Albert Heiji De actie lóópt! WINKELIERSVERENIGING DEN BURG Totaal 3000 gulden aan prijzen van aan gewezen. Daarom gaan wij door met onze ft It Fijne snijworst 69 Prima cacao 70 Huishoudzeep 17 Borstulevellen 25 Gelderse ham 39 Rookworst 90 89 Slaolie grote fles van 129 voor 119! Edammer jonge '/4 kaas van 109 voor 99! Sperziebonen literblik 85 maakt n het leven goedkoper Jo of René één TV voor een Texelse invalide en één TV voor U! VANDAAG vóór 12 uur inleveren van uw antwoorden en slagzin bij de deelnemende winkeliers. De tweede groep vragen is al beschikbaar Vandaag worden de winnaars de eerste reeks waardebonnen Leden-deelnemers van de Winkeliersvereniging Den Burg: 1 de laagst mogelijke netto-prijzen 2 onvoorwaardelijke kwaliteitsgarantie 3 aantrekkelijk obligatie-spaarsysteem 250 6 7 Kapucijners 500 gram 35 Spliferwten Zuurkoolspek Spinazie Calif, pruimen Sinaasappelsap RQ Citroensap w%rb„k 39 Hawaiian ananas ,-q Leverpastei per blik 37 Haring in tomat.ns.us 3 blik 1 0 0 Kruidedammer 26 Leidse 20+ 100 gram 22 Leidse volvet, jong 100 gram 29 Boterhamkcrr.is 39 Pepermuntballen 8,V° 39 Gemengde toffees dq Vet spek gerookt Hazelnootblok 45 Vermicelli grof 250 gram 19 Kokosbanket 250 gram 59 Lucifers 2 pakkeo 39 BlSCUlt Zaanse Molen, per rol 35 Palmoliezeep 4,1:2 59 Koffie „o gr,m 89 Zware dweilen s? 59 Doe mee en win een TV! U weet het: Zie de bulletins bij de winkeliers Jan Agter A. Bakelaar Bakker's Ijzerhandel Electrohuis Bakker Horlogerie v.h. R. Bakker Drog. W. Bakker J. H. Brügemann ('t Boekhuis en Het Kleuterhuis) Jac. Bruijn J. G. Dekker Dros' Magazijn D. Frank W. P. Geus Boekhandel Parkstraat P. Hoogerheide A. Kievit Dzn. P. S. Kuyper Zn. D. Lemstra Horlogerie Leijdekker Fa. Lunter K. Mantje C. Mets (niet voor tabaksartikelen) fa. J. M. Moerbeek P. Moerbeek M. Moojen (niet voor tabaksartikelen) J. Nauta Drog. A. van der Slikke J. P. Stam W. Vlas (niet voor tabaksartikelen) N.V. Ph. Vlessing fa. J. Vonk M. A. J .Vonk C. Witte Dzn. C. Zegel fa. Frans Zegel Kzn. De grote toeloop van nieuwe klanten bewijst het inslaan van onze prijsverlagingsactie en de waardering voor ons syteem van 500 gram 500 gram 31 literblik Dtl.Monic, groot blik O 3 blik halve schijven UW wnillt-haxtlnnt (btxalaJt zak 200 gram «3 150 gr. van 72 voor 250 gr. van 89 voor dubbel stuk van 19 voor 125 gr. van 29 voor 100 gr. van 44 voor echte Gelderse 250 gr. van 109 voor 500 gr. van 99 voor Wanneer u enig AH-arcikel niet élke ceni waard acht die u ervoor hebt betaald, dao geeft Albert Heijn u het volle bedrag terug Zonder beden king.eoeven goede vrienden En...alle artikelen geven recht op obligatiezegels Nog steeds zit Pimba in zijn hoekje verscholen. Hij heeft de grootste moei te om Bari rustig te houden. Het aapje is bang en wil weg maar Pimba voelt er niets voor, ontdekt te worden. Stel je voor wat er dan weer met hem zou gebeuren. Toch kan hij daar met blij ven zitten. Er zal wel wat moeten gebeuren. Juist als hij daarover zit te piekeren, hoort hij voetstappen. Hij kruipt nog verder weg maar het helpt hem niet. Bari ziet een paar benen langs hun schuilplaats gaan en grijpt een broekspijp vast. Pimba hoort een man mopperen. Die man blijft staan en kijkt wat er aan de hand is. Ja, dan moet Pimba wel tevoorschijn komen. Hij kijkt in het gezicht van een woest uitziend zeeman, die hem op norse toon vraagt, wat dit te betekenen heeft. En Pimba vertelt, van zijn tocht door TEXELAAR NUMMER DRIE BIJ LANDELIJKE PLOEGWEDSTRIJD Onze eilandgenoot, de heer Klaas Eel- man, heeft de derde plaats bezet bij de wedstrijd ploegen om het nationale kampioenschap. Ook vorig jaar wist Klaas deze plaats te bezetten. Een speciale verslaggever vertelde over deze wedstrijd, die in Strijen werd het bos, zijn verblijf in de merkwaar dige stad, van het krokodilleneiland, van de spannende zwempartij, van de vissers. En nu wil ik naar huis, zegt hij tot slot, een beetje beteuterd. Ko men jullie maar mee, zegt de zeeman dan. gehouden, nog het volgende: Ploegwedstrijden zijn wel zeer kalme wedstrijden. Snelheid, plotselinge span ning en aanmoedigingskreten komen er r.iet aan te pas. Alles gaat rustig. Op de te ploegen veldjes trekken de kampioenen hun voren en de toeschouwers bekijken het werk. Zij geven hun mening over ligging van het geploegde, over de aan- storting, het onderploegen van de vege tatie en andere technische details. Terwijl de deelnemers hun ploegen bijstellen, de diepte van de voren en het verloop van het geploegde met maatlin- ten en duimstokken nameten, gaan de toeschouwers naar het consumptietentje, waar jeugdige Strijense schonen koffie en erwtensoep serveren Als de deelnemers aan hun laatste voor toe zijn is iedereen weer vol ai dacht. De eindvoor kan ten slotte hele wedstrijdresultaat bepalen. Met modderspatten op de kleding benen gaan de bezoekers naar Stnj waar de prijsuitreiking plaatsvindt erwtensoep en uitsmijters voor de kouj hongerige ploegliefhebbers te krijf zijn. De jury begeeft zich in afzondering te berekenen hoe de uitslag is. Als het resultaat dan eindelijk tej zeven uur in de zaal bekend wordt, bij dat de radio toch sneller was, zodat mensen buiten cfe zaal reeds om kw over zes datgene weten, waar wij in zaal op zitten wachten. Maar ja, landbouw heeft een langzamer tem dan het jachtige stadsleven. feuilleton door H. Westenberg 8. Na een kleine pauze gaat de professsor weer zitten en zegt met een zucht: „In vredesnaam, laat haar dan maar bin nenkomen". Een ogenblik later komt Leotine Brackwieser de kamer binnen. Zij werpt een zijdelingse blik op de zuster en kijkt dan met half angstige, half smekende blik naar de professor. „Madame „Ik ben mevrouw Brackwieser. Ik heb een zeer precaire zaak met U te bespre ken, professor. Weer dwaalt Leotine's blik naar de hoofdverpleegster. Als die vrouw nu maar eindelijk de kamer uitging. Zij wilde alleen met de professor spreken! Het is toch allemaal al veel moeilijker dan zij het zich had voorgesteld. Maar de professor maakt slechts een vriendelijke beweging met zijn hand; mevrouw kan rustig zeggen wat zij te zeggen heeft. Leotine doet alle moeite de opwinding te overwinnen, die haar het bloed naar het hoofd doet stij gen. Misschien kunt U zich mij nog herin neren?" vraagt zij zacht met een lachje, dat haar onweerstaanbaar maakt. „Der tien jaar geleden ben ik hier in Uw kli niek geweest, toen mijn jongen geboren werd. Ik lag toen niet in de eerste klasse, maar samen met drie andere vrouwen; maar misschien. De professor maakt een beweging die ,,Ja en Neen" kan betekenen, dan neemt hij een zilveren potlood in zijn vingers en begint er mee te spelen. Het maakt Leotine ontzettend nerveus. Zou die man daar aan het bureau den ken, dat zij hier om een onbenulligheid gekomen was? „Mijn kind is indertijd omgeruild!" zegt ze heftig. Professor Desmartin buigt zich naar haar toe en legt zijn hand aan zijn oor, alsof hij niet goed verstaan heeft. Ook de verpleegster is naderbij geko men en kijkt Leotine van terzijde onder zoekend aan. Iets in de houding van de beide men sen geeft Leotine een bijna vijandig ge voel. Zij drukt de nagels van haar vingers in de palmen van haar handen en kijkt de dokter niet aan. Als hij nu een spottend gezicht zou trekken, zou zij misschien in tranen uit barsten, denkt zij zenuwachtig. Nee, nu mag ze niet huilen; dan heeft zij alles al verloren, nog voor zij begonnen is dan zullen ze haar met een paar vrien delijke woorden afschepen en precies zo als Tom gedaan heeft over hysterie pra ten en haar onverrichterzake weer naar huis laten gaan. „Ik ben er heel zeker van, dat mijn kind indertijd met een ander kind ver ruild is!" zegt zij koppig, naar een hoek van het vertrek starend. De uitdrukking in het gezicht van de professor houdt het midden tussen verontwaardigd en ge amuseerd. Dan kijkt hij haar met een welwillend lachje aan. Die vrouw moet immers niet helemaal normaal zijn; an ders zou zij het toch niet durven wagen hem persoonlijk zo'n krankzinnig ver wijt te komen maken en zijn kostbare tijd daarvoor in beslag te nemen! „Misschien mag ik U er op attent ma ken, madame", zegt hij op neerbuigende toon, „dat U tegenover de directeur van het grootste ziekenhuis van Cairo staat" „Dat weet ik, professor". „Bovendien is het wel uiterst eigen aardig, dat U pas na dertien jaar tot de ontdekking van deze vergissing gekomen bent". „Dat komt, omdat het pas een paar da gen geleden is, dat ik mijn werkelijke zoon heb leren kennen". „Dat is buitengewoon interessant! Maar tot mijn spijt zie ik geen reden, waarom U ons met Uw probleem lastig zoudt vallen, madame. Ik kan U na drukkelijk verzekeren, dat het nog nooit gebeurd is, dat er in onze kliniek pas geboren kinderen verwisseld zijn. Onze boekhouding en de hele organisatie bij ons, is veel te nauwkeurig, dan dat de mogelijkheid van zoiets zou kunnen voorkomen". Leotine is gloeiend rood geworden. „Maar ik sta er op, professor, dat U deze zaak onderzoekt en als U het niet wilt doen, zal ik andere wegen en andere middelen vinden om te weten te komen, wat ik weten wil. Ik zal niet toegeven! Dat moet U niet denken! Al zou ik heel Cairo er voor op zijn kop moeten zetten!" Weer kijkt Leotine naar de hoofdver pleegster, die nog steeds in het vertrek aanwezig is. Maar nu is zij niet meer verlegen; en dan opeens herkent zij haar! „U bent de hoofdverpleegster, niet waar? U heet zuster Marguerite? U bent indertijd erg lief voor mij geweest. Op de avond na de geboorte hebt U nog 'n hele poos bij mij gezeten en U hebt ver schrikkelijk om mij gelachen omdat ik niet wilde geloven, dat alle haartjes bij mijn zoon nog eens zouden uitvallen. En toen hebt U mij gezegd, dat het best mo gelijk was, dat hij dan toch nog blond zou worden. Kunt U zich dat niet her inneren? Och en ik weet ook nog heel precies„Een ogenblik aarzelt Leo tine, werpt een "snelle, onzekere blik naar de professor en vervolgt dan met een bijna meisjesachtig lachje: „Ik weet ook nog precies hoe sympathiek U mijn man vond; omdat hij zo groot en zo blond was. In heel Gasocgne was geen man zoals hij, hebt U toen nog gezegd. De zuster lacht verlegen en kijkt dan de professor onzeker aan. Maar dit alles ontkennen kan zijn niet; zij kan er zich werkelijk nog iets van herinneren. Er was eens zo'n grote blonde man, die door alle zusters bewonderd werd, dat kwam uit. Een Duitser was het. Leotine knikt heftig. „Ja ja, juist. En ik ben zijn vrouw. Brackwieser heten wij De hoofdverpleegster is dichterbij ge komen. Nadenkend staart zij Leotine aan. Brackwieser. Brackwieser? Ja, ja, die naam komt haar bekend voor hoe moeilijk hij voor een Frangaise uit te spreken is. BrackwieserEn na enig nadenken herinnert de zuster zich, er iets bijzonders mee aan de hand \v Of het was een buitengewoon moeili geboorte geweest, of er was tegelijk een andere geweest. Leotine springt op van haar stoel. dat was het! Precies op dezelfde tijd v ren er nog twee andere jongens gebor Later hebt U mij dat verteld. En een hen heet Joachim Frank en is njj echte zoon. Als U hem zoudt zien, 2M U het onmiddellijk moeten toegeven, g niemand anders dan deze Joachim Fr« onze werkelijke zoon kan zijn. Tja.... de hoofdverpleegster kl naar de grond. Hoe zal de professor zjfl uit deze moeilijke situatie redden. Wl zo helemaal uit de lucht gegrepen f de beweringen van deze mevrouw Bra: wieser toch niet Intussen is de professor langzaam vl zijn stoel opgestaan en aan de and« kant van het bureau gekomen. Hij sti I nu tussen de twee vrouwen, die beid| een hoofd groter zijn dan hij, in wrijft nerveus over zijn zwarte pui| baardje. „Hoe zou dan volgens U die ande moeder heten?" vraagt hij aarzelend „Frank". „Zo, dus ook een Duitse? Maar naam kan ik mij absoluut niet herinn ren. Frank? Frank? Nee, absoluut ni< „Maar zuster", wendt hij zich tot verpleegster, „weet U wat; kijkt U h archief eens even na; ik ben er zek van, dat we de ongerustheid van mad me zullen opheffen!" Wordt vervolgd NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA Hij keek in het gezicht van een woest uitziend zeeman!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1957 | | pagina 4