SCHOOL
BOEKEN
GROEI
De school begint
Moerbeek kleedt U
Alle perken te
Messing
LIP HORLOGES
H. KUIP
nieuwste
tricot <rn,
'n Heerlijke
Op tijd besteld
Op tijd in huis.
LANGEVELD DE ROOIJ N.V.
PRIMA LEDEREN SCHOOLTASSEN
bij J. P. Stam, Weverstraat
BakkerGroeneplaats
Philips
hoorapparaten
zomeravond!
Electrohuis
Bakker
een KINDERVERZORGSTER
PMItlP®
Urengt
tricot-af,
"ieutvste
ffetoood i
nezoeic
'ieiinrr
"b> waar
Mo deiien
«orden.
gaarne
Fijn© Dessert
Voor de fijnproevers.
Werkelijk iets heel
bijzonders.
Pak van 250 g 1.88
Het Dagelijks Bestuur van de polder Eijerland
op Texel, brengt ter openbare kennis, dat op woens
dag 24 augustus 1960, zal plaats hebben de eandi-
daatstelling voor de verkiezing van twee Hoofd
ingelanden, ter vervulling van de opengevallen
plaatsen van de heren
P. DROS Bz.
(niet herkiesbaar wegens het bereiken van de
70-|arige leeftijd) en
P. C. VAN EXEL
wegens periodiek aftreden (herkiesbaar)
Op die dag van 19 tot 22 uur kunnen bij de
voorzitter van het Dagelijks Bestuur, die daartoe
zitting zal houden in het Polderhuis te De Cocks-
dorp, schriftelijk opgaven van candidaten worden
ingeleverd De nodige formulieren zijn tot het tijdstip
der candidaatsteliing kosteloos bij de secretaris van
bovengenoemde polder verkrijgbaar.
Texel, 30 juli 1960
Het Dagelijks Bestuur voornoemd
KI Kalis Jzn. Voorzitter
A van Hoorn, Secretaris
DOE HET NUI
Alle bestellingen worden met grote
zorg uitgevoerd door
Telefoon 2058, Den Burg
4 vaks vanaf f 14,50 met 10 school
schriften voor de halve prijs
Voor de huishoudschool
scharen, naaidozen en onze bekende
schoolvulpennen f 1,25 en f 2,75
100 pet fabrieksmerk, dus elk on
derdeel in eigen fabriek vervaardigd
Een belangrijke garantie voor aller
hoogste kwaliteit
leder die Lip draagt is dan ook
enthousiast over de grote nauw
keurigheid
Door de grote productie en afzet
toch naar verhouding laag in prijs
Laat U de vele fraaie modellen
tonen bij
Qedipl horloger Uw adres voor betere uurwerken
uit voorraad.
Vrijblijvend op^proef
Open balcondcuren de avondster aan de hemelen de
stille majesteit van de naderende zomernachter zijn
ogenblikken, waarop de mens tevreden met de wereld is.
En in die stemming smaakt een kop Douwc Egberts Koffie
dubbel goed, dan geniet men eerst recht van de krachtige
geur en de pittige smaak, die zo kenmerkend zijn voor
Douwc Egberts koffie!
Rood Merk
Dc kwaliteits-kofBe
bij uitstek.
Pak van 250 g 1.66
Dealer voor Texel
RftMA G. A. VAN KLOOSTER
GELHA WEDERVERKOPER
BOOTLAAN IA
Of KOOG fTEXaj - TB- 225
NEDERLANDSCHE DOK
en SCHEEPSBOUW MIJ (v.o.f.)
vraagt voor spoedige indiensttreding voor haar
KINDERTEHUIS op Texel 18 kinderen)
Gediplomeerden genieten de voorkeur.
Brieven met volledige inlichtingen, Postbus 701, Amsterdam.
1
ALASKA, MEISIES- EN JONGENS-COAT,
ZWARE KWALITEIT ANTRACIET DUFFEL
VANAF f 24,75 Kleine steiging per maat.
PROFITEERT VAN DEZE EXTRA AANBIEDING I
DIT ENE WEET U
Telefoon (02220) - 2086
FEUILLETON
3. Marrigje kon nu eenmaal niet begrij
pen dat achter luchtig uitgesproken
woorden ook een zekere diepte kon zijn
Marrigje kon dan zwaar doorbomen over
het verschil in karakter van stads- en
plattelandsmensen. Maar zelfs dan, als
hij trachtte om haar het leven wat lich
ter te doen opnemen, en zij hem verwij
tend en tegelijk onzeker aankeek, dan
nog was ze aanbiddelijk. Haar grote don
kerbruine fluweelzachte ogen weerspie
gelden zo helder haar gemoedsstemming,
als de weerschijn van de golven op zijn
mahoniehouten motorjacht. Alle emoties
welke haar op dat moment bezielden,
kwamen dan tot uitdrukking. Mooi was
ze in al haar frisheid en onbevangenheid.
Soms vergeleek hij haar met een nog
onberoerd blad papier, zo kinderlijk kon
ze reageren. Maar ook verrassend was ze
als ze zonder terughoudendheid haar
liefde toonde en hij haar ogen donker zag
worden van nauw bedwongen tempera
ment. Doch als zijn liefkozingen een wat
ontstuimig karakter kregen, dan was er
weer die afweer en dat vonkje van twij
fel in haar ogen. Hij wist dat het geen ge
brek aan liefde was en het werd voor
hem een kwestie van eer om die ogen
eens warm en in vol vertrouwen tot hem
opgericht te zien.
Bob nam het Marrigje niet kwalijk dat
ze nog steeds een zekere reserve tegen
over hem in acht nam. Als kind was het
door HANOL SPOOR.
haar met de paplepel ingegeven, dat ze
met geen „stadsmeneer" mocht trouwen.
Al wat uit de stad kwam deugde niet en
Bob had al menigmaal deze bekrompen
dorpsgedachte verwenst. Hij wachtte zich
echter wel om luidop hieraan uiting te
geven, want ondervinding had hem ge
leerd dat dit het begrip over die „stads
lui" bij haar versterkte. Zuchtend had hij
zichzelf bekend, dat slechts een jaren
lange omgang met Marrigje, waarin zij
het tegendeel zou leren zien, haar het
idee-fixe zou doen verliezen.
In lange gesprekken met Marrigje was
hij te weten gekomen, dat haar ouders
op het platteland geboren en er met hart
en ziel aan verknocht waren. Het dorp
waar haar vader burgemeester was, was
mooi en welvarend. Nog weinig invloe
den van buitenaf waren tot dit dorps
leven doorgedrongen.
Burgemeester Zwiersma waakte over
rijn dorp als een vader over zijn kinde
ken en vreemde invloed, hoe voordelig
het hem soms werd voorgespiegeld, wist
hij steeds te weren. Op één keer na. maar
daar had hij zelf part noch deel aan ge
had en die ene indringer was hem dan
ook steeds een doorn in het oog.
Industrie en ontspanningsgelegenheden
hadden meermalen aan dovemansoren
geklopt als ze, door ruimtegebrek ge
dwongen, hun oog lieten vallen op het
nog zo maagdelijke dorpje. De industrie
zag er een overvloed van goedkope werk
krachten en de toekomstige eigenaars
van theeschenkerijen en meer dergelijke
gelegenheden meenden, dat juist de pit
toreske rust van dit dorp, met de nog
ouderwetse woonhuizen en boerderijen,
een goede reclame was om toeristen te
trekken. Geen verleidelijke aanbiedingen
konden echter de burgemeester vermur
wen en aangezien hij in de gemeenteraad
oen dominerende figuur was, had hij alle
eventuele mooie en verlokkende aanprij
zingen met spottende woorden en sar
casme de kop ingedrukt. Tenslotte was
de raad samengesteld uit vertegenwoor
digers van de boerenstand. De enkele
middenstander, die het dorpje bezat, kon
van de degelijk betalende buitenmensen
een goed bestaan vinden. Nee, ook zon
der industrie en recreatie voor vreemden
bleef het dorpsleven wel draaien, meende
burgemeester Zwiersma.
Doch niet iedereen was tevreden. De
enkeling, die wel moderner wilde gaan
doen en ook wat meer leven in de brou
werij wilde brengen, vond bij de ge
meentesecretaris een gewillig gehoor.
Deze gemeentesecretaris, meneer Voor
hout, had een tomeloze eerzucht en zag
in zijn dromen het dorpje al uitgroeien
tot een klein industriestadje. Volgens
hem kon dan evengoed het dorpsleven in
goede banen geleid worden, als men de
teugels maar strak hield. Er zou dan mis
schien eens een bioscoop kunnen komen
en wie weet een schouwbuig. Verder een
hotel waar je, als je naar de sociëteit
ging, diep in de luxe fauteuils zou weg
zinken en door buigende en vleiende
obers worden bediend. Want nietwaar,
hij zou dan nog steeds tot de notabelen
van het plaatsje behoren en men zou hem
naar de ogen kijken, ook de rijke fabri
kanten, die ongetwijfeld eveneens naar
de soos zouden komen. Nu was het toch
altijd maar een beetje kinderachtig ge
doe, er waren zelfs leden, die thee dron
ken, toch echt geen vocht om geestrijke
gesprekken te houden. Nee, het dorpje
moest uit zijn sluimer worden gehaald en
hij, Voorhout, zou daar zijn uiterste best
voor doen, ook al zouden alle Zwiersma's
van het hele land dit proberen tegen te
houden. Geduldig als een poes voor een
muizengat wachtte hij zijn kans af. On
dertussen bewerkte hij in alle stilte de
raadsleden, welke voor zijn doeleinden
geschikt waren. Door een samenloop van
omstandigheden was het geluk met hem
en leed burgemeester Zwieisma zijn eer
ste nederlaag.
Tijdens ziekte van de burgemeester en
een langdurige vakantie daarna, had de
raad aan een meubelfabrikant toestem
ming gegeven om een industriehal te
bouwen en zich in het dorp te vestigen.
Door allerlei listige middelen van de se
cretaris was het burgemeester Zwiersma
ontgaan, dat hij nog beroep kon aanteke
nen bij de hogere instanties en ondertus
sen maalden de ambtelijke molens nu
eens vlugger, dan de eerste burger van
het dorp wel gewild had. Als een voor
durende herinnering aan zijn nederlaag,
welke hij zag als een deuk in zijn pres
tige op het dorp, keek hij bijna dagelijks
tegen de industriehal aan van de fabri
kant Wevels.
De officiële opening was geschied door
de gemeentesecretaris, die zich daarbij
enorm gevleid had gevoeld. Doch ook
burgemeester Zwiersma had aan de uit
nodiging gehoor gegeven. Tenslotte was
het beter als hij de eer aan zich hield en
de kletskousen niet te veel aanleiding gaf
om hem te kleineren. Bovendien was het
beter om zo dicht mogelijk bij het in
dustriefront te blijven, dan kon hij even
tuele grotere plannen bijtijds onderken
nen en in de kiem smoren.
De receptie ter gelegenheid van de
opening was niet helemaal gladjes ver
lopen. Iedereen was wel uiterst correct.
Die familie Wevels viel niet tegen. De
zoon, Bob Wevels leek zeker geschikt,
maar het vrouwelijke deel was nu pre
cies wat hij zich altijd al van die stadslui
had voorgesteld. Hier ondervond hij niet
die vrouwelijke zachtheid en de mee
gaandheid, zoals in zijn eigen huisgezin
en, oppervlakkig gezien in het dorp ook
gewoonte was.
Nee, mevrouw Wevels was niet op haar
mondje gevallen en een insinuatie op hun
industrie had ze scherpzinnig en met
nauw verborgen woede beantwoord.
Burgemeester Zwiersma had een toast
uitgebracht en daarin laten doorscheme
ren, dat de vestiging alleen te danken
was aan het feit dat men op goedkope
vrouwelijke krachten van het platteland
speculeerde Mevrouw Wevels had later
met haar heldere stem haar visie op die
werkkrachten gegeven. Volgens haar
zouden de vrouwen van deze gemeente,
die anders bij regen en kou door de vette
klei op het land moesten kruipen, wel
voorkeur geven aan een schoner en
dankbaarder taak bij de meubelindustrie.
Ziezo, de handschoen was opgeraapt en
de koude oorlog aan de gang. Burge
meester Zwiersma voelde ^elfs geen lust
meer om nader kennis te maken met de
dochter, Linda Wevels, een erkende
schoonheid, die zich met jeugdige gratie
met de gasten onderhield, maar geen
moment de verveelde blik uit haar ogen
verloor.
(Wordt vervolgd)