Ook dit jaar zijn enkele
Texelaars geëmigreerd
Met de H.B.S. naar Parijs
Het aantal aanvragen loopt sterk terug
Begin
Voorlichters
aan het werk
Amusementsmuziek
op ons eiland
Snuif en wrijf
^7/W<lere huid?
Na de tweede wereldoorlog zijn er heel
wat Texelaars geweest, die het eiland
hebben verlaten. De emigratie-aanvragen
lopen echter sterk terug. Dit jaar was
alleen Australië in de belangstelling.
Een aanvraag van drie personen voor
Canada is nog in behandeling. Van 1947
tot en met de zomer van 1952 vertrokken
er 275 Texelaars. Na 1952 tot en met
juni van dit jaar waren het 151 eilanders
die hun geluk elders gingen zoeken.
Hieronder geven wij een overzicht van
het aantal emigratie-aanvragen, inge
diend bij het nevenbureau van het
G.A.B.:
De in het overzicht voorkomende
afkortingen „Eenh." en „Pers." beteke
nen resp. „Eenheden" en „Personen".
Een emigratie-eenheid is n.l. de totali
teit van de aanvrage en kan dus uit meer
dan één persoon bestaan (een gezin). De
eenheden bestaan derhalve uit de rechts
van deze cijfers vermelde aantallen per
sonen.
Uit Amsterdam is hij vertrokken;
Twee koffers en een nieuwe hoed.
Met goede wensen en veel zegen
En vier stel schoon wit ondergoed.
Ze gaven hem een nieuwe foto.
Van Vader, Moeder, Jan en Mien,
Van Kootje, Ans en kleine Wimpie,
Die komen later ook, misschien.
Van de bergen is hij het eerst
geschrokken,
Toen van de rotsen in de zee.
En toen hij in gedachten terug wou,
Ankerde het schip al op de ree.
De foto heeft hij vastgespijkerd
in Mangakino, aan de muur.
Tussen het molentje en de klompjes
Op de wanddoek van de overbuur
Twee koffers onder 't bed geschoven;
Op tafel ligt zijn nieuwe hoed.
Zo zal hij dus opnieuw beginnen.
Met vier stel schoon wit ondergoed.
C. A. K.
Jaar:
Tot. aantal waarvan:
aanmeld.: Vertrokken Ingetrokken: Afgewezen Ambtshalve Nog in
geannul. behandeling
Eenh. Pers. Eenh. Pers. Eenh. Pers. Eenh. Pers. Eenh. Pers. Eenh. Pers.
Australië:
1952
1953
1954
1955
1956
1957
1958
1959
Totaal
7
3
4
13
7
4
5
3
46
18
6
8
32
13
9
8
4
98
10
51
39
8
4
7
3
3
125
Nieuw Zeeland:
Canada:
1952
1953
1954
1955
1956
1957
1958
1959
Totaal
5
18
11
6
4
3
3
1
51
1952
1953
1954
1955
1956
1957
1958
1959
Totaal 13
14
2
1
9
5
36
5
3
4
7
3
3
3
1
29
3
11
4
3
2
2
3
28
3
1
1
1
12
6
8
12
3
6
6
2
55
5
18
15
5
2
5
3
53
11
1
1
4
22
2
10
10
1
21
4
17
12
2
1
3
17
1
2
1
2
2 3
1
16
12
1
1
2
1
3
13
36
8
32
1
1
1
3
1
3
1
1
2
7
Federatie van Rhodesia en Nyasaland:
1952
1953
1954
1955
1956
1957
1958
1959
Totaal
17
20
41
10
8 27
52
1
11
1
1
27
2
14
Verenigde Staten:
1952
1953
1954
1955 1 1 1 i
1956 1 1 1 1
1957
1958 3 4 12
1959
Totaal 5 6 3 4
Zuid-Afrika:
1952 9 14 1 1 4 7
1953
1954
1955
1956
1957
1958
1959
Totaal
12
3
2
21
2
Totaal aantal aanvragen:
147 338 78 151
3
36
98
21
75
De Texelaars, die met plannen rond
lopen om te emigreren gaan voor de
eerste inlichtingen naar de heer K.
Stoepker, directeur van het nevenbureau
van het Gewestelijk Arbeidsbureau.
Maar er zijn in ons land heel veel
voorlichters op dit gebied. Pol Kleijn
schrijft in het drie-maandelijks tijd
schrift „Emigratie" het volgende artikel:
Toen onze Tweede Kamer op 11 juli
1919 met bijna algemene stemmen de
Achturenwet van minister P. J. M. Aal-
berse aannam, hebben de geachte afge
vaardigden van het Binnenhof natuur
lijk niet gedacht aan de emigratie-
voorlichters van de jaren 1959 en vol
gende. Hoe zij ook verschillen in levens
beschouwing en daarvoor in kijk op emi
gratie en alles wat daarmee samenhangt,
één rode draad loopt door al hun amb
telijke en niet-ambtelijke levens: toepas
sing van de Twaalfurenwet (die in 1919
dus voor alle andere Nederlanders ver
ouderd werd verklaard) zou voor hen
een paradijs op aarde teweegbrengen.
Terwijl het woord „arbeidstijdverkor
ting" vrijwel dagelijks in onze dagbladen
en periodieken wordt afgedrukt, maken
de emigratievoorlichters dag na dag let
terlijk vol: van negen tot één (waarmee
wordt bedoeld: één uur 's nachts) is niet
ongewoon en toch hebben wij onder hen
niemand kunnen vinden, die met drif
tige plannen rondloopt ten einde een
nieuwe baan of een ingezonden stuk in
een krant te krijgen.
Hoe dat komt, zei één hunner in deze
zes woorden: „Er zit leven in dit werk"
En op ons „waarom?" dat hierop volgde,
gaf een ander dit „daarom": „We zijn de
voorlichters aan de voet van het appa
raat". Ter verduidelijking liet een derde
noteren: „Op het Piet Heinplein, daar
krijgen ze de dossiers, het papier. Wij
werken met de mensen".
Gesprekken met voorlichters van de
verschillende organisaties tonen duide
lijk aan, dat zij het probleem „emigratie"
ieder op eigen wijze benaderen. De heer
Van der Haar, directeur van het bijkan
toor van de Christelijke Emigratie Cen
trale te Amsterdam vertelt met grote
overtuiging hoe hij emigreren in de aller
eerste plaats bekijkt vanuit zijn, diepge
wortelde geloofsbesef. Als de omstandig
heden niet tegen hadden gezeten zou hij
zelf ook reeds lang met zijn vrouw en de
zes kinderen naar elders zijn geëmi
greerd. Als het gesprek komt op „propa
ganda voor emigratie" wordt hij voor
zichtig. Hij geeft de voorkeur aan „sti
muleren op heel voorzichtige wijze".
Vanzelfsprekend kan voor één artikel in
„Emigratie" geen contact worden gezocht
met alle medewerkers van de Christe
lijke Emigratie Centrale. Maar wij mo
gen aannemen dat de benadering van de
heer Van der Haar overeen komt met
die van zijn collega's van de overige
kantoren. Die benadering rechtvaardigt
in zichzelf reeds het bestaan van de
emigratie-centrales op levensbeschouwe
lijke grondslag. Het voorlichtingspatroon
zou echter onvolledig zijn zonder ook aan
voorlichters van andere organisaties het
woord te geven. Joop Bosman, de baas
van het kantoor te Haarlem van de Ka
tholieke Emigratie Stichting, is nog voor
zichtiger wanneer er sprake is van pro
paganda. „Mijn systeem", zo zegt hij,
„gaat uit van de moeilijkheden. Ook al
doet dat misschien wat negatief aan. Pas
wanneer ik de mensen heb duidelijk ge
maakt, dat emigreren een onderneming
is waarover je niet één, maar wel tien
nachten moet slapen, toon ik de prach
tige mogelijkheden die er liggen, duide
lijk aan. Ik heb door de jaren heen de
overtuiging gekregen dat mijn methode
goed is. In ieder geval zorgen mijn mede
werkers en ik ervoor, dat niemand kan
zeggen, ze hebben het ons veel mooier
voorgespiegeld dan het is".
De heer Bosman wijst er op dat soms
wel eens getwijfeld wordt aan het nut
van zakelijke voorlichting door organisa
ties op levensbeschouwelijke grondslag.
„Maar", aldus de heer Bosman, „ik kan
U tientallen voorbeelden geven, waaruit
het nut van specifieke rooms-katholieke
voorlichting, ook in schijnbaar onderge
schikte zaken, duidelijk blijkt". Joop
Bosman maakte z.g. oriëntatiereizen naar
Canada en Australië. De mededeling, dat
hij naar Canada mocht, ontving hij negen
dagen voor het vertrek van het schip.
Maar natuurlijk laat je zo'n kans niet
lopen. Die oriëntatie-reizen zijn een
prachtige instelling. Door een goede or
ganisatie zie je in betrekkelijk korte tijd
zeer veel. Uiteraard ben je na één bezoek
aan een immigratieland geen expert.
Maar het maakt het gemakkelijker voor
je om dan later de litteratuur, die je over
zo'n land krijgt, te verwerken. Om er uit
te halen wat er in zit. Boeken lezen, ook
brieven van mensen die je geholpen hebt
met hun emigratie, dan zo'n land bezoe
ken. Praten met emigranten zowel met
hen, die het goed rooien als met hen die
het erg moeilijk hebben, dan krijg je een
beetje het gevoel, dat je weet waarover
je praat. Dat je op verantwoorde wijze
kunt voorlichten. Je kennis moet je ook
weer uitdragen aan de medewerkers
want die reizerij is een dure zaak en hoe
wenselijk het ook zou zijn om iedereen
die in de emigratie „zit" te laten reizen,
dat zou natuurlijk alleen al vanwege de
financiën niet kunnen.
Als we de heer Bosman in zijn Haar
lemse kantoor achterlaten kunnen we
ons niet losmaken van de gedachte: ook
hier weer iemand voor wie eigenlijk
niets anders meer bestaat op de wereld
dan emigreren.
Het is al niet anders wanneer we in de
Plantage Parklaan in Amsterdam een
praatje gaan maken met de heer Stam,
districtsadministrateur van de Algemene
Emigratie Centrale. Meer dan tien jaar
emigratie-werk hebben de heer Stam
een levenswijsheid gegeven die hij uit
weinig boeken zou hebben kunnen halen.
Hij vertelt van vele frapante staaltjes,
Hoe al die mensen komen met hun pro
blemen. De één met een „niet geheel
vlekkeloos verleden",, zoals dat in de
taal van de Nederlandse Emigratiedienst
heet. Een echtpaar waar geen „eenheid
van gevoelen" bestaat over de vraag ja
dan nee emigreren. Mensen met moeilijk
heden op medisch terrein. „Je bent van
alles tegelijk", zegt de heer Stam. Psy
choloog, advocaat, economisch adviseur,
geestelijk raadsman. „Als ik tijd had zou
ik een roman kunnen schrijven, waarin
veel narigheid opduikt naast evenveel
leuke, hartverwarmende staaltjes van
gezond optimisme en moedgevende pio
niersgeest". Het is dat eeuwige gevecht
met de tijd, dat de heer Stam dwars zit.
Van september tot en met mei vrijwel
geen avond thuis. Spreken op .voorlich
tingsavonden, zitting houden in de pro
vincie, dossiers nakijken en correspon
dentie afdoen. Alles wat overdag op kan
toor blijft liggen moet in de avonduren
worden afgedaan. Soms ga ik dan de
mensen van de Nederlandse Emigratie-
dienst beschuldigen van een formele in-
stelilng, die ze toch over het algemeen
niet hebben. „Ik zou willen", zo verzucht
de heer Stam, „dat al de heren van de
Emigratiedienst eens een poosje voor
lichter „aan de voet" moesten spelen.
Van de directeur tot aan de bode toe,
liefst. Dat zou ons misschien later kun
nen helpen wanneer we weer met moei
lijke gevallen naar voren komen". De
heer Stam heeft nog vele wensen, die
vermoedelijk nimmer in vervulling zul
len kunnen gaan. Maar bij al die wensen
is zeker niet die om zo spoedig mogelijk
van werkkring te veranderen.
Behalve de drie „maatschappelijke or
ganisaties" waarvan nu vertegenwoordi
gers aan het woord zijn geweest, zijn
er nog twee. De Gereformeerde Stichting
tot Steun aan Emigranten en Geëmi-
greerden en de Nederlands-Zuid Afri
kaanse Vereniging. Wanneer we hier
geen meningen van medewerkers van
oeze organisaties weergeven houdt dat
geenszins een discriminatie in.
1
Er zijn op ons eiland heel wat vereni
gingen. Verenigingen op allerlei gebied.
Hobbyclubs, sportverenigingen, fanfare
korpsen en zo zouden we nog wel ver
schillende regels vol kunnen tikken.
Wat wij niet wisten is dat er ook een
Amusementsorkestje op Texel is. Geen
orkestje dat voor de diverse verenigin
gen balmuziek verzorgt, maar werkelijk
een groepje dat voor zijn genoegen in de
weer is.
De muziek, die wij dinsdagavond in de
ULO hoorden was zo tussen klassiek en
jazz in. Een tiental muziekliefhebbers is
nu ongeveer een jaar bezig en te horen
aan de resultaten mogen wij gerust zeg
gen: niet zonder succes
Uit een gesprek kwam naar voren, dat
er nog best wat violisten bij kunnen. De
lage blaasinstrumenten worden behoor
lijk vertegenwoordigd, maar strijkers
waren er niet genoeg.
Op onze vraag wat eigenlijk het doel
was van dit musiceren, kregen wij als
entwoord: „In de eerste plaats voor ons
genoegen, maar als we een aardig pro
gramma klaar hebben zijn wij ook be
reid om b.v. eens na afloop van een Be-
jaardentocht te spelen. Of als aanvulling
in een of andere bijeenkomst.
Maar onze hartewens is dat er nog wat
violisten bij zullen komen".
En er zijn violisten op ons eiland die
dit verzoek zeker ter harte zullen nemen.
Liefhebbers kunnen zich melden bij de
dirigent, de heer Brouwer, Weverstraat,
Den Burg.
In Den Burg is wat te verdienen
n Uw verkoudheid van neus,
keel of borst
REIZENDE BIBLIOTHEEK
OUDËSCHILD
De Reizende Bibliotheek is weer pre
sent. De liefhebbers van lezen kunnen
weer terecht vrijdags van 7-8 uur in
de o.l. school.
in Den Burg is wat te verdienen
SCHAAKNIEUWS
De uitslag van de 9e ronde luidt:
A. de Haan-A. J. Horst 10
afgebr. partij opgegeven
Joustra-N. v. Heeringen 10
A. Terpstra-A. Keijser 01
P. Eelman-J. Doornbos 01
A. Keijser-J. Bergman 10
H. Rugenbrink-A. de Haan 01
Hooijberg-J. Hoogerheide 10
A. J. Hörst-J L. Veldhuis 01
A. Terpstra-J. Wieten 1—0
VERTROKKEN PERSONEN
Hendrik v.d. Bremen, van Keesomlaan
naar Beekbergen, Holleweg 4; Hendrik
Lous (en gezin) van B 185a naar Gorin-
chem, Schepenestr. 10a; Sjoerd Hoekstra
(en gezin) van P. v. Cuyckstr. 10 naar
Loppersum, Stationsstr. A 457; Egbert S.
Boekei, van Wilhelminalaan 58 naar
Hengelo, Omland 2; Marijke van Boxel,
van Weverstraat 17 naar 's-Gravenhage,
Malakkastr. 222; Hendrik Zijm, van
Gasthuisstr. 14 en Hendrika C. E. Ran
(ev. Zijm) van Emmalaan 9 naar Castri-
cum, le Groenelaan 131; Adilea Haarsma
(ev. De Raat) van Molenstr. 42, naar Am
sterdam, van Kingsbergenstr. 64 II.
AGENDA VAN DE STICHTING
CULTUREEL WERK TEXEL
Zaterdag 14 november
Den Burg, De Oranjeboom, Rederijkers
kamer UDI speelt „Een of twee vrouwen"
Den Hoorn, Dorpshuis, fancy-fair t.b.v.
dorpshuis De Waldhoorn.
Maandag 16 november
Oudeschild, Eigen Gebouw, gezellige
avond Ver. Veilig Verkeer.
Dinsdag 17 november
Den Hoorn De Waldhoorn, Sinterklaas
show Middenstand.
Den Burg, „Oranjeboom", Contactavond
gezamenlijke coöperaties. Spreker de hr.
Waes, met filmvertoning.
Woensdag 18 november
Den Burg, „Texel", vrije bridgedrive.
Den Burg, De Zwaan, LTM, Causerie
over werk van Zrs. Vrouwen
Bethanië.
Den Hoorn, De Waldhoorn, Sinterklaas
show Middenstand.
De Koog, De Toekomst. Veilig Verkeers-
cursus.
Donderdag 19 november
Den Burg, Dorpshuis, Fotoclub De
Kiekendief
Den Burg, De Graaf, Lezing voor Be-
stuurdersbond N.V.V.
Den Burg, Ned. Herv. kerk, tentoonstel
ling Ned. Zondagsschoolvereniging.
Den Hoorn, De Waldhoorn, Sinterklaas
show Middenstand.
Oudeschild, Viering 25-jarig bestaan
Ned. Herv. Zusterkring
Vrijdag 20 november
Den Burg. „Oranjeboom", optreden Cilli
Wang voor Nutsdepartement.
Den Burg, Nutskleuterschool, Fancy-fair
t.b.v. de school.
Zaterdag 21 november
Den Burg, Nutskleuterschool, Fancy-fair
t.b.v. de school.
Den Burg, Intocht St. Nicolaas.
De Waal, De Wielewaal, Optreden toneel
ver. 't Amateurtje met „Het Straatje".
Den Hoorn, „De Waldhoorn, Toneeluitv.
Rederijkerskamer UDI.
De Koog, De Toekomst, De Duinkanters
voeren op „Gevaarlijke Wending" t.b.v.
Vluchtelingenhulp.
BOOTDIENSTREGELING T.E.S.O.
ingaande 4 oktober 1959
Werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40
VanDenHelder: 6.30 9.15
10.30
15.30
11.40
16.40
13.00
18.00
14.20
19.35
Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
Van Texel: 7.40 11.00 16.00 18.25
Van Den Helder: 9.15 12.10 17.15 19.30
•ZSUJtlVO. Babyderm.„v
De heer W. A. K. M. Boere is met zijn
leerlingen van de HBS, na een reis van
een week naar Parijs, weer op Texel
teruggekeerd Dat er heel wat is gezien
geven wij hieronder weer in het tweede
reisverslag.
Maandag 2 november 1959
's Morgens stonden we om half negen
cp, waarna we ontbeten met typisch
Frans stokbrood en chocolademelk.
We liepen naar Auteuil, het dichtst
bijzijnde métro-station. Dit was de eerste
kennismaking met de Parijse onder
grondse. Deze bracht ons naar het oudere
gedeelte van Parijs. Mont-Martre (berg
der martelaren). Hier bezochten we de
Sacré-Coeur. Deze kerk werd gebouwd
na de oorlog 1870-1871. Het hele Franse
volk heeft meegeholpen aan de bouw van
deze kerk, want men beschouwde het als
een boetedoening voor het onnodig ver
liezen van de oorlog. Op het eind van de
tweede wereldoorlog hebben de Duitsers
geprobeerd de kerk te vernietigen, maar
als door een wonder werd het gebouw
niet beschadigd. Hierdoor is de betekenis
van de Sacré-Coeur als gebedskerk aan
zienlijk gestegen.
Via Place du Tertre, het middelpunt
van Mont-Martre, waar veel straatschil
ders bezig waren, gingen we naar de
tentoonstelling „Historial de Mont-
Martre", waar de belangrijke personen
van Mont-Martre. op politiek, artistiek
en religieus gebied, zeer natuurgetrouw
in was zijn uitgebeeld.
Na deze interessante excursie hebben
we gelunched. Hierna gingen we met de
métro naar de Moskee van Parijs, een
bolwerk van mohammedanisme in een
christelijk deel van de wereld. We wer
den rondgeleid door een rasechte Ara
bier, die ons in rap Frans een en ander
over de moskee en de mohammedaanse
godsdienst vertelde. Toen een van ons
in de gebedszaal zijn fototoestel te voor
schijn haalde, dreigde de man het kapot
te zullen trappen indien men er gebruik
van zou maken, daar dit als ontheiliging
beschouwd wordt.
's Avonds hebben we een bezoek ge
bracht aan het Cinérama, waar de film
,.De zeven wereldwonderen" draaide.
Door de omvang van het doek en de bij
zondere wijze van projecteren, waande
men zich op de plaats van de persoon op
het doek. Toen bijvoorbeeld een treintje
achteruit van een berg afsuisde, kreeg
men vlak voor de bochten een wee ge
voel in de maag.
Na afloop zijn we door verlicht Parijs
naar huis getrokken, waar we moe maar
voldaan in bed doken.
Dinsdag 3 november 1959
Na het ontbijt reden we met onze bus
naar Versaille. Hier werd een bezoek ge
bracht aan het beroemde paleis van Lo-
dewijk XIV. Dit slot werd in zijn oor
spronkelijke staat gebruikt als jachtslot
door Lodewijk XHI. Het interieur van
het gebouw imponeerde ons geweldig.
We bezochten de verschillende vertrek
ken van de koningen, die hier achtereen
volgens geleefd hebben. We waren voor
al gegrepen door de prachtige spiegel
zaal. Ook ontdekten we een geheime
gang, die Marie-Antoinette heeft laten
maken, om haar man, Lodewijk XVI, te
bezoeken als zij het wenste.
We konden het gehele slot niet bezich
tigen omdat verscheidene appartementen
in restauratie waren. Om dit gemis goed
te maken mochten we een kijkje nemen
in een balzaal in de open lucht, waar we
konden genieten van een prachtige
akoestiek, die bereikt werd, doordat er
vele duizenden stenen uit Marokko met
ijzerdraadje aan de muren waren beves
tigd.
Symmetrisch ten opzichte van deze
openluchtzaal lag de „bron van Apollo".
Deze „bron" bestond uit een aantal beel
den, die gehouwen waren uit een massief
rotsblok. Het geheel was omgeven door
een bassin, 's Zomers worden hier vaak
hoge buitenlandse gasten ontvangen.
Een bezoek aan het Grand Trianon en
het Petit Trianon besloot het program
ma van deze morgen. Helaas mochten we
niet genieten van het interieur van deze
beide buitenverblijven van de koningin.
Na de lunch reden we naar Parijs te
rug en brachten we een bezoek aan de
Dóme des Invalides, waar de graftombe
van Napoleon staat. Deze tombe bestaat
uit zeven in elkaar passende kisten van
verschillende soorten prachtig marmer.
Ook stonden hier graftomben van diverse
bekende Franse generaals en de kist van
het Adelaarsjong was daar aanwezig.
Daarna zouden we een bezoek aan het
Panthéon brengen, maar dit was helaas
gesloten Daarom gingen we een uurtje
uitrusten in de Jardin de Luxembourg,
een stille oase in het geweld van de
drukke metropool.
We reden op het spitsuur dwars door
Parijs naar de Cité, die, zoals de hele
week, gastvrij haar deuren voor ons
opende.
Omdat we allemaal nogal vermoeid
waren, gingen we daarna terug naar La
Maison de la Jeunesse, waar we nog een
uurtje in de recreatiezaal zaten na te
kaarten over onze belevenissen.
Woensdag 4 november 1959
Deze dag begonnen we met een bezoek
aan het museum Rodin. Deze kunstenaar
is aan zeer veel beelden begonnen, maar
de meeste heeft hij nooit voltoooid; toch
zijn ook die vaak meesterwerken. De
meest bekende en tevens mooiste werken
van deze kunstenaar zijn' de Kus, de
Hellepoort, de Burgers van Calais en de
Denker. Na dit fantastisch mooie mu
seum hebben we in een snackbar gegeten
en daarna zijn we naar het Louvre ge
gaan. Van dit rijke en grootste museum
hebben we maar een klein gedeelte be
keken, nl. een zeer mooie schilderijen
galerij met de Monalisa, de Venus van
Milo en de Medusa Alhoewel het ver
moeiend was, viel het zeer goed in de
smaak. Lang konden we hier echter niet
vertoeven, daar we tijd te kort kwamen.
Na een wandeling door Mont-Martre be
reikten we Musée Grévin. Ook dit is een
wassenbeeldententoonstelling, alleen veel
grootser opgezet dan die in Mont-Martre.
In de eerste galerij, tussen hedendaagse
staatslieden, ontdekten we ook onze ko
ningin; de gelijkenis was niet treffend.
Ook waren er verschillende taferelen uit
de Franse geschiedenis uitgebeeld. Alles
is zeer natuurgetrouw nagemaakt. Ook
deze dag was zeer interessant.
