v.
i
Sur?
balm
25 jaar
Mantje's Schoenhandel
J
„Het was van ons"
Het is prettig kopen in
MANTJE'S SCHOENHANDEL
É6#
/IW
,,'t Avontuur met de
valse munters,,
LENTE
Hoerahet is lente! Wat zegt U mevrouw,
U rilt als een kikker nog steeds van
de kou?
Nog éven geduld en dan is het voorbij,
Vandaag is het lente en dat maakt
ons blij.
De crocus die steeks weer zijn hoofd
uit de grond,
De lampies, de eerste, die springen
weer rond,
De badman die bouwt straks zijn
hokjes weer op
En moeder de vrouw zet de boel
op zijn kop.
De Dageraad heeft zich weer
voorjaarverschoond,
De kievitennesten zijn ook weer
bewoond.
De aanslagbiljetten zijn bijna gereed,
Waarbij arme Sijmen weer wordt
uitgekleed.
Maar heel de natuur kleed zich
langzaamaan aan,
Waarbij de behanger niet achter
blijft staan,
De nota van 't licht weer gestadigaan
daalt,
Het voorjaarstoilet uit de kamfer
gehaald.
Zo hoort en zo ziet men het aan
alle kant:
De lente, de lente is weer in het land.
Huib de Rijmelaar.
TEXEL OOK GUNSTIG VOOR
TABAKSTEELT
Wij hebben vorig jaar een uitgebreid
verslag uitgebracht over de wel zeer
gunstige resultaten met de teelt van ta
bak op ons eiland. De foto's welke het
artikel illustreerden gaven daarvan toch
wel het overtuigende bewijs. Ook de fi
nanciële kant van deze. voor Texel bij
zondere teelt, mag aanleiding geven tot
uitbreiding van de oppervlakte, welke tot
dusverre met tabaksplanten werd bezet.
Om deze teelt meer bekendheid te ge
ven zal ir. Van der Ven, rijkstuinbouw-
consulent te Wageningen op uitnodiging
van het Tabakscentrum te Leersum
woensdagavond in het gebouw voor Chr.
Belangen te Oosterend een causerie hou
den, welke veler belangstelling waard is,
want waarom zou men zich afzijdig hou
den als de teelt van dit produkt Uw be
drijfsresultaten gunstig kan beïnvloeden?
Zie adv.
BOOTDIENSTREGELING T.E.S.O.
geldig tot en met 30 mei 1959
Werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 10.30 12.55
15.30 18.00
van Den Helder: 6.30 9.15 11.40 14.20
16.40 19.35
Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
van Texel: 7.30 10.30 16.00 18.25
van Den Helder: 9.20 11.30 17.15 19.35
DE ZWANEN BROEDEN REEDS
De Koog. De zwanen in de Brink
broeden weer. Binnen enkele weken zal
de bevolking daar dus weer toegenomen
zijn. In het seizoen is het voor de hier
logerende jeugd steeds een groot ver
maak, deze levende have te voederen.
HALVE EEUW GELEDEN
Uit de Texelaar van 21 februari 1909:
In den polder Waal-en-Burg is in de
nabijheid van het vischwater „De Kil"
een gunstig gelegen terrein aangekocht
door het bestuur der Vereeniging tot
behoud van Natuurmonumenten". Deze
plaats is een der vogelrijkste van het
eiland en strekt jaarlijks aan ettelijke
vogelsoorten, vooral aan watervogels tot
broedplaats.
Voor deze gelegenheid bieden wij van heden tot Pinksteren
iedere 10de bezoeker,
de helft van het bestede bedrag nogmaals aan.
B.v. uw bon is f 25, en u is de 10de, zo mag u nog
eens voor f 12,50 GRATIS kopen Dus van ieder bedrag
nog eens de helft geheel gratis.
Voor deze gelegenheid hebben wij alles in het werk ge
steld om onze collectie zo samen te stellen, dat ieder kan
slagen. Ons devies blijft het voeren van
1e kwaliteit merken
met een leestvorm die u het lopen zoveel mogelijk verlicht
Onze 25 jarige ervaring uw garantie.
Douwe Egberts koffiehet fijnste van de
plantages met zorg behandeldop een
speciale wijze gebrand en door de grote
vraag altijd vers bij uw winkelier verkrijgbaar.
ROOD MERK
De kwaliteitskoffie
bij uitstek
PAARS MERK
Krachtig en voor
delig.
Pakje van 4 y
Pakje van
230 gram
250 gram
3®*
S.V. TEXEL
Uitslagen van zondag: 4e kl. A. KNVB:
Texel-Schagen 3—3; VZV-BKC 2—1;
LSW-Zwaagdijk 3—1; Helder-Vios 2—0;
De Zouaven-JVC 30; Meervogels-Lim-
men 21.
Adsp.: De Koog-Texel 25.
Handbal: DWO-Texel 013; junioren
DWO-Texel 0—6; adsp. DWO-Texel 2—0
Met de paasdagen geen competitiewed
strijden. Alleen de adsp. spelen thuis te
gen De Cocksdorp.
Handbal: Texel heeft op het spekgladde
veld een prima partij weggegeven, dat be
wijzen die 13 doelpunten.
Jun.: Vooral de 2de helft kwamen ze er
goed in, de rust was met 01 ingegaan,
daarna liep alles vlot, getuige nog 5 doel
punten. Op spectaculaire wijze dook onze
keeper 2 maal de bal uit haar doel. De
adsp. hebben ook goed partij gegeven,
maar konden het toch niet tot een over
winning brengen.
Texel heeft het van Schagen niet
kunnen winnen. Hoewel T. meer kansen
heeft gemist en wel iets meer in de aan
val is geweest was S. in het veld stellig
even sterk als Texel. Terrein en bal wa
ren hopeloos glad en stelden de hoogste
eisen. S. werd het eerst gevaarlijk, want
direct ontstond een zeer snelle aanval op
ons doel, waarbij Bertus zeer resoluut
moest ingrijpen. Ondanks de gladheid
bleef het tempo tot de laatste minuut zeer
snel. Zelden zagen we een zo'n pittige,
spannende wedstrijd. Henk deed het als
midvoor heus niet gek. Arthur Quint, die
de buitenplaats bezette, gaf een aantal
keurige voorzetten, maar met z'n schieten
was hij met gelukkig; vooral voor de rust
werden enige prachtkansen gemist. Door
het zware veld werd de taak der binnen-
spelers extra zwaar, waardoor ze niet al
tijd tijdig mee terug kwamen, waardoor
oe verdedigingen het soms uiterst moei
lijk kregen. Nog altijd laat het plaatsen
ie wensen over. Texel heeft een prima
wedstrijd gespeeld. Ook Schagen is ons
stukken meegevallen, snel en flitsend wa
ren haar aanvallen. Aan beide kanten
werden harde schoten gelost, maar beide
keepers waren in prima vorm.
Spoedig krijgt T. een vrije schop te ne
men, die door Ruud hard en zuiver werd
ingeschoten, maar tot ieders verbazing
werd dit doelpunt afgekeurd. Hans geeft
zuiver naar Henk, die juist naast schiet.
T. valt enige malen achtereen aan en met
moeite weet de S.-verdediging stand te
houden. Een weifeling in onze defensie
wordt zeer gevaarlijk, maar de bal gaat
juist naast. Ruud geeft naar Alfred, die
in goede positie naast schiet. Dan geeft
Henk mooi naar Ruud, die ons aan de lei
ding brengt 10; er zijn dan 30 min. ge
speeld. Henk door naar Hans, maar z'n
schot gaat weer naast. We noteren enige
mooie voorzetten van Alfred. De S.-aan
vallen zijn bijzonder gevaarlijk en als
Harry na een kopduel de bal kwijt raakt,
plaats de rechtsbuiten een bal hoog voor
bij ons doel, waar de linksbuiten fraai
over Bertus inkopt 11. Rust.
Meteen na de hervatting trekt Ruud
ten aanval. De doelman weet op het nip
pertje te redden, maar weer zendt Ruud
een hard schot in. Hans plaatst naar
Henk, die weer doorgeeft inplaats van te
schieten. Hans komt langs de lijn, zwenkt
naar binnen en schiet prachtig in: 21
Maar dan geeft de scheidsrechter een pe
nalty cadeau en het is: 22. Henk moet
zich laten vervangen, maar de invaller
heeft verstek laten gaan en met 10 man
moeten we verder, hetgeen wel ongunstig
werkt op de geeste van de ploeg. S. pro-
14. Nu, daar ging het dan! Arme Alewijn!
Bing-Bang! Wat een klappen kreeg hij!
Hij was weldra te versuft om nog te
voelen wat er met hem gebeurde.
Een wervelwind gelijk.... Neen, een
orkaan! Wat trok die Sherry van leer!
Als gemoedelijke mensen werkelijk
kwaad worden, dan is er geen houden
meer aan. Een laatste zwaai en toen
zweefde Alewijn door het luchtruim.
„Zo, dat is dat. Hij is voor de bakker.
Die schijnheilige huichelaar Mij Sherry
met filmpjes en muziek in donkere bos
sen angst aan te jagen! Bah, het mocht
wat. Een waardeloze vent".
FEUILLETON
door HANOL SPOOR.
HOOFDSTUK I.
Hernieuwde kennismaking
„Heeft U misschien gemeubileerde ka
mers te huur tijdens het badseizoen?" De
jonge vrouw die deze vraag stelde, leun
de nonchalant op de onderdeur van het
kleine huisje, dat schilderachtig in de
duinen verscholen lag. Ze keek met vra
gend opgetrokken wenkbrauwen naar de
jongeman, die in de keuken met een ze
kere ervarenheid de kopjesdoek han
teerde.
Deze keek verrast op. „Verdraaid", zei
hij, „ik zou bijna vergeten dat zo iets ook
nog bestond".
„Bedoelt U mij?" vroeg de jongedame,
net iets te naïef om ongekunsteld te zijn.
Hij keek naar haar gezicht met het
teveel aan make-up en bemerkte, ondanks
de dikke laag poeder, de donkere kringen
onder de koude berekenende ogen. Hij
zag, dat haar elegante figuurtje in een
kostbaar bontmanteltje was gehuld; zij
hield het hoofdje koket schuin en keek
hem uitdagend aan.
Er kwam een zweem van afkeuring in
zijn blik. „Sirene", dacht hij. „Nee, zo
iets was hij op zijn reizen wel meer te
gengekomen".
„Pardon", zei hij koel, „ik was bijna
vergeten dat ons dorp ook nog badplaats
is. Doch U is waarschijnlijk afgedwaald,
dit is partikulier terrein".
Ze keek hem licht spottend aan, en hij
vroeg zich tevergeefs af waar hij dit
UIT HET JAARVERSLAG
TEXELS SCHAPENSTAMBOEK
Aan het jaarverslag van het Texels
Schapenstamboek in Noordholland ont
lenen wij:
Sinds 1917 was wijlen Jacob Lap Kzn.,
Den Hoorn, Texel, lid van onze Vereni
ging, op 28 augustus is hij op bijna 80-
jarige leeftijd ingeslapen. Hij blijft be
kend door zijn grote liefde voor het
schaap en ons Stamboek in het bijzonder.
Allen die Jacob Lap Kzn. gekend heb
ben, zullen hem missen. Zijn naam blijft
bij ons voortleven.
In het afgelopen jaar zijn er moeilijk
heden ontstaan bij de afzet van Schapen
vlees naar het buitenland.
Door actief werken van de schapen-
exporteurs en overige instanties, is de
fazet in 1958 toch nog best meegevallen,
zowel in aantal als in prijs. De fokker
heeft een lagere prijs ontvangen, de wei-
der heeft niet steeds, doch wel voor het
grootste gedeelte winst met zijn schapen-
weiderij kunnen boeken.
Voor de geregistreerde dieren, was
vooral in de septembermaand veel vraag,
de fokkers waren in de gelegenheid hun
uitstoot voor lonende prijs te verkopen.
Export kwam tot stand door toedoen van
de N.W.F naar onze oude Franse klanten,
terwijl de bekende Chr. Pinas uit Utrecht
naar Polen exporteerde met medewer
king van de F.C.E. en de C.V.V.
De voorkeuringen voldoen aan de ge
stelde verwachtingen.
Door de gunstige zomer, was er wel
eens te veel gras. Proeven hebben aan
getoond, dat lang- en stikstofhoudend
gras, de groei van schaap en lam niet op
die wijze bevordert, als men zou mogen
verwachten. Vooral veel omweiden en
ten geringere stikstofgift, geven betere
groeiresultaten.
Aan ons Stamboek werd het verzoek
gericht om namens het C.B.S. de collectie
schapen voor de Wereldtentoonstelling te
Brussel, bekend onder de naam Expo,
samen te stellen.
Gedurende 2 maanden 15/4 - 15/6 ver
bleven er 6 éénjarige ooien van Texel en
daarna tot ongeveer 18 oktober 3 schapen
met elk 2 ooilammeren van het N.H.
vaste land. Over de kwaliteit van de
collectie sprak men met waardering, on
danks de teleurstellende bijsmaak, die de
2de groep de verantwoorde leiding be
zorgde.
Een woord van dank aan de inzenders
van deze schapen en in ruim verband aan
alle inzenders van schapen op fokdagen.
Hiermede heeft U de naam van ons
schapenras grotere bekendheid gegeven.
Ook de bestuursleden, juryleden en ons
personeel zijn wij erkentelijkheid ver
schuldigd voor hun werkkracht, in het
belang van de geregistreerde schapenfok
kerij in onze provincie gegeven.
fiteerde daarvan door onze verdediging
uit haar verband te spelen en het is 23.
Bob wil naar voren, ook dat lukt niet.
Gerrit komt de ploeg aanvullen, er komt
weer moed. Nog enkele minuten zijn te
spelen, een vrije schop volgt, goed ge
plaatst en Hans zorgt voor 33. Zo komt
het einde onder hevige spanning en met
33 moeten we tevreden zijn.
De ergste ervaring van deze wedstrijd
is dat de reserve is weggebleven en
daardoor zijn vereniging een slechte
dienst heeft bewezen. Alleen door ver
standig optreden der elftalcommissie
moet zulks in de toekomst voorkomen
worden.
gezicht meer had gezien.
„Dit huisje staat hier anders schitte
rend voor verhuur aan badgasten", hield
ze aan.
„Misschien wel", antwoordde hij stroef,
„maar ik begin er niet mee".
Ze bleef echter staan en keek naar
enige grote koffers, die op de keuken
vloer stonden. Grote etiketten met namen
van steden uit bijna alle delen van
Europa waren kris kras aan weerszijden
opgeplakt. Daarna wierp zij een misnoeg
de blik op de jongeman, die onverstoor
baar met zijn huishoudelijk werk was
doorgegaan. Zijn ernstig, knap gezicht
had een trek van afweer.
Zij maakte een ongeduldige beweging;
kennelijk was ze niet gewend dat er zo
weinig aandacht aan haar persoontje
werd geschonken. Ze scheen met het
vaste voornemen bezield, nader met de
grote, slanke jongeman kennis te maken,
en deed of ze zijn duidelijk getoonde re
serve niet opmerkte.
Onverwacht vuurde ze een heel andere
vraag op hem af. „Het lijkt me toe dat U
wel huishoudelijke hulp kunt gebruiken;
zou ik U van dienst kunnen zijn?"
Ze had tenminste dit succes, dat hij
haar aandachtig opnam en ophield met
zijn typisch vrouwelijke bezigheid.
„Ik ga vermoeden", zei hij langzaam en
nadrukkelijk, „dat U met een bepaalde
bedoeling hierheen bent gekomen. Zoudt
U nu maar ineens willen verklaren wat
U zoekt?"
Ze scheen plotseling veel pret te heb
ben. „Wat ik zoek", echode ze, „wel
iemand waar ik jeugdherinneringen mee
kan ophalen. Dan", ging ze verder, met
een pruillipje, „schijn ik wel heel oud te
zijn geworden, dat je me niet herkent,
Frank Kamp".
Bij 't horen van zijn naam scheen hem
een licht op te gaan. „Nee maar, het is
Mia", zei hij totaal verrast. Vergeten
was zijn tegenzin haar te woord te staan.
Nu begroette hij in haar een vertegen
woordigster van de jaren, waar hij in de
vreemde zo dikwijls met weemoed aan
had gedacht.
Hij opende voorkomend de deur. „Kom
er in", zei hij hartelijk, en schoof daarna
een stoel aan. „Maak het je gemakkelijk,
en vertel eens wat je reis hierheen be
tekent; ik zet inmiddels een kopje koffie
voor ons".
Gretig was ze binnengestapt. „Mag ik
helpen?" vroeg ze vleiend.
„Nee, dat is helemaal niet nodig", zei
Frank, terwijl hij handig toebereidselen
maakte, „je weet niet half hoe goed we
ons weten te redden".
„We?" deed ze vragend, „ben je in
tussen getrouwd?"
Frank lachte, nee, daar zou ik zelfs
geen tijd voor gehad hebben. Mijn vriend
Paul Verdoorn is meegekomen. Met hem
1 eb ik de halve wereld afgereisd. Hij is
landbouwkundig ingenieur en kreeg na de
oorlog opdrachten van de regering. We
waren toen al enige jaren vrienden, hoe
wel hij ouder is dan ik; hij is bijna veer
tig. Juist toen ik een brief van de notaris
kreeg, waardoor ik het beter vond zo
gauw mogelijk naar huis te gaan, was
Paul wat overwerkt, en besloot met mij
mee te gaan. Ik heb hem aangeraden
vroeg naar bed te gaan, en dat heeft hij
dan ook gedaan. Maar vertel jij nu eens.
Je logeert zeker hier in het dorp, want
de laatste bus zal al lang vertrokken zijn"
Mia was in een rieten leunstoel neer
gezegen. Haar slanke goedgevormde
benen strekte ze behaaglijk uit. Van on
der haar lange, zwarte wimpers keer ze
verleidelijk naar hem op.
Verwijtend zei ze, „maar Frank, je
bent nog even oncomplimenteus als vroe
ger; wil je me nu al weg hebben?"
Als om haar het tegendeel te over
tuigen presenteerde hij een sigaret, en
bood haar galant vuur aan.
„Nu", ging ze verder, „om je gerust te
stellen kan ik je vertellen dat ik hier
logeer, zelfs dicht in je nabijheid, en ik
verveel me al dagen lang in dit gat".
Frank kon niet nalaten om bij de laat
ste woorden z'n wenkbrauwen te fronsen.
Alsof ze niets merkte, vervolgde Mia,
„ik was blij toen ik hoorde dat jij thuis
zou komen, want, zo dacht ik, nu je zo
veel jaren onder de mensen bent geweest
zullen we misschien beter met elkaar
kunnen opschieten dan voorheen het
geval was".
Frank had met stijgende ergernis ge
luisterd. Het begon hem te spijten dat hij
zoveel toenadering had getoond.
„Mia", zei hij, „ik moet je in vele op
zichten teleurstellen. Ik kan nog steeds
geen kwaad woord over mijn dorp horen
en ook niet over de inwoners. Het kan
zijn dat hun levensomstandigheden een
voudiger zijn, het zijn ook „mensen". Ver
der ben ik nog niet in de gelegenheid
geweest om veel in het dorp te kijken,
maar ik geloof niet dat het van de oorlog
veel geleden heeft, en dan kan het wed
ijveren met de mooiste plekjes in Europa.
Mia zwaaide afwerend met haar siga
ret, glimlachte eens liefjes, en zei, „nu ja,
;ij bent hier geboren ik kwam hier alleen
mijn vakanties doorbrengen. Och, in het
hoogseizoen was het dorp wel levendig,
en de zee en het strand herelijk, maar
nu, zo vroeg in het voorjaar, zonder bad
gasten, is het dorp uitgestorven. Ga op
deze tijd eens in de Dorpsstraat kijken.
Je kunt een kanon afschieten zonder
iemand te raken. Alles is al in diepe
rust".
Frank glimlachte. „En, wie is er mor
genvroeg in diepe rust als de mensen hier
al weer aan de arbeid zijn?"
„Ach, stop maar, we worden het toch
niet eens".
„Daarom vraag ik me af, waaraan het
dorp de eer te danken heeft jou om deze
tijd als logeergast te mogen bergen". Met
lichte ironie ging Frank verder: „mij
dunkt daar moet we een gewichtige reden
voor zijn, als jij je hier afzondert, terwijl
je zelf beweert dat de stad zoveel meer
te bieden heeft".
Mia scheen door deze vraag even haar
zelfverzekerde houding te verliezen.
Frank zag haar ondanks poeder en rouge
verbleken. Dan haalde ze onverschillig
haar schouder op.
(Wordt vervolgd)
