FORD naar de bios van zelfverdiend geld LIJST! RIJKSPOSTSPAARBANK (D 's Werelds GROOTSte kleine wagen! 1* 1 .2 „Zij kochten mijn kind'' T.V., Radio, Stofzuigers, wasmachines, centrifuges, pick-up, platen en combinaties Notaris J. R. van Wijland MtonwblelbediyP IMPS ■■WW 3MSÜB Zet tekening, iotc oi diploma in een passende Boekhandel LANGEVELD DE ROOIJ n.v. Al deze apparaten verkopen wij ook op gemakkelijke zeer billijke condities. Betaling per maand per giro, geen kwitantie loper aan de deur. ELECTROHUIS BAKKER zal op donderdag 29 oktober a.s. des avonds 8 uur in hotel „Loodsmans Welvaren" te Den Hoorn op Texel PUBLIEK VERKOPEN, voor de erven Jacob Bakker Pieterszoon: Kavel a. een perceel land, gelegen nabij Den Hoorn op Texel, kadastraal bekend Gemeente Texel Sectie F nummer 654, groot 1.61.30 h.a. Kavel b, drie percelen land, gelegen in het Hoornder Nieuwland en de Kuil nabij Den Hoorn op Texel, kadastraal bekend Gemeente Texel sectie F nummers 562, 564 en 522 tezamen groot 6.73.10 h.a. Kavel c. een perceel land, gelegen aan de Kuilder- weg nabij Den Hoorn op Texel kadastraal bekend Gemeente Texel sectie F nummers 493, groot 1.25.90 h.a. Kavel d. een perceel land, gelegen nabij Den Hoorn op Texel, kadastraal bekend Gemeente Texel sectie F nummer 467, groot 1.00.30 h.a. Al de voormelde percelen zijn verpacht en zullen in bovenstaande volgorde en kavels in veiling worden gebracht. Betaling der kooppenningen uiterlijk 28 november 1959. Bewonderd om zijn aparte, nieuwe stijl, bewonderd om zijn onverwacht grote comfort en formidabele ruimte voor passagiers en bagage. Verbluffend krachtige 4-cilinder motor, ongeëvenaard snel en... zuinig. Dët is de nieuwe Anglia, een complete overwinning in de kleine klasse. Een proefrit verplicht u tot niets. Er staat een wagen bij ons voor u klaar. De geheel nieuwe L*J MEER AUTO VOOR UW GELD U kunt deze nieuwste Ford creatie a.s. maandag 26 okt. op de markt bewonderen Waarom niet Iedereen wil wel eens wat ontspanning hebben. Het is alleen de kunst om niet te veel te gaan. Na idem zoveel bioskoopjes is je porte monnee leegen wat dan Laat zien dat je nog wat méér kunt dan geld zomaar uitgevengeef het uit met over leg. Ga dus ook wat sparen Sparen is het begin van onafhankelijkheid. En op jullie leeftijd kun je nog fijn profiteren van het Zilvervloot Ideaalspaarplan. Telkens een bedrag op je postspaar bankboekje daar komt dan nog weer rente bijen straks krijg je dan nóg weer es 10% extra! Van het Rijk! Het Zilvervloot Ideaalspaarplan is reuze voordelig Vooral als je vóór 31 decem ber a.s. al f30,-gespaard hebt. Dat scheelt je een héél jaarVraag er maar eens naar, op het postkantoor. En begin er dan zo gauw mogelijk mee... in je eigen belang GEVESTIGD IN ELK POSTKANTOOR |"*ji 43. Bepaald geruisloos was de achter volging van de dikke Benne niet geweest en ook Sherry's geschreeuw was hard genoeg! Alewijn de bandiet was wakker ge worden en Sherry zat nu tussen twee vuren in. Er was geen ontkomen meer aan. En daar stond de arme Sherry nu, gebonden aan een scheepspijp, met twee gemene schurken om zich heen! „Loten, laten wij loten, wie hem een kogel door zijn brutale hoofd mag ja gen!" riep de gemene Alewijn uit. Zij wierpen een geldstuk op en Bennie Walrus won. „Hè, wat jammer", riep Alewijn spij tig uit. „Aha, de wraak zal zuur zijn, zoet be doel ik, nu zoetzuur dan, daar gaat-ie hoor.... opgelet...." schreeuwde Ben nie. Het angstzweet brak Sherry uit. s FEUILLETON: door HANOL SPOOR. 14. Vertederd bedacht hij, wat een kind Jane eigenlijk nog was. In haar jubelen de brief zag ze alleen maar de mooie kant van de zaak. Nergens schreef ze iets over meer verantwoordelijk werk. Het wilde er bij Rudy niet in, dat zo'n royale promotie zonder tegenprestatie zou wor den toegekend. Gelukkig zou ze binnen korte tijd nog maar korte dagen werken. Hoe dan ook, als ze zich in deze omstan digheden zo gelukkig voelde, moest hij de zaak niet voor haar bederven, door overbezorgde vragen en geboden. Wan neer de baby er eenmaal was bleef haar aandacht wel op de kleine gevestigd en zou de gedachte aan het kantoor vanzelf wel op de achtergrond raken. Een lief moedertje zou Jane zijn. In zijn verbeel ding zag hij haar al zitten met de kleine op haar schoot, terwijl deze met onwe zenlijke kleine handjes en stuurloze be weginkjes naar haar gezicht en mooie blonde haren zou grijpen. Rudy had het beeld van het jonge moedertje, spelend met haar kindje, zo duidelijk voor zich gezien, dat hij minutenlang met een dro merig en gelukkig gezicht voor zich uit staarde. Hoe sterk verlangde hij naar zijn Jane. Wat zou hij graag bij haar willen zijn, vooral in de moeilijke uren, die ze zou moeten doormaken. Weliswaar kon hij er op vertrouwen dat ze dapper was en flink en zichzelf niet zou ontzien. Hij moest er het beste van hopen. Zijn toe komstig kind zou al bijna „papa" zeggen voor hij weer thuis zou zijn. Wat een feest, wat een vreugde zou dit weerzien worden. Juist na het ontvangen van zo'n brief, kostte het telkens weer grote moeite om dat sterke verlangen naar zachte vrouwenarmen en een paar la chende blauwe ogen te onderdrukken. Je moest je er met geweld overheen zetten. Het zeemansleven staalde je karakter en maakte een kerel van je. Jane zou trots op hem zijn. Rudy wist dat hij bij zijn kameraden en superieuren goed stond aangeschreven. Dit maakte het leven op zee, waar je soms wekenlang zonder enige afwisseling op elkaar was aange wezen, heel wat aangenamer. Bovendien was er altijd nog de kans, al was het dan een zeer kleine kans, dat de reis een stuk bekort zou worden en men eerder naar de thuishaven zou terugkeren, dan aanvankelijk was aangenomen. Maar dat zou hij beslist niet naar Jane schrijven, zolang daar geen zekerheid over bestond. Ze zou in voortdurende spanning gaan leven en dat zou haar in haar eenzaam bestaan geen goed doen. Met heel zijn wezen bij Jane, had hij toen lange tijd die vreemde brief verge ten. Terwijl hij rooskleurige plannen maakte, had al die tijd het noodlot reeds aan zijn deur geklopt. Nu wenste hij, dat er destijds een storm was opgestoken, die de brief overboord had doen waaien. Want daarna was de ellende begonnen. De ziekmakende narigheid van de al maar heen en weer slingerende gedach ten. De verontwaardiging en zijn liefde, die telkens weer vochten met de jaloerse achterdocht, die de brief had opgewekt. En dat om een anoniem schrijven. Als de feiten maar niet telkens de waarheid raakten. Als een en ander maar niet zo trefzeker met elkaar klopte, dan zou hij gemakkelijker over de gif- spuitende brief zijn heengekomen. Maar de verdachtmakingen sloten voortdurend aan op de nieuwtjes, die Jane doorgaf. Eigenlijk was het toch maar een vreemd verhaal, dat Jane enkel en alleen om haar gezegende toestand opeens zoveel voorrechten genoot, terwijl zoiets op het kantoor nog nooit eerder had plaats ge had. Haar opleiding was ook niet van dien aard geweest, dat men plotseling in haar een bijzondere kracht had kunnen ontdekken. Jane was alleen maar lief en aardig en leuk om naar te kijken. Nu wilde die lila brief suggereren dat het daarom was, dat Jane op het kantoor zo bevoordeeld werd. „Geachte heer Mansdorf" luidde de brief. ,,U moet dit schrijven beschouwen als van een oude vertrouwde vriendin. Het is me ingegeven omdat ik angst heb, dat er met Uw jonge vrouwtje iets verkeerd zou kunnen gaan. Ze is lief, maar arge loos en begrijpt niet dat men haar lang zaam in een toestand lokt, waaruit ze straks moeilijk een stap terug zal kun nen doen. Begrijp me goed, ik bedoel niets verkeerds van haar te zeggen, maar ze kent de wereld niet en gaat met open ogen haar ongeluk tegemoet. Zo U haar niet kunt bewegen zich bijtijds terug te trekken, gaan er waarschijnlijk zeer on prettige dingen gebeuren. Neemt U van mij aan, dat mijn schrijven enkel tot stand kwam, door mijn bezorgheid over het geluk van Uw pril huisgezinnetje". Geen ondertekening. Dat ontnam ge lukkig alle waarde aan de brief. Natuur lijk was dit kattebelletje enkel en alleen te danken aan overlopende jaloerse ge voelens van een der collega's. Hij moest het schrijven eigenlijk als een vies lor behandelen en er op een afstand van blijven, alsof het een besmettelijke ziekte kon overbrengen. Tot zover had hij rede lijk en verstandig gedacht, maar daarna hadden zijn verstandige redeneringen het moeten afleggen tegen het angeltje van wantrouwen en jaloezie, waarbij dan nog de angst kwam, dan Jane werkelijk het gevaar niet bijtijds zou onderkennen en hem al ontrouw was voor ze goed en wel besefte wat haar overkwam. Hij kon zich dat zo goed voorstellen. Bennickhoff, de man van de wereld, im posant en rijk. Jane was daar niet tegen opgewassen. Hij zat hier maar en was machteloos. In zijn antwoorden aan Jane kon hij moeilijk verklaren, waarom hij er zo sterk op aandrong de omgang met de Bennickhoff's te verbreken. Ze be greep het niet en nam zijn opmerkingen niet serieus. Na het eerste anonieme schrijven volg den er meer. Bijna bij elke aanleghaven was er een brief van Jane. Haar opgeto gen verhalen volgden hem tot in zijn slaap. Nu eens vertelde ze van éen ge zellig diner bij de Bennickhoff's, dan weer over hun huis en de inrichting daarvan. Tenslotte was het steeds op nieuw de naam Bennickhoff, die tiental len malen in de brieven terug kwam. Jane scheen er een tweede tehuis ge vonden te hebben en als die andere brieven er niet waren geweest, dan had hij zich daar waarschijnlijk over ver heugd. Maar de anonieme schrijverij ging door, onthulde hem bijna ieder uitstapje van Jane, en dat waren er vele. Jane vergezelde haar directeur op kleine za kenreisjes. Jane ging dagelijks naar het huis van de Bennickhoff's. Jane ging sjiek gekleed, in veel duurdere kleren, dan zij zich van haar salaris zou kunnen veroorloven. Jane dineerde in luxe res taurants. Kortom, Jane leefde een tweede leven, dat hemelsbreed verschilde van het eenvoudig bestaan, dat ze hadden ge leid, voor hij naar zee vertrok. Met weemoed kon hij terugdenken aan dit korte geluk. Hoe schatrijk waren ze geweest met hun kleine kamertjes. Hoe trots was Jane geweest op iedere nieuwe aanwinst in hun popkleine huishoudink je. Hoe knus zaten ze samen aan de ontbijttafel. Jane bleef, volgens haar brieven innerlijk dezelfde. Blij en dank baar vertelde ze van al de goede gaven, die haar zomaar in de schoot werden ge worpen. Over de grote bezorgdheid van Bennickhoff, als het haar gezondheid be trof, en veel meer grote en kleine bele- nissen. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1959 | | pagina 4