B**%dÉhs
Prijzen nog niet bekendmaar
de (hogeproduktiekosten wel
Volgende week eerste lammerenmarkt 1958
IfT5
Jo of René
DOOR DE EEUWEN HEEN is op Texel
de schapenteelt een belangrijke, zo niet
de belangrijkste bron van bestaan ge
weest. Wie de bodemgesteldheid van dit
eiland kent, zal zulks niet verwonderen:
het eiland, althans de oude kern, kan nu
eenmaal niet bogen op weiden, waarin
het vee enige decimeters diep wegzakt:
het land ligt daarvoor te „dicht bij het
zonnetje". Zulk terrein is echter uiter
mate geschikt voor het houden van vee,
dat er een sobere levenswijze op nahoudt.
Wel, het schaap is een uigesproken sober
dier. Zelfs onder de moeilijkste omstan
digheden weet het z'n kostje nog wel op
te scharrelen, ook als de regen maanden
lang uitblijft en de alles verzengende zon
weiden in bruin-rode vlakten herschapen
heeft. Het schaap weerstaat de hitte van
de zomer en het schaap laat de hevigste
sneeuwstormen doodgemoedereerd over
haar brede en wollige rug heenrazen. Dat
hebben wij gedurende de sneeuwstormen
in februari nog weer kunnen zien! Te be
klagen waren meer de boeren, die met
de gigantische zakken hooi naar het wei
land moesten sjokken.
Door de eeuwen heen schapenland. In
goede en magere jaren. Texelaar, eige
naar van lammeren, die meer dan 80 gul
den opbrengen (in 1955 was dat nog het
geval) of eigenaar van lammeren, die
voor. een rijksdaalder van de hand
moeten worden gedaan wat in 1933 het
geval was. In dit crisisjaren is het reser
vekapitaaltje van de Texelse schapen-
boeren sterk ingekrompen. In die jaren
„deden" de graanboeren het heel wat
beter en noodgedwongen hebben toen
vele Texelaars een deel van hun land
„gescheurd": de ploeg werd erin gezet.
Maar men hield daarnaast een flink
kwantum schapen aan, omdat de Texe
laar een optimistisch mens is. In zijn ver
trouwen in de wolveehouderij is de eilan
der niet beschaamd geworden, want na
de tweede wereldoorlog floreerden de
bedrijven beter dan ooit tevoren Ieder
jaar werden de lammeren duurder:
Frankrijk was de grootste afnemer. Tach
tig gulden voor een lam van zes weken
oud. Zo'n diertje levert nog geen behoor
lijke bout en daarom mag het eerst nog
verscheidene weken in een Noord-Zuid
hollandse of Friese weide grazen om eerst
daarna uit de z.g. vetweiderij naar de
exportslagerijen te worden getranspor
teerd. Weer even later vindt ge de lams-
boutjes o.a. op de Parijse hotel-restau
rant-tafel als zeer belangrijk onderdeel
van het menu, misschien wel als de
hoofdschotel Dat lamsbout je zal intussen
een behoorlijk bedrag moeten opbrengen,
want een lam van tachtig gulden op
Texel gaat zeker driemaal over de kop
eer het geconsumeerd kan worden.
De Fransen konden het blijkbaar betalen,
totdatFrankrijk voor grote proble
men kwam te staan. Nog steeds worstelt
dit land met allerlei moeilijkheden en de
weerslag is tot Texel merkbaar: de in
voerheffingen werden omhoog gestuwd
en nog steeds heeft Frankrijk met een
ernstig deviezentekort te kampen.
Nee, de lammeren zullen straks op de
Texelse markt stellig geen tachtig gul
den gaan opbrengen. Daar rekent de wol-
veehouder ook heus met op, maar het is
toch wel heel erg nodig, dat hij minstens
50,60,voor zijn lammeren uit
gekeerd krijgt, want de produktiekosten
komen dit jaar zeker op 40,45,
te liggen. Vele Texelaars kijken al een
beetje somber, wat een hunner dezer
dagen de opmerking ontlokte: „Optimis
me is op haar plaats, als wij zelf al een
stemming gaan verwekken van „niet
veel waard" stimuleren wij de handel en
de vetweiderij niet tot optimistische ge
dachten". Die man heeft gelijk: het kan
meevallen met de prijs, temeer omdat wij
in de schaduw liggen van een wereldten
toonstelling, die ook miljoenen bezoekers
uit Oostelijke landen zal aantrekken,
mensen, die gewend zijn schapenvlees te
eten. Overigens nemen België en Luxem
burg sinds jaar en dag een behoorlijk
aantal lammeren af. België besloot on
langs wel is waar tot een heffing van 50
ct. per kg in te voeren lamsvlees, maar
die heffing is weer van de baan.
Nu U dit leest huppelen op „het scha-
peneiland" zo'n 27.000 tot 30.000 lamme
ren rond en er lopen een 18.000 tot 20.000
volwassen, schapen. Indrukwekkende ge
tallen, maar toch zijn dit geen records,
want in '31 telde Texel er wel 30.000. In
1928 werden 30.400 lammeren afgeleverd,
in 1909 zelfs 32.676. Toch is dit jaar weer
meer wolvee ter wereld gebracht dan
vorig jaar, Er zijn opvallend veel twee
lingen.
Sinds 1952 toen de wolveepnjzen
weer belangrijk gingen oplopen, is weer
een groot aantal bunders land groen ge
maakt. Ten eerste door de aanlokkelijke
lammerenprijzen, ten tweede door een
tekort aan arbeidskrachten. Momenteel
kunnen wij ook al weer verscheidene
schapen in polder Eierland waarnemen.
Geruime tijd scheen de Eierlandse boer
zich niet tot het houden van wolvee ge
roepen, maar ook daar komt de wolvee
houderij er meer en meer „in". Overi
gens: een goeie honderd jaren geleden
werden in die polder heel veel schapen
gehouden, vóór de inpoldering in 1835
zag men de schapen ook bij honderden
op de kwelders grazen. Soms werd een
complete kudde door de vloed verrast,
maar dat weerhield de Texelaar niet de
gedunde rijen weer op te vullen.
Tweeëneenhalf duizend hectare land
wordt thans op Texel door het schaap in
beslag genomen, een in verhouding zeer
groot percentage van het geheel, een
grote vooruitgang als men vergelijkingen
treft met de periode van voor de oorlog,
toen seizoen na seizoen alom de ploegen
door het groene land werden getrokken.
Noodgedwongen, ook al
S.V. Texel
Uitslagen van zondag:
JVC-Texel 2—1; Succes-WGW 5—3;
VZV-Limmen 3—2; DTS-RKAFC-50.
Texel 2-SRC 2 04; Schagen a-Texel a
4—1.
Handbal: Texel-Vliegensvlug 12;
Texel-BKC (adsp.) 121.
- Texel 1 heeft ook haar laatste wed
strijd niet tot winst kunnen brengen.
Bijzonderheden bereikten ons niet. Voor
Henk Boon en G. Wilner zou dit het slot
van hun voetballoopbaan als actief spe
ler betekenen. Dan moet ons van het
hart, dat wij hen stellig tot voorbeeld
kunnen stellen aan de vele jongeren, die
hun verantwoordelijkheid als lid wel wat
licht opnemen.
Maar zelden hebben deze spelers over
geslagen. Immers hun club vroeg hen op
en zij hebben met veel enthousiasme en
clubliefde hun taak vervuld. Daarvoor
onze welgemeende dank. Wij vertrouwen,
dat de vereniging hen niet als lid en me
dewerker zal verliezen, maar dat zij
vooral bij de instandhouding hun krach
ten zullen blijven geven.
Ook nu weer hadden we met spelers-
nood te kampen. Harry was niet beschik
baar en nog enkele plaatsen moesten
worden aangevuld.
Dit is een uiterst moeilijk seizoen ge
weest en we zullen ons ernstig moeten
beraden over de toekomst.
Texel 2 stelde, ondanks hun invallers
toch wel teleur, nu zij tegen negen spe
lers van SRC moesten spelen.
De verdediging hield zich lange tijd
goed, zelfs tegenwind in, maar op het le
doelpunt van S. volgden er nog 3. Het
was nu juist geen vertoning om lang over
na te denken.
Adsp. a moest in Schagen a haar meer
dere erkennen. Vooral het verschil in
lichaamsgrootte was in S.' voordeel.
Ook hier werd de comp. beëindigd.
Jullie hebt over het algemeen een prima
seizoen achter de rug. Hoewel de tegen
standers meestal groter waren, was jullie
spel technisch beter.
brek aan krachtvoer en kunstmest. In
1939 was de schapenstapel geslonken tot
13.000 stuks. In dat jaar werd op de
tweede lammerenmarkt te Den Burg door
de regering een groot aantal dieren opge
kocht voor 3,50 tot 8,25 per stuk. Die
lammeren werden ingeblikt ten profijte
van de werklozen en andere daarvoor in
aanmerking komende categorieën.
Voorheen kon ge op alle Texelse dor
pen bordjes aantreffen waarop de kwa
liteit van de schapenkaas werd aange
prezen: iedere boer wierp zich op als
verkoper van de zelf vervaardigde (vol
vette) schapenkaas. Tegenwoordig is het
een kunst om op Texel een schapenkaasje
te bemachtigen: ze worden nauwelijks
meer gemaakt: het arbeidsloon is te hoog,
zeggen de boeren en de laatste jaren had
men door een tekort aan arbeidskrachten
ook weinig gelegenheid meer tot het
maken van kaas, wat nog op de ouder
wetse wijze geschiedde en derhalve vrij
veel kostbare tijd vergde. Voorheen was
het de gewoonte om de schapen te laten
melken door dagloners, die daarvoor een
derde van de kaasopbrengst ontvingen,
i Tot ver in de negentiende eeuw leverde
wegens het ge- j de kaasmakerij belangrijkste inkomsten.
ULO-EXAMENKLASSEN OP REIS
Sinds zaterdag j.l. zijn de twee exa
menklassen tegen de veertig leerlin
gen van onze ulo en route: ze maken
een zevendagen lange trip. Hoofddoel is
het Zwarte Woud. Een grote autobus
heeft hen naar de plaatsen van bestem
ming vervoerd. Bijna alle scholieren heb
ben de reiskosten zelf verdiend en wel
door in de vakantie bloembollen te pellen
enz.
WAT EEN GEITEN!
Koqenaars die vraqen qeiten,
Nu er niet zoveel meer zijn.
Jammer, dat er hier op Texel
Nu niet meer veel qeiten zijn.
Jarenlanq las je geen qeiten
Die men vroeg in onze krant,
't Leek als had men aan de lucht al
Van de qeiten erq het land.
Nu ineens een grote razzia
Ieder lijkt het, wil een qeit.
Zijn de koeien aan De Kooq soms
Nu niet meer aan melk zo rijk?
Alles op qehied van qeiten,
Wordt er nu ineens qevraaqd,
Geitenwaqens, qeitenweidjes,
Geitenropen, prijs verlaaqd.
Dode qeiten, stamboekqeiten,
Zaneqeiten, noem maar op,
Geiten, ja, ze vraqen alles
Wat op geit lijkt, is 't qeen mop?
Geitenschuurtjes aanqeboden,
Geiten, qeitenmelk is goed,
Geiten die van eerste soort zijn,
Geiten met en zonder hoed!
En 't mooiste is wel zeker
Als je zelf niet melken kan,
Zie je in de „Texelaartjes"
Voor dat baantje zelfs een man.
Zes, soms tien wel van die qeiten,
Worden nu direct gezocht.
Ieder aan De Kooq is zeker,
Aan de qeitenmelk verknocht.
Als de badqast komt op Texel,
En er komt eens reqen aan,
Zullen al die qeitenmonden
Zeker aan het blèren qaan!
En men waant zich in de Alpen.
Nu nog bellen om hun nek,
Dat klinkt bij het qolfqeklots toch
Zeker nog wel niet zo qek!
-,ö:
(ic
D,
In 1837 b.v. bedroeg de uitvoer 60.000 kg,
maar in 1864 was die al teruggelopen tot
nauwelijks 10.000 kg.
WAT HET
IVOREN
BEELDJE
VERTELDE
14. Hoog heft Sambo het hakmes op om
met een flinke klap te beginnen, maar
dan laat hi) het mes weer zakken. Waar
moet hij hakken om zonder onnodige
moeite de tand los te krijgen? Rechts of
links, boven of onder de tand óf precies
even hoog? Rechts van de tand is de
stam dunner en de boom helt naar links
over. Als hij dus rechts gaat hakken, valt
de boom zeker naar links. Hakt hij boven
of onder de tand, dan blijft die toch vast
geklemd in de vork zitten en evenhoog
hakken is erg riskant, dan beschadigt hij
de tand misschien.
Dat vraagstuk is niet zo gemakkelijk,
maar Sambo heeft al heel wat bomen
geveld en daardoor komt hij op een goed
idee. Hij bindt de tand stevig vast aan de
wortels van de boom. Die lianen knopen
we niet gemakkelijk, maar ze zijn ijzer-
sterk en rekken met. Dan begint het
zware werk. Fel bijt het hakmes in het
hout, dat gelukkig niet erg hard is.
Steeds dieper wordt de gleuf rechts on
der de tand. In de rustpozen stookt
Sambo het vuur op voor de veiligheid
en om beter te kunnen zien. Als hij bijna
zo diep is als de tand, zegt de boom krak
en springt open.
Dan gaat Sambo links hakken op de
zelfde hoogte en al heel gauw kraakt de
boom en buigt naar links, maar dat
gaat niet zo best, want de tand zit vast
aan de wortels van de stam Nog één
klap en vol spanning kijkt Sambo toe: de
boom valt, maar de tand kan niet mee en
wordt met geweld uit de stam gerukt.
Juichend maakt Sambo eeri vreugde
dans, het is gelukt.
FILMNIEUWS:
DE HALFBLOED VAN SAIGON
Oost en West zijn door een diepe kloof
van elkaar gescheiden en wie deze kloof
tracht te overbruggen, loopt het risico,
dat hij erin valt. Dit is de tendens van de
door Marcel Camus geregisseerde film
„Mort en Fraude' die vele spannende
momenten telt.
De plaats van de handeling is Frans
Indo-China tijdens de oorlog in 1950. Die
man, die letterlijk in het niemandsland
tussen Oost en West verzeild raakt, is
een door Daniel Gélin gespeelde Frans
man, die kersvers uit het moederland in
Saigon is gearriveerd en daar in conflict
komt met een smokkelaarsbende. Gehol
pen door een halfbloed (Anh Méchard)
duikt hij onder in het binnenland tussen
de linies van de Fransen en de Vietminh.
In het armzalige dorp, waar hongers
nood heerst, is de Fransman aanvankelijk
alleen op eigen lijfsbehoud bedacht. Maar
dan schaart hij zich aan de zijde van de
inlanders, die zijn moedige hulp aarze
lend aanvaarden. Ze weigeren hem ge
heel te vertrouwen en de Fransen accep
teren hem ook niet meer.
In een uiterste poging om het dorp de
finitief te redden en er dan te kunnen
gaan wonen met het halfbloedje op wie
hij verliefd is geworden, leert de Frans
man de harde les, dat wie zich tussen
Oost en West wil stellen tot geen van
beide kampen behoort.
BLOED OP DE WEG
Onder een schitterende Italiaanse zon
rijden felgekleurde raceauto's van Flo
rence naar Zwitserland Niemand onder
de honderdduizenden toeschouwers weet,
dat in een van de wagens die naar de
grens racen de man zit, die door de poli
tie naarstig wordt gezocht omdat hij een
Italiaanse autofabriek in brand heeft ge
stoken en bij een gevecht een aantal
politieagenten heeft gedood. Niemand
weet, dat de misdadiger tussen hagen
juichende mensen, het voor hem relatief
veilige Zwitserland tegemoet rijdt, be
halve de leider van het Engelse race
team, gespeeld door James Robertson
Justice.
Hij is een rijke, eenzame man, die be
ZONDAGSDIENST DEN BURG
DOKTER ELLAS
(ingaande zaterdagmiddag 12 uur)
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
tot en met 11 mei 1958
Gevonden: bruine lederen motorhanj
schoen; bruine dameshandschoen; bruin
lederen herenhandschoen; zilveren
den; sleutel; kinderzakdoekje; bruit
portemonnee (inh. 0,19); blauwe alpia
bankbiljet van 10,gebreide kinde
muts; zwarte portemonnee (inh. 2,51
broodzaag; kinderportemonnee
y 0,30); speldje van meisjesver.; vulpoc
lood; r.-k. gebedenboekje; grijs "kinde
jasje; zwarte ballpoint; badhanddoek m
ondergoed; te Oosterend: groene ceintu;
van damesmantel; metseltroffel; ruite
wisser van auto; kenteken met NL-boi
je; te De Cocksdorp: grote rode bal, bm
ne motorwant, herenpolshorloge met
lederen band.
Verloren; lederen handschoen; notui
boekje (muziek); meisjesfiets (merk
zelle); groen vest; muntbiljet van ƒ2,
zonnebril; zwart lederen fietstas.
Het bureau der rijkspolitie te
Burg is hiervoor geopend op werkdag
van 16.00 tot 18.00 uur.
DIENSTPLICHT
Uitspraken inzake vrijstelling
De Burgemeester van Texel bres
ter algemene kennis, dat de Minister
Oorlog omtrent vrijstelling van diet
als gewoon dienstplichtige de volgen
uitspraken heeft gedaan:
Martin Hugo Eelman, lichting 1958.
Voor één jaar vrijstelling van dies
wegens persoonlijke onmisbaarheid
ieend; bij beschikking van 16 april 19
nr 380130103.
Abraham van Dijk, lichting 1958.
Aanvraag om vrijstelling van die:
wegens aanwezigheid van een bijzond
geval afgewezen; bij beschikking
mei 1958, nr. Pa 106327/3.
Tegen elke omtrent vrijstelli
gedane uitspraak kan iedere belat
hebbende uiterlijk de tiende dag
de dag waarop de uitspraak
algemene kennis is gebracht, in
roep komen. Indien de ingeschreve
wie de uitspraak geldt, buiten Nedi
'and verblijft, kan. voor zover het
deze in te stellen beroep betreft,
overschrijding van de termijn van
dagen genoegen worden genomen. I
lang omtrent zodanige overschrijd
geen beslissing is genomen, wordt
uitspraak na het verloop van de tem
v^an tien dagen als onherroepelijk
schouw d.
Het tot Hare Majesteit de Koningin
richten beroepschrift moet met redei
omkleed zijn en worden ingeleverd
afd militaire zaken van de secretarie
zer cemeente.
De Koningin beslist op het beroep
een met redenen omkleed besluit,
de raad van state is gehoord.
Texel, 8 mei 1958.
De burgemeester voornoei
C. H. ROEPER, 1 -b.
zeten is van racewagens en die wc
getergd door de Italiaanse suprematie
dit gebied. Hij heeft er wel iets voor o
om achter de geheimen van de nieuu
Italiaanse race-monsters te komen
neemt een louche figuur in de arm
moet trachten deze geheimen geruis)
te bemachtigen. Deze figuur (Stan
Baker) wordt bij een inbraak in de i
liaanse autofabriek gesnapt, met het
venvermelde noodlottige gevolg.
Noodlottig vooral voor zijn opdrac
gever, die zijn goede naam ten koste
alles wil redden en dus de misdadiger
hand boven het hoofd moet houden.
Hij maakt van de moordjaar de
rijder van zijn beste coureur (Anth;
Steel) en samen stuiven deze twee
Zwitserse grens tegemoet. Deze kna
Engelse thriller eindigt met een
spannende scènes, waarin ten slotte
kwaad het onderspit delft.
Nederlands nieuws
O.a.: De hockeywedstrijd Nederla
Duitsland:21; De verjaardag van 1
Koningin Juliana.
Wereldnieuws
O.a.: Tito's partijcongres te Ljoeblji
Onafhankelijkheidsparade in Jeruzal
Conferentie in Tanger; Prinses Sor
komt in New York aan; Trinidad
vangt prinses Margareth.
'euilletoD
door H. Westenberg
66. Ook de ander is blijven staan. Onver
holen kijken ze elkaar in de ogen alsof ze
elkaar wilden toetsen. „Je bent zeker
bang?" vraagt de jongeman en een min
achtend glimlachje speelt om zijn samen
geknepen lippen.
Dat geeft de doorslag. Nee Jo is niet
bang. Maar. maar.„Ik heb een
zieke broer thuis. Ik weet niet of ik die
zo maar kan laten liggen.
„Laten we dan eerst naar je broer
gaan, en kom je met mij mee, dan zal ik
je aan de chef voorstellen".
„De Chef? Wie is die chef?"
„Een Armeniër. Een fijne kerel. Dat
zul je wel zien".
Ze staan nog altijd in de straat en kij
ken elkaar nog steeds aan. Een ezel, be
laden met twee zware zakken, loopt Jo
haast ondersteboven. Maar hij merkt het
nauwelijks. „Geeft u mij liever uw adres"
zegt hij ten slotte voorzichtig. „Vanavond
om acht uur zal ik naar u toekomen".
De ander trekt een heel klein'kaartje
uit zijn borstzak, en wil dit aan Jo over
handigen. Maar op het laatste ogenblik
trekt hij zijn hand weer terug en zegt
kortaf:
„Je kunt het alleen toch niet vinden,
als je hier vreemd bent. Ik zal je aan het
station, van de trein uit Ramleh afhalen.
Afgesproken? Vanavond om tien uur pre
cies zal ik er zijn".
„Afgesproken", knikt Jo een beetje
ademloos. „Om tien uur precies aan het
station".
Zij geven elkaar een hand en gaan
huns weegs en Jo neemt eindelijk de
tram.
Ja, zo was het vanmorgen gebeurd. En
nu is het al laat in de middag en nog
steeds weet Jo niet, wat hij doen zal. Zou
het maar niet beter zijn, niet met die
hele zaak te beginnen, en het maar niet
eens aan René te vertellen? Per slot van
rekening is René toch tamelijk ernstig
ziek en misschien vindt hij het erg on
prettig als Jo 's avonds nog eens uit
moet gaan en naar zo'n geheimzinnige
gelegenheid nog wel Maar aan de andere
kant- Als Jo gaat, moet René het toch
weten, en het zou ook beter zijn de hele
geschiedenis eerst nog eens samen goed
te bepraten.
Het leven is toch wonderlijk Nog geen
week geleden zou Jo niets gedaan heb
ben, zonder zijn moeder er in te kennen.
En alles was zo eenvoudig en gemakke
lijk. En nu is plotseling overal een ge
heimzinnige achtergrond en zelfs gevaren
en verantwoordelijkheid. Het is of hij iets
te dragen gekregen heeft; een pak op zijn
schouders, waarvan hij de druk bijna li
chamelijk voelt.
In elkaar gedoken zit hij nu op een
stoeltje en hij denkt bijna even ingespan
nen na als vroeger thuis bij zijn moeilijke
algebrasommen. Zou het niet kunnen zijn
dat dit „restaurant" geen gewoon restau
rant is, maar een opiumkit. In een haven
stad kan van alles gebeuren. Dan zou hij
door de politie kunnen worden opgepikt.
Of zou deze man geen spion kunnen zijn,
die hem in de val wilde laten lopen, als
hij nu gehoord had, dat twee jongens ui.
Cairo er vandoor waren gegaan en door
de politie werden gezocht. En hoe dik
wijls hoorde je niet, dat kinderen ont
voerd werden om later de ouders geld af
te persen. En aan dit alles zou hij zich
maar zonder meer aan wildvreemden
overleveren.... Maar het geld, al het
geld, dat hij zou kunnen verdienen! En ze
zouden hier al die tijd niet voor niets
hoeven te wachten! René zou op zijn
dooie gemak weer beter kunnen worden
en
„Wat zit je vandaag weer te zuchten!"
zegt René plotseling. „Je maakt iemand
doodzenuwachtig. Wat heb je toch?"
Dan besluit Jo niet langer te zwijgen
en vertelt zijn kameraad alles, wat er die
morgen is gebeurd.
Met gespannen aandacht luister René.
„En?" vraagt hij opgewonden als 't ver
haal uit is.
„Ik zou er niet heengaan", adviseert
René na een poos. „Zoiets waarvan je niet
weet wat er achter kan steken, te riske
ren, voor die paar dagen, dat we hier nog
zijn!"
„Maar we zijn niet nog een paar dagen
hier! Zo gauw ben jij nog niet beter. In
die tijd zou ik prachtig dat geld kunnen
verdienen. Alleen, wat zou er met jou
moeten gebeuren als ze mij eens te pak
ken zouden nemen?" René zet een hoge
borst op. Daarover hoefde Jo zich niet
bezorgd te maken, wat er met hem zou
gebeuren! Hij zou doen wat hij zich voor
genomen had! Daar zou niemand hem
vanaf kunnen brengen!
„Snij toch niet zo op!" zegt boos.
„Ten eerste is het geen schande, als je
toegeeft, dat je je doodellendig voelt, en
alleen niet klaar kunt komen en in de
tweede plaats weet ik best, hoe je je
werkelijk voelt. Als iemand 's nachts zo
ligt te huilen.
Woedend kijkt René Jo aan. „Ik hui
len? Bij jou is er eentje op de loop zeg"'
„Natuurlijk heb je gehuild! En zo erg,
dat ik er van wakker geworden ben! En
toen ben ik opgestaan en heb je toege
dekt en je hebt aldoor in jezelf gepraat".
„O, maar dan heb ik gedroomd".
„Ja, natuurlijk heb je gedroomd".
„Nou dan! En in hun droom huilen de
verstandigste mensen soms".
„Dat kan wel zijn. Maar wat jij ge
droomd hebt, dat was... Ik bedoel zo
iets droom je alleen als. Hij haalt de
schouders op en kijkt langs René heen.
Maar René wil weten, wat Jo denkt!
„Hoe weet je dan, wat. ik gedroomd heb?"
vraagt hij koppig.
„Omdat ik verstaan heb, wat je tussen
het huilen door telkens heb gezegd".
„O, wat heb ik dan wel gezegd?"
Jo heeft zijn rechtervoet over zijn
linkerknie gelegd en peutert aan de veter
van zijn schoen.
Een ogenblik zwijgt René. Maar dan
neemt zijn nieuwsgierigheid weer de
overhand. „Nou dan, wat heb ik gezegd?
En wat heeft dat er mee te maken, of ik
alleen mijn weg kan vinden of niet?"
Jo geeft geen antwoord.
„Vooruit, zeg het dan!" dringt René
Jo zwijgt nog steeds; nog altijd
met zijn veter bezig.
„Je zult het zeggen!" schreeuwt
nu opgewonden.
Jo kijkt op. Zijn lichtgrijze ogen c
len over de zieke jongen naar het i
ster, waar door het beslagen glas de
mei bleekblauw schemert.
„Zeggen zul je het!!"
Nu staat Jo langzaam op, loopt e
naar het raam en dan dwars door de
mer naar de deur, maakt ze open en
pas, als hij met een voet buiten is,
hij zacht en nadrukkelijk: „Je hebt oe
moeder geroepen!" En dan trekt
zachtjes de deur achter zich dicht.
Roerloos staart René hem na. Hij b
hoe Jo door de gang loopt en de keu)
deur opent. Hij hoort, hoe de plas
voor de ramen worden geschoven en
de kraan van de waterleiding v
opengedraaid. Dan hoort hij niets n
Ja tochPlotseling hoort René Br
wieser zijn hart kloppen. En het klop
hard, dat hij denkt, dat het barsten
Jo wordt wakker, doordat er ien
in de kamer rondsluipt. Maar hij
niet helemaal wakker; daarvoor is
veel te moe. Hij hoort alleen ieo
kuchen en zachtjes steunen, maar
dringt niet voldoende tot hem door,
zijn ogen open te maken.
Zou het René zijn, gaat het door
hoofd, achter vastgesloten oogleden.)
ik moet naar hem kijken! Maar
is het weer stil en hij denkt niet i
aanRené. In de plaats, daarvan sp
andere dingen do#r zijn hoofd.
