Albert Heiji
De actie lóópt!
WINKELIERSVERENIGING DEN BURG
Totaal 3000 gulden aan prijzen
van
aan
gewezen.
Daarom gaan wij door met onze
ft It
Fijne snijworst
69
Prima cacao
70
Huishoudzeep
17
Borstulevellen
25
Gelderse ham
39
Rookworst
90
89
Slaolie grote fles van 129 voor 119!
Edammer jonge '/4 kaas van 109 voor 99!
Sperziebonen literblik 85
maakt n het leven goedkoper
Jo of René
één TV voor een Texelse invalide
en één TV voor U!
VANDAAG vóór 12 uur inleveren van
uw antwoorden en slagzin bij de
deelnemende winkeliers.
De tweede groep vragen is al beschikbaar
Vandaag worden de winnaars
de eerste reeks waardebonnen
Leden-deelnemers van de Winkeliersvereniging Den Burg:
1 de laagst mogelijke netto-prijzen
2 onvoorwaardelijke kwaliteitsgarantie
3 aantrekkelijk obligatie-spaarsysteem
250 6 7
Kapucijners 500 gram 35
Spliferwten
Zuurkoolspek
Spinazie
Calif, pruimen
Sinaasappelsap RQ
Citroensap w%rb„k 39
Hawaiian ananas ,-q
Leverpastei per blik 37
Haring in tomat.ns.us 3 blik 1 0 0
Kruidedammer 26
Leidse 20+ 100 gram 22
Leidse volvet, jong 100 gram 29
Boterhamkcrr.is 39
Pepermuntballen 8,V° 39
Gemengde toffees dq
Vet spek gerookt
Hazelnootblok 45 Vermicelli grof 250 gram 19
Kokosbanket 250 gram 59 Lucifers 2 pakkeo 39
BlSCUlt Zaanse Molen, per rol 35 Palmoliezeep 4,1:2 59
Koffie „o gr,m 89 Zware dweilen s? 59
Doe mee en
win een TV!
U weet het:
Zie de bulletins bij de winkeliers
Jan Agter
A. Bakelaar
Bakker's Ijzerhandel
Electrohuis Bakker
Horlogerie v.h. R. Bakker
Drog. W. Bakker
J. H. Brügemann ('t Boekhuis
en Het Kleuterhuis)
Jac. Bruijn
J. G. Dekker
Dros' Magazijn
D. Frank
W. P. Geus
Boekhandel Parkstraat
P. Hoogerheide
A. Kievit Dzn.
P. S. Kuyper Zn.
D. Lemstra
Horlogerie Leijdekker
Fa. Lunter
K. Mantje
C. Mets
(niet voor tabaksartikelen)
fa. J. M. Moerbeek
P. Moerbeek
M. Moojen
(niet voor tabaksartikelen)
J. Nauta
Drog. A. van der Slikke
J. P. Stam
W. Vlas
(niet voor tabaksartikelen)
N.V. Ph. Vlessing
fa. J. Vonk
M. A. J .Vonk
C. Witte Dzn.
C. Zegel
fa. Frans Zegel Kzn.
De grote toeloop van nieuwe klanten bewijst het inslaan van
onze prijsverlagingsactie en de waardering voor ons syteem van
500 gram
500 gram 31
literblik
Dtl.Monic, groot blik O 3
blik halve schijven UW
wnillt-haxtlnnt (btxalaJt zak 200 gram «3
150 gr. van 72 voor
250 gr. van 89 voor
dubbel
stuk van 19 voor
125 gr. van 29 voor
100 gr. van 44 voor
echte Gelderse
250 gr. van 109 voor
500 gr. van 99 voor
Wanneer u enig AH-arcikel
niet élke ceni waard acht die
u ervoor hebt betaald, dao
geeft Albert Heijn u het volle
bedrag terug Zonder beden
king.eoeven goede vrienden
En...alle artikelen geven recht op obligatiezegels
Nog steeds zit Pimba in zijn hoekje
verscholen. Hij heeft de grootste moei
te om Bari rustig te houden. Het aapje
is bang en wil weg maar Pimba voelt
er niets voor, ontdekt te worden. Stel
je voor wat er dan weer met hem zou
gebeuren. Toch kan hij daar met blij
ven zitten. Er zal wel wat moeten
gebeuren. Juist als hij daarover zit te
piekeren, hoort hij voetstappen. Hij
kruipt nog verder weg maar het helpt
hem niet. Bari ziet een paar benen
langs hun schuilplaats gaan en grijpt
een broekspijp vast. Pimba hoort een
man mopperen. Die man blijft staan en
kijkt wat er aan de hand is. Ja, dan
moet Pimba wel tevoorschijn komen.
Hij kijkt in het gezicht van een woest
uitziend zeeman, die hem op norse
toon vraagt, wat dit te betekenen heeft.
En Pimba vertelt, van zijn tocht door
TEXELAAR NUMMER DRIE BIJ
LANDELIJKE PLOEGWEDSTRIJD
Onze eilandgenoot, de heer Klaas Eel-
man, heeft de derde plaats bezet bij de
wedstrijd ploegen om het nationale
kampioenschap. Ook vorig jaar wist
Klaas deze plaats te bezetten.
Een speciale verslaggever vertelde
over deze wedstrijd, die in Strijen werd
het bos, zijn verblijf in de merkwaar
dige stad, van het krokodilleneiland,
van de spannende zwempartij, van de
vissers. En nu wil ik naar huis, zegt
hij tot slot, een beetje beteuterd. Ko
men jullie maar mee, zegt de zeeman
dan.
gehouden, nog het volgende:
Ploegwedstrijden zijn wel zeer kalme
wedstrijden. Snelheid, plotselinge span
ning en aanmoedigingskreten komen er
r.iet aan te pas. Alles gaat rustig. Op de
te ploegen veldjes trekken de kampioenen
hun voren en de toeschouwers bekijken
het werk. Zij geven hun mening over
ligging van het geploegde, over de aan-
storting, het onderploegen van de vege
tatie en andere technische details.
Terwijl de deelnemers hun ploegen
bijstellen, de diepte van de voren en het
verloop van het geploegde met maatlin-
ten en duimstokken nameten, gaan de
toeschouwers naar het consumptietentje,
waar jeugdige Strijense schonen koffie
en erwtensoep serveren
Als de deelnemers aan hun laatste
voor toe zijn is iedereen weer vol ai
dacht. De eindvoor kan ten slotte
hele wedstrijdresultaat bepalen.
Met modderspatten op de kleding
benen gaan de bezoekers naar Stnj
waar de prijsuitreiking plaatsvindt
erwtensoep en uitsmijters voor de kouj
hongerige ploegliefhebbers te krijf
zijn.
De jury begeeft zich in afzondering
te berekenen hoe de uitslag is.
Als het resultaat dan eindelijk tej
zeven uur in de zaal bekend wordt, bij
dat de radio toch sneller was, zodat
mensen buiten cfe zaal reeds om kw
over zes datgene weten, waar wij in
zaal op zitten wachten. Maar ja,
landbouw heeft een langzamer tem
dan het jachtige stadsleven.
feuilleton
door H. Westenberg
8. Na een kleine pauze gaat de professsor
weer zitten en zegt met een zucht: „In
vredesnaam, laat haar dan maar bin
nenkomen".
Een ogenblik later komt Leotine
Brackwieser de kamer binnen. Zij werpt
een zijdelingse blik op de zuster en kijkt
dan met half angstige, half smekende
blik naar de professor.
„Madame
„Ik ben mevrouw Brackwieser. Ik heb
een zeer precaire zaak met U te bespre
ken, professor.
Weer dwaalt Leotine's blik naar de
hoofdverpleegster. Als die vrouw nu
maar eindelijk de kamer uitging. Zij
wilde alleen met de professor spreken!
Het is toch allemaal al veel moeilijker
dan zij het zich had voorgesteld.
Maar de professor maakt slechts een
vriendelijke beweging met zijn hand;
mevrouw kan rustig zeggen wat zij te
zeggen heeft. Leotine doet alle
moeite de opwinding te overwinnen, die
haar het bloed naar het hoofd doet stij
gen.
Misschien kunt U zich mij nog herin
neren?" vraagt zij zacht met een lachje,
dat haar onweerstaanbaar maakt. „Der
tien jaar geleden ben ik hier in Uw kli
niek geweest, toen mijn jongen geboren
werd. Ik lag toen niet in de eerste klasse,
maar samen met drie andere vrouwen;
maar misschien.
De professor maakt een beweging die
,,Ja en Neen" kan betekenen, dan neemt
hij een zilveren potlood in zijn vingers
en begint er mee te spelen.
Het maakt Leotine ontzettend nerveus.
Zou die man daar aan het bureau den
ken, dat zij hier om een onbenulligheid
gekomen was?
„Mijn kind is indertijd omgeruild!"
zegt ze heftig.
Professor Desmartin buigt zich naar
haar toe en legt zijn hand aan zijn oor,
alsof hij niet goed verstaan heeft.
Ook de verpleegster is naderbij geko
men en kijkt Leotine van terzijde onder
zoekend aan.
Iets in de houding van de beide men
sen geeft Leotine een bijna vijandig ge
voel.
Zij drukt de nagels van haar vingers
in de palmen van haar handen en kijkt
de dokter niet aan.
Als hij nu een spottend gezicht zou
trekken, zou zij misschien in tranen uit
barsten, denkt zij zenuwachtig. Nee, nu
mag ze niet huilen; dan heeft zij alles al
verloren, nog voor zij begonnen is
dan zullen ze haar met een paar vrien
delijke woorden afschepen en precies zo
als Tom gedaan heeft over hysterie pra
ten en haar onverrichterzake weer naar
huis laten gaan.
„Ik ben er heel zeker van, dat mijn
kind indertijd met een ander kind ver
ruild is!" zegt zij koppig, naar een hoek
van het vertrek starend. De uitdrukking
in het gezicht van de professor houdt het
midden tussen verontwaardigd en ge
amuseerd. Dan kijkt hij haar met een
welwillend lachje aan. Die vrouw moet
immers niet helemaal normaal zijn; an
ders zou zij het toch niet durven wagen
hem persoonlijk zo'n krankzinnig ver
wijt te komen maken en zijn kostbare
tijd daarvoor in beslag te nemen!
„Misschien mag ik U er op attent ma
ken, madame", zegt hij op neerbuigende
toon, „dat U tegenover de directeur van
het grootste ziekenhuis van Cairo staat"
„Dat weet ik, professor".
„Bovendien is het wel uiterst eigen
aardig, dat U pas na dertien jaar tot de
ontdekking van deze vergissing gekomen
bent".
„Dat komt, omdat het pas een paar da
gen geleden is, dat ik mijn werkelijke
zoon heb leren kennen".
„Dat is buitengewoon interessant!
Maar tot mijn spijt zie ik geen reden,
waarom U ons met Uw probleem lastig
zoudt vallen, madame. Ik kan U na
drukkelijk verzekeren, dat het nog nooit
gebeurd is, dat er in onze kliniek pas
geboren kinderen verwisseld zijn. Onze
boekhouding en de hele organisatie bij
ons, is veel te nauwkeurig, dan dat de
mogelijkheid van zoiets zou kunnen
voorkomen".
Leotine is gloeiend rood geworden.
„Maar ik sta er op, professor, dat U
deze zaak onderzoekt en als U het niet
wilt doen, zal ik andere wegen en andere
middelen vinden om te weten te komen,
wat ik weten wil. Ik zal niet toegeven!
Dat moet U niet denken! Al zou ik heel
Cairo er voor op zijn kop moeten zetten!"
Weer kijkt Leotine naar de hoofdver
pleegster, die nog steeds in het vertrek
aanwezig is. Maar nu is zij niet meer
verlegen; en dan opeens herkent zij
haar! „U bent de hoofdverpleegster, niet
waar? U heet zuster Marguerite? U bent
indertijd erg lief voor mij geweest. Op
de avond na de geboorte hebt U nog 'n
hele poos bij mij gezeten en U hebt ver
schrikkelijk om mij gelachen omdat ik
niet wilde geloven, dat alle haartjes bij
mijn zoon nog eens zouden uitvallen. En
toen hebt U mij gezegd, dat het best mo
gelijk was, dat hij dan toch nog blond
zou worden. Kunt U zich dat niet her
inneren? Och en ik weet ook nog heel
precies„Een ogenblik aarzelt Leo
tine, werpt een "snelle, onzekere blik
naar de professor en vervolgt dan met
een bijna meisjesachtig lachje: „Ik weet
ook nog precies hoe sympathiek U mijn
man vond; omdat hij zo groot en zo
blond was. In heel Gasocgne was geen
man zoals hij, hebt U toen nog gezegd.
De zuster lacht verlegen en kijkt dan
de professor onzeker aan. Maar dit alles
ontkennen kan zijn niet; zij kan er zich
werkelijk nog iets van herinneren. Er
was eens zo'n grote blonde man, die door
alle zusters bewonderd werd, dat kwam
uit. Een Duitser was het.
Leotine knikt heftig. „Ja ja, juist. En
ik ben zijn vrouw. Brackwieser heten
wij
De hoofdverpleegster is dichterbij ge
komen. Nadenkend staart zij Leotine
aan. Brackwieser. Brackwieser? Ja, ja,
die naam komt haar bekend voor hoe
moeilijk hij voor een Frangaise uit te
spreken is. BrackwieserEn na enig
nadenken herinnert de zuster zich,
er iets bijzonders mee aan de hand \v
Of het was een buitengewoon moeili
geboorte geweest, of er was tegelijk
een andere geweest.
Leotine springt op van haar stoel.
dat was het! Precies op dezelfde tijd v
ren er nog twee andere jongens gebor
Later hebt U mij dat verteld. En een
hen heet Joachim Frank en is njj
echte zoon. Als U hem zoudt zien, 2M
U het onmiddellijk moeten toegeven, g
niemand anders dan deze Joachim Fr«
onze werkelijke zoon kan zijn.
Tja.... de hoofdverpleegster kl
naar de grond. Hoe zal de professor zjfl
uit deze moeilijke situatie redden. Wl
zo helemaal uit de lucht gegrepen f
de beweringen van deze mevrouw Bra:
wieser toch niet
Intussen is de professor langzaam vl
zijn stoel opgestaan en aan de and«
kant van het bureau gekomen. Hij sti I
nu tussen de twee vrouwen, die beid|
een hoofd groter zijn dan hij, in
wrijft nerveus over zijn zwarte pui|
baardje.
„Hoe zou dan volgens U die ande
moeder heten?" vraagt hij aarzelend
„Frank".
„Zo, dus ook een Duitse? Maar
naam kan ik mij absoluut niet herinn
ren. Frank? Frank? Nee, absoluut ni<
„Maar zuster", wendt hij zich tot
verpleegster, „weet U wat; kijkt U h
archief eens even na; ik ben er zek
van, dat we de ongerustheid van mad
me zullen opheffen!"
Wordt vervolgd
NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA
Hij keek in het gezicht van een woest
uitziend zeeman!