Cjrocn 'Zwarts jexeh in het
|z
Het Gouden Boltje nog steeds
dorado voor de verwende) toerist
o kwam „de" vrachtauto weer boven
Maar het echte pionieren behoort tot het
verleden
WOENSDAG 11 JUNI 1958
72e JAARGANG No. 72S«
TEXELSE™COURANT
Uitgave N.V. v.h. Langeveld de Rooij
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11
Verschijnt woensdags en zaterdags
Bank: R'damse Bank, Coöp. BoerenL
Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. 2,25 p.
kwart. -f- 20 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm
Hier ziet U een deel van de strandhuisjes aan het Westerslag. Dit bedrijf
wordt geëxploiteerd door de heer W. J. Zijm. Rechts op de achtergrond het pavil
joen van de heer J. Vroom. Dit paviljoen wordt eveneens ieder jaar verplaatst,
omdat de zee alsmaar land inpalmt.
Iedereen zal bevestigen, dat de toeris
ten op het eiland en met „het" eiland
bedoelen we uiteraard Texel hun hart
kunnen ophalen. Zij kunnen genieten
van het strand, zij kunnen zwemmen in
de Noordzee of er pootjebaden-zonder-
meer, al dan niet onder het wakend oog
van de badmeesters, zij kunnen wande
lingen maken door de uitgestrekte duinen
net welhaast geen andere tegenligger
dan het makke peerd van de bereje pe-
hsie en als het zonnetje té stekerig wordt
kunnen onze gasten schaduwrijke plekjes
te kust en te keur ontdekken in de
jWestermient, waar bunders bos tot rus
ten noden.
Ook kunnen de toeristen op een Jan
Plezier klauteren en zich door Nico Witte
laten rondrijden, over strand en door
duin, door gebieden waar de concurrentie
(TESO) lekker niet komen kan. Voorts
loont een tocht met een van onze vogel-
wachters meer dan de moeite. Neem in
n geval een extra film mee, vooral als
U naar De Muy gaat, want daar aan
schouwt U iets unieks, een lepelaars
kolonie zonder weerga. Trouwens: vorige
week is ons verteld, dat de heer Boot U
in Dijkmanshuizen kemphanen kan to
nen, vechtende kemphanen. Hoe laat ze
aaar aan de strijd om de vrouw of om de
man beginnen, is ohs ,niet bekend,
maar in ieder geval zijn er vogelwach
ters, die al om half vier naar hun verant
woordelijke post gaan, want „dag en
nacht" zijn de vogels bewaakt. „Zelfs" de
zilvermeeuwen, knapen, die., zo zou je
zeggen, toch best op eigen poten kunnen
staan. In de Westerduinen hebben de
zilvermeeuwen ook dit seizoen weer een
terrein van vele bunders als exclusief
broed terrein ter beschikking gekregen.
Reeds vlak langs het verrukkelijk kron
kelende pad naar het Westerslag domi
neren de vervelende bordjes, waarop aan
wetsartikel 461 wordt herinnerd. Een
deel van onze gasten stelt een bezoek aan
de zilvermeeuwenkolonie echter op hoge
prijs, want nagenoeg dagelijks trekken
Jan Boon c.s. de noltjes in om de nesten
ogenschouw te laten nemen, alsmede
de onbewoonde konijnenholen, waarvan
bolenduiven een dankbaar profijt trek
ken. Toch zouden velen, het merendeel
der gasten, die meeuwen liever tot een
veel kleiner gebied teruggedrongen wil
len zien.
Ze worden verwend
Wie verwend worden? De meeuwen?
De lepelaars? De vogelwachters? Mis
schien wel, maar in ieder geval onze he
dendaagse toeristen. Vroeger gold een
reis naar en over het eiland nog als een
avontuur op zichzelf. Je moest pioniers-
bloed in de aderen hebben. Je stak over
niet een armzalig bootje en op de haven
Als wij die Noordzee en het bijbehoren
de strand eens moesten ontberen! Wij
schrokken vanmiddag, toen het A.N.P.
ons vertelde, dat in de naaste toekomst
de Waddenzee afgesloten zal worden en
dat ze Texel aan Vlieland (of andersom)
gaan klinken, omdat het Eierlandse Gat
alsmaar breder wordt. Gelukkig blijft
onze Noordzee bestaan.
Een bof onder andere voor Wim Zijm,
die vorige maand op het Westerslag
tien badhokjes heeft geplaatst, alsmede
een gebouwtje, waarin ge U kunt ver-
kleden-zonder-meerWij voor ons nemen
Texel geboren en getogen 'd liever ,mcr,0,r meteen een, str°nd'
- - - huisje, vooral als ze er zo riant uitzien
als die, welke nu aan het Westerstrand
staan. Wij hopen zeer, dat de heer Zijm
een goed seizoen zal maken. Dat-ie dag
in, dag uit verhuren kan, want het sei
zoen is maar kort in december begint
de zomer doorgaans al weer.
Wim is vroegtijdig met zijn materiaal
naar het Westerslag gereisd. Dat noemen
wij weer eens pionieren, want het Wes
terslag was nog een opgcrept stuk strand.
Er heeft nog nooit op het strand zelf
een houten gebouw gestaan. Het zal
ook daar waarachtig wel gaan. Omdat het
Westerslag gunstig gelegen is ten opzich
te van het centrum van het eiland. Omdat
de Westerduincn zo prachtig zijn en om
dat je bij het verdwijnen van de zon
altijd kunt uitwijken naar de bossen van
onze (eigen) staat.
Een dag nadat Wim zijn materiaal aan
de blinkende kristallen van het Wester
slag had toevertrouwd, hebben wij, als
persmensen, een der strandhuisjes mogen
inwijden. Ze zijn zeer ruim en wat vooral
zo prettig is, ze hebben grote glazen
van Skil stond een aftands beest voor een
oude deli, die, evenals de koetsier, zich
het tandenwisselen nauwelijks meer her
inneren kon.
„Héé, een vreemdeling, wat zo die
hier zoeke?" dachten de gepensioneerde
of niet gepensioneerde! Oudeschil-
ders als zij een persoon ontdekten, die nu j
eens niet op
was. „Och zeker voor de feugels!" Ja, het
begon met de vogels, die hebben de grote i
stoot tot de toeristenstroom naar het j
Gouden Boltje gegeven. Wij denken daar- j
bij vooral aan dr Jac. P. Thijsse en Ome
Jan P. Strijbos, al behoort die uiteraard
tot een latere generatie dan de vogellief-
hebbende onderwijzer.
In Den Burg gekomen over een
slechte grintweg, die over de Hogeberg I
liep trof je daar twee, misschien drie
hotels aan. Het schijnt dat je vóór de
eeuwwisseling ook in Oosterend kon
overnachten. En natuurlijk ook wel in
hotel „De Hoop", maar zover kwam nie
mand in die dagen.
Tegenwoordig stap je in Den Helder
aan boord van een vlaggeschip en in de
haven van Skil word je al beknipoogd
door chauffeurs van allerlei kunnen of
wil je liever met de bus? Onderweg heb
je de nieuwe VW-uitgave „Voor Vrien
den van Texel" nog eens bestudeerd en
je vraagt zo terloops aan dekknecht of
conducteur, waar je het beste kunt loge
ren. Hotels en pensions te kust en te
Dit was het havenbeeld omstreeks 1908. Links de Dageraad, rechts de Ada
van Holland. Daarachter het voormalige stoombootkoffiehuis, dat eveneens
door een modern pand werd vervangen.
keur. Gelukkig maar, want de toeristen
En dit was dan de diligence de
•deh" waarmede je over de Hoge-
Jerg landinwaarts werd gereden. De
«oetsier, die U op de bok ziet zitten is de
bqeridarisch geworden Jan Kalis.
komen tegenwoordig bij duizenden. In het
hoogseizoen draagt het eiland evenveel
gasten als eilandgenoten. Dan moeten de
bakkers extra uren maken. En de slagers,
èn de fietsenmakers èn krokettenbakkers,
om maar enkele neringdoenden te noe
men.
Je denkt dan terug aan het grijs ver
leden, toen nu al weer een halve
eeuw terug in De Koog een badhotel
werd gebouwd en daar'ook een pavil-
joentje verrees. Een soort tilburietje
bracht je naar De Koog, waar gewone,
kleine huisjes stonden, bedekt met oud-
Hollandse dakpannen enjiier en daar een
heuse boerderij. Een mul pal leidde naar
het hotel. Later kwam ér een plankier
en nog weer later een atraatweg tot de
eerste duintop toe. Tegenwoordig vindt
ge daar een beharde weg- tot aan zee. In
het dal ligt een parkeerterrein, berekend
voor tientallen auto's. Links en rechts
zijn zojuist paviljoens verschenen.
Maar niet alleen De Koog gaat met zijn
tijd mee, groeit zeer hard tegen alle
bouwbelemmerende en belastingdrukken-
de stelsels in, ook elders vindt ge de
sporen van de moderne tijd met zijn hoge
eisen daaraan door het verwende mens
dom gesteld.
Den Hoorn kreeg een verharde weg
naar zee. Een sublieme weg, mogen we
wel zeggen en nog voor je er autoend tot
dicht bij de zee kon komen, was de heer
Gerrit Coevert er als de kippen bij om
onder de rook van paal negen een pavil
joen te plaatsen. Ook Gerrit schijnt goed
geschoten te hebben. De toerist hoeft geen
limonade of broodjes mee te sjouwen: hij
wordt feestelijk in dé paviljoens ont
haald.
Langs het strand bij De Koog staan aan
weerszijden van het slag, dat tegenwoor
dig naar de naam Badweg luistert, een
deuren. Als de temperatuur buiten U niet
zint, kunt U de deuren sluiten en toch
blijven genieten van het immer impo
sante golvenspel. Door deze exploitatie
biedt Texel opnieuw een zoveelste moge
lijkheid.
Tien minuten na de start uit de stof
fige straten van Den Burg, zaten we naar
de golven te kijken en waren we bezig
een overdaad aan textiel, belangrijke be
wijsstukken onzer hedendaagse bescha
ving, kalmpjes te verwijderen. Na tien
minuten kan een (hardwerkende) burger
man een luierende toerist zijn en die rol
goed spelen ook. Dit mogen wij wel even
tussen de regels door vermelden. Dat UDI
of het Masker het vatte!!
Om drie uur nog kuierend over de
Hollebol, langs de vluchtheuvel, om drie
uur tien kuierend over het strand. Voor
heen was dat niet mogelijk, want toen
liep er geen autoweg door de duinen naar
paal 16. De jutters moesten zich tevreden
stellen met een mul, rul slag, waarin je
klompen wegzakten. Toen was ook het
jutten nog een kunst op zich, reeds het
transport van het gejatte hout of krat
ten wijn was een prestatie, waard om
in de annalen vermeld te worden.
Tegenwoordig is er geen kans meer om
in de annalen vereeuwigd te worden.
Noch als Texelaar, noch als toerist. Het
leven eist geen prestaties meer, alles
wordt ons min of meer in de schoot ge
worpen. We hebben nevelspuiten om
branden te bedwingen, telefoons om af-
Hier ziet U het bergingsvaartuig
Simon", eigendom van de firma A. G.
Slooten, Wormer, met de verongelukte
vrachtauto van de N.V. Rab aan de haak.
Een volle maand heeft de zware Merce
des Benz op de 14 meter diepe Wadden
zeebodem gerust. Het was blijkbaar een
hele toer om het voertuig op te sporen,
want dagenlang heeft men daaraan moe
ten besteden. De eerste ploeg had geen
succes, maar toen drie Oudeschilder vis
sers, de heren Henkes, Boom en Vlas in
geschakeld werden had men al heel spoe
dig beet. Op de plaats waar de auto lag
werden door hen enige boeien aange
bracht. Vervolgens werd contact opgeno
men met genoemd bergingsbedrijf uit
Wormer, dat niet veel moeite met de
auto had. „We hebben o.a. bij de „Equa-
dor" geopereerd, zo vertelde ons een der
leden van de Wormerse ploeg.
Wèl bleek het nog even uitkijken en
dagen tellen toen de auto op de wal
moest worden gehesen. Het water was nl.
met hoog in de haven van Oudeschild.
Er werd een kraanwagen bijgehaald van
de N.V. Rab en gezamenlijk wist men het
voertuig netjes op de wal te deponeren.
Uit de foto blijkt, dat de cabinekap een
behoorlijke tik gehad heeft. Het chassis
zelf was zichtbaar verbogen en daarom
spraken velen als hun veronderstelling 1
uit, dat de auto stellig niet meer gebruikt 1
zal kunnen worden.
Een deel van het bestuur van de N.V.
TESO volgde met belangstelling de ber
gingspogingen. Er schijnt nog steeds niet
le zijn uitgemaakt, wie het gelag zal be-
talen. Voor de hand liggend is onzes in
ziens, dat de vervoerder de schade voor
zijn rekening neemt, maar uiteindelijk
zal de juiste conclusie uit de verzeke
ringsclausule moeten worden getrokken.
Het nare is, dat dergelijke clausules in
sommige gevallen niet al te glashelder
van taal zijn. In ieder geval is bewezen,
dat de chauffeur van de auto, de heer W.
brieven te beantwoorden en we behoeven
zelfs niet meer op de publieke tribune
om het lief en leed in de Raadszaal van
nabij mee te maken, want bandrecorders
nemen het gesprokene van a tot z voor
ons (èn ter notulering) op.
Er is slechts één achteruitgang: te veel
A.N W B-borden, zodat de aardigheid
van het spoorzoeken er af is. En nog een
tweede bezwaar, het éénrichtingverkeer:
wij wonen honderdnegenentachtig meter
van de drukkerij, maar moeten soms he
lemaal over de Stenenplaats naar ons
doel. Soms, want een groot deel van de
dag herinneren surveillerende agenten
ons aan de plicht, gevolg te geven aan
een bepaling, krachtens welke Den Burg
in een moderne stad met een éénrich
tingsverkeer herschapen werd.
Stiggelbout, geen schuld treft. Er ging
aanvankelijk namelijk het gerucht, dat de
auto niet op de handrem zou zijn gezet.
Dat is verplicht. Wel, toen men de auto
op het droge had, ging allereerst de be
langstelling uit naar de stand van die
handrem en daarmede bleek het in orde
te zijn. U herinnert zich het incident:
Tijdens de reis van Den Helder naar
Texel stond er een ruwe zee en in de
bocht voor de haven van Oudeschild be
gon „De Dageraad" zodanig te slingeren,
dat de auto in beweging kwam. De blok
ken, die om de wielen lagen konden het
voertuig niet in bedwang houden en de
auto ramde vervolgens een der deuren,
die eveneens in de diepte verdween. Van
het te water gaan was intussen niemand
getuige; het gebeurde enkele honderden
meters voor het binnenlopen van de ha
ven en dan bevindt ook de dekploeg zich
op de boeg van de boot. De chauffeur is
de dans ontsprongen, want dikwijls gaat
hij reeds tijdig in zijn auto zitten. Dit
maal werd hij, op weg naar het autodek,
door een schoonzuster even aan de praat
gehouden. Mevr. Stiggelbout vertelde
ons, dat zij altijd in de cabine bleef zitten
als zij met haar man naar de overkant
was 'geweest.
TEXELSE MARKT
Aangevoerd maandag 9 juni 1958:
2650 lammeren 4557, handel stug; 4
pinken 450525; 40 biggen 4555; 10
nuchtere kalveren 4060.
TEXEL EN VLIELAND WORDEN
SAMENGEVOEGD
(Maar zo ver is het nog niet!)
Volgens de nieuwsuitzending door het
A.N.P. zaterdagmiddag om één uur
heeft prof. Thijsse, directeur van het wa
terloopkundig laboratorium, tijdens een
bijeenkomst verklaard, dat te zijner tijd
ook de volle aandacht zal moeten worden
besteed aan de afsluiting van de Wadden
zee. In dat plan is begrepen het leggen
van een dijk van Texel naar Vlieland. Dit
laatste is noodzakelijk wegens het als
maar breder worden van het Eierlandse
Gat. Wanneer met die werkzaamheden
zal worden begonnen is nog niet bepaald.
Dat kan nog tien jaar of misschien wel
twintig jaar duren. In ieder geval worden
thans nog kapitalen besteed aan het ver
stevigen van de kust bij de vuurtoren.
Als het leggen van een dijk tussen Texel
en Vlieland binnenkort reeds zou ge
schieden, zou men niet eerst nog de kust
bij de vuurtoren versterkt hebben, want
ook dat heeft reeds enorme bedragen ge
vergd. Door het leggen van een dijk van
Texel naar Vlieland verwachten de des
kundigen namelijk landaanwinning bij de
vuurtoren, doordat de krachtige stroom
tussen deze eilanden door die dijk tot het
verleden zal behoren.
Advertentie LM.
Voor de mooiste keuze in
SPOORSTRAAT HOEK KONINGSTRAAT
enorme rij leuke strandhuisjes, die voor
schappelijke prijs per halve of hele dag
te huur zijn; ook per week, per maand of
per seizoen zo ge wilt. Hotels te kust en
te keur, schreven we. Ook kan men over
al woonruimte huren.
Toen de pionier Kok huisjes op het
strand plaatste, zullen ze in De Koog wel
gezegd hebben „Zou het uutkenne?" Ja,
het bleek rendabel te zijn. En nog steeds
kan het, want Maas en Daalder behoeven,
naar veler mening stellig niet tot aan
staande candidaten voor een armenkamer
te worden gerekend.
Ja, het toerisme betekent wat voor het
eiland! Stel je voor, dat dit eens in één
klap zou wegvallen' Daar moet ge niet
aan denken. Dat zou fataal zijn. Dan kon
de helft van de eilandgenoten wel gaan
emigreren. Gelukkig is het toerisme nog
steeds een betrouwbare business (voor
wie de Zwitserse taal abracadabra is:
uitspreken als bisenis).
De zee trekt onweerstaanbaar