Minder werken
4
rocn /wa
in het harL,
IëBBhiBI
Operatie Bordenklapper
Drie zeehondjes spoorloos verdwenen
nam
Zullen we in onze vrije tijd
verdrinken
Krijgt Texel toch een zwembad?
m
büexd
m
msm
Nog steeds veel
bossige weiden
Keetmeisje
in Europoort
Import-Texelaars met grote idealen
mms
mm
t Komt neer op Veilig Verkeer
WmM
WIJ GAAN STEEDS meer en steeds
langer met vakantie. Dat heeft ge
volgen voor ons economisch leven
en voor de vrije-tijdsbesteding van
de mens. In een druk vakantie-sei
zoen als dat van het lopende jaar,
mogen wij ons toch wel eens bezig
houden met de vraag waar deze ont
wikkeling op moet uitmonden.
IN NEDERLAND zijn wij bezig een
45-urige werkweek te verwezenlij
ken met twee vrije dagen. Elders
kent men reeds de 40-urige werk
week. In bepaalde vakbondskringen
in de V.S. spreekt men over 35 uren
werken per week. Er zijn zelfs al ei
sen gesteld voor een 32-urige werk
tijd per week. Nu vinden wij dat in
Nederland nog onvoorstelbare onzin.
Wij vergeten echter dat onze groot
vaders nog werkweken maakten
van 85 uur. Langzaam zijn we terug
gegaan naar 70 en 60 uur tot we in
deze eeuw de 48 uur bereikten. Het
tempo van de werktijdverminderng
is echter steeds sneller gegaan en
daarom zal het geslacht na ons mis
schien reeds alledaags vinden wat
wij nu nog voor onmogelijk houden.
Seizoenen worden langer
NU ZIJN WE nog bezorgd over de voor
ziening van de wereld met voldoende
eerste levensbehoeften. De westelijke
landen spreken er voor hun eigen bevol
king niet meer over, er wordt naar mid
delen gezocht ook de minder bedeelde
landen van het nodige te voorzien. De
dienstverlening neemt onder de behoef
tebevrediging een steeds belangrijker
plaats in.
De toeristenindustrie is in omvang
verveelvoudigd en de lengte van haar
seizoenen wordt steeds groter. Bevoor
rechten in het genieten van vakante
vinden hun zomervakantie al te lang.
Zij bewaren een deel voor de winter en
gaan dan genieten van de wintersport.
Ook voor- en najaar worden meer bij de
vrije tijd betrokken en de dag is niet
ver meer waarop de toeristennijverheid
het hele jaar kan draaien al zal de akti-
viteit naar gelang het seizoen verlegd
worden van buiten naar binnen, van de
bergen naar de stad enz.
Dit betekent dat een veel groter cate
gorie van bevolking en het zakenleven
zich zal kunnen toeleggen op het vormen
van inkomen uit de vrije tijd van ande
ren. In Amerika bedraagt de totale be
steding aan vrije tijd nu reeds meer dan
10 pet van het nationale inkomen.
Gewoonten moeten veranderen
NIET ALLEEN de seizoen vakanties zijn
in dit verband belangrijk. Er is niet aan
te ontkomen dat ook de week-endvakan-
ties in aantal zullen toenemen. De weke
lijkse invasiegolf van buitenlandse au
to's over onze grenzen spreekt boekde
len. Nu neemt men uit gewoonte nog
over de gehele linie zo mogelijk de vrij
dag, zaterdag en zondag als vrije dagen
De toenemende verkeersdrukte zal spoe
dig een deel van de reizigers er toe ver
leiden de maandag en de dinsdag te kie
zen inplaats van de vrijdag en zaterdag.
Zo zal het gehele bedrijfsleven stap
voor stap de weg op gaan naar een dub
bele bedrijfsbezetting waarvan steeds de
helft werkt en de andere helft vrij is.
In hoeverre de produktiviteit van handel
cn industrie door lange vakanties van
het personeel zal toe- of afnemen, kan
niet zonder bewijsmateriaal worden be
sproken. Misschien dat de produktiviteit
van de enkeling leidt onder de vele vrije
uren maar anderzijds wordt het arbeids-
tempo steeds minder door de mens en
steeds meer door de machine bepaald.
Het grote probleem voor de massa
blijft een zinvolle vrije tijdsbesteding.
In de begintijd kunnen nijvere lieden
hun overmaat aan vrijheid nuttig beste
den door een tweede baan of een bijbaan
te aanvaarden. Voor die bijbanen zal
echter steeds meer liefhebberij komen,
waardoor de betaling minder wordt. Als
de hoofdfuncties betere betaling opleve
ren zal ook de drang naar bijverdiensten
afnemen en dan zoekt men het in de
ontspanning.
Meer tijd meer leiding
DE SPORT, betaald of niet-betaald,
staat o.i. nog maar aan het begin van
een grootse ontwikkeling. De kampeer
en watersport, de ski-activiteit en alles
wat de mensen zinvol bezig houdt, zal
aan waarde winnen. In meer takken van
sport zal er betaling worden gegeven
aan bekwame figuren. Immers de uit
blinkers moeten hun tijd geven om het
voorbeeld te zijn en om als leer- of oe-
fenmeesters te gaan optreden. Het geven
van leiding aan jeugd- en groepsleven
zal een grotere waardering vinden in de
toekomst en het gebrek aan deze krach-
AGENDA STICHTING
CULTUREEL WERK TEXEL
Woensdag, 10 augustus
De Cocksdorp, 20,30 uur, Lampionop
tocht m.m.v. Gidsenband Marg. Sinclair.
Donderdag, 11 augustus
Den Hoorn, Ned. Herv. Kerk, Zangdienst
Den Burg, Wezentuin, Opera-concert
m.m.v. Gerard Holthaus
De Koog, 14 uur, Srandfeest en optre
den poppentheater
De Koog, 20.30 uur, Lampionoptocht
m.m.v. het Kon. Texels Fanfarekorps
Zaterdag, 13 augustus
Den Burg, Troephuis St Jeroen, Holl-
wal, 15,30 uur Hobbyruilbeurs.
ten zal ook groter worden dan het nu
reeds is.
Veel vrije tijd! Het zal alleen moge
lijk zijn bij een hoge graad van produk
tiviteit. Deze is bereikbaar met hulp van
de techniek, die ons ingewikkelde ma
chines levert. Om ze te maken en te be
dienen zal er meer vraag komen naar
goed geschoolde krachten. Voor scholing
en oefening is tijd nodig. Daarom zal er
in de toekomst ook meer tijd moeten
worden gegeven aan voorlichting, trai
ning en onderwijs. Dit zal een deel van
de vrije tijd opeisen en niet alleen voor
de leidende maar ook voor de uitvoeren
de arbeid. Een belangrijk deel van de
volksvoorlichting zal er op gericht moe
ten zijn de scholing te stimuleren en ef-
fektvolle wegen te vinden om deze tot
een succes te maken.
De zinvolle vrije tijds- en vakantiebe
steding zal niet over de hele linie een
succes worden. Een deel van elk volk
is liever lui dan moe. Overal vinden we
mensen die er de kantjes aflopen en er
op uit zijn te luieren. Maar de waarde
van een volk wordt afgemeten naar de
grote middenmoot die van goede wil is.
Wanneer wij er in slagen die meerder
heid van ons volk met meer vrije tijd en
in culturele en in produktieve zin op
hoger plan te brengen zal de toekomst
ons verrijken, geestelijk en stoffelijk.
Zullen we in onze vrije lijd verdrinken?
Driemaal is scheepsrecht
De laatste jaren hoor je nog al eens
verkondigen, dat landbouwers en ook
landbouwvoorlichters, wanneer ze weinig
van de landbouw in andere gebieden
zien, het gevaar lopen om streekblink te
worden. Men bedoelt hier o.m. mee, dat
bepaalde fouten, die in de bedrijfsvoering
voorkomen niet meer opgemerkt worden.
Die fouten zijn er altijd geweest en men
gaat denken, dat het zo behoort. O.g.
komt steeds meer tot de conclusie, dat de
bewering van streekblindheid een werke
lijkheid is.
Dit laatste is bij mij vooral bewerkt
door de vele excursies, die ik rond moet
leiden. Dit betreft vrijwel altijd boeren
en boerinnen uit graslandgebieden uit
Noordholland, Utrecht en Friesland. Col
lega's uit echte weidegebieden derhalve.
Eén van de meest gehoorde aanmerkin
gen op de bedrijfsvoering is de verzor
ging van het grasland en dan speciaal
het voorkomen van bossige en met „stie-
kels" versierde weiden. We zullen U de
conclusies, die men daaraan .pleegt te ver
binden met betrekking tot de Texelse
veehouders besparen, maar we willen U
alleen verklappen, dat ze minder vleiend
zijn.
Wij hebben in de Texelse Courant al
meer verteld, dat wij na het plaatsen
van dergelijke opmerkingen naar mo
tieven zoeken om deze minder goede be
handeling goed te praten. Je spreekt dan
over de schapenhouderij, die een bijzon
dere bedrijfsvoering vereist, over de in
de zomermaanden telkens optredende
droogteperiode en over de uitvoering
van de ruilverkaveling, die sommige vee
houders er toe brengt om percelen, die
ver van huis liggen minder goed te be
handelen. Maar ik moet U eerlijk zeggen,
dat deze argumenten mij maar zeer matig
bevredigen en dat ik er langzamerhand
zelf niet meer in geloof.
Het is nl. zo, dat ook op ons eiland toch
nog een aantal veehouders voorkomen,
bij wie het grasland er altijd verzorgd
uitziet. Hun land is niet beter dan dat
van hun collega's, ze hebben ook schapen
en de ruilverkaveling werkt evengoed op
hun bedrijven. Daarbij komt dan nog,
dat ik van nabij weet, dat de bedrijfs-
uitkomsten van deze veehouders meestal
beter zijn dan van de doorsnee-bedrijven
op ons eiland. Daarom geloof ik, dat we
er mee moeten ophouden om veront
schuldigingen te zoeken en maar heel
eerlijk gaan toegeven, dat de verzorging
van het grasland op veel Texelse bedrij
ven niet deugt en dat dit zo spoedig mo
gelijk anders moet worden.
Die laatste zin heeft iets van een
boeteprediking. Als U dan maar weet, dat
deze niet alleen de Texelse veehouders op
het oog heeft, maar ook de landbouw
voorlichters. Want ook wij hebben aan
deze kwestie te weinig aandacht geschon
ken. Dat is ons nog weer eens heel dui
delijk geworden toen we dit weekend
door Friesland reden en daar de goed
verzorgde weiden zagen liggen.
Texelse veehouders, laat dit niet op U
zitten, maar zorg er voor, dat wij Uw
collega's van de vaste wal niet alleen
kunnen wijzen op de goede productie van
ons Texelse rundvee, maar ook op de
goede verzorging van het grasland, waar
op dit vee weidt.
FÏLMNIEUWS:
Vrijdag- en dinsdagavond:
„SPEEL NIET MET DE LIEFDE
Een film, die alles heeft: actie, humo
hart en gevoel en daarbij een keur va
gezellige liedjesHij wilde niet troij
wen, maar hij liet zich temmenmi
liefde! In deze film: Bruce Low, in Nt
derland reeds .populair door zijn optre
den voor radio en televisie.
Zaterdagavond en zondagmiddag:
„FREDDY"
De jongeman met het warme stemge
luid, populair geworden door het liedj
„Heimweh", speelt de titelrol in „Fredd'
die Gitarre und das Meer". Een aardij
weinig schokkend verhaal geeft Fredd
de gelegenheid, eenvoudig, maar chai
mant spel te leveren met de steun vaj
een pittig klein ventje en de lieftallig
Susi. De uitdenkers van het gegeven heb,
ben een dankbaar gebruik gemaakt vai
de achtergrond-mogelijkheden, die d
beroemde en beruchte Hamburger „Ree,
perbahn" te bieden heeft. Zoals men ma|
verwachten, zingt Freddy enkele wellui
dende liedjes.
Uitgave N.V. v.h. Lcmgeveld <5, de Rooij
Boek-, Kantoorboek- en Fotohandel
Handelsdrukkerij
'i Den Burg, Texel - Postbus 11 - Tel, 2058
C. v. Gr.
FEUILLETON:
door H.A.N.S,
34. „Dat kan hij zich veroorloven", zei
Roel, met nog steeds de bittere klank in
zijn stem. „Hij hoeft zich niet eerst af te
vragen, of zijn eventuele aanstaande
vrouw genoegen zou nemen met een ver
vallen woning. Hij kan haar rustig de
keus laten, tussen de meest moderne
bungalow of een als nieuw opgebouwde
woning, boerderij en wat al niet meer".
De moeder van Roel kwam zacht na
derbij en alsof ze deelgenomen had aan
het gesprek zei ze tot Roel. „Als dat
soms je grootste zorgen zijn, mijn jongen,
dan kunnen we dat spoedig oplossen. Je
weet, dat de aannemer van de nieuwe
woonwijk hier vlakbij voor het laatste
stuk grond dat wij bezitten plus de boer
derij, ons een nieuwe woning wil geven.
Je hoeft maar te kikken en je moeder is
bereid dit op te geven en in een van de
nieuwe straten te gaan wonen".
Uitdagend keek ze Christa aan. Er lag
iets in haar blik, alsof ze zeggen wilde.
Heb je daarvoor mijn zoon geweigerd,
dan kun je nu je zin krijgen Het was
duidelijk dat dit een offer voor haar zou
betekenen, maar dat ze dat uit liefde
voor Roel zou doen. Zijn gemoedsrust en
zijn geluk was haar blijkbaar alles waard,
en ofschoon ze Christa met minder
vriendelijke ogen beschouwde, kon deze
niet nalaten de vrouw te bewonderen. In
feite ging heel haar hart naar haar uit.
Ze voelde de verbeten strijd die deze
vrouw had doorgemaakt. In het boeren
leven konden de tegenslagen hard aan
komen en de toestand van de boerderij
bewees, dat de bewoners het niet gemak
kelijk hadden. De ogen van de vrouw
waren hard, maar eerlijk en rechtvaar
dig, haar handen waren ruw van het
werk, maar de boerinnedracht droeg ze
met trots en waardigheid en Christa wist,
dat hun karakters wonderwel bij elkaar
zouden passen. Ze beantwoordde de on
derzoekende blik met een vrij en open
oogopslag en na even een gespannen
stilte, kwam er iets van waardering in de
ogen van de vrouw. Haar mond ont
spande zich en ze vroeg op haar eigen
korte manier, waar toch een weinig har
telijkheid doorklonk, of Christa de maal
tijd bij hen bleef gebruiken. Zonder aar
zelen nam Christa het aanbod aan en
Roel's moeder zei daarna vriendelijk, dat
ze hen dan nog even alleen moest laten.
Christa wist, dat ze een kleine over
winning had behaald en met iets van
zegepraal keek ze naar Roel, die sprake
loos achterover in de kussens leunde.
Christa begon zich wat meer op haar
gemak te voelen. Ze was bij de moeder
van Roel in de gunst gevallen en dat be
tekende een belangrijk punt in haar
voordeel.
„Nu Roel", kon ze niet nalaten op pla
gende toon te vragen. „Jc mag kiezen
tussen deze boerderij en een nieuwe wo
ning, kun je nu nog niet het meisje van
je hart ten huwelijk vragen?"
„Nee", zei Roel met klem. „Hier heeft
moeder mij en vijf broers grootgebracht.
Als weduwvrouw heeft ze helemaal al
leen alle zorgen gedragen en het bedrijf
zo goed mogelijk beheerd. De jongens
wilden geen van allen in het boerenbe
drijf, maar voelden zich voornamelijk tot
technische studie aangetrokken. Het
heeft haar ontzaglijk veel verdriet ge
daan, al weet ze nu, dat het de voorzie
nigheid geweest is, die hen dit besluit
deed nemen. Want toen wij wat groter
werden en moeder al aardig met kleine
werkjes konden bijstaan, werden de lan
derijen hectare voor hectare onteigend
voor uitbreiding van de stad. Nu is men
aan de uiterste grens, verderop komt een
vliegveld, dus mag er geen bebouwing
meer plaats hebben. Het geld werd ge
bruikt voor de studiekosten en nu waren
wij van plan om gezamenlijk de boerderij
op te knappen. Mijn oudere broers heb
ben echter hier allemaal narigheid en
armoede beleefd en geven daarom niet
graag hun geld voor dit oude gebouw.
Moeder heeft daarom hun aanbod afge
wezen. Ik ben de enige die werkelijk met
plezier hier wil wonen, al kan ik mij
levendig voorstellen, dat er buiten moe
der en mij, niemand is, die de jaren ge
duld kan opbrengen, aleer het geld er is
om dit huis te restaurerenZe weet
dat ik een grote teleurstelling
heb moeten verwerken en ze denkt nu,
door deze boerderij op te offeren mijn
geluk te kunnen kopen, maar als ze wist,
dat het meisje in kwestie een boerderij
als deze met een handomdraai kan ver
nieuwen, dan zou haar onafhankelijke
boerenaard ook boven komen. Wij aan
vaarden geen aalmoes".
„En als het meisje bereid is de boer
derij te nemen zoals hij is en zonodig
Zondag- en maandagavond:
„OPERATIE PETTICOAT"
Een zotte situatie op de planken of o]
het doek wordt eigenlijk pas echt grappi|
als de persoon, die er zich in geplaats
ziet, er hoegenaamd geen lachwekkend,
in bespeurt. En daarom, omdat Car;
Grant als de kapitein van een deerliji
gehavende onderzeeboot, die door di
manschappen zelf wordt bijgelapt, me'
zo'n zorgelijk gezicht rondloopt, soms bij.
na niet meer weet hoe hij de toestam
meester moet blijven en helemaal tei
einde raad is als zijn fouragemeeste
hem, behalve het nodige voedsel en repa
ratie-materiaal, ook nog een stelletji
moderne marketensters bezorgt, di<
ergens iper abuis zijn achtergebleven,
daarom is deze film zo ontzettend ko
miek.
Wat er op de onderzeeër, die, bij ge
brek aan een andere kleurstof, tenslotte
roze wordt geschilderd, allemaal voor
valt, is eenvoudig niet na te vertellen en
het gekste is dat regisseur Blake
Edwards het allemaal zó presenteert, dat
men het nog geloofwaardig acht ook! Ik
weet niet hoe het U zal gaan, maar ik
heb mij met deze film bijzonder geamu
seerd om Cary Grant, om de leden van
zijn equipage van wie men zou zweren
dat zij hun hele leven tot het zeevarend
gilde hebben behoord en om Toni
Curtis, die, ondanks zijn mondaine allu
res, als chef van het materieel zijn straat
jongensverleden niet verloochent en, met
een souvereine minachting voor wet en
oorschrift, het benodigde in een oog
wenk uit alle hoeken en gaten te voor
schijn tovert.
Nederlands nieuws
O.a.: Plechtige inzegening van Titus
Brandsma-kapel in Nijmegen; Nationale
Atletiek-kampioenschappen in Eindho
ven; Motocross in Bergharen, om de
„Grote Prijs van Nederland"; De 44ste
Vierdaagse; Nieuws uit Suriname, De co-
cosplantages van Coronie.
Wereldnieuws
O.a.: Katanga heeft zijn eigen vlag; De
Gaulle onthult gedenkteken in voormalig
concentratiekamp; Russische onderzeeer
helpt haringvisser; De Etna werkt weer;
Het Olympische dorp van Rome geopend;
Vorstenhuwelijk in Wurttenberg; Donald
Campbell wil snelheidsrecord verbeteren,
Een oude rot gaat spelevaren: Churchill
bezoekt Tito.
jarenlang op betere tijden wil wachten,
of hard meewerken tot het geld er is, zou
dan die trots nog recht van bestaan
hebben?"
„Onze trots heeft ons op de been ge
houden", zei Roel koppig, hoewel een
licht rood over zijn gezicht kroop, toen
Christa op een voor haar nederige wijze,
haar gevoelens bloot gaf.
De tranen sprongen Christa in de ogen.
Ze had nu toch we alles gezegd, wat er
te zeggen viel. Had ze niet genoeg laten
blijken, dat ze niet alleen haar dank
kwam betuigen voor hetgeen hij de vo
rige dag voor haar had gedaan? Ze had
hem de woorden in de mond gegeven,
maar ze kon niet merken, dat hij er erg
door werd ontroerd. Al had ze in haar
uiterste wanhoop zich voorgenomen, hem
desnoods te smeken om zijn liefde; als je
zo weinig interesse ontmoette, dan ver.
ging je de lust om aan te houden. De uit
nodiging tot de maaltijd gaf haar nog
enig respijt, anders was nu de tijd geko
men om afscheid te nemen.
De stilte tussen hen was onhoudbaar
geworden en met zachte stem vertelde ze
van het nachtelijk avontuur.
„Frans is bewusteloos geslagen door de
dieven, die de sieraden van mijn moeder
hadden gestolen", beeindigde ze het re
laas.
Roel was ineens een en al belangstel
ling. „Hoe maakt Frans het nu?"
„Uitstekend, hij had vanmorgen ner
gens hinder van. „Ik zou het verschrik
kelijk hebben gevonden, als hij ook al
door mij ernstig was gewond. Denk je
eens in, alleen omdat hij het toevallig in
zijn hoofd kreeg, naar het vergeten kle
dingstuk te zoeken".
„Dat is toch ook een rare tijd, om naar
een manteltje te gaan zoeken", zei Roel
bevreemd.
„Hijhijkon niet slapen en
misschien wilde hij daarom wat bezig
heid". Ze kon niet verhinderen, dat er
een warme bloedgolf naar haar wangen
steeg. Ze dacht aan de blikken vol gene
genheid, die Frans op haar geworpen had
en waardoor ze hem als toevlucht had
verkozen, boven de afwijzende houding
van Roel. De trouwe vriendschap van
Frans had haar overhaast optreden een
halt toegeroepen. Nu de ontmoeting ter
sprake kwam, kreeg ze het warm als ze
dacht aan al de woorden, die ze zonder
terughouding tegen Frans had gezegd.
Bijna schuldbewust keek ze naar Roel,
die overeind was gevlogen, toen hij haar
verwarring opmerkte.
„Isis Frans verliefd op jou?" vroeg
hij haastig.
„Ik geloof wel, dat hij een beetje van
me houdt", zei Christa effen, maar haar
hart begon snel te kloppen van vreugde,
om de opwinding die zich nu op Roel's
gezicht afspiegelde.
„En jij?" zei hij ruw. „Hou jij van
Frans?"
„Ik vind hern een fijne kerel", zei
Christa met echter warmte in haar stem.
Roel sloot even de ogen. „Dat is ie ook,
maar dat neemt niet weg, dat je echt van
elkaar moet houden, om tot een huwelijk
over te gaan".
„Zo dacht ik er ook over en daarom
heb ik het aan hem gevraagd", zei
Christa roekeloos geworden door de in
tense belangstelling van Roel,
„Wat.heb.je gevraagd?" vroeg
Roel met een ongelovig en verbaasd ge
zicht.
„Nou, gewoon, of hij van me hield.
Tenslotte heb ik door één keer mijn volle
vertrouwen aan iemand te onthouden al
genoeg geleden. Ik wilde niet een tweede
keer een grote liefde aan mij voorbij
'aten gaan. Misschien dat ik ook van hem
kon gaan houden. Soms.weet je
niet hoe raar je hart in beroering kan
raken. Je hebt voortdurend het gevoel,
dat je iets bent kwijt geraakt en dat je
het met eindeloos geduld weer moet op
zoeken. Oh. Roel, als je toen echt
van me hield, dan kan dat toch zomaar
niet voorbij zijn. Je hebt jezelf en mij
aan je trots opgeofferd. Zie je dan niet
hoe alleen en onbeschermd ik in de we
reld sta? Als Frans minder faire gevoe
lens had, dan had ik hier alleen nog
maar een beleefdheidsbezoek gebracht.
Jij hebt mij een keer laten ondervinden,
wat echte liefde is en ik zal blijven zoe
ken en telkens denken, dit is het".
Roel balde zijn vuisten en uit zijn ogen
sprak een grote pijn. „Christa, Christa",
zei hij met schorre stem. „Jij moet toch
weten hoe een keuterboertje zich voelt
tegenover een grote boerendochter. Nu,
zo voel ik mezelf op het ogenblik. Ik wil
niet de indruk wekken, dat ik achter
geld aanjaag".
„Als wij samen het toch weten, hoe het
is, dan is dat toch voldoende", zei Christa
smekend. Roel gaf geen antwoord en lag
achterover naar de zoldering te staren,
alsof hij bij de stevige donkere balken
kracht zocht voor een nieuwe verdedi
ging. Christa voelde, dat ze aan het eind
van haar uithoudingsvermogen was. Ze
kon hier onmogelijk langer blijven. Ze
voelde het bloed in haar polsen kloppen
en zag de voorwerpen in de kamer door
een dichte nevel. Voor niets ter wereld
mocht ze huilen. Roel zou medelijden
met haar krijgen en medelijden was zo
gemakkelijk te verwarren met liefde. Hij
kon onmogelijk van haar houden, dan
zou hij zich toch heel anders gedragen.
Als ze niet onmiddellijk vertrok was ze
in staat, om hem al haar overwegingen
in het gezicht te schreeuwen.Dat
mocht niet gebeuren. Ten koste van alles
moest ze een dramatische scène ont
lopen. Ze haalde diep adem.
„Goed", zei ze op flinke toon. „liefde
is iets dat je niet kunt dwingen. Als je
niet van me houdt, zeg het dan. Ik heb
nog wel zoveel eergevoel over, dat ik je
heus niet voor de voeten zal lopenNa
vandaag zul je me nooit meer zien".
Bij de laatste woorden was ze opge
staan en deed enige stappen om de kamer
te verlaten. Haar opgepropte en vergeten
zakdoekje rolde op de grond, vlak naast
zijn bed. Automatisch bukte zij zich om
het doekje op te rapen. Dan hoorde ze
een diepe zucht, die als een kreun zijn
borst ontsnapte en plotseling sloegen zich
twee sterke armen om haar heen en
voelde ze zich wild en vurig gekust. Even
wankelde ze en zakte dan neer op de
rand van zijn bed. Willoos liet ze zich
wegglijden in een roes van geluk
„Geef me een kus van jou, Christa",
smeekte Roel met hese stem. „Vergeef
me, oh schat, vergeef me, hoe kon ik dit
toch volhouden tegenover jou?"
Met gesloten ogen en innig gelukkig
kuste Christa hem op de mond. Een grote
rust daalde in haar hart. Ze wist nu, dat
Roel met zichzelf ook een titanenstrijd
had uitgevochten en dat zijn liefde voor
haar had overwonnen. Wat heerlijk zou
het zijn, hier met Roel en zijn moeder een
nieuw leven te beginnen. Tegenover al
het verlies, dat de Europoort haar had
berokkend, stond nu het vinden van haar
levensgeluk. Lang vergaten ze de tijd.
„Heb je nu gevonden wat je zocht?"
fluisterde Roel in het oor.
„En meer dan dat", glimlachte Christa
in stil geluk. „Het is mijn boetetocht
waard gebleken".
Zacht ging de kamerdeur op een kier
en toen weer dicht.
„Ze schijnt niet alleen de boerderij het
mooist en het aardigst te vinden", prevel
de de moeder van Roel tevreden voor
zich heen. „Het eten moet nog maar een
poosje blijven sudderen. Ze kunnen nu
toch geen aardappel van een kiezelsteen
onderscheiden. In zo'n stadium is iedere
maaltijd lekker
(EINDE)
ZATERDAG 13 AUGUSTUS I960
TEXELSE
74e JAARGANG No. 747»
COURANT
Verschijnt woensdags en zaterdags
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. ƒ2,25 p.
kwart. 25 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm
Vanaf de hoge duinen een overzicht op het complex van de familie Handgiaat.
Uniek gelegen terrein met prachtige begroeiing. Bomen van minstens vier me
ter hoog beschutten de gebouwen.
„MAN, JE BENT VAST NIET HELE
MAAL IN ORDE", sprak iemand op leef
tijd tegen zijn neef. „Wie gaat er nu in
zo'n rimboe boompjes planten en huisjes
bouwen. Dan moet je toch wel wat man
keren".
Die neef, de heer C. C. Handgraaf, trok
ach in 1954 weinig of niets aan van al
dat geklets. Ook Texelaars hebben hem
toen niet helemaal voor vol aangezien.
Men sprak toen over grote idealisten, die
de kous wel op de kop zouden krijgen.
Nee, daar in die barre eenzaamheid,
onder de voet der oude duinen, daar zou
zeker geen emplooi zijn voor een toeris
tenoord.
Maar de heer en mevrouw Handgraaf
hebben zich door al dat gepraat niet van
de wijs laten brengen.
Het eerste jaar van hun verblijf op het
eiland hebben ze 16.000 bomen (of liever
gezegd stokjes) de grond ingezet. Het was
toen met recht „Slufterduin". Zo is de
naam van dit „bedrijf". We hebben er
dezer dagen een kijkje genomen. Be
nieuwd naar die 16.000 boompjes.
Als je daar een lange periode niet ge
weest bent, dan weet je werkelijk niet
wat daar is gegroeid. Hoge bomen staan
op het terrein. Bomen, die zeker vier
meter hoog zijn omschutten diverse bun-
Hef echtpaar Hand
graaf bij de plaat
ijzeren schouw. Een
prettig hoekje in een
ruim gebouw.
wordt, wordt gebruikt voor de bouw en
de kuil.dat wordt een zwembad.
Over een paar jaar hoopt de fami
lie Handgraaf ook dit plan verwe
zenlijkt te hebben. Veel moet er nog
gebeuren, maar het begin is er. „Dan
kunnen ook de Texelse schoolkinde
ren hier terecht, want dat is een
gemis op het eiland". Wij ontdekten
dus weer iemand, die het een groot
gebrek vindt, dat er op ons eiland
geen gelegenheid is om de zwem
kunst machtig te worden. Misschien
zo dachten wij, nemen deze
pioniers ook dit ter hand.
Nieuw hoofdgebouw
Vorig jaar nog stond er aan het begin
van het terrein een grote (niet direct
fraaie) schuur. Een verblijf, dat het ge
heel wat ontsierde. Dit heeft het echt
paar Handgraaf ook zelf ingezien. Deze
winter is het gebouw gesloopt en ont
stond er een kale, lelijke ruimte.
Bleef het hier bij?
Nee, velen weten dat de bungalows
door de heer en mevrouw Handgraaf zelf
worden gebouwd. Ook nu staat er weer
een op stapel. De voeting was gereed
Maar de wintermaanden zijn besteed
voor de bouw van een woning annex
galows. We moesten door een complete
fcoslaan om een der bungalows te kunnen
bezoeken. Prachtig staan de huisjes,
die enkele jaren geleden werden ge
bouwd, verscholen achter het groen.
Iedere bewoner heeft z'n eigen terreintje.
Tussen de bungalows charmante water
partijtjes. De waterlelies, in volle bloei,
trekken ieders belangstelling. Stellig ver
dient de heer Handgraaf voor dit werk
bewondering.
Grootse plannen
In een der hoeken, op het terrein, was
een grote kuil gegraven. „Wat is hier de
bedoeling van?" was onze vraag.
De heer Handgraaf vertelde dat, als er
straks tien bungalows op het terrein zijn
verrezen, dit een kuil is van ongeveer
10 x 20 meter. Het zand dat er uitgehaald
Ook als Uw znurbrand opstijgt
vanuit de Maag
tot hoog in de keel
is blussen met Rennies
kwestie van 'n ogenblik.
En niemand in Uw omgeving heeft er
weet van. Want U neemt Rennies on
opvallend in, laat ze smelten op de tong
en zodra de weldadige samenstelling
met Uw eigen speeksel de maag be
reikt, is alle leed geleden en de vuur
kolom gedoofd. Rennies neutraliseren
overtollig maagzuur volkomen en on-
mid-del-lijk. Koop vandaag een pakje
bij Uw apotheker of drogist.
graaf voorziet zijn bedrijf door een eigen
installatie van licht. Het is kunstig ge
vonden, maar niet van „T.E.M.-licht" te
onderscheiden.
De uren, die het echtpaar Handgraaf
besteedt aan de verwezenlijking van hun
ideaal zijn niet te tellen. Er worden soms
dagen gemaakt van 16 uur, maar er zijn
ook dagen dat men rust houdt. Na het
hanteren van troffel en zaag is het nodig
even uit te blazen. Mevrouw neemt al het
schilderwerk voor haar rekening. En toen
wij een kijkje namen in de keuken, wat
het domein is van deze schilderes-huis
vrouw-gastvrouw-binnenhuisarchitect,
hebben wij onze bewondering uitgespro
ken voor de schitterende combinatie die
daar was gemaakt. Geen planken langs
de muur, maar alles op een vindingrijke
manier weggewerkt.
Het is geen wonder, dat deze twee on
dernemende mensen belangstelling heb
ben, ook van gemeentezijde. Ze waren
dan ook vol lof over de medewerking
van de ambtenaren. ,,U moet dat zeker
vermelden, want er wordt veel gemop
perd op een ieder, die in of om het raad
huis werkt, maar wij spreken dat zeer
tegen. Toen U hier heen kwam, reed U
over een weg. die werkelijk te berijden
is. Wij zijn daar blij mee, want het maakt
het mogelijk dat onze gasten hier zonder
ongemakken kunnen arriveren".
Vaste bezoeker
Diverse bedrijven hebben hun vaste
bezoekers. Hetzij voor enkele weken of
voor een kort ogenblik. Ook „Slufter
duin" heeft vaste klanten. Een speciale
bergtoerist. Vorig jaar werd een kleine
bergeend, die kennelijk was verdwaald,
liefderijk ontvangen. Het dier kreeg de
nodige verzorging en nu zwemt het in
een der vijvers rond het huis. Als het
avond wordt komt hij het terras op en
likt met zijn snavel tegen het ruit.
De bouw daar op het terrein gaat nog
door: er is ruimte. Ruimte, die op verant
woorde wijze wordt benut. Er worden
geen honderd huisjes neergezet op een
klein terrein, maar ieder bouwwerk staat
in eigen besloten ruimte. Daar zorgt de
bebossing voor. Wij hopen, dat tussen
deze bossen straks ook een zwembad zal
zijn, waar de Texelse jeugd onderwezen
kan worden om volwaardige zwemmers
te worden.
De actie voor Veilig Verkeer zal don
derdag 18 augustus worden afgesloten
met de bekende „operatie bordenklapper"
Op deze dag staat De Koog en onmid
dellijke omgeving zoveel mogelijk in het
teken van veilig verkeer.
SCHATGRAVERIJ
Donderdag, 18 augustus, wordt
door de Bond voor Veilig Verkeer
te De Koog een schatgraverij ge
organiseerd. Kinderen van 10 tot
15 jaar kunnen daar hun speurzin
tonen. De aanvang is gesteld op 11
uur.
Er wordt geen goud verstopt,
maar toch wel belangrijke docu
menten.
Vijftien kokertjes zullen worden
begraven en de jeugd mag pro
beren deze weer te vinden. In
deze kokertjes zit een enveloppe
verborgen met een eenvoudige
verkeersvraag.
Deze enveloppe moet door de
vinder gesloten bij de politiepost
op de Badweg worden overhan
digd. Er kunnen enkele aardige
prijzen worden gewonnen.
MUSEUMPUZZELTOCHT TE DE KOOG
Op 9 augustus organiseerde de Texelse
Museumvereniging te De Koog een
puzzeltocht door bos en duin.
De deelnemers moesten onderweg tal
van vragen beantwoorden, die betrek
king hadden op de Texelse flora en
fauna.
's Middags waren het de kinderen tot
14 jaar, die in een tocht van één uur
beten zien wat zij konden presteren.
Winnaar werd Jan Jansen uit Wagenin-
gen'
's Avonds werd er een tocht van lVt
uur gemaakt door volwassenen. Hiervan
werd Henriette Jansen uit Wageningen
de winnares.
Het initiatief van de Museumvereni
ging werd door de deelnemers op hoge
prijs gesteld.
GEEN SPREEKUUR BURGEMEESTER
Burgemeester C. de Koning houdt
heden (zaterdag) geen spreekuur.
„TE VER IN ZEE"
Maandagmorgen om 11 uur spreekt ds.
S. de Lange op de markt op de markt
over het actuele onderwerp „Te ver in
zee".
Van de V V.V.-federatie te Alkmaar
hebben wij formulieren ontvangen be
treffende de aanmelding van congres
ruimte op Texel. Die exploitanten, die
menen, dat hun etablissement uit hoofde
van hotel/pensionaccommodatie en ver
gaderruimte voldoende mogelijkheden
biedt om buiten het seizoen congressisten
te ontvangen, worden verzocht zich in
verbinding te stellen met de V.V.V. te
Den Burg voor het verstrekken van ge
gevens.
Tenslotte wordt nog de aandacht ge
vestigd op het volgende:
ft denkt U, zo U betrokkene bent, om
bet tijdig retourneren van het invulfor-
mulier voor de hotel-pension-restaurant-
gids?
ft en denkt U om de kaspositie van de
V.V.V.-Texel? Nog niet alle advertentie
nota's zijn betaald, en daar is
thans midden augustus
geen excuus meer voor. Bij voor
baat onze dank
V.V.V.-Texel
Een geluidswagen van het Verbond
opereert in en nabij de plaats.
's Middags 4 uur verschijnen twee
vliegtuigen ten tonele. Een vliegtuig met
sleepnet, met de boodschap: „Operatie
Bordenklapper" opent de rij.
Daarna een tweede vliegtuig dat vra
genformulieren uitwerpt. Deze vliegtui
gen opereren boven het strand vóór de
Badweg. Het strand is droppingsterrein.
De uitgeworpen formulieren behelzen
een aantal verkeersvragen, die men dient
te bestuderen en daarna in te vullen.
Alle uitgeworpen formulieren zijn tevens
voorzien van een reductiebon, welke in
geleverd kan worden bij de kiosk op het
prrkeerterrein aan de Badweg, alwaar
rnen van 2-5 uur tegen een gereduceer
de prijs van 50 ct. een Bordenklapper kan
verkrijgen.
Uit dit boekje kan de verkeerskennis
worden opgedaan, tb.v. de ondervraging
tijdens en na de radiouitzending. Op de
achterkant van het vragenformulier dient
men naam en adres in te vullen. Depo
neert men daarna dit foldertje in de bus
naast de kiosk, dan dingt men mee naar
aardige prijzen, welke des avonds worden
uitgereikt na de radiouitzending.
's Avonds wordt de ondervraging in
geluid door twee vliegtuigen om ca 8 uur.
Een vliegtuig met sleepnet ,,'t Komt
neer op veilig verkeer". Daarna een
tweede vliegtuig met een radio-reporter
aan boord en uitwerpmateriaal, n.l. af
beeldingen van verkeersborden en onder
schriften.
De reporter verzorgt een radio-uitzen
ding via de .N.C.R.V. van 8 05 tot
±8.12 uur.
Van 8.00 - 8.15 uur worden ongeveer
16.000 papieren verkeersborden uitge
worpen met apart daarvan de daarbij
behorende onderschriften.
Wie er in slaagt, een juiste combinatie
van bord met onderschrift te vinden,
hetzij alleen, hetzij door samengaan met
een ander, en zich het eerst met zijn
partner bij de reportagewagen meldt,
wordt door de verslaggever, de heer Joh.
Bodegraven, ondervraagd.
De reportagewagen bevindt zich bij de
politiepost aan het strand. De ondervra
ging wordt via de radio uitgezonden, van
plm. 8.32 tot plm. 8.52 uur.
Prijzen:
1. Opdracht goed uitgevoerd: waardebon
van ƒ2,50 voor elk der partners;
2. Vraag juist beantwoord: waardebon
van ƒ5,voor elk der partners;
3 Vraag juist beantwoord: waardebon
van ƒ10,voor de partner die de
vraag juist beantwoordde.
Na 8.52 uur neemt het Verbond de
ondervraging van de radio-reporter over
en voelt nog een 20-tal omstanders aan
de tand. Ieder van hen krijgt één vraag
gesteld en bjj juiste beantwoording een
waardebon van ƒ2,50 uitbetaald.
De dag wordt besloten met een open
lucht-filmvoorstelling op het parkeer
terrein aan de Badweg, w.o. een gloed
nieuwe realistische verkeersfilm.
cantine. Op de plaats waar eens het hou
ten gebouw stond is nu een prachtig
woonhuis verrezen. Diverse slaapkamers
en een ruime cantine. Ook dit is door het
echtpaar zelf uit de grond gestampt
Dat stampen heeft langer geduurd dan
men aanvankelijk had gehoopt. Eerst
webd de tekening niet direct goedge
keurd en later ondervond de levering
van, stenen vertraging. De aannemers
waren het er niet mee eens, dat de heer
cn mevrouw Handgraaf zelf de bouw ter
hand namen, waardoor de stenen niet op
Texel konden worden betrokken; ze
moesten van ver komen.
De open haard is van doodgewoon
plaatijzer, door de heer B. Paagman ver
vaardigd. Geen sierlijke krullen, maar
alles recht en gewoon. Dat gewone juist,
maakt dat er een prettige sfeer vanuit
gaat. De rotan stoeltjes noden tot een zit
en we kunnen dan ook best begrijpen dat
toerist en Texelaar tijdens een tocht naar
de Slufter hier even halt houdt.
Rust is een grote factor. De gasten, die
één der bungalows bewoonden, vertelden
ons, dat zij voor het vierde jaar hun
intrek hadden genomen. „De rust, die wij
hier genieten, is niet met woorden uit te
drukken. Alles hebben we hier en waar
om zouden we dan de mensenmassa op
zoeken".
Inderdaad, er is van alles. De P.E.N.
heeft de watervoorziening in orde ge
maakt en de T.E.M. het licht? Het eerste
is waar, maar het tweede niet. De T.E.M.
kwam er niet aan te pas. De heer Hand-
WSÊÊÊ
Vele uren voor niets gewerkt
Het echtpaar De Haan, van het Texels
Museum, kreeg maandagmorgen de
schrik van hun leven. Uit het achterste
bassin waren drie zeehondjes verdwenen?
Met veel zorg en moeite had men de
dieren zover opgefokt, dat ze zondag j.l.
voor het eerst aan de vis waren ge
weest. Wat hieraan vooraf gaat, dat heeft
waarschijnlijk iedere Texelaar wel eens
gezien. Het voeden van deze kleine die
ren was altijd een evenement voor Mu
seum-bezoekers. Ook maandag zou de vis
worden gebracht.
Mevrouw De Haan loopt met het maal
naar de vijver en roept al van ver naar
de dieren. Maar geen geluid wordt ge
hoord. Haar man komt weldra te hulp,
maar ook deze kan geen spoor van de
drie jonge dieren ontdekken. Wat nu?
Eerst wordt het bassin doorzocht.
Maar geen spoor: geen dode en geen
levende.
Tweehonderd kinderen zijn maandag
de gehele dag aan het zoeken geweest in
het bos. Ze kwamen echter allen teleur
gesteld terug. Geen jonge zeehondjes.
Waar deze zijn? Het is voor de directie
van het museum en zijn vrouw een groot
raadsel. Nieuwe proberen op te fokken
nog dit seizoen, is onmogelijk. De dieren
spoelen nu niet meer aan land. Die nog
leven kunnen zichzelf redden. Een deel
van de grote attractie is dus verloren,
maar gelukkig is er nog een behouden.
Het dier, dat in het eerste bassin gehuis
vest is, verkeert in goede staat.
We zien dus dat een nieuw museum
met een groot en verantwoord bassin
voor onze zeehondjes dringend nodig is.
Meld U vandaag nog ale donateur!