Minder werken 4 rocn /wa in het harL, IëBBhiBI Operatie Bordenklapper Drie zeehondjes spoorloos verdwenen nam Zullen we in onze vrije tijd verdrinken Krijgt Texel toch een zwembad? m büexd m msm Nog steeds veel bossige weiden Keetmeisje in Europoort Import-Texelaars met grote idealen mms mm t Komt neer op Veilig Verkeer WmM WIJ GAAN STEEDS meer en steeds langer met vakantie. Dat heeft ge volgen voor ons economisch leven en voor de vrije-tijdsbesteding van de mens. In een druk vakantie-sei zoen als dat van het lopende jaar, mogen wij ons toch wel eens bezig houden met de vraag waar deze ont wikkeling op moet uitmonden. IN NEDERLAND zijn wij bezig een 45-urige werkweek te verwezenlij ken met twee vrije dagen. Elders kent men reeds de 40-urige werk week. In bepaalde vakbondskringen in de V.S. spreekt men over 35 uren werken per week. Er zijn zelfs al ei sen gesteld voor een 32-urige werk tijd per week. Nu vinden wij dat in Nederland nog onvoorstelbare onzin. Wij vergeten echter dat onze groot vaders nog werkweken maakten van 85 uur. Langzaam zijn we terug gegaan naar 70 en 60 uur tot we in deze eeuw de 48 uur bereikten. Het tempo van de werktijdverminderng is echter steeds sneller gegaan en daarom zal het geslacht na ons mis schien reeds alledaags vinden wat wij nu nog voor onmogelijk houden. Seizoenen worden langer NU ZIJN WE nog bezorgd over de voor ziening van de wereld met voldoende eerste levensbehoeften. De westelijke landen spreken er voor hun eigen bevol king niet meer over, er wordt naar mid delen gezocht ook de minder bedeelde landen van het nodige te voorzien. De dienstverlening neemt onder de behoef tebevrediging een steeds belangrijker plaats in. De toeristenindustrie is in omvang verveelvoudigd en de lengte van haar seizoenen wordt steeds groter. Bevoor rechten in het genieten van vakante vinden hun zomervakantie al te lang. Zij bewaren een deel voor de winter en gaan dan genieten van de wintersport. Ook voor- en najaar worden meer bij de vrije tijd betrokken en de dag is niet ver meer waarop de toeristennijverheid het hele jaar kan draaien al zal de akti- viteit naar gelang het seizoen verlegd worden van buiten naar binnen, van de bergen naar de stad enz. Dit betekent dat een veel groter cate gorie van bevolking en het zakenleven zich zal kunnen toeleggen op het vormen van inkomen uit de vrije tijd van ande ren. In Amerika bedraagt de totale be steding aan vrije tijd nu reeds meer dan 10 pet van het nationale inkomen. Gewoonten moeten veranderen NIET ALLEEN de seizoen vakanties zijn in dit verband belangrijk. Er is niet aan te ontkomen dat ook de week-endvakan- ties in aantal zullen toenemen. De weke lijkse invasiegolf van buitenlandse au to's over onze grenzen spreekt boekde len. Nu neemt men uit gewoonte nog over de gehele linie zo mogelijk de vrij dag, zaterdag en zondag als vrije dagen De toenemende verkeersdrukte zal spoe dig een deel van de reizigers er toe ver leiden de maandag en de dinsdag te kie zen inplaats van de vrijdag en zaterdag. Zo zal het gehele bedrijfsleven stap voor stap de weg op gaan naar een dub bele bedrijfsbezetting waarvan steeds de helft werkt en de andere helft vrij is. In hoeverre de produktiviteit van handel cn industrie door lange vakanties van het personeel zal toe- of afnemen, kan niet zonder bewijsmateriaal worden be sproken. Misschien dat de produktiviteit van de enkeling leidt onder de vele vrije uren maar anderzijds wordt het arbeids- tempo steeds minder door de mens en steeds meer door de machine bepaald. Het grote probleem voor de massa blijft een zinvolle vrije tijdsbesteding. In de begintijd kunnen nijvere lieden hun overmaat aan vrijheid nuttig beste den door een tweede baan of een bijbaan te aanvaarden. Voor die bijbanen zal echter steeds meer liefhebberij komen, waardoor de betaling minder wordt. Als de hoofdfuncties betere betaling opleve ren zal ook de drang naar bijverdiensten afnemen en dan zoekt men het in de ontspanning. Meer tijd meer leiding DE SPORT, betaald of niet-betaald, staat o.i. nog maar aan het begin van een grootse ontwikkeling. De kampeer en watersport, de ski-activiteit en alles wat de mensen zinvol bezig houdt, zal aan waarde winnen. In meer takken van sport zal er betaling worden gegeven aan bekwame figuren. Immers de uit blinkers moeten hun tijd geven om het voorbeeld te zijn en om als leer- of oe- fenmeesters te gaan optreden. Het geven van leiding aan jeugd- en groepsleven zal een grotere waardering vinden in de toekomst en het gebrek aan deze krach- AGENDA STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL Woensdag, 10 augustus De Cocksdorp, 20,30 uur, Lampionop tocht m.m.v. Gidsenband Marg. Sinclair. Donderdag, 11 augustus Den Hoorn, Ned. Herv. Kerk, Zangdienst Den Burg, Wezentuin, Opera-concert m.m.v. Gerard Holthaus De Koog, 14 uur, Srandfeest en optre den poppentheater De Koog, 20.30 uur, Lampionoptocht m.m.v. het Kon. Texels Fanfarekorps Zaterdag, 13 augustus Den Burg, Troephuis St Jeroen, Holl- wal, 15,30 uur Hobbyruilbeurs. ten zal ook groter worden dan het nu reeds is. Veel vrije tijd! Het zal alleen moge lijk zijn bij een hoge graad van produk tiviteit. Deze is bereikbaar met hulp van de techniek, die ons ingewikkelde ma chines levert. Om ze te maken en te be dienen zal er meer vraag komen naar goed geschoolde krachten. Voor scholing en oefening is tijd nodig. Daarom zal er in de toekomst ook meer tijd moeten worden gegeven aan voorlichting, trai ning en onderwijs. Dit zal een deel van de vrije tijd opeisen en niet alleen voor de leidende maar ook voor de uitvoeren de arbeid. Een belangrijk deel van de volksvoorlichting zal er op gericht moe ten zijn de scholing te stimuleren en ef- fektvolle wegen te vinden om deze tot een succes te maken. De zinvolle vrije tijds- en vakantiebe steding zal niet over de hele linie een succes worden. Een deel van elk volk is liever lui dan moe. Overal vinden we mensen die er de kantjes aflopen en er op uit zijn te luieren. Maar de waarde van een volk wordt afgemeten naar de grote middenmoot die van goede wil is. Wanneer wij er in slagen die meerder heid van ons volk met meer vrije tijd en in culturele en in produktieve zin op hoger plan te brengen zal de toekomst ons verrijken, geestelijk en stoffelijk. Zullen we in onze vrije lijd verdrinken? Driemaal is scheepsrecht De laatste jaren hoor je nog al eens verkondigen, dat landbouwers en ook landbouwvoorlichters, wanneer ze weinig van de landbouw in andere gebieden zien, het gevaar lopen om streekblink te worden. Men bedoelt hier o.m. mee, dat bepaalde fouten, die in de bedrijfsvoering voorkomen niet meer opgemerkt worden. Die fouten zijn er altijd geweest en men gaat denken, dat het zo behoort. O.g. komt steeds meer tot de conclusie, dat de bewering van streekblindheid een werke lijkheid is. Dit laatste is bij mij vooral bewerkt door de vele excursies, die ik rond moet leiden. Dit betreft vrijwel altijd boeren en boerinnen uit graslandgebieden uit Noordholland, Utrecht en Friesland. Col lega's uit echte weidegebieden derhalve. Eén van de meest gehoorde aanmerkin gen op de bedrijfsvoering is de verzor ging van het grasland en dan speciaal het voorkomen van bossige en met „stie- kels" versierde weiden. We zullen U de conclusies, die men daaraan .pleegt te ver binden met betrekking tot de Texelse veehouders besparen, maar we willen U alleen verklappen, dat ze minder vleiend zijn. Wij hebben in de Texelse Courant al meer verteld, dat wij na het plaatsen van dergelijke opmerkingen naar mo tieven zoeken om deze minder goede be handeling goed te praten. Je spreekt dan over de schapenhouderij, die een bijzon dere bedrijfsvoering vereist, over de in de zomermaanden telkens optredende droogteperiode en over de uitvoering van de ruilverkaveling, die sommige vee houders er toe brengt om percelen, die ver van huis liggen minder goed te be handelen. Maar ik moet U eerlijk zeggen, dat deze argumenten mij maar zeer matig bevredigen en dat ik er langzamerhand zelf niet meer in geloof. Het is nl. zo, dat ook op ons eiland toch nog een aantal veehouders voorkomen, bij wie het grasland er altijd verzorgd uitziet. Hun land is niet beter dan dat van hun collega's, ze hebben ook schapen en de ruilverkaveling werkt evengoed op hun bedrijven. Daarbij komt dan nog, dat ik van nabij weet, dat de bedrijfs- uitkomsten van deze veehouders meestal beter zijn dan van de doorsnee-bedrijven op ons eiland. Daarom geloof ik, dat we er mee moeten ophouden om veront schuldigingen te zoeken en maar heel eerlijk gaan toegeven, dat de verzorging van het grasland op veel Texelse bedrij ven niet deugt en dat dit zo spoedig mo gelijk anders moet worden. Die laatste zin heeft iets van een boeteprediking. Als U dan maar weet, dat deze niet alleen de Texelse veehouders op het oog heeft, maar ook de landbouw voorlichters. Want ook wij hebben aan deze kwestie te weinig aandacht geschon ken. Dat is ons nog weer eens heel dui delijk geworden toen we dit weekend door Friesland reden en daar de goed verzorgde weiden zagen liggen. Texelse veehouders, laat dit niet op U zitten, maar zorg er voor, dat wij Uw collega's van de vaste wal niet alleen kunnen wijzen op de goede productie van ons Texelse rundvee, maar ook op de goede verzorging van het grasland, waar op dit vee weidt. FÏLMNIEUWS: Vrijdag- en dinsdagavond: „SPEEL NIET MET DE LIEFDE Een film, die alles heeft: actie, humo hart en gevoel en daarbij een keur va gezellige liedjesHij wilde niet troij wen, maar hij liet zich temmenmi liefde! In deze film: Bruce Low, in Nt derland reeds .populair door zijn optre den voor radio en televisie. Zaterdagavond en zondagmiddag: „FREDDY" De jongeman met het warme stemge luid, populair geworden door het liedj „Heimweh", speelt de titelrol in „Fredd' die Gitarre und das Meer". Een aardij weinig schokkend verhaal geeft Fredd de gelegenheid, eenvoudig, maar chai mant spel te leveren met de steun vaj een pittig klein ventje en de lieftallig Susi. De uitdenkers van het gegeven heb, ben een dankbaar gebruik gemaakt vai de achtergrond-mogelijkheden, die d beroemde en beruchte Hamburger „Ree, perbahn" te bieden heeft. Zoals men ma| verwachten, zingt Freddy enkele wellui dende liedjes. Uitgave N.V. v.h. Lcmgeveld <5, de Rooij Boek-, Kantoorboek- en Fotohandel Handelsdrukkerij 'i Den Burg, Texel - Postbus 11 - Tel, 2058 C. v. Gr. FEUILLETON: door H.A.N.S, 34. „Dat kan hij zich veroorloven", zei Roel, met nog steeds de bittere klank in zijn stem. „Hij hoeft zich niet eerst af te vragen, of zijn eventuele aanstaande vrouw genoegen zou nemen met een ver vallen woning. Hij kan haar rustig de keus laten, tussen de meest moderne bungalow of een als nieuw opgebouwde woning, boerderij en wat al niet meer". De moeder van Roel kwam zacht na derbij en alsof ze deelgenomen had aan het gesprek zei ze tot Roel. „Als dat soms je grootste zorgen zijn, mijn jongen, dan kunnen we dat spoedig oplossen. Je weet, dat de aannemer van de nieuwe woonwijk hier vlakbij voor het laatste stuk grond dat wij bezitten plus de boer derij, ons een nieuwe woning wil geven. Je hoeft maar te kikken en je moeder is bereid dit op te geven en in een van de nieuwe straten te gaan wonen". Uitdagend keek ze Christa aan. Er lag iets in haar blik, alsof ze zeggen wilde. Heb je daarvoor mijn zoon geweigerd, dan kun je nu je zin krijgen Het was duidelijk dat dit een offer voor haar zou betekenen, maar dat ze dat uit liefde voor Roel zou doen. Zijn gemoedsrust en zijn geluk was haar blijkbaar alles waard, en ofschoon ze Christa met minder vriendelijke ogen beschouwde, kon deze niet nalaten de vrouw te bewonderen. In feite ging heel haar hart naar haar uit. Ze voelde de verbeten strijd die deze vrouw had doorgemaakt. In het boeren leven konden de tegenslagen hard aan komen en de toestand van de boerderij bewees, dat de bewoners het niet gemak kelijk hadden. De ogen van de vrouw waren hard, maar eerlijk en rechtvaar dig, haar handen waren ruw van het werk, maar de boerinnedracht droeg ze met trots en waardigheid en Christa wist, dat hun karakters wonderwel bij elkaar zouden passen. Ze beantwoordde de on derzoekende blik met een vrij en open oogopslag en na even een gespannen stilte, kwam er iets van waardering in de ogen van de vrouw. Haar mond ont spande zich en ze vroeg op haar eigen korte manier, waar toch een weinig har telijkheid doorklonk, of Christa de maal tijd bij hen bleef gebruiken. Zonder aar zelen nam Christa het aanbod aan en Roel's moeder zei daarna vriendelijk, dat ze hen dan nog even alleen moest laten. Christa wist, dat ze een kleine over winning had behaald en met iets van zegepraal keek ze naar Roel, die sprake loos achterover in de kussens leunde. Christa begon zich wat meer op haar gemak te voelen. Ze was bij de moeder van Roel in de gunst gevallen en dat be tekende een belangrijk punt in haar voordeel. „Nu Roel", kon ze niet nalaten op pla gende toon te vragen. „Jc mag kiezen tussen deze boerderij en een nieuwe wo ning, kun je nu nog niet het meisje van je hart ten huwelijk vragen?" „Nee", zei Roel met klem. „Hier heeft moeder mij en vijf broers grootgebracht. Als weduwvrouw heeft ze helemaal al leen alle zorgen gedragen en het bedrijf zo goed mogelijk beheerd. De jongens wilden geen van allen in het boerenbe drijf, maar voelden zich voornamelijk tot technische studie aangetrokken. Het heeft haar ontzaglijk veel verdriet ge daan, al weet ze nu, dat het de voorzie nigheid geweest is, die hen dit besluit deed nemen. Want toen wij wat groter werden en moeder al aardig met kleine werkjes konden bijstaan, werden de lan derijen hectare voor hectare onteigend voor uitbreiding van de stad. Nu is men aan de uiterste grens, verderop komt een vliegveld, dus mag er geen bebouwing meer plaats hebben. Het geld werd ge bruikt voor de studiekosten en nu waren wij van plan om gezamenlijk de boerderij op te knappen. Mijn oudere broers heb ben echter hier allemaal narigheid en armoede beleefd en geven daarom niet graag hun geld voor dit oude gebouw. Moeder heeft daarom hun aanbod afge wezen. Ik ben de enige die werkelijk met plezier hier wil wonen, al kan ik mij levendig voorstellen, dat er buiten moe der en mij, niemand is, die de jaren ge duld kan opbrengen, aleer het geld er is om dit huis te restaurerenZe weet dat ik een grote teleurstelling heb moeten verwerken en ze denkt nu, door deze boerderij op te offeren mijn geluk te kunnen kopen, maar als ze wist, dat het meisje in kwestie een boerderij als deze met een handomdraai kan ver nieuwen, dan zou haar onafhankelijke boerenaard ook boven komen. Wij aan vaarden geen aalmoes". „En als het meisje bereid is de boer derij te nemen zoals hij is en zonodig Zondag- en maandagavond: „OPERATIE PETTICOAT" Een zotte situatie op de planken of o] het doek wordt eigenlijk pas echt grappi| als de persoon, die er zich in geplaats ziet, er hoegenaamd geen lachwekkend, in bespeurt. En daarom, omdat Car; Grant als de kapitein van een deerliji gehavende onderzeeboot, die door di manschappen zelf wordt bijgelapt, me' zo'n zorgelijk gezicht rondloopt, soms bij. na niet meer weet hoe hij de toestam meester moet blijven en helemaal tei einde raad is als zijn fouragemeeste hem, behalve het nodige voedsel en repa ratie-materiaal, ook nog een stelletji moderne marketensters bezorgt, di< ergens iper abuis zijn achtergebleven, daarom is deze film zo ontzettend ko miek. Wat er op de onderzeeër, die, bij ge brek aan een andere kleurstof, tenslotte roze wordt geschilderd, allemaal voor valt, is eenvoudig niet na te vertellen en het gekste is dat regisseur Blake Edwards het allemaal zó presenteert, dat men het nog geloofwaardig acht ook! Ik weet niet hoe het U zal gaan, maar ik heb mij met deze film bijzonder geamu seerd om Cary Grant, om de leden van zijn equipage van wie men zou zweren dat zij hun hele leven tot het zeevarend gilde hebben behoord en om Toni Curtis, die, ondanks zijn mondaine allu res, als chef van het materieel zijn straat jongensverleden niet verloochent en, met een souvereine minachting voor wet en oorschrift, het benodigde in een oog wenk uit alle hoeken en gaten te voor schijn tovert. Nederlands nieuws O.a.: Plechtige inzegening van Titus Brandsma-kapel in Nijmegen; Nationale Atletiek-kampioenschappen in Eindho ven; Motocross in Bergharen, om de „Grote Prijs van Nederland"; De 44ste Vierdaagse; Nieuws uit Suriname, De co- cosplantages van Coronie. Wereldnieuws O.a.: Katanga heeft zijn eigen vlag; De Gaulle onthult gedenkteken in voormalig concentratiekamp; Russische onderzeeer helpt haringvisser; De Etna werkt weer; Het Olympische dorp van Rome geopend; Vorstenhuwelijk in Wurttenberg; Donald Campbell wil snelheidsrecord verbeteren, Een oude rot gaat spelevaren: Churchill bezoekt Tito. jarenlang op betere tijden wil wachten, of hard meewerken tot het geld er is, zou dan die trots nog recht van bestaan hebben?" „Onze trots heeft ons op de been ge houden", zei Roel koppig, hoewel een licht rood over zijn gezicht kroop, toen Christa op een voor haar nederige wijze, haar gevoelens bloot gaf. De tranen sprongen Christa in de ogen. Ze had nu toch we alles gezegd, wat er te zeggen viel. Had ze niet genoeg laten blijken, dat ze niet alleen haar dank kwam betuigen voor hetgeen hij de vo rige dag voor haar had gedaan? Ze had hem de woorden in de mond gegeven, maar ze kon niet merken, dat hij er erg door werd ontroerd. Al had ze in haar uiterste wanhoop zich voorgenomen, hem desnoods te smeken om zijn liefde; als je zo weinig interesse ontmoette, dan ver. ging je de lust om aan te houden. De uit nodiging tot de maaltijd gaf haar nog enig respijt, anders was nu de tijd geko men om afscheid te nemen. De stilte tussen hen was onhoudbaar geworden en met zachte stem vertelde ze van het nachtelijk avontuur. „Frans is bewusteloos geslagen door de dieven, die de sieraden van mijn moeder hadden gestolen", beeindigde ze het re laas. Roel was ineens een en al belangstel ling. „Hoe maakt Frans het nu?" „Uitstekend, hij had vanmorgen ner gens hinder van. „Ik zou het verschrik kelijk hebben gevonden, als hij ook al door mij ernstig was gewond. Denk je eens in, alleen omdat hij het toevallig in zijn hoofd kreeg, naar het vergeten kle dingstuk te zoeken". „Dat is toch ook een rare tijd, om naar een manteltje te gaan zoeken", zei Roel bevreemd. „Hijhijkon niet slapen en misschien wilde hij daarom wat bezig heid". Ze kon niet verhinderen, dat er een warme bloedgolf naar haar wangen steeg. Ze dacht aan de blikken vol gene genheid, die Frans op haar geworpen had en waardoor ze hem als toevlucht had verkozen, boven de afwijzende houding van Roel. De trouwe vriendschap van Frans had haar overhaast optreden een halt toegeroepen. Nu de ontmoeting ter sprake kwam, kreeg ze het warm als ze dacht aan al de woorden, die ze zonder terughouding tegen Frans had gezegd. Bijna schuldbewust keek ze naar Roel, die overeind was gevlogen, toen hij haar verwarring opmerkte. „Isis Frans verliefd op jou?" vroeg hij haastig. „Ik geloof wel, dat hij een beetje van me houdt", zei Christa effen, maar haar hart begon snel te kloppen van vreugde, om de opwinding die zich nu op Roel's gezicht afspiegelde. „En jij?" zei hij ruw. „Hou jij van Frans?" „Ik vind hern een fijne kerel", zei Christa met echter warmte in haar stem. Roel sloot even de ogen. „Dat is ie ook, maar dat neemt niet weg, dat je echt van elkaar moet houden, om tot een huwelijk over te gaan". „Zo dacht ik er ook over en daarom heb ik het aan hem gevraagd", zei Christa roekeloos geworden door de in tense belangstelling van Roel, „Wat.heb.je gevraagd?" vroeg Roel met een ongelovig en verbaasd ge zicht. „Nou, gewoon, of hij van me hield. Tenslotte heb ik door één keer mijn volle vertrouwen aan iemand te onthouden al genoeg geleden. Ik wilde niet een tweede keer een grote liefde aan mij voorbij 'aten gaan. Misschien dat ik ook van hem kon gaan houden. Soms.weet je niet hoe raar je hart in beroering kan raken. Je hebt voortdurend het gevoel, dat je iets bent kwijt geraakt en dat je het met eindeloos geduld weer moet op zoeken. Oh. Roel, als je toen echt van me hield, dan kan dat toch zomaar niet voorbij zijn. Je hebt jezelf en mij aan je trots opgeofferd. Zie je dan niet hoe alleen en onbeschermd ik in de we reld sta? Als Frans minder faire gevoe lens had, dan had ik hier alleen nog maar een beleefdheidsbezoek gebracht. Jij hebt mij een keer laten ondervinden, wat echte liefde is en ik zal blijven zoe ken en telkens denken, dit is het". Roel balde zijn vuisten en uit zijn ogen sprak een grote pijn. „Christa, Christa", zei hij met schorre stem. „Jij moet toch weten hoe een keuterboertje zich voelt tegenover een grote boerendochter. Nu, zo voel ik mezelf op het ogenblik. Ik wil niet de indruk wekken, dat ik achter geld aanjaag". „Als wij samen het toch weten, hoe het is, dan is dat toch voldoende", zei Christa smekend. Roel gaf geen antwoord en lag achterover naar de zoldering te staren, alsof hij bij de stevige donkere balken kracht zocht voor een nieuwe verdedi ging. Christa voelde, dat ze aan het eind van haar uithoudingsvermogen was. Ze kon hier onmogelijk langer blijven. Ze voelde het bloed in haar polsen kloppen en zag de voorwerpen in de kamer door een dichte nevel. Voor niets ter wereld mocht ze huilen. Roel zou medelijden met haar krijgen en medelijden was zo gemakkelijk te verwarren met liefde. Hij kon onmogelijk van haar houden, dan zou hij zich toch heel anders gedragen. Als ze niet onmiddellijk vertrok was ze in staat, om hem al haar overwegingen in het gezicht te schreeuwen.Dat mocht niet gebeuren. Ten koste van alles moest ze een dramatische scène ont lopen. Ze haalde diep adem. „Goed", zei ze op flinke toon. „liefde is iets dat je niet kunt dwingen. Als je niet van me houdt, zeg het dan. Ik heb nog wel zoveel eergevoel over, dat ik je heus niet voor de voeten zal lopenNa vandaag zul je me nooit meer zien". Bij de laatste woorden was ze opge staan en deed enige stappen om de kamer te verlaten. Haar opgepropte en vergeten zakdoekje rolde op de grond, vlak naast zijn bed. Automatisch bukte zij zich om het doekje op te rapen. Dan hoorde ze een diepe zucht, die als een kreun zijn borst ontsnapte en plotseling sloegen zich twee sterke armen om haar heen en voelde ze zich wild en vurig gekust. Even wankelde ze en zakte dan neer op de rand van zijn bed. Willoos liet ze zich wegglijden in een roes van geluk „Geef me een kus van jou, Christa", smeekte Roel met hese stem. „Vergeef me, oh schat, vergeef me, hoe kon ik dit toch volhouden tegenover jou?" Met gesloten ogen en innig gelukkig kuste Christa hem op de mond. Een grote rust daalde in haar hart. Ze wist nu, dat Roel met zichzelf ook een titanenstrijd had uitgevochten en dat zijn liefde voor haar had overwonnen. Wat heerlijk zou het zijn, hier met Roel en zijn moeder een nieuw leven te beginnen. Tegenover al het verlies, dat de Europoort haar had berokkend, stond nu het vinden van haar levensgeluk. Lang vergaten ze de tijd. „Heb je nu gevonden wat je zocht?" fluisterde Roel in het oor. „En meer dan dat", glimlachte Christa in stil geluk. „Het is mijn boetetocht waard gebleken". Zacht ging de kamerdeur op een kier en toen weer dicht. „Ze schijnt niet alleen de boerderij het mooist en het aardigst te vinden", prevel de de moeder van Roel tevreden voor zich heen. „Het eten moet nog maar een poosje blijven sudderen. Ze kunnen nu toch geen aardappel van een kiezelsteen onderscheiden. In zo'n stadium is iedere maaltijd lekker (EINDE) ZATERDAG 13 AUGUSTUS I960 TEXELSE 74e JAARGANG No. 747» COURANT Verschijnt woensdags en zaterdags Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl. Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. ƒ2,25 p. kwart. 25 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm Vanaf de hoge duinen een overzicht op het complex van de familie Handgiaat. Uniek gelegen terrein met prachtige begroeiing. Bomen van minstens vier me ter hoog beschutten de gebouwen. „MAN, JE BENT VAST NIET HELE MAAL IN ORDE", sprak iemand op leef tijd tegen zijn neef. „Wie gaat er nu in zo'n rimboe boompjes planten en huisjes bouwen. Dan moet je toch wel wat man keren". Die neef, de heer C. C. Handgraaf, trok ach in 1954 weinig of niets aan van al dat geklets. Ook Texelaars hebben hem toen niet helemaal voor vol aangezien. Men sprak toen over grote idealisten, die de kous wel op de kop zouden krijgen. Nee, daar in die barre eenzaamheid, onder de voet der oude duinen, daar zou zeker geen emplooi zijn voor een toeris tenoord. Maar de heer en mevrouw Handgraaf hebben zich door al dat gepraat niet van de wijs laten brengen. Het eerste jaar van hun verblijf op het eiland hebben ze 16.000 bomen (of liever gezegd stokjes) de grond ingezet. Het was toen met recht „Slufterduin". Zo is de naam van dit „bedrijf". We hebben er dezer dagen een kijkje genomen. Be nieuwd naar die 16.000 boompjes. Als je daar een lange periode niet ge weest bent, dan weet je werkelijk niet wat daar is gegroeid. Hoge bomen staan op het terrein. Bomen, die zeker vier meter hoog zijn omschutten diverse bun- Hef echtpaar Hand graaf bij de plaat ijzeren schouw. Een prettig hoekje in een ruim gebouw. wordt, wordt gebruikt voor de bouw en de kuil.dat wordt een zwembad. Over een paar jaar hoopt de fami lie Handgraaf ook dit plan verwe zenlijkt te hebben. Veel moet er nog gebeuren, maar het begin is er. „Dan kunnen ook de Texelse schoolkinde ren hier terecht, want dat is een gemis op het eiland". Wij ontdekten dus weer iemand, die het een groot gebrek vindt, dat er op ons eiland geen gelegenheid is om de zwem kunst machtig te worden. Misschien zo dachten wij, nemen deze pioniers ook dit ter hand. Nieuw hoofdgebouw Vorig jaar nog stond er aan het begin van het terrein een grote (niet direct fraaie) schuur. Een verblijf, dat het ge heel wat ontsierde. Dit heeft het echt paar Handgraaf ook zelf ingezien. Deze winter is het gebouw gesloopt en ont stond er een kale, lelijke ruimte. Bleef het hier bij? Nee, velen weten dat de bungalows door de heer en mevrouw Handgraaf zelf worden gebouwd. Ook nu staat er weer een op stapel. De voeting was gereed Maar de wintermaanden zijn besteed voor de bouw van een woning annex galows. We moesten door een complete fcoslaan om een der bungalows te kunnen bezoeken. Prachtig staan de huisjes, die enkele jaren geleden werden ge bouwd, verscholen achter het groen. Iedere bewoner heeft z'n eigen terreintje. Tussen de bungalows charmante water partijtjes. De waterlelies, in volle bloei, trekken ieders belangstelling. Stellig ver dient de heer Handgraaf voor dit werk bewondering. Grootse plannen In een der hoeken, op het terrein, was een grote kuil gegraven. „Wat is hier de bedoeling van?" was onze vraag. De heer Handgraaf vertelde dat, als er straks tien bungalows op het terrein zijn verrezen, dit een kuil is van ongeveer 10 x 20 meter. Het zand dat er uitgehaald Ook als Uw znurbrand opstijgt vanuit de Maag tot hoog in de keel is blussen met Rennies kwestie van 'n ogenblik. En niemand in Uw omgeving heeft er weet van. Want U neemt Rennies on opvallend in, laat ze smelten op de tong en zodra de weldadige samenstelling met Uw eigen speeksel de maag be reikt, is alle leed geleden en de vuur kolom gedoofd. Rennies neutraliseren overtollig maagzuur volkomen en on- mid-del-lijk. Koop vandaag een pakje bij Uw apotheker of drogist. graaf voorziet zijn bedrijf door een eigen installatie van licht. Het is kunstig ge vonden, maar niet van „T.E.M.-licht" te onderscheiden. De uren, die het echtpaar Handgraaf besteedt aan de verwezenlijking van hun ideaal zijn niet te tellen. Er worden soms dagen gemaakt van 16 uur, maar er zijn ook dagen dat men rust houdt. Na het hanteren van troffel en zaag is het nodig even uit te blazen. Mevrouw neemt al het schilderwerk voor haar rekening. En toen wij een kijkje namen in de keuken, wat het domein is van deze schilderes-huis vrouw-gastvrouw-binnenhuisarchitect, hebben wij onze bewondering uitgespro ken voor de schitterende combinatie die daar was gemaakt. Geen planken langs de muur, maar alles op een vindingrijke manier weggewerkt. Het is geen wonder, dat deze twee on dernemende mensen belangstelling heb ben, ook van gemeentezijde. Ze waren dan ook vol lof over de medewerking van de ambtenaren. ,,U moet dat zeker vermelden, want er wordt veel gemop perd op een ieder, die in of om het raad huis werkt, maar wij spreken dat zeer tegen. Toen U hier heen kwam, reed U over een weg. die werkelijk te berijden is. Wij zijn daar blij mee, want het maakt het mogelijk dat onze gasten hier zonder ongemakken kunnen arriveren". Vaste bezoeker Diverse bedrijven hebben hun vaste bezoekers. Hetzij voor enkele weken of voor een kort ogenblik. Ook „Slufter duin" heeft vaste klanten. Een speciale bergtoerist. Vorig jaar werd een kleine bergeend, die kennelijk was verdwaald, liefderijk ontvangen. Het dier kreeg de nodige verzorging en nu zwemt het in een der vijvers rond het huis. Als het avond wordt komt hij het terras op en likt met zijn snavel tegen het ruit. De bouw daar op het terrein gaat nog door: er is ruimte. Ruimte, die op verant woorde wijze wordt benut. Er worden geen honderd huisjes neergezet op een klein terrein, maar ieder bouwwerk staat in eigen besloten ruimte. Daar zorgt de bebossing voor. Wij hopen, dat tussen deze bossen straks ook een zwembad zal zijn, waar de Texelse jeugd onderwezen kan worden om volwaardige zwemmers te worden. De actie voor Veilig Verkeer zal don derdag 18 augustus worden afgesloten met de bekende „operatie bordenklapper" Op deze dag staat De Koog en onmid dellijke omgeving zoveel mogelijk in het teken van veilig verkeer. SCHATGRAVERIJ Donderdag, 18 augustus, wordt door de Bond voor Veilig Verkeer te De Koog een schatgraverij ge organiseerd. Kinderen van 10 tot 15 jaar kunnen daar hun speurzin tonen. De aanvang is gesteld op 11 uur. Er wordt geen goud verstopt, maar toch wel belangrijke docu menten. Vijftien kokertjes zullen worden begraven en de jeugd mag pro beren deze weer te vinden. In deze kokertjes zit een enveloppe verborgen met een eenvoudige verkeersvraag. Deze enveloppe moet door de vinder gesloten bij de politiepost op de Badweg worden overhan digd. Er kunnen enkele aardige prijzen worden gewonnen. MUSEUMPUZZELTOCHT TE DE KOOG Op 9 augustus organiseerde de Texelse Museumvereniging te De Koog een puzzeltocht door bos en duin. De deelnemers moesten onderweg tal van vragen beantwoorden, die betrek king hadden op de Texelse flora en fauna. 's Middags waren het de kinderen tot 14 jaar, die in een tocht van één uur beten zien wat zij konden presteren. Winnaar werd Jan Jansen uit Wagenin- gen' 's Avonds werd er een tocht van lVt uur gemaakt door volwassenen. Hiervan werd Henriette Jansen uit Wageningen de winnares. Het initiatief van de Museumvereni ging werd door de deelnemers op hoge prijs gesteld. GEEN SPREEKUUR BURGEMEESTER Burgemeester C. de Koning houdt heden (zaterdag) geen spreekuur. „TE VER IN ZEE" Maandagmorgen om 11 uur spreekt ds. S. de Lange op de markt op de markt over het actuele onderwerp „Te ver in zee". Van de V V.V.-federatie te Alkmaar hebben wij formulieren ontvangen be treffende de aanmelding van congres ruimte op Texel. Die exploitanten, die menen, dat hun etablissement uit hoofde van hotel/pensionaccommodatie en ver gaderruimte voldoende mogelijkheden biedt om buiten het seizoen congressisten te ontvangen, worden verzocht zich in verbinding te stellen met de V.V.V. te Den Burg voor het verstrekken van ge gevens. Tenslotte wordt nog de aandacht ge vestigd op het volgende: ft denkt U, zo U betrokkene bent, om bet tijdig retourneren van het invulfor- mulier voor de hotel-pension-restaurant- gids? ft en denkt U om de kaspositie van de V.V.V.-Texel? Nog niet alle advertentie nota's zijn betaald, en daar is thans midden augustus geen excuus meer voor. Bij voor baat onze dank V.V.V.-Texel Een geluidswagen van het Verbond opereert in en nabij de plaats. 's Middags 4 uur verschijnen twee vliegtuigen ten tonele. Een vliegtuig met sleepnet, met de boodschap: „Operatie Bordenklapper" opent de rij. Daarna een tweede vliegtuig dat vra genformulieren uitwerpt. Deze vliegtui gen opereren boven het strand vóór de Badweg. Het strand is droppingsterrein. De uitgeworpen formulieren behelzen een aantal verkeersvragen, die men dient te bestuderen en daarna in te vullen. Alle uitgeworpen formulieren zijn tevens voorzien van een reductiebon, welke in geleverd kan worden bij de kiosk op het prrkeerterrein aan de Badweg, alwaar rnen van 2-5 uur tegen een gereduceer de prijs van 50 ct. een Bordenklapper kan verkrijgen. Uit dit boekje kan de verkeerskennis worden opgedaan, tb.v. de ondervraging tijdens en na de radiouitzending. Op de achterkant van het vragenformulier dient men naam en adres in te vullen. Depo neert men daarna dit foldertje in de bus naast de kiosk, dan dingt men mee naar aardige prijzen, welke des avonds worden uitgereikt na de radiouitzending. 's Avonds wordt de ondervraging in geluid door twee vliegtuigen om ca 8 uur. Een vliegtuig met sleepnet ,,'t Komt neer op veilig verkeer". Daarna een tweede vliegtuig met een radio-reporter aan boord en uitwerpmateriaal, n.l. af beeldingen van verkeersborden en onder schriften. De reporter verzorgt een radio-uitzen ding via de .N.C.R.V. van 8 05 tot ±8.12 uur. Van 8.00 - 8.15 uur worden ongeveer 16.000 papieren verkeersborden uitge worpen met apart daarvan de daarbij behorende onderschriften. Wie er in slaagt, een juiste combinatie van bord met onderschrift te vinden, hetzij alleen, hetzij door samengaan met een ander, en zich het eerst met zijn partner bij de reportagewagen meldt, wordt door de verslaggever, de heer Joh. Bodegraven, ondervraagd. De reportagewagen bevindt zich bij de politiepost aan het strand. De ondervra ging wordt via de radio uitgezonden, van plm. 8.32 tot plm. 8.52 uur. Prijzen: 1. Opdracht goed uitgevoerd: waardebon van ƒ2,50 voor elk der partners; 2. Vraag juist beantwoord: waardebon van ƒ5,voor elk der partners; 3 Vraag juist beantwoord: waardebon van ƒ10,voor de partner die de vraag juist beantwoordde. Na 8.52 uur neemt het Verbond de ondervraging van de radio-reporter over en voelt nog een 20-tal omstanders aan de tand. Ieder van hen krijgt één vraag gesteld en bjj juiste beantwoording een waardebon van ƒ2,50 uitbetaald. De dag wordt besloten met een open lucht-filmvoorstelling op het parkeer terrein aan de Badweg, w.o. een gloed nieuwe realistische verkeersfilm. cantine. Op de plaats waar eens het hou ten gebouw stond is nu een prachtig woonhuis verrezen. Diverse slaapkamers en een ruime cantine. Ook dit is door het echtpaar zelf uit de grond gestampt Dat stampen heeft langer geduurd dan men aanvankelijk had gehoopt. Eerst webd de tekening niet direct goedge keurd en later ondervond de levering van, stenen vertraging. De aannemers waren het er niet mee eens, dat de heer cn mevrouw Handgraaf zelf de bouw ter hand namen, waardoor de stenen niet op Texel konden worden betrokken; ze moesten van ver komen. De open haard is van doodgewoon plaatijzer, door de heer B. Paagman ver vaardigd. Geen sierlijke krullen, maar alles recht en gewoon. Dat gewone juist, maakt dat er een prettige sfeer vanuit gaat. De rotan stoeltjes noden tot een zit en we kunnen dan ook best begrijpen dat toerist en Texelaar tijdens een tocht naar de Slufter hier even halt houdt. Rust is een grote factor. De gasten, die één der bungalows bewoonden, vertelden ons, dat zij voor het vierde jaar hun intrek hadden genomen. „De rust, die wij hier genieten, is niet met woorden uit te drukken. Alles hebben we hier en waar om zouden we dan de mensenmassa op zoeken". Inderdaad, er is van alles. De P.E.N. heeft de watervoorziening in orde ge maakt en de T.E.M. het licht? Het eerste is waar, maar het tweede niet. De T.E.M. kwam er niet aan te pas. De heer Hand- WSÊÊÊ Vele uren voor niets gewerkt Het echtpaar De Haan, van het Texels Museum, kreeg maandagmorgen de schrik van hun leven. Uit het achterste bassin waren drie zeehondjes verdwenen? Met veel zorg en moeite had men de dieren zover opgefokt, dat ze zondag j.l. voor het eerst aan de vis waren ge weest. Wat hieraan vooraf gaat, dat heeft waarschijnlijk iedere Texelaar wel eens gezien. Het voeden van deze kleine die ren was altijd een evenement voor Mu seum-bezoekers. Ook maandag zou de vis worden gebracht. Mevrouw De Haan loopt met het maal naar de vijver en roept al van ver naar de dieren. Maar geen geluid wordt ge hoord. Haar man komt weldra te hulp, maar ook deze kan geen spoor van de drie jonge dieren ontdekken. Wat nu? Eerst wordt het bassin doorzocht. Maar geen spoor: geen dode en geen levende. Tweehonderd kinderen zijn maandag de gehele dag aan het zoeken geweest in het bos. Ze kwamen echter allen teleur gesteld terug. Geen jonge zeehondjes. Waar deze zijn? Het is voor de directie van het museum en zijn vrouw een groot raadsel. Nieuwe proberen op te fokken nog dit seizoen, is onmogelijk. De dieren spoelen nu niet meer aan land. Die nog leven kunnen zichzelf redden. Een deel van de grote attractie is dus verloren, maar gelukkig is er nog een behouden. Het dier, dat in het eerste bassin gehuis vest is, verkeert in goede staat. We zien dus dat een nieuw museum met een groot en verantwoord bassin voor onze zeehondjes dringend nodig is. Meld U vandaag nog ale donateur!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1960 | | pagina 1