Havermout 78 APPELSTROOP 49 MacQueen Theezakjes m Elektriciteitsopwekking in de molen te Oudeschild Deerhound, een zeldzaam ras M SPINAZIE LITERBLIK 49 ONTBIJTKOEK.?u"k 39 Keetmeisje in Europoort l Alléén deze week Ter kennismaking Prima SLAOLIE GROTE FLES 89 maakt u het leven goedkoper! L SNELKOKEND PAK500GRAMI PER BEKER handig trekt beter af «een 'astig theeblaadjes VOOR Met een door K. SPECIALE theezakjes schenkt u PRIJS 80 i 100 koppen thee, dus **A evenveel als met een pakje thee KWALITEITSGARANTIE Wanneer u een bij AH gekocht artikel niet èlkc cent waard acht die u cr voor betaalde dan wordt u door Albert Heijn het volle bedrag vergoed. Albert Heijn zt Ui Di In „Molennieuws", orgaan van de ver eniging „De Hollandse Molen" en de Stichting Elektriciteitsopwekking door windmolens, lezen wij het volgende: Einde maart waren alle financiële re gelingen getroffen voor de uitrusting van „De Traanroeier" met een automa tische opwekinrichting voor elektriciteit, welke in continu dag- en nachtbedrijf stroom zal leveren in het net van de Texelsche Electriciteits Maatschappij. Hierbij zullen verschillende nieuwe prin cipes worden toegepast. In de eerste plaats zal het opwekaggregaat op de bejtane grond worden geplaatst ter be perking van de belastingtrillingen op het houten achtkant van de molen. Dit aggre gaat zal aangedreven worden vanaf bo- venwiel en bonkelaar door middel van een lange stalen koningsbuisspil ter lengte van plm. 10 meter, voorzien van een spoorwiel, dat op zijn beurt via een rondsel met slipveiligheidskoppeling een vertikaleas van circa 5,5 meter lang aan drijft. Deze laatste as zal uitgerust wor den met een grote snaarschijf, die door middel van een snellopende snaarover brenging met pulley en vrijloopkoppe- ling, de vertikaal opgestelde opwekgene rator zal doen draaien In de tweede plaats wordt overwogen om een betere windbenutting ook van zwakkere winden te verkrijgen door toe passing van een z.g. 2-toerengenerator, die bij zwakke wind 750 omw./min. maakt en bij sterkere wind wordt omge schakeld op 1000 omw./min. met behulp van speciale magneetschakelaars en relais. In de derde plaats zal het wieksysteem worden uitgevoerd met de reeds bekende aluminium jalouziekleppen, welke nu zo danig zullen worden opgehangen, dat zij in gesloten toestand aan de molenzijde een gladde aansluiting op de stroomlijn- neus van de roede doen ontstaan. Voorts zullen op elke roede vleugelremkleppen worden aangebracht vóór de stroomlijn- neus, waarmede zij een z.g. regelbare spleetwiek zullen vormen. Zoals bekend levert een dergelijke spleetwiek bij lage windsnelheid en laag toerental een belangrijk hoger koppel dan een wiek met normale stroomlijn- neus, hetgeen uit de ervaringen met het fokwieksysteem van Ir Fauël overtuigend is gebleken Door toepassing van het hierboven beschreven regelbare spleet- wieksysteem kan worden bereikt, dat het aanloopkoppel en. ook het rendement van dit systeem bij zwakke winden wordt vergroot, terwijl voorts bij stormachtige wind de vleugelremkleppen door de winddruk op de jalouziekleppen met behulp van een speciaal tuimelaarstelsel met tuimelveren in remstand worden getrokken. Met de voorbereidende werkzaamhe den voor de uitvoering van het project zal waarschijnlijk in september een aan vang worden gemaakt. O. S. O., DE MOK ORGANISEERT BAL Ten behoeve van de vaste bemanning, adspirant reserve-officieren en Kader- scholen organiseert O. S. O., De Mok, morgenavond een bal in „De Oranje boom". De muziek wordt verzorgd door het ABC-kwartet. Liefhebbers en ,,-Sters", want daar gaat het om, kunnen een toegangsbewijs halen bij de V.V.V.-Den Burg en De Koog CANADA VRAAGT TUINDERS, LANDBOUWERS EN KWEKERS De heer M. Krens, directeur van de Kath. Emigratiestichting, keerde terug van een studiereis in Canada. Tijdens deze reis werden door hem vele Neder landse emigranten bezocht en legde de heer Krens van kust naar kust een af stand van 6000 kilometer af. De Canadese Katholieke Emigratie organisatie had tijdens de besprekingen met de heer Krens een bijzondere aan dacht gevraagd voor de mogelijkheden van landbouwers, fruit- en groentetelers, boomkwekers, metselaars, pianostemmers en metaalbewerkers. De Canadese Katho lieke Emigratieorganisatie is in staat, na kennisneming van de uitvoerige gegevens deze beroepen te plaatsen en van huis vesting te voorzien. De gegadigden kun nen zich wenden tot de Kath. Emigratie- stichting, Nieuwe Parklaan 105, Den Haag. Lappie Knijn en het verdwenen standbeeld 23. „Maar", begon de slager. „Dat is het beeld....", zei de notaris, „Niet!" vulde de melkboer aan. De smid kuchte alleen maar. De burgemeester zuchtte en keek de heren der gemeenteraad aan. „Heren", zei hij toen tot de drie vrienden. „Het spijt me U te moeten meedelen, dat dit niet het gezochte beeld is". Lappie haalde de schouders op. Jonas keek eens naar Klop, die mistroostig zijn hoofd schudde. „Nou, dan gaan we maar weer", zei Lappie vastberaden en hij wilde het beeld van het tafeltje pakken. Jonas gritste het voor hem weg. „Veel te zwaar voor jou", en het drietal maakte aan stalten om te vertrekken. „Heren, luis tert U even naar mij?" De burgemeester liep naar Jonas toe en pakte het beeld vast. „Niet aankomen!" zei Jonas snibbig. „Daar heb ik veel gevaren voor getrot seerd, ik zou niet graag willen, dat het stuk viel...." De burgemeester greep wanhopig in zijn spaarzame kuif. „Heren, misschien. Hier nogmaals een oproep aan hen die als zogenaamd „slaperslid" bij de V.V.V. geregistreerd willen worden. Inschrijving in het register vindt plaats tegen contan te betaling van 5, Bovendien vragen wij de reeds gere gistreerde slapersleden, die al betaald hebben, ons nog even opgave te doen van de beschikbare kamers en de verdeling der bedden. Een goed overzicht daarvan maakt het in de topweken gemakkelijker onze gas ten snel onder te brengen. Zo is het deze keer een korte rubrii Wij hebben echter de indruk, gezien h aantal gasten, dat reeds op Texel v* blijft, dat onze leden evenals wij weinig tijd meer hebben voor lezen, la staan voor het schrijven van uitvoeri rubrieken. Wij willen hier onze leden nog even attent maken op een stuk in blad over de natuurbescherming. Er zij weer ergerlijke voorbeelden van vand, lisme voorgekomen. Wilt U Uw gaste op dit artikel attent maken. Er verschi nen losse overdrukken van, die U evei tueel onder Uw gasten kunt verspreide Gaarne in deze Uw medewerking, opd; ons eiland niet teloor gaat aan wandade van hen, die in de natuur allee l maar een mogelijkheid zien oi \J hun vernielzucht bot te vieren. V.V.V.-Texel De heer en mevrouw Horst, De Koog, hebben sinds kort een Deerhound. „Wen- da" is 77 centimeter hoog. Deze nieuwe ling op ons eiland is ruim een jaar oud, vorig jaar uit een nest van zeven, ge boren in Nederland. Vooral dat „Wenda" in Nederland ge boren is, kan als bijzonderheid worden vermeld. Het was het eerste nest sinds dertig jaar in ons land. Vader en Moeder zijn in Engeland gekocht en beide zijn definitief kampioen. Met drie jaar is dit beest volwassen, zoals wij haar nu op de plaat zien, kan zij nog enkele centimeters groter worden. Dus nu niet bepaald een schoothondje. Toch wel! Want het is een zeldzaam betrouwbaar beest. Dat komt omdat van oudsher de onbetrouwbare honden niet voor de fokkerij gebruikt werden. Er zijn in Schotland voorstellingen op steen gevonden van zo'n duizend jaar ge leden, deze hond op de hertenjacht voor stellend. Ruw geschat zullen plm. 200 Deerhounds in Engeland zijn. Ook Australië en Amerika treft men deze dieren. FEUILLETON: door H.A.N.S. 20. „Fijn, dat Roel er zo goed is afge komen", zei hij. „Ja", zuchtte Christa kleintjes. Het bleef even stil tussen hen. Dan vond Christa, dat ze toch wel erg on dankbaar leek, door een gesprek over Roel te vermijden. „Kent U Roel allang?" vroeg ze. „Betrekkelijk", antwoordde Helsingen. „Het eigenaardige is, dat we elkaar nooit opzoeken, maar telkens gebeuren er weer van die toevallige ontmoetingen, op de vreemdste plaatsen en met de gekste situaties, zodat we onwillekeurig vriendschap voor elkaar zijn gaan voelen". „O", zei Christa en weer bleef het stil. „Is Roel een bijzondere vriend van U?" vroeg Helsingen, met een poging, om te verbergen hoeveel waarde hij aan haar antwoord hechtte. Even kwam er nieuw licht in Christa's ogen, maar direct daarop verduisterde haar blik weer. „Ach nee", zei ze mat. „Ik ken hem nog maar zeer kort". Eigenlijk begreep ze niet, dat dit de waarheid was. Het leek veeleer alsof ze Roel heel haar leven gekend had, zo vulde hij haar gedachten en speelde hij een rol in al haar toekomstbeelden. Helsingen was opeens bijzonder opge wekt. Levendig besprak hij met Christa de mooie lijnen van het paard, beklopte Betty en liefkoosde het beest zodat Chris ta geheel van haar treurige gedachten werd afgeleid. Langzaam kwam ook weer het gesprek op de boerderij. Helsingen deed zeer tactvol en legde vooral de na druk op de opbouw van het geheel. Christa keek daarbij of ze visioenen zag. Aarzelend vertelde ze, dat ze de gehele inboedel had laten opslaan. Helsingen ging daar gretig op in, maar durfde niet met concrete voorstellen te komen. De stilte, die daarna een poosje tussen hen inviel, was welsprekender dan vele woor den. Beiden wisten, dat èn de boerderij en in de inrichting bij elkaar hoorden. Christa verweet zichzelf dat ze niet eer der op het denkbeeld was gekomen de boerderij te laten overplaatsen. Waar schijnlijk zou haar praktische broer daar tegen wel bezwaren hebben geopperd, want het was haar wel duidelijk, dat dit kostbaarder was, dan het opbouwen van een nieuwe boerderij. Maar misschien zou zij dan niet zo'n verloren en eenzaam gevoel over zich hebben. Ze vond zich los en stuurloos van alles staan, met geen enkel perspectief waaruit ze moed en blijheid kon putten. Al die spijtgevoelens hielpen nu echter niet meer. Ze moest erin berusten, dat haar een geheel nieuw leven wachtte, met als enig lichtpunt, de uitnodiging van Helsingen, om later haar tot nieuw leven gebrachte woning te ko men bezichtigen. Misschien zou ze hem dan al haar bezittingen verkopen, of Hij liet duidelijk merken, dat ze een die pe indruk op hem had gemaakt. Hier kreeg ze de kans iets van de sfeer van haar eiland te behouden en RoelRoel stootte haar iedere keer van zich af Helsingen vertelde, hoe hij al jaren ge leden Rozenburg had ontdekt. De mooie natuur en de unieke broedkolonie had hem altijd bijzonder aangetrokken. „Vreemd, dat we elkaar nooit eerder ontmoet hebben", zei hij, met spijt in zijn stem. Christa glimlachte. „Dat is niet zo zonderling als het lijkt. Tijdens de week ends lieten we het natuurreservaat voor de vreemdelingen en wij maakten er onze wandelingen op mooie herfstavonden of op winterdagen, als het werk op het land minder dringend werd". Het deed haar ontegenzeglijk veel goed, om met iemand, die het land nog in on gerepte staat gekend had van gedachten te wisselen. Met verbazing hoorde zij, hoe goed hij met de ligging van de duinen en de landerijen op de hoogte was. Uit alles bleek, dat het eiland hem ter harte ging Desondanks verdedigde hij de industrie. „Dezelfde oppervlakte", zei hij. „Waarop jullie aan ongeveer vier of vijf personen werk gaven, geeft nu aan honderden, misschien nog wel eens aan duizenden een bestaan". „Maar onze oogsten zorgden voor voed sel voor duizenden", troefde Christa. „Dat is het nu juist", zei Helsingen heel voorzichtig. „Kijk, al dat koren kan in eén keer met een groot schip worden aangevoerd vanuit een land waar de grond lang niet zo kostbaar is, waar dui zenden hectaren braak liggen. Dit land, jouw land, is uniek door zijn ligging aan zee. Denk eens in, eeuwenlang hebben grote landen oorlog gevoerd, heel dik wijls, met als doel, een uitweg naar zee. Hier was de uitweg naar zee, maar werd niet voldoende productief gemaakt, de mogelijkheden werden niet benut. Te midden van een overbevolkt land, temid den van een levend en intelligent volk, lag dit maagdelijk eiland, waar de grond nog op dezelfde manier werd bewerkt als in de landen waar de bevolking arm blijft en waar de man, zowel als de vrouw lange dagen op het land moeten werken. Neem nu deze droge zomer als voorbeeld. Iedere landbouwer was trots, dat hij ondanks de grote droogte zulke prachtige tarwe oogstte. Wat gaat er nu gebeuren, ons dagelijks brood moet duur der worden, dan voorheen, omdat de bin nenlandse tarwe met subsidie gesteund wordt". Ondanks zijn krachtig betoog gaf Christa zich niet gewonnen. Dat land van hen was vruchtbaar, nergens zag men zulke prachtige cultuurgrond. Dat moest toch allemaal een doel hebben. Met kern achtige argumenten verdedigde ze het agrarische bestaansrecht. Hij moest niet denken, dat zij, als vrouw enkel maar de romantische kant van de zaak zag. Land en tuinbouwers hadden al miljoenen aan deviezen ingebracht. Het werd een leven dig dispuut tussen hen. Helsingen mocht die tegenweer wel. Er zat pit in dat meisje. Haar hele gezicht kwam in beweging en ze hield zich niet zo stijf op een afstand, maar liet zich kennen zoals ze was, een echt natuur kind, een dochter van haar volk. Even had hij gedacht, dat ze voor hem verlo ren was, toen hij de blik opving, waar mee ze naar Roel had gekeken. Misschien sprak toen haar schuldgevoel. Door haar onoplettendheid had Roel zijn leven ge waagd en dat woog zwaar bij haar. Nu had ze echter alle terughoudendheid la ten varen en was zelfs bijzonder vriend schappelijk. Door het opsommen van alle voordelen, die het eiland voorheen aan de mensen had geboden, voelde Christa weer ster ker hoe verknocht ze aan het land was. Er moest nu echter een eind aan komen; zij zou voorgoed vertrekken. Hartelijk nam ze afscheid van Helsingen. Hij had haar uit haar zwaartillend gepeins ge haald en daarvoor was ze hem dankbaar. Langzaam besteeg ze het paard en liet voor de laatste keer haar blik over de omgeving dwalen. Ze had zichzelf weer veel pijn berokkend, door nog eens terug te komen. Talmend wendde ze zich van de boerderij af en groette Helsingen nog maals met een armzwaai. Deze stond koortsachtig na te denken over een aan vaardbare reden Christa weer te ont moeten en plotseling kreeg hij een lumi neus idee. Juist toen zij Betty met zachte drang in beweging bracht, vroeg hij: „Kan ik u morgen met de auto komen af halen voor een bezoek aan Roel?" Christa voelde zich gloeiend heet wor den. Roel had duidelijk laten merken, dat hij geen hernieuwde vriendschap met haar wenste. Toch zou het normaal zijn, als zij naar zijn toestand kwam infor meren. Tenslotte was zij de oorzaak, dat hij gewond raakte. De uitnodiging van Helsingen was wel erg verleidelijk, maar mocht ze dit van hem aannemen, terwijl ze bij intuïtie aanvoelde, dat hij het sa menzijn met haar als hoofdzaak be schouwde? Voor ze het wist, had ze toe stemmend geknikt en liet daarna Betty in grote haast wegdraven. Luchtig mee deinend met de gang van het paard, keek ze niet eenmaal om. Ze voelde, dat Hel singen haar nakeek en ze wilde onder geen voorbehoud iets van haar innerlijke beroeringen prijs geven. Ze vond Helsin gen bijzonder sympathiek en hij bezat bo vendien haar boerderij, maar de naam Roel verwekte al weer nieuwe verwach tingen in haar. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1960 | | pagina 4