Nieuw Nederland overzee
PUROL
„Zij kochten
mijn kind''
BABYDERM cüz ikxftgeschh&tten
Babyverzorging
Huid genezing
Het is moeilijk zich, hier in Nederland
thuis bij de haard precies voor te stellen,
wat zich in de immigratielanden ten gun
ste van ons land aan het voltrekken is.
Dit zou gemakkelijker gaan, als zich in
de laatste 10 jaren bijvoorbeeld ruim
110.000 Fransen in ons land gevestigd en
over alle provincies, tot in de kleinste
dorpjes toe, verspreid hadden. Als deze
Fransen actief waren gaan deelnemen
aan ons maatschappelijk leven, deels
eigen scholen en kerken hadden gesticht,
op feestdagen met hun folklore voor de
dag waren gekomen, duizenden Franse
ouders hun kinderen kwamen opzoeken,
Franse bladen in Nederland uitgegeven
werden en meer dan 5.000 der Franse
immigranten zich zelfstandig op boerde
rijen en in andere bedrijven gevestigd
hadden. Dit is niet gebeurd en kon niet
gebeuren, maar het omgekeerde is wel
geschied. In de hierboven genoemde lan
den heeft de Nederlandse emigrant zich
tussen de bevolking gemengd en hij is
daar dag in dag uit aanwezig en laat zich
gelden.
Minister de Quay, na een bezoek dit
najaar aan Canada, schreef voor het
december-nummer van „Nederland-
Canada" een artikel, waarin hij enkele
opvallende cijfers publiceerde. Hieruit
blijkt, welk een indrukwekkende econo
mische activiteit de Nederlandse emi
grant aan de dag legt.
Van 5.032 immigranten die zich in de
jaren 1950-1959 in Canada, al dan niet
voor gemeenschappelijke rekening met
partners, zelfstandig op een agrarisch be
drijf vestigden (zij vertegenwoordigden
29 nationaliteiten), waren 3.384 uit Ne
derland afkomstig. Gemiddeld werd, per
gekocht agrarisch bedrijf, een prijs be
taald van 42.700,waarvan ca.
13.900,contant.
Uit de vestigingsrapporten, welke fi
nanciële gegevens bevatten, laat zich glo
baal berekenen, dat voor 2.600 agrarische
bedrijven, die in Nederlandse handen
kwamen bij deze gemiddelde prijs ruim
110.000.000,betaald werd, waarvan
een derde van de prijs contant.
Van 3.257 immigranten, die zich buiten
de agrarische sector zelfstandig in zaken
vestigden en daartoe een bedrijf of be
drijfspand kochten, waren 759 van Ne
derlandse nationaliteit. Enkele uitzon
derlijke gevallen buiten beschouwing ge
laten, werd gemiddeld een prijs betaald
van ca. 55.750,waarvan 31.500,
contant.
Over de vestiging van 410 Nederlandse
immigranten-zakenlieden zijn financiële
gegevens beschikbaar. Zij betaalden bij
deze gemiddelde prijs gezamenlijk dus
ruim 22.500.000,waarvan bijna
14.000.000,contant. Verscheidene van
deze bedrijven hebben reeds een omvang
van betekenis verkregen, want gemid
deld hebben zij, afgezien van eigen man
kracht, vijf man personeel in dienst.
Deze nuchtere cijfers hebben slechts
betrekking op bekend geworden vestigin
gen in één land. Er is geen enkele reden
om aan te nemen, dat in Australië en in
de andere immigratielanden niet precies
dezelfde ontwikkeling plaats grijpt. Het
aantal vestigingen in niet-agrarische be
drijven is in die landen relatief hoger
dan in Canada.
Uit deze gegevens kunnen verschillen
de conclusies getrokken worden:
1. De 4.233 emigranten, die zich zelf
standig vestigden, bleken over een enor
me spaarcapaciteit te beschikken, daar de
bij emigratie plaatsvindende kapitaal
export bij de genoemde cijfers vergeleken
een te verwaarlozen factor is. Verder
laat de verhouding tussen koopprijs en
eerste betaling zien, vooral in de agra
rische sector, hoe hoog de kredietwaar
digheid van de immigrant aangeslagen
wordt in Canada.
2. Bovenstaande gegevens hebben be
trekking op ongeveer 10% van de naar
Canada geëmigreerde gezinnen, en wel
Hu id zuiverheid - Huidgezondheid
Puistjes verdrogen door Purol poeder
FEUILLETON:
door HANOL SPOOR.
44. Als dan de man op zijn manier een
oplossing zoekt en de gevolgen daarvan
in de armen van zijn eigen vrouw legt,
dan moet dat voor die vrouw een on
duldbare toestand zijn. Duizendmaal be
ter zouden zij een wildvreemd kind kun
nen adopteren. Maar ja.hij sprak van
toeval en het waren klaarblijkelijk toe
vallige omstandigheden, toen hij kans
zag, precies dat kind als een lang ver
wacht en gewenst kindje zijn vrouw aan
te bieden
De muziek speelde vrolijke en luchtige
melodieën. Luid gelach van de gasten
brak iedere keer even haar gedachten af.
Was zij nu eigenlijk wel de aangewezen
persoon, die zich hiermee moest inlaten?
Ze was, door het versturen van de ano
nieme brieven, ook al haar boekje te
buiten gegaan. Ze had iets opgevangen
over een breuk tussen Jane en haar man
en daar konden haar brieven mede de
oorzaak van zijn. Toch had dit niet in
haar bedoeling gelegen. Veeleer had ze
gemeend, dat Jane en haar kind daardoor
naar hun eigen woning gedwongen zou
den worden, zodat haar vriendschappe
lijke omgang met de Bennickhoff's ver
broken zou worden. Zij had dan geen
concurrentie meer te vrezen. Haar be
voorrechte positie liep geen gevaar meer,
op het gedeelte dat het snelst tot zelf
standige vestiging over kon gaan. Voor
gezinnen met geringere spaarmogelijk-
heden (vooral de gezinnen met kleine
kinderen) duurt het vestigingsproces
uiteraard langer. Verstrekte kredietver
lening, vooral in de niet-agrarische sec
tor, zou de interne krachtsontwikkling
van Nederland in de immigratielanden
kunnen verveelvoudigen
3. De enkele duizenden agrarische en
andere bedrijven in Nederlandse handen
vormen een uitgangsstelling. Zij zullen
ten volle in de economische ontwikke
ling van Canada delen. Sommige der
handels- en industriële ondernemingen
kunnen thans reeds tot de middelgrote
bedrijven gerekend worden. Het proces
van vestiging en uitbreiding gaat ge
stadig voort.
4. Het is met het oog op de Nederlandse
export van het grootste belang deze ont
wikkeling overzee op de voet te volgen
door uitbreiding van handel en transport,
als ook door vestiging van dochterbe
drijven van Nederlandse ondernemingen.
Dit laatste is in gang. In de jaren 1950-
1956 verdrievoudigde zich de export van
Nederland naar Canada, terwijl in de
laatste 10 jaren ongeveer 40 Nederlandse
ondernemingen (banken, handels-, ver-
voers-, industriële en mijnbedrijven) het
Canadese arbeidsveld betraden.
Wat de export betreft is die van voe
dingsmiddelen en andere typisch natio
nale produkten het nauwst met emigratie
verbonden. Het aandeel van drie emigra-
tielanden (Nederland, Italië, Duitsland)
tezamen in de Australische import van
deze produkten verdrievoudigde zich in
1950-1956, terwijl het aandeel van drie
niet-emigratielanden (België, Frankrijk
en Noorwegen) in deze import in diezelf
de periode tot de helft verminderde. Ita
lië en Duitsland verzesvoudigden hun
uitvoer in deze sector, terwijl Nederland
haar verviervoudigde.
Hoewel de Nederlandse cijfers fraai
lijken, bestaat er toch, in verband met
het relatief lage niveau van vestiging van
dochterondernemingen en van de handel,
helaas twijfel of Nederland, behalve op
vervoersgebied, in de immigratielanden
wel dezelfde activiteit aan de dag legt als
twee andere emigratielanden, Duitsland
en Italië.
Een onderzoek in Canada heeft uitge
wezen, dat de oorzaak van de relatief
achterblijvende ontwikkeling niet bij de
emigranten ligt. Deze willen gaarne Ne
derlandse produkten kopen en verkopen.
Hun oordeel luidt, dat de exportindus-
irieën en de handel deze belangrijke ge
bieden, ook wat de reclame en verpak
king betreft, verontachtzamen of er on
voldoende concurrerend optreden.
De Nederlandse emigrant vormt in vele
gevallen de deur in de toegangspoort tot
de binnenlandse markt van de immigra
tielanden.
Een Nederlandse bouwonderneming in
Australië, die thans belangrijke bouw
werken onder handen heeft, kwam dit
arbeidsterrein binnen om emigranten
huizen te bouwen.
Een Nederlandse verzekeringsmaat
schappij, die in Canada snel groeit, had
in het stedelijk district Hamilton in 1957
een omzet van 7.600.000,waarvan
80% voor rekening van Nederlandse
emigranten. Na een eerste houvast in
deze groep verkregen te hebben, kon de
activiteit in sterkere mate gericht wor
den op de eigenlijke Canadese markt. Het
verzekerd bedrag aan levensverzekerin
gen bij de in Canada werkzame Neder
landse verzekeringsmaatschappijen ver
dubbelde zich sedert 1956 en steeg tot
boven een half miljard guldens.
Ook de immigranten-zakenlieden die
de stoot hebben gegeven om het Neder
landse produkt op de Canadese toonban
ken te plaatsen, hebben hun uitgangs
punt gevonden in emigrantenkring, doch
nu in de tweede fase bewerken zij voor
namelijk de grotere en meer winstgeven
de Canadese markt. Door kapitaalsge
brek moesten aanvankelijk vrijwel on
overkomelijke moeilijkheden overwonnen
worden. Indien industrie en handel van
het vroegere vaderland in de moeilijkste
periode verstek laten gaan, omdat de be-
cm door Jane te worden ingenomen. Ze
meende dat dit gevaar nu wel bezworen
was, maar de oude toestand was toch
niet teruggekeerd. Benniokhoff was de
zelfde niet meer. De oorzaak liet zich wel
raden, ondanks het geheimzinnige waas,
dat over de geschiedenis hing. Dat Iris
zich zo ongerust maakte over het welzijn
van de baby, klopte wel niet helemaal
met haar theorie, maar misschien werd
het bijwonen van het feest haar te zwaar
en gebruikte ze deze aannemelijke ver
ontschuldiging, om zonder veel ophef of
storing te vertrekken. Hoe dan ook, noch
Bennickhoff, noch zijn vrouw waren diep
in hun hart gelukkig en dat was begon
nen na die fatale gebeurtenis met Jane.
„Wat zit je zwaar te broeden?" lachte
Bennickhoff.
Vera lachte zwakjes terug. „Het schijnt
een hobby van mij te zijn, om me druk
te maken over de problemen van ande
ren".
„Misschien, omdat je zelf een benij
denswaardig leven hebt", plaagde Ben
nickhoff. „Geen zorgen om huisgenoten,
een behoorlijk salaris, of was het een in
leiding om verhoging te vragen? Daarbij
nog een prachtig flatje, wat zou een mens
nog meer verlangen?"
Vera glimlachte een beetje zuur. Ze
kon zich indenken, dat men, bij een op
pervlakkige beschouwing haar leven
zonder zorgen vond. Maar als men één
fceer plotseling voor het gevaar heeft ge
staan, om door een indringster te worden
verjaagd en als dat je directeur, waar
voor je diep in je hart een warme ver
ering voelt, sindsdien zijn evenwicht
kwijt schijnt te zijn, kan men gerust van
ginnende zakenman nog „oninteressant"
is, hoe kan men dan verwachten, dat hij
later, als hij geslaagd is, over zal vloeien
van enthousiasme voor het Nederlandse
produkt?
Er was onlangs sprake van dat een
Nederlandse groep een belangrijk bedrag
beschikbaar zou stellen voor het geven
van vestigingskredieten aan emigranten.
Dat is de richting waarin een oplossing
ligt van het vraagstuk, op welke wijze de
economische krachten die de emigranten
in de toekomst zullen ontplooien, ten
gunste van Nederland kunnen blijven
werken.
Voor de ontwikkeling van scheep- en
luchtvaart naar de overzeese immigratie
gebieden was de na-oorlogse emigratie
baanbrekend. Wat het personenvervoer
betreft, was het mede de uit emigratie
gekweekte „goodwill", welke het moge
lijk maakte dat drie grote passagiers
schepen hun route van Indonesië naar
Australië en Nieuw-Zeeland konden ver
leggen. Het is de kwaliteit van onze
scheepvaart, welke deze kans tot een
succes van de eerste orde maakte. Het
emigrantenvervoer op deze schepen kan
tot een minimum worden teruggebracht,
omdat in enkele jaren het normale pas
sagiersvervoer vrijwel tenvolle op deze
schepen beslag heeft gelegd.
4000 Nederlanders op bezoek in
Canada
In 1959 hebben niet minder dan 4.000
Nederlanders een bezoek gebracht aan
Canada om geëmigreerde familieleden
of vrienden te bezoeken, 's Winters ko
men vele emigranten ons land nog eens
bezoeken. Ongeveer 5065% van het
lucht- en zeevervoer van en naar Canada
hangt samen met de emigratie.
Bijzonder duidelijke taal spreken de
K.L.M.-cijfers, welke ons ter beschikking
gesteld werden. Van het totaal aantal
naar Canada, Australië en Nieuw-Zee-
land vervoerde passagiers in 1952 waren
91% (dit is géén drukfout) emigranten.
Dit percentage daalde geleidelijk tot 35%
in 1958, in welke periode het aantal pas
sagiers zich echter bijna verdubbelde.
Het aantal vliegende emigranten is, zoals
blijkt uit deze gegevens, slechts weinig
verminderd, hoewel tegenover 48.000 in
1952 slechts 23.000 emigranten in 1958
cns land verlieten.
De emigratie heeft, hetzij over zee, het
zij door de lucht, hechte bruggen gelegd
naar de nieuwe landen overzee, welke
ter beschikking staan voor elk initiatief.
De jaarlijkse voortgang der emigratie
zorgt ervoor, dat deze bruggen niet ver
molmen. De mogelijkheden voor expan
sie van onze economische belangen in de
overzeese immigratiegebieden zijn, dank
zij de voorbewerking door 350.000 emi
granten als „goodwiir'-ambassadeurs,
groter dan in ons land tot nu toe beseft
wordt. De voorgeploegde aarde is rijp om
bezaaid te worden met Nederlands initia
tief.
Er zijn ook andere dan economische
en materiële aspecten.
In de pers van de ontvangende landen
wordt in nog steeds toenemende mate
ruimte besteed aan informatie over ons
land. Op alle gebied. Dank zij de voor
treffelijke buitenlandse voorlichtings
dienst, waarover wij beschikken, wordt
de honger aan kennis over ons land zo
goed mogelijk gestild, doch vaak schieten
handen en geldmiddelen tekort.
Hierdoor en door de directe contacten
met de emigranten ontwikkelt er zich een
weer verdergaande belangstelling voor
speciale onderwerpen. Van ondernemers-
en ook van vakverenigingszijde tracht
men het geheim te ontsluieren van de
Nederlandse arbeidsverhoudingen, welke
in menig opzicht als ideaal worden be
schouwd, van kerkelijke zijde onderzoekt
men onze methode van financiering van
het bijzonder onderwijs, en zo voort.
Meer dan 120 Nederlandse predikanten
en R.-K. geestelijken emigreerden mee
en brachten met hun emigranten verster
king aan het geestelijk leven der ont
vangende landen. De Nederlandse kerken
onderhouden thans een nauw contact
met die der emigratielanden.
Aan de Universiteit van Melbourne
studeren jaarlijks 80 Australische stu
denten de Nederlandse taal, die ook als
eindexamenvak is ingevoerd op de mid
delbare scholen in Nieuw-Zuid-Wales en
in Victoria. Dit is slechts één enkele
grote zorgen spreken. Als bovendien de
lange prettige gesprekken en de vertrou
welijke toon uitblijft, dan geeft dat alle
reden tot piekeren. Ze had door haar
jarenlange trouwe dienst zich een beetje
het recht toegeëigend, om het persoonlijk
leven van haar directeur ter harte te
nemen. Het viel niet mee, om zo machte
loos toe te zien, hoe hij zijn eigen levens
geluk verknoeide. Het kon beslist niet
lang meer duren, of ze zou hem dat on
der de ogen brengen. Ik word waar
schijnlijk een bemoeizuchtige oude tante,
dacht ze verdrietig. Ik had me niet zo
moeten instellen, op mijn kantoorbe
staan, maar een eigen kennissenkring
moeten opbouwen.
Maar ze voelde nu eenmaal een heime
lijke verering voor haar directeur en hem
gelukkig te zien, was haar liefste wens.
Ze zou weer heel tevreden iedere dag
haar werk doen, als ze opnieuw dagelijks
zijn vrolijke groet zou horen en hij haar
voor kleine en grote zaken om raad
vroeg.
Bennickhoff bekeek zonder veel animo
de verschillende gerechten op zijn bord.
Vera was veel te stil, hij besloot tot een
regelrechte aanval.
„Vera, ik mis de laatste tijd je goede
humeur", zei hij op ernstige toon.
„Dat ik dan wederzijds", snibde Vera
kribbig terug.
Bennickhoff werd bleek. Een dergelijk
antwoord had hij niet verwacht. Maar
had ze geen gelijk? Hij piekerde uren en
uren, steeds weer in een kringetje rond,
altijd maar weer om het feit heen, dat de
verstandhouding tussen hem en Iris niet
zuiver was. Hij miste de ingelukkige
greep uit honderden voorbeelden van
het doordringen van Nederlandse geest,
cultuur en intellect in de overzeese ge
bieden.
Vrijwel alle universiteiten in de emi
gratielanden hebben één of meer Neder
landse hoogleraren en lectoren benoemd.
Bij de Australische organisatie voor Toe
gepast Natuurwetenschappelijk Onder
zoek (TNO) zijn 20 Nederlandse acade
mici werkzaam, bij de landbouw-voor-
lichtingsdienst in Rhodesia vormen 40
Nederlandse deskundigen 20% van de
bezetting, bij het Nieuwzeelandse Minis
terie van Openbare werken traden ca.
25 jonge Nederlandse civiel-ingenieurs
in dienst en leverden daarmede een be
langrijk deel van de staf, belast met wa
terbouwkundige- en andere civiele wer
ken in dat land.
Honderden Nederlandse wetenschappe
lijke werkers, geestelijken, musici, jour-
nalitsen, sportlieden, succesvolle onder
nemers en bedrijfsleiders nemen door
hun functies en hun Nederlandse af
komst een opvallende plaats in in het
maatschappelijk leven der ontvangende
landen. Zij allen presenteren ons Neder
landse geestesmerk.
i
Dit Nieuwe Nederland Overzee is, na
dat het koloniale tijdvak afgesloten werd,
de samenvatting van de nieuwe moge
lijkheden, welke voor de economische,
culturele en geestelijke expansiekracht
van ons volk in jonge, nog sterk groeien
de gebieden overzee opengelegd zijn
door de na-oorlogse emigratie van
350.000 Nederlanders.
Hierop doelden wij toen wij in het
vorige nummer schreven, dat van een
geslaagde emigratiepolitiek gesproken
mag worden, als daardoor de internatio
nale positie van ons land en in het bij
zonder de politieke, economische, cultu
rele en geestelijke betrekkingen met be
langrijke overzeese gebieden versterkt
worden. H.
(Overgenomen uit „Emigratie")
handcremt
FEESTCOMMISSIE OOSTEREND
Naar wij vernemen zal er woensdag
avond in het Gebouw van Chr. Belangen
een algemene vergadering gehouden
worden. Wat zullen de plannen worden?
In grote lijnen zal het programma opge
maakt worden, waarbij met groot genoe
gen uitgekeken zal worden naar een
goede belangstelling van de Oosterender
bevolking
VERENIGING TER VEREDELING
VAN HET AMBACHT
Examens 1960
Het Bestuur van de Vereniging ter
Veredeling van het Ambacht brengt ter
kennis van belanghebbenden dat, bij vol
doende deelname, ook dit jaar de gele
genheid zal worden gegeven tot het cn-
der Rijkstoezicht afleggen van de exa
mens ter verkrijging van de graden van
„gezel" of „meester" in de onderstaande
ambachten, en wel:
In de week van 18-23 juli te Amsterdam:
gezel en meester:
plaat- en smidsbankwerken en vuurwer
ken voor burgersmid
constructiebankwerken en vuurwerken
voor fabriekssmid;
machinebankwerken
metaaldraaien.
alleen gezel:
timmeren en stucadoren.
Ook in andere plaatsen van ons land
kan men aan examens deelnemen.
De candidaten voor het examen „gezel"
in de vakken timmeren, scheepsbeschie-
ten, meubelmaken, metselen, stucadoren
en steenhouwen moeten in 1960 ten min
ste de leeftijd van 19, die voor het exa
men „gezel" in de overige vakken ten
minste de leeftijd van 22 jaar bereiken.
De candidaten voor het meester-examen
in de vakken timmeren, timmerman-
bouwpatroon, meubelmaken, huisschil-
deren, metselen en steenhouwen moeten
dit jaar de leeftijd van 23 jaar bereiken,
die voor het meester-examen in de ove
rige vakken de leeftijd van 25 jaar.
Candidaten voor een meester-examen
moeten in het bezit zijn van het diploma
gezel in hetzelfde ambacht; zij die in het
bezit zijn van het vestigingsdiploma
meubelmaker, smid of huisschilder kun
nen zich voor het meester-examen laten
inschrijven zonder eerst het gezel-exa
men af te leggen.
Voor de gezel- en meester-examens
worden, behoudens het vorenstaande en
het bepaalde in de programma's van
eisen, geen vrijstellingen gegeven.
De candidaten meester in het construc
tiebankwerken, machinebankwerken,
metaaldraaien en modelmaken zijn vrij
gesteld van de practische proef.
De diploma's „meester in het meubel
maken", „meester in het smeden" en
„meester in het huisschilderen" zijn door
de Minister aangewezen als diploma van
vakbekwaamheid, bedoeld in de Vesti
gingswet Kleinbedrijf 1937. Bezitters van
deze meesterdiploma's hebben derhalve
het recht zich hierop te vestigen in de
betrokken branche.
Het diploma „meester-timmerman-
bouwpatroon" geeft recht op vrijstelling
van het vestigings-examen bouwpatroon
'(aannemer), afgenomen door de Stichting
Raad van Bestuur Bouwbedrijf.
Het inschrijfgeld bedraagt 50,
(vijftig gulden); storting van het in
schrijfgeld moet tegelijk met de inzen
ding van het inschrijfformulier plaats
hebben op de postrekening 502529 van de
Vereniging ter Veredeling van het Am
bacht, Kerkstraat 363, Amsterdam-C. Het
diploma wordt bij slagen kosteloos uitge
reikt.
Candidaten, die voor herhaling van
onvoldoende vakken van een vorig exa
men terugkomen, krijgen ƒ10,reductie
op het examengeld, mits het herhalings
examen niet langer dan één dag in beslag
neemt.
Eenmaal gestorte inschrijfgelden wor
den niet dan bij zeer hoge uitzondering
terugbetaald en dan nog slechts bij zeer
geldige redenen, zoals plotseling opgeko
men ziekte van de candidaat zelf, of
overlijden van een naaste bloedverwant,
waarvoor bewijzen moeten worden over
gelegd; de alsdan gemaakte kosten voor
aankoop van materialen e.d. worden in
mindering gebracht.
Aanmelding moet uiterlijk op 1 april
plaats hebben
Inschrijvingen, welke nó 1 april bin
nenkomen en waarvan het inschrijfgeld
op die datum niet op de girorekening van
de V.V.A. is gestort, worden onherroepe
lijk terzijde gelegd.
Voor het verkrijgen van een kosthuis
wende men zich: in Amsterdam, óf tot de
Vereniging voor Vreemdelingenverkeer,
Rokin 5, óf tot de Secretaris Examen
commissie (deze heeft een beperkt aantal
plaatsen in het jeugdhotel; bespreking
moet vóór 1 mei plaats hebben).
OPEN BRIEF
Met excuus aan de schrijver van deze
Open Brief herhalen wij het eerste ge
deelte er van, daar ter zetterij enkele
regels verkeerd waren geplaatst.
Beste Jan,
Toen ik, druk aan mijn werk in Am
sterdam, vanmorgen door je werd opge
beld heb ik geen ogenblik na moeten
denken om te beseffen wie je eigenlijk
was. In de goeie, ouwe tijd, dat ik nog
trachtte een eerzaam schoolmeester te
zijn en ik, zoals mij was geleerd, jou en
andere kinderen trachtte op te voeden
tot alle Christelijke en maatschappelijke
deugden, waarover de Wet op het Lager
Onderwijs het nóg steeds schijnt te heb
ben, in die goeie, ouwe tijd stond ik tot
jou in een iets nadere relatie dan tot de
andere kinderen. Jij woonde namelijk in
de Nieuwstraat bij de Binnenburg en ik
woonde daar vlak bij. Eerst bij Jane
Dros-Donker in de kruidenierswinkel en
toen bij mijn vriend Piet de Graaf, die
bode was op het Raadhuis.
Comolete Babvderm-Set met Doktersbock an
Complete Babyderm-Set met Doktersboek en
voor navulling der Set: Poeder-Zalf-Olie-Zeep
glans in haar ogen en aangezien zijn ge
weten niet smetteloos was, durfde hij
geen openlijk gesprek met haar aan.
Wanneer hij zijn dubbelhartigheid tegen
over Jane zou bekennen zou ze het hem
beslist hoogst kwalijk nemen. Hij her
innerde zich plotseling hoe vertrouwelijk
hij vroeger zijn moeilijkheden met Vera
besprak. Nu durfde hij zich ook tegen
over Vera niet uitspreken Hij had nooit
geweten dat het zo lastig was, om ergens
in je binnenste een donkere plek te wil
len verbergen. Tegenover zakelijke din
gen stond je toch weer heel anders. Alles
naar eigen hand te regelen, met veront-
achtzaming van menselijke gevoelens,
bleek een heel zware opgaaf te zijn.
„Je hebt gelijk Vera", zei hij opeens
met warme stem, en Vera keek blij ver
rast op, omdat ze daarin de klank her
kende waarnaar ze al zo'n tijd had ver
langd.
„Ik maak mij zorgen over mijn vrouw"
ging hij verder. „Zij is zo anders, ik kan
het niet goed onder woorden brengen,
maar ik mis de sprankeling van geluk in
haar ogen".
„En verwondert u dat?" vroeg Vera.
Hij keek haar verbaasd aan. „Natuur
lijk verwondert me dat. Haar vurige
wens, een kind te hebben, is vervuld. We
hebben een heel lief kindje in huis en ze
is er dan ook wel heel bezorgd over,
maar de eigenlijke situatie is eerder er
ger geworden, dan verbeterd. Nog steeds
loopt ze rond, of haar een onvervuld ver
langen pijnigt. Als ik naar haar wensen
informeer, kijkt ze me verdrietig aan, net
alsof ze me steeds iets verwijt.
Vera'» stam was zacht, maar dringend,
als ze Bennickhoff nogmaals vraagt,
„Verwondert u dat?"
„Voor de drommel, ja. Vanzelfsprekend
wil iedere vrouw liever een kind van
eigen vlees en bloed, maar als men nu
jarenlang vergeefs wacht. Hij stokte
even en zei dan langzaam. „En als er
dan symptomen zijn, die er op wijzen,
dat het een vergeefs hopen is, dan gaat
men andere wegen zoeken. Ik dacht, dat
ze er al enigszins mee verzoend was, om
een kind te adopteren en dat ik aan haar
ontstellend hoge eisen, betreffende het
kind, bijzonder was tegemoet gekomen".
„Toen gebeurde dat met Jane", zei
Vera, met de nadruk op iedere letter
greep. „En zij maakte daarmee de ge
schiedenis rond".
„Gebeurde met Jane", stamelde Wal
ler. „Zeg Vera, wat weet jij eigenlijk van
deze zaak?"
„Wat iedere vrouw zou weten, die dit
allemaal van dichtbij heeft meegemaakt".
„Ja maar. Walter staarde verbijs
terd de zaal in. Daar achtte niemand zich
geremd door het ernstige gesprek dat
hun directeur met zijn secretaresse
voerde. Het was hun feest en dat de
„groten" van de zaak hun problemen mee
namen aan tafel, dat moesten zij voor
zichzelf weten. Walter keek in de lachen
de gezichten zonder ze eigenlijk te zien.
Waar bleef nu zijn zekerheid, dat hij dit
zaakje zo mooi voor elkaar had? Waar
schuilde de fout? Op welk moment had
hij gefaald, dat Vera hem dit zo duidelijk
onder de ogen durfde te brengen. Hij
keek van terzijde naar haar koel en
vastberaden gezicht.
(Wordt vervolgd)