m
„De Krim(bij de Slufter) Texels
jongste vogelparadijs
Jo of René
JUBILEUM R.-K. MIDDENSTANDERS
(Vervolg van pagina 1)
en vervoersbedrijven enz. enz. Dus de
vrije dienstverlenende bedrijven. Wat is
een middenstander anders dan een vrije
ondernemer. Al deze zakenlieden zijn
veel dank verschuldigd aan de VW, om
hun onvermoeid streven de wereld er op
te wijzen dat ons eiland zo mooi is en zo
veel schoons in zich herbergt. Dit streven
wordt beloond met een enorme stroom
gasten en bezoekers. Wij als zakenlieden
zullen, indien wij juist zijn ingesteld en
het begrip dienstbetoon goed beleven en
op onze gasten van toepassing brengen,
hiervoor rijkelijk beloond worden. De
VW hiervoor onze hartelijke dank.
Onze zusterorganisaties, de algemene
middenstandsvereniging, en sinds kort de
christelijke middenstandsver., die samen
werking is dermate prettig, dat wij daar
voor niets dan lof hebben. Al die jaren,
dat wij samen met de algemene midden
standsvereniging de belangen behartig
den van de zakenmensen op ons eiland is
dit gebeurd in een sfeer van wederzijds
vertrouwen, waardoor wij dan ook vele
raaien de juiste oplossing van de proble-
'men hebben kunnen vinden en nieuwe
bronnen van mogelijkheden konden aan
boren. Geachte collega's, hiervoor onze
hartelijke dank. En van onze zijde zeggen
wij U onze medewerking voor de toe
komst toe, ook aan onze onlangs opge
richte zusterorganisatie de christelijke
middenstandsvereniging te Oosterend.
De Kamer van Koophandel te Alkmaar,
een orgaan van en voor het totale be
drijfsleven in Noord-Holland, waar wij
nimmer tevergeefs een beroep op deden,
op ons eiland vertegenwoordigd door de
heer N. C. Ran, willen wij hier niet ver
geten. Zij was ons vaak een steun en een
bron van inlichtingen. Ook aan het be
stuur van dit orgaan onze welgemeende
dank.
Wanneer wij nu na deze 25 jaar een
blik in de toekomst werpen, dan is dit
voor ons eiland niet zo als met de dames
die zich onledig houden met koffiedik of
de lijnen uit Uw hand, er zit wel degelijk
lijn in deze ontwikkeling.
Voornamelijk in de sector van het
vreemdelingenverkeer. Wanneer wij de
stijgende lijn daarin, voornamelijk ont
staan door de enorme toename van re
creatie, en het gebrek aan gebieden, die
hiervoor nog ruimte bieden gade slaan,
dan heeft Texel een zeer goede kans om
uit te groeien tot één der belangrijkste
recreatiegebieden van ons land.
Wanneer wij daarbij bedenken dat de
aanstaande verbetering van het vervoer
hierbij een grote rol zal spelen (ook de
Velser tunnel en de geprojecteerde tun
nels spelen hier in mee), dan kunt U zich
voorstellen dat een vermenigvuldiging
van het aantal dagjesmensen onvermijde
lijk zal zijn, de één is er voor, de ander is
er tegen, één ding is zeker, waar het volk
is daar is de nering.
Het zal dan ook overweging verdienen
voor die zakenmensen wier branche zich
daar voor leent, om zich nu reeds hier op
voor te bereiden en de eventuele plannen
dienaangaande te smeden, 3 a 4 jaar,zijn
bij een goede gezondheid snel voorbij.
Het vervoer wat verbeterd wordt, zal
ook voor de zakenman de nodige konse-
kwenties met zich meebrengen. Den Hel
der en Alkmaar komen dichterbij, zijn
gemakkelijker te bereiken, de concurren
tie zal scherper worden. Velen van ons
zijn daar nu reeds zeer goed op inge
speeld, wat sortering en prijzen betreft,
anderen zullen zich moeten aanpassen of
zich specialiseren, waardoor hun sorti
ment groter en hun weerstandsvermogen
sterker wordt.
Doch deze medaille heeft twee zijden,
namelijk Den Helder, Alkmaar en Am
sterdam komen ook dichterbij ons, recht
streeks en sneller goederenvervoer is mo
gelijk, een persoonlijk bezoek behoeft
geen dag meer te kosten, minder tijdver
lies en de mogelijkheid tot beter service.
Voor de H.H. aannemers zal de moge
lijkheid zich openen om op basis van
practisch gelijke kosten werken aan Den
Helder en in de kop van Noordholland
uit te voeren, vooral wanneer wij het
typische verschijnsel waarnemen dat het
meeste werk in Den Helder niet uitge
voerd wordt door Heldersen, maar door
c-annemers van elders.
Kortom het is altijd nog zo geweest,
dat welk gebied ook waar ter wereld, wat
op welke wijze dan ook uit zijn geheel of
gedeeltelijk isolement verlost wordt, er
economisch op vooruit is gegaan.
Helaas kunnen grote dringen niet zon
der pijn gebeuren, er zullen ook hier
mensen zijn, die zich niet erg happy ge
voelen bij deze ontwikkeling, hetzelfde
zien wij bij de ruilverkaveling, die mo
menteel in uitvoering is.
Doch laten wij hopen, dat de zakenlie
den en alle vrije ondernemers op ons
eiland de nodige ondernemingsgeest en
veerkracht bezitten, om deze wijziging op
te vangen, zich aan te passen en het zich
zodoende ten nutte te maken.
Laten wij onder Gods zegen verder
gaan. Ik dank U wel.
Voorts richtte de heer Bakker zich in
hartelijke bewoordingen tot de L.T.B., de
K.A.B. en de Aannemerspatroonsbond.
Vervolgens werd het woord gevoerd
door de Bondsvoorzitter, die allereerst
wees op de grote veranderingen, welke
zich de laatste jaren op alle mogelijke
terreinen hebben voltrokken. Op tech
nisch gebied, op wetenschappelijk gebied,
op het gebied van de wijsbegeerte en de
theologie. Alles is in beweging. Temidden
van die evolutie vinden wij hier een
eiland, waar gelegenheid is zich te be
zinnen en een blik achterwaarts te slaan
en als wij dat doen, dan bestaat er zeker
aanleiding tot gevoelens van dankbaar
heid: hier is immers sprake van een
bloeiende vereniging met een fris, ener
giek bestuur. In het heden ligt de toe
komst en daarom mogen wij die toekomst
met vertrouwen tegemoet zien. En wan
neer wij met dezelfde geest bezield ver
der gaan zullen wij ook de volgende 25
jaren best halen.
Uw voorzitter heeft de mogelijkheden
en de moeilijkheden van de toekomst on
derkend, men heeft zich dus al bezonnen
hoe een en ander moet gaan. Wel, er is
plaats voor optimisme, want men is hier
waarachtig wel bij, men krijgt zeker niet
de indruk met een geïsoleerd gebied te
doen te hebben. Wij zijn ook hier organi-
satie-minded geworden, men ziet ons dan
ook niet meer voor nieuwlichters aan. In
de dagen van de oprichting zal dat wel
even anders geweest zijn. De heer M.
Witte was een van de mensen, die pio
nierswerk heeft willen doen en daardoor
heeft hij zich zeer verdienstelijk gemaakt
voor de vereniging. Dit is een goede af
deling geworden, ik zou willen zeggen
een van onze 145 prettigste kinderen.
Het hoofdbestuur heeft besloten om de
heer Witte, een der stuwkrachten van
onze organisatie, de zilveren Bondsme-
daille van verdiensten toe te kennen. Ik
hoop, dat de heer Witte het oude vuur
brandende zal weten te houden en zijn
krachten aan het verenigingswerk zal
willen blijven geven.
Hierna speldde de heer Rosson de heer
Witte de mooie onderscheiding op.
De voorzitter feliciteerde de heer Witte
met diens onderscheiding. De voorzitter
dankte de heer De Rosson voor diens
waarderende woorden over Texel. Hij
merkte op, dat de logiesgelegenheid van
Texel die van Utrecht, waar het Hoofd
bestuur van de Bond is gevestigd, nog
overtreft. Spreker roemde het werk van
de heer Witte, „die onmisbaar was in het
korps der middenstand".
De heer Th. R. Hin sprak namens de
L.T.B.:
Allereerst bood spreker zijn beste wen
sen aan. Het bestaan van principiële ver
enigingen is noodzakelijk, want het men
selijk leven vertoont vele facetten en
daarbij komt het principe vaak aan de
orde. Dit behoeft overigens een goede sa
menwerking met de andere organisaties
niet in de weg te staan en daarvan is op
Texel dan ook beslist geen sprake.'Die
samenwerking onderling is eveneens on
ontbeerlijk.
Texel geen tweede Zandvoort
De voorzitter, zo vervolgde de heer
Hin, heeft de schoonheid van Texel ge
schetst. Wel, hierin ligt voor de midden
stand eveneens een taak, n.l. om die
schoonheid te helpen verdedigen. Het zal
daarbij wel eens moeilijk zijn om de
juiste koers te houden. U noemde de
kortere verbinding via het Horntje. Wij
zullen ons ook daaraan moeten aanpas
sen, daar valt niet aan te ontkomen. La
ten wij hopen, dat Texel met die toekom
stige kortere verbinding gespaard blijft
voor de onrust, die in andere badplaatsen
heerst en laten wij van Texel geen twee
de Zandvoort maken. Ook in deze kan
de middenstand het algemeen belang hel
pen dienen.
De voorzitter merkte in zijn antwoord
o.a. op, dat het geloof niet bij het verla
ten van de kerk ophoudt, maar dat dit
uitgedragen moet worden, in werk en in
de organisatie.
Texel heeft belang bij een wassende
stroom toeristen. Sommigen zeggen: La
ten die dagjesmensen maar wegblijven,
maar Nederland schreeuwt om recreatie
gebied en dat ligt hier voor het grijpen.
Bij paal 9 zie ik het toekomstige strand
voor Den Helder, dat 40-60.000 inwoners
gaat tellen. In overleg met B. en W. en de
VW Texel dient het toerisme in zoda
nige banen te worden geleid, dat men
nooit zal behoeven te zeggen „Ga maar
niet meer naar Texel, want daar is het
ook al mis", maar dat men zal blijven
zeggen „Ga naar Texel, 'daar is de be
geerde rust te vinden".
De heer C. J. van der Kooi sprak als
voorzitter van de Algemene Midden
standsver., afdeling Texel, die de jubila-
resse van harte gelukwenste. „Bij de mid
denstanders valt gelukkig een toenemend
begrip waar te nemen voor het belang
van een eigen organisatie. De overheid
kan nu eenmaal geen contact opnemen
met iedereen afzonderlijk. In vergelijking
met het verenigingsleven aan de overkant
is het Texelse percentage aangesloten
middenstanders vrij gunstig.
Spreker verheugde zich over de zeer
prettige verstandhouding met het bestuur
van de jubilerende afdeling. „Die samen
werking zou welhaast niet beter kunnen
zijn, wanneer wij allen in één en dezelfde
organisatie verenigd waren".
De heer J. C. Quint sprak als directeur
van de VW Texel: „Ik voel mij haast
Texel's jongste vogelreservaat is „De Krim". De vogelwachters L. de Waard en
P. Vermeulen zwaaien er de scepter. Ze beginnen om zo te zeggen al te zwaaien
als de nacht nog met afzwaaien talmt en de vogels nog met de slaap in de ogen dt
eerste tekenen van een nieuwe dag gaan ontdekken. Tot ver na zonsondergang
is de bewaking ook daar paraat.
„De Krim" ressorteert onder het ge
bied van het Staatsbosbeheer. De bewa
king ontstondnadat de eidereenden er
gingen nestelen. Dat gebeurde tijdens de
oorlog. Het schijnt dat op Vheland opge
steld geschut de vogels naar het Zuiden
heeft gedreven. Ze keerden na de oorlog
niet naar Vheland terugmaar vormden
een flinke kolonie in De Krim en aan de
rand van de uitgestrekte Sluftervallei.
Eidereenden zijn zeldzaam in ons land,
want volgens het boekje „Zien is kennen"
kwam deze vogel sinds 1906 alleen op
Vlieland voor. Het mannetje draagt een
fraai bruin-wit kleed, het vrouwtje is
niet zo kleurrijk: zij draagt een bruin ve
renpakje, bezet met fijne zwarte dwars-
streepjes. De eidereenden nemen ieder
jaar in aantal toe en broeden er nu met
Kijk uit©en nesf met eieren
copdirx Metrr
WAT HET
IVOREN
BEELDJE
VERTELDE
DRIE DAGEN trekken ze nog verder
door een landstreek die wat dichter be
volkt is. Dat betekent minder gevaar voor
roofdieren en meer voor tweebenige ro
vers. 's Nachts moet bijna de helft van
de karavaan wacht lopen, terwijl de an
dere helft slaapt nu maar heel weinig en
zo komt het dat hij zelf nog een heel
slimme dief kan betrappen. Het kamp is
in dieoe rust. De draagstoel van Hassan
hangt nu tussen een paar bomen vlak bij
de stapels kostbare handelswaar. Diep in
gedachten kijkt Hassan naar de zware
pakken en rekentkosten zoveel
transport zoveelbescherming zoveel
belasting, nee die is nog niet uitge
vonden. en zo duurt het wel even
voor hij ontdekt dat één van de pakken
plechtig omhoog stijgt. Dat is zo'n spook
achtige vertoning dat Pa Aboel luidt be
gint te brullen. Zijn zoon die juist de
wachtposten heeft geïnspecteerd, weet
nog juist het pak te grijpen en wordt wel
een meter omhoog gehaald. Maar dan
ploft het hele zaakje weer omlaag en
Aboel-ben-Hassan zegt een paar erg lelij
ke woorden. De dieven die met touwen en
haken die stunt hebben uitgehaald zijn
allang verdwenen als de jonge Aboel
weer op zijn benen staat. Nu iedereen
toch wakker is trekken ze meteen maar
verder en bereiken in de middag de oever
van de Rode Zee. Als de dragers de koop
waar in een klein zeilscheepje hebben ge
laden worden ze betaald en keren ze naar
hun woonsteden terug. De slimmeriken
onder hen wachten tot er weer een kara
vaan het binnenland in trekt: dat is vei
liger en het brengt weer wat op ook. Te
gen zonsondergang komt er een heel
klein beetje wind en langzaam drijft het
schip met Aboel Hassan en zijn mannen
weg van Afrika. (Wordt vervolgd)
verplicht in de eerstvolgende bestuurs
vergadering van de VW Texel de heer
Bakker voor te dragen als propagandist
der VVV Texel," zo merkte de heer Quint
lachend op, „want U heeft verschillende
kernachtige dingen naar voren gebracht
en wel zodanig, dat een geboren propa
gandist het U niet verbeterd zou hebben.
Onze dank voor die waarderende woor
den. Ik hoop, dat alle middenstanders
zich die woorden ter harte zullen nemen,
want nog niet allen blijken overtuigd te
zijn van het belang, dat de middenstand
bij een bloeiend toeristenverkeer heeft.
Bij vele bezoekers heerst inderdaad de
gedachte, dat Texel een eiland is met
zeer beperkte accomodatie, met kleine
winkeltjes. Men verbaast zich dan over
de aanwezigheid van zulke grote, goede
en moderne winkelbedrijven. Dat is ook
voor de VW van belang, want haar taak
kan niet volstaan met het overbrengen
van gasten, men moet ook bij minder
gunstig weer goede uren kunnen genie
ten: men moet kunnen winkelen. Het is
daarom verheugend, dat de laatste tijd
vooral uitbreidingen aan de lopende band
plaats vinden. Dit dwingt de bewonde
ring van onze gasten af.
De heer Quint herinnerde aan de vor
ming van een studiecommissie voor de
eilanden met het oog op het toekom
stige bezoek. Deze commissie heeft, toen
zij Texel in ogenschouw nam, haar en
thousiasme te kennen gegeven over de
outillage en over de organisatie op Texel,
welke men ten voorbeeld stelt aan de
andere waddeneilanden. Inderdaad is het
belang van iedere middenstander bij een
toenemend toeristisch verkeer zeer groot
en daarom wil ik aan mijn gelukwensen
de wens verbinden, dat de middenstand
zich steeds verder gaat ontwikkelen en
ook Uw organisatie in groei en bloei
blijft toenemen en de verstandhouding zo
goed blijft als zij tot dusverre mag zijn.
Pastoor Persoon het woord verkrijgend
herinnerde aan het onderwerp, dat hij
tijdens beide H. Missen had aangesneden
„De r.-k. sociale oriëntering". Ook pas
toor Persoon gewaagde van de prettige
samenwerking en hij verklaarde, dat dit
een der motieven is om te hopen, dat de
bisschop hem nog lange tijd temidden
van de Texelaars zal willen laten verke
ren. Er heerst hier een grote hartelijk
heid „Ik hoop, dat deze deugd hier ge
handhaafd blijft, want daardoor vermag
men vele moeilijkheden op te lossen.
Na de receptie hebben de bestuursle
den, de Bondsvoorzitter en de Bondspro-
pagandist een tocht over het eiland ge
maakt.
's Avonds vond onder zeer grote be
langstelling het optreden plaats van het
befaamde Langedijker Cabaretgezelschap,
dat de aanwezigen een genotvolle avond
heeft bezorgd.
150200 paren. De nesten lagen nj
alleen tussen de doorns, maar ook op j
open veld. De broeddriftige vrouwtj
laten zich tot op enkele meters naden
Ze hebben een merkwaardige kop:
snavel gaat welhaast onmerkbaar over
het platte voorhoofd en geeft de vogel
doende een plomp uiterlijk.
Toch was het deze vogelsoort, die as
leiding gaf tot het bewaken van
Krim" en omgeving. Die omgeving omv
intussen de gehele Sluftervallei op
strook na, die de verbinding vormt vo
degenen, die van het strand bij paal
landinwaarts willen gaan. Die na i
verrukkelijke tocht van b.v. De Kfl
halverwege in het paviljoen van K<
van der Werf 'n uurtje willen pleisten
Ook daar is de koffie altijd schenkkla
Maar daar we deel uitmaakten vane
excursie tippelden we gedwee mee in 1
door de heer L. de Waard aangegev
tempo. Het werd een interessante ta
en dan vliegt de tijd om. Een der deeli
mers vroeg zich dan ook ineens verba
af „Lopen wij nu al twee uur?" Toen
vogelwachter vroeg wie er haast had,
het gehele team in koor: „Wij hebb
geen haast, we hebben immers vakanti)
Haast hadden alleen strandplevier
de bontbekplevier, die telkens, na e
momentje van rust, met een sneltrei
vaartje vooruitschoten, zodat het een h
toer was ze in de prismakijker te houd
De enige, die het heel rustig opnam
waren de jonge veldleeuweriken, vog
tjes van enkele dagen oud, die niets i
ders doen dan schreeuwen om eten
In dit wijde veld, vol afwisseling,
gen, zoals gezegd, nog verscheidene so
ten eieren, maar de grootste drukte
al weer voorbij. Er liepen al heel i
jongen rond: kleine, kwieke kieviten!
Alle soorten weidevogels hebben er
broed of zijn er nog aan het broed
kluten, wulpen, grutto's, tureluurs, k
viten, scholeksters, bergeenden, bonth
en strandplevier, visdiefjes, enige pai
Noorse sterns en, natuurlijk, enk
meeuwen. Maar ook enkele paren dwe
sterns, ransuilen, velduilen, torenvalk
slobeenden, tamelijk veel wilde eend
graspiepers en veldleeuweriken.
Altijd is er actie: bergeenden schai
len er met hun kroost door ondiepe k
ken, waarin de jonge vogeltjes vertrou
worden gemaakt met hun toekomst
element en daarbij worden ze meteen
de hoogte gesteld van wat er zoal te kc
is in de (boze) wereld: van de week i
men b.v. getuige van een ruzietje tuss
vader bergeend die trouw in de bu
blijft en twee scholeksters. We
schijnlijk ging de sleep door het gebt
dat de scholeksters als hun domein hi
den uitverkoren.
Kluten stapten op hun hoge blau
grijze poten door miniatuurmeertj
Grutto's stonden broederlijk naas tui
luurs, die velen nogal eens als jo-:
grutto's verslijten, omdat ze als tl
druppels water op elkaar lijken.
diefjes trokken met rappe vleugelslag)
route door de lucht. Overal actie. Sprei
wen doken bij honderden uit een donk
groene vlierstruik in het hoge gras, w
in even later talloze insecten het onó
spit delfden.
Dank zij de vele malse regenbuit
staat ook de plantenwereld er ongeki
mooi bij. Het valt je op, dat de du
doorns dit jaar geen last hebben van
bastaard-satijn-rups. Bij de lange dj
dat is de duinrichel, die de Sluftervla)
aan de zeezijde afsluit, is de laatste
echter een grote oppervlakte duindoo:
kaal gevreten door een motje, dat oph
beurt door grote troepen spreeuw
wordt bestreden.
Dit is overigens niet de enige sch
aan de vegatatie: de konijnenstand net
weer zienderogen toe. Konijnen in
mogelijke kleurschakeringen: van
grijs tot gitzwart. Na de myxoma:
hebben de konijnen zich weer grom
hersteld en het aantal meters konijnen!
breidt zich dan ook dagelijk uit. D
dieren ondermijnen de duinen en daari
moeten ze worden bestreden. Intus
zijn al weer tientallen konijnen opi
ruimd en daarmede zal komend seiw
met bekwame spoed worden voorlgega
Overigens hopen velen, dat het kon
niet helemaal uitgeroeid wordt, w
deze kwieke dieren vormen een der
tracties van het interessante en al»
boeiende duinterrein.
li<
'euilletoD
door H. Westenberg
76. „Waar denkt u aan mammie?"
Helga dwingt zich aan iets anders te
denken. „Och, aan niets bijzonders. Maar
nu weet ik tenminste waar pij deze vre
selijke verkoudheid vandaan hebt, aan
dat 's nachts rondlopen, natuurlijk".
Jo kijkt en ziet langs zijn moeder heen.
Misschien, denkt hij, heb ik 't van het
rondlopen 's nachts, maar misschien ook
wel, omdat ik de laatste tijd altijd zon
der dekens geslapen heb, omdat René er
anders niet genoeg had. Maar dat gaat
niemand aan.
„Hoe gaat het met René?" vraagt hij.
Helga zucht. „Ze konden hem met zijn
longontsteking niet transporteren en hij
heeft het natuurlijk uitstekend bij dokter
Zohagul. En over twee of drie dagen is
mevrouw Brack.is tante Leotine zo
ver beter, dat ze hem zal mogen op
zoeken".
„Mijn geliefde nieuwe tante", zegt Jo
spottend.
Maar dan gaat hij een beetje rechtop
zitten en kijkt zijn moeder bezorgd aan.
„Maar mammie, we blijven toch hier wo
nen? We gaan toch niet naar hen toe?"
Helga wordt vuurrood bij deze vraag.
„Nee, natuurlijk niet", zegt zij haastig en
staat op en gaat naar Jo's kastje, blijk
baar om iets te zoeken. „Nee, we gaan
niet bij hen wonen, dat is zeker!"
Maar Jo heeft soms scherpe oren. „Dat
zeker niet.Maar wat dan wel?"
Helga heeft zich gebukt en probeert de
lade van de kast, die een beetje klemt,
open te trekken. De la heeft al zo lang
geklemd als Jo zich herinneren kan, maar
opeens schijnt zijn moeder dat zo ge
wichtig te vinden, dat ze Jo's vraag niet
eens heeft gehoordtenminste ze geeft
er geen antwoord op.
En Jo voelt, hoe zijn hart plotseling
wild begint te kloppen. Hij kan niet meer
rustig blijven liggen. Zonder dat hij weet
wat hij doet neemt hij het glas van het
nachtkastje en begint verwoed te gorge
len. Maar hij kan dat niet blijven doen en
ook Helga kan niet bij de obstinate la
blijven knielen. Langzaam komt zij om
hoog. En langzaam gaat zij op de rand
van Jo's bed zitten, haar lichte japon in
kleine vouwtjes over haar knieën uit
plooiend.
Lange, zwijgende seconden gaan voor
bij. Eindelijk hervat de moeder het ge
sprek: „Zeg.Jo.
Jo bekijkt met aandacht het plafond:
„Ja....?"
Helga is nog steeds bezig smalle, kleine
ouwen over haar knie te leggen. „Zeg
Joik had er eigenlijk al gisteren met
je over willen sprekenik wilde je
zeggen.ik meen, ik wilde je vragen
of je het heel erg zou vinden, als.
alsoom Hans je als hij je nieuwe
vader zou worden.
Nog steeds staart Jo, zonder zich te
verroeren, naar het plafond.
„Geloof je niet, Jo, dat je van hem zou
kunnen houden? Jullie hebt het immers
zo goed met elkaar kunnen vinden toen
jullie elkaar in Alexandrië hebt ontmoet.
Ik dacht, dat je hem eigenlijk wel erg
aardig vind, is 't niet?"
„Och ja, als het niet anders kan
Plotseling springt Helga op. Zij legt
haar mooie, smalle hand op de borst van
de jongen en buigt zich dicht over hem
heen.
„Kijk eens Jo, wij hebben ons dat zo
genoegelijk voorgesteld we zouden dan
over twee jaar, als jij naar Duitsland
gaat, alle drie naar Duitsland gaan. Oom
Hans zou hier iemand anders in zijn
plaats nemen en zelf in Berlijn in de fa
briek gaan werken, dat zou hij gemakke
lijk zo kunnen inrichten. En jij zou dan
kunnen studeren stel je eens voor, je
zou rustig en zonder zorgen kunnen le
ven, in een andere stad of ergens anders
een betrekking krijgen en ik zou toch
altijd iemand bij mij hebben, je zou om
mij geen zorg behoeven te hebben, zie je!
En daarom, Jo".
Ze heeft steeds sneller en met meer
nadruk gesproken. En terwijl zij spreekt
overvalt haar plotseling een beklemmen
de angst: Wat moet er in vredesnaam ge
beuren als de jongen er eens tegen zou
zijn? Als hij er op staat, dat zijn moeder,
die hij pas weer teruggekregen heeft, nu
alleen voor hem zal zijn?
Eindelijk spreekt Jo,De hoofdzaak
is eigenlijk, dat U van hem houdt! En
daaraan kan niemand iets veranderen!"
Helga buigt verlegen het hoofd: Ja, zij
houdt erg veel van hem, daaraan kan
werkelijk niemand iets veranderen.
„Maar", zegt zij en haar stem klinkt een
beetje onzeker, „als jij liever niet wilt,
dat ik met hem trouw, Jo, dan.... dan
trouw ik niet. Je mag niet denken, dat ik
je voor de tweede maalalles hangt
af van jou, Jo.
Jo ligt nog steeds met het hoofd naar
boven, de armen er onder gevouwen. Als
hij hoort, hoe de stem van zijn moeder
onzeker klinkt, knijpt hij zijn ogen dicht.
En tegelijk voelt hij in zijn borst een
wonderlijke pijn zoals hij nog nooit gehad
heeft, waarvan hij zou kunnen huilen en
die hij toch niet zou willen missen
Alles hangt van jou af, JoOch, waar
is de tijd, dat er helemaal niets van hem
afhing! Hoe lang lijkt dat al geleden! Hoe
klein was alles toen en hoe klein
hij toen zelf nog! Maar nu? Alles hal
af van jou, Jo...." langzaam richt
zich op in bed. Hij legt zijn jongens!
tegen Helga's schouder en dapper zegt
wat zijn hart hem ingeeft: „Nou, dan
er niets anders op, dan hem te trouwe
En dan voelt hij plotseling de aro
van zijn moeder om zijn hals, hij h«
haar zachte, lieve lach vlak bij zijn o
Maar het ontgaat hem niet, dat er
snik in haar lachen is
Huilt ze dan. Zou ze huilen? Ja heus.
huilt...." En met zijn schorre st<
smeekt hij: „Niet huilen, mammie, d
tublieft niet huilen, dat kan ik
horen en als u niet ophoudt, dan net
ik alles terug, wat ik heb gezegd' MaJ
mie, mammie, huil nu toch niet zo, M
nu alstublieft op! Anders.... ik j
maar hij kan niet verder praten.
armen om eikaars hals geslagen,
hoofden tegen elkaar aan, huilen ze
allebei.
EINDE.
HOOG WATER
Hoog water ter rede van OudeschM
25 juni 1.48 en 13.58; 26 juni 2.48 en 15.1
27 juni 4.11 en 16.45; 28 juni 5.34 en W
Aan het strand ongeveer een uur
der hoog water.
