W
WAT HET IVOREN BEELDJE VERTELDE
Raadsel in Nijmegen
'<r m
40 ACCORDEONS IN WEZENTUIN
Zaterdag 6 september a.s. treedt
Texel's musicerende jeugd in de Wezen-
tuin op onder leiding van de heer Jn.
Visser. Dit is in feite een voortzetting
van het destijds na de pauze wegens re
genval afgelaste programma. Thans ko
men de gevorderden onze aandacht vra
gen: veertig accordeons, wat dus een
machtig effect te weeg kan brengen. Dit
programma, dat om acht uur zal begin
nen duurt ongeveer anderhalf uur. Ook
wordt medegewerkt door het Mondorgel
ensemble. De entree is gratis.
AFSCHEID EN INTREE
DS. H. VAN BILDERBEEK
Ds. H. van Bilderbeek zal zondag 14
september a.s. te Bolsward afscheid ne
men van de doopsgezinde gemeente van
Bolsward, Makkum en Witmarsum-Ping-
jum en veertien dagen later n.l. zondag
28 september a.s. te Den Burg, na voor
af in diezelfde dienst te zijn ingeleid door
mej. ds. T. van der Zwaag van Texel, zijn
intree doen als predikant van de doops
gezinde gemeente van Texel, waar hij be
roepen is in de vakature van ds. J. J. J.
van Sluijs, die op 31 augustus van dit
jaar naar Barsingerhorn in Noord Hol
land is vertrokken.
Ds. Van Bilderbeek werd op 8 novem
ber 1925 te Amsterdam geboren. Hij be
zocht eerst het hervormd lyceum in de
hoofdstad, waar hi] verder ook nog aan
de gemeentelijke universiteit studeerde
en in 1950 zijn kandidaatsexamen deed
Nadat kand. Van Bilderbeek in 1952 pro
ponent was geworden bij de Algemene
Doopsgezinde Sociëteit werd hij op 24
augustus van datzelfde jaar (1952) door
dr. W. F. Golterman, lector aan 't doops-
gezin seminarium te Amsterdam, beves
tigd als predikant van de doopsgezinde
gemeente van Bolsward, welke op 1 mei
van het vorige jaar met die van Makkum
en Witmarsum-Pingjum werd gecombi
neerd.
Ds. Van Bilderbeek heeft tijdens zijn
vijf jarige ambtsbediening te Bolsward
vele bestuursfunkties vervuld en zitting
gehad in tal van commissies en colleges
Zo was hij o.a. drie jaar voorzitter van
de ring Bolsward. Thans is hij nog:
hoofdbestuurslid van de doopsgezinde
Vredesgroep; lid van het Vredesbureau
van de Doopsgezinde Vredesgroep; lid
van het International Mennonite Peace
Committee (I.M.P.C.); hoofdredacteur
van het orgaan van de doopsgezinde vre
desgroep; redactie-sekretaris van het
maandblad .Fundament en Bouwsteen",
officieel orgaan van het Gemeenschap
Doopsgezind Broederschapswerk; redac
teur van het kerkblad in de ring Bols
ward en penningmeester van de ecclesio-
logische studie-groep van jongere doops
gezinde predikanten, waarvan hij ook
mede een van de oprichters was. De uit
gaven van deze studie-groep „Doopsge
zind Belijden nu", verschenen in 1954 en
„Doopsgezind Gemeenteleven", dat het
vorige jaar verscheen, werden door ds.
Van Bilderbeek voor de Amerikaanse
doopsgezinden in het Engels bewerkt.
FEUILLETON
door G. PLANTEMA
18. Plotseling hoorde de inspekteur, dat
de voetstappen meer van rechts kwamen.
Het pad moest daar een scherpe bocht
maken of er moest een zijpad zijn. Dit
laatste bleek het geval. Ohlquist stond op
de samenkomst van beide bospaden even
roerloos te luisteren. Ja, de voetstappen
waren er nog, maar de vluchteling liep
minder snel. Hij betreurde dit volstrekt
niet, want de achtervolging vergde veel
van zijn adem, omdat de donkere ge
stalte eerst een verrassende snelheid had
ontwikkeld. Nu begon de vluchtende
blijkbaar buiten adem te raken en een
tikje vermoeid te worden. Langzaam, met
bijna slepende stap, ging de donkere ge
stalte, in dit nachtelijke uur nauwelijks
te onderscheiden, vlak langs een boom.
Even steunde hij er met een hand tegen.
Toen zag de inspekteur tot zijn verras
sing, dat de vluchteling ging zitten. Hij
moest wel erg moe zijn! Daar zat hij, zo
zwaar ademend, dat het op zuchten leek.
En hij keek niet achter zich, terwijl Ohl
quist naderde, als een schaduw over de
verende bodem.
Met het hoofd in de handen steunend,
zat de vluchteling ineengedoken. Ohlquist
stond achter hem, zonder dat zijn komst
was opgemerkt. Zwijgend keek hij op de
donkere gestalte neer. Even aarzelde hij,
toen zat hij, voordat de ander had kun
nen opschrikken, naast de vluchteling op
de grond. „Wel, mademoiselle Ilescu?" zei
VRIJSTELLING VAN DE
DIENSTPLICHT
De burgemeester van de gemeente
Texel brengt ter openbare kennis, dat
omtrent de hieronder genoemde inge
schrevenen voor de dienstplicht van deze
gemeente, op hun aanvraag om vrijstel
ling van de dienstplicht, de achter ieders
naam vermelde uitspraak is gedaan.
Marien O. Veldstra, lichting 1957.
Aanvraag om vrijstelling wegens stu-
diebelangen door de minister van oorlog
afgewezen.
Cornelis Bruin, lichting 1938.
Aanvraag om vrijstelling wegens kost
winnerschap door de minister van oorlog
ingewilligd.
Cornelis J. N. Hoedjes, lichting 1957.
Aanvraag om vrijstelling wegens per
soonlijke onmisbaarheid door de minis
ter van oorlog afgewezen.
Tegen elke omtrent vrijstelling gedane
uitspraak kan iedere belanghebbende
uiterlijk de tiende dag na de dag, waarop
de uitspraak ter algemene kennis is ge
bracht, in beroep komen. Indien de inge
schrevene, wie de uitspraak geldt buiten
Nederland verblijft, kan, voor zover het
door deze in te stellen beroep betreft, met
overschrijding van de termijn van tien
dagen genoegen worden genomen. Zo
lang omtrent zodanige overschrijding
geen beslissing is genomen, wordt de uit
spraak na het verloop van de termijn van
tien dagen als onherroepelijk beschouwd.
Het verzoekschrift, dat met redenen
omkleed moet zijn, wordt ingediend bij
de burgemeester van de gemeente, waar
de persoon, wie de uitspraak geldt, voor
de dienstplicht ingeschreven is. De bur
gemeester zendt het verzoekschrift aan
de Koningin door.
Nadat de Raad van State, afdeling voor
de geschillen van bestuur, is gehoord,
wordt door de Kroon op het beroep be
slist bij een met redenen omkleed besluit.
Texel, 27 augustus 1958.
De burgemeester voornoemd,
C. DE KONING
DUITSE VAKANTIEKOLONIE
OP TERSCHELLING?
Naar de „Leeuwarder Courant" meldt
heeft een Duitse organisatie het ge
meentebestuur van Terschelling verzocht
toestemming te willen verlenen voor de
bouw van een kindervakantieoord op
Terschelling, waarin voor gemiddeld
2000 kinderen onderdak zou worden ge
vonden. Het vakantieoord zou het gehele
jaar door in gebruik blijven en zowel die
nen voor kinderen die een korte herstel-
tijd moeten doormaken als voor kinderen,
die langdurig moeten kuren. De Duitsers,
die contact zochten met het gemeentebe
stuur hadden een aanbeveling van bonds
kanselier Adenauer mee.
Op het Duitse Waddeneiland Sylt is
ook een dergelijk kamp doch dit is te
klein De andere Duitse eilanden bieden
geen voldoende plaats, reden waarom de
keuze op Terschelling viel.
De onderhandelingen zijn nog maar in
een informatief stadium, zodat er nog
niets definitiefs kan worden gezegd.
hij zachtjes, op vragende toon.
Er ging een schok door de gestalte. In
eens zat zij rechtop, van schrik een geluid
uitstotend, dat meer op een snik dan op
iets anders geleek. Zelfs in de duisternis
zag de inspekteur, dat twee donkere ogen
hem verschrikt aanstaarden. Daarna bleef
het stil, enkele sekonden lang.
„Een vreemde ontmoeting, midden in
de nacht", ging de inspekteur op fluiste
rende toon verder. „U bent wel haastig
uit 't huis van uw gastheer weggegaan!"
Het was mej. Ilescu inderdaad. Maar
Sven zag, dat zij gekleed was in een don
kere overall, terwijl een ceintuur zorgde,
dat dit wat ongewone kledingstuk niet
als een zak om haar gestalte hing. Verder
droeg zij over haar zwarte haren een
nauw kapje van donkere stof en vooral
dit had hem aanvankelijk op de gedachte
gebracht, dat hij een man achtervolgde.
Reeds dadelijk in het bos had een vage
impressie van een hem bekend voorko
mend parfum de inspekteur verrast.
Nu hij naast haar zat, kon hij dit parfum
goed bemerken, hoewel mej. Ilescu het
heel bescheiden had gebruikt.
Zijn opmerking lokte geen antwoord
uit. Het Roemeense meisje bleef roerloos
zitten. Haar eerste schrik was voorbij. Zij
staarde hem niet meer aan, maar had het
gezicht afgewend en keek naar de
grond
„Is er iets, dat niet in orde is?" infor
meerde hij.
Op dit ogenblik hoorden zij beiden, hoe
over de weg zware voetstappen gingen.
Even later vernamen hun scherp luiste
rende oren een vlug hijgend geluid. Daar
liepen mensen, die een hond aan een riem
DE RONDE VAN EIERLAND
De Ronde van Eierland is weer een
reuze succes geworden, een pracht stuk
propaganda tevens voor de wielersport.
Begonnen werd met de wedstrijd voor
Junioren over een afstand van zestien
kilometer. Jaap Betsema, Oost, werd
overwinnaar en kwam zodoende tevens
definitief in het bezit van de fraaie wis
selbeker, want die heeft hij nu tweemaal
achter elkaar gewonnen! Piet Roeper,
Warmoesstraat, Den Burg, bezette de
tweede plaats en Adrie de Boer de derde.
Er waren jammergenoeg slechts vier
deelnemers. Hoe komt dat toch? Jonge
lui, jullie capituleren toch niet voor het
gemak? Bromfietsen kun je altijd nog
wel! Laat zien, maar dan op een race
fiets, dat je méér kunt dan het draaien
aan de gashendel!
De wedstrijd voor senioren bracht het
behoorlijke, maar toch niet zo grote, aan
tal van tien renners aan de start. K. Vla
ming, Oostwijk, triomfeerde en ook hij
kon de wisselbeker definitief zijn eigen
dom noemen! Kees legde de afstand van
64 kilometer af in één uur, 53 minuten en
27 seconden. De eerste ronde werd gere
den in 26,15, de 2de ronde in 27,25, de 3de
in 30.10 en de 4de in 33.77. Koos van Selm
bezette de tweede plaats en Kees Boersen
eindigde als no. drie.
BRIDGEN
Woensdag j.l. is in hotel „De Linde-
boom-Texel" de laatste drive van dit
zomerseizoen gehouden. De opkomst,
vooral van de zijde van onze gasten, was
zeer klein. Misschien had de éne dag zo
merweer daar schuld aan. Er werd ge
speeld in één groep; de prijswinnaars
hiervan waren:
1. Backer-Raven 4lVa pnt.
2. mevr. Kooyman-Wessels 39*/2 pnt.
3. Bruin-Veenema 38 pnt.
Binnenkort beginnen we met de club
weer aan het winterseizoen. We hopen
meerdere nieuwe leden te kunnen be
groeten. U hoort nog nader.
G.D.S.-NIEUWS
Senioren, wij beginnen donderdag 4
september a.s. weer met onze wekelijkse
training n.m. om 18.15 uur. Laten we
allen aanwezig zijn, dan kunnen we weer
met frisse moed beginnen.
Adspirantjes, voor jullie volgt ook héél
spoedig de datum van beginnen, kijk
iedere week maar goed in de krant.
Het bestuur.
BESTUUR POLDER EIJERLAND
De heer P. Dros Bzn. is bij enkele can-
didaatstelling herbenoemd tot hoofdinge
land van polder Eijerland.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 3 september consultatiebureau
Woensdag 3 september a.s. worden de
moeders van de buitendorpen verwacht
op de volgende uren:
De Cocksdorp 1.15 uur; Oosterend 2 uur;
Den Hoorn 2.45 uur en De Koog 3.30 uur.
hadden En meteen begreep Ohlquist, dat
dit mensen waren, die het meisje achter
volgden, want plotseling kraakten takjes
en bladeren, toen de naderbij komenden
de weg verlieten. De hond volgde het pad,
waarover het meisje was gevlucht, maar
de mannen, die het dier vasthielden, na
men niet de moeite hun komst geheim te
houden.
„Help mij!"
Sven Ohlquist schrok er even van. Mej.
Ilescu had plotseling zijn arm gegrepen,
die zij met beide handen krampachtig
vasthield. Hij voelde, dat zij beefde. Zij
had waarschijnlijk grote angst voor de
mensen, die daar kwamen.
„Help mij!" De stem smeekte nu. „Zij
achtervolgen mij Zij willen mij doden!"
Inspekteur Sven Ohlquist vraagt
en vertelt
INSPEKTEUR Sven Ohlquist was nog
een jonge man, maar zijn politieloopbaan
had hem toch een en ander doen mee
maken. Niettemin, wat hij nu deed, had
hij nooit gedaan. Om de een of andere
reden hij wist zelf niet eens duidelijk,
wat hem bewoog voelde hij zich ge
drongen, mej. Ilescu voor haar achtervol
gers in veiligheid te brengen. Toen zij
met doodsangst in haar stem had gezegd,
dat zij gevaar liep, had Ohlquist haar on
middellijk geloofd. Hij handelde zonder
de minste aarzeling.
„Houd me vast!" beval hij fluisterend.
Zij begreep het niet goed, maar de in
spekteur bukte zich, nadat hij was opge
staan, en tilde haar op. Een slanke, at-
TX 9 WORDT WEER OPGEKNAPT
Mijn open brief aan de Texelse jeugd
is niet tevergeefs geweest. Integendeel:
zaterdagmorgen omstreeks 10 uur dacht
ik zelfs op een moment, dat de hele situ
atie mij uit de hand zou lopen. Ik was
juist even de wal op geweest en toen ik
terugkwam lag de hele kade voor de
oude TX 9 bedekt met fietsen. En op de
dekken van het goede schip klonken hol
en dreigend de klossende klompen van
tientallen luid schreeuwende en heen en
weer rennende jongens. De vissers op de
kade en de omliggende schepen keken ge
boeid naar dit bewegelijke schouwspel en
op de gezichten van de meesten van hen
stond duidelijk de gedachte te lezen, dat
de totale verwoesting van de oude TX 9
nu eerst goed was begonnen.
Ploegen
Snel als het weerlicht dook ik in het
kleine vooronder van m'n schip, waar het
rumoer aan dek nog onheilspellender
klonk. Eerlijk gezegd was ik de wanhoop
nabij. Natuurlijk was ik blij met het
enthousiasme van de jongelui. Maar dat
er zoveel tegelijk zouden komen, had ik
in de verste verte niet verwacht. Ik kon
ze onmogelijk allemaal aan het werk zet
ten en aan de andere kant kon ik er ook
niet een stelletje naar huis sturen met de
mededeling, dat ik al meer dan genoeg
jongens had. Dat zou voor hen een te
grote teleurstelling geweest zijn. Geluk
kig liet de goede geest, die mij had aan
gespoord tot het schrijven van de open
brief me ook nu niet in de steek. „Ver
deel ze in ploegen", stelde hij voor. Dan
krijgen ze allemaal een kans. Dat was het
idee, dat mij uit de benarde situatie redde
Scheepsraad der officieren
Allereerst werd er scheepsraad gehou
den met een ploegje jongens, die mij al
eerder in de week hadden geholpen. Het
waren Piet de Vries, Reiny Kuiper, Piet
Schagen en Peter Karsman. We kwamen
overeens dat elk van hen een of twee da
gen in de week van half vier tot ongeveer
zes uur min of meer de leiding zou ne
men over een klein ploegje werkers. Zij
werden dus om zo te zeggen de „officie
ren" van het schip. Daarna kwam de
beurt aan het „gewone volk" dat pope
lend van ongeduld de komende gebeur
tenissen aan dek stond of te wachten. Zij
werden in ploegen ingedeeld en op de za
terdag-ploeg na verdwenen alle anderen
van boord. Nou ja, alle anderen.... Er
kwamen later wel weer een paar jongens
van de overige ploegen stilletjes terug,
maar goed, de situatie was thans toch
heel wat overzichtelijker geworden. En
van dat moment af ben ik werkelijk blij
geweest, dat ik de jongens heb uitgeno
digd op m'n schip, in plaats van hen te
laten vervolgen door de sterke arm.
Kompassen terug
Ik kan U verzekeren, dat ik zelden in
mijn dertigjarige leven zo'n plezierige
dag heb gehad als zaterdag. Het enthou
siasme waarmee de jongens gewerkt heb
ben was werkelijk hart-veroverend. Wie
van de jongens nu wel of niet schuldig
waren aan de vernieling van m'n spul
letjes, is me op een enkele na niet be
kend. En ik heb me daar verder ook maar
niet in verdiept.
De ankers zijn terecht. Het grote dreg-
anker werd vorige week al door een paar
schippers uit de haven gevist en het
kleine stokanker heeft een van de vissers
uit Oudeschild zolang onder zijn hoede
genomen, toen hij een maand of wat ge
leden zag, hoe jongens er in een roei
bootje mee aan het experimenteren wa
ren. Ook de kompassen zijn er weer. Het
grote kompas werd onder een stapel
touwwerk gevonden en het kleine.Ja,
dat moet ik U toch ook even vertellen.
Zaterdagmorgen kwam er een klein jon-
jetje me een keurig in krant gewikkeld
pakje brengen. „Ha, lekker dacht ik, ze
ker een zootje vis". Maar nee, het was
het kompas. Het zag er keurig uit. Zelfs
de witte houten ombouw! Blij verrast
vroeg ik: Hè, waar komt dat nu ineens
vandaan. „Nou", zei hij, „dat heb ik daar
net bij die steenhoop gevonden".
Goed! Goed! Niet verder vragen....
Schoon schip
De zaterdag-ploeg heeft zich kranig ge
weerd. Van de opzijliggende schepen
werden putsen en bezems geleend en de
jongens hebben geboend alsof ze de on-
letische gestalte was Sven zeker niet,
maar wie meende, dat hij over weinig
lichaamskracht beschikte, vergiste zich.
Hij begon voorzichtig over de bosgrond
te lopen. Daarbij maakte hij weliswaar
was gedruis, maar dat hinderde met,
want de naderende mannen, overtuigd
dat de vluchtelinge nog vrij ver was, of
dat zij toch niet kon ontkomen, maakten
veel meer rumoer.
Ohlquist liep door het bos, evenwijdig
aan het pad, waarover zij gekomen wa
ren, maar juist in tegenovergestelde rich
ting Op een gegeven ogenblik waren de
mannen met hun hond alleen maar van
hem gescheiden door een aantal struiken,
terwijl hij met zijn last half achter een
boom bleef staan. De mannen trokken
voorbij, terwijl het hijgen van de speur
hond nu duidelijk hoorbaar was. Toen
ging de inspecteur verder, terug naar het
zandpad, waarop de achtervolgers in de
andere lichting liepen Al gauw zou de
hond hen naar de plaats voeren, waar
mej. Ilescu tegen de boom was gaan zit
ten en dan?
Op het pad zette Sven het meisje neer.
Hij greep haar hand en trok haar voort.
Zij had trouwens weinig aansporing no
dig. Haar vermoeidheid was blijkbaar
voor de vrees geweken, want eerst liep zij
de inspekteur veel te vlug. Maar hij was
niet van plan haar op eigen houtje te
laten gaan, zodat hij haar hand stevig
vasthield. Spoedig schikte zij zich naar
zijn tempo en toen duurde het nog maar
even, voordat zij uit het bos en weer op
de grote weg waren gekomen Daar bleef
Ohlquist even staan. Uit het bos klonken
stemmen. De hond moest de plek hebben
derkant van het dek via de bovenkas
wilden schoonmaken. Een klein ongelut
je, het overboord vallen van een pui.
mocht de pret niet drukken, want die Wi
al weer heel gauw opgedoken. Verd,
werd het vooronder uitgeschrobt en l
kachel, die er vooral aan de bovenka:
„mooi bruin" uitzag gepoetst.
Gebakken vis
's Middags was er niet veel meer
doen, want ik had nog geen gereedschi
aan boord. We zijn maar gezellig in
vooronder gaan zitten babbelen. Voor?
over de visserij, want vrijwel alle jongej
willen later op een kotter. Dirk Slj
kwam met een zootje vis „slippies" aas
dragen, die de jongens heerlijk hebba
gebakken in een koekepan, een van d
weinige stukken, die overgebleven zij
van m'n huishouding.
Zondagmorgen toen ik heerlijk lag q
te dromen over de vrolijke dag, die i
achter de rug had, stak de kleine Jel]
plotseling z'n blonde kopje door het lui)
Of ik er nou, verdorie, nóg niet ui
kwam. „Kom er maar in", riep ik vrolifl
en de kleine Jelle scharrelde ijverig ns
stoffer en blik door m'n kajuit.
Werkelijk, ik heb een fantastisch weel
end gehad en het blijkt zonneklaar, dat4
jongens van Oudeschild nog wel wat a:
ders kunnen dan de boel vernielen. Hi
zijn stuk voor stuk pracht kerels met k
hart op de juiste plaats. Texel kan troi
op hen zijn!
Th. Hasselo.
FILMNIEUWS:
DE GLORIE VAN HET MOEDERSCHAI
Een niet meer jonge dokter, gespet
door de met meer jonge Jean Gabin, v
tigt zich in een achterlijk Frans bergdoi
als opvoiger van een heel oude, oudi
wetse dokter. Hij is erg vooruitstreve
voor de streek en zou de praktijk waa:
schijnlijk niet geambieerd hebben, waj
hij door een longkwaal niet gedwongj
zich in een gezond klimaat te vestigen.
In zijn vooruitstrevendheid gaat h
cursussen geven met oefeningen, die tl
een pijnloze bevalling moeten leiden. H
krijgt volgelingen maar het verzet j
kwaad en niet te onderschatten als het:
daden aankomt. De gemeente keert zit
tegen dr. Laurent en tenslotte wordt h
zelfs voor een tuchtraad gedaagd v«
kennelijk nogal achterlijke platteland!
dokters..
Daar wordt hem redding gebracht da
een van zijn meest getrouwe volgelinge
een door Nicole Courcel gespeelde jong
vrouw.
DREI MADELS VOM RHEIN
Een Duitse film, die zich afspeelt a:
de boorden van Vader Rijn, compleet ra
„lustige Wandermusik" en een wijnfea
De drie meisjes zijn dochters van i
waardin van de oude Gasthof „Zur Lis
de" die niet zo best meer gaat sinds ee
eindje verderop het moderne Palace Hs
tel is verrezen. Zelfs het traditiond
wijnfeest zal dit jaar niet meer bij i
„Linde" maar bij de concurrentie plaat!
hebben.
Het grote hotel blijkt toe te behori
aan mama's vroegere amant, die bovet
dien „Zur Linde" wil kopen. Een vanu
dochters heeft trouwplannen met de zoa
van de hoteleigenaar. Een andere docht:
zingt in het orkest, dat ter gelegenhe
van het wijnfeest in het grote hotel a
optreden. Deze twee meisjes, samen ra
haar zusje en dapper geholpen door et
troep werkstudenten ondernemen echti
oen „staatsgreep", waardoor alles op zq
pootjes terechtkomt en iedereen van gas
ser harte kan gaan feestvieren.
Nederlands nieuws
O.a.: Nederlandse Tenniskampioefi
schappen te Scheveningen; „Sonsba
'58" internationale beeldententoonstelta
in Arnhem; Impressies van de Snee)
week; De Nederlandse dag op de Werelc
tentoonstelling te Brussel.
Wereldnieuws:
O.a.: De eerste maanraket misluk
UNO-problemen; Maria feestdag i
Mexico; In memoriam Frederic Jol>:
Curie; Een gasbuis dwars door Canad
Een spoorwegramp op 50 km van Ne
York; De herfstmode van Norman Har.
nell.
bereikt, waar mej. Ilescu had gezeten e
tot verrassing van zijn baas wilde bi
dier nu vermoedelijk, zij het misschii
aarzelend, het spoor van de inspektei
volgen. Aangezien deze het meisje ofl
enige afstand had gedragen, kon de hos
haar spoor niet vinden, al bleef de mogt
lijkheid, dat het dier op het spoor vand
inspekteur meteen flauw de geur vand
vluchtelinge ontdekte.
De weg was donker en volkomen st
Rechts lag villa Estella in de duistert
links waren de twee kleinere woninga
waarin de Verhagens en hun naaste bi
ren woonden Daarachter lag weer vifi
Eikenheuvel, waar mej. Ilescu vandal
was gekomen. Inspekteur Ohlquist a£
zelde niet lang. Langs de rand van h
bos, nog achter de bomenrij die de v?i
omzoomde, ging hij in de richting van 3
woning van Ernst, mil. Ilescu's h3fi
hield hij steviger vast, want zij had evt
pogingen gedaan om de andere kant
te gaan. Blijkbaar was zij bang, dat i
naar het huis van de familie Nabare.^
ging, waaruit zij om nog onbekende i*
denen was weggevlucht.
Ze stonden aan de rand van het ba
tegenover het hek, dat toegang gaf tot a
tuin van mr. Verhagen. De voorde
stond nog open, want de Verhagens
ren naar binnen gegaan, terwijl de
spekteur nog van de buitenlucht stond
genieten, maar ze meenden, dat hij
middellijk zou volgen. Intussen waren
al heel wat minuten verstreken! Mn
voordat Sven naar de deur ging, keek b
scherp naar de tuin van villa Eik«*
heuvel. Het grote huis was donker.
(Wordt vervolgd)
1 COP DIRK. HART
NATUURLIJK kon Bi zeil wel vra;,cn ot hij met Lo mag
trouwen, maar dat is niet deftig genoeg. Hij gaat naar een
oude wijze dame, die haar kostje verdient met passende
echtgenoten voor haar klanten te zoeken. Het kost Hi heel
wat moeite om haa u ;en dat het geen grap is... dat
zij wei'kehjk naar Ko-Ning-Co moet gaan en dat die haar
geen dracht stokslagen zal laten gc /en, maar zijn toestem
ming en een flinke beloning Daar moet Hi trouwens zelf
mee beginnen en alles wat hti met zijn snijwerk verdiend heeft
verdwijnt ln haar geldkist, voordat ze eindelijk de moed vindt
om te gaan. Vier uur later is ze terug en vertelt dat het
haar na heel veel praten is gelukt de toestemming te krijgen.
Hi bedankt h ir v g, maar gelrft er geen stee': van.
Geld heeft h{j ook niet meer... nu ja... één gouden munt
kan hij nog geven voor de dikke Di iet „die zij heett meege
bracht. Dat ls geen brief van Lo, maar van haar vader, die
schrijft, dat hij als loon voor 16 jaren trouwe dienst een bom
duiten aan Hi zal sturen. Verder heeft Ko-Ning-Co buiten de
stad nog een paleisje, dat hij in geen twintig jaar gezien heeft
Als het Hi bevalt mag hij het houden omdat hij de tranen
van Lo-Ko-Nmg heeft gedzoogd. Wil zijn hooggewas: deerde
aanstaande schoonzoon de onuitsprekelijke goedheid hebben
eens te gaan kijken of het hem behaagt in die nederige stul:>
zijn intrek te nemen7? Dan zal Lo-Ko-Ning zich ook daar
heen begeven en kan de bruiloft daar worden gevierd. Al m<"
al dus wol een brief die een goudstuk waard is, denkt Hi
gaat voor het laatst in zijn tuinhuisje slapen.