89
iPPI
LEVERPASTEI
ZWARE REPEN
1.
REPEN
6~1>" i
op SAPfri
Vrij en Blij drie dagen uit
AARDBEIEN
maakt u het leven goedkoper!
Boterhamkorrels 39
BISCUITS daisy29
VAN 49 VOOR
as®
GELDERSE
MX.
\w^x
°ubbel blik
200 GRAM
BUTTERSCOTCH
Dubbel-dikke
voor kwoliteit
Fotograferen
Keetmeisje
in Europoort
DEZE WEEK
100
GRAM
fijnste Delicata chocolade
Bereid met suiker,
slagroom en koffie
melk -
puur - mokka -
extra bitter
elk met 12
hele hazelnoten
'Nieuwe Oogst
KWALITEITSGARANTIE
Wanneer u een bij AH
gekocht artikel niet élke
cent waard acht die u er
voor betaalde dan wordt
u door Albert Hejjn het
volle bedrag vergoed.
Albert Heijn
250 GRAM
ZAK 250 GRAM
Woensdagmorgen, 13 juli, vertrokken
wij voor de jaarlijkse driedaagse tour
naar Zuid-Limburg en Monschau in
Duitsland.
In Den Helder werd plaats genomen in
de touringcar van de fa. Van Konings-
'oruggen en met als chauffeur, de heer
Piet Idema, die ons ook het vorige jaar
rondtoerde.
Slingerend door Den Helder ging het
naar de duinen en in de nog rustige
morgenuren gingen we via de Velser
tunnel naar Amstelveen voor de eerste
koffie. De tweede pleisterplaats was 's-
Hertogenbosch, waar het lunchpakket
werd opgepeuzeld. Daarna een uurtje
vrijaf voor de lapjesmarkt
Vandaar ging het door het Brabantse
land verder naar Zuid-Limburg. Steden,
dorpjes, bossen en vredige boerenhoeven
gleden voorbij, en nadat we in Limburg
nog even de dorst gelest hadden kwamen
we door het schone Zuid-Limburg om
half 6 in Maastricht. Daar was Hotel
„Neut et Le Commerce" voor twee dagen
ons vakantieverblijf.
De avond werd vrijgelaten en dus
zwierven de meesten, na een overvloedig
diner, de stad in. Het spijt me om te
zeggen, maar ik vind Maastricht geen
schone stad.
De tweede dag begon om 9 uur. Via
Valkenburg ging het naar het Drielan
denpunt. Koffie, souvenirs, kaarten naar
de familie en toen ging het Duitsland in
over Vaals.
Daar ging het al klimmend en dalend
door het onvergetelijk mooie land. Stil
genietend zaten we in de bus. Van wat
we zagen hadden we wel gehoord, maar
dat het zo mooi was, was een verrassing.
Piet had ons een mooie dag beloofd als
het niet regende. Nu we troffen het fan
tastisch. Via Brand, Kornelmünster,
Rötgen ging het naar Monschau. Eerst
werd op de berg gestopt. Daar lag in het
dal het stadje, met een slingerend rivier
tje er door. We keken op de huizen, die
net zo groot waren als een pak lucifers.
Geweldig, wat is dat een mooi land
schap.
Weer in de bus ging het nu via haar
speldbochten naar beneden, naar het
dorpje zelf. Zo TESO zucht om met de
bus door de Peperstraat te gaan, zo gaat
het Monschau door. Daar zouden we in
café „De Nederlanden" koffie drinken,
maar dat ging niet, want daar was het
vol met Hollanders. We vonden een
snackbar en daar dus maar in en dat was
een mooi en rustig zitje.
Na het eten wat door het dorpje ge
dwaald. De souvenirs staan aangeprijsd
in marken, franken of guldens. We waren
in bezit van Duits geld, maar het was
niet nodig geweest. De verhouding van
toeristen met auto's en touringcars was
7 Hollanders, 2 Belgen en 1 Duitser, dus
omgekeerd als bij ons.
Om 3 uur ging het weer terug via een
binnenweg. Ingebroch, Immerraht,
Roetgen, Brand, Aken naar Vaals en
Maastricht. Zelden heb ik een gezelschap
zo tevreden en voldaan gezien.
Vorig jaar was Zeeland en Beligë mooi,
maar wat we nu zagen overtrof alles.
De derde dag werd gestart met een
licht regentje, maar dat maakte de stem
ming er niet minder om. Door het Lim
burgse landschap met zijn heuvels en da
len ging het via Roermond, Helmond,
langs de Zuid-Willemsvaart, met al zijn
bruggen, 's-Hertogenbosch, waar koffie
werd gedronken, en Amstelveen, waar
het lunchtpakket werd aangesproken,
naar Amsterdam, Beursplein, voor de
uitverkoop van C A, Bijenkorf enz.
Om half vijf ging het uit Amsterdam,
via Vijfhuizen en de tunnel naar Belle-
vue in Den Helder.
Na een prima diner nam de voorzitter
afscheid na een woord van dank en
hulde aan de chauffeur Piet Idema. Scha
kelend door nauwe straten, op drukke
kruispunten en toch steeds weer ver
tellen wat het voor brug, plaats of fa
briek was.
Hartelijk dank aan het bestuur en Piet,
de gids-chauffeur, voor dc drie onver
getelijke dagen.
Oudeschild,
J. Barhorst
NOGMAALS DE VEEVOEDERKERN
In een vorig nummer van de Texelse
Courant hebben wij vrij uitvoerig de
werkwijze en voordelen van een Veevoe
derkern uiteen gezet. Nu de Commissie
voor Streekontwikkeling officieel beslo
ten heeft dit jaar een Veevoederkern in
het leven te roepen lijkt het ons van be
lang nog kort in te gaan op enkele con
crete dingen.
In de eerste plaats dit:
De Veevoederkern houdt zich speciaal
bezig met de voeding van het rundvee.
Is er dus behoefte iets te weten omtrent
de voeding van schapen en varkens, dan
zijn er wel instanties te vinden, die hier
over willen adviseren, maar het is geen
directe taak van de Veevoederkern.
De deelnemersbijdrage wordt berekend
naar het aantal melkkoeien en kalf-
vaarzen. De bijdrage zal ƒ1,per dier
per winterperiode bedragen. De rant
soenen van het jongvee worden dus wel
gecontroleerd, maar hiervoor zijn geen
kosten verschuldigd.
Daar het zeer gewenst is over gegevens
te beschikken omtrent de voederwaarde
van het ruwvoer wordt door de Streek-
ontwikkelingscommissie een bijdrage van
ƒ5,per monster gegeven in de kosten
van het ruwvoederonderzoek. Dit geldt
ook voor degenen, die reeds nu een op
gave hebben gedaan voor onderzoek van
hooi en kuilgras en besluiten lid van de
Veevoederkern te worden.
Daar het van belang is de gegevens van
de voederwaarde van het hooi en kuil
gras tijdig te hebben raden wij U aan de
wens tot het laten verrichten van onder
zoek zo spoedig mogelijk door te geven
aan de monsternemer Jn. Witte, „Agnes",
Kogerweg, Den Burg, of aan de assisten
ten. Ook opgaven voor het lidmaatschap
van de Veevoederkern op korte termijn
bij de assistenten. C. v. Gr.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Heden, woensdag, consultatiebureau
Heden, woensdag 27 juli, worden de
moeders van de buitendorpen verwacht
op de volgende uren:
Den Hoorn 1.15 uur; Oosterend 2.00 uur;
De Cocksdorp 3.00 uur; De Koog 4.00 uur
LAPPIE KNIJN
EN HET
VERDWENEN
STANDBEELD
31. „Ik ga daar boven eens een kijkje
nemen", stelde Lappie dapper voor en
gewapend met een zaklantaarn begon ons
vriendje de steile ladder te beklimmen.
Jonas wachtte beneden en keek rond. „Ik
speel wel voor uitkijk", had hij gezegd.
Lappie voelde eerst voorzichtig of de
treden betrouwbaar waren en kwam zo
doende langzaam omhoog. Eindelijk was
hij bij de ingang van de hooizolder. Hij
knipte de lantaarn aan en verdween in
het duister. Jonas keek in gespannen
aandacht naar boven. Vluchtig keek hij
af en toe om zich heen. „Wat duurt dat
lang", mopperde hij. „Straks worden we
ontdekt". Ondertussen keek Lappie de
hooizolder rond. Het licht van zijn lan
taarn bescheen de verste hoeken en
gaatjes. „Wat is dat?" mompelde Lappie
opeens. „Ik geloof, dat ik daar iets zie
bewegen.
Fotografeert U ook? Er zullen,
ook op Texel, niet veel gezinnen
meer zijn waarvan alle leden
deze vraag ontkehnend zouden
moeten beantwoorden. Zijn het
pa en ma niet, dan is het zoon
lief wel die met zijn fototoestel
letje een mooi plaatje weet te
maken. Ten behoeve nu van onze
fotograferende lezers willen wij
nu en dan een artikeltje brengen
over de fascinerende hobby, die
de fotografie is. Voor verschillen
de amateur fotograf en, en dan
denken wij vooral aan de leden
van de actieve fotoclub „De Kie
kendief" zullen er wel opmer
kingen gemaakt worden, die
even zovele malen het intrappen
van open deuren betekenen,
maar je weet het nooit.
In ieder geval hopen wij dus
doende een steentje tot de ver
fraaiing van Uw plaatjes bij te
dragen.
Kinderfotografie
In tegenstelling tot het buitenland
wordt er in Nederland nog maar betrek
kelijk weinig door de Vrouw gefotogra
feerd.
Een van de vermoedelijke oorzaken is,
dat fotograferen erg ingewikkeld is, al
thans zo denken vele vrouwen er nog
altijd over. Dat de huidige techniek en
de Camerafabrieken de vrouw hierin te
gemoet komen, is helaas nog slechts wei
nig bekend, de genoemde industrieën fa
briceren n.l. speciale „Damescamera's",
die zeer eenvoudig in het gebruik en bo
vendien redelijk van prijs zijn.
Wij memoreren dit even omdat spe
ciaal de vrouw de aangewezen persoon is
voor het beoefenen van de kinderfoto
grafie. Zij immers is de gehele dag thuis
en ziet daardoor de aardigste momenten
in baby's of kleutertjes leven.
Wanneer U in het fotoalbum eens wat
anders dan de eeuwige geposeerde kiek
jes wilt hebben, dient U radicaal te bre
ken met de nog te veel gebruikte me
thode van „Ga eens even stil zitten, want
je moet op de kiek". Goede kinderfoto's
maken betekent veel geduld tonen en
zonder veel drukte en gedraaf de camera
hanteren. Hieruit volgt dat een goede
kennis van de camera noodzakelijk is, U
moet er in het donker nog mee om kun
nen gaan. De eenvoudigste kinderfoto's
maakt U met de flitser. Wees er niet
bang voor, dat het flitslicht schadelijk is
voor de kinderogen. De flitstijd duurt zo
kort dat de oogjes er niet eens op rea
geren kunnen.
Vooral voor de fotografende moeders
is de flitsfotografie aantrekkelijk, het is
altijd raak. Voor hen daarom de volgende
raad: Een flitser met lampje erin klaar
bij het toestel en dat toestel voor het
grijpen, dan zegt U later niet „Toen en
toen deed baby zo leuk, jammer dat ik er
geen foto van heb!"
Om kleuters ongedwongen te fotogra
feren kan het zijn nut hebben de kleine
dame of heer eens het toestel van alle
kanten te laten zien, zodat ze er hun
aanvankelijke schrik voor verliezen. Bo
vendien schenken de kleinen er dan ver
der geen onnodige aandacht aan, waar
door we veel vrijer kunnen werken. Denk
er altijd om dat we kinderen uit de „ge
knielde aanslag" fotograferen en niet
van uit ons grote mensen standpunt,
want dan krijgen de kleinen een water
hoofd.
Het werken met overspanningslampen
en fotolampen is eigenlijk meer voor
Vader, want hierbij duiken allerlei tech
nische knepen op. Dit soort verlichting is
ook niet zo geschikt voor kinderfoto's,
omdat het de fotograaf te veel aan een
bepaalde plaats gebonden houdt. Wel gaat
dat met wat oudere kinderen in de leef
tijd van 7 tot 11 jaar of ouder (80). Die
zijn niet zo onrustig en al wat gezeg-
lijker.
Hebben we in het voorgaande betoogd,
dat geposeerde foto's stijf zijn, dan wil
dat nog niet zeggen dat een beetje regie
daarom uit den boze is. Het is voor som
mige foto's zelf noodzakelijk, vermits het
resultaat maar ongedwongen wordt.
Kinderen boven de 5 jaar mogen niet
meer in de lens kijken, daar beneden
nog wel.
Voor oudere kinderen dus wat regise-
ren, in de trant van „Zeg, ga daar eens
rustig zitten lezen", „Nelly blijf even zo
naar je pop kijken", dus pertinent geen
houterige rechtop zitterij. Juist als we
dit zonder te veel nadruk doen is het re
sultaat „levendig".
Een beetje zachte regie voor de klein
tjes van ongeveer drie jaar, kan soms ook
geen kwaad, wanneer we maar niet gaan
dwingen. De beste regie voor hen is de
onopgemerkte. Middel? Leg uitdagend
zijn mooiste auto op het plaatsje waar U
hem hebben wilt voor de foto en zeg
„Kijk eens Pietje daar is je auto"! Of
bouw een toren van blokken, waarop U
opeens zijn aandacht vestigt.
Met behulp van de flitslamp verschalkt
U hem meestal voor hij of zij zijn aan
dacht ergens anders op richt.
Een andere manier is om er een spel
letje van te maken, kleuter raakt er in
een opperbeste stemming door, lacht en
dat is juist wat iedereen wil.
Deze maand is wel bij uitstek geschikt
voor de kinderfotografie. Een dagje naar
het strand of naar de Dennen geeft ons
ruimschoots kans om leuke foto's van
het kroost te maken.
Nog even dus enkele vuistregels voor
de kinderfotografie:
Rustig en onopvallend werken;
Niet te veel uit de „hoogte";
Flitslampen vormen 'n ideale lichtbron;
Den verstandige regie kan tot vakwerk
voeren;
Heb geduldveel geduld!
Wij wensen U een album met briljante
kinderfoto's toe.
FEUILLETON:
door H.A.N.S.
30. Hij keek verbaasd naar Christa, die
heftig 'n ontkennende beweging maakte.
„O niet, ik dacht toch, dat ik aardig
je gedachtengang was gevolgd?"
„Dat was je ook", zei Christa en tot
haar verwondering voelde ze haar ge
moed al lichter worden. Dit openhartige
gesprek en het ontleden van haar karak
ter, waarbij ze Frans op vele punten ge
lijk moest geven, deed haar al oneindig
veel goed. Het idee, dat ze zich niet in
hem had vergist en dat hij haar werkelijk
bijna helemaal doorzag, gaf haar moed
om verder te gaan.
„Nee Frans, ik wilde me niet zonder
meer aanbieden. Ik wilde in ieder geval
ook echt van je houden en anders zou ik
me terugtrekken". Even wendde ze zich
van Frans af, toen ze zacht vervolgde.
„Ik zou natuurlijk eerst Roel bezoeken,
om hem mijn dank te betuigen, maar dan
zou ik proberen al de herinneringen aan
hier uit mijn geheugen te dwingen en een
doel in mijn leven kiezen, waarmee mijn
tijd geheel gevuld kan worden".
„Hoe wil je tot het besef komen of
zekerheid hebben, dat hetgeen je nu voor
mij voelt, liefde zou kunnen zijn?" vroeg
Frans nieuwsgierig.
Nu sloeg Christa de ogen neer. Zenuw
achtig rinkelde ze met het lepeltje tegen
haar kopje. Ze kon .Frans moeilijk beken
nen, dat ze zich deze scène heel anders
had voorgesteld. Zij zou over liefde be
ginnen en dan zou hij haar, volgens plan,
in de armen moeten nemen en haar kus
sen. Nu was hij daarentegen aan het re
deneren gegaan en hij had zelfs voor
haar vreemde houding een uitleg gege
ven. Dat was allemaal wel prachtig, maar
het beantwoordde niet aan de proefne
ming, die ze zichzelf had opgelegd. Ze
had zich in het hoofd geprent, dat een
kus van hem hetzelfde gevoel in haar
wakker moest maken, dat haar door
gloeide, toen Roel haar kuste. Als dat
gebeuren zou, hoefde ze zich niet meer
te pijnigen met de vraag, of ze haar leven
had verwoest door Roel te lang op een
dwaalspoor te houden. Als Helsingen de
grote liefde bij haar kon doen ontvlam
men, dan zou eindelijk de rust in haar
hart weerkeren en zou ze met fier opge
heven hoofd en een vrij gevoel bij Roel
op bezoek kunnen gaan. Feller dan ooit
besefte ze plotseling weer de reden van
haar paniek. Roel was door haar toedoen
gewond geraakt, dus was ze moreel ver
plicht hem een bezoek te brengen. Maar
ze was niet zeker van zichzelf. Zou ze
met haar ogen weer om zijn liefde sme
ken en zou dan het antwoord net eender
zijn, als tijdens het moment, dat hij in de
ziekenauto geschoven werd? Was ze in
staat, al was het dan maar op kramp
achtige wijze, de schijn op te houden, dat
de houding van Roel haar koud liet? Ze
had Frans als reddingsboei beschouwd
voor haar stuurloze gedachten. Hij had
heel veel eigenschappen, die ze kon be
wonderen en waarderen; dat bleek nu
ook weer uit dit gesprek. Dat hij zich niet
zo gauw door haar liet overrompelen,
pleitte nog meer voor zijn persoonlijk
heid. Ze voelde geen enkel bezwaar, de
grote stap met hem te wagen en als aan
staande vrouw van Frans zou ze veel
beter de onverschillige houding van Roel
kunnen verdragen.
Frans keek zacht hoofdschuddend naar
Christa, die met de ogen op de grond ge
vestigd, steeds heviger bloosde en er on
danks haar gezond en sterk uiterlijk zo
kwetsbaar uitzag, dat er een grote verte
dering in zijn hart sloop en het hem de
grootste moeite kostte, rustig naast haar
te blijven zitten. De wetenschap, dat ze
totaal overstuur was en dat de gebeur
tenissen van de afgelopen nacht daaraan
niet vreemd waren, deed hem de handen
tot vuisten ballen en hem de uiterste
zelfbeperking opleggen. Het kind had
zich versmaad gevoeld. Duidelijk had hij
de volle overgave in haar ogen gelezen
teen Roel werd weggedragen en ook zag
hij, hoe Roel de ogen sloot. Christa had
zich daarna afgewend, maar hij had Roel
op de lippen zien bijten en hij wist, dat
dit niets met de pijn van zijn wonden te
maken had. Hij had deze morgen al naar
de toestand van Roel geïnformeerd en er
was geen enkele reden tot bezorgdheid
meer. Enge dagen rust houden en het
leed zou weer geleden zijn. Nu zat hij
hier met het meisjes, dat feitelijk zijn
vriend toebehoorde. Op de een of andere
manier had ze hem beledigd en beiden
wisten van geen toegeven. Christa wist
met zichzelf geen raad meer. Ze wilde
blijkbaar naar Roel toe, maar dan moest
ze zich beschermd weten door een nieuwe
liefde, om de zekerheid te hebben, dat ze
bij Roel niet door de knieën zou gaan.
„Christa, lieve kind", zei hij en hij kon
niet verhinderen, dat zijn stem een te
dere klank had. „Christa, je bent aan de
verkeerde kant van je lijstje begonnen,
je had eerst naar Roel moeten gaan".
„Nee, nee", zei Christa heftig. „Hij ver
geeft het me immers niet en dan zit ik
daar als een jankend hondje naast zijn
bed, in de hoop, dat hij mij toch nog
even aaien zal".
„Zie je wel", zei Frans plotseling op
strenge toon. „Die verdraaide trots en
hoogmoed van je. Je bent in staat om
daar al je geluk aan op te offeren. Ik
begrijp niet, hoe je de moed hebt opge
bracht, mij de grote vraag te stellen.
Tenslotte zet je daarmee alle gewoonten
van de wereld op zijn kop".
„Ik heb vanmorgen mijn trots afge
zworen", zei Christa kleintjes.
„Laat me niet lachen, kind", zei Frans
gewild hardvochtig. „Toch zeker alleen
maar bij mij. Hetzelfde moet je eens bij
Roel proberen?"
Het volgende ogenblik had hij spijt
van zijn harde woorden. Met een spier
wit gezichtje keek ze hem aan. „Zou je
willen, dat ik me zo vernederd, terwijl ik
de zekerheid heb, dat hij me afwijst?"
„Hoe kom je aan die zekerheid?" drong
Frans aan. „Je hebt hem waarschijnlijk
nog nooit schuld bekend. Bovendien heb
je je nog nooit in zijn toestand verdiept.
Toevallig weet ik waarom hij zich zo be
zeerd voelde, ook al heeft hij me dat
nooit verteld. Maar ik ken zijn omstan
digheden en wanneer jij je niet zo met
je eigen ik had bezig gehouden, dan zou
je hem nu ook beter begrijpen".
„Dus je vindt ook, dat alles aan mij
zelf te wijten is?"
„Ja, uit je angst, om door Roel te wor
den afgewezen, blijkt niet alleen je grote
liefde, maar ook je egoïsme. Je lijdt een
heel klein beetje aan zelfverheerlijking,
Christa. Daar heb je zelf geen schuld
aan, dat ligt aan de bijzondere opvoeding,
die je hebt gehad. Niemand, die jou eens
flink een waarheid zei en zo begon Chris -
ta te denken, dat ze geen fouten kon
maken. Toen ze uiteindelijk tot de ont
dekking kwam, dat ze wel een grote fout
had gemaakt, wilde ze dat voor zichzelf
en toevallig ook voor mij erkennen, maar
niet tegenover de persoon, die het in de
eerste plaats aangaat. Nu verbeeld je je,
met mij, als surrogaat ook wel door het
leven kan gaan.... Oh.... protesteer
maar niet. Natuurlijk zou een huwelijk
tussen jou en mij geen mislukking wor
den, daarvoor staan we te eerlijk tegen
over elkaar en begrijpen we elkaar te
goed, maar de kleur en fleur zou er aan
ontbreken. Geen hoogte of dieptepunten,
maar een glad en rimpeloos bestaan, zon
der stormen, maar ook zonder de koeste
rende warmte van een stralende zon. We
zouden verstandig en ernstig de gulden
middenweg bewandelen. Tjaals je
werkelijk niet anders wilt.
„Frans, zwijg", barstte Christa veront
waardigd los. „Je doet net, of ik je tegen
een redelijke prijs een tweedehands auto
heb aangeboden, waarvan je nu de goede
en de kwade eigenschappen onderzoekt.
Is er dan niemand in de wereld, die be
grijpt wat er in mij omgaat?" Ze sloeg de
handen voor het gezicht, haar lichaam
schokte en eindelijk kwam de stroom
verlossende tranen.