat we deze
gunstige toestand te danken hebben aan
de jaarlijks wederkerende massa-enting.
Door deze enting verzekeren wij onze
rundveestapel een behoorlijke en be
trouwbare immuniteit of weerstand tegen
het zo terecht gevreesde mond- en
klauwzeer.
Maar, gezien de berichten uit de ons
omringende landen, ligt deze vijand nog
steeds op de loer. Wij zullen dus „wak
ker" moeten blijven.
Daarom wil ik er nog eens aan her
inneren, dat voor ieder rund, ouder dan
twee maanden, bij aanvoer op 'n markt,
tentoonstelling, keuring, verkoping of
soortgelijke verzamelplaats, een bewijs
van enting nodig is.
Na 1 september 1957 geldt voor de
öp of na 1 januari 1956 geboren runde
ren (dus ook voor de graskalveren) dat
de enting tegen mond- en klauwzeer ten
hoogste 4 maanden en tenminste 14 da
gen geleden moet hebben plaats gevon
den, want anders mag de dierenarts voor
een dergelijk jong rund geen entvcrkla-
ring afgeven.
Dat is dus dezelfde regeling als in
1956.
D. REMPT,
Directeur gezondheidsdienst voor Dieren,
Alkmaar.
FEUILLETON
door J. G. J. Bax
42. En mocht zij dat, had zij daar recht
toe? Nee, Jacob was niet nuchter ge
weest toen hij haar met leedvermaak
zijn verbijsterende onthullingen had ge
daan. Wat dan, met de notaris praten
had geen zin, die zou haar uitlachen. O,
die onzekerheid, als zij Rinus eens open
hartig bekende wat Jacob haar had
gezegd, zou dat niet het beste en eer
lijkste zijn? Maar zou dat niet tegelijk
een bevestiging zijn, dat zij aan hem had
getwijfeld? Ja, daarvoor was het nu te
laat, want hij zou het ongetwijfeld ver
dacht vinden dat zij hem er zo vaak naar
had gevraagd. Zij moest dan maar zwij
gen en afwachten, eens zou de waarheid
wel aan het licht komen. Als het dan
maar niet te laat was, want hun trouw
plannen hadden al vastere vorm aange
nomen. De datum was nog wel niet be
paald, maar van het voorjaar toch en
dat was al heel gauw. Hoe gelukkig was
zij in dit vooruitzicht geweest! Alles was
geregeld, zij zouden tijdelijk in het huis
je van moeder trekken, het laten op
knappen en wat meubeltjes kopen. Zijn
moeder ging bij een zuster van haar in
wonen. Wat heerlijk zou het zijn, zij
bleef dan gezellig dicht bij moeder. En
dan plotseling dat verschrikkelijke dat
Rinus haar bedrogen zou hebben, want
als het waar was, zou zij nooit met hem
kunnen trouwen, zij zou hem dan nooit
meer vertrouwen. Dit alles overdacht zij,
terwijl zij met koffie onderweg naar de
tuin was.
Rinus had het druk, de dagen waren
maar kort en alles moest nu schoon wor
den gehouden. Uren lang lag hij met de
knecht voorovergebogen het onkruid te
trekken. Elke dag bracht zij hem koffie,
die zij samen in de schuur opdronken.
Dit waren zijn gelukkigste uren, reikhal
zend zag hij elke morgen naar haar
komst uit. Vertrouwelijk dronken zij dan
samen koffie en bespraken hun plannen
voor de toekomst. Wel had hij gemeend
de laatste tijd een verandering te hebben
bespeurd, zij was stiller geworden en
kon hem soms zo peinzend aankijken. Hij
weet dit echter aan de op handen zijnde
grote gebeurtenis.
Die morgen had hij zich voorgenomen
haar eens te laten zien hoe het witlof al
uitliep en vol ongeduld stond hij telkens
op om te zien, of zij er nog niet aankwam.
Het was zacht weer voor de tijd van het
jaar en dan was het al gauw voorjaar,
en dan Hij kon zijn geluk niet ge
heel bevatten, het leek alles te mooi,
eigen baas en Marietje spoedig van hem,
wie had ooit kunnen denken, dat hij dit
nog eens bereiken zou? Daar zag hij zijn
meisje al aankomen, wat was zij toch
lief.
Opgewekt begroette hij haar en nadat
zij koffie hadden gedronken, stelde hij
haar voor nu toch eens te komen zien
hoe hard het witlof opgeschoten was.
Voorzichtig haalde hij het stro er af en
verwijderde het laagje aarde.
Vol trots toonde hij haar de eerste
jonge plantjes, die met hun blaadjes
dicht opgevouwen als toortsjes naast el
kaar stonden. Zachtjes maakte hij een
knol uit de aarde los en gaf hem Ma-
rietje in de hand, die vol bewondering
over de zachtgele blaadjes streek.
;,Zijn dit nu bladeren?" „Ja, omdat ze
geen licht krijgen en de knollen zo dicht
tegen elkaar staan, kunnen ze niet ont
wikkelen, zie je wel hoe de blaadjes in
elkaar gedraaid zitten?" „Ja, het is
prachtig en hoe lang duurt het nu tot ze
groot genoeg zijn?" „Een paar weekjes
nog maar en dan gaan de eerste naar de
veiling, dan gaan we geld verdienen,
Marietje!"
Als een kind zo blij wees hij in het
rond: „Dat zal wat opbrengen, maar de
eerste krijg jij, die zoek ik speciaal voor
jou uit!" „Ik lust ze misschien niet eens"
plaagde zij hem. „Wat. Een aanstaande
tuindersvrouw, die de kostbaarste pro
ducten van haar man niet lusten zou, je
moest je schamen!" „Goed, ik beloof het
je, weet je wat we moesten kunnen
doen?" „Ja, zeg maar op, dan gebeurt
het!" „Nee, serieus, we zouden de grote
onbekende, die jou zo fijn geholpen heeft,
het eerste maaltje moeten kunnen ge
ven, dat heeft-ie toch wel verdiend".
Lachend keek zij hem aan, maar lette
tevens angstvallig op, hoe hij op haar op
merking zou reageren. Nee, van schrik
was toch geen sprake en evenmin leek
hij verrast, eerder verwonderd. Hij was
inderdaad verwonderd, zij kwam de
laatste tijd telkens op die kwestie terug,
het was of zij met alle geweld wilde we
ten wie het was. Nu ja, ook hij had het
graag geweten, want het was geen aan
genaam gevoel van een onbekende hulp
te moeten aannemen, maar om er nu
steeds naar te blijven raden, het was nu
eenmaal zo. Daarom antwoordde hij
eveneens lachend: „Je bent toch een
echte vrouw, nieuwsgierig Aagje, wat
kan ons het eigenlijk schelen wie het is,
hij zal wel reden hebben om zo geheim
zinnig te doen".
„Ja, wat zou er toch wel achter ste
ken?" ging zij gretig hierop in. Zij kon
het nu eenmaal niet laten. „En dan had
ik je altijd nog willen vragen, hoe het nu
eigenlijk met die schuldbekentenis zit.
Je hebt toch moeten tekenen?" Op enigs
zins ongeduldige toon antwoordde Rinus:
„Ja, natuurlijk maar die stond op naam
van de notaris. Kom, Marietje, laten we
er maar niet verder naar raden, weet je
wat we doen konden?" „Nee?" klonk het
nieuwsgierig. „Het eerste maaltje aan
de notaris geven, dan kan die het aan
onze onbekende boer doorgeven!" „Boer?
Dus het is een boer?" „Maar kind, hoe
weet ik dat nou?" „Je zegt het toch zelf".
Dat zei ik zo maar hoe kan ik nu weten
of het een boer is, het kan net zo goed
de burgemeester of de notaris zelf zijn.
Laten we liever over wat anders praten"
Hij gaf haar een arm en nam haar mee
naar buiten. Langzaam liepen zij zwij
gend terug naar de schuur.
„Het wordt mijn tijd, Rinus". verbrak
het eerst het meisje de stilte. „Heb je
nu al een besluit genomen?" Hij hield
haar staande en dwong haar hem aan te
zien. Hoe graag had zij ja gezegd, maar
zij kon het niet. Met haar verjaardag had
zij willen trouwen, dat was al binnen 'n
maand. Elke dag opnieuw drong hij aan,
doch zij had nog steeds niet kunnen be
sluiten. Niet dat zij tegen het huwelijk
opzag, maar zij wilde toch zo graag eerst
zekerheid hebben, dat Rinus onschuldig
was. Hoe moest zij dit echter te weten
komen. Als ze het eens aan Gijs.Ja,
hieraan had zij al eens eerder gedacht,
die wist altijd alles en hem zou het zeker
gelukken vast te stellen wie het was
geweest. Van de week zou zij hem alles
vertellen en als hij er geen kans toe zag
heerst nogal eens verschil van mening
Men dient daarbij uit te gaan van tv/
regels:
1. alle besluiten worden genomen
volstrekte meerderheid der uitgebrach
geldige stSmmen.
2. blanco stemmen wordt als niet uitg
bracht beschouwd.
Geldig zijn dus alle stemmen na aftr
van de blanco's en de stemmen van
waarde.
Bij staking van stemmen over zak
wordt het voorstel geacht te zijn vt
worpen. Bij staking van stemmen o\
personen dient men tot loting over
gaan. Het gebruik om de oudste te k
zen is niet billijk. De oudsten zijn
immer de besten.
Om controle te hebben over de ste
ming is het bij grotere bijeenkomsten
gewenst, de bezoekers een presentie!
te doen tekenen. Dan weet men ook
iedereen heeft gestemd.
Stemmingen bij opstaan en zitti
blijven of bij handopsteken zijn waan
loos, tenzij men uit de discussies kan
gaan, dat een zeer grote meerderheid
verwachten is. Opstaan en zitten
psychologisch een bedenkelijke methcx
men blijft makkelijker zitten dan
men opstaat. Handige besturen hebb
dat wel eens uitgekiend, en er dankb;
gebruik van gemaakt!
Klevende bestuursleden.
Een probleem in tal van vereniging
vormen die bestuursleden, die het kk
men der jaren zelf niet bemerkt hebb
en van geen heengaan weten.
Het is natuurlijk voor hen een ha
gelag, een bestuur te moeten verlat
waarin ze vele jaren hebben zitting
had. Maar wijs zijn zij, die afscheid
men wanneer van alle kanten aandra
op hen wordt uitgeoefend om te blijv
Met het volle behoud van door hen vi
worven gezag en waardering zijn
straks in de ledenkring nog geziene
guren.
Uit kiesheid, piëteit, erkentelijkhi
voor vroegere verdiensten, ziet men
vaak tegenop, de ouderen duidelijk
maken, dat de jongere garde toch o
aan bod moet komen, wil men de noc
zakelijke „doorstroming" behouden.
Ook hier weer kan men zijn po
zeer vergemakkelijken door een duii
lijke regel te stellen.in de reglemt
ten!
Men kan daarin opnemen, dat ied
bestuurslid na het uitdienen van
bestuursperiode automatisch aftreedt
dan niet herkiesbaar is. De besten kom
er na hun „stille" jaar tóch weer in,
het kan geen kwaad dat zij ook ee
aan de andere kant van de groene ta
het verenigingsleven meemaken. I
bestuur heeft daarbij dikwijls aan h
een goede steun, soms nog méér
wanneer ze achter de bestuurstafel zo
den hebben gezeten!
Een zeer verdienstelijk bestuurslid,
zijn tijd gekomen acht, kan bij het ei
digen van zijn ambtstermijn zelf meó
delen dat hij het bijltje er bij neerle
Dat is voor hem altijd een veel prettig
afscheid, dan wanneer hij straks mc
ondervinden, dat men hem bij de ster
ming voorbijgaat.
Graag maakt men een uitzonden
voor voorzitters, die zo vaak „leven
ziel" van de vereniging zijn. Toch is o
voor de voorzitter, juist voor hem, 1
gevaar groot, dat hij te lang blijft zitt<
En voor de vereniging is het niet alti
goed, wanneer één persoon de jaren do
domineert en zijn stempel op de verei
ging drukt.
Het grote gevaar van de klevende b
stuurleden is, dat het de vereniging wei
houdt van kadervorming. Leden,
daarvoor de bekwaamheid hebben, mc
ten hun kans krijgen, de vereniging m
hun gaven van hoofd en hart te dienf
En onmisbaar is niemand!
(Nadruk verboden) Scriba.
(in een rij voor het loket)
Haalt daarom uw plaatsbewijzt
voor boot en trein in voorverkoc
bij de V.V.V.
zou hij haar zeker raad kunnen geve
Rinus moest dan nog maar een pa
dagjes geduld hebben.
Hij wist echter, dat hij beter deed ni
te veel aan te dringen Zuchtend vro
hij daarom: „Wanneer had je dan g
dacht, Marietje?" In het vooruitzicht
toch spoedig de waarheid te zullen h
ren, verzekerde zij hem: „Ik zal het
in elk geval deze week nog zeggei
„Goed dan, maar langer wacht ik ni<
Toe Marietje, laten we het nu met
verjaardag houden", smeekte hij. „M
schien", beloofde zij, „maar nu ga
hoor, jij moet ook aan je werk".
HOOFDSTUK 23.
GEHEEL ONBEWUST van de gev<
gen van zijn goedgemeende hulp
Rinus kwam Gijs van de notaris. Hij w!
blij, dat alles nu geregeld was, het Vi
niets mee om kapitalist te zijn. Toen
alleen nog maar met zijn oude broo
trommel te maken had, voelde hij zi
veel beter op zijn gemak. Wel had
het heerlijk gevonden anderen een pl
zier te doen. In de eerste plaats Rinu
die zou nu toch wel gauw gaan trouwe
het verwonderde hem, dat zij nog stee
geen besluit hadden genomen. Dan Arei
die had nu toch zijn nieuwe meubeltje
wel hadden zij erg tegengesputterd, ma
zij waren er toch maar wat mee in hii
schik. Om van Leen helemaal maar ni
te praten, die werd nog eens mal met zij
radio, die ging niet eens meer naar b<
tegenwoordig, want 's nachts had je
mooiste programma's.
(Wordt vervolgd).
