Havermout
25
8 voor l.*
Albert Heijn
BISCÜÏTS^L29
85
GROTE ONTBIjTKOEK
APPELSTROOP
Erwten
4 rol"n Ja
LUST!
KOELING
To"-ÈtPAPÏÈÈ
A
SLAOUE
GROTE REPEN
maakt u het leven goedkoper!
Keetmeisje
in Europoort
passen is pasvorm kiezen!
Den Burg Ph. Vlessing Gravenstraat 15
DE GRAAF SCHOORL
BIJ ALBERT HEIJN
LIMONADE
SIROOP
Deze week als EXTRA
BEKER ^jlj
SNÉLKOKENDE
Slaolie
V..
ALS U WEL EENS VINDT DAT U TE TENGER BENT
kan dat vanaf morgen veranderen. Dan kunt u
zelf zien, in de paskamer-spiegel,
hoe een voorgevormde Walette beha uw
fguur ver-vol-maakt.
Wala strapless Torsolec met 3/4 voor
gevormde cups. Elegant bij avondmode.
Nylon met elastieken zijpanden. Cup
A-B-C 19.50
Walette Youthform beha. Voorge
vormde cups van satijn met kant over
trokken! Cup Aa en Bb 4.50 (In
geel 4.25)
Wala 3/4 cup beha van nylon. Voor
gevormde cups met broderie-gatnering.
Cup A-B-C 8.90 (Lang model vanaf
13.50)
Walette Signorina beha. Voorgevormd.
Cup A-B-C 7.95. (Lang model vanaf
12.90)
WALETTE is verkrijgbaar bij
Huishoudkoelkasten
Diepvriezers
Flessenkasten
l|scrème conservators v af 770,-
Bedrijfskasten
Onderhoud. Revisie, Verkoop
Waalderstraat 30—35
FAlXIILIEDR ukjferk
Uw adres: Drukkerij Texelse Courant
D I .[WEEK IN
fvvËÉK UIT
100 GRAM
DROOGKOKENDE
ZAK 500 GRAM
RIJST
25
GEBROKEN
ALBERT HEB"
appelstroop
GROEN WIKKEL-KWALITEITSKLASSE A
PER STUK VAN 49 VOOR
GRAM
MET WORTELEN
prima
LITER
BLIK
mmsz
GROTE
FLES
KWALITEITSGARANTIE
Wanneer u enig bij AH
gekocht artikel niet élke
cent waard acht die u er
voor betaalde, dan geeft
AH u het volle bedrag
prompt terug.
BUTTERSCOTCH
H.H. Adverteerders
Vroegtijdige inzending
van advertenties
Advertenties voor de courant van zaterdag die
nen uiterlijk DONDERDAGMIDDAG VIER UUR
in ons bezit te zijn.
Directie Texelse Courant
Zet tekening, foto of diploma
in een passende
Boekhandel LANGEVELD DE ROOIJn.v.
FEUILLETON:
door H.A.N.S.
14. Natuurlijk werden de verhalen
steeds geheimzinniger en zoals in de
avontuurlijke films gebeurde, was er ook
een vrouw in het spel. De geruchten
spraken steeds sterker tot de verbeelding
en werden zelfs als positieve waarheden
verkondigd. Enkele dagen gingen voor
bij, zonder dat de inbraak werd opgelost.
Terwijl Roel zijn werk weer aanving,
hoorde hij van een inbraak op het wes
telijk gedeelte van Rozenburg. Dat was
in de buurt waar Christa werkte. Een
vreemde onrust maakte zich van hem
meester. Hij was nog nauwelijks van zijn
verbazing bekomen, toen hij Christa in
zo'n mooie wagen zag rondtoeren, of hij
zag haar weer bij de feestelijke tewater
lating van het schip in een toiletje^ dat
weliswaar niet glinsterde van het goud,
maar dat toch duidelijk toonde, dat de
draagster nu niet bepaald in armoede
leefde, Hoe dat te combineren met het
eenvoudige, zo niet armoedige keet
meisje in de blauwe overall? Als je goed
nadaaht ontdekte je aan haar optreden
wel iets van een vroegere welvaart. Door
welke oorzaak zou ze dan bij dit een
voudige werk terecht zijn gekomen? Dat
ze uit zuivere menslievendheid dit keet-
werk deed, kon hij zich moeilijk inden
ken. Nu waren daar de raadselachtige
inbraken, precies in de omgeving waar
Christa werkte. Hij kon zichzelf wel in
het gezioht slaan om zijn kwade ver
moedens, maar wat was een natuurlijker
gevolgtrekking, dan dat Christa door be
paalde personen gedwongen werd dit
keetwerk te doen. Tegelijk moest ze de
omgeving verkennen en de inbrekers een
tip geven als de weg vrij was. Wat wist
hij eigenlijk van haar? Ze had hem al
dadelijk te handig geleken voor dit een
voudige werk als keetmeisje. Hij was zo
maar hals over ko<p verliefd geworden
en had haar in zijn hart gesloten en aan
vaard zoals ze was. Ze kon niet slecht
zijn, dat stond bij hem vast. Op de een
of andere manier had men macht over
haar. Zij was het waard uit de klauwen
van de misdadigers verlost te worden. Hij
zou haar meenemen naar zijn moeder en
daar moest ze dan maar vlug haar oude
leventje vergeten. Nog was hij niet in
staat haar een auto en kostbare kleding
te geven, maar de toekomst zag er heus
niet zo gek uit. Voorlopig zouden de
objecten zich uitbreiden en jarenlang
werk geven, met alle kansen op behoor
lijke promotie. Dit zou hij haar allemaal
vertellen en ze zou zeker een eenvoudig
leven met hem verkiezen boven dit avon
tuurlijk bestaan.
Na thuis een rusteloos weekend te heb
ben doorgebracht, zwierf hij weer aar
zelend om de keet heen. De aarzeling ont
stond niet alleen uit gebrek aan durf,
maar hij wist nog steeds met hoe hij zijn
voorstel moest inkleden zonder haar te
beledigen. Reeds nu wist hij, dat een blik
uit haar ondoorgrondelijke groene ogen
hem van de wijs zou brengen. Het voor
nemen haar zo vlug mogelijk uit dit mi
lieu te halen, deed hem zijn angst ver
geten en hij stapte de keet binnen.
Hier zag hij hetzelfde tafereeltje, dat
hem dag en nacht voor ogen zweefde.
Christa maakte handig toebereidselen
voor de koffie en Lucie zat zoet spelend
op en bank te wachten tot ze met de
koffie naar haar vader en de andere
mannen zouden gaan.
Bij de binnenkomst van Roel voelde
Christa ogenblikkelijk de warme kleur
in haar gezicht omhoog stijgen en ze
wendde zich schielijk af Roel voelde
daardoor zijn onzekerheid toenemen. Dit
kon hij moeilijk een hartelijke ontvangst
noemen.
„Graag koffie, Christa", zei hij beschei
den. Ze schonk, zonder iets te zeggen,
koffie voor hem in. De spanning die hem
beheerste sloeg op haar over. De koffie
in het kopje schommelde vervaarlijk naar
de rand, toen ze het voor hem neerzette.
In een opwelling greep hij haar hand.
„Ik moet je spreken", zei hij hees.
Christa hoorde het felle bonzen van
haar hart. Ze zag zijn verdrietige mond
en zijn opreohte oogopslag en het liefst
zou ze zich zonder woorden in zijn armen
hebben geworpen. Maar het kon niet
waar zijn, dat er bij beiden in zo weinige
dagen al echte liefde was ontvlamd. Nu
ze hem zo onverwacht terug zag, meende
ze zeker te zijn van haar eigen gevoelens,
maar bij hem zou het van voorbijgaande
aard zijn. Dat zou haar gemoed niet kun
nen verdragen. Liever hem nu helemaal
uit haar hart gerukt, dan na verschillen
de vernederingen.
Roel bleef haar hand vasthouden en op
antwoord wachten. Ze wrong zich niet
los, maar keek hem recht aan. „Je moet
niet proberen, om je ten koste van mij te
vermaken", trachtte ze met strakke stem
te zeggen, maar de woorden kwamen
trillend uit haar mond. Roel werd haar
zwakheid gewaar. Het vertederde hem en
cleed hem tegelijk zijn meerderheid ge
voelen. Nu had hij recht om haar te
beschermen. „Christa", zei hij, met grote
zachtheid in zijn stem. „Ik heb een ver
moeden dat je een dubbel leven leidt, is
dat zo?"
Aan zijn diep angstig, vragende blik
zag Christa dat hij iets anders bedoelde,
dan het werk dat zij op het ogenblik
deed. Ze knikte echter toestemmend. Ze
leidde immers een dubbel leven. Boeren
dochter en keetmeisje. Nieuwsgierig
wachtte ze af. Roel zuchtte. Ze maakte
het hem niet gemakkelijk en ze besefte
blijkbaar ook niet welk gevaarlijk werk
ze verricht had. Ook anderen zouden nu
de verdenking op haar kunnen laten val
len en dan was het te laat.
„Christa", begon hij weer. „Ik heb je
gezien in die mooie auto, dat weet je en
ik heb je vorige week gezien bij de te
waterlating van het grote schip". Hij zag
haar een beweging van verrassing ma
ken. „Ja", ging hij voorzichtig verder.
..Je was wel heel anders gekleed dan
hier. Kun je dat allemaal van je salaris
doen, dat je hier verdient?"
Ze hoorde het leed in zijn stem. maar
ze wilde er geen einde aan maken, om
dat ze genoot van de grote zorg en liefde,
die uit zijn ogen straalden. Haar hart
jubelde bij deze onverwachte ervaring,
maar nog durfde ze hem haar liefde niet
te bekennen. Uit angst dat haar ogen
haar zouden verraden, stond ze met afge
wend gezicht in deemoedige houding
voor hem. Op zijn vraag schudde ze ont
kennend met haar hoofd.
„Nee, dat alles gaat niet van mijn sa
laris", zei ze zacht.
Roel zag daarin zijn angstige vermoe
dens bevestigd.
„Oh Christa, ik vrees, dat men je din
gen laat doen, waarmee je liever niet te
maken hebt. Als ik het verkeerd heb
mag je me om mijn oren slaan".
De gedachten joegen razend snel door
Christa's hoofd, maar ze kon zijn toespe
lingen niet volgen. Er hing even een ge
laden stilte tussen hen.
„Zeg één woord", hernam Roel weei
zijn poging om Christa toegankelijk te
krijgen voor zijn goede bedoelingen. Ik
haal je hier vandaan en zal zorgen, dal
niemand je één haar op je hoofd zal I
krenken. Geef me het recht om voor je
op te komen en voor je te zorgen".
Op het gezicht van Christa spiegelde
zich grote verbazing af. Roel deed net of
ze in levensgevaar verkeerde. Zou hij
weten dat ze op de grote boerderij thuisl
hoorde en dat daar was ingebroken?'
Maar nee, dat zou hij wel duidelijker
taal spreken. Nu deed hij alsof ze dakloos
rondzwierf. Zijn bezorgdheid was echt,
daar viel niet aan te twijfelen, maar wat
bezielde hem toch? Welk voorval had
hem plotseling tot een openlijke liefdes
verklaring gebracht?
(Wordt vervolgd)
