89 iPPI LEVERPASTEI ZWARE REPEN 1. REPEN 6~1>" i op SAPfri Vrij en Blij drie dagen uit AARDBEIEN maakt u het leven goedkoper! Boterhamkorrels 39 BISCUITS daisy29 VAN 49 VOOR as® GELDERSE MX. \w^x °ubbel blik 200 GRAM BUTTERSCOTCH Dubbel-dikke voor kwoliteit Fotograferen Keetmeisje in Europoort DEZE WEEK 100 GRAM fijnste Delicata chocolade Bereid met suiker, slagroom en koffie melk - puur - mokka - extra bitter elk met 12 hele hazelnoten 'Nieuwe Oogst KWALITEITSGARANTIE Wanneer u een bij AH gekocht artikel niet élke cent waard acht die u er voor betaalde dan wordt u door Albert Hejjn het volle bedrag vergoed. Albert Heijn 250 GRAM ZAK 250 GRAM Woensdagmorgen, 13 juli, vertrokken wij voor de jaarlijkse driedaagse tour naar Zuid-Limburg en Monschau in Duitsland. In Den Helder werd plaats genomen in de touringcar van de fa. Van Konings- 'oruggen en met als chauffeur, de heer Piet Idema, die ons ook het vorige jaar rondtoerde. Slingerend door Den Helder ging het naar de duinen en in de nog rustige morgenuren gingen we via de Velser tunnel naar Amstelveen voor de eerste koffie. De tweede pleisterplaats was 's- Hertogenbosch, waar het lunchpakket werd opgepeuzeld. Daarna een uurtje vrijaf voor de lapjesmarkt Vandaar ging het door het Brabantse land verder naar Zuid-Limburg. Steden, dorpjes, bossen en vredige boerenhoeven gleden voorbij, en nadat we in Limburg nog even de dorst gelest hadden kwamen we door het schone Zuid-Limburg om half 6 in Maastricht. Daar was Hotel „Neut et Le Commerce" voor twee dagen ons vakantieverblijf. De avond werd vrijgelaten en dus zwierven de meesten, na een overvloedig diner, de stad in. Het spijt me om te zeggen, maar ik vind Maastricht geen schone stad. De tweede dag begon om 9 uur. Via Valkenburg ging het naar het Drielan denpunt. Koffie, souvenirs, kaarten naar de familie en toen ging het Duitsland in over Vaals. Daar ging het al klimmend en dalend door het onvergetelijk mooie land. Stil genietend zaten we in de bus. Van wat we zagen hadden we wel gehoord, maar dat het zo mooi was, was een verrassing. Piet had ons een mooie dag beloofd als het niet regende. Nu we troffen het fan tastisch. Via Brand, Kornelmünster, Rötgen ging het naar Monschau. Eerst werd op de berg gestopt. Daar lag in het dal het stadje, met een slingerend rivier tje er door. We keken op de huizen, die net zo groot waren als een pak lucifers. Geweldig, wat is dat een mooi land schap. Weer in de bus ging het nu via haar speldbochten naar beneden, naar het dorpje zelf. Zo TESO zucht om met de bus door de Peperstraat te gaan, zo gaat het Monschau door. Daar zouden we in café „De Nederlanden" koffie drinken, maar dat ging niet, want daar was het vol met Hollanders. We vonden een snackbar en daar dus maar in en dat was een mooi en rustig zitje. Na het eten wat door het dorpje ge dwaald. De souvenirs staan aangeprijsd in marken, franken of guldens. We waren in bezit van Duits geld, maar het was niet nodig geweest. De verhouding van toeristen met auto's en touringcars was 7 Hollanders, 2 Belgen en 1 Duitser, dus omgekeerd als bij ons. Om 3 uur ging het weer terug via een binnenweg. Ingebroch, Immerraht, Roetgen, Brand, Aken naar Vaals en Maastricht. Zelden heb ik een gezelschap zo tevreden en voldaan gezien. Vorig jaar was Zeeland en Beligë mooi, maar wat we nu zagen overtrof alles. De derde dag werd gestart met een licht regentje, maar dat maakte de stem ming er niet minder om. Door het Lim burgse landschap met zijn heuvels en da len ging het via Roermond, Helmond, langs de Zuid-Willemsvaart, met al zijn bruggen, 's-Hertogenbosch, waar koffie werd gedronken, en Amstelveen, waar het lunchtpakket werd aangesproken, naar Amsterdam, Beursplein, voor de uitverkoop van C A, Bijenkorf enz. Om half vijf ging het uit Amsterdam, via Vijfhuizen en de tunnel naar Belle- vue in Den Helder. Na een prima diner nam de voorzitter afscheid na een woord van dank en hulde aan de chauffeur Piet Idema. Scha kelend door nauwe straten, op drukke kruispunten en toch steeds weer ver tellen wat het voor brug, plaats of fa briek was. Hartelijk dank aan het bestuur en Piet, de gids-chauffeur, voor dc drie onver getelijke dagen. Oudeschild, J. Barhorst NOGMAALS DE VEEVOEDERKERN In een vorig nummer van de Texelse Courant hebben wij vrij uitvoerig de werkwijze en voordelen van een Veevoe derkern uiteen gezet. Nu de Commissie voor Streekontwikkeling officieel beslo ten heeft dit jaar een Veevoederkern in het leven te roepen lijkt het ons van be lang nog kort in te gaan op enkele con crete dingen. In de eerste plaats dit: De Veevoederkern houdt zich speciaal bezig met de voeding van het rundvee. Is er dus behoefte iets te weten omtrent de voeding van schapen en varkens, dan zijn er wel instanties te vinden, die hier over willen adviseren, maar het is geen directe taak van de Veevoederkern. De deelnemersbijdrage wordt berekend naar het aantal melkkoeien en kalf- vaarzen. De bijdrage zal ƒ1,per dier per winterperiode bedragen. De rant soenen van het jongvee worden dus wel gecontroleerd, maar hiervoor zijn geen kosten verschuldigd. Daar het zeer gewenst is over gegevens te beschikken omtrent de voederwaarde van het ruwvoer wordt door de Streek- ontwikkelingscommissie een bijdrage van ƒ5,per monster gegeven in de kosten van het ruwvoederonderzoek. Dit geldt ook voor degenen, die reeds nu een op gave hebben gedaan voor onderzoek van hooi en kuilgras en besluiten lid van de Veevoederkern te worden. Daar het van belang is de gegevens van de voederwaarde van het hooi en kuil gras tijdig te hebben raden wij U aan de wens tot het laten verrichten van onder zoek zo spoedig mogelijk door te geven aan de monsternemer Jn. Witte, „Agnes", Kogerweg, Den Burg, of aan de assisten ten. Ook opgaven voor het lidmaatschap van de Veevoederkern op korte termijn bij de assistenten. C. v. Gr. CONSULTATIEBUREAU VOOR ZUIGELINGEN Heden, woensdag, consultatiebureau Heden, woensdag 27 juli, worden de moeders van de buitendorpen verwacht op de volgende uren: Den Hoorn 1.15 uur; Oosterend 2.00 uur; De Cocksdorp 3.00 uur; De Koog 4.00 uur LAPPIE KNIJN EN HET VERDWENEN STANDBEELD 31. „Ik ga daar boven eens een kijkje nemen", stelde Lappie dapper voor en gewapend met een zaklantaarn begon ons vriendje de steile ladder te beklimmen. Jonas wachtte beneden en keek rond. „Ik speel wel voor uitkijk", had hij gezegd. Lappie voelde eerst voorzichtig of de treden betrouwbaar waren en kwam zo doende langzaam omhoog. Eindelijk was hij bij de ingang van de hooizolder. Hij knipte de lantaarn aan en verdween in het duister. Jonas keek in gespannen aandacht naar boven. Vluchtig keek hij af en toe om zich heen. „Wat duurt dat lang", mopperde hij. „Straks worden we ontdekt". Ondertussen keek Lappie de hooizolder rond. Het licht van zijn lan taarn bescheen de verste hoeken en gaatjes. „Wat is dat?" mompelde Lappie opeens. „Ik geloof, dat ik daar iets zie bewegen. Fotografeert U ook? Er zullen, ook op Texel, niet veel gezinnen meer zijn waarvan alle leden deze vraag ontkehnend zouden moeten beantwoorden. Zijn het pa en ma niet, dan is het zoon lief wel die met zijn fototoestel letje een mooi plaatje weet te maken. Ten behoeve nu van onze fotograferende lezers willen wij nu en dan een artikeltje brengen over de fascinerende hobby, die de fotografie is. Voor verschillen de amateur fotograf en, en dan denken wij vooral aan de leden van de actieve fotoclub „De Kie kendief" zullen er wel opmer kingen gemaakt worden, die even zovele malen het intrappen van open deuren betekenen, maar je weet het nooit. In ieder geval hopen wij dus doende een steentje tot de ver fraaiing van Uw plaatjes bij te dragen. Kinderfotografie In tegenstelling tot het buitenland wordt er in Nederland nog maar betrek kelijk weinig door de Vrouw gefotogra feerd. Een van de vermoedelijke oorzaken is, dat fotograferen erg ingewikkeld is, al thans zo denken vele vrouwen er nog altijd over. Dat de huidige techniek en de Camerafabrieken de vrouw hierin te gemoet komen, is helaas nog slechts wei nig bekend, de genoemde industrieën fa briceren n.l. speciale „Damescamera's", die zeer eenvoudig in het gebruik en bo vendien redelijk van prijs zijn. Wij memoreren dit even omdat spe ciaal de vrouw de aangewezen persoon is voor het beoefenen van de kinderfoto grafie. Zij immers is de gehele dag thuis en ziet daardoor de aardigste momenten in baby's of kleutertjes leven. Wanneer U in het fotoalbum eens wat anders dan de eeuwige geposeerde kiek jes wilt hebben, dient U radicaal te bre ken met de nog te veel gebruikte me thode van „Ga eens even stil zitten, want je moet op de kiek". Goede kinderfoto's maken betekent veel geduld tonen en zonder veel drukte en gedraaf de camera hanteren. Hieruit volgt dat een goede kennis van de camera noodzakelijk is, U moet er in het donker nog mee om kun nen gaan. De eenvoudigste kinderfoto's maakt U met de flitser. Wees er niet bang voor, dat het flitslicht schadelijk is voor de kinderogen. De flitstijd duurt zo kort dat de oogjes er niet eens op rea geren kunnen. Vooral voor de fotografende moeders is de flitsfotografie aantrekkelijk, het is altijd raak. Voor hen daarom de volgende raad: Een flitser met lampje erin klaar bij het toestel en dat toestel voor het grijpen, dan zegt U later niet „Toen en toen deed baby zo leuk, jammer dat ik er geen foto van heb!" Om kleuters ongedwongen te fotogra feren kan het zijn nut hebben de kleine dame of heer eens het toestel van alle kanten te laten zien, zodat ze er hun aanvankelijke schrik voor verliezen. Bo vendien schenken de kleinen er dan ver der geen onnodige aandacht aan, waar door we veel vrijer kunnen werken. Denk er altijd om dat we kinderen uit de „ge knielde aanslag" fotograferen en niet van uit ons grote mensen standpunt, want dan krijgen de kleinen een water hoofd. Het werken met overspanningslampen en fotolampen is eigenlijk meer voor Vader, want hierbij duiken allerlei tech nische knepen op. Dit soort verlichting is ook niet zo geschikt voor kinderfoto's, omdat het de fotograaf te veel aan een bepaalde plaats gebonden houdt. Wel gaat dat met wat oudere kinderen in de leef tijd van 7 tot 11 jaar of ouder (80). Die zijn niet zo onrustig en al wat gezeg- lijker. Hebben we in het voorgaande betoogd, dat geposeerde foto's stijf zijn, dan wil dat nog niet zeggen dat een beetje regie daarom uit den boze is. Het is voor som mige foto's zelf noodzakelijk, vermits het resultaat maar ongedwongen wordt. Kinderen boven de 5 jaar mogen niet meer in de lens kijken, daar beneden nog wel. Voor oudere kinderen dus wat regise- ren, in de trant van „Zeg, ga daar eens rustig zitten lezen", „Nelly blijf even zo naar je pop kijken", dus pertinent geen houterige rechtop zitterij. Juist als we dit zonder te veel nadruk doen is het re sultaat „levendig". Een beetje zachte regie voor de klein tjes van ongeveer drie jaar, kan soms ook geen kwaad, wanneer we maar niet gaan dwingen. De beste regie voor hen is de onopgemerkte. Middel? Leg uitdagend zijn mooiste auto op het plaatsje waar U hem hebben wilt voor de foto en zeg „Kijk eens Pietje daar is je auto"! Of bouw een toren van blokken, waarop U opeens zijn aandacht vestigt. Met behulp van de flitslamp verschalkt U hem meestal voor hij of zij zijn aan dacht ergens anders op richt. Een andere manier is om er een spel letje van te maken, kleuter raakt er in een opperbeste stemming door, lacht en dat is juist wat iedereen wil. Deze maand is wel bij uitstek geschikt voor de kinderfotografie. Een dagje naar het strand of naar de Dennen geeft ons ruimschoots kans om leuke foto's van het kroost te maken. Nog even dus enkele vuistregels voor de kinderfotografie: Rustig en onopvallend werken; Niet te veel uit de „hoogte"; Flitslampen vormen 'n ideale lichtbron; Den verstandige regie kan tot vakwerk voeren; Heb geduldveel geduld! Wij wensen U een album met briljante kinderfoto's toe. FEUILLETON: door H.A.N.S. 30. Hij keek verbaasd naar Christa, die heftig 'n ontkennende beweging maakte. „O niet, ik dacht toch, dat ik aardig je gedachtengang was gevolgd?" „Dat was je ook", zei Christa en tot haar verwondering voelde ze haar ge moed al lichter worden. Dit openhartige gesprek en het ontleden van haar karak ter, waarbij ze Frans op vele punten ge lijk moest geven, deed haar al oneindig veel goed. Het idee, dat ze zich niet in hem had vergist en dat hij haar werkelijk bijna helemaal doorzag, gaf haar moed om verder te gaan. „Nee Frans, ik wilde me niet zonder meer aanbieden. Ik wilde in ieder geval ook echt van je houden en anders zou ik me terugtrekken". Even wendde ze zich van Frans af, toen ze zacht vervolgde. „Ik zou natuurlijk eerst Roel bezoeken, om hem mijn dank te betuigen, maar dan zou ik proberen al de herinneringen aan hier uit mijn geheugen te dwingen en een doel in mijn leven kiezen, waarmee mijn tijd geheel gevuld kan worden". „Hoe wil je tot het besef komen of zekerheid hebben, dat hetgeen je nu voor mij voelt, liefde zou kunnen zijn?" vroeg Frans nieuwsgierig. Nu sloeg Christa de ogen neer. Zenuw achtig rinkelde ze met het lepeltje tegen haar kopje. Ze kon .Frans moeilijk beken nen, dat ze zich deze scène heel anders had voorgesteld. Zij zou over liefde be ginnen en dan zou hij haar, volgens plan, in de armen moeten nemen en haar kus sen. Nu was hij daarentegen aan het re deneren gegaan en hij had zelfs voor haar vreemde houding een uitleg gege ven. Dat was allemaal wel prachtig, maar het beantwoordde niet aan de proefne ming, die ze zichzelf had opgelegd. Ze had zich in het hoofd geprent, dat een kus van hem hetzelfde gevoel in haar wakker moest maken, dat haar door gloeide, toen Roel haar kuste. Als dat gebeuren zou, hoefde ze zich niet meer te pijnigen met de vraag, of ze haar leven had verwoest door Roel te lang op een dwaalspoor te houden. Als Helsingen de grote liefde bij haar kon doen ontvlam men, dan zou eindelijk de rust in haar hart weerkeren en zou ze met fier opge heven hoofd en een vrij gevoel bij Roel op bezoek kunnen gaan. Feller dan ooit besefte ze plotseling weer de reden van haar paniek. Roel was door haar toedoen gewond geraakt, dus was ze moreel ver plicht hem een bezoek te brengen. Maar ze was niet zeker van zichzelf. Zou ze met haar ogen weer om zijn liefde sme ken en zou dan het antwoord net eender zijn, als tijdens het moment, dat hij in de ziekenauto geschoven werd? Was ze in staat, al was het dan maar op kramp achtige wijze, de schijn op te houden, dat de houding van Roel haar koud liet? Ze had Frans als reddingsboei beschouwd voor haar stuurloze gedachten. Hij had heel veel eigenschappen, die ze kon be wonderen en waarderen; dat bleek nu ook weer uit dit gesprek. Dat hij zich niet zo gauw door haar liet overrompelen, pleitte nog meer voor zijn persoonlijk heid. Ze voelde geen enkel bezwaar, de grote stap met hem te wagen en als aan staande vrouw van Frans zou ze veel beter de onverschillige houding van Roel kunnen verdragen. Frans keek zacht hoofdschuddend naar Christa, die met de ogen op de grond ge vestigd, steeds heviger bloosde en er on danks haar gezond en sterk uiterlijk zo kwetsbaar uitzag, dat er een grote verte dering in zijn hart sloop en het hem de grootste moeite kostte, rustig naast haar te blijven zitten. De wetenschap, dat ze totaal overstuur was en dat de gebeur tenissen van de afgelopen nacht daaraan niet vreemd waren, deed hem de handen tot vuisten ballen en hem de uiterste zelfbeperking opleggen. Het kind had zich versmaad gevoeld. Duidelijk had hij de volle overgave in haar ogen gelezen teen Roel werd weggedragen en ook zag hij, hoe Roel de ogen sloot. Christa had zich daarna afgewend, maar hij had Roel op de lippen zien bijten en hij wist, dat dit niets met de pijn van zijn wonden te maken had. Hij had deze morgen al naar de toestand van Roel geïnformeerd en er was geen enkele reden tot bezorgdheid meer. Enge dagen rust houden en het leed zou weer geleden zijn. Nu zat hij hier met het meisjes, dat feitelijk zijn vriend toebehoorde. Op de een of andere manier had ze hem beledigd en beiden wisten van geen toegeven. Christa wist met zichzelf geen raad meer. Ze wilde blijkbaar naar Roel toe, maar dan moest ze zich beschermd weten door een nieuwe liefde, om de zekerheid te hebben, dat ze bij Roel niet door de knieën zou gaan. „Christa, lieve kind", zei hij en hij kon niet verhinderen, dat zijn stem een te dere klank had. „Christa, je bent aan de verkeerde kant van je lijstje begonnen, je had eerst naar Roel moeten gaan". „Nee, nee", zei Christa heftig. „Hij ver geeft het me immers niet en dan zit ik daar als een jankend hondje naast zijn bed, in de hoop, dat hij mij toch nog even aaien zal". „Zie je wel", zei Frans plotseling op strenge toon. „Die verdraaide trots en hoogmoed van je. Je bent in staat om daar al je geluk aan op te offeren. Ik begrijp niet, hoe je de moed hebt opge bracht, mij de grote vraag te stellen. Tenslotte zet je daarmee alle gewoonten van de wereld op zijn kop". „Ik heb vanmorgen mijn trots afge zworen", zei Christa kleintjes. „Laat me niet lachen, kind", zei Frans gewild hardvochtig. „Toch zeker alleen maar bij mij. Hetzelfde moet je eens bij Roel proberen?" Het volgende ogenblik had hij spijt van zijn harde woorden. Met een spier wit gezichtje keek ze hem aan. „Zou je willen, dat ik me zo vernederd, terwijl ik de zekerheid heb, dat hij me afwijst?" „Hoe kom je aan die zekerheid?" drong Frans aan. „Je hebt hem waarschijnlijk nog nooit schuld bekend. Bovendien heb je je nog nooit in zijn toestand verdiept. Toevallig weet ik waarom hij zich zo be zeerd voelde, ook al heeft hij me dat nooit verteld. Maar ik ken zijn omstan digheden en wanneer jij je niet zo met je eigen ik had bezig gehouden, dan zou je hem nu ook beter begrijpen". „Dus je vindt ook, dat alles aan mij zelf te wijten is?" „Ja, uit je angst, om door Roel te wor den afgewezen, blijkt niet alleen je grote liefde, maar ook je egoïsme. Je lijdt een heel klein beetje aan zelfverheerlijking, Christa. Daar heb je zelf geen schuld aan, dat ligt aan de bijzondere opvoeding, die je hebt gehad. Niemand, die jou eens flink een waarheid zei en zo begon Chris - ta te denken, dat ze geen fouten kon maken. Toen ze uiteindelijk tot de ont dekking kwam, dat ze wel een grote fout had gemaakt, wilde ze dat voor zichzelf en toevallig ook voor mij erkennen, maar niet tegenover de persoon, die het in de eerste plaats aangaat. Nu verbeeld je je, met mij, als surrogaat ook wel door het leven kan gaan.... Oh.... protesteer maar niet. Natuurlijk zou een huwelijk tussen jou en mij geen mislukking wor den, daarvoor staan we te eerlijk tegen over elkaar en begrijpen we elkaar te goed, maar de kleur en fleur zou er aan ontbreken. Geen hoogte of dieptepunten, maar een glad en rimpeloos bestaan, zon der stormen, maar ook zonder de koeste rende warmte van een stralende zon. We zouden verstandig en ernstig de gulden middenweg bewandelen. Tjaals je werkelijk niet anders wilt. „Frans, zwijg", barstte Christa veront waardigd los. „Je doet net, of ik je tegen een redelijke prijs een tweedehands auto heb aangeboden, waarvan je nu de goede en de kwade eigenschappen onderzoekt. Is er dan niemand in de wereld, die be grijpt wat er in mij omgaat?" Ze sloeg de handen voor het gezicht, haar lichaam schokte en eindelijk kwam de stroom verlossende tranen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1960 | | pagina 4