Groen 7wa
in het harG
Texels jongste industrie in vol
bedrijf
Regen was zeer welkom
Bordenliorde
Model toeristische
wegwijzer in gebruik
„BIJSTAND 3
Een eervolle
vermelding waard!
ZATERDAG 11 JUNI 1960
TEXELSE
74e JAARGANG No. 7461
COURANT
Uitgave N.V. v.h. Langeveld de Rooij
Boek-, Kantoorboek- en Fotohandel
Handelsdrukkerij
Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11
Verschijnt woensdags en zaterdags
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. 2,25 p.
kwart 25 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm
Jonq leven dat qeen lang leven beschoren is. Honderden Pekinq eenden wor
den sinds kort op ons eiland gemest. In zeven weken is de kluif rijp voor de
braadpan.
SINDS ENKELE MAANDEN heeft
Texel er een nieuwe industrie bij. Laat
het dan geen gigantische strokartonfa
briek zijn, het is toch werkelijk een be
drijf waar even aandacht aan mag wor
den besteed.
Hier en daar treft men op het eiland
de zgn. mesthokken aan met witte Peking
eenden. Het is een bijzonder soort, deze
witte kwaker. Minder vlot dan de col
lega's in de vijver van plan Zuid. En dit
is waarschijnlijk een van de redenen, dat
deze eenden zeer vlug slachtrijp zijn.
De dieren worden op ons eiland aange
voerd door een firma van de vaste wal;
voor distributie zorgt de heer Van der
Ban te De Koog.
Er zijn nu ongeveer vijftien bedrijven,
over het gehele eiland verspreid, die met
deze mesterij zijn begonnen. Grote en
kleine bedrijven.
De jonge eenden, die hierbij worden
afgebeeld, trof onze fotograaf in het
Noorden bij de heer Rozendaal. De kip-
penhouderij was de laatste tijd minder
gunstig, zodat men ook hier is overge
schakeld op de eenden.
De coöperaties P.T.V., L.T.B. en C.A.V.
hebben voor het verkrijgen van deze
nieuwe industrie hun steentje bijge
dragen.
Texel is voor deze fokkerij bijzonder
geschikt. Het eiland staat bekend als een
droge streek en dat is voor deze „indus
trie" zeer goed. Hierdoor heeft de fokker
minder te strooien en er is ook minder
gevaar voor besmetting.
Oudeschild vergeten plaats?
Vele Oudeschilders hebben de laatste
jaren geopperd, dat, als straks de boot
een andere haven zal kiezen, het dorp
een verlaten oord zal worden. Misschien
is dit waar, misschien niet
Sinds 25 maart is er meer leven in het
dorp gekomen. Aan de voet van de oude
molen is een nieuw bedrijf geopend. Een
bedrijf, dat zeker perspectief heeft. Op
genoemde datum werden de eerste een
den naar de slachterij gevoerd. Zeven
weken geleden waren ze op het eiland
gekomen als kleine waggelaars. De mes
ter heeft ze in recordtijd opgefokt tot
een produkt, van grootte geschikt voor
de braadpan.
In een kleine ruimte bij de molen zijn
wat machineriën geplaatst; er wordt zeer
veel water gebruikt.
De eenden worden er niet geslacht,
maar alleen van veren ontdaan Na hun
dood gaan ze in de broeiketel en komen
daarna in de plukmachine terecht. De
veren komen keurig onder het apparaat
en de geplukte eenden op een bord voor
de machine. De volgende behandeling
vindt plaats in een bad in een ketel met
was. De was dient voor de laatste ont
haring.
Uit dit warme wasbad worden ze
gekoeld. Dit gebeurt ook weer in een
enorm waterbad. Als het dier dan wer
kelijk helemaal schoon is (aan de buiten
kant) en volkomen koud is, gaan ze naar
de pakkerij. Een imponerend gezicht hoe
deze dieren in de plastic zakken werden
gewerkt!
Ongeveer 2000 per week worden er
aangevoerd te Oudeschild en verwerkt.
Als het product schoon is, wordt het
voorgesorteerd op gewicht. De dieren
hebben een gewicht van 23 - 25 ons per
stuk. Dus een behoorlijke kluif.
Ingepakt in keurige kisten gaan ze
eerst naar de Ijsfabriek op de Schilder-
De laatste hand op het eiland wordt
verricht. In houten kistjes worden de
eenden per zes stuks verpakt. In alle
stilte en alle vroegte gaan ze naar de
vaste wal om daarna de grens te pas-
De heer J. Hotting bij zijn scheer
apparaat". De dieren worden enkele
minuten in de ontharingsketel rondqe-
draaid en schoon zijn ze
weg. Als de partij dan groot genoeg is,
gaan ze per VTB naar de eigenaar, de
Firma Dubbeld in Oostzaan. En dan.
Veel Hollanders zijn op dit wild niet
erg gek. De Hollander consumeert liever
een ander stukje wild. De meeste dieren
gaan naar Duitsland. De zakken die wij
zagen waren voorzien van een Duits
opschrift: DC- Goldmarke - Frümas
ente - Importiert aus Holland. Maar het
is beslist de moeite waard eens een
eendje van eigen bodem te proberen. De
smaak is prima!
Het Texelse product gaat dus ver de
grens over. Een goed teken voor een
plaats als Oudeschild. Straks zullen de
zaken waarschijnlijk worden uitgebreid
De produktie neemt toe.
De heer J. Hotting, de chef van dit
jonge bedrijf, heeft met enkele Texelse
arbeiders, handen vol werk. Woensdag
morgen waren er voor half negen 's mor
gens reeds 150 dieren verwerkt. Met de
eerste boot waren ze afgeleverd, omdat
het dier zo koel mogelijk vervoerd moet
worden.
Heel wat dieren zijn de plas reeds
overgebracht en deze jonge industrie zal
ongetwijfeld zaken blijven doen. Mis
schien dat Oudeschild hierdoor in de
toekomst mee zal kunnen blijven
praten
Oosterendeens een oase
Van gemoed'lijkheid en rust
Waar om elf uur de lantarens
Steevast werden uitgeblust,
Waar de post ook „pliesieqent" was.
En ik weet niet wat al meer,
Krijgt nu eerdaags ook te maken
Met de borden voor 't verkeer.
Een bordje zus, een bordje zo,
Een bordje hi, een bordje ho,
Een rooie, witte, blauwe,
Je moet ze maar onthou-en.
Ach wie dacht er ooit aan regels,
t Regelde zichzélf altijd,
Je kon tóch niet hard de hoek om
Bij Piet Dros en bij Jan Dijt.
En wanneer je wou parkeren.
Wel dan reed je aan de kant
En liet daar je brikkie wachten.
Maar dat is nu anders, want!:
Een bordje zus, een bordje zo,
Een bordje hi, een bordje ho,
Een rooie, witte, blauwe,
Je moet ze maar onthou-en.
Wie durft er nu nog beweren
Dat d'Oostrenders zijn verdeeld?
Straks qaat alles in één richting.
Net naar hogerhand beveelt.
Ja, de bordjes zijn verhanqen,
Schotjesqeest is lanq voorbij,
Nu komen de bordverschillen,
Daarom, broeders, zin gen wij:
Een bordje zus, een bordje zo,
Een bordje hi, een bordje ho,
Een rooie, v/itte, blauwe,
Je moet ze maar onthou-en.
Huib de Rijmelaar
RIJWIELSTALLING EN
AUTOPARKEERPLAATS VERPACHT
Burgemeester en Wethouders hebben
de rijwielstalling en parkeerplaats aan
het Westerslag voor het jaar 1960 ver
pacht aan de Utrechtse Studenten. Dezer
dagen zal de stalling door gemeente
werken in orde worden gemaakt.
MGR. J. P. HUIBERS VRAAGT
ONTSLAG
Haarlems bisschop, Mgr. J. P. Huibers,
ook op ons eiland zeer bekend, heeft, met
het oog o.p zijn hoge leeftijd (84 jaar) aan
Paus Johannes met ingang van 27 juni
a.s. ontslag gevraagd. Mgr. dr. J. A. E.
van Dodewaard zal hem opvolgen. Deze
werd bijna twee jaar geleden door de
Paus benoemd tot coadjutor met recht
van opvolging.
Mgr. Dodewaard opende vorig jaar de
jeugdherberg van de KVC op ons eiland.
AANVULLING BOOTDIENSTEN
De N.V. TESO heeft een aanmerkelijke
uitbreiding aangebracht in de dienst
Texel-Den Helder v.v. Vanaf 15 juni
worden er drie diénsten ingelegd. Dit is
mogelijk door ingebruikname van de
„Koningin Wilhelmina". Zie voor juiste
tijden de advertentie in dit nummer.
„GEZELLIGHEID KENT GEEN TIJD"
De Vereniging voor Vrienden van het
Paard organiseert op zondag 26 juni een
„Gezelligheidsrit". De start vindt om
plm. 10.30 uur plaats te De Waal in de
Dorpsstraat. Daarna gaat het richting
Den Burg, via Den Hoorn naar de Den
nen. In hotel Bos en Duin wordt de koffie
gebruikt. Na deze pauze gaat de stoet
verder naar De Koog.
Aan deze stoet gaan vooraf „De
Waddenruiters". Daarachter de paard en
wagens met deelnemers.
Leden van genoemde vereniging, die
niet zelf kunnen inspannen, zijn wel in
de gelegenheid de rit mee te maken. Ook
belangstellenden kunnen zich opgeven bij
mevr. Keesom-Karsten, Molenstraat, of
maandag 13 juni in hotel Texel. Aan deze
rit zijn enkele attracties verbonden. Het
belooft een fleurig geheel te worden.
SPORTUITWISSELING NAAR
WIERINGEN
Het was een totale misrekening, dat
woensdag de krant niet verscheen. Het
was de bedoeling geweest daarin het
e.e.a. te vermelden.
Inmiddels zal toch een ieder wel weten,
dat we om 2 uur van Oudeschild ver
trekken met de „Voorwaarts". Om half
twee zullen voor de liefhebbers bussen
gereed staan bij het postkantoor. Dit
busvervoer is voor eigen rekening.
In de uitgereikte programma's kunnen
we zien hoe laat en waar we moeten
spelen.
Het senioren voetbalteam is ongewij
zigd gebleven op de linksback na, die
moest worden vervangen. Hier zullen we
L. van Tongelen actief zien.
De juniorenopstelling is: doel: F. Plan-
tinga (SVT); achter: Fr. Roodlip (SVO)
en W. Voorthuizen (SVC); midden: P.
Roeper (SVT), G. Duinker (ZDH) en H.
van Sambeek (TB); voor: C. Maas (TB),
R. P. Keijser (SVT), N. Bakker (SVC), H.
Stiggelbout (SVT) en A. de Veij (SVT).
Met een beetje goed weer kunnen we
weer op een sportief en gezellig weekend
rekenen.
Terwijl Uw „landbouwredacteur" dit
artikeltje schrijft het is donderdag
morgen vroeg klettert de regen nog op
de ruiten. Berichten omtrent de hoeveel
heid regen, die op ons eiland gevallen is,
heeft hij nog niet gehoord. Het ziet er
echter naar uit, dat het deze keer niet bij
een paar millimeter is gebleven, maar
c'at het een hoeveelheid is, waar de ge
wassen in ieder geval weer enkele dagen
mee toe kunnen.
„Regen was zeer welkom" plaatste ik
boven dit berichtje. Naar ik meen te mo
gen aannemen geldt dit opschrift in ieder
geval voor verreweg het grootste ge
deelte van de landbouwende bevolking
van ons eiland. In de ogen, waarmede
woensdagmiddag de dreigende lucht,
waaruit de druppels nog maar erg spaar-
zamelijk vielen, werden bekeken, kon
je lezen, dat veel boeren de regen wel uit
Gp de kruising Pontweg-verbindings-
weg Gasthuisstraat (Den Burg) heeft de
V.V.V.-Texel een model geplaatst van het
bord dat wellicht op korte termijn ge
bruikt zal worden om een einde te maken
aan de bordenperikelen op het eiland.
Het bord is bedoeld als model van een
uniforme toeristische bewegwijzering, die
in het seizoen dienst zal doen om de gas
ten snel naar hun verblijfsadres te leiden.
Het tjians geëxposeerde model heeft de
principiële instemming van Provinciale
Waterstaat te Haarlem, de instantie die
het laatste woord heeft over het al-of-
niet verschijnen van de borden.
De geschiedenis is bekend: veelal ille
gaal verschijnen links en rechts op het
eiland langs de wegen en in het veld
borden, die weliswaar de gasten tot steun
zijn, maar door hun veelsoortigheid ern
stige schade berokkenen aan het land
schap. Derhalve streeft de V.V.V. ernaar
te voorkomen, dat Provinciale Waterstaat
opdracht geeft de borden te doen verwij
deren, hetgeen stellig zal gaan gebeuren
als er niet naar iets anders gestreefd
wordt.
Het model heeft thans een plaats ge
kregen; de betrokkenen kunnen dus zien
op welke wijze de V.V.V. meent een
oplossing voor de bordenwee te hebben
gevonden.
Zodra gemeentebestuur en provinciale
waterstaat hun officiële goedkeuring aan
het ontwerp hebben gehecht, kan de
V.V.V. in nader overleg met de exploi
tanten treden om te komen tot verwer
kelijking van het beoogde doel.
BEJAARDEN DEN HOORN
Op 14 juli wordt in De Cocksdorp, ter
gelegenheid van het 125-jarig bestaan
van Polder Eierland een groot feest ge
organiseerd voor de bejaarden van heel
Texel.
Bejaarden van Den Hoorn, P.H. Polder
en de Westen, die mee willen, gelieven
zich spoedig op te geven, uiterlijk 13 juni,
bij mevr. Beumkes-Haasnoot, Den Hoorn
68, tel. 218. De tocht is geheel gratis.
(om Bejaarden- en leugdzorg)
Van 4 juni - 16 juli 1960 wordt in ons
land een grote nationale loterij gehouden
ten gunste van „Het Koningin Juliana
i Fonds" en „Het Prins Bernhard Fonds".
De opbrengst van deze grote geldinzame
ling wordt onder meer aangewend ten
behoeve van de Bejaardenzorg en
Jeugdzorg.
Loten a ƒ1,per stuk in 5 kleuren
zijn op duizenden verkoopadressen ver
krijgbaar.
250.000,— aan belastingvrije prijzen,
waaronder 5 woonhuizen a 25.000,
per stuk zijn in de aktie opgenomen.
Door middel van een speciale radio
uitzending zullen reeds dato 16 juli
hoofdprijzen bekend worden gemaakt.
Mocht men door welke omstandigheden
ook, geen loten op verkoopadressen kun
nen kopen, dan kan men gebruik maken
van postrekening nr. 5 ten name van
Bijstand - Rotterdam.
de lucht hadden willen „trekken". Was
daar nu reden voor? Zag het er werkelijk
al weer zo somber uit?
In de eerste plaats dit. Het blijkt dit
jaar duidelijk, dat de schrik van de droge
zomer 1959 er nog goed in zit. Toen het
voorjaar 1960 al direct droog inzette, heb
je telkens horen verkondigen, dat het
„drama" van 1959 zich wel eens zou
kunnen herhalen. Ja, men was zelfs ge
neigd de toestand nog ernstiger te be
kijken. We zaten immers nog met de
ongunstige gevolgen van de droge zomer
1959. Het grasland, dat het meest geleden
had, was nog steeds niet goed op dreef.
De winter en het voorjaar van 1960 had
den weinig regen gegeven en de zomer
begon met een veel te lage grondwater
stand. Bovendien was er ten opzichte van
de vorige zomer het nadeel, dat alle
voorraden hooi practisch verdwenen wa
ren. Ja, er was inderdaad reden om wat
ongerust te zijri.
Gelukkig bracht de maand mei ons tot
twee maal toe een flinke bui. En dit had
tot gevolg, dat de bouwlandgewassen
flink aan de groei kwamen en het gras
land op de betere gronden er tot Pink
steren toe goed voor stond. Het grasland
op de droogtegevoelige zandgrond is tij
dens de buien in mei wel „groen" ge
worden, maar tot een werkelijk goede
groei kwam het niet. Een veehouder, die
zich daarover wat verwonderde vroeg
ons eens te komen kijken. Dit grasland
moest volgens hem zeker aan een of
andere voedingsstof gebrek hebben. Een
onderzoek bewees ons, dat dit inderdaad
het geval was. Dit „gebrek" kon jam-
mergenoeg niet met de kunstmestzak
worden verholpen. Het bleek ons n.l. dat
de grond tot een diepte van 40 cm. zo
droog was, dat we ze niet in de grond
boor konden houden. Het is niet te ver
wachten en mogelijk ook niet te hopen,
dat er in de eerste maanden zo veel regen
komt, dat deze grond doorweekt raakt.
In het begin sprak ik nl. van verreweg
het grootste deel van de landbouwende
bevolking. En dit niet zonder reden.
Want terwijl veel boeren woensdag met
de vrees liepen, dat de regen onze deur
weer voorbij zou gaan, sprak ik ook een
veehouder, die de regen wel aan zijn
buurman gunde. Hij was zo gelukkig, dat
er acht bunder hooi tegen de grond lag.
En in die omstandigheden kan je nu hele
maal geen regen gebruiken.
En ik stel me voor, dat er hier of daar
op ons eiland ook nog wel een landbou
wer zal geweest zijn, die de regen ook
wel door had willen loodsen. Zijn bieten
waren immers nog niet „schoon". Zo ziet
U, dat het niet alleen de belangen van
boeren en „badgasten" zijn, die telkens
weer botsen, maar dat zelfs onder de
landbouwers niet altijd overeenstemming
is omtrent de begeerde weersomstandig
heden.
Maar intussen durf ik het aan nog eens
te herhalen: Regen was zeer welkom. In
één van de volgende nummers van onze
„Texelaar" hoop ik U iets te vertellen
over de stand van de gewassen op ons
eiland, waarbij ik ook bijzonder wil wij
zen op de gediepploegde percelen.
C. v. Gr.
MOOIE ZWEMGELEGENHEID
AAN DE „HORNT" BIJ OUDESCHILD
Tijdens de mooie pinksterdagen is er
druk gebaad en gezwommen aan de
Oosterender dijk aan de „Hornt". Veel
Oudeschilders en „Burgers" maken hier
van gebruik. Het is erg jammer, dat hier
geen trap ligt om naar beneden te ko
men. Dat zou het genot om te baden en
te zwemmen op dat ongevaarlijke plekje
nog heel wat groter maken. Zouden de
Gemeenschappelijke Polders hier niet
eens wat aan kunnen doen. Talloze vaste
bezoekers zouden er erg dankbaar voor
zijn.
Oosterend Dinsdag j.l. geraakte de
4-jarige Maatje Vlaming, van „Utopia",
't Noorden, bij de sluizen van de Molen
te water. Niemand zag het gebeuren,
maar door de plons werd de heer Ger
hard Schattscheider (met vakantie op
Texel en logerend aan De Koog) op
merkzaam gemaakt en zag even nadien
de kleine boven komen. Deze vakantie
ganger aarzelde geen moment en sprong
gekleed te water en bracht de kleine
Maatje gelukkig op tijd weer op het
droge. Een 14-jarig familielid van de
heer Schattscheider zag dat de redder bij
de duik zijn portefeuille verloor en
sprong vervolgens te water om dit kost
bare stuk van de ondergang te redden,
temeer, omdat zij de identiteitspapieren
etc. van de gehele familie bevatte.
Bij de heer A. Kiewiet werd de redder
van droge kleren voorzien, alwaar ook de
inmiddels gearriveerde vader en moeder
van Maatje hun welgemeende dank
brachten voor deze redding. Voor de heer
Schattscheider, die het diploma reddend
zwemmen bezit, was het de eerste maal
dat hij hiervan profijt kon trekken.