Meer dan een
duplicator.'
plenTOgraf
Jan Drij verschool" met
geslaagde revue
Ruwe, schrale huid
Landveld De Rooij
,,'t Avontuur met de
valse munters
w--* y
K
4
HET GOUDSCHIP
Setter-Set
Vrijdagavond om tien over acht luidde
in Den Hoorn de schoolbel. Op een onge
woon tijdstip dus! Doorgaans ligt het gros
van de schooljeugd dan immers al tussen
de lakens. Om nieuwe krachten te verza
melen, om te dromen van de kans op ijs-
sport misschien? En nu op dat late uur
de schoolbel? Maar was het de echte bel
wel? In ieder geval hing de bel niet aan
de muur bij de hoofdingang van de Jan
Drijverschool, maar werd-ie gezwaaid
door een kinderhand inDe Wald
hoorn". Want daar was die avond de
jeugd, maar de jeugd en haar leerkrach
ten niet alleen: de zaal was bezet door
de ouders, de grootouders, de ooms en
tantes. Allemaal present om te genieten
van het optreden van de hun geliefde
kinderen.
Die jeugd van tegenwoordig.ja dat
hoort men nogal eens opmerken. Van
waar die critiek? De jeugd van tegen
woordig is zeker zo actief, zeker zo braaf
en zeker zo gedisciplineerd als de jeugd
anno 1890. Veel van hetgeen de jeugd
tot stand zal brengen hangt af van de
omstandigheden waaronder die jeugd
opgroeit. Wel, wij geloven, dat de Hoorn
der jeugd wat dat betreft in de goede
zóne zit. Ook wat de mentaliteit aan
gaat. Dat is onlangs bij de opening van
„De Waldhoorn" naar voren gebracht en
dat werd ons vrijdagavond door één en
kele uitlating zonneklaar, toen we hoor
den vragen: „Nel, wil jij even die helft
van de zaal nemen om af te rekenen?"
„Wat moet ik afrekenen, koffie?"
Antwoord: „Nee, alles, je vraagt maar
wat ze gehad hebben".
Waar men zulk een staaltje van ver
trouwen in de mensheid demonstreert
zit het met de gemeenschap wel goed.
Geen wonder, dat men in die streken
maar éénmaal per jaar schoonschip
houdt enkel om de jeugd geen succes
te gunnen geen wonder, dat men in
die dorpen de deuren altijd ongesloten
laat, omdat men geen onraad bevroedt!
Want gelooft u ons maar, dat de kas van
„Nel" dien avond tot op de cent nauw
keurig geklopt heeft.
En nu dan de revue:
De heer W. H. Bakker, voorzitter van
de Oudercommissie, vertelde, dat de
jeugd twee jaar geleden voor het laatst
op de planken had gestaan, maar nu was
het weer de hoogste tijd geworden om
de middelen te beramen tot versteviging
van de schoolkas, waaruit steeds gelden
voor allerlei doeleinden worden geput.
Onze schatkist is leeg" zei hij. Om die
weer enigermate te kunnen vullen moet
je iets kunnen bieden, voor wat hoort
wat. Wel ik geloof, dat wij op een gezel
lige avond kunnen rekeenen". Bovendien
verwachtte spreker, dat ook voor de ver
loting flinke belangstelling zou bestaan,
want naast de legendarische taart was
een zeer groot aantal waardevolle arti
kelen bijeengebracht. We kregen de in
druk, dat haast ieder gezin met en zon
der schoolgaande kinderen een prijs had
aangeboden.
En toen was het woord aan de jeugd.
Eerst een koor, aangekondigd door Tine
Maatje Lap, die ons telkens op de hoog
te stelde van hetgeen in een volgend
nummer gebracht zou worden. De 5de
en 6de klas bewezen ovër uitstekend
stemmenmateriaal te beschikken, ja, óók
vocaal kan Den Hoorn vopr de dag ko
men. Wellicht krijgen we daar nog eens
een vermaard koor. Hierna verscheen
Iet Goëga met haar accordeon voor het
voetlicht. Ofschoon ze de top van haar
roem nog niet bereikt heeft, durfde ze
het toch aan helemaal alleen op dat bre
de podium voor die honderden ogen te
gaan staan. Het applaus hoorde ze met
glunderend gezicht aan. De jongens van
de 5de en 6de klas verzorgden een num
mertje ochtendgymnastiek, dat wil zeg
gen: ze deden daartoe een poging, maar
het lukte niet erg. De oefeningen lagen
boven hun kunnen en om de haverklap
rolde er een over het toneel. Och, wie
gaat er nu ook voor dag en dauw en in
pyjama turnen! Nee, dan deden de adspi-
ranten van ZDH het beter! Het was dan
ook de bedoeling te laten zien wat de
jeugd van de Hoornder sportvereniging
in de mars heeft: die trainen trouw en
u zult in de toekomst de resultaten wel
uitgedrukt zien in de stand van hun af
deling.
De meisjes uit de 4de en 5de klas voer-
oen enige alleraardigste volksdansjes
uit: „Moeder Wies, kijk toch eens aan"
enz. Kees Duinker luidde vervolgens de
schoolbel, pardon, de omroepersbei, want
de gemeenteraad had besloten een om
roeper voor Den Hoorn aan te stellen.
Die kan dan tijdig een verwachte hoog
waterstand bij de houtrijke woningen
aankondigen, maar ook zou hij kunnen
mededelen, dat er een schip, liefst met
wijn aan boord, op het strand zit
In „Voorpret" traden op Jaap Duinker,
Betty Rodenburg, Lia Commandeur en
Kok van Heerwaarden. Die zouden hun
jarige moesje een bijzondere verrassing
bereiden. Iet Goënga en Irene Bakker
acteerden als de besten in „Mevrouwtje"
waarna de schets „De aangebrande soep"
werd opgevoerd. Dat was me even een
ramp: de koning, Kees Commandeur,
was helemaal uit zijn humeur doordat
cie kok de soep had laten aanbranden.
Dat snap je niet van zo'n geweldenaar
(of had ie zélf de betere soep opgege
ten??) Ook de koningin, Betty van Ros-
sem, kon haar gemaal niet troosten. Al
lerlei personages moesten er aan te pas
komen: hof vrouwen en ordebewaarders,
het gehele paleispersoneel werd op het
matje geroepen. De scherpzinnige koning
slaagde er tenslotte in de zaak in het rei
ne te brengen. Aan dit leuke stukje,
waarvoor speciale kostuums waren ver
vaardigd, werkten de 5de en 6de klas
mee.
Hierna werd gepauzeerd.
Lotenverkoopsters sloegen hun slag,
serveersters liepen af en aan met bladen
\ol koffie, cola, sinas en dergelijke.
„Ik had eigenlijk liever een citroentje"
boorden we een vrolijke tante opmer
ken, „enfin, morgenavond dan maar in
„Loodsmanswelvaren", want toen zou
daar na afloop van de fuif bal worden
gegeven, de laatste dansavond voor het
ingaan der vasten.
Na de pauze trad allereerst de mond
harmonicaclub op. Zij komen regelmatig
bijeen onder leiding van Jaap Dijker, die
ens voor het programma begon, op een
serie accordeonnummers had vergast.
Jaap bespeelt diverse soorten instru
menten en de jeugd heeft dan ook groot
respect voor hem.
Wel, wij vonden het optreden van de
harmonicaclub een der hoogtepunten van
deze zo zeer geslaagde avond. Han Bak
ker zorgde als verlichtingsexpert voor de
juiste effecten. Wat was die stemming,
die sfeer rond het hoog-op laaiende
kampvuur echt. Iedereen heeft daarvan
genoten. Wat speelden ze zuiver, een
pluim verdiend, mannen. Na deze cow
boys ging Tine Lap een voordracht bren
gen en vervolgens zongen de 3de en 4de
klas als lijsters in het uitgebreide koor.
Een bijzonder aardig intermezzo was het
nummer hersengymnastiek. De dames
Tjepkema en Beumkes hadden de han
den vol aan het intelligente duo Huisman
en Co. Hierna vroegen Engeltje Lap en
haar blokfluit onze aandacht. Het pittige
meisje ging schuil achter de muziekstan
daard. In „Een droom" speelde Annie Hin
Sd. de hoofdrol: ze vlijde zich neer op
haar sponde en wat ze allengs droomde
werd ons op het aangrenzende toneel uit
gebeeld: uit drie dozen verschenen de
liefste poppen, die een meisje zich maar
dromen kan. Wat stapten die leuk over
het toneel en net voordat Annie ont
waakte waren ze weer in hun huisje te
ruggekeerd. En Annie meteen uit de ve
ren om moeder te vertellen wat ze alle
maal beleefd had. De poppen waren Lia
Huisman, Lia Schuil en Elly Zijm. Ver
volgens muziek van de accordeonvirtuo-
len Jans Goënga en Ina Boon Pd. Die
hebben het al ver gebracht in de mu
ziekwereld. Zij behoren dan ook tot de
topfiguren van Jan Visser's succesvolle
Texelse muzikale jeugd. Zij speelden sa
men en ieder afzonderlijk.
In „Wilgen" zegde Souwie Duinker Wd.
op voorbeeldige wijze en heel onge
dwongen een gedicht van Adema van
Scheltema op. De wilgen waren in leven
de lijve present. Ook de wilg heeft zijn
lief en leed, hetgeen heel goed uigebeeld
werd. Goeie vriendjes zijn ze vooral met
de vogels, die er hun nesten in bouwen.
Maar van de man met de hegschaar had-
c'en ze uiteraard niet terug.
Nadat het koor zich nog eens had la
ten horen, betrad de voorzitter het po
dium voor de tweede maal om regisseur,
meester Van Wolf eren, zijn medewerkster
mej. T. Dros en meester Ineke, alsmede
„grimeur" De Hoog hartelijk te bedara
ken voor hun moeiten. Er was aan alle
nummers de meeste zorg besteed. Het
1-rogramma was vlot afgewerkt en alle
kinderen hadden zich ten volle gegeven.
De voorzitter „beloonde" genoemd team
met een cadeautje. Daarna werd nog even
liet woord gevoerd door meester Van
Wolferen, die vooral best te spreken was
over de jeugd aan deze zijde van het
voetlicht, die zich ook deze avond zo
keurig had weten te gedragen.
Onmiddellijk nadat de aanwezigen de
zaal hadden verlaten traden enige dames
aan om het dorpshuis weer op stel te
brengen, want ook daar viert de bekende
Hollandse properheid hoogtij!
ERE-LIDMAATSCHAP
ORANJEVERENIGING
Deze week is een deputatie van de
Oranjevereniging te De Koog naar Rot
terdam gereisd om het Ere-lidmaatschap
aan te bieden aan de heer en mevrouw
van Reyselberghe.
Dit was op de in oktober j.l. gehouden
algemene vergadering besloten, uit erken
telijkheid voor alles wat, dit hier zo be
kende echtpaar, voor de Oranjevereniging
heeft gedaan.
FEESTAVOND M.A.B.-CLUB TEXEL
Zaterdag vieren de leden van de Mo
tor-, auto- en bromfietsclub Texel hun
jaarlijkse feestavond in „De Lindeboom-
Texel", waar „De Havenkanters" van
Oudeschild de hoofdschotel van het pro
gramma zullen verzorgen. „The Mocking
Birds" (De Spotvogels) uit Wieringer-
waard zullen de balmuziek en de daarbij
behorende conférence uitvoeren. Het be
looft een gezellige avond te worden en
het bestuur hoopt dan ook op flinke be
langstelling.
Ni«assd ul Mn «uito-
cruiter huren »oor werk, d»i
met een belicoptire gedato ken
worden. Tot nu toe hebtU mittchien
dikwijls een drukpers of een Jtencilmtchine
moeten mschikclen voor circulsires cd.,
waarvan U slechts een beperkt aantal (8- }00)
nodig had. Maar in het vervolg kunt U hiervoor
een PLENTOGRAF vloeistofduplicator gebruiken.
Goedkoop en practlsch (geen geknoei met inkt).
Boveodien is het resultaat fraaier en overzichtelijker,
doordat U meerdere kleuren tegelijk kunt drukken
Kaoioor, winkel, tekenkamer, hotel, ichood ol ver
eniging. overal kan tijd, moeite en geld wotdes
bespaard met de PLENTOGRAF
"Plentografeer" Uw:
Blauwdrukken instructie» plattegronden rappenen
circulaires knippatronen prijalijsten schema
gebruiksaanwijzingen menu's proefwerk
inlichtingen notenschrift opgaven
Het loont al bij afdrukken.
3-S-A-DAM-6
Vraagt u eens nadere inlichtingen
statistieken
tekeningen
Den Burg
Telefoon 11
UIT HET SPEURZIEKE LEVEN
VAN SHERLOCK SPEURZIN
10. „Nou, dacht ik het niet?" peinsde
Sherry. „Het kasteel.... net wat ik
aacht.... Er is hier iets niet pluis! Ik
zal daar eens een kijkje nemen. Hei is
intussen toch nacht en ik moet toch er
gens slapen!" Net wilde hij de open plek
naar het kasteel oversteken, toen de poort
weer openging en een zwaar gewapende
verschijning, bekleed met blik, naar bui
ten trad.
„Het is hier een rare boel!" vond Sher
ry. „Die vent is natuurlijk de een of an
dere schildknaap, die mij nu dwingt tus
sen het kreupelhout m'n hoofd neer te
vlijen". En met een kwaad gezicht viel
Sherry in slaap
FEUILLETON
door Annie G. Spoorhoven
Maar hoe hij tuurt, niets is te zien.
Hero is nergens te zien; die kan vlugger
lopen dan hij. Juist heeft Mankje nog
eens opgekeken om te zien of hier of
daar ook nog wat op het strand ligt.
Dan ziet hij een stip, steeds grote wor
dend, op zich toekomen. Dat kan niet an
ders zijn dan zijn trouwe hond. Wat zou
dat betekenen....? Kijk die Hero eens
als een pijl uit de boog op hem toekomen.
De tong hangt het arme dier uit de bek.
Dan springt hij tegen Mankje op, blaft
verwoed, draait zich weer om en rent de
kant weer op waar hij zo juist vandaan
is gekomen. Dan blijft hij even staan om
te zien of de baas hem ook volgt en rent
weer verder
Daar moet iets aan de hand zijn, anders
deed hij nooit zo vreemd.
Zou de hond heus....? Mankje begint
vlugger te lopen om gauwer bij zijn hond
te zijn. Af en toe komt Hero even terug,
maar loopt dan weer even hard verder.
Het lijkt wel of hij onrustig is.
Als Mankje om de voet van het duin
komt, ziet hij iets zwarts op het strand
liggen. Half ligt het nog onder water.
Hij versnel zijn pas eneven later
buigt Mankje zich over een man, door
nat, bleek in zijn gezicht, de ogen geslo
ten. Mankje snijdt het stuk touw, waar
mee hij aan een stuk mast is vastgebon
den, door. Dan maakt hij de bovenkleren
log en legt zijn oor op zijn borst. Gespan
nen wacht hij, met ingehouden adem.
Zou hij nog leven? ....Het angstzweet
staat Mankje op het gezicht. Dan ont
snapt hem een zucht: „Gelukkig hij is
nog in leven". Het is als een vreugderoep.
Zwak hoort hij het hart kloppen. Wat
moet hij nu doen? Hij is maar alleen.
Hero heeft er met volle aandacht bij
slaan kijken. Nu eens kijkt hij de schip
breukeling aan, dein weer zijn baas.
Even likt hij Mankje zijn handen.
„Ja, beste hond hoor!" zegt Mankje.
Dan schiet hem wat te binnen. Zou Hero
hier misschien kunnen helpen? O, als hij
hem eens aan het verstand kon brengen,
dat hier meer mensen moesten komen.
„Hero, ga naar de vrouw, vlug!"
Hero kijkt zijn baas aan. Wat, moet
hij nu weg?
„Ja, Hero, ga naar de vrouw, gauw
een beetje."
Nu heeft hij het begrepen. Met voor
uitgestoken kop rent hij het strand weer
af, naar het dorp.
„Beste, brave hond", mompelt Mankje.
Als de vrouw nu maar niet schrikt. Ze
ker, ze wist wel, dat hij er de volgende
morgen vroeg op uit wilde, maar als ze
nu maar niet dacht, dat hem een onge
luk was overkomen.
Zijn vrouwtje was immers altijd zo
bezorgd voor hem. In ieder geval zou ze
wel begrijpen dat er iets bijzonders aan
de hand was.
Zo staat Mankje peinzend bij de arme
man. Duizend vragen stijgen bij hem op.
Zou het één van dat schip zijn waarvan
hij gisteravond de noodseinen had ge
zien? Zouden er nog meer hier op het
strand liggen? Zouden er misschien ook
nog omgekomen zijn? Maar dan ziet hij,
dat al die vragen hem niet helpen kun
nen en hij buigt zich weer over de schip
breukeling. Dan voelt hij zijn onmacht.
Niets kan hij voor hem doen.
Achter op zijn voorhoofd heeft hij een
gapende wond. Nog steeds heeft hij zijn
cgen gesloten maar. ook gaat zijn
borst nog zwak op en neer
Er is nog hoop.
Zo staat Mankje, niet wetend wat te
doen, bij de schipbreukeling. Dan ziet
hij, dat plotseling zijn adem vlugger
gaat. De bewusteloze slaakt een diepe
zucht. Even opent hij de ogen en kijkt
dan verward om zich heen.
Mankje buigt zich dieper over hem
heen, om goed naar ieder woord te luis
teren. Onduidelijk verstaat hij de Engel
se woorden.. help.... vergaan
lichtpijlDan sluit hij zijn ogen
weer. Zijn ademhaling gaat regelmati
ger nu, hij is in een gezonde slaap geval
len.
Mankje staat nog in gepeins bij de ar
me man, als hij ineens een vrolijk ge
blaf dicht bij hoort. Dan staat Hero, zijn
trouwe hond, vlak naast hem. Wild
springt hij tegen hem op. Dan rent hij
weer snel terug en even later staat zijn
vrouw en zijn zoon, die niet ver van hen
vandaan woont, naast hem.
Die trouwe Hero, hij had het begrepen,
toen de baas zei: „Hero, haal de vrouw"
Wild heeft hij geblaft voor het huisje en
zij is naar buiten gegaan. Wat was ze
geschrokken. Was Hero alleen
Waar was haar man
Zou hem wat overkomen zijn.
Hero heeft met zijn bek haar schort ge
pakt en het was alsof hij wilde zeggen:
..Kom dan toch"! Wild was hij tegen haar
opgesprongen. Wat moest zij, oude
vrouw, nu doen Toen was ze naar
haar zoon gegaan en toen die zag, dat
Hero niet tot bedaren was te brengen,
had hij gezegd: Ja, moeder, ik ga direct
mee, wie weet is er wat gebeurd. Ik zal
de stokken met het draagzeid meenemen.
Het is te hopen dat we het niet nodig
'.uilen hebben
Toen waren ze Hero gevolgd.
Die goede, trouwe hond, het leek wel
of hij nooit moe werd. Hollend vloog hij
vooruit, maar kwam dan telkens weer
terug, alsof hij zeggen wilde: „Toe nu
toch, loop toch wat vlugger!"
Eindelijk waren ze op de plaats aan
gekomen, waar de schipbreukeling lag.
Voorzichtig werd nu de gewonde op de
draagbaar gelegd. Zo ging het nu naar
het dorp. Niemand sprak een woord. En
wanneer een zeemeeuw krijsend over
vliegt, kijkt Hero niet eens op. Ook hij
is bedroefd, omdat zijn baas zo treurig
kijkt. Naast de draagbaar loopt hij. Nee,
nu rent hij niet meer vooruit, het is als
of hij weet dat hij nu ook stil moet zijn.
Al gauw weet ieder in het dorp dat er
deze nacht een schip vergaan is door de
vreselijke storm, die in al zijn hevigheid
heeft gewoed.
Thuis gekomen hebben Mankje en z'n
zoon de drenkeling liefderijk verzorgd.
Het duurde toen niet lang of hij sloeg
de ogen op. Dagen zou het nog duren
voor hij helemaal beter zou zijn, maar
er was nu toch alle hoop op herstel.
Toch was het de volgende dag een
treurige dag voor het eiland. Veel schip
breukelingen waren die dag aangespoeld.
In de nabijheid van de vuurtoren die ook
in die noodlottige nacht zo trouw zijn
stralen over het water had uitgezonden
en waar zo menige schipbreukeling zijn
laatste blik op gevestigd had, daar wer
den ze begraven.
Mankje had er bijgestaan, 't hoofd
eerbiedig ontbloot. Hero was ook meege
gaan. En toen Mankje weer thuis was
gekomen, had hij Hero vriendelijk op de
kop geklopt er. gezegd: „Beste Hero,
hoor". Toen had hij zijn baas met zijn
dankbare ogen aangekeken, alsof hij zeg
gen wilde: Ja baas, we horen bij elkaar!
(Wordt vervolgd)
dat zijn pas
nylons
AGENDA VAN DE STICHTING
CULTUREEL WERK TEXEL
Woensdag 11 februari
Oosterend, Herv. Kerk, Zendingsaamen-
komst over „Medisch Zendingswerk".
Donderdag 12 februari
Den Burg, De Zwaan, RK Ontwikke-
lingsclub.
Den Burg, De Lindeboom. Ir. L. Troost
spreekt voor Standorg. over „Waarheen
met de landbouw".
Den Burg, Hotel Texel, Cursusvergade
ring CNV, „Weduwen en wezen voorzie
ning.
De Koog, De Toekomst, K. Hennephof
spreekt over Griekenland.
Vrijdag 13 februari
Den Burg, De Lindeboom, Voorlichtings
avond voor suikerbietentelers, gpr. Ir.
Jorritsma.
