Automonteur beroep
met goede toekomst
Stand van gewassen op Texel
Schoolreizen van de
Redmer IJskaschool
Grote vraag naar
vakkundig personeel
U
Keetmeisje
in Europoort
Een dag of tien geleden gaven wij U
een overzicht van de stand van de bouw
landgewassen op ons eiland. Tevens werd
toen toegezegd nog iets mede te delen
over het grasland.
Vóór wij dit laatste doen, willen we
nog enkele opmerkingen maken over het
bouwland. Het blijkt nl. dat de laatste
dagen van de week van 19 - 25 juni en
ook de eerste dagen van de daarop vol
gende week nog heel wat schade hebben
gedaan aan de gewassen op de droogte-
gevoelige gronden. Er kwam toen wel
zeer duidelijk naar voren, dat er geen
voorraad van water in de grond aanwe
zig is en enkele fel drogende dagen fu
nest kunnen zijn. Er is vooral in polder
Eierland op deze dagen nog vrij wat
schade aangericht. Hoewel in de week
van 26 juni - 2 juli een aantal buien naar
ons eiland werd gedreven, hebben deze
de schade niet meer ongedaan kunnen
maken. Bovendien bleek nog weer, dat
vooral het noordelijke deel van ons
eiland buien nog al eens aan de neus
voorbij ziet gaan. Het zuiden en midden
van ons eiland hebben hier nl. veel meer
van geprofiteerd dan polder Eierland. En
terwijl wij dit schrijven (maandag 4 juli)
hebben de gewassen op veel plaatsen in
polder Eierland nog een „droge neus".
Terloops kan worden opgemerkt, dat op
de fel drogende dagen op de gediep-
ploegde percelen het verschil tussen be
handelde en onbehandelde objecten nog
veel duidelijker naar voren is gekomen.
Thans iets over het grasland. Na het
voorgaande is het wel duidelijk, dat een
overzicht van het grasland niet hoogge
stemd kan zijn.
Het voorjaar is al niet best begonnen.
De grasgroei begon vrij laat en zoals
reeds eerder werd verteld had veel
aroogtegevoelige grond de gevolgen van
bet droge laar 1959 nog in de kleren.
>it illustreerde zich door een een „holle"
stand en veel minderwaarde grassoorten.
Ook voor het grasland geldt: „onkruid
vergaat niet". Op de betere gronden was
de toestand veel beter en de goed be
meste percelen kwamen er, hoewel iets
te laat, goed voor te staan. Van deze per
celen is, voorzover deze voor hooiland
werden bestemd, een goede snede hooi
gewonnen. Wij hebben de indruk, dat op
de bedrijven met betere gronden vol
doende hooi is gewonnen. Er kan op
Texel evenwel niet gesproken worden
van een overvloedige hooioogst. Aan de
„overkant" is dit op veel plaatsen wel het
geval. Op de spoedig verdrogende gron
den zal ook dit jaar de hooioogst weer
aan de krappe kant zijn. Bovendien is de
grasvoorraad op het moment minimaal.
Het is dan ook zeer te hopen, dat we
binnenkort eens flink water krijgen. De
hooivoorraad is zeker niet voldoende om
het vee lange tijd in de weide met hooi
bij te voeren, zoals dit vorig jaar van juli
tot de herfst op veel bedrijven het geval
is geweest. Het blijkt telkens weer, dat
de productie van ons Texelse rundvee
zeer goed is, maar dit houdt tegelijk in,
dat om deze productie op peil te houden
voldoende gras van goede kwaliteit of
duur bijvoeder nodig is. Een periode met
onvoldoende gras in de periode, waarin
de productie van het rundvee nog vrij
hoog is, dwingt de veehouder tot het ma
ken van hoge kosten.
Intussen blijkt wel, dat het niet alleen
de voorraad gras is, die invloed heeft op
de grootte van de melkgift. Van ver-
rchillende veehouders hoorden wij, dat
de melkgift in de week van 26 juni - 2
juli flink gedaald was. Wij ménen wel te
moeten vaststellen, dat dit een gevolg is
van de lage temperaturen in de genoem
de week. Weersomstandigheden, waarin
wij er toe komen de kachel aan te steken
zijn ook voor het rundvee beslist schade
lijk. Je krijgt zelfs de indruk, dat iets
minder gras bij goed zomerweer minder
schadelijke gevolgen geeft dan een goede
weide met temperaturen, die beslist niet
zomers genoemd kunnen worden.
C. v. Gr.
DIENSTREGELING T.E.S.O.
Op werkdagen:
Van Texel: 5.20
7.40 10.30 13.00
15.30 18.00
VanDenHelder: 6.30 9.15 11.40 14.20
16.40 19.35
Op zon- en alg. erk. chr. feestdagen:
Van Texel: 7.30 10.10 16.00 18.25
VanDenHelder: 8.55 11.35 17.15 19.30
Met het m.s. „Koningin Wilhelmina"
worden, voor zover weers- en bijzondere
omstandigheden dit toelaten, de volgen
de diensten gevaren:
Op werkdagen:
Van Texel: 7.00 9.30 17.00
Van Den Helder: 8.15 11.00 18.15
Op zon- en alg. erk. feestdagen:
Van Texel: 9.00 11.45 17.00
Van Den Helder: 10.30 13.00 18.30
TAL VAN OUDERS zien zich in deze
tijd, nu het einde van het schooljaar weer
in zicht komt, voor de vraag geplaatst,
wat er nu verder aan de opleiding van
hun zoons moet worden gedaan. In
sommige gevallen levert dit punt geen
problemen op en staat reeds vast op wel
ke wijze de schoolkennis zal worden aan
gevuld, maar er zijn toch ook heel wat
jongens die eigenlijk geen idee hebben
van het beroep dat hun gedurende hun
latere leven een goed belegde boterham
moet kunnen opleveren.
„Het automobielvak" om dit zeer
omvangrijke en rijk geschakeerde terrein
maar met een verzamelnaam aan te dui
den biedt hier mogelijkheden voor een
goede toekomst en het aantal jongelui
dat jaarlijks tot dit vak toetreedt is zeer
groot. Een deel daarvan kiest na korte
tijd een ander beroep, maai het is een op
merkelijk verschijnsel dat zij, die een
maal door de aantrekkelijkheden van het
autovak worden gegrepen, vaak tot uit
stekende pretsaties komen.
Onder de vele adspirant-monteurs die
jaarlijks door onze reparatie-werkplaat-
sen worden opgenomen zijn er velen, die
eigenlijk geen flauw begrip hebben van
het beroep dat ze gekozen hebben. Mon
teur zijn betekent niet de hele dag in
auto's rondrijden, maar hard werken.
Overdag in de werkplaats en 's avonds
thuis op de theorie, die nu eenmaal on
misbaar is om in dit beroep een stap
vooruit te komen. Wie het monteursbe-
roep kiest, kan zeker zijn van een goed
bestaan. mits hij het er voor over
heeft serieus te studeren en er eens een
voetbalwedstrijd of bioscoop voor te la
ten schieten.
De basis
DE BESTE PLAATS voor een techni
sche opleiding voor het werkplaatsper-
soneel in de garagebedrijven, vormt de
technische school vroeger bekend als
ambachtsschool waar de leerlingen een
onmisbare basiskennis op praktisch en
theoretisch gebied wordt bijgebracht.
Hebben ze het diploma van deze school
eenmaal in hun zak dat bestaat de moge
lijkheid om via de stichting V.A.M. als
leerling in een bedrijf te worden ge
plaatst, waar aandacht aan zijn verdere
opleiding wordt besteed en waar moge
lijkheden zijn zich te bekwamen voor de
officieel erkende examens voor respec
tievelijk tweede en eerste monteur, chef
monteur of patroon.
De vraag naar geschoold personeel is
de afgelopen jaren enorm toegenomen en
zal ook in de komende jaren steeds gro
ter worden. In 1959 waren er in ons
land ca. zeven maal zoveel auto's in be
drijf als in 1939 en dat betekent dat ook
de sterkte van het werkplaatspersoneel
verveelvoudigd is.
1800 per jaar
EEN RUWE SCHATTING leert, dat op
het moment ca. 32.000 monteurs in de
Nederlandse autoreparatiebedrijven
werkzaam zijn, terwijl er over 10 jaar be
hoefte zal zijn aan 50.000 van deze werk
krachten. Dat houdt dus in, dat geduren
de de eerstkomende tien jaren 18.000
monteurs zullen moeten worden opgeleid,
zodat er jaarlijks 1800 een vak-examen
zullen moeten afleggen.
Wie dus het beroep kiest van monteur
behoeft zich geen zorgen te maken over
de toekomst. Het vereist evenwel een
harde en moeilijke studie, maar het vak
is zeer interessant. Het automobielbedrijf
heeft krachten nodig die bereid zijn ste
vig aan te pakken.
(Nadruk verboden).
Lappie Knijn
en het
verdwenen
standbeeld
27. Versuft zaten Lappie, Jonas en Klop
naast elkaar op het verlaten plein. Alle
inwoners waren weer aan het werk ge
gaan. „Gezellige bevolking hier," vond
Jonas, ,,'t Lijken wel barbaren. Kunnen
ze je niet behoorlijk op de grond zetten;
bah, wat een mensen!" Klop schudde
eens met zijn hoofd en bromde wat bin
nensmonds. Lappie stond snel weer op
de been. „Kom jongens, we gaan naar
huis. Een kopje koffie zal nu best sma
ken, denk ik". Hij hielp Jonas op en sa
men liep het drietal terug naar het huisje
van Klop. „Ziezo, die vervelende ge
schiedenis is achter de rug. Ik hoop, dat
we niks meer met beelden te maken
krijgen", zei Lappie. „Ik vind de huis-
aan-kuis-handel toch wel iets rustiger".
Maar ons vriendje wist nog niet wat hem
allemaal boven het hoofd hing.
Op vrijdag 24 juni j.l. zijn de leerlingen
der 1ste, 2de en 3de klas met de TESO-
bus naar Alkmaar geweest. Het was een
gezellige dag, vooral doordat ook het
weer zo heerlijk was.
Bij aankomst in Alkmaar stapten de
meisjes en jongens allereerst in een
rondvaartboot en werd ei een tocht ge
maakt door de grachten onder 27 brug
gen door. Egbert Roeper trof het wel
bijzonder, want hij mocht als aankomend
stuurmannetje gedurende een tijd het
stuurrad vasthouden, 't Ging hem best af!
Daarna werd de kaasmarkt bekeken,
't Is altijd weer een grappig gezicht, die
kaasdragers in het witte pak met rode,
gele en groene hoeden op te zien lopen
met de kazen.
De aapjes in de Alkmaarder Hout wa
ren ook aardig voor de jeugd. Alleen stak
één van de meisjes een vinger uit naar
een aap, die hem onmiddellijk greep en
er in beet.
Lichamelijke ontspanning, limonade en
ijs werden gevonden in de grote speeltuin
in Bergen. Er werd druk geschommeld,
gegleden, gewipt, gedraaid enz., zodat de
jeugd, na nog een rondrit gemaakt te
hebben door Bergen zeer voldaan 's
avonds weer thuis kwam.
S.V. DE KOOG
Zondag tijdens de bekerwedstrijden te
De Cocksdorp, kwam De Koog 1 uit tegen
Oosterend 1. Het werd een 21 overwin
ning na een matige wedstrijd. Er werd
tweemaal 30 minuten gespeeld. De Koog
had eerst tegen wind, maar was toch
overwegend sterker. Na vijf minuten
nam Oosterend de leiding met een af
standschot. Na een kwartier was de stand
weer gelijk en niet lang daarna nam De
Koog een 21 voorsprong. Na de rust
met de wind mee was De Koog veel ster
ker, maar doelpunten werden er niet
meer gescoord. Volgende week zal in de
finale de strijd worden aangebonden met
Tex. Boys, dat Cocksdorp na penalty's
versloeg. De finale begint om 19.00 uur
Willen de leden er rekening mee hou
den, dat de training vrijdagsavonds om
7 00 uur is? De opkomst kan echter wel
groter zijn!!
Voorts willen wij de leden en dona
teurs even mededelen, dat onze vereni
ging per 15 juni 1960 Koninklijk is goed
gekeurd onder nr. 47. Hiermede hebben
wij dus aan de eisen, gesteld door de
K.N.V.B., voldaan.
VERKOOP ZOMERPOSTZEGELS
GROTER DAN VORIG JAAR
De verkoop van de Zomerpostzegels
1960 zal naar verwachting van de Stich
ting Comité voor de Zomerpostzegels met
ongeveer tien procent stijgen ten opzichte
van het vorige jaar. Dit betekent, dat de
netto-opbrengst het kwart miljoen gul
den in 1960 dicht zal naderen.
Overal in het land heeft de fraaie serie
bloemenzegels een gunstig onthaal ge
vonden. De plaatselijke comité's consta
teerden reeds de eerste dagen na de uit
gifte aanzienlijk hogere verkopen dan in
voorgaande jaren. De speciale serie
prentbriefkaarten met dezelfde bloemen-
afbeeldingen als op de postzegels is thans
vrijwel uitverkocht. De verkoop van de
zogenaamde maximumkaarten heeft de
verwachting verre overtroffen.
De Zomerpostzegels, waarvan de toe
slag is bestemd voor tal van landelijke,
regionale en plaatselijke instellingen en
organisaties, die zich bezig houden met
maatschappelijk werk, volksgezondheids
zorg en culturele zorg, zijn aan de post
kantoren en bij de plaatselijke comité's
nog verkrijgbaar tot en met 9 juli. Daar
na zijn de bloemenzegels alleen nog te
koop bij het tijdelijke postkantoor op de
Floriade te Rotterdam, waar men de ze
gels ook van het speciale Floriade-post-
stempel kan laten voorzien, tot de slui
ting van deze expositie op 25 september.
De toegenomen verkoop van de bloe
menzegels, die geldig blijven tot eind
1961, is ongetwijfeld mede een gevolg
van de bijzonder fraaie tekeningen en de
gelukkige kleurkeuze, waardoor de bloe
menzegels 1960 met recht vreugdezegels
zijn geworden.
FEUILLETON:
door H.A.N.S.
25. De commandant had even nagedacht.
Het speet hem helemaal niet, dat Hel-
singen op dat ogenblik niet aanwezig
was. Een slapende Helsingen zou zeer
onschuldig lijken en maakte de kans, hem
iets te verwijten alleen maar kleiner. Nu
hij in actie was, werd de mogelijkheid
geschapen, hem op heterdaad te betrap
pen. De enige zorg, die Lintvorde nog be
zig hield, was het tijdig betrekken van
hun posten door zijn collega's. Hij hoopte
echter, dat de voorlopige aanwijzingen
van Christa voldoende waren geweest,
hen in de onmiddellijke nabijheid van het
mahoniehouten kistje te brengen. Nadat
de andere politieman rapporteerde, dat
het huis verder totaal verlaten was, ging
men voorzichtig, via de achterkant van
de woning, de duinen in. Christa kon
hier ieder plekje wel dromen en met
vaste hand geleidde ze de politiemannen
een heel stuk langs een smal duin
paadje. Wel schuurden de doorntakken
langs haar benen en hoorde ze soms een
nauwelijks onderdrukt gegrom, als
scherpe stekels en takken de mannen in
het gezicht sloegen, maar ze vorderden
snel en de commandant prees zijn inge
ving, Christa mee te vragen. Zonder haar
zou het een hopeloos zoeken zijn geweest.
Het verontrustte hem, dat nog nergens
een van zijn corpsleden hen had opge
wacht. Hij kon het hen in deze duisternis
niet kwalijk nemen, dat ze nog niet vol
doende verspreid waren, maar aan de
andere kant gaf het Helsingen de kans
om onraad te speuren en zich bijtijds uit
de voeten te maken. En deze keer wilde
hij koste wat het koste, succes hebben.
Men moest van hogerhand niet de indruk
krijgen, dat, nu de misdadigheid op het
eiland toenam, zij niet tegen hun taak
waren opgewassen.
Opeens hoorden zij gedempt spreken.
Het waren verschillende mannenstem
men, die op heftige en toch ingehouden
toon een gesprek voerden. Lintvorde be
sefte onmiddellijk, dat dit niet zijn eigen
mannen waren. Zij hadden de strengste
consignes meegekregen, alleen in uiterste
noodzaak enig geluid te geven. Stokstijf
en met ingehouden adem stonden Christa
en de mannen bij elkaar. De revolvers
vlogen te voorschijn en Christa trachtte
aan de hand van het geluid de plaats te
bepalen, waar de nachtelijke conversatie
werd gevoerd
„We moeten hier omhoog", fluisterde
ze. „Het was mijn bedoeling, rond deze
duintop te lopen. Aan de andere kant is
de bewuste plek, waar ik het kistje heb
gezien. Als we zeer voorzichtig te werk
gaan, kunnen we ze beter van bovenaf
verrassen".
„En hoe", grimmigde de commandant,
met een klank in zijn stem, die voor de
sprekers aan de andere kant van het
duin weinig goeds beloofde.
Christa, met haar jarenlange ervaring
in de duinen en haar kennis van de duin-
begroeiing, bereikte het eerst de top. De
mannen, die het echter hun eer te na
voelden komen, zich door een vrouw de
loef te laten afsteken en bovendien be
zorgd waren voor haar welzijn, volgden
haar binnen enkele seconden. Het kraken
van takken en het terugspringen van de
struiken, waar ze doorheen slopen, be
zorgde hen telkens hartkloppingen, maar
een licht windje en een ritselende popu
lier overstemde ieder geluid. Met een
zucht van verlichting doken hun hoofden
naast Christa op. Ze bleven languit in het
zand liggen, de ongemakkelijke struiken
voor lief nemend, alleen oog en oor voor
de mannen, die nu op gehoorafstand van
hun schuilplaats stonden.
„Ik heb zin om jullie met je koppen
tegen elkaar te timmeren", hoorden ze
een woedende stem zeggen. Christa pro
beerde zich vergeefs te herinneren waar
ze die stem meer had gehoord. De klank
was vrij beschaafd en toch gebruikte de
spreker op bepaalde ogenblikken de uit
drukkingen waaraan men het jargon van
de onderwereld herkende.
„Ik houd jullie steeds voor, voorlopig
zo weinig mogelijk spatsies te maken, we
moeten het hier nog langer zien uit te
houden en ziedaar, als je even denkt dat
er onraad is, stompen jullie er maar di
rect op los. Als die vent gevonden wordt
zijn we bokkie, dat kun je toch wel be
grijpen, ezelsveulens. Er is grote kans,
dat de duinen worden uitgekamd. Straks
moeten we de kuiten nemen, terwijl het
grote werk nog moet beginnen. Over
enige tijd worden hier duizenden aan sa
larissen betaald, dan kun je ineens een
goede slag slaan. Jullie zijn nog maar
half in de opleiding en dan verbeeld je je
al, dat je zelfstandig kunt optreden.
Broekemannetjes zijn jullie, meer niet".
„Ja maar", klonk een andere stem pro
testerend. „Hij zwierf hier rond en het
was duidelijk dat hij iets zocht. Ik dacht,
dat hij het op het kistje gemunt had,
daarom gaf ik hem een opdoffer".
Het drietal, dat gespannen het gesprek
beluisterde, trachtte met hun ogen de
duisternis te doorboren. De opkomende
maan gaf af en toe een lichtschijnsel
vanachter een voorbijdrijvende wolk. In
die korte momenten zagen zij drie man
nen bij elkaar staan, terwijl een vormloze
hoop op de grond deed vermoeden, dat
daar het slachtoffer lag van de aanval,
waarover een der drie mannen zich zo
opwond.
Lintvorde knarste met zijn tanden. „Ze
hebben blijkbaar een van mijn mannen
neergeslagen", siste hij. „Ze mogen onder
geen voorwaarde ontsnappen, pas goed
op. We zullen ze nog even hun gang laten
gaan, misschien komen we zo iets te we
ten en intussen hebben de andere man
nen meer gelegenheid hun posten te be
trekken".
Het protest van een der geheimzinnige
figuren scheen de ander nog woedender
te maken. „Ga weg, stom kuiken" hoorde
men hem zeggen. „Dit is allemaal immers
nog maar kruimelwerk, daarvoor hoef je
je hachje niet in gevaar te brengen. Nu
lokken jullie de politie hier naar toe, ter
wijl ik juist jullie als verse krachten had
uitgezocht, om de politie om de tuin te
leiden, wat me tot nu toe ook prachig is
gelukt. Ik kan je verzekeren, dat die vent
dat kistje niet zocht. Die meid heeft er
met niemand een woord over gewisseld.
Op maandag en dinsdag d.a.v. gingen
de 4de, 5de en 6e klassers op stap met
juf en meester.
Allereerst werd een bezoek gebracht
aan de speeltuin te Valkeveen; er werd
o.a. gevaren en gebotst in de motor
bootjes, waarna de zwemlustigen een
duik namen in de Kanovijver. Na dit
heerlijke verfrissende bad werd een be
zoek gebracht aan de NCRV-studio te
Hilversum. Hier werden de dia's ver
toond over het bedrijf en daarna werd,
voor zover mogelijk in verband met
radio-uitzendingen, de studio bekeken. In
de hoorspelkamer werd gedemonstreerd
hoe met allerlei apparatuur een hoorspel
zijn „echtheid" verkrijgt.
Vervolgens ging men naar het Muider-
slot te Muiden. Langs de wenteltrap om
hoog en naar de verblijven van P. C.
Hooft, de 17de eeuwse slotbewoner; het
vertrek, waar Floris V gevangen zat, de
ridderzaal, wapenzolder met een unieke
verzameling harnassen, de keuken en de
eetkamer. Alles nog in Middeleeuwse
stijl. Zo'n slot is wel een kostbaar bezit
in ons land. We zullen hopen, dat de
huidige restauratie dermate zal geschie
den, dat het kasteel voor verdere ver
zakking bespaard blijft.
Van het Muiderslot zuidwaarts naar
Bunnik. Daar staat n.l. de jeugdherberg
„Rhijnauwen", alwaar de nacht zou wor
den doorgebracht. Bij aankomst luidde de
etensbel, dus het was: „Val aan!" Een
heerlijke slaschotel kwam op tafel. Ver
frissend en gezond! Jammer, dat er ver
scheidene jongelui zijn, die geen sla lus
ten. Het was zo heerlijk en uitstekend
verzorgd. Na het diner was het voor de
jongens eindelijk zover, dat ze even kon
den voetballen. Daar werd dan ook ge
bruik van gemaakt. Later nam de jeugd-
herbergvader de leiding over en deed
verscheidene spelletjes met al de aanwe
zige jongelui. De avond werd besloten
met een flinke wandeling door de bossen
in de omgeving. Om 10 uur ging de jeugd
te bed. Niet om direct te gaan slapen. Oh
nee, eerst moest er nog snoep gegeten
en met „kussings" worden gegooid. Men
kreeg hier ongeveer een uur de tijd voor.
Toen gingen de leiders naar boven en
was het: „Slapen en mond dicht, niet
snurken e.d."
De tweede dag ging men naar het
Spoorwegmuseum te Utrecht, waarna de
Domtoren werd beklommen. Er werd ge
noten van het prachtige uitzicht. Het was
toen nog vrij helder, al zagen we in de
verte wel regenbuien vallen. Het Spoor
wegmuseum bood ook veel interessants.
Het mooiste was natuurlijk de maquette
met rijdende treinen.
's Middags werd een bezoek gebracht
aan de Centrale Brandweerkazerne te
Amsterdam. Er werd veel uitgelegd, ge
toond en gedemonstreerd. De ladderwa
gen werd uitgereden en de ladder ging,
geheel automatisch, omhoog, waarna een
brandweerman in volle uitrusting naar
boven klom, plm. 33 meter hoog! Nu niet
bepaald iets om zo maar na te doen. Eén
van de jongens kwam per ongeluk in de
cabine van de motorspuit tegen een
handle, waarna de sirene begon te loeien!
Een hels kabaal in de garage! Hij bleek
niet gauw tot bedaren te brengen, daar
hij reeds defect was, voordat Jaap er te
genaan stootte.
Het was jammer, dat er zoveel wind
was, anders had men ook de Jan van der
Heijden, de drijvende brandspuit gede
monstreerd.
Na dit interessante bezoek werd de
terugtocht aanvaard, via Marken en
Volendam, alwaar in de speeltuin de
eerste flinke regenbui uit de hemel neer
kletterde. Verder Noordwaarts, door de
Wieringermeer naar Den Helder. Met
De Dageraad" naar Oudeschild, nog
even naar De Waal en zo kwam helaas
het eind aan dit gezellige uitstapje van
de Redmer IJska-school.
RECTIFICATIE
In een vorig stukje vermeldden wij het
telefoonnummer van mevr. Kremer-
Dijksen. Dit was foutief. Het moet zijn
2131. Zijn er nog dames, die bereid zijn
één of meer middagen in het museum als
propagandiste te dienen? Er zijn nog
steeds enige middagen vrij. Belt U boven
staand nummer even?
Ik ben haar nagegaan, tot ze haar tijd zat
le verdromen aan de dam. Ze zat veel te
veel over haar lieve Roelie in de war,
om aan andere dingen te denken, maar
hij gaf weinig sjoegel op haar verliefde
blikken".
De spreker grinnikte laatdunkend en
de trotse Christa moest al haar zelfbe
heersing te hulp roepen, om niet op te
springen en de spreker voor zijn hate
lijkheid een klap in het gezicht te geven.
Ze kneep haar lippen op elkaar en een
golf van schaamte beving haar bij de ge
dachte, dat ook de politiemannen van
haar versmade liefde hoorden. Ze be
greep echter, dat deze teveel in spanning
leefden, om zich in haar hartsgeheim te
verdiepen.
„Heeft ze helemaal niet over het kistje
gesproken?" klonk het op ongelovige
toon.
„Ach weineen en daarom moet je be
grijpen, dat dit ding helemaal geen
waarde heeft. Als jullie nu maar inzien,
dat je je de eerste tijd zeer voorzichtig
moet gedragen, dan kunnen we binnen
kort aan belangrijker werk beginnen.
Geef acht op alle dingen, die in deze
omgeving gebeuren en laat de plannen
maar aan mij over. Zorg, dat we hier in
de duinen nog over een tweede schuil
plaats kunnen beschikken, met genoeg
levensmiddelen, om het eventueel een
tijdje uit te zingen. We gaan morgen
weer gewoon aan het werk, dat wekt de
minste verdenking. Die bewusteloze
kerel zullen we even buiten het duinge
bied brengen, dat voorkomt misschien
hier onnodige drukte".
(Wordt vervolgd)
