Cjrocn 'Zwarts jexeh in het |z Het Gouden Boltje nog steeds dorado voor de verwende) toerist o kwam „de" vrachtauto weer boven Maar het echte pionieren behoort tot het verleden WOENSDAG 11 JUNI 1958 72e JAARGANG No. 72S« TEXELSE™COURANT Uitgave N.V. v.h. Langeveld de Rooij Boekhandel Drukkerij Bibliotheek Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11 Verschijnt woensdags en zaterdags Bank: R'damse Bank, Coöp. BoerenL Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. 2,25 p. kwart. -f- 20 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm Hier ziet U een deel van de strandhuisjes aan het Westerslag. Dit bedrijf wordt geëxploiteerd door de heer W. J. Zijm. Rechts op de achtergrond het pavil joen van de heer J. Vroom. Dit paviljoen wordt eveneens ieder jaar verplaatst, omdat de zee alsmaar land inpalmt. Iedereen zal bevestigen, dat de toeris ten op het eiland en met „het" eiland bedoelen we uiteraard Texel hun hart kunnen ophalen. Zij kunnen genieten van het strand, zij kunnen zwemmen in de Noordzee of er pootjebaden-zonder- meer, al dan niet onder het wakend oog van de badmeesters, zij kunnen wande lingen maken door de uitgestrekte duinen net welhaast geen andere tegenligger dan het makke peerd van de bereje pe- hsie en als het zonnetje té stekerig wordt kunnen onze gasten schaduwrijke plekjes te kust en te keur ontdekken in de jWestermient, waar bunders bos tot rus ten noden. Ook kunnen de toeristen op een Jan Plezier klauteren en zich door Nico Witte laten rondrijden, over strand en door duin, door gebieden waar de concurrentie (TESO) lekker niet komen kan. Voorts loont een tocht met een van onze vogel- wachters meer dan de moeite. Neem in n geval een extra film mee, vooral als U naar De Muy gaat, want daar aan schouwt U iets unieks, een lepelaars kolonie zonder weerga. Trouwens: vorige week is ons verteld, dat de heer Boot U in Dijkmanshuizen kemphanen kan to nen, vechtende kemphanen. Hoe laat ze aaar aan de strijd om de vrouw of om de man beginnen, is ohs ,niet bekend, maar in ieder geval zijn er vogelwach ters, die al om half vier naar hun verant woordelijke post gaan, want „dag en nacht" zijn de vogels bewaakt. „Zelfs" de zilvermeeuwen, knapen, die., zo zou je zeggen, toch best op eigen poten kunnen staan. In de Westerduinen hebben de zilvermeeuwen ook dit seizoen weer een terrein van vele bunders als exclusief broed terrein ter beschikking gekregen. Reeds vlak langs het verrukkelijk kron kelende pad naar het Westerslag domi neren de vervelende bordjes, waarop aan wetsartikel 461 wordt herinnerd. Een deel van onze gasten stelt een bezoek aan de zilvermeeuwenkolonie echter op hoge prijs, want nagenoeg dagelijks trekken Jan Boon c.s. de noltjes in om de nesten ogenschouw te laten nemen, alsmede de onbewoonde konijnenholen, waarvan bolenduiven een dankbaar profijt trek ken. Toch zouden velen, het merendeel der gasten, die meeuwen liever tot een veel kleiner gebied teruggedrongen wil len zien. Ze worden verwend Wie verwend worden? De meeuwen? De lepelaars? De vogelwachters? Mis schien wel, maar in ieder geval onze he dendaagse toeristen. Vroeger gold een reis naar en over het eiland nog als een avontuur op zichzelf. Je moest pioniers- bloed in de aderen hebben. Je stak over niet een armzalig bootje en op de haven Als wij die Noordzee en het bijbehoren de strand eens moesten ontberen! Wij schrokken vanmiddag, toen het A.N.P. ons vertelde, dat in de naaste toekomst de Waddenzee afgesloten zal worden en dat ze Texel aan Vlieland (of andersom) gaan klinken, omdat het Eierlandse Gat alsmaar breder wordt. Gelukkig blijft onze Noordzee bestaan. Een bof onder andere voor Wim Zijm, die vorige maand op het Westerslag tien badhokjes heeft geplaatst, alsmede een gebouwtje, waarin ge U kunt ver- kleden-zonder-meerWij voor ons nemen Texel geboren en getogen 'd liever ,mcr,0,r meteen een, str°nd' - - - huisje, vooral als ze er zo riant uitzien als die, welke nu aan het Westerstrand staan. Wij hopen zeer, dat de heer Zijm een goed seizoen zal maken. Dat-ie dag in, dag uit verhuren kan, want het sei zoen is maar kort in december begint de zomer doorgaans al weer. Wim is vroegtijdig met zijn materiaal naar het Westerslag gereisd. Dat noemen wij weer eens pionieren, want het Wes terslag was nog een opgcrept stuk strand. Er heeft nog nooit op het strand zelf een houten gebouw gestaan. Het zal ook daar waarachtig wel gaan. Omdat het Westerslag gunstig gelegen is ten opzich te van het centrum van het eiland. Omdat de Westerduincn zo prachtig zijn en om dat je bij het verdwijnen van de zon altijd kunt uitwijken naar de bossen van onze (eigen) staat. Een dag nadat Wim zijn materiaal aan de blinkende kristallen van het Wester slag had toevertrouwd, hebben wij, als persmensen, een der strandhuisjes mogen inwijden. Ze zijn zeer ruim en wat vooral zo prettig is, ze hebben grote glazen van Skil stond een aftands beest voor een oude deli, die, evenals de koetsier, zich het tandenwisselen nauwelijks meer her inneren kon. „Héé, een vreemdeling, wat zo die hier zoeke?" dachten de gepensioneerde of niet gepensioneerde! Oudeschil- ders als zij een persoon ontdekten, die nu j eens niet op was. „Och zeker voor de feugels!" Ja, het begon met de vogels, die hebben de grote i stoot tot de toeristenstroom naar het j Gouden Boltje gegeven. Wij denken daar- j bij vooral aan dr Jac. P. Thijsse en Ome Jan P. Strijbos, al behoort die uiteraard tot een latere generatie dan de vogellief- hebbende onderwijzer. In Den Burg gekomen over een slechte grintweg, die over de Hogeberg I liep trof je daar twee, misschien drie hotels aan. Het schijnt dat je vóór de eeuwwisseling ook in Oosterend kon overnachten. En natuurlijk ook wel in hotel „De Hoop", maar zover kwam nie mand in die dagen. Tegenwoordig stap je in Den Helder aan boord van een vlaggeschip en in de haven van Skil word je al beknipoogd door chauffeurs van allerlei kunnen of wil je liever met de bus? Onderweg heb je de nieuwe VW-uitgave „Voor Vrien den van Texel" nog eens bestudeerd en je vraagt zo terloops aan dekknecht of conducteur, waar je het beste kunt loge ren. Hotels en pensions te kust en te Dit was het havenbeeld omstreeks 1908. Links de Dageraad, rechts de Ada van Holland. Daarachter het voormalige stoombootkoffiehuis, dat eveneens door een modern pand werd vervangen. keur. Gelukkig maar, want de toeristen En dit was dan de diligence de •deh" waarmede je over de Hoge- Jerg landinwaarts werd gereden. De «oetsier, die U op de bok ziet zitten is de bqeridarisch geworden Jan Kalis. komen tegenwoordig bij duizenden. In het hoogseizoen draagt het eiland evenveel gasten als eilandgenoten. Dan moeten de bakkers extra uren maken. En de slagers, èn de fietsenmakers èn krokettenbakkers, om maar enkele neringdoenden te noe men. Je denkt dan terug aan het grijs ver leden, toen nu al weer een halve eeuw terug in De Koog een badhotel werd gebouwd en daar'ook een pavil- joentje verrees. Een soort tilburietje bracht je naar De Koog, waar gewone, kleine huisjes stonden, bedekt met oud- Hollandse dakpannen enjiier en daar een heuse boerderij. Een mul pal leidde naar het hotel. Later kwam ér een plankier en nog weer later een atraatweg tot de eerste duintop toe. Tegenwoordig vindt ge daar een beharde weg- tot aan zee. In het dal ligt een parkeerterrein, berekend voor tientallen auto's. Links en rechts zijn zojuist paviljoens verschenen. Maar niet alleen De Koog gaat met zijn tijd mee, groeit zeer hard tegen alle bouwbelemmerende en belastingdrukken- de stelsels in, ook elders vindt ge de sporen van de moderne tijd met zijn hoge eisen daaraan door het verwende mens dom gesteld. Den Hoorn kreeg een verharde weg naar zee. Een sublieme weg, mogen we wel zeggen en nog voor je er autoend tot dicht bij de zee kon komen, was de heer Gerrit Coevert er als de kippen bij om onder de rook van paal negen een pavil joen te plaatsen. Ook Gerrit schijnt goed geschoten te hebben. De toerist hoeft geen limonade of broodjes mee te sjouwen: hij wordt feestelijk in dé paviljoens ont haald. Langs het strand bij De Koog staan aan weerszijden van het slag, dat tegenwoor dig naar de naam Badweg luistert, een deuren. Als de temperatuur buiten U niet zint, kunt U de deuren sluiten en toch blijven genieten van het immer impo sante golvenspel. Door deze exploitatie biedt Texel opnieuw een zoveelste moge lijkheid. Tien minuten na de start uit de stof fige straten van Den Burg, zaten we naar de golven te kijken en waren we bezig een overdaad aan textiel, belangrijke be wijsstukken onzer hedendaagse bescha ving, kalmpjes te verwijderen. Na tien minuten kan een (hardwerkende) burger man een luierende toerist zijn en die rol goed spelen ook. Dit mogen wij wel even tussen de regels door vermelden. Dat UDI of het Masker het vatte!! Om drie uur nog kuierend over de Hollebol, langs de vluchtheuvel, om drie uur tien kuierend over het strand. Voor heen was dat niet mogelijk, want toen liep er geen autoweg door de duinen naar paal 16. De jutters moesten zich tevreden stellen met een mul, rul slag, waarin je klompen wegzakten. Toen was ook het jutten nog een kunst op zich, reeds het transport van het gejatte hout of krat ten wijn was een prestatie, waard om in de annalen vermeld te worden. Tegenwoordig is er geen kans meer om in de annalen vereeuwigd te worden. Noch als Texelaar, noch als toerist. Het leven eist geen prestaties meer, alles wordt ons min of meer in de schoot ge worpen. We hebben nevelspuiten om branden te bedwingen, telefoons om af- Hier ziet U het bergingsvaartuig Simon", eigendom van de firma A. G. Slooten, Wormer, met de verongelukte vrachtauto van de N.V. Rab aan de haak. Een volle maand heeft de zware Merce des Benz op de 14 meter diepe Wadden zeebodem gerust. Het was blijkbaar een hele toer om het voertuig op te sporen, want dagenlang heeft men daaraan moe ten besteden. De eerste ploeg had geen succes, maar toen drie Oudeschilder vis sers, de heren Henkes, Boom en Vlas in geschakeld werden had men al heel spoe dig beet. Op de plaats waar de auto lag werden door hen enige boeien aange bracht. Vervolgens werd contact opgeno men met genoemd bergingsbedrijf uit Wormer, dat niet veel moeite met de auto had. „We hebben o.a. bij de „Equa- dor" geopereerd, zo vertelde ons een der leden van de Wormerse ploeg. Wèl bleek het nog even uitkijken en dagen tellen toen de auto op de wal moest worden gehesen. Het water was nl. met hoog in de haven van Oudeschild. Er werd een kraanwagen bijgehaald van de N.V. Rab en gezamenlijk wist men het voertuig netjes op de wal te deponeren. Uit de foto blijkt, dat de cabinekap een behoorlijke tik gehad heeft. Het chassis zelf was zichtbaar verbogen en daarom spraken velen als hun veronderstelling 1 uit, dat de auto stellig niet meer gebruikt 1 zal kunnen worden. Een deel van het bestuur van de N.V. TESO volgde met belangstelling de ber gingspogingen. Er schijnt nog steeds niet le zijn uitgemaakt, wie het gelag zal be- talen. Voor de hand liggend is onzes in ziens, dat de vervoerder de schade voor zijn rekening neemt, maar uiteindelijk zal de juiste conclusie uit de verzeke ringsclausule moeten worden getrokken. Het nare is, dat dergelijke clausules in sommige gevallen niet al te glashelder van taal zijn. In ieder geval is bewezen, dat de chauffeur van de auto, de heer W. brieven te beantwoorden en we behoeven zelfs niet meer op de publieke tribune om het lief en leed in de Raadszaal van nabij mee te maken, want bandrecorders nemen het gesprokene van a tot z voor ons (èn ter notulering) op. Er is slechts één achteruitgang: te veel A.N W B-borden, zodat de aardigheid van het spoorzoeken er af is. En nog een tweede bezwaar, het éénrichtingverkeer: wij wonen honderdnegenentachtig meter van de drukkerij, maar moeten soms he lemaal over de Stenenplaats naar ons doel. Soms, want een groot deel van de dag herinneren surveillerende agenten ons aan de plicht, gevolg te geven aan een bepaling, krachtens welke Den Burg in een moderne stad met een éénrich tingsverkeer herschapen werd. Stiggelbout, geen schuld treft. Er ging aanvankelijk namelijk het gerucht, dat de auto niet op de handrem zou zijn gezet. Dat is verplicht. Wel, toen men de auto op het droge had, ging allereerst de be langstelling uit naar de stand van die handrem en daarmede bleek het in orde te zijn. U herinnert zich het incident: Tijdens de reis van Den Helder naar Texel stond er een ruwe zee en in de bocht voor de haven van Oudeschild be gon „De Dageraad" zodanig te slingeren, dat de auto in beweging kwam. De blok ken, die om de wielen lagen konden het voertuig niet in bedwang houden en de auto ramde vervolgens een der deuren, die eveneens in de diepte verdween. Van het te water gaan was intussen niemand getuige; het gebeurde enkele honderden meters voor het binnenlopen van de ha ven en dan bevindt ook de dekploeg zich op de boeg van de boot. De chauffeur is de dans ontsprongen, want dikwijls gaat hij reeds tijdig in zijn auto zitten. Dit maal werd hij, op weg naar het autodek, door een schoonzuster even aan de praat gehouden. Mevr. Stiggelbout vertelde ons, dat zij altijd in de cabine bleef zitten als zij met haar man naar de overkant was 'geweest. TEXELSE MARKT Aangevoerd maandag 9 juni 1958: 2650 lammeren 4557, handel stug; 4 pinken 450525; 40 biggen 4555; 10 nuchtere kalveren 4060. TEXEL EN VLIELAND WORDEN SAMENGEVOEGD (Maar zo ver is het nog niet!) Volgens de nieuwsuitzending door het A.N.P. zaterdagmiddag om één uur heeft prof. Thijsse, directeur van het wa terloopkundig laboratorium, tijdens een bijeenkomst verklaard, dat te zijner tijd ook de volle aandacht zal moeten worden besteed aan de afsluiting van de Wadden zee. In dat plan is begrepen het leggen van een dijk van Texel naar Vlieland. Dit laatste is noodzakelijk wegens het als maar breder worden van het Eierlandse Gat. Wanneer met die werkzaamheden zal worden begonnen is nog niet bepaald. Dat kan nog tien jaar of misschien wel twintig jaar duren. In ieder geval worden thans nog kapitalen besteed aan het ver stevigen van de kust bij de vuurtoren. Als het leggen van een dijk tussen Texel en Vlieland binnenkort reeds zou ge schieden, zou men niet eerst nog de kust bij de vuurtoren versterkt hebben, want ook dat heeft reeds enorme bedragen ge vergd. Door het leggen van een dijk van Texel naar Vlieland verwachten de des kundigen namelijk landaanwinning bij de vuurtoren, doordat de krachtige stroom tussen deze eilanden door die dijk tot het verleden zal behoren. Advertentie LM. Voor de mooiste keuze in SPOORSTRAAT HOEK KONINGSTRAAT enorme rij leuke strandhuisjes, die voor schappelijke prijs per halve of hele dag te huur zijn; ook per week, per maand of per seizoen zo ge wilt. Hotels te kust en te keur, schreven we. Ook kan men over al woonruimte huren. Toen de pionier Kok huisjes op het strand plaatste, zullen ze in De Koog wel gezegd hebben „Zou het uutkenne?" Ja, het bleek rendabel te zijn. En nog steeds kan het, want Maas en Daalder behoeven, naar veler mening stellig niet tot aan staande candidaten voor een armenkamer te worden gerekend. Ja, het toerisme betekent wat voor het eiland! Stel je voor, dat dit eens in één klap zou wegvallen' Daar moet ge niet aan denken. Dat zou fataal zijn. Dan kon de helft van de eilandgenoten wel gaan emigreren. Gelukkig is het toerisme nog steeds een betrouwbare business (voor wie de Zwitserse taal abracadabra is: uitspreken als bisenis). De zee trekt onweerstaanbaar

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1958 | | pagina 1