W WAT HET IVOREN BEELDJE VERTELDE Raadsel in Nijmegen '<r m 40 ACCORDEONS IN WEZENTUIN Zaterdag 6 september a.s. treedt Texel's musicerende jeugd in de Wezen- tuin op onder leiding van de heer Jn. Visser. Dit is in feite een voortzetting van het destijds na de pauze wegens re genval afgelaste programma. Thans ko men de gevorderden onze aandacht vra gen: veertig accordeons, wat dus een machtig effect te weeg kan brengen. Dit programma, dat om acht uur zal begin nen duurt ongeveer anderhalf uur. Ook wordt medegewerkt door het Mondorgel ensemble. De entree is gratis. AFSCHEID EN INTREE DS. H. VAN BILDERBEEK Ds. H. van Bilderbeek zal zondag 14 september a.s. te Bolsward afscheid ne men van de doopsgezinde gemeente van Bolsward, Makkum en Witmarsum-Ping- jum en veertien dagen later n.l. zondag 28 september a.s. te Den Burg, na voor af in diezelfde dienst te zijn ingeleid door mej. ds. T. van der Zwaag van Texel, zijn intree doen als predikant van de doops gezinde gemeente van Texel, waar hij be roepen is in de vakature van ds. J. J. J. van Sluijs, die op 31 augustus van dit jaar naar Barsingerhorn in Noord Hol land is vertrokken. Ds. Van Bilderbeek werd op 8 novem ber 1925 te Amsterdam geboren. Hij be zocht eerst het hervormd lyceum in de hoofdstad, waar hi] verder ook nog aan de gemeentelijke universiteit studeerde en in 1950 zijn kandidaatsexamen deed Nadat kand. Van Bilderbeek in 1952 pro ponent was geworden bij de Algemene Doopsgezinde Sociëteit werd hij op 24 augustus van datzelfde jaar (1952) door dr. W. F. Golterman, lector aan 't doops- gezin seminarium te Amsterdam, beves tigd als predikant van de doopsgezinde gemeente van Bolsward, welke op 1 mei van het vorige jaar met die van Makkum en Witmarsum-Pingjum werd gecombi neerd. Ds. Van Bilderbeek heeft tijdens zijn vijf jarige ambtsbediening te Bolsward vele bestuursfunkties vervuld en zitting gehad in tal van commissies en colleges Zo was hij o.a. drie jaar voorzitter van de ring Bolsward. Thans is hij nog: hoofdbestuurslid van de doopsgezinde Vredesgroep; lid van het Vredesbureau van de Doopsgezinde Vredesgroep; lid van het International Mennonite Peace Committee (I.M.P.C.); hoofdredacteur van het orgaan van de doopsgezinde vre desgroep; redactie-sekretaris van het maandblad .Fundament en Bouwsteen", officieel orgaan van het Gemeenschap Doopsgezind Broederschapswerk; redac teur van het kerkblad in de ring Bols ward en penningmeester van de ecclesio- logische studie-groep van jongere doops gezinde predikanten, waarvan hij ook mede een van de oprichters was. De uit gaven van deze studie-groep „Doopsge zind Belijden nu", verschenen in 1954 en „Doopsgezind Gemeenteleven", dat het vorige jaar verscheen, werden door ds. Van Bilderbeek voor de Amerikaanse doopsgezinden in het Engels bewerkt. FEUILLETON door G. PLANTEMA 18. Plotseling hoorde de inspekteur, dat de voetstappen meer van rechts kwamen. Het pad moest daar een scherpe bocht maken of er moest een zijpad zijn. Dit laatste bleek het geval. Ohlquist stond op de samenkomst van beide bospaden even roerloos te luisteren. Ja, de voetstappen waren er nog, maar de vluchteling liep minder snel. Hij betreurde dit volstrekt niet, want de achtervolging vergde veel van zijn adem, omdat de donkere ge stalte eerst een verrassende snelheid had ontwikkeld. Nu begon de vluchtende blijkbaar buiten adem te raken en een tikje vermoeid te worden. Langzaam, met bijna slepende stap, ging de donkere ge stalte, in dit nachtelijke uur nauwelijks te onderscheiden, vlak langs een boom. Even steunde hij er met een hand tegen. Toen zag de inspekteur tot zijn verras sing, dat de vluchteling ging zitten. Hij moest wel erg moe zijn! Daar zat hij, zo zwaar ademend, dat het op zuchten leek. En hij keek niet achter zich, terwijl Ohl quist naderde, als een schaduw over de verende bodem. Met het hoofd in de handen steunend, zat de vluchteling ineengedoken. Ohlquist stond achter hem, zonder dat zijn komst was opgemerkt. Zwijgend keek hij op de donkere gestalte neer. Even aarzelde hij, toen zat hij, voordat de ander had kun nen opschrikken, naast de vluchteling op de grond. „Wel, mademoiselle Ilescu?" zei VRIJSTELLING VAN DE DIENSTPLICHT De burgemeester van de gemeente Texel brengt ter openbare kennis, dat omtrent de hieronder genoemde inge schrevenen voor de dienstplicht van deze gemeente, op hun aanvraag om vrijstel ling van de dienstplicht, de achter ieders naam vermelde uitspraak is gedaan. Marien O. Veldstra, lichting 1957. Aanvraag om vrijstelling wegens stu- diebelangen door de minister van oorlog afgewezen. Cornelis Bruin, lichting 1938. Aanvraag om vrijstelling wegens kost winnerschap door de minister van oorlog ingewilligd. Cornelis J. N. Hoedjes, lichting 1957. Aanvraag om vrijstelling wegens per soonlijke onmisbaarheid door de minis ter van oorlog afgewezen. Tegen elke omtrent vrijstelling gedane uitspraak kan iedere belanghebbende uiterlijk de tiende dag na de dag, waarop de uitspraak ter algemene kennis is ge bracht, in beroep komen. Indien de inge schrevene, wie de uitspraak geldt buiten Nederland verblijft, kan, voor zover het door deze in te stellen beroep betreft, met overschrijding van de termijn van tien dagen genoegen worden genomen. Zo lang omtrent zodanige overschrijding geen beslissing is genomen, wordt de uit spraak na het verloop van de termijn van tien dagen als onherroepelijk beschouwd. Het verzoekschrift, dat met redenen omkleed moet zijn, wordt ingediend bij de burgemeester van de gemeente, waar de persoon, wie de uitspraak geldt, voor de dienstplicht ingeschreven is. De bur gemeester zendt het verzoekschrift aan de Koningin door. Nadat de Raad van State, afdeling voor de geschillen van bestuur, is gehoord, wordt door de Kroon op het beroep be slist bij een met redenen omkleed besluit. Texel, 27 augustus 1958. De burgemeester voornoemd, C. DE KONING DUITSE VAKANTIEKOLONIE OP TERSCHELLING? Naar de „Leeuwarder Courant" meldt heeft een Duitse organisatie het ge meentebestuur van Terschelling verzocht toestemming te willen verlenen voor de bouw van een kindervakantieoord op Terschelling, waarin voor gemiddeld 2000 kinderen onderdak zou worden ge vonden. Het vakantieoord zou het gehele jaar door in gebruik blijven en zowel die nen voor kinderen die een korte herstel- tijd moeten doormaken als voor kinderen, die langdurig moeten kuren. De Duitsers, die contact zochten met het gemeentebe stuur hadden een aanbeveling van bonds kanselier Adenauer mee. Op het Duitse Waddeneiland Sylt is ook een dergelijk kamp doch dit is te klein De andere Duitse eilanden bieden geen voldoende plaats, reden waarom de keuze op Terschelling viel. De onderhandelingen zijn nog maar in een informatief stadium, zodat er nog niets definitiefs kan worden gezegd. hij zachtjes, op vragende toon. Er ging een schok door de gestalte. In eens zat zij rechtop, van schrik een geluid uitstotend, dat meer op een snik dan op iets anders geleek. Zelfs in de duisternis zag de inspekteur, dat twee donkere ogen hem verschrikt aanstaarden. Daarna bleef het stil, enkele sekonden lang. „Een vreemde ontmoeting, midden in de nacht", ging de inspekteur op fluiste rende toon verder. „U bent wel haastig uit 't huis van uw gastheer weggegaan!" Het was mej. Ilescu inderdaad. Maar Sven zag, dat zij gekleed was in een don kere overall, terwijl een ceintuur zorgde, dat dit wat ongewone kledingstuk niet als een zak om haar gestalte hing. Verder droeg zij over haar zwarte haren een nauw kapje van donkere stof en vooral dit had hem aanvankelijk op de gedachte gebracht, dat hij een man achtervolgde. Reeds dadelijk in het bos had een vage impressie van een hem bekend voorko mend parfum de inspekteur verrast. Nu hij naast haar zat, kon hij dit parfum goed bemerken, hoewel mej. Ilescu het heel bescheiden had gebruikt. Zijn opmerking lokte geen antwoord uit. Het Roemeense meisje bleef roerloos zitten. Haar eerste schrik was voorbij. Zij staarde hem niet meer aan, maar had het gezicht afgewend en keek naar de grond „Is er iets, dat niet in orde is?" infor meerde hij. Op dit ogenblik hoorden zij beiden, hoe over de weg zware voetstappen gingen. Even later vernamen hun scherp luiste rende oren een vlug hijgend geluid. Daar liepen mensen, die een hond aan een riem DE RONDE VAN EIERLAND De Ronde van Eierland is weer een reuze succes geworden, een pracht stuk propaganda tevens voor de wielersport. Begonnen werd met de wedstrijd voor Junioren over een afstand van zestien kilometer. Jaap Betsema, Oost, werd overwinnaar en kwam zodoende tevens definitief in het bezit van de fraaie wis selbeker, want die heeft hij nu tweemaal achter elkaar gewonnen! Piet Roeper, Warmoesstraat, Den Burg, bezette de tweede plaats en Adrie de Boer de derde. Er waren jammergenoeg slechts vier deelnemers. Hoe komt dat toch? Jonge lui, jullie capituleren toch niet voor het gemak? Bromfietsen kun je altijd nog wel! Laat zien, maar dan op een race fiets, dat je méér kunt dan het draaien aan de gashendel! De wedstrijd voor senioren bracht het behoorlijke, maar toch niet zo grote, aan tal van tien renners aan de start. K. Vla ming, Oostwijk, triomfeerde en ook hij kon de wisselbeker definitief zijn eigen dom noemen! Kees legde de afstand van 64 kilometer af in één uur, 53 minuten en 27 seconden. De eerste ronde werd gere den in 26,15, de 2de ronde in 27,25, de 3de in 30.10 en de 4de in 33.77. Koos van Selm bezette de tweede plaats en Kees Boersen eindigde als no. drie. BRIDGEN Woensdag j.l. is in hotel „De Linde- boom-Texel" de laatste drive van dit zomerseizoen gehouden. De opkomst, vooral van de zijde van onze gasten, was zeer klein. Misschien had de éne dag zo merweer daar schuld aan. Er werd ge speeld in één groep; de prijswinnaars hiervan waren: 1. Backer-Raven 4lVa pnt. 2. mevr. Kooyman-Wessels 39*/2 pnt. 3. Bruin-Veenema 38 pnt. Binnenkort beginnen we met de club weer aan het winterseizoen. We hopen meerdere nieuwe leden te kunnen be groeten. U hoort nog nader. G.D.S.-NIEUWS Senioren, wij beginnen donderdag 4 september a.s. weer met onze wekelijkse training n.m. om 18.15 uur. Laten we allen aanwezig zijn, dan kunnen we weer met frisse moed beginnen. Adspirantjes, voor jullie volgt ook héél spoedig de datum van beginnen, kijk iedere week maar goed in de krant. Het bestuur. BESTUUR POLDER EIJERLAND De heer P. Dros Bzn. is bij enkele can- didaatstelling herbenoemd tot hoofdinge land van polder Eijerland. CONSULTATIEBUREAU VOOR ZUIGELINGEN Woensdag 3 september consultatiebureau Woensdag 3 september a.s. worden de moeders van de buitendorpen verwacht op de volgende uren: De Cocksdorp 1.15 uur; Oosterend 2 uur; Den Hoorn 2.45 uur en De Koog 3.30 uur. hadden En meteen begreep Ohlquist, dat dit mensen waren, die het meisje achter volgden, want plotseling kraakten takjes en bladeren, toen de naderbij komenden de weg verlieten. De hond volgde het pad, waarover het meisje was gevlucht, maar de mannen, die het dier vasthielden, na men niet de moeite hun komst geheim te houden. „Help mij!" Sven Ohlquist schrok er even van. Mej. Ilescu had plotseling zijn arm gegrepen, die zij met beide handen krampachtig vasthield. Hij voelde, dat zij beefde. Zij had waarschijnlijk grote angst voor de mensen, die daar kwamen. „Help mij!" De stem smeekte nu. „Zij achtervolgen mij Zij willen mij doden!" Inspekteur Sven Ohlquist vraagt en vertelt INSPEKTEUR Sven Ohlquist was nog een jonge man, maar zijn politieloopbaan had hem toch een en ander doen mee maken. Niettemin, wat hij nu deed, had hij nooit gedaan. Om de een of andere reden hij wist zelf niet eens duidelijk, wat hem bewoog voelde hij zich ge drongen, mej. Ilescu voor haar achtervol gers in veiligheid te brengen. Toen zij met doodsangst in haar stem had gezegd, dat zij gevaar liep, had Ohlquist haar on middellijk geloofd. Hij handelde zonder de minste aarzeling. „Houd me vast!" beval hij fluisterend. Zij begreep het niet goed, maar de in spekteur bukte zich, nadat hij was opge staan, en tilde haar op. Een slanke, at- TX 9 WORDT WEER OPGEKNAPT Mijn open brief aan de Texelse jeugd is niet tevergeefs geweest. Integendeel: zaterdagmorgen omstreeks 10 uur dacht ik zelfs op een moment, dat de hele situ atie mij uit de hand zou lopen. Ik was juist even de wal op geweest en toen ik terugkwam lag de hele kade voor de oude TX 9 bedekt met fietsen. En op de dekken van het goede schip klonken hol en dreigend de klossende klompen van tientallen luid schreeuwende en heen en weer rennende jongens. De vissers op de kade en de omliggende schepen keken ge boeid naar dit bewegelijke schouwspel en op de gezichten van de meesten van hen stond duidelijk de gedachte te lezen, dat de totale verwoesting van de oude TX 9 nu eerst goed was begonnen. Ploegen Snel als het weerlicht dook ik in het kleine vooronder van m'n schip, waar het rumoer aan dek nog onheilspellender klonk. Eerlijk gezegd was ik de wanhoop nabij. Natuurlijk was ik blij met het enthousiasme van de jongelui. Maar dat er zoveel tegelijk zouden komen, had ik in de verste verte niet verwacht. Ik kon ze onmogelijk allemaal aan het werk zet ten en aan de andere kant kon ik er ook niet een stelletje naar huis sturen met de mededeling, dat ik al meer dan genoeg jongens had. Dat zou voor hen een te grote teleurstelling geweest zijn. Geluk kig liet de goede geest, die mij had aan gespoord tot het schrijven van de open brief me ook nu niet in de steek. „Ver deel ze in ploegen", stelde hij voor. Dan krijgen ze allemaal een kans. Dat was het idee, dat mij uit de benarde situatie redde Scheepsraad der officieren Allereerst werd er scheepsraad gehou den met een ploegje jongens, die mij al eerder in de week hadden geholpen. Het waren Piet de Vries, Reiny Kuiper, Piet Schagen en Peter Karsman. We kwamen overeens dat elk van hen een of twee da gen in de week van half vier tot ongeveer zes uur min of meer de leiding zou ne men over een klein ploegje werkers. Zij werden dus om zo te zeggen de „officie ren" van het schip. Daarna kwam de beurt aan het „gewone volk" dat pope lend van ongeduld de komende gebeur tenissen aan dek stond of te wachten. Zij werden in ploegen ingedeeld en op de za terdag-ploeg na verdwenen alle anderen van boord. Nou ja, alle anderen.... Er kwamen later wel weer een paar jongens van de overige ploegen stilletjes terug, maar goed, de situatie was thans toch heel wat overzichtelijker geworden. En van dat moment af ben ik werkelijk blij geweest, dat ik de jongens heb uitgeno digd op m'n schip, in plaats van hen te laten vervolgen door de sterke arm. Kompassen terug Ik kan U verzekeren, dat ik zelden in mijn dertigjarige leven zo'n plezierige dag heb gehad als zaterdag. Het enthou siasme waarmee de jongens gewerkt heb ben was werkelijk hart-veroverend. Wie van de jongens nu wel of niet schuldig waren aan de vernieling van m'n spul letjes, is me op een enkele na niet be kend. En ik heb me daar verder ook maar niet in verdiept. De ankers zijn terecht. Het grote dreg- anker werd vorige week al door een paar schippers uit de haven gevist en het kleine stokanker heeft een van de vissers uit Oudeschild zolang onder zijn hoede genomen, toen hij een maand of wat ge leden zag, hoe jongens er in een roei bootje mee aan het experimenteren wa ren. Ook de kompassen zijn er weer. Het grote kompas werd onder een stapel touwwerk gevonden en het kleine.Ja, dat moet ik U toch ook even vertellen. Zaterdagmorgen kwam er een klein jon- jetje me een keurig in krant gewikkeld pakje brengen. „Ha, lekker dacht ik, ze ker een zootje vis". Maar nee, het was het kompas. Het zag er keurig uit. Zelfs de witte houten ombouw! Blij verrast vroeg ik: Hè, waar komt dat nu ineens vandaan. „Nou", zei hij, „dat heb ik daar net bij die steenhoop gevonden". Goed! Goed! Niet verder vragen.... Schoon schip De zaterdag-ploeg heeft zich kranig ge weerd. Van de opzijliggende schepen werden putsen en bezems geleend en de jongens hebben geboend alsof ze de on- letische gestalte was Sven zeker niet, maar wie meende, dat hij over weinig lichaamskracht beschikte, vergiste zich. Hij begon voorzichtig over de bosgrond te lopen. Daarbij maakte hij weliswaar was gedruis, maar dat hinderde met, want de naderende mannen, overtuigd dat de vluchtelinge nog vrij ver was, of dat zij toch niet kon ontkomen, maakten veel meer rumoer. Ohlquist liep door het bos, evenwijdig aan het pad, waarover zij gekomen wa ren, maar juist in tegenovergestelde rich ting Op een gegeven ogenblik waren de mannen met hun hond alleen maar van hem gescheiden door een aantal struiken, terwijl hij met zijn last half achter een boom bleef staan. De mannen trokken voorbij, terwijl het hijgen van de speur hond nu duidelijk hoorbaar was. Toen ging de inspecteur verder, terug naar het zandpad, waarop de achtervolgers in de andere lichting liepen Al gauw zou de hond hen naar de plaats voeren, waar mej. Ilescu tegen de boom was gaan zit ten en dan? Op het pad zette Sven het meisje neer. Hij greep haar hand en trok haar voort. Zij had trouwens weinig aansporing no dig. Haar vermoeidheid was blijkbaar voor de vrees geweken, want eerst liep zij de inspekteur veel te vlug. Maar hij was niet van plan haar op eigen houtje te laten gaan, zodat hij haar hand stevig vasthield. Spoedig schikte zij zich naar zijn tempo en toen duurde het nog maar even, voordat zij uit het bos en weer op de grote weg waren gekomen Daar bleef Ohlquist even staan. Uit het bos klonken stemmen. De hond moest de plek hebben derkant van het dek via de bovenkas wilden schoonmaken. Een klein ongelut je, het overboord vallen van een pui. mocht de pret niet drukken, want die Wi al weer heel gauw opgedoken. Verd, werd het vooronder uitgeschrobt en l kachel, die er vooral aan de bovenka: „mooi bruin" uitzag gepoetst. Gebakken vis 's Middags was er niet veel meer doen, want ik had nog geen gereedschi aan boord. We zijn maar gezellig in vooronder gaan zitten babbelen. Voor? over de visserij, want vrijwel alle jongej willen later op een kotter. Dirk Slj kwam met een zootje vis „slippies" aas dragen, die de jongens heerlijk hebba gebakken in een koekepan, een van d weinige stukken, die overgebleven zij van m'n huishouding. Zondagmorgen toen ik heerlijk lag q te dromen over de vrolijke dag, die i achter de rug had, stak de kleine Jel] plotseling z'n blonde kopje door het lui) Of ik er nou, verdorie, nóg niet ui kwam. „Kom er maar in", riep ik vrolifl en de kleine Jelle scharrelde ijverig ns stoffer en blik door m'n kajuit. Werkelijk, ik heb een fantastisch weel end gehad en het blijkt zonneklaar, dat4 jongens van Oudeschild nog wel wat a: ders kunnen dan de boel vernielen. Hi zijn stuk voor stuk pracht kerels met k hart op de juiste plaats. Texel kan troi op hen zijn! Th. Hasselo. FILMNIEUWS: DE GLORIE VAN HET MOEDERSCHAI Een niet meer jonge dokter, gespet door de met meer jonge Jean Gabin, v tigt zich in een achterlijk Frans bergdoi als opvoiger van een heel oude, oudi wetse dokter. Hij is erg vooruitstreve voor de streek en zou de praktijk waa: schijnlijk niet geambieerd hebben, waj hij door een longkwaal niet gedwongj zich in een gezond klimaat te vestigen. In zijn vooruitstrevendheid gaat h cursussen geven met oefeningen, die tl een pijnloze bevalling moeten leiden. H krijgt volgelingen maar het verzet j kwaad en niet te onderschatten als het: daden aankomt. De gemeente keert zit tegen dr. Laurent en tenslotte wordt h zelfs voor een tuchtraad gedaagd v« kennelijk nogal achterlijke platteland! dokters.. Daar wordt hem redding gebracht da een van zijn meest getrouwe volgelinge een door Nicole Courcel gespeelde jong vrouw. DREI MADELS VOM RHEIN Een Duitse film, die zich afspeelt a: de boorden van Vader Rijn, compleet ra „lustige Wandermusik" en een wijnfea De drie meisjes zijn dochters van i waardin van de oude Gasthof „Zur Lis de" die niet zo best meer gaat sinds ee eindje verderop het moderne Palace Hs tel is verrezen. Zelfs het traditiond wijnfeest zal dit jaar niet meer bij i „Linde" maar bij de concurrentie plaat! hebben. Het grote hotel blijkt toe te behori aan mama's vroegere amant, die bovet dien „Zur Linde" wil kopen. Een vanu dochters heeft trouwplannen met de zoa van de hoteleigenaar. Een andere docht: zingt in het orkest, dat ter gelegenhe van het wijnfeest in het grote hotel a optreden. Deze twee meisjes, samen ra haar zusje en dapper geholpen door et troep werkstudenten ondernemen echti oen „staatsgreep", waardoor alles op zq pootjes terechtkomt en iedereen van gas ser harte kan gaan feestvieren. Nederlands nieuws O.a.: Nederlandse Tenniskampioefi schappen te Scheveningen; „Sonsba '58" internationale beeldententoonstelta in Arnhem; Impressies van de Snee) week; De Nederlandse dag op de Werelc tentoonstelling te Brussel. Wereldnieuws: O.a.: De eerste maanraket misluk UNO-problemen; Maria feestdag i Mexico; In memoriam Frederic Jol>: Curie; Een gasbuis dwars door Canad Een spoorwegramp op 50 km van Ne York; De herfstmode van Norman Har. nell. bereikt, waar mej. Ilescu had gezeten e tot verrassing van zijn baas wilde bi dier nu vermoedelijk, zij het misschii aarzelend, het spoor van de inspektei volgen. Aangezien deze het meisje ofl enige afstand had gedragen, kon de hos haar spoor niet vinden, al bleef de mogt lijkheid, dat het dier op het spoor vand inspekteur meteen flauw de geur vand vluchtelinge ontdekte. De weg was donker en volkomen st Rechts lag villa Estella in de duistert links waren de twee kleinere woninga waarin de Verhagens en hun naaste bi ren woonden Daarachter lag weer vifi Eikenheuvel, waar mej. Ilescu vandal was gekomen. Inspekteur Ohlquist a£ zelde niet lang. Langs de rand van h bos, nog achter de bomenrij die de v?i omzoomde, ging hij in de richting van 3 woning van Ernst, mil. Ilescu's h3fi hield hij steviger vast, want zij had evt pogingen gedaan om de andere kant te gaan. Blijkbaar was zij bang, dat i naar het huis van de familie Nabare.^ ging, waaruit zij om nog onbekende i* denen was weggevlucht. Ze stonden aan de rand van het ba tegenover het hek, dat toegang gaf tot a tuin van mr. Verhagen. De voorde stond nog open, want de Verhagens ren naar binnen gegaan, terwijl de spekteur nog van de buitenlucht stond genieten, maar ze meenden, dat hij middellijk zou volgen. Intussen waren al heel wat minuten verstreken! Mn voordat Sven naar de deur ging, keek b scherp naar de tuin van villa Eik«* heuvel. Het grote huis was donker. (Wordt vervolgd) 1 COP DIRK. HART NATUURLIJK kon Bi zeil wel vra;,cn ot hij met Lo mag trouwen, maar dat is niet deftig genoeg. Hij gaat naar een oude wijze dame, die haar kostje verdient met passende echtgenoten voor haar klanten te zoeken. Het kost Hi heel wat moeite om haa u ;en dat het geen grap is... dat zij wei'kehjk naar Ko-Ning-Co moet gaan en dat die haar geen dracht stokslagen zal laten gc /en, maar zijn toestem ming en een flinke beloning Daar moet Hi trouwens zelf mee beginnen en alles wat hti met zijn snijwerk verdiend heeft verdwijnt ln haar geldkist, voordat ze eindelijk de moed vindt om te gaan. Vier uur later is ze terug en vertelt dat het haar na heel veel praten is gelukt de toestemming te krijgen. Hi bedankt h ir v g, maar gelrft er geen stee': van. Geld heeft h{j ook niet meer... nu ja... één gouden munt kan hij nog geven voor de dikke Di iet „die zij heett meege bracht. Dat ls geen brief van Lo, maar van haar vader, die schrijft, dat hij als loon voor 16 jaren trouwe dienst een bom duiten aan Hi zal sturen. Verder heeft Ko-Ning-Co buiten de stad nog een paleisje, dat hij in geen twintig jaar gezien heeft Als het Hi bevalt mag hij het houden omdat hij de tranen van Lo-Ko-Nmg heeft gedzoogd. Wil zijn hooggewas: deerde aanstaande schoonzoon de onuitsprekelijke goedheid hebben eens te gaan kijken of het hem behaagt in die nederige stul:> zijn intrek te nemen7? Dan zal Lo-Ko-Ning zich ook daar heen begeven en kan de bruiloft daar worden gevierd. Al m<" al dus wol een brief die een goudstuk waard is, denkt Hi gaat voor het laatst in zijn tuinhuisje slapen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1958 | | pagina 4