OUEHAARDEN Sunil voorde witste was B PETROLEUM VOOR Het witste no-iron-shirt dat A nkje ooit aangaf. wmï OOK VOOR U, P. S. KUIJPER Zn. Boekhandel Parkstraat van maar liefst 50 gulden Het goede jeugdboek BAKKER s Drukkerij Texelse Courant Setter Set Jo of René Geschenken BERINI NIEUWS waarde Berini berijder heeft Berini een St, Nic. verrassing Heeft U deze nog niet ontvangen Vraagt dan inlichtingen bij Uw agent van Berini, u krijgt dan een Waarde-Certificaat Bij aanschaf van een der volgende modellen Berini M 13 losse motor f 195, min f 50 is f 145 Berini M 13 compleet f 398, min f 50 is f 348 Berini M 21 Standaard f 498, min f 50 is f 448 Berini M 21 de Luxe f 518, min f 50 is f 468 Nu dus de tijd, om uw oude Berini in te ruilen Sub Agenten A. KIEVIT Den Burg D. BARENDS De Cocksdorp TROOST Den Hoorn Hoofdagent MOTORPALACE Oosterend po Z O Televisie Grundig BERINI NIEUWS 1"! Verlaagde prijzen Elektrohuis Bakker i 140 kippen 2 gelde pinken Kluitman Jeugdfonds Boekhandel Parkstraat zuinig geen roet meer warmte Wie zoet is De haardolie met het hoogste rendement krijgt lekker GERO ZILMETA Prima service door: P. B-RUIN BRANDSTOFFEN- EN OLIEHANDEL Weverstraat 35 Tel. 167 Den Burg VOOR AL UW DRUKWERK tHÊÊtSÊÊÊÊÊÊÊKS^SSSiU^Si Ka NYLONS (dus ook voor no-iron!) hn ca co uit voorraad (OKMUnöfö) V-JkqxILo A Prima service door gediplomeerde krachten TE KOOP Germ x Reds, geboren 15 januari '57 Te bevragen' D Blom Oudschild TE KOOP M. Witte. Hoornderweg BS7 Het complete hebben we in voorraad Zie de Kluitman krant die we verleden week in deze courant meezonden maar wie .héél „zoet is krijgt van Sinterklaas zo'n prachtige cassette Als Sint de Inhoud koopt ontvangt hij de cassette gratis. IJZERHANDEL DEN BURG f E X E l Ankje helpt zo graag. Vooral als 't om zo'n pronkstuk gaat. Zag U ooit een witter „niet strijken" overhemd? Werk van Sunil! Alleen Sunil wast zó wit. 't Verschilt immers hemelsbreed van alle andere wasmiddelen... kijk maar ...'t is blauw! En kijk vooral naar Uw weergaloos witte was Alstublieft, zo vlijtig werkt alleen het veilige Sunil- sop voor U. En wat een gemak: zon der bleken, zonder blauwen Uw was goed - ook no-iron! - stralend wit. Maak van elke wasdag een Sunil-dag Zo wordt no-lron veilig schoon! Let op: „niet strijken" overhemden wassen in een ruim, handwarm Sunil-sop. Kreukenver mijden. Nd ruim spoelen kletsnat drogen op een plastic, niet afgevend hangertje. IJ mag niet wringen en beslist niet chloren. Hoeft bij Sunil ook niet. Sunil geeft U immers de witste was, tonder bleken, zonder blauwen! STANDAAADPAK CT REUZENPAK (I CT. 't Is biauw! ST. NICQLAAS Straks, als december weer begint, Word het weer druk voor tToiide Siöt, Ook dames letten weer hun schoen: Wét moet de goede Sint dan doen? De wijze man weet deksels goed Wét hij eeD dame geven moer SETTER SETS! Pracht-fabrlkaar, kous, waar géén kous bóven gaat. Qt*p Doomilxu feuilleton ALLEEN VERKRIJGBAAR BI) Oosterend Telefoon 252 Den Burg Telefoon 190 Jullie konden mij eigenlijk beter ma meteen in een sanatorium brengen! M; noch het een noch het ander zal jul kunnen helpen! Ik weet nu eenmaal \v ik weet en mijn kind laat ik mij weer ontnemen". „Maar Tine, wat is dat voor onzinn gepraat? Niemand zegt toch, dat de za niet onderzocht zal worden; de kwes gaat toch alleen maar om een paar w ken vroeger of later! Deze reis is imme voor Tom van buitengewoon veel wicht!" „Och, kom, of die zaak drie wek< eerder of later behandeld wordt, nooit van zoveel gewicht zijn!" „Toch wel Tine. Maar die geschiedei van jou kan wel wachten. En als Tc deze reis achter de rug heeft, zal hij veel meer aandacht aan kunnen gev dan nu, terwijl hij zijn hoofd vol zak lijke beslommeringen heeft". Op dit ogenblik verschijnt Thom Brackwieser in de deurpost. Zijn fr opgewekt gezicht betrekt bij het zien v zijn vrouw Niettegenstaande zij ge enkele maal meer over de geschiedei hebben gesproken en Thomas niet ee weet, dat Leotine naar het ziekenhi geweest is en daar aantekeningen gevo den heeft, die haar nu niet bepaald g rust konden stellen, ondanks dat Ti zich verbeeldt, dat zij zich volkomen b heerst heeft, weet Tom heel goed, zijn vrouw zich voortdurend met dit val bezig houdt. Maar juist daarom was hij zo blij hij eerder dan hij oorspronkelijk plan was, naar Kaapstad zou moet gaan. Intussen, denkt hij, zal zij tot n komen. En toen was hij op het idee komen de jongen mee te nemen, zoc Tine haar tijd geheel kon besteden, zoi zij dat zelf wilde. En dan zou gebeuren wat hij verwacl te, zij zou heimwee krijgen naar ha kind en dan zijn hebbelijkheden en g hebbelijkheden niet zo tragisch meer c vatten; en zo de overtuiging krijgen c René toch werkelijk haar eigen zoon Zo dacht Tom Brackwieser, ii hoop, dat de verre afstand tussen ha en het kind hun verhouding idealisei zou. en als hij dan met hem tei zou komen en intussen zou de verhc ding tussen hem en de jongen geduren de reis zeker ook beter worden zou alias weer goed worden. Zo zou deze donkere wolk, die op 1 ogenblik zijn geluk verduisterde, vanz wegdrijven.... Ja, zo had Thon Brackwieser zich de dingen voorgeste En intussen had hij nog iets gedaan, hem volkomen gerustgesteld had; hij h laten informeren en de overtuiging kregen, dat in de Sharia Imad el-I geen Jo Frank woonde. Tine had dus werkelijk door zo'n klein kwajong voor de mal laten houden. Voor hem was die geschiedenis prachtig van de baan en daarom erg< de het hem dubbel bij zijn thuiskor zijn vrouw weer zo opgewonden, ja ze in tranen te vinden. Verdraaid. Hij he nu toch wel iets anders aan zijn Jioo Deze overhaaste reis, samen met de j< gen nog wel, eist nog wel zoveel voorl reiding, dat hij dat gezeur niet hebb kan. Kan Tine dat dan helemaal inzien? Ze is toch anders altijd zo standig geweest! Na een vluchtige begroeting met z zwager en een haastige liefkozing v< zijn vrouw, kijkt hij de kamer rond. ,,C zinnig, dit overhaaste vertrek, Ha vind je niet?" Zijn zwager knikt ver gen. „En gaat René werkelijk mee?" „Ja, en ik heb het hem al verteld o Hij kwam na schooltijd bij mij op k; toor en vroeg mij om geld voor een i stapje voor zijn klas. En blij als hij w Ik heb de jongen nog nooit zo opgew den gezien!" (Wordt vervolgd). door H. Westenberg 10. Een poosje kijkt Hans Eckhardt zwij gend de kamer rond. „En dat maakt je zo van streek? En wat is dat voor ma nier van pakken, dat heb ik nog nooit zo van jou gezien! Het lijkt er wel op of je voor tien mensen tegelijk aan het pakken bent". Hij glimlacht en raapt een pullover op, die vóór hem op de grond ligt. „Ik pak ook voor twee", zegt zij snik kend, „Tom wil de jongen meenemen". Hans Eckhart fluit zachtjes door zijn tanden en stopt zijn handen in zijn zak ken. „Zo?" zegt hij. „En waarom?" Leotine laat de laars, die zij in haar hand houdt, met een bons op de grond vallen en een ogenblik later is zij naast haar broer. „Hans, jij moet met hem spreken! Ik begrijp er eigenlijk niets van. Vanmorgen vroeg heeft hij plotseling opgebeld, hij zei, dat hij voor de lunch niet thuis kon komen en dat hij morgen avond al weg moest; anders zou hij een van de heren, waar het erg op aan kwam, niet meer in Kaapstad kunnen ontmoe ten. En toen, alsof het maar een bijkom stigheid was, maar op-een toon, die ik van hem ken als hij iets van plan is, waarvan hij zich in geen geval laat af brengen, zei hij nog, dat hij besloten had, de jongen mee te nemen. De school was immers pas weer begonnen, hij zou ge makkelijk in kunnen halen, wat hij mis sen zou. En hij dacht, dat het in elk geval het beste was, dat de jongen voorlopig maar eens een poosje van zijn moeder vandaan kwam. Hans stel je voor! Wat heb ik dat kind gedaan? Ik ben altijd lief voor hem! Ik heb zo mijn best gedaan, hem niets van mijn gevoelens en con flicten te laten merken. En nu ineens wil Tom hem van mij wegnemen alsof ik slecht voor hem was geweest! Kun jij dat begrijpen?" Zij heeft de arm van haar broer gegrepen en kijkt hem drin gend aan. Hans Eckhart heeft het hoofd gebogen en kijkt in gedachten naar de punten van zijn schoenen. „En waarom vind je het eigenlijk zo erg, dat Tom hem zal meenemen? Misschien is het wel de beste oplossing voor jullie allemaal". Een ogenblik staart Leotine haar broer sprakeloos aan. „Maar Tom, zegt ze dan, „Tom moet nu immers helemaal niet weggaan, niet met en zonder de jongen. Iedere dag kan professor Desmartin op bellen en hem te spreken vragen. Hij moet nu toch wel gauw zover met zijn onderzoek zijn, dat hij de kwestie met Tom bespreken kan. En als Tom juist nu weggaat, kan het allemaal nog weken duren! Dat houd ik toch niet uit! Ik ben op het ogenblik toch al meer dood dan levend en die comedie, te doen of er niets bijzonders aan de hand is, is onmense lijk! En als Tom het nu zo noodzakelijk vindt, dat hij nu op reis moet, laat hij dan tenminste de jongen hier laten, dan kan professor Desmartin hem tenminste zien en onderzoeken als het nodig is. En dan denk ik. Hans Eckhart trekt zijn wenkbrauwen samen en kijkt zijn zuster oplettend aan. „Jij, wat wil jij doen?" „Ik", is het opgewonden antwoord, „ik wil de twee jongens samen brengen. Ik wil ze naast elkaar zien. Ik wil me zelf, mijn gevoel op de proef stellen, als ik ze samen zie. En ik wilPlotseling breekt ze in tranen uit: „Och, laat me met rust! Ik zie immers wel aan je ge zicht, dat je egen idee hebt van wat er in mij omgaat. Nee, jij ook niet. Jij hebt precies zo een laffe angst als Tom voor de gevolgen van mijn ontdekking en misschien denk jij ook dat het enkel hysterie van mij is en dat het beter is, dat de jongen een poos van mij weg is.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1957 | | pagina 6