Nieuw Nederland overzee PUROL „Zij kochten mijn kind'' BABYDERM cüz ikxftgeschh&tten Babyverzorging Huid genezing Het is moeilijk zich, hier in Nederland thuis bij de haard precies voor te stellen, wat zich in de immigratielanden ten gun ste van ons land aan het voltrekken is. Dit zou gemakkelijker gaan, als zich in de laatste 10 jaren bijvoorbeeld ruim 110.000 Fransen in ons land gevestigd en over alle provincies, tot in de kleinste dorpjes toe, verspreid hadden. Als deze Fransen actief waren gaan deelnemen aan ons maatschappelijk leven, deels eigen scholen en kerken hadden gesticht, op feestdagen met hun folklore voor de dag waren gekomen, duizenden Franse ouders hun kinderen kwamen opzoeken, Franse bladen in Nederland uitgegeven werden en meer dan 5.000 der Franse immigranten zich zelfstandig op boerde rijen en in andere bedrijven gevestigd hadden. Dit is niet gebeurd en kon niet gebeuren, maar het omgekeerde is wel geschied. In de hierboven genoemde lan den heeft de Nederlandse emigrant zich tussen de bevolking gemengd en hij is daar dag in dag uit aanwezig en laat zich gelden. Minister de Quay, na een bezoek dit najaar aan Canada, schreef voor het december-nummer van „Nederland- Canada" een artikel, waarin hij enkele opvallende cijfers publiceerde. Hieruit blijkt, welk een indrukwekkende econo mische activiteit de Nederlandse emi grant aan de dag legt. Van 5.032 immigranten die zich in de jaren 1950-1959 in Canada, al dan niet voor gemeenschappelijke rekening met partners, zelfstandig op een agrarisch be drijf vestigden (zij vertegenwoordigden 29 nationaliteiten), waren 3.384 uit Ne derland afkomstig. Gemiddeld werd, per gekocht agrarisch bedrijf, een prijs be taald van 42.700,waarvan ca. 13.900,contant. Uit de vestigingsrapporten, welke fi nanciële gegevens bevatten, laat zich glo baal berekenen, dat voor 2.600 agrarische bedrijven, die in Nederlandse handen kwamen bij deze gemiddelde prijs ruim 110.000.000,betaald werd, waarvan een derde van de prijs contant. Van 3.257 immigranten, die zich buiten de agrarische sector zelfstandig in zaken vestigden en daartoe een bedrijf of be drijfspand kochten, waren 759 van Ne derlandse nationaliteit. Enkele uitzon derlijke gevallen buiten beschouwing ge laten, werd gemiddeld een prijs betaald van ca. 55.750,waarvan 31.500, contant. Over de vestiging van 410 Nederlandse immigranten-zakenlieden zijn financiële gegevens beschikbaar. Zij betaalden bij deze gemiddelde prijs gezamenlijk dus ruim 22.500.000,waarvan bijna 14.000.000,contant. Verscheidene van deze bedrijven hebben reeds een omvang van betekenis verkregen, want gemid deld hebben zij, afgezien van eigen man kracht, vijf man personeel in dienst. Deze nuchtere cijfers hebben slechts betrekking op bekend geworden vestigin gen in één land. Er is geen enkele reden om aan te nemen, dat in Australië en in de andere immigratielanden niet precies dezelfde ontwikkeling plaats grijpt. Het aantal vestigingen in niet-agrarische be drijven is in die landen relatief hoger dan in Canada. Uit deze gegevens kunnen verschillen de conclusies getrokken worden: 1. De 4.233 emigranten, die zich zelf standig vestigden, bleken over een enor me spaarcapaciteit te beschikken, daar de bij emigratie plaatsvindende kapitaal export bij de genoemde cijfers vergeleken een te verwaarlozen factor is. Verder laat de verhouding tussen koopprijs en eerste betaling zien, vooral in de agra rische sector, hoe hoog de kredietwaar digheid van de immigrant aangeslagen wordt in Canada. 2. Bovenstaande gegevens hebben be trekking op ongeveer 10% van de naar Canada geëmigreerde gezinnen, en wel Hu id zuiverheid - Huidgezondheid Puistjes verdrogen door Purol poeder FEUILLETON: door HANOL SPOOR. 44. Als dan de man op zijn manier een oplossing zoekt en de gevolgen daarvan in de armen van zijn eigen vrouw legt, dan moet dat voor die vrouw een on duldbare toestand zijn. Duizendmaal be ter zouden zij een wildvreemd kind kun nen adopteren. Maar ja.hij sprak van toeval en het waren klaarblijkelijk toe vallige omstandigheden, toen hij kans zag, precies dat kind als een lang ver wacht en gewenst kindje zijn vrouw aan te bieden De muziek speelde vrolijke en luchtige melodieën. Luid gelach van de gasten brak iedere keer even haar gedachten af. Was zij nu eigenlijk wel de aangewezen persoon, die zich hiermee moest inlaten? Ze was, door het versturen van de ano nieme brieven, ook al haar boekje te buiten gegaan. Ze had iets opgevangen over een breuk tussen Jane en haar man en daar konden haar brieven mede de oorzaak van zijn. Toch had dit niet in haar bedoeling gelegen. Veeleer had ze gemeend, dat Jane en haar kind daardoor naar hun eigen woning gedwongen zou den worden, zodat haar vriendschappe lijke omgang met de Bennickhoff's ver broken zou worden. Zij had dan geen concurrentie meer te vrezen. Haar be voorrechte positie liep geen gevaar meer, op het gedeelte dat het snelst tot zelf standige vestiging over kon gaan. Voor gezinnen met geringere spaarmogelijk- heden (vooral de gezinnen met kleine kinderen) duurt het vestigingsproces uiteraard langer. Verstrekte kredietver lening, vooral in de niet-agrarische sec tor, zou de interne krachtsontwikkling van Nederland in de immigratielanden kunnen verveelvoudigen 3. De enkele duizenden agrarische en andere bedrijven in Nederlandse handen vormen een uitgangsstelling. Zij zullen ten volle in de economische ontwikke ling van Canada delen. Sommige der handels- en industriële ondernemingen kunnen thans reeds tot de middelgrote bedrijven gerekend worden. Het proces van vestiging en uitbreiding gaat ge stadig voort. 4. Het is met het oog op de Nederlandse export van het grootste belang deze ont wikkeling overzee op de voet te volgen door uitbreiding van handel en transport, als ook door vestiging van dochterbe drijven van Nederlandse ondernemingen. Dit laatste is in gang. In de jaren 1950- 1956 verdrievoudigde zich de export van Nederland naar Canada, terwijl in de laatste 10 jaren ongeveer 40 Nederlandse ondernemingen (banken, handels-, ver- voers-, industriële en mijnbedrijven) het Canadese arbeidsveld betraden. Wat de export betreft is die van voe dingsmiddelen en andere typisch natio nale produkten het nauwst met emigratie verbonden. Het aandeel van drie emigra- tielanden (Nederland, Italië, Duitsland) tezamen in de Australische import van deze produkten verdrievoudigde zich in 1950-1956, terwijl het aandeel van drie niet-emigratielanden (België, Frankrijk en Noorwegen) in deze import in diezelf de periode tot de helft verminderde. Ita lië en Duitsland verzesvoudigden hun uitvoer in deze sector, terwijl Nederland haar verviervoudigde. Hoewel de Nederlandse cijfers fraai lijken, bestaat er toch, in verband met het relatief lage niveau van vestiging van dochterondernemingen en van de handel, helaas twijfel of Nederland, behalve op vervoersgebied, in de immigratielanden wel dezelfde activiteit aan de dag legt als twee andere emigratielanden, Duitsland en Italië. Een onderzoek in Canada heeft uitge wezen, dat de oorzaak van de relatief achterblijvende ontwikkeling niet bij de emigranten ligt. Deze willen gaarne Ne derlandse produkten kopen en verkopen. Hun oordeel luidt, dat de exportindus- irieën en de handel deze belangrijke ge bieden, ook wat de reclame en verpak king betreft, verontachtzamen of er on voldoende concurrerend optreden. De Nederlandse emigrant vormt in vele gevallen de deur in de toegangspoort tot de binnenlandse markt van de immigra tielanden. Een Nederlandse bouwonderneming in Australië, die thans belangrijke bouw werken onder handen heeft, kwam dit arbeidsterrein binnen om emigranten huizen te bouwen. Een Nederlandse verzekeringsmaat schappij, die in Canada snel groeit, had in het stedelijk district Hamilton in 1957 een omzet van 7.600.000,waarvan 80% voor rekening van Nederlandse emigranten. Na een eerste houvast in deze groep verkregen te hebben, kon de activiteit in sterkere mate gericht wor den op de eigenlijke Canadese markt. Het verzekerd bedrag aan levensverzekerin gen bij de in Canada werkzame Neder landse verzekeringsmaatschappijen ver dubbelde zich sedert 1956 en steeg tot boven een half miljard guldens. Ook de immigranten-zakenlieden die de stoot hebben gegeven om het Neder landse produkt op de Canadese toonban ken te plaatsen, hebben hun uitgangs punt gevonden in emigrantenkring, doch nu in de tweede fase bewerken zij voor namelijk de grotere en meer winstgeven de Canadese markt. Door kapitaalsge brek moesten aanvankelijk vrijwel on overkomelijke moeilijkheden overwonnen worden. Indien industrie en handel van het vroegere vaderland in de moeilijkste periode verstek laten gaan, omdat de be- cm door Jane te worden ingenomen. Ze meende dat dit gevaar nu wel bezworen was, maar de oude toestand was toch niet teruggekeerd. Benniokhoff was de zelfde niet meer. De oorzaak liet zich wel raden, ondanks het geheimzinnige waas, dat over de geschiedenis hing. Dat Iris zich zo ongerust maakte over het welzijn van de baby, klopte wel niet helemaal met haar theorie, maar misschien werd het bijwonen van het feest haar te zwaar en gebruikte ze deze aannemelijke ver ontschuldiging, om zonder veel ophef of storing te vertrekken. Hoe dan ook, noch Bennickhoff, noch zijn vrouw waren diep in hun hart gelukkig en dat was begon nen na die fatale gebeurtenis met Jane. „Wat zit je zwaar te broeden?" lachte Bennickhoff. Vera lachte zwakjes terug. „Het schijnt een hobby van mij te zijn, om me druk te maken over de problemen van ande ren". „Misschien, omdat je zelf een benij denswaardig leven hebt", plaagde Ben nickhoff. „Geen zorgen om huisgenoten, een behoorlijk salaris, of was het een in leiding om verhoging te vragen? Daarbij nog een prachtig flatje, wat zou een mens nog meer verlangen?" Vera glimlachte een beetje zuur. Ze kon zich indenken, dat men, bij een op pervlakkige beschouwing haar leven zonder zorgen vond. Maar als men één fceer plotseling voor het gevaar heeft ge staan, om door een indringster te worden verjaagd en als dat je directeur, waar voor je diep in je hart een warme ver ering voelt, sindsdien zijn evenwicht kwijt schijnt te zijn, kan men gerust van ginnende zakenman nog „oninteressant" is, hoe kan men dan verwachten, dat hij later, als hij geslaagd is, over zal vloeien van enthousiasme voor het Nederlandse produkt? Er was onlangs sprake van dat een Nederlandse groep een belangrijk bedrag beschikbaar zou stellen voor het geven van vestigingskredieten aan emigranten. Dat is de richting waarin een oplossing ligt van het vraagstuk, op welke wijze de economische krachten die de emigranten in de toekomst zullen ontplooien, ten gunste van Nederland kunnen blijven werken. Voor de ontwikkeling van scheep- en luchtvaart naar de overzeese immigratie gebieden was de na-oorlogse emigratie baanbrekend. Wat het personenvervoer betreft, was het mede de uit emigratie gekweekte „goodwill", welke het moge lijk maakte dat drie grote passagiers schepen hun route van Indonesië naar Australië en Nieuw-Zeeland konden ver leggen. Het is de kwaliteit van onze scheepvaart, welke deze kans tot een succes van de eerste orde maakte. Het emigrantenvervoer op deze schepen kan tot een minimum worden teruggebracht, omdat in enkele jaren het normale pas sagiersvervoer vrijwel tenvolle op deze schepen beslag heeft gelegd. 4000 Nederlanders op bezoek in Canada In 1959 hebben niet minder dan 4.000 Nederlanders een bezoek gebracht aan Canada om geëmigreerde familieleden of vrienden te bezoeken, 's Winters ko men vele emigranten ons land nog eens bezoeken. Ongeveer 5065% van het lucht- en zeevervoer van en naar Canada hangt samen met de emigratie. Bijzonder duidelijke taal spreken de K.L.M.-cijfers, welke ons ter beschikking gesteld werden. Van het totaal aantal naar Canada, Australië en Nieuw-Zee- land vervoerde passagiers in 1952 waren 91% (dit is géén drukfout) emigranten. Dit percentage daalde geleidelijk tot 35% in 1958, in welke periode het aantal pas sagiers zich echter bijna verdubbelde. Het aantal vliegende emigranten is, zoals blijkt uit deze gegevens, slechts weinig verminderd, hoewel tegenover 48.000 in 1952 slechts 23.000 emigranten in 1958 cns land verlieten. De emigratie heeft, hetzij over zee, het zij door de lucht, hechte bruggen gelegd naar de nieuwe landen overzee, welke ter beschikking staan voor elk initiatief. De jaarlijkse voortgang der emigratie zorgt ervoor, dat deze bruggen niet ver molmen. De mogelijkheden voor expan sie van onze economische belangen in de overzeese immigratiegebieden zijn, dank zij de voorbewerking door 350.000 emi granten als „goodwiir'-ambassadeurs, groter dan in ons land tot nu toe beseft wordt. De voorgeploegde aarde is rijp om bezaaid te worden met Nederlands initia tief. Er zijn ook andere dan economische en materiële aspecten. In de pers van de ontvangende landen wordt in nog steeds toenemende mate ruimte besteed aan informatie over ons land. Op alle gebied. Dank zij de voor treffelijke buitenlandse voorlichtings dienst, waarover wij beschikken, wordt de honger aan kennis over ons land zo goed mogelijk gestild, doch vaak schieten handen en geldmiddelen tekort. Hierdoor en door de directe contacten met de emigranten ontwikkelt er zich een weer verdergaande belangstelling voor speciale onderwerpen. Van ondernemers- en ook van vakverenigingszijde tracht men het geheim te ontsluieren van de Nederlandse arbeidsverhoudingen, welke in menig opzicht als ideaal worden be schouwd, van kerkelijke zijde onderzoekt men onze methode van financiering van het bijzonder onderwijs, en zo voort. Meer dan 120 Nederlandse predikanten en R.-K. geestelijken emigreerden mee en brachten met hun emigranten verster king aan het geestelijk leven der ont vangende landen. De Nederlandse kerken onderhouden thans een nauw contact met die der emigratielanden. Aan de Universiteit van Melbourne studeren jaarlijks 80 Australische stu denten de Nederlandse taal, die ook als eindexamenvak is ingevoerd op de mid delbare scholen in Nieuw-Zuid-Wales en in Victoria. Dit is slechts één enkele grote zorgen spreken. Als bovendien de lange prettige gesprekken en de vertrou welijke toon uitblijft, dan geeft dat alle reden tot piekeren. Ze had door haar jarenlange trouwe dienst zich een beetje het recht toegeëigend, om het persoonlijk leven van haar directeur ter harte te nemen. Het viel niet mee, om zo machte loos toe te zien, hoe hij zijn eigen levens geluk verknoeide. Het kon beslist niet lang meer duren, of ze zou hem dat on der de ogen brengen. Ik word waar schijnlijk een bemoeizuchtige oude tante, dacht ze verdrietig. Ik had me niet zo moeten instellen, op mijn kantoorbe staan, maar een eigen kennissenkring moeten opbouwen. Maar ze voelde nu eenmaal een heime lijke verering voor haar directeur en hem gelukkig te zien, was haar liefste wens. Ze zou weer heel tevreden iedere dag haar werk doen, als ze opnieuw dagelijks zijn vrolijke groet zou horen en hij haar voor kleine en grote zaken om raad vroeg. Bennickhoff bekeek zonder veel animo de verschillende gerechten op zijn bord. Vera was veel te stil, hij besloot tot een regelrechte aanval. „Vera, ik mis de laatste tijd je goede humeur", zei hij op ernstige toon. „Dat ik dan wederzijds", snibde Vera kribbig terug. Bennickhoff werd bleek. Een dergelijk antwoord had hij niet verwacht. Maar had ze geen gelijk? Hij piekerde uren en uren, steeds weer in een kringetje rond, altijd maar weer om het feit heen, dat de verstandhouding tussen hem en Iris niet zuiver was. Hij miste de ingelukkige greep uit honderden voorbeelden van het doordringen van Nederlandse geest, cultuur en intellect in de overzeese ge bieden. Vrijwel alle universiteiten in de emi gratielanden hebben één of meer Neder landse hoogleraren en lectoren benoemd. Bij de Australische organisatie voor Toe gepast Natuurwetenschappelijk Onder zoek (TNO) zijn 20 Nederlandse acade mici werkzaam, bij de landbouw-voor- lichtingsdienst in Rhodesia vormen 40 Nederlandse deskundigen 20% van de bezetting, bij het Nieuwzeelandse Minis terie van Openbare werken traden ca. 25 jonge Nederlandse civiel-ingenieurs in dienst en leverden daarmede een be langrijk deel van de staf, belast met wa terbouwkundige- en andere civiele wer ken in dat land. Honderden Nederlandse wetenschappe lijke werkers, geestelijken, musici, jour- nalitsen, sportlieden, succesvolle onder nemers en bedrijfsleiders nemen door hun functies en hun Nederlandse af komst een opvallende plaats in in het maatschappelijk leven der ontvangende landen. Zij allen presenteren ons Neder landse geestesmerk. i Dit Nieuwe Nederland Overzee is, na dat het koloniale tijdvak afgesloten werd, de samenvatting van de nieuwe moge lijkheden, welke voor de economische, culturele en geestelijke expansiekracht van ons volk in jonge, nog sterk groeien de gebieden overzee opengelegd zijn door de na-oorlogse emigratie van 350.000 Nederlanders. Hierop doelden wij toen wij in het vorige nummer schreven, dat van een geslaagde emigratiepolitiek gesproken mag worden, als daardoor de internatio nale positie van ons land en in het bij zonder de politieke, economische, cultu rele en geestelijke betrekkingen met be langrijke overzeese gebieden versterkt worden. H. (Overgenomen uit „Emigratie") handcremt FEESTCOMMISSIE OOSTEREND Naar wij vernemen zal er woensdag avond in het Gebouw van Chr. Belangen een algemene vergadering gehouden worden. Wat zullen de plannen worden? In grote lijnen zal het programma opge maakt worden, waarbij met groot genoe gen uitgekeken zal worden naar een goede belangstelling van de Oosterender bevolking VERENIGING TER VEREDELING VAN HET AMBACHT Examens 1960 Het Bestuur van de Vereniging ter Veredeling van het Ambacht brengt ter kennis van belanghebbenden dat, bij vol doende deelname, ook dit jaar de gele genheid zal worden gegeven tot het cn- der Rijkstoezicht afleggen van de exa mens ter verkrijging van de graden van „gezel" of „meester" in de onderstaande ambachten, en wel: In de week van 18-23 juli te Amsterdam: gezel en meester: plaat- en smidsbankwerken en vuurwer ken voor burgersmid constructiebankwerken en vuurwerken voor fabriekssmid; machinebankwerken metaaldraaien. alleen gezel: timmeren en stucadoren. Ook in andere plaatsen van ons land kan men aan examens deelnemen. De candidaten voor het examen „gezel" in de vakken timmeren, scheepsbeschie- ten, meubelmaken, metselen, stucadoren en steenhouwen moeten in 1960 ten min ste de leeftijd van 19, die voor het exa men „gezel" in de overige vakken ten minste de leeftijd van 22 jaar bereiken. De candidaten voor het meester-examen in de vakken timmeren, timmerman- bouwpatroon, meubelmaken, huisschil- deren, metselen en steenhouwen moeten dit jaar de leeftijd van 23 jaar bereiken, die voor het meester-examen in de ove rige vakken de leeftijd van 25 jaar. Candidaten voor een meester-examen moeten in het bezit zijn van het diploma gezel in hetzelfde ambacht; zij die in het bezit zijn van het vestigingsdiploma meubelmaker, smid of huisschilder kun nen zich voor het meester-examen laten inschrijven zonder eerst het gezel-exa men af te leggen. Voor de gezel- en meester-examens worden, behoudens het vorenstaande en het bepaalde in de programma's van eisen, geen vrijstellingen gegeven. De candidaten meester in het construc tiebankwerken, machinebankwerken, metaaldraaien en modelmaken zijn vrij gesteld van de practische proef. De diploma's „meester in het meubel maken", „meester in het smeden" en „meester in het huisschilderen" zijn door de Minister aangewezen als diploma van vakbekwaamheid, bedoeld in de Vesti gingswet Kleinbedrijf 1937. Bezitters van deze meesterdiploma's hebben derhalve het recht zich hierop te vestigen in de betrokken branche. Het diploma „meester-timmerman- bouwpatroon" geeft recht op vrijstelling van het vestigings-examen bouwpatroon '(aannemer), afgenomen door de Stichting Raad van Bestuur Bouwbedrijf. Het inschrijfgeld bedraagt 50, (vijftig gulden); storting van het in schrijfgeld moet tegelijk met de inzen ding van het inschrijfformulier plaats hebben op de postrekening 502529 van de Vereniging ter Veredeling van het Am bacht, Kerkstraat 363, Amsterdam-C. Het diploma wordt bij slagen kosteloos uitge reikt. Candidaten, die voor herhaling van onvoldoende vakken van een vorig exa men terugkomen, krijgen ƒ10,reductie op het examengeld, mits het herhalings examen niet langer dan één dag in beslag neemt. Eenmaal gestorte inschrijfgelden wor den niet dan bij zeer hoge uitzondering terugbetaald en dan nog slechts bij zeer geldige redenen, zoals plotseling opgeko men ziekte van de candidaat zelf, of overlijden van een naaste bloedverwant, waarvoor bewijzen moeten worden over gelegd; de alsdan gemaakte kosten voor aankoop van materialen e.d. worden in mindering gebracht. Aanmelding moet uiterlijk op 1 april plaats hebben Inschrijvingen, welke nó 1 april bin nenkomen en waarvan het inschrijfgeld op die datum niet op de girorekening van de V.V.A. is gestort, worden onherroepe lijk terzijde gelegd. Voor het verkrijgen van een kosthuis wende men zich: in Amsterdam, óf tot de Vereniging voor Vreemdelingenverkeer, Rokin 5, óf tot de Secretaris Examen commissie (deze heeft een beperkt aantal plaatsen in het jeugdhotel; bespreking moet vóór 1 mei plaats hebben). OPEN BRIEF Met excuus aan de schrijver van deze Open Brief herhalen wij het eerste ge deelte er van, daar ter zetterij enkele regels verkeerd waren geplaatst. Beste Jan, Toen ik, druk aan mijn werk in Am sterdam, vanmorgen door je werd opge beld heb ik geen ogenblik na moeten denken om te beseffen wie je eigenlijk was. In de goeie, ouwe tijd, dat ik nog trachtte een eerzaam schoolmeester te zijn en ik, zoals mij was geleerd, jou en andere kinderen trachtte op te voeden tot alle Christelijke en maatschappelijke deugden, waarover de Wet op het Lager Onderwijs het nóg steeds schijnt te heb ben, in die goeie, ouwe tijd stond ik tot jou in een iets nadere relatie dan tot de andere kinderen. Jij woonde namelijk in de Nieuwstraat bij de Binnenburg en ik woonde daar vlak bij. Eerst bij Jane Dros-Donker in de kruidenierswinkel en toen bij mijn vriend Piet de Graaf, die bode was op het Raadhuis. Comolete Babvderm-Set met Doktersbock an Complete Babyderm-Set met Doktersboek en voor navulling der Set: Poeder-Zalf-Olie-Zeep glans in haar ogen en aangezien zijn ge weten niet smetteloos was, durfde hij geen openlijk gesprek met haar aan. Wanneer hij zijn dubbelhartigheid tegen over Jane zou bekennen zou ze het hem beslist hoogst kwalijk nemen. Hij her innerde zich plotseling hoe vertrouwelijk hij vroeger zijn moeilijkheden met Vera besprak. Nu durfde hij zich ook tegen over Vera niet uitspreken Hij had nooit geweten dat het zo lastig was, om ergens in je binnenste een donkere plek te wil len verbergen. Tegenover zakelijke din gen stond je toch weer heel anders. Alles naar eigen hand te regelen, met veront- achtzaming van menselijke gevoelens, bleek een heel zware opgaaf te zijn. „Je hebt gelijk Vera", zei hij opeens met warme stem, en Vera keek blij ver rast op, omdat ze daarin de klank her kende waarnaar ze al zo'n tijd had ver langd. „Ik maak mij zorgen over mijn vrouw" ging hij verder. „Zij is zo anders, ik kan het niet goed onder woorden brengen, maar ik mis de sprankeling van geluk in haar ogen". „En verwondert u dat?" vroeg Vera. Hij keek haar verbaasd aan. „Natuur lijk verwondert me dat. Haar vurige wens, een kind te hebben, is vervuld. We hebben een heel lief kindje in huis en ze is er dan ook wel heel bezorgd over, maar de eigenlijke situatie is eerder er ger geworden, dan verbeterd. Nog steeds loopt ze rond, of haar een onvervuld ver langen pijnigt. Als ik naar haar wensen informeer, kijkt ze me verdrietig aan, net alsof ze me steeds iets verwijt. Vera'» stam was zacht, maar dringend, als ze Bennickhoff nogmaals vraagt, „Verwondert u dat?" „Voor de drommel, ja. Vanzelfsprekend wil iedere vrouw liever een kind van eigen vlees en bloed, maar als men nu jarenlang vergeefs wacht. Hij stokte even en zei dan langzaam. „En als er dan symptomen zijn, die er op wijzen, dat het een vergeefs hopen is, dan gaat men andere wegen zoeken. Ik dacht, dat ze er al enigszins mee verzoend was, om een kind te adopteren en dat ik aan haar ontstellend hoge eisen, betreffende het kind, bijzonder was tegemoet gekomen". „Toen gebeurde dat met Jane", zei Vera, met de nadruk op iedere letter greep. „En zij maakte daarmee de ge schiedenis rond". „Gebeurde met Jane", stamelde Wal ler. „Zeg Vera, wat weet jij eigenlijk van deze zaak?" „Wat iedere vrouw zou weten, die dit allemaal van dichtbij heeft meegemaakt". „Ja maar. Walter staarde verbijs terd de zaal in. Daar achtte niemand zich geremd door het ernstige gesprek dat hun directeur met zijn secretaresse voerde. Het was hun feest en dat de „groten" van de zaak hun problemen mee namen aan tafel, dat moesten zij voor zichzelf weten. Walter keek in de lachen de gezichten zonder ze eigenlijk te zien. Waar bleef nu zijn zekerheid, dat hij dit zaakje zo mooi voor elkaar had? Waar schuilde de fout? Op welk moment had hij gefaald, dat Vera hem dit zo duidelijk onder de ogen durfde te brengen. Hij keek van terzijde naar haar koel en vastberaden gezicht. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1960 | | pagina 4