yp+xkj.
TEXTIELHUIS
ZEGEL
Pondspak SPECULAAS 79
„Zij kochten
mijn kind"
C. J. VISMAN
fhtnt.7.,
JAN AGTER
zorgt er voor
Zie... pas... en de
is voortaan ook uw beha!
MBEKT
LITERBLIK"
Pak mee!
VRUCHTEN
OP SAP
voor
ollehaarden
petroleum
DE HAARDOLIE
mot het hoogste rendement
zuinig - geen roei - meer warmte
FIRMA JAC. BRUIJN
Stenenplaats - Den Burg
DE COCKSDORP
Tol. 232
KOGEHSTR. EU HOGERSTR
Ruim een half miljoen toe
stellen in Nederland ge
plaatst.
Wilt u ook werkelijk ge
nieten van een mooi beeld
van een prima service door
de Ie Texelse erkende
reparatie-inrichting.
Profiteren van onze 10-
jarige ervaring met de
Philips T V.
Stel u dan met ons in
verbinding en vraag onze
klanten of ze tevreden zijn
Telefoon 46
Want waar vond u ooit de pasvorm
en uitgerekend de juiste maat voor uw
figuur gemaakt?
Pas Tunetle beha's
hebben volgens
Nederlands maatsystecm
5 wetenschappelijk
berekende cupgroutten
in elke maat.
Profileer óók van dit uniek
Nederlands maatsystcem en laar
u de zeer gevarieerde
Pas-Tunctte collectie nog
vandaag voorleggen.
Onze deskundige corsetiere
weet precies wat uw figuur
nodig heeft'
Hier zijn drie succes-modellen
Elegante Beha, sierlijk bestikt.
Ideale separatie en uitstekende steun
Verstelbare schouderbandjes die niet
krullen. Donzige flanel achter regelbare
rugsluiting beschermt uw huid.
in glanssatijn „Matisor" 5.25
in „Sanfor"- poplin 4.95
in poplin, voorgevormde cups 6.25
Draag deze slank- 'f
ufkledende beha,
met lange maagband,
bij gaine of corsetje.
'n Pracht-combinatie
in „Sanfor"poplin f 6.80
in glanssalijn Matisor
7.50
in glanssalijn Matisor
met kant f 8.50
'n Veel gevraagd model
met rond gestikte cups.
Verstelbare achtersluiting,
stevig soepel elastiek in
rugen maagpand.
in glanssatijn
„Matisor" f 4.95
in glanssatijn met
voorgevormde cups f 6.25
in „Sanfor"-poplin f 4.50
19 BLOEDWORST 150 «nm29
29 KOFFIE pak 250 fram89
VERMICELLI 250
HAVERMOUT soo
ANANAS Hawaiian
FRAMBOZEN op sap
AARDBEIEN op sap
BUTTERSCOTCH
melkchocolade
met roomboter,
suiker, slagroom
en koffie
Albert Heijn jfc
FEUILLETON:
door HANOL SPOOR.
9. „Het komt niet te pas", zeiden die
blikken, „dat een jong alleenstaand en
nog wel getrouwde vrouw door een
vreemd heerschap, in een duur uitziende
auto wordt afgehaald". Jane wuifde haar
vrolijk toe en lachte even om het stijve
gereserveerde knikje dat ze terug kreeg.
Het overbrugde de eerste momenten dat
Bennickhoff en Jane nog wat onwennig
naast elkaar zaten. Dan babbelde ze al
vrolijk over haar kamers, die ze samen
met Rudy zo gezellig had ingericht. Het
bracht hem er toe te zeggen, dat het hem
speet haar een avond van die gezellig
heid te beroven.
„O nee", zei Jane, ,,Zo heb ik het na
tuurlijk niet bedoeld. „Maar misschien
bewijst het u wel, dat u met mij geen
medelijden hoeft te hebben", voegde ze
er vrijmoedig aan toe. De gedachten
daaraan hadden haar de laatste minuten
bezig gehouden. Ze wenste geen mede
lijden en ze vond het een mooie gelegen
heid om het naar voren te brengen.
„Eerder met mij", zei Bennickhoff op
een eigenaardige raadselachtige toon.
Verschrikt keek Jane even opzij. Was dit
weer een van die opmerkingen, bedoeld
als inleiding om met haar op meer in
tieme voet te komen? Hij zou dan toch
geweldig op zijn neus kijken. Zelfs de
rijkdom van een Sjah van Perzië was
niet in staat om haar van Rudy af te
kopen. De eerste de beste gelegenheid
dat zijn avanches te ver zouden gaan,
zou ze het hem wel eens duidelijk aan
zijn verstand brengen. Ze schoof rechtop
en wierp de zwarigheid van zich af. Ze
zou warempel haar avond niet laten be
derven door veronderstellingen, die
waarschijnlijk veel te ver gezocht waren.
Geheel ontspannen keek ze nu door de
voorruit en genoot van de rit. Met vaar
dige hand stuurde Bennickhoff de op
vallend mooie wagen door het drukke
verkeer. Nu moest Rudy haar zo eens
zien zitten. Ze betrapte zich op het ver
langen, dat iemand van het kantoor haar
naast de directeur in de auto zou zien.
Ze zag de verbazing al en ze vond het
bijna jammer toen Bennickhoff voor een
huis van indrukwekkende afmetingen
stopte. Tegelijk veerde de opwinding
weer in haar omhoog. Wat een woning
voor twee personen dacht ze, het lijkt
wel een klein kasteeltje.
In de hal werden ze door een keurig
dienstmeisje ontvangen. Jane kreeg even
gelegenheid haar toilet in orde te maken
en vervolgens werd ze naar binnen ge
leid. Bennickhof ging haar voor naar een
ruime salon. Jane voelde zich in de grote
kamer steeds kleiner worden. Hoffelijk
hield Bennickhoff de deur voor haar
open. Bij de open haard zat Iris. Ze stond
onmiddellijk op en kwam Jane met uit
gestoken hand tegemoet. Niets verried de
agitatie die haar zojuist nog beheerste.
Hoewel het daglicht nog voldoende
aanwezig was, had ze alle lampen laten
inschakelen. Ze wilde zich onmiddellijk
en goed overtuigen van de persoonlijk
heid van het jonge vrouwtje.
Jane was het eerste ogenblik door de
stralende verlichting verblind en ze
knipperde verlegen lachend met de oog
leden. Ze zag de tengere Iris op zich toe
komen en hield de adem in. Iris Bennick
hoff was klein, maar wat een koninklijke
houding, wat een fijne perzikachtige
huid. Hoe fraai waren de wenkbrauwen
getekend boven de gevoelvolle ogen, die
haar evenwel nauwlettend opnamen,
zonder echter hinderlijk te zijn. Wat een
gratie en elegance. Jane zuchtte bevrijd.
Met zo'n vrouw aan Bennickhoff's zijde,
behoefde zij, Jane nergens bang voor te
zijn. Attenties van zijn kant kon ze ge
voeglijk als louter beleefdheid van hem
aanvaarden. Naast zijn echtgenote ver
dween iedere vrouw in het niet, zelfs nu
zij een uiterst eenvoudig zwart japon
netje droeg maakte ze een onvergetelijke
indruk. Een gezichtje om nooit te verge
ten, dacht Jane. De mooie mond glim
lachte gemakkelijk, al behield ze steeds
daarbij een 'droevig trekje. Het maakte
Jane's hart warm en week en ze voelde
dadelijk de grootste sympathie voor haar
gastvrouw.
Op haar beurt dacht Iris, wat een kind
nog. Ze kijkt open en eerlijk. Ik moet alle
bijgedachten uit mijn hoofd banen, hoe
vreemd ik ook zijn handelwijze blijf
vinden.
Walter zag tot zijn onuitsprekelijke
opluchting, dat de twee vrouwen won
derwel met elkaar overweg konden. De
stijfheid van de eerste ontmoeting was
reeds na de eerste ogenblikken ver
dwenen. Alles verliep bijna beangstigend
voorspoedig. Zoals Jane daar nu zat was
het alsof ze hier al jaren thuis hoorde.
Iris was toch een wonder van een gast
vrouw. Ze wist altijd dadelijk de juiste
toon te treffen. De gedachte, Jane in de
toekomst hier meer te zien, leek toch
lang niet meer zo zonderling. Wat waren
vrouwen eigenlijk onberekenbaar. Alle
loomheid scheen bij Iris te zijn geweken.
Ze behandelde Jane, alsof ze een buiten
gewoon belangrijk persoontje was. Le
vendig nam ze aan het gesprek deel. Als
ik niet beter wist, dacht Walter, dan zou
je bijna vermoeden, dat Iris de plannen,
die ik gesmeed heb, kent en er zelfs haar
fiat aan geeft. Dat lichte blosje van op
winding stond Iris goed. Het was een on
uitputtelijk genoegen om steeds weer
naar haar lief en aantrekkelijk gezichtje
te kijken.
Iris zag, hoe Walter haar zorgvuldig
bestudeerde. Terwijl ze gewoon het ge
sprek vervolgde, namen haa^ gedachten
een aparte vlucht.
Er is iets met hem, wist ze. Hij is te
gespannen. Moet ik toch weer naar mijn
eerste twijfel terug? Is hij mij in een on
bewaakt ogenblik ontrouw geweest en
vindt hij, dat, volgens zijn geweten de
vrouw en het kind hier in huis horen?
ving Walters liefdevolle blikken op
koesterde zich daarin als een jong di<
dat in het koude voorjaar de zonnesti
len zoekt.
Hij houdt toch van me, gonsde het dc
haai hoofd. Zo kijkt een man niet, t
zijn vrouw wil verlaten. Hij heeft blij
baar één keer zichzelf vergeten en we
niet meer uit de perikelen te kome
Echt iets van een man, om dan je vroi
met de feiten de confronteren en d
maar afwachten hoe de zaken zich v(
der zullen ontwikkelen. Doch hoe d
die losse natuurlijke houding van Jane
verklaren? Ze scheen waarlijk geen hi
der te hebben van een onzuiver gewet*
Integendeel, ze sprak graag en veel ov
haar eigen man, over Rudy
Iris kwam er niet uit. Tot haar verb
zing maakte het onzekere gevoel, ov
het gedrag van Walter, haar niet bo
maar hét deed wel pijn. Het maakte ha
schuldgevoel over hun kinderlooshe
groter. Eén ding wist ze immers nu i
ker. Dit zou nooit gebeurd zijn, als
kinderen bezaten. Ze had altijd al ge\*
ten, dat Walter dit als een groot gen
zou beschouwen. Hij zou een liefhebbe
de sportieve vader zijn, die vele ur
stoeiend en ravottend met zijn jonge
zou doorbrengen. Lange wandeling
zouden ze maken en mei enthousias
verhalen thuiskomen.
(Wordt vervolgd)
