Cjrocn 'ZwartsJ~exeU in het harL, Gedurende 40 jaar tienduizenden kilometers aanrijdingvrij afgelegd Esso-chauffeur Jac. Koning gaat jubileren Setter-Set Handera enLj ppen ruw? J. C. Bruin toont ons de wereld in kleuren WOENSDAG 21 JANUARI 1959 TEXELSE 73e JAARGANG No. 7320 COURANT Uitgave N.V. v.h. Langeveld de Rooi] Boekhandel Drukkerij Bibliotheek Den Burg - Texel - Postbus 1) - Tel. 11 Verschijnt woensdags en zaterdags Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl. Bank. Postgiro 652. Abonn.pr. ƒ2,25 p. kwart. 25 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm Ons gesprek met de heer Jac. Koning, die veertig jaar geleden in dienst trad bij de Esso Nederland N.V., begon feitelijk al op de besneeuwde waddenzeedijk, van waar hij Texelstroom overzag om te kij ken of de Esso-motorboot, op weg naar Texel, al vorderde. Het interview ver volgden we in de woonkamer van de fa milie Koning, waar mevrouw Koning de koffie al klaar had, want het zijn gast vrije mensen en toen even later een dichte sneeuwbui tegen de ruiten striemde, zei mevr. Koning joviaal: ,,Je kunt best te gast blijven, we eten zuurkool". Waarmee we maar wilden zeggen, dat het inter view niet al te moeilijk gemaakt werd. Er zijn wel eens „slachtoffers" die de deur angstvallig gesloten houden als ze een glimp van een persman zien. Waar om? En waarom zou Koning gezegd hebben „Nee, asjeblieft niets ervan in de krant en die huldiging, nee niks voor mij!" Dan zou de heer Koning velen te leurstellen, omdat zovelen nu eens de ge legenheid krijgen blijk te geven van hun sympathie voor deze actieve werker, die de Esso Nederland N.V. nooit als een enorme onderneming heeft beschouwd, waaraan hij als chauffeur verbonden was, maar die zijn werk verrichtte op een wijze, welke ons dan aanleiding geeft op te merken, dat hij zich inspant alsof het zijn eigen zaak is. Wel, de heer Koning beschouwde zijn werk in die zin. Dat had dan weer tot gevolg, dat hij soms haast je rep je het eten naar binnenwerkte en dat mevrouw Koning als hij op het terrein werkte, wel eens driemaal moest aankondigen, dat z'n koffie koud werd. Zie, dat is Koning, een plichtsgetrouw man, die met plezier op de afgelopen veertig jaren terugziet. „Maar eigenlijk waren het er 43" zegt hij, want voor ik op 19 januari 1919 bij de Esso kwam, had ik er al drie jaar opzitten. Als jongen van aertien assisteerde ik wijlen Piet Kuiter, die toen koetsier was, wijlen Joh. Dogger was toen al enige tijd depothouder, en wel vanaf de vestiging van de Esso, toen A.P.C. genaamd, op Texel. Ik werd toen wagenjongen en heb dat drie jaar gedaan. Daarna ben ik drie jaar knecht geweest bij de familie Van Rossum in de Prins Hendrik Polder. Na m'n dienstplicht te hebben vervuld kwam ik weer bij de Esso terug, ik volgde wijlen Barend Druif op. In die dagen beschikte men nog nauwe lijks over auto's. Koning moest het voors hands nog zes jaar lang met paarden- tractie doen. Ze hadden twee vierwielde wagens met resp. een tank van 1000 en 2000 liter en een driewielde kar, die ze speciaal gebruikten als er bussen (40 liter) pretroleum naar de boerderijen ge bracht moesten worden. De driewielde kar ging naar de meest afgelegen afne mers toe. Aanvankelijk verkochten ze alleen pe troleum en de omzet was groot, omdat in die tijd bijna iedere winkelier wel in petroleum deed. Koning vertelt ons dan van zijn toch ten over het eiland: over de Postweg toen nog een zandweg naar De Cocks- dorp. De twee paarden werden daar in de stal van Gerbrand Zoetelief onderge bracht. Zoetelief was de kastelein van „De Nieuwe Aanleg", waar onder de mid dag verschillende reizigers en wagenbe stuurders hun twaalf uurtje verorberden, terwijl de paarden in de stal hun maaltje hooi naar binnen werkten. In die dagen was de heer Van Heerwaarden nog aan het boeren in het poldertje „De Volhar ding", dat in de herfststorm van 1926 coor de zee werd verzwolgen. Ook daar bezorgde Koning petroleum. Hij leende daartoe een driewielde kar van Zoetelief. In Oosterend werden de boterhammen opgegeten in de herberg van Cornelis Duinker, de paarden werden bij Willem van Rennetje (W. Bakker) gestald. In De Koog was het café van R. Daalder de pleisterplaats. Voorheen werd de olie per zolderschuit aangevoerd. De tank daarvan werd leeg gepompt in een put aan de haven en ver volgens door de motor van het bijbeho rende sleepbootje naar de tank achter de haven geperst. Die tank is nog steeds in gebruik. Hij heeft een inhoud van 200.000 liter. Tegenwoordig wordt de olie in een speciaal ingericht tankschip aangevoerd met zo'n 170-180.000 liter tegelijk. Op het opslagterrein liggen voorts drie lanks, één van 100.000 liter voor petro leum, één van 50.000 liter voor trekker- olie en één van 50.000 liter voor benzine, die is, naar een oud voorschrift, onder de grond gebouwd. Dat gebeurde blijkbaar in de jaren, dat de overige weggebruikers nog alle respect voor een razende auto koesterden. Over auto's gesproken: Ko ning kreeg in 1925 zijn eerste auto. Het was een z.g. T.-Ford, die met een tank van 1.200 liter was uitgerust. Hij glimlacht, als het rij-examen hem nog weer te binnenschiet: dat werd in die dagen afgenomen door M. D. Dijt. Je reed daar voor en kreeg dan opdracht een rondje door Den Burg te toeren. Op de Groeneplaats moest je proberen, achter uitrijdend tussen enige marktpaaltjes te manoeuvreren. Liep alles zonder brokken af, dan zat dat wel goed. Toen Koning zijn examinator weer heelhuids afleverde hoorde-ie zeggen: 't Ging best, je bent er door hoor!" „Ik denk, dat ik nog moeite zou hebben er na al die jaren door te komen, als ze me vandaag de dag aan 'n vuurproef onderwierpen", meent Koning. Wel, wij veronderstellen, dat zijn staat van dienst boekdelen spreekt voor zijn rijvaardigheidsroutine, want in al die jaren heeft hij nog nooit een ongeluk gehad. Met gerechtvaardigde trots kon hij ons dan ook het diploma, uitgereikt door de Vereniging voor Veilig Verkeer, tonen. Zeven jaar geleden werd dat ingesteld. Daarop stond te lezen, dat Jacobus Ko ning gedurende zeven jaar veilig en schade-vrij had gereden. Dit is een lande lijke wedstrijd in veilig rijden voor be roepschauffeurs. Hij toonde ons ook nog het bijbehorende speldje met het nummer zeven. De evolutie op technisch gebied diende zich uiteraard ook aan op het terrein van de olieleverantie. Allengs nam het aantal produkten toe: na de petroleum kwam de gasolie er bij voor diesels en andere mo toren: ook voor schepen, de schuiten b.v. die de garnalenvangst beoefenden. Ook werd de omzet in benzine van jaar tot jaar omvangrijker. Benzinepompen kwa men als paddestoelen uit de grond gere zen, want het was mode, dat je pomp houder werd wanneer je een auto rijk was. Naderhand is het aantal pomphou ders ingekrompen tot de mensen van het autovak, dus de garagehouders, wat ook wel verklaarbaar is, waar de praktijk be wees, dat men als autobestuurder door gaans meer verlangde dan het vullen van de benzinetank alleen. Een andere aardige bijzonderheid was de mededeling, dat de Texelsche Electri- citeits Maatschappij sinds haar stichting gasolie betrekt van de Esso Nederland. Hieruit blijkt tevens dat Koning c.s. hun taak op alleszins bevredigende wijze heb ben uitgevoerd. Actueel was de noot inzake de moderne huisverwarming door middel van de wel zeer populair geworden oliestookkachels. Door deze uitvinding is de olie-omzet uiteraard belangrijk toegenomen, maar. mevr. Koning bleek meer dan tevreden le zijn bij het klimaat, waarvoor haar ko- lenkachel zorgde. „Ik vind, dat deze warmte wat gezelliger is". Overigens ge loofde zij wél, dat de oliestook de tradi tionele huishoudbrand langzamerhand op de tweede plaats heeft gedrukt. Zo verandert het beeld voortdurend: buiten vulde een elektrisch gedreven mo tor de tankauto van 4800 liter. Voorheen moest je het met je „ellenbogenstoom" doen. Alleen bij het vullen van de tank met benzine moet er met de hand ge pompt worden wegens het gevaar voor brand. Daar ben je dan zeker een uurtje zoet mee! Voorheen moesten de vaten op de auto gerold worden, tegenwoordig takelen ze die eenvoudig op. Dit werk wordt thans door Joh. van Sikkeleras gedaan, want hij volgt Koning als chauffeur op. Als de nieuwste chauffeur te zijner tijd wegens een zoveel jarig dienstverbnad in het nieuws komt, zal die stellig van nog veel ingrijpender ontwikkeling kunnen ge wagen. Wij denken hierbij aan de groot kunstenaars op het gebied van de atoom splitsing, thans nog een aangelegenheid, die zich beweegt op het terrein van de grootste concerns ter wereld, maar welke wetenschap eens ook stellig de kleinsten der aarde persoonlijk van dienst zal kun nen zijn. In die tijd krijgt Van Sikke leras dan een telefoontje als: „Bezorg me met de volgende post nog even een klontje brandstof voor 1999, we zijn er door". Maar die telefoontjes krijgt Van Sik keleras wel niet, omdat die dan al lang van zijn welverdiende rust zal genieten, zoals de heer Koning dan nu deelachtig gaat worden, een pensioengerechtigde teeftijd, die hem door alle relaties van harte gegund wordt. Morgenmiddag vieren de fam. Koning en de Esso Nederland N.V. het jubileum. Ongetwijfeld zal dit een goede, prettige dag worden. 29 JANUARI KOMT DE RAAD BIJEEN De eerstvolgende bijeenkomst van de Texelse gemeenteraad is bepaald op don derdag 29 januari. 29 SNIPPEN GESCHOTEN Twee jagers legden eind vorige week in een bosje bij Den Burg niet minder dan 29 houtsnippen neer, hetgeen een bij zonder grote buit genoemd werd. ANTI-ATOOMBOM-ACTIE Men schrijft ons: De Doopsgezinde Vredesgroep op Texel heeft het initiatief genomen om op vrij dagavond a.s. uit Haarlem de heer G. de Bock te laten overkomen, om te spreken over de door hem geleide internationale actie: de A.A.A.; d.i. de Anti-Atoombom- Actie. De actie stelt zich ten doel om bij de regeringen der landen aan te dringen op het verbieden van proeven met atoom wapens. Voornamelijk op grond van de gevaren der radio-activiteit, die wel door heel veel bekende kern-physici is genoemd, maar die doorgaans in officiële legeringsverklaringen niet eerlijk is aan gegeven in zijn verschrikkelijkheid. Om nu de mensen toch voorlichting op dit gebied te geven is deze stichting de A.A.A. begonnen handtekeningen te ver zamelen, om bij eigen regering en UNO de publieke opinie te laten horen. Uit alle landen der wereld zijn er mil joenen handtekeningen binnengekomen. (Mogen wij met onze vraag voorbarig zijn? Hoeveel handtekeningen zijn er in Rusland reeds verzameld met name onder „de vergeten burgers" red.) Het begint erop te lijken of de mensen in deze tijd niet langer bereid zijn zich nog langer zinloos te laten afslachten. De atoombewapening brengt vele men sen tot wanhoop, heel velen tot bezinning. Tot deze bezinning wil deze avond mee werken. De avond begint om 8 uur en wordt gehouden in de Doopsgezinde kerk te Den Burg. Er worden kleurendia's vertoond over Japan. En er is gelegenheid tot vra gen stellen. dat zijn pas nylons VERKEERSCURSUS DE COCKSDORP Vorige week woensdag startte in De Cocksdorp de verkeerscursus met een kleine groep mensen. Hedenavond is de tweede bijeenkomst in Hotel „De Hoop" en kunnen zich alsnog deelnemers aan deze cursus opgeven. We zouden allen, die op enigerlei wijze met het verkeer te maken hebben, willen opwekken deze cursus te volgen. Bij het toenemende snelverkeer is het zo nodig, dat men ook de regels van dit verkeer beheerst. Laat dit kleine aantal een grote groep worden AGENDA VAN DE STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL Woensdag 21 januari Den Burg, Landbouwhuishoudschool, bij eenkomst Plattelandsvrouwen, Oosterend, Gebouw voor Chr. Belangen, Voorlichtingsavond i.z. tabaksteelt. Donderdag 22 januari Den Burg, De Zwaan, R.K. Ontwikke lingsclub. Den Burg, landbouwhuishoudschool, le zing voor oudleerl. over „Ploegstoffen". Den Burg, „Texel", lezing met lichtbeel den door André Hin. De Waal, Dorpshuis, jaarvergadering dorpshuis „De Wielewaal". Vrijdag 23 januari Den Burg, Landbouwschool, lezing D. Geense over „Canada en emigratie". Zaterdag 24 januari Den Burg, „Casino", 8 uur Filmpremière van „Het kamp aan de bosrand". Den Burg, Oranjeboom, Toneelavond landbouwjongeren „Tinus de Tiran". Midden-Eierland, o.l. school, opvoering blijspel „Een kerel van een vrouw". Oosterend, o.l. school, Ontwikkelings avond „De vermiste meisjes van Parijs" door H. G. van Leeuwen. HERV. GEMEENTE OOSTEREND Vanavond om 8 uur samenkomst in de school van Oost. KLAVERJASNIEUWS DEN BURG Op veelvuldig verzoek wordt er op woensdag 28 januari nog een klaverjas- drive gehouden in 't IJsbeertje, aanvang precies half negen. Inleggeld 75 cent per persoon. (Zie adv. zaterdag a.s.). Het bestuur. GESLAAGDE AVOND OVER HET REDDINGSWEZEN De Cocksdorp. vrijdag vergastte de heer Wittpen van de K.N.Z.H.R.M. ons op een filmavond. De avond was een groot succes. De zaal van hotel „De Hoop" was geheel bezet en alle aanwezigen heb ben zeer genoten. De heer Wittpen hield eerst een korte inleiding over het ontstaan van de red dingmaatschappijen en hij vertelde iets over het materiaal dat bij reddingen ge bruikt wordt. Daarna vertoonde hij twee films. De eerste film gaf een beeld van de oefeningen en voorts kreeg men een goede indruk van een werkelijke redding. De tweede film was wel een zeer bij zondere, n.l. „Redding bij Latraljar". Het gaf een indrukwekkend beeld van de grote moeilijkheden die overwonnen moesten worden op de barre n.w. kust van IJsland, om de schipbreukelingen te redden. Drie dagen en drie nachten moes ten de redders in touw zijn, voor zij de schipbreukelingen eindelijk in veiligheid hadden. In de pauze werd een verloting gehou den ten bate van de bejaardensociëteit. De dorpscommissie kan op een zeer ge slaagde avond terugzien. We hebben wel eens horen beweren, dat van de vorige generatie Texelaars de meesten nooit van hun leven het eiland verlieten. Ze voelden zich blijkbaar niet tot het reizen en trekken aangetrokken of kwam het vooral, doordat de middelen van vervoer te wensen overlieten en men van vroeg tot laat in touw was? Het woord vakantie was immers nog niet uit gevonden. Tegenwoordig gaan we alle maal minstens eenmaal per jaar een reisje maken. De een vindt Alkmaar en omgeving al een hele ruk, de andere reist door tot de hoofdstad, weer anderen zoeken de heuvels van Limburg op en ommigen wippen (zelfs) de grens over. Ja, de moderne mens is het reizen niet vreemd. Heel vroeger zeiden we, als een emigrant afscheid nam „Die zien we nooit meer terug", maar als tegenwoor dig een emigrant zich inscheept om op een ander werelddeel zijn of haar geluk te beproeven, zeggen we „Tot spoedig ziens!" De wereld lijkt kleiner geworden, maar toch nog te groot om iedereen in de ge legenheid te stellen de gehele aardbol te doorkruisen. Daar hebben we dan onze mannetjes wel voor: onze actieve ont wikkelingsverenigingen nodigen op ge zette tijden wereldreizigers uit, opdat de Texelaars „bij" blijven. Dezer dagen hebben we in Hotel „De Zwaan" vreemde gebieden gezien en er over horen praten. Dat was niet te danken i.an een beroepsreiziger, maar aan een der zonen van het eiland: de heer J. C. Bruin reserveert de laatste jaren zijn vakanties voor buitenlandse reizen. De eerste keren per scooter, de laatste keren vorig jaar was dat per autootje. Hij neemt niet alleen zijn geheugen mee, maar ook lichtgevoelig materiaal, hij vereeuwigt daarmee de mooiste plekjes, de merkwaardigste taferelen op de kleu renfilm of de (kleuren-)dia's. Thuis ge komen „wat moet het toch weer wennen", zo verzuchtte hij na zijn vori ge tocht, toen de T.E.M.-aangelegenheden hem noopten zich weer tussen vier nauwe muurtjes terug te trekken thuis geko men gaat het echtpaar Bruin dan weer eens alles opnieuw beleven. In hun privé- filmzaal op de eerste etage. Kennissen, verrukt over het resultaat der opnamen, zeiden „Man, dat moeten alle Texelaars zien!" en zo ontstond dan zijn winterre- pertoire en wij krijgen zo de indruk, dat de heer Bruin meer avonden per week en route is dan thuis aan de eigen haard. Overigens.hij kan niet iedere avond op stap, want intussen hebben we al weer de tweede helft van januari te paKken en wordt het de hoogste tijd om nieuwe reisplannen op te zetten, nieuwe routes uit te stippelen. Komende reis zal worden gemaakt samen met Siem de Waal „We willen eens naar Griekenland en misschien ko men we ook nog wel in Turkije terecht", aldus de heer Bruin, die zo langzamer hand een globetrotter gaat worden. In PREMIERE PADVINDERSFILM „DE ZWALKERS" Men schrijft ons: De Welpenavonturenfilm „Het Kamp aan de Bosrand" die tijdens het pinkster kamp 1958 door Harry de Graaf werd opgenomen, zal zaterdag 24 januari in ..Casino" de première gebleven. Deze film, die hoofdzakelijk voor de jeugd is bestemd, zal ook de ouderen een uurtje prettige ontspanning bieden. Het verhaal, geschreven door Arie Haaks, speelt zich geheel op Texel, en speciaal in de Dennen, af, en wordt gespeeld door de Welpen van „De Zwalkers". De netto-opbrengst van deze voorstel ling is bestemd voor het bouwfonds voor het nieuwe troephuis. Met het oog op dit fonds hopen de makers van deze film, dat het niet bij deze ene voorstelling zal blijven, maar dat zij ook nog in staat zullen worden gesteld om in de andere dorpen en op scholen hun produkt te vertonen LEZING JEUGDSPAARWET Donderdag 15 januari j.l. hield de Ver. van Oudleerl. der Landbouwhuishoud school een lezing over de jeugdspaarwet, welke verzorgd door door de Coöp. Boe renleenbank. De lezing was buitengewoon interessant, maar door de gladde weg en het gladde onderwerp, was de belang stelling niet groot, de heren waren slechts door één persoon vertegenwoordigd. Door een misverstand was er geen ad vertentie geplaatst, dus de heren hebben het vergeten. Na de lezing werden er door de spreker films gedraaid over de haringvangst en bloemencorso 1957 van Aalsmeer. Dit was werkelijk fantastisch, de kleuren waren echt, we hebben nog nooit zo'n mooie kleurenfilm gezien. Op donderdag 22 januari wordt door de Oudleerl. der Landbouwhuishoud school een lezing gehouden over de ver vaardiging van „Ploeg"-stoffen, verzorgd ooor mej. H. Dekker van de Ploegstoffen- fabrieken uit Bergeijk. De lezing begint om 7 uur n.m. De leden mogen belang stellenden meenemen. april arriveert onze Zuid-Afrikaanse wereldreiziger weer op Texel, zijn ge boortegrond, welke hij maar nooit voor goed vaarwel kan zeggen. Siem moet eens in de zoveel jaar terug om zijn totaal versleten klompen voor nieuwe in te wisselen; om weer eens een verse haring aan het karretje van ons aller Gezonde Apotheek op te peuzelen, om weer eens over de markt te kunnen slenteren met het doel te kijken wie er nog allemaal (mogen) zijn. De heer J. C. Bruin is toch wel een volbloed en bovenal kundig filmer ge worden. Dat hij een goede foto kan ma ken is algemeen bekend, maar filmen en vooral kleurenfilms maken vereist weer een geheel andere technische feeling en vaardigheid. Ook die schijnt hem aange boren te zijn. Zijn nieuwste reportage geldt een bezoek aan Frankrijk en Spanje. Hoofdschotel vormde wel het be zoek aan Lourdes, de bekende bedevaart plaats en een stierengevecht in een Spaanse arena. Twee hemelsbreed ver schillende onderwerpen; in Lourdes de naar genezing hunkerende stakkerds, soms reeds jarenlang verlamd, in Spanje de strijd van de stier om het bestaan, maar ten dode opgeschreven, omdat de toreador nu eenmaal zijn meerdere is. In een heel enkel geval moet zo'n stieren vechter zich ijlings terugtrekken of ont zet worden, maar dat zijn uitzonderingen. We zien dan hoe de gedode stier wordt weggesleept en onmiddellijk daarop een verse stier de arena wordt binnengelaten, om na vele martelingen eveneens uit zijn lijden te worden verlost. Met een brok in je keel, aldus de heer Bruin, zag je de lijdende mensheid in Lourdes, maar met afschuw we werden er werkelijk on passelijk van volgden we de stieren gevechten in Spanje. Het Spaanse volk kan zich dan ook nog niet tot de be schaafde volkeren rekenen, althans een deel der Spanjaarden, want wij nemen aan, dat ze zich niet allemaal verlustigen in het martelen van een dier. Tegenstellingen. Het zijn in het alge meen gesproken, ook juist de tegenstel lingen, welke altijd weer lokken tot het verkennen van nieuwe gebieden. Op Texel uitgekeken, gaan we de wijdere wereld in. De heer Bruin bezocht Bre- 'agne, maar óók Parijs. Hij zocht scha duwrijke plekjes op het Iberische schier eiland, maar trotseerde ook het noodweer in de Pyreneeën, de bergketen tussen frankrijk en Spanje. Hij vereeuwigde Spaanse schonen, maar had ook open oog voor de straatarme zigeunertjes, die zich zomaar op het trottoir te ruste hadden gelegd. Hij toonde ons de wondermooie flora van Spanje en Frankrijk, maar ook het door mensenhand gewrochte: fraaie gebouwen uit langvervlogen tijden. De robuste vissers langs het strand van de Atlantische Oceaan en de fragiele non netjes, op weg naar hun klooster. Vier weken lang duurde de tocht, eigenlijk nog aan de krappe kant voor wie met een schat aan gegevens terug wil keren, maar de heer Bruin doet steeds meer routine op, zodat hij zijn gasten allengs meer weet te bieden en de verleiding om zijn voorbeeld te gaan volgen zal dan ook steeds groter worden! TEXELS JEL'GD MUSICEERT Het is nu al voor de zoveelste keer, dat wij Uw aandacht mogen vragen voor de musicerende Texelse jeugd en dat doen wij met plezier, want telkenjare vergas ten ze ons op 'n alleraardigst programma, waarvoor terecht altijd zeer grote belang stelling bestaat. Echt een bonte avond, maar natuurlijk staat die allereerst in het teken van de muziek. Soms jongelui, die al heel wat in hun mars hebben, soms door debutantjes, die nog maar nauwe lijks uit de luiers zijn. Allemaal opgeleid door de heer Visser, die er wel bijzon dere slag van heeft de jeugd enthousiast te maken voor dit edele terrein. Waarom niet eens een culturele prijs van het jaar ingesteld door de gemeente Texel? Visser verdient 'm ten volle! Woensdag 28 januari a.s. zal het brede podium van „De Oranjeboom" weer tot de laatste vierkante meter door speel- lustige Texelaars worden veroverd. We krijgen een accordeonorkest, een mando line- en blokfluitgroep. Verder: vier en zes handen op één piano, een prestatie op zich en teamwork van de bovenste plank. Dan als (tweede) klap op de raket Vader Joop met zijn vier eveneens zeer musi- cale spruiten: hiertoe wordt aan de Ver lengde Schoonoordsingel reeds intens op accordeon en slagwerk gerepeteerd Leuk, gezellig, zo'n muzikale familie. Mevr. J. Beumkes-Breen-verschijnt met haar bas. De heer P. Keijser verleent zijn mede werking als drummer. De heren J. Keijzer en Joh. Witte zullen weer voor de vro lijke, maar niet minder muzikale noot zorgen met een gloednieuw repertoire. Na de pauze gaan we kijken naar de twee-delige schets „Aardappelen", een blijspel. De kaartverkoop is intussen al op volle gang gekomen. Vooral de ouders raden wij met klem aan zich tijdig van een entreebewijs te voorzien, want ze vliegen weer weg.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1959 | | pagina 1