Cjrocn 'ZwartsJ~exeU in het harL,
Gedurende 40 jaar tienduizenden
kilometers aanrijdingvrij afgelegd
Esso-chauffeur Jac. Koning gaat jubileren
Setter-Set
Handera enLj ppen
ruw?
J. C. Bruin toont ons de wereld in
kleuren
WOENSDAG 21 JANUARI 1959
TEXELSE
73e JAARGANG No. 7320
COURANT
Uitgave N.V. v.h. Langeveld de Rooi]
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
Den Burg - Texel - Postbus 1) - Tel. 11
Verschijnt woensdags en zaterdags
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652. Abonn.pr. ƒ2,25 p.
kwart. 25 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm
Ons gesprek met de heer Jac. Koning,
die veertig jaar geleden in dienst trad bij
de Esso Nederland N.V., begon feitelijk
al op de besneeuwde waddenzeedijk, van
waar hij Texelstroom overzag om te kij
ken of de Esso-motorboot, op weg naar
Texel, al vorderde. Het interview ver
volgden we in de woonkamer van de fa
milie Koning, waar mevrouw Koning de
koffie al klaar had, want het zijn gast
vrije mensen en toen even later een dichte
sneeuwbui tegen de ruiten striemde, zei
mevr. Koning joviaal: ,,Je kunt best te
gast blijven, we eten zuurkool". Waarmee
we maar wilden zeggen, dat het inter
view niet al te moeilijk gemaakt werd.
Er zijn wel eens „slachtoffers" die de
deur angstvallig gesloten houden als ze
een glimp van een persman zien. Waar
om? En waarom zou Koning gezegd
hebben „Nee, asjeblieft niets ervan in de
krant en die huldiging, nee niks voor
mij!" Dan zou de heer Koning velen te
leurstellen, omdat zovelen nu eens de ge
legenheid krijgen blijk te geven van hun
sympathie voor deze actieve werker, die
de Esso Nederland N.V. nooit als een
enorme onderneming heeft beschouwd,
waaraan hij als chauffeur verbonden was,
maar die zijn werk verrichtte op een
wijze, welke ons dan aanleiding geeft op
te merken, dat hij zich inspant alsof het
zijn eigen zaak is. Wel, de heer Koning
beschouwde zijn werk in die zin. Dat had
dan weer tot gevolg, dat hij soms haast
je rep je het eten naar binnenwerkte en
dat mevrouw Koning als hij op het
terrein werkte, wel eens driemaal moest
aankondigen, dat z'n koffie koud werd.
Zie, dat is Koning, een plichtsgetrouw
man, die met plezier op de afgelopen
veertig jaren terugziet. „Maar eigenlijk
waren het er 43" zegt hij, want voor ik
op 19 januari 1919 bij de Esso kwam, had
ik er al drie jaar opzitten. Als jongen van
aertien assisteerde ik wijlen Piet Kuiter,
die toen koetsier was, wijlen Joh. Dogger
was toen al enige tijd depothouder, en
wel vanaf de vestiging van de Esso, toen
A.P.C. genaamd, op Texel. Ik werd toen
wagenjongen en heb dat drie jaar gedaan.
Daarna ben ik drie jaar knecht geweest
bij de familie Van Rossum in de Prins
Hendrik Polder. Na m'n dienstplicht te
hebben vervuld kwam ik weer bij de
Esso terug, ik volgde wijlen Barend Druif
op.
In die dagen beschikte men nog nauwe
lijks over auto's. Koning moest het voors
hands nog zes jaar lang met paarden-
tractie doen. Ze hadden twee vierwielde
wagens met resp. een tank van 1000 en
2000 liter en een driewielde kar, die ze
speciaal gebruikten als er bussen (40
liter) pretroleum naar de boerderijen ge
bracht moesten worden. De driewielde
kar ging naar de meest afgelegen afne
mers toe.
Aanvankelijk verkochten ze alleen pe
troleum en de omzet was groot, omdat
in die tijd bijna iedere winkelier wel in
petroleum deed.
Koning vertelt ons dan van zijn toch
ten over het eiland: over de Postweg
toen nog een zandweg naar De Cocks-
dorp. De twee paarden werden daar in
de stal van Gerbrand Zoetelief onderge
bracht. Zoetelief was de kastelein van
„De Nieuwe Aanleg", waar onder de mid
dag verschillende reizigers en wagenbe
stuurders hun twaalf uurtje verorberden,
terwijl de paarden in de stal hun maaltje
hooi naar binnen werkten. In die dagen
was de heer Van Heerwaarden nog aan
het boeren in het poldertje „De Volhar
ding", dat in de herfststorm van 1926
coor de zee werd verzwolgen. Ook daar
bezorgde Koning petroleum. Hij leende
daartoe een driewielde kar van Zoetelief.
In Oosterend werden de boterhammen
opgegeten in de herberg van Cornelis
Duinker, de paarden werden bij Willem
van Rennetje (W. Bakker) gestald. In De
Koog was het café van R. Daalder de
pleisterplaats.
Voorheen werd de olie per zolderschuit
aangevoerd. De tank daarvan werd leeg
gepompt in een put aan de haven en ver
volgens door de motor van het bijbeho
rende sleepbootje naar de tank achter de
haven geperst. Die tank is nog steeds in
gebruik. Hij heeft een inhoud van 200.000
liter. Tegenwoordig wordt de olie in een
speciaal ingericht tankschip aangevoerd
met zo'n 170-180.000 liter tegelijk.
Op het opslagterrein liggen voorts drie
lanks, één van 100.000 liter voor petro
leum, één van 50.000 liter voor trekker-
olie en één van 50.000 liter voor benzine,
die is, naar een oud voorschrift, onder de
grond gebouwd. Dat gebeurde blijkbaar
in de jaren, dat de overige weggebruikers
nog alle respect voor een razende auto
koesterden. Over auto's gesproken: Ko
ning kreeg in 1925 zijn eerste auto. Het
was een z.g. T.-Ford, die met een tank
van 1.200 liter was uitgerust.
Hij glimlacht, als het rij-examen hem
nog weer te binnenschiet: dat werd in die
dagen afgenomen door M. D. Dijt. Je reed
daar voor en kreeg dan opdracht een
rondje door Den Burg te toeren. Op de
Groeneplaats moest je proberen, achter
uitrijdend tussen enige marktpaaltjes te
manoeuvreren. Liep alles zonder brokken
af, dan zat dat wel goed. Toen Koning
zijn examinator weer heelhuids afleverde
hoorde-ie zeggen: 't Ging best, je bent er
door hoor!" „Ik denk, dat ik nog moeite
zou hebben er na al die jaren door te
komen, als ze me vandaag de dag aan 'n
vuurproef onderwierpen", meent Koning.
Wel, wij veronderstellen, dat zijn staat
van dienst boekdelen spreekt voor zijn
rijvaardigheidsroutine, want in al die
jaren heeft hij nog nooit een ongeluk
gehad. Met gerechtvaardigde trots kon hij
ons dan ook het diploma, uitgereikt door
de Vereniging voor Veilig Verkeer, tonen.
Zeven jaar geleden werd dat ingesteld.
Daarop stond te lezen, dat Jacobus Ko
ning gedurende zeven jaar veilig en
schade-vrij had gereden. Dit is een lande
lijke wedstrijd in veilig rijden voor be
roepschauffeurs. Hij toonde ons ook nog
het bijbehorende speldje met het nummer
zeven.
De evolutie op technisch gebied diende
zich uiteraard ook aan op het terrein van
de olieleverantie. Allengs nam het aantal
produkten toe: na de petroleum kwam de
gasolie er bij voor diesels en andere mo
toren: ook voor schepen, de schuiten b.v.
die de garnalenvangst beoefenden. Ook
werd de omzet in benzine van jaar tot
jaar omvangrijker. Benzinepompen kwa
men als paddestoelen uit de grond gere
zen, want het was mode, dat je pomp
houder werd wanneer je een auto rijk
was. Naderhand is het aantal pomphou
ders ingekrompen tot de mensen van het
autovak, dus de garagehouders, wat ook
wel verklaarbaar is, waar de praktijk be
wees, dat men als autobestuurder door
gaans meer verlangde dan het vullen van
de benzinetank alleen.
Een andere aardige bijzonderheid was
de mededeling, dat de Texelsche Electri-
citeits Maatschappij sinds haar stichting
gasolie betrekt van de Esso Nederland.
Hieruit blijkt tevens dat Koning c.s. hun
taak op alleszins bevredigende wijze heb
ben uitgevoerd.
Actueel was de noot inzake de moderne
huisverwarming door middel van de wel
zeer populair geworden oliestookkachels.
Door deze uitvinding is de olie-omzet
uiteraard belangrijk toegenomen, maar.
mevr. Koning bleek meer dan tevreden
le zijn bij het klimaat, waarvoor haar ko-
lenkachel zorgde. „Ik vind, dat deze
warmte wat gezelliger is". Overigens ge
loofde zij wél, dat de oliestook de tradi
tionele huishoudbrand langzamerhand op
de tweede plaats heeft gedrukt.
Zo verandert het beeld voortdurend:
buiten vulde een elektrisch gedreven mo
tor de tankauto van 4800 liter. Voorheen
moest je het met je „ellenbogenstoom"
doen. Alleen bij het vullen van de tank
met benzine moet er met de hand ge
pompt worden wegens het gevaar voor
brand. Daar ben je dan zeker een uurtje
zoet mee!
Voorheen moesten de vaten op de auto
gerold worden, tegenwoordig takelen ze
die eenvoudig op. Dit werk wordt thans
door Joh. van Sikkeleras gedaan, want hij
volgt Koning als chauffeur op. Als de
nieuwste chauffeur te zijner tijd wegens
een zoveel jarig dienstverbnad in het
nieuws komt, zal die stellig van nog veel
ingrijpender ontwikkeling kunnen ge
wagen. Wij denken hierbij aan de groot
kunstenaars op het gebied van de atoom
splitsing, thans nog een aangelegenheid,
die zich beweegt op het terrein van de
grootste concerns ter wereld, maar welke
wetenschap eens ook stellig de kleinsten
der aarde persoonlijk van dienst zal kun
nen zijn. In die tijd krijgt Van Sikke
leras dan een telefoontje als: „Bezorg me
met de volgende post nog even een
klontje brandstof voor 1999, we zijn er
door".
Maar die telefoontjes krijgt Van Sik
keleras wel niet, omdat die dan al lang
van zijn welverdiende rust zal genieten,
zoals de heer Koning dan nu deelachtig
gaat worden, een pensioengerechtigde
teeftijd, die hem door alle relaties van
harte gegund wordt.
Morgenmiddag vieren de fam. Koning
en de Esso Nederland N.V. het jubileum.
Ongetwijfeld zal dit een goede, prettige
dag worden.
29 JANUARI KOMT DE RAAD BIJEEN
De eerstvolgende bijeenkomst van de
Texelse gemeenteraad is bepaald op don
derdag 29 januari.
29 SNIPPEN GESCHOTEN
Twee jagers legden eind vorige week
in een bosje bij Den Burg niet minder
dan 29 houtsnippen neer, hetgeen een bij
zonder grote buit genoemd werd.
ANTI-ATOOMBOM-ACTIE
Men schrijft ons:
De Doopsgezinde Vredesgroep op Texel
heeft het initiatief genomen om op vrij
dagavond a.s. uit Haarlem de heer G. de
Bock te laten overkomen, om te spreken
over de door hem geleide internationale
actie: de A.A.A.; d.i. de Anti-Atoombom-
Actie.
De actie stelt zich ten doel om bij de
regeringen der landen aan te dringen op
het verbieden van proeven met atoom
wapens. Voornamelijk op grond van de
gevaren der radio-activiteit, die wel
door heel veel bekende kern-physici is
genoemd, maar die doorgaans in officiële
legeringsverklaringen niet eerlijk is aan
gegeven in zijn verschrikkelijkheid. Om
nu de mensen toch voorlichting op dit
gebied te geven is deze stichting de
A.A.A. begonnen handtekeningen te ver
zamelen, om bij eigen regering en UNO
de publieke opinie te laten horen.
Uit alle landen der wereld zijn er mil
joenen handtekeningen binnengekomen.
(Mogen wij met onze vraag voorbarig
zijn? Hoeveel handtekeningen zijn er in
Rusland reeds verzameld met name
onder „de vergeten burgers" red.) Het
begint erop te lijken of de mensen in deze
tijd niet langer bereid zijn zich nog langer
zinloos te laten afslachten.
De atoombewapening brengt vele men
sen tot wanhoop, heel velen tot bezinning.
Tot deze bezinning wil deze avond mee
werken.
De avond begint om 8 uur en wordt
gehouden in de Doopsgezinde kerk te Den
Burg. Er worden kleurendia's vertoond
over Japan. En er is gelegenheid tot vra
gen stellen.
dat zijn pas
nylons
VERKEERSCURSUS DE COCKSDORP
Vorige week woensdag startte in De
Cocksdorp de verkeerscursus met een
kleine groep mensen. Hedenavond is de
tweede bijeenkomst in Hotel „De Hoop"
en kunnen zich alsnog deelnemers aan
deze cursus opgeven. We zouden allen,
die op enigerlei wijze met het verkeer te
maken hebben, willen opwekken deze
cursus te volgen. Bij het toenemende
snelverkeer is het zo nodig, dat men ook
de regels van dit verkeer beheerst. Laat
dit kleine aantal een grote groep worden
AGENDA VAN DE STICHTING
CULTUREEL WERK TEXEL
Woensdag 21 januari
Den Burg, Landbouwhuishoudschool, bij
eenkomst Plattelandsvrouwen,
Oosterend, Gebouw voor Chr. Belangen,
Voorlichtingsavond i.z. tabaksteelt.
Donderdag 22 januari
Den Burg, De Zwaan, R.K. Ontwikke
lingsclub.
Den Burg, landbouwhuishoudschool, le
zing voor oudleerl. over „Ploegstoffen".
Den Burg, „Texel", lezing met lichtbeel
den door André Hin.
De Waal, Dorpshuis, jaarvergadering
dorpshuis „De Wielewaal".
Vrijdag 23 januari
Den Burg, Landbouwschool, lezing D.
Geense over „Canada en emigratie".
Zaterdag 24 januari
Den Burg, „Casino", 8 uur Filmpremière
van „Het kamp aan de bosrand".
Den Burg, Oranjeboom, Toneelavond
landbouwjongeren „Tinus de Tiran".
Midden-Eierland, o.l. school, opvoering
blijspel „Een kerel van een vrouw".
Oosterend, o.l. school, Ontwikkelings
avond „De vermiste meisjes van Parijs"
door H. G. van Leeuwen.
HERV. GEMEENTE OOSTEREND
Vanavond om 8 uur samenkomst in de
school van Oost.
KLAVERJASNIEUWS DEN BURG
Op veelvuldig verzoek wordt er op
woensdag 28 januari nog een klaverjas-
drive gehouden in 't IJsbeertje, aanvang
precies half negen. Inleggeld 75 cent per
persoon. (Zie adv. zaterdag a.s.).
Het bestuur.
GESLAAGDE AVOND OVER HET
REDDINGSWEZEN
De Cocksdorp. vrijdag vergastte de
heer Wittpen van de K.N.Z.H.R.M. ons
op een filmavond. De avond was een
groot succes. De zaal van hotel „De Hoop"
was geheel bezet en alle aanwezigen heb
ben zeer genoten.
De heer Wittpen hield eerst een korte
inleiding over het ontstaan van de red
dingmaatschappijen en hij vertelde iets
over het materiaal dat bij reddingen ge
bruikt wordt. Daarna vertoonde hij twee
films.
De eerste film gaf een beeld van de
oefeningen en voorts kreeg men een
goede indruk van een werkelijke redding.
De tweede film was wel een zeer bij
zondere, n.l. „Redding bij Latraljar". Het
gaf een indrukwekkend beeld van de
grote moeilijkheden die overwonnen
moesten worden op de barre n.w. kust
van IJsland, om de schipbreukelingen te
redden. Drie dagen en drie nachten moes
ten de redders in touw zijn, voor zij de
schipbreukelingen eindelijk in veiligheid
hadden.
In de pauze werd een verloting gehou
den ten bate van de bejaardensociëteit.
De dorpscommissie kan op een zeer ge
slaagde avond terugzien.
We hebben wel eens horen beweren,
dat van de vorige generatie Texelaars de
meesten nooit van hun leven het eiland
verlieten. Ze voelden zich blijkbaar niet
tot het reizen en trekken aangetrokken
of kwam het vooral, doordat de middelen
van vervoer te wensen overlieten en
men van vroeg tot laat in touw was? Het
woord vakantie was immers nog niet uit
gevonden. Tegenwoordig gaan we alle
maal minstens eenmaal per jaar een
reisje maken. De een vindt Alkmaar en
omgeving al een hele ruk, de andere
reist door tot de hoofdstad, weer anderen
zoeken de heuvels van Limburg op en
ommigen wippen (zelfs) de grens over.
Ja, de moderne mens is het reizen niet
vreemd. Heel vroeger zeiden we, als een
emigrant afscheid nam „Die zien we
nooit meer terug", maar als tegenwoor
dig een emigrant zich inscheept om op
een ander werelddeel zijn of haar geluk
te beproeven, zeggen we „Tot spoedig
ziens!"
De wereld lijkt kleiner geworden, maar
toch nog te groot om iedereen in de ge
legenheid te stellen de gehele aardbol te
doorkruisen. Daar hebben we dan onze
mannetjes wel voor: onze actieve ont
wikkelingsverenigingen nodigen op ge
zette tijden wereldreizigers uit, opdat de
Texelaars „bij" blijven.
Dezer dagen hebben we in Hotel „De
Zwaan" vreemde gebieden gezien en er
over horen praten. Dat was niet te danken
i.an een beroepsreiziger, maar aan een
der zonen van het eiland: de heer J. C.
Bruin reserveert de laatste jaren zijn
vakanties voor buitenlandse reizen. De
eerste keren per scooter, de laatste keren
vorig jaar was dat per autootje.
Hij neemt niet alleen zijn geheugen
mee, maar ook lichtgevoelig materiaal, hij
vereeuwigt daarmee de mooiste plekjes,
de merkwaardigste taferelen op de kleu
renfilm of de (kleuren-)dia's. Thuis ge
komen „wat moet het toch weer
wennen", zo verzuchtte hij na zijn vori
ge tocht, toen de T.E.M.-aangelegenheden
hem noopten zich weer tussen vier nauwe
muurtjes terug te trekken thuis geko
men gaat het echtpaar Bruin dan weer
eens alles opnieuw beleven. In hun privé-
filmzaal op de eerste etage. Kennissen,
verrukt over het resultaat der opnamen,
zeiden „Man, dat moeten alle Texelaars
zien!" en zo ontstond dan zijn winterre-
pertoire en wij krijgen zo de indruk, dat
de heer Bruin meer avonden per week
en route is dan thuis aan de eigen haard.
Overigens.hij kan niet iedere avond
op stap, want intussen hebben we al weer
de tweede helft van januari te paKken en
wordt het de hoogste tijd om nieuwe
reisplannen op te zetten, nieuwe routes
uit te stippelen.
Komende reis zal worden gemaakt
samen met Siem de Waal „We willen
eens naar Griekenland en misschien ko
men we ook nog wel in Turkije terecht",
aldus de heer Bruin, die zo langzamer
hand een globetrotter gaat worden. In
PREMIERE PADVINDERSFILM
„DE ZWALKERS"
Men schrijft ons:
De Welpenavonturenfilm „Het Kamp
aan de Bosrand" die tijdens het pinkster
kamp 1958 door Harry de Graaf werd
opgenomen, zal zaterdag 24 januari in
..Casino" de première gebleven.
Deze film, die hoofdzakelijk voor de
jeugd is bestemd, zal ook de ouderen
een uurtje prettige ontspanning bieden.
Het verhaal, geschreven door Arie Haaks,
speelt zich geheel op Texel, en speciaal in
de Dennen, af, en wordt gespeeld door de
Welpen van „De Zwalkers".
De netto-opbrengst van deze voorstel
ling is bestemd voor het bouwfonds voor
het nieuwe troephuis. Met het oog op dit
fonds hopen de makers van deze film,
dat het niet bij deze ene voorstelling zal
blijven, maar dat zij ook nog in staat
zullen worden gesteld om in de andere
dorpen en op scholen hun produkt te
vertonen
LEZING JEUGDSPAARWET
Donderdag 15 januari j.l. hield de Ver.
van Oudleerl. der Landbouwhuishoud
school een lezing over de jeugdspaarwet,
welke verzorgd door door de Coöp. Boe
renleenbank. De lezing was buitengewoon
interessant, maar door de gladde weg en
het gladde onderwerp, was de belang
stelling niet groot, de heren waren slechts
door één persoon vertegenwoordigd.
Door een misverstand was er geen ad
vertentie geplaatst, dus de heren hebben
het vergeten. Na de lezing werden er
door de spreker films gedraaid over de
haringvangst en bloemencorso 1957 van
Aalsmeer. Dit was werkelijk fantastisch,
de kleuren waren echt, we hebben nog
nooit zo'n mooie kleurenfilm gezien.
Op donderdag 22 januari wordt door
de Oudleerl. der Landbouwhuishoud
school een lezing gehouden over de ver
vaardiging van „Ploeg"-stoffen, verzorgd
ooor mej. H. Dekker van de Ploegstoffen-
fabrieken uit Bergeijk. De lezing begint
om 7 uur n.m. De leden mogen belang
stellenden meenemen.
april arriveert onze Zuid-Afrikaanse
wereldreiziger weer op Texel, zijn ge
boortegrond, welke hij maar nooit voor
goed vaarwel kan zeggen. Siem moet eens
in de zoveel jaar terug om zijn totaal
versleten klompen voor nieuwe in te
wisselen; om weer eens een verse haring
aan het karretje van ons aller Gezonde
Apotheek op te peuzelen, om weer eens
over de markt te kunnen slenteren met
het doel te kijken wie er nog allemaal
(mogen) zijn.
De heer J. C. Bruin is toch wel een
volbloed en bovenal kundig filmer ge
worden. Dat hij een goede foto kan ma
ken is algemeen bekend, maar filmen en
vooral kleurenfilms maken vereist weer
een geheel andere technische feeling en
vaardigheid. Ook die schijnt hem aange
boren te zijn. Zijn nieuwste reportage
geldt een bezoek aan Frankrijk en
Spanje. Hoofdschotel vormde wel het be
zoek aan Lourdes, de bekende bedevaart
plaats en een stierengevecht in een
Spaanse arena. Twee hemelsbreed ver
schillende onderwerpen; in Lourdes de
naar genezing hunkerende stakkerds,
soms reeds jarenlang verlamd, in Spanje
de strijd van de stier om het bestaan,
maar ten dode opgeschreven, omdat de
toreador nu eenmaal zijn meerdere is. In
een heel enkel geval moet zo'n stieren
vechter zich ijlings terugtrekken of ont
zet worden, maar dat zijn uitzonderingen.
We zien dan hoe de gedode stier wordt
weggesleept en onmiddellijk daarop een
verse stier de arena wordt binnengelaten,
om na vele martelingen eveneens uit zijn
lijden te worden verlost. Met een brok in
je keel, aldus de heer Bruin, zag je de
lijdende mensheid in Lourdes, maar met
afschuw we werden er werkelijk on
passelijk van volgden we de stieren
gevechten in Spanje. Het Spaanse volk
kan zich dan ook nog niet tot de be
schaafde volkeren rekenen, althans een
deel der Spanjaarden, want wij nemen
aan, dat ze zich niet allemaal verlustigen
in het martelen van een dier.
Tegenstellingen. Het zijn in het alge
meen gesproken, ook juist de tegenstel
lingen, welke altijd weer lokken tot het
verkennen van nieuwe gebieden. Op
Texel uitgekeken, gaan we de wijdere
wereld in. De heer Bruin bezocht Bre-
'agne, maar óók Parijs. Hij zocht scha
duwrijke plekjes op het Iberische schier
eiland, maar trotseerde ook het noodweer
in de Pyreneeën, de bergketen tussen
frankrijk en Spanje. Hij vereeuwigde
Spaanse schonen, maar had ook open oog
voor de straatarme zigeunertjes, die zich
zomaar op het trottoir te ruste hadden
gelegd. Hij toonde ons de wondermooie
flora van Spanje en Frankrijk, maar ook
het door mensenhand gewrochte: fraaie
gebouwen uit langvervlogen tijden. De
robuste vissers langs het strand van de
Atlantische Oceaan en de fragiele non
netjes, op weg naar hun klooster. Vier
weken lang duurde de tocht, eigenlijk nog
aan de krappe kant voor wie met een
schat aan gegevens terug wil keren, maar
de heer Bruin doet steeds meer routine
op, zodat hij zijn gasten allengs meer
weet te bieden en de verleiding om zijn
voorbeeld te gaan volgen zal dan ook
steeds groter worden!
TEXELS JEL'GD MUSICEERT
Het is nu al voor de zoveelste keer, dat
wij Uw aandacht mogen vragen voor de
musicerende Texelse jeugd en dat doen
wij met plezier, want telkenjare vergas
ten ze ons op 'n alleraardigst programma,
waarvoor terecht altijd zeer grote belang
stelling bestaat. Echt een bonte avond,
maar natuurlijk staat die allereerst in het
teken van de muziek. Soms jongelui, die
al heel wat in hun mars hebben, soms
door debutantjes, die nog maar nauwe
lijks uit de luiers zijn. Allemaal opgeleid
door de heer Visser, die er wel bijzon
dere slag van heeft de jeugd enthousiast
te maken voor dit edele terrein. Waarom
niet eens een culturele prijs van het jaar
ingesteld door de gemeente Texel? Visser
verdient 'm ten volle!
Woensdag 28 januari a.s. zal het brede
podium van „De Oranjeboom" weer tot
de laatste vierkante meter door speel-
lustige Texelaars worden veroverd. We
krijgen een accordeonorkest, een mando
line- en blokfluitgroep. Verder: vier en
zes handen op één piano, een prestatie op
zich en teamwork van de bovenste plank.
Dan als (tweede) klap op de raket Vader
Joop met zijn vier eveneens zeer musi-
cale spruiten: hiertoe wordt aan de Ver
lengde Schoonoordsingel reeds intens op
accordeon en slagwerk gerepeteerd Leuk,
gezellig, zo'n muzikale familie. Mevr. J.
Beumkes-Breen-verschijnt met haar bas.
De heer P. Keijser verleent zijn mede
werking als drummer. De heren J. Keijzer
en Joh. Witte zullen weer voor de vro
lijke, maar niet minder muzikale noot
zorgen met een gloednieuw repertoire.
Na de pauze gaan we kijken naar de
twee-delige schets „Aardappelen", een
blijspel. De kaartverkoop is intussen al
op volle gang gekomen. Vooral de ouders
raden wij met klem aan zich tijdig van
een entreebewijs te voorzien, want ze
vliegen weer weg.