NeUS
Alle perken te buiten
kou gevat?
Wat met welk onderwijs
De schapen op de nationale
kleinveetentoonstelling
m
DAM PO
Onze T.V. stelt u tevree
verkouden
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
ZATERDAG 8 OKTOBER 1960
DE WEG OMHOOG
Ontwikkeling betekende vooruitgang.
Nog geen eeuw geleden had een jongen,
die een beroep wilde kiezen, niet veel
meer dan enkele honderden mogelijk
heden. Ruimschoots genoeg zo op het eer
ste gezicht, inderdaad, maar wanneer
men talenten, opleiding en aanleg voor
de keuze afwoog, viel teveel af om vol
doende ruimte over te houden. Toch was
het nog altijd meer dan in daarvoor ge
legen jaren, toen men doodeenvoudig het
beroep van vader koos en aan iets anders
zelfs niet dacht.
Welk een scala van mogelijkheden
vouwt zich nu open voor de jeugdige
nieuweling die zich een toekomst wil
veroveren. Officieel heeft men 4.260 be
roepen geteld, maar binnen die beroepen
zijn nog weer 10.000 variaties mogelijk.
Een jongen kan vuurtorenwachter maar
ook pijpfitter, psychiater en evengoed
acrobaat, stuntvlieger of boekhouder
worden.
Nooit teveel kan men herhalen dat, hoe
groot ook het aantal mogelijkheden en
hoe krap ook de arbeidsmarkt, de aller
belangrijkste voorwaarde voor een vei
lige en zekere loopbaan het stevige fun
dament van het onderwijs is. Door de rij
kere schakering van onze samenleving is
de aard van dat onderwijs geheel veran
derd. Was het vroeger niet meer dan een
middel om via de verkregen kennis in
eigen kring te groeien, nu is het een
voorbereiding die universeel en daardoor
het tegengestelde is: een middel om juist
UIT de eigen kring te groeien.
Streekmilieu
Nog gaat dat laatste niet in alle ge
vallen op. Men kan bijvoorbeeld in ons
land verschillen waarnemen tussen het
geïndustrialiseerde Westen en bijvoor
beeld het agrarische Noorden. Naarmate
echter de industrialisatie-planning suc
cesvoller wordt en het vroegere onder
scheid tussen stad en provincie steeds
vager, vervallen ook de grootste regio
nale verschillen in keuzemogelijkheden.
Het is niet meer zo dat een goed mee
komende Haagse scholier automatisch
ambtenaar of regent en een jongen uit
Midwolda op dezelfde automatische ma
nier landbouwer of misschien wel vee
arts wordt. Wel telt soms het streek
milieu nog mee, een factor van groot
sociologisch belang, die niet alleen bij
onderwijs en beroepskeuze optreedt,
maar juist die milieus worden onderling
steeds meer gelijk en richten zich naar
een landelijk geheel.
Voor een belangrijk deel is dat het ge
volg van de eerst veel verguisde maar nu
in dezelfde mate geprezen kernenpolitiek,
die temidden van provinciale bevolkings-
agglomeraties fabrieken met alles wat
daarbij behoort kantoren, bedrijven
voor dienstverlening en nieuwe midden
stand neerzet. De grote stad met al
haar allures wordt als het ware over het
gehele land verspreid.
Verschuiving
Door een dergelijke spreiding kan op
verrassende wijze het wezen van een be
paalde streek geheel veranderen, al blijft
soms een restje hangen van de vroegere
gewoonten en problemen. Het is duidelijk
dat de vorm, waarin het onderwijs wordt
gegeven, zich daarbij moet aanpassen. Zo
kan in een kerngemeente een landbouw
school weinig rendement gaan geven,
maar daarentegen een lagere en middel-
baartechnische school, of zelfs een han
delsschool, onmisbaar worden. Het is de
taak van de regering deze problematiek
van de verschuiving in de hand te hou
den en ook van iedere verandering een
verbetering te maken. Daarbij wordt de
overheid trouwens bijgestaan door een
groot aantal semi-overheids en particu
liere organisaties, die, al naar gelang hun
instelling, ook het bijzondere onderwijs
in het oog houden.
Op deze manier schakelt het onderwijs
over met de vorm waarin de maatschap
pij zich manifesteert en hoe sneller dit
gebeurt hoe beter het is. Wij hadden
nooit ons huidige levenspeil kunnen be
reiken zonder ons onderwijssysteem,
maar ook omgekeerd hadden wij nooit
dat onderwijs gehad zonder de vooruit
gang van onze geordende samenleving.
Het is de taak van de sociologische we
tenschap, die zich ook en vooral bemoeit
met onderwijsplanning, deze wisselwer
king en het evenwicht daarin in stand te
houden.
Achterstand
Omdat het onderwijs geregeld moet
worden en de maatschappij zich automa
tisch ontwikkelt, zij het dat die ontwik
keling in goede banen geleid moet wor
den, spreekt het vanzelf dat onze leer-
systemen altijd wat achter de werkelijk
heid aanlopen.
Deze achterstand is natuurlijk, maar
kan evengoed onnatuurlijke proporties
aannemen. Velen zijn bang dat iets der
gelijks op het ogenblik het geval is. Al
sinds de jaren twintig zoekt ons onder
wijs naar een vernieuwing. In feite is die
echter nooit doorgezet en vooral in za-
kenkrmgen ondervindt men daarvan de
last. Op het ogenblik is onze huidige mi
nister van onderwijs, mr. Cels, druk bezig
met zijn ontwerp Mammoetweg de knoop
door te hakken, maar of het een Gor
diaanse knoop is, zal nog moeten blijken.
(Wordt vervolgd)
TEXELSE SCHAPEN OP DE
BOSSCHE VEETENTOONSTELLING
Op deze tentoonstelling werden de
volgende Texelse inzendingen bekroond:
Rubriek 1: Rammen geb. in 1957 of
vroeger: la P. C. Hin; tevens kampioen;
lc C. J. Commandeur; ld P. C. Hin.
Rubriek 2: Rammen geb. in 1958: 2a
G. Eelman Jbzn., 2c K. Zuidewind, 3a P.
Brans.
Rubriek 3: 1-jarige rammen: lb G. C.
Kikkert.
Rubriek 5: Ooien met 2 ramlammeren:
la G. C. Kikkert; lb C. J. Commandeur.
Rubriek 6: Ooien met 1 ooi- en 1 ram-
lam: la P. C. Hin.
Rubriek 7: Ooien met 2 ooilammeren:
la P. C. Hin.
Rubriek 8: Viertallen ooien geb. in
1958 of vroeger van één eigenaar: la P.
C. Hin.
Rubriek 10: Drietallen ooien, geb. in
1959 van één vaderdier: lc Joh. J. Roeper
Johzn.; Ie P. Verberne.
Rubriek 11: Viertallen ooilammeren
van één vaderdier; lb P. C. Hin.
S.V. DE KOOG
Uitslagen zaterdag jl.De Koog a-Tex.
Boys a 50.
Programma a.s. weekend: hedenmiddag
De Koog a-Oosterend a, 4.00 uur. Zondag:
De Koog 1-Zeemacht 2, 13.30 uur.
De adspiranten binden de strijd aan te
gen Oosterend a. Doe jullie best om de
punten thuis te houden, jongens.
Het eerste speelt thuis tegen Zeemacht
2, de expert in gelijke spelen, n.l. drie
gespeeld en alle drie gelijk. Geef ze nu
nul op het request, Kogers, aan jullie de
eer.
Het ligt in de bedoeling om zeer bin
nenkort de jaarlijkse algemene vergade
ring te houden. De leden krijgen echter
allen nog persoonlijk bericht thuisge
stuurd. We rekenen natuurlijk weer op
een zeer grote opkomst. Houdt deze
avond dus vrij!
19 cent per rol
Waarom btram en riiijf
door 't leven?
Verdrijf Uw Rheasjatische Pijnen
met Kruschen Salts.
U kunt alleen maar zelf ondervinden,
wat Kruschen voor U kan doen. Daar
om moet ge liever vandaag dan morgen
met de bloedzuiverende Kruschen kuur
beginnen. De aansporende werking van
Kruschen's vijf minerale zouten op de
bloedzuiverende organen, doet 't bloed
krachtiger stromen, onzuiverheden wor
den uitgedreven langs natuurlijke weg
en daarmee ook de oorzaak van Uw
lijden en pijn.
BEJAARDENRIT DE WAAL
Mede dank zij het prachtige weer op
zondagmiddag j.l. is de jaarlijkse bejaar-
denrit van De Waal een succes geworden.
Het hele eiland, met zijn vele nieuwe
wegen is weer eens verkend.
Om twee uur vertrok de stoet van 17
luxe wagens vanaf het Dorpshuis „De
Wielewaal" in de richting van Den Burg.
Via Den Burg, de Dennen naar Den
Hoorn en vandaar door de Westen naar
Oudeschild, waar de thee genuttigd werd
in het Havengebouw. Vlak voor Oude
schild verloor de heer Houwing uit De
Koog helaas het linkerachterwiel van zijn
Volkswagen. De bouten, die niet goed
vast gezeten hebben, vlogen in het rond.
Deze moesten eerst gezocht worden in
het gras. Vier van de vijf kwamen te
recht. Het wiel kon weer vastgezet wor
den en voorzichtig moest de heer Hou
wing Koog-waarts rijden. Door de schok
bleek nog wel een en ander vernield te
zijn. De heer Houwing mag van geluk
spreken, dat dit geschiedde met een ma
tige snelheid! De inzittenden van zijn
wagen konden in een andere wagen
plaats nemen en voort ging het weer.
Van Oudeschild naar Oosterend, een
rondje om Oost, door Eierland, waar de
heer P. Smit zonder benzine kwam te
staan, gelukkig vlak bij garage Dros,
naar De Cocksdorp en dan naar het
vliegveld, waar de koffie reeds klaar
stond.
De terugtocht werd aanvaard. In De
Koog een rondje door het bungalowdorp,
over de Badweg en dan langs de pontweg
naar Den Burg en vandaar naar De Waal.
Om half zeven arriveerde de collonne,
onder aanvoering van opperwachtmees
ter Stomp bij het Dorpshuis.
Mevr. A. Keijser-Zegel had inmiddels
de kippensoep klaar en men kon in de
gezellig met bloemen versierde zaal aan
vallen. De soep smaakte uitstekend. Ook
de huzarensla en zalmsla bleken een
delicatesse te zijn. De dames, die dit be
reid hadden, hadden eer van hun werk.
Fruit toe. Een sigaartje opsteken en de
gezellige nabespreking begon.
Onderwijl vergastten Ineke Plaatsman,
Emmy Bakelaar en Ariena Verijzer de
aanwezigen op zang en muziek.
Alvorens men koffie ging drinken las
de heer W. Albers een verhaal voor van
Henri Knap. Na de koffie weer muziek
van het jeugdige drietal en kwam mees
ter wederom met een verhaal, nu van S.
Cprmiggelt.
Hierna sprak de heer De Wolf namens
de bejaarden een woord van dank tot al
diegenen die meegewerkt hadden tot het
welslagen van deze dag. Hij had enkel
woorden van lof. Uiteindelijk heeft heel
De Waal meegewerkt aan deze dag. Een
ieder heeft zijn financiële bijdrage gele
verd, automobilisten stelden hun auto
beschikbaar, vele dames hielpen bij de
culinaire voorbereidingen en zelfs de
jeugd was vertegenwoordigd. Deze drie
meisjes kregen daarvoor van meester een
plak chocolade, wat zij wel verdiend
hadden.
Om 9 uur sloot de heer Albers deze
dag. Zeer voldaan (men lustte geen
slaatjes meer!) en tevreden ging een
ieder huiswaarts.
INVOER VEE
In de maand september werden de
volgende aantallen vee ingevoerd:
57 koeien; 48 pinken; 117 graskalveren;
4 nuka's; 1 pinkstier;
1 lam en 2 rammen.
1 beer; 33 biggen;
De imposante veemarkthallen te 's
Hertogenbosch lenen zich bij uitstek voor
een nationale demonstratie, in dit geval
voor tentoongestelde schapen.
In de achterste grote hal kwamen de
375 schapen prachtig uit.
Ten opzichte van de schapenstapel in
ons land, die per december 1959 bijna
295.000 stuks en per mei 1960, dus met
inbegrip van de lammeren ruim 455.000
schapen is dit getal maar klein. Ook het
aantal geregistreerde schapen nog geen
20.000, in ons land is niet zo groot. Toch
mag met voldoening vermeld worden dat
het mannelijke fokmateriaal voor het
grootste gedeelte uit geregistreerde ou
ders bestaat, de kwaliteit van de geregi
streerde dieren bepaalt dus mede de
kwaliteit van de Nederlandse schapen
stapel.
Uit dit oogpunt bekeken is dit kleine
aoch selecte gezelschap van 375 dieren
wel belangrijk. Vooral nu de export van
schapevlees stijgende is, de prijs daar
door oploopt en ook omdat er in de zomer
van 1959 door de droogte bij velen de
schapen het eerst zijn opgeruimd en men
nu beseft bij een gunstige grasgroei wat
een schaap betekent op een graslandbe-
drijf, komt er uit de kringen van de ex-
schapenhouders wederom vraag naar fok-
dieren en de praktijk wijst uit, dat men
dan graag met betere dieren begint.
Export van fokschapen was tot nu toe
in 1960 zeer gering. Voor aankopen is dus
wel gelegenheid en mede hierdoor op
markten en tentoonstellingen zeer veel
vraag en terecht, de resultaten zijn finan
cieel gunstig te noemen, ook bij de wei-
derij.
Frankrijk is het land waar de Texelaar
veel wordt gevraagd. Ruim 12.000 worden
er in geregistreerd verband gehouden,
doch op de miljoenen schapen daar is dit
getal nog onbelangrijk. Men heeft echter
voor de Nederlandse fokresultaten veel
interesse, hetgeen in aankopen, doch ook
door bezoek aan deze en andere fokdagen
tot uitdrukking komt.
's Hertogenbosch gaf ook een zeer gun
stig beeld van hetgeen de Nederlandse
fokkers wisten te bereiken. De wol-ge-
wichten zijn gestegen, de kwaliteit en
vooral de geslotenheid, is verbeterd; ook
de bevleesdheid en rompdiepte bij de die
ren is toegenomen. Vooral bij de 50 één
jarige en oudere rammen kwam de uni
formiteit naar voren, zo ook bij de yrou-
welijke fokdieren van 1 jaar en ouder. De
lammeren toonden het minste, vooral
door de vele regens zijn de wolvachten,
dus de langere wol, uitgewassen en ont
vet, de stapeling is daardoor minder fraai
en de bovenwol wat dor.
Op de provinciale fokdagen bestaat de
jury uit deskundigen en inspecteurs uit
diverse provincies, zo ook op deze Natio
nale tentoonstelling. Een 4-tal combina
ties van 2 personen was belast met deze
verantwoordelijke taak.
Nog meer dan 5 jaar geleden voer de
Noordhollandse collectie de boventoon,
waarbij de Texelse dieren eveneens het
hare hiertoe hebben bijgedragen.
Zowel de kampioen ram F 8508 van C.
Roeper, Alkmaar, en P. C. Hin, Texel, de
reserve-kamp. ram 5091F van P. Kiste-
maker, Abbekerk, en het beste 4-tal fok
schapen van P. C. Hin kwam uit N.H, In
9 van de 11 rubrieken behaalde N.H. de
la prijs, terwijl 27 eerste prijzen, 5 twee
de en 2 derde prijzen zijn behaald met
34 inzendingen. Vooral de collectie ram
men en ooien vielen op door haar goede
type. Ook Groningen kwam best uit, 10
eerste w.o. 2 rammen, 3 tweede en 1
derde. In het bijzonder de ontwikkeling
en ook de goede wol toont aan dat de
Groningse schapenfokker ervaring heeft
in de selectie.
De fokkers in Friesland legden beslag
op 5 eerste prijzen, waarbij 1 voor een
ram, 10 tweede en 2 derde. Overijssel 2
maal la, een succes voor deze provincie,
la voor een 2-j. op Texel geboren ram en
la bij de 3-tallen ooien van kleine fok
kers. Dan Gelderland, vooral de extra
ontwikkeling viel op; individueel beste
dieren, doch bij het samenstellen van
groepen heeft men vooral bij kleine fok
kers te weinig keuze.
Zuidholland 1 eerste, 7 tweede en 5
derde t.o.v. 5 jaar geleden is de collectie
even tegengevallen. Men moet de fokkers
mee hebben om een collectie samen te
stellen en goed te maken, doch ook dan
speelt het weer een voorname rol. Ook
de bodem is niet overal voor het houden
van schapen geschikt. Het aantal echte
fokkers heeft uitbreiding nodig.
Noord-Brabant: 2 eerste prijzen; 1 voor
een N.H. ram, die geëxporteerd wordt
naar Frankrijk; verder 4 derde prijzen.
De overige provincies kwamen niet met
een eerste prijs uit.
Ten opzichte van 1955 is in het bijzon
der de uniformiteit van de gehele collec
tie opgevallen. Een ondereind was er
hoegenaamd niet. De wolkwaliteit was
zeer goed, de diepte bij de ooien zowel
als bij de rammen was goed. Wel zagen
wij gaarne, vooral bij de jongere dieren
m het bijzonder bij de schapen met lam
meren nog meer gevulde dijen, minder te
grote dieren en wat betere koppen. De
echte typefouten, zoals vos en grimmel
kwamen practisch niet voor met 'n enkel
zwart vlekje is practisch geen rekening
gehouden.
Een delegatie van het Franse en Belgi
sche schapenstamboek gaf blijken van
belangstelling en toonde zich zeer vol
daan over de kwaliteit van het aange
voerde materiaal. Ook Duitse schapen
fokkers toonden belangstelling en koop
lust, in het bijzonder voor de beste om
deze bij het kruisen van eigen rassen te
gebruiken.
De schapenhouders in ons land hebben
het gepresteerd om veel goeds bijeen te
brengen voor een ander maal is het wel
licht gewenst de mogelijkheid te openen
om reserve-groepen op te geven. Het uit
zoeken dient zo ver voor de dag plaats te
vinden en remt even de allerbeste kwa
liteit af. Ondanks dit was er veel lof te
vernemen over hetgeen de fokkers in ons
gehele land hebben aangeboden. Aan hun
de eer die hun toekomt. Tijd, geld en
moeite heeft het gekost, maar zij hebben
eer weten te boeken.
C. Roeper
JAN AGTER
FILMNIEUWS:
Zaterdagavond en zondagmiddag een
film voor jong en oud:
HOPLA CONNY
Wie jong is en zich jong voelt, zal deze
film niet willen missen. Ja, hopla! Voor
Conny, die zingt en danst en als een
jonge wervelwind door deze kleurenfilm
«•chiet. Belangrijk is dat zij zingt en al
haar teen-ager-charme concentreert op
schlagers als „Mein Daddy", en het we
reldbekende „Diana". Ditmaal is Conny
een jongen, die een vriend wil helpen,
maar het wordt ontdekt.
Zondag- en maandagavond:
OPMARS NAAR DE GALG
De film „Opmars naar de galg" (Het
proces van Neurenberg) trekt opnieuw
een bloedgordijn op en de camera's ma
ken ons getuigen van het grootste inter
nationale proces, dat de wereld ooit heeft
gekend. Wij worden opnieuw geconfron
teerd met de trieste verschijning van
Duitse leiders. Halsstarrige leiders. Op de
vraag van de president: „Bekent u schul
dig te zijn?" antwoorden ze stuk voor
stuk: „Neen".
Een documentaire die de weerzinwek
kende misdaden en excessen van Hitler's
vazzallen meedogenloos toont. In deze
film nergens sensatie, maar de werkelijk
heid is in beelden vastgelegd.
Wereldnieuws
O.a.; Koninklijke verloving in België;
De verwarrende ontwikkelingen in Con
go; Staatshoofden gaan naar de UNO;
Studente wordt Miss Amerika; B-47
landt na botsing in Shannon; Baldini
wint de landenprijs voor wielrennen.
14. Het lichl bleef op een vermolmde plek
van de oude onderkant der heining rus
ten. Met zijn vingers kon hij een opening
maken en haastig deed hij de lamp uit.
Nu moest hij meteen de gelegenheid toch
even v/aarnemen om iets naders te weten
re komen. Van ganser harte hoopte hij
hier, niet gezien te worden. Hij wist best,
hoe de mensen over hem en juffrouw
Vre.nken spraken, en dit zou olie op het
vuur zijn.
Voorzichtig g'fuurde hij door het zojuist
gemaakte gat en keek tot zijn grote te
leurstelling precies tegen een dikke
struik aan. Nu hij echter eenmaal be
sloten had om achter de heining een on
derzoek in te .'Stellen, kon niets hem meer
weerhouden.
In een van de andere tuintjes vond hij
een kist en sleepte die naar de plaats
waar hij een gat gemaakt had. Omzichtig
peuterend m-aakte hij het gat groter, zo
dat er juist een voet in zou kunnen rus
ten. Polten hoopte dat de rest van de
heining sterk genoeg zou blijken om hem
te houden. Hy wenste niet alleen alle
gerucht te vermijden, maar vreesde te
vens dat -de klimpartij hem een paar ge
broken 'oenen zou kunnen ikosten.
„Op hoop van zegen" bromde hij en
hees zich op. Met langzame bewegingen
kwam hij al hogre en hoger, tot zijn ogen
net aan de bovenrand waren. Er straalde
licht over de binnenplaats. Men was
blijkbaar vergeten de buitenlamp uit te
draaien, want er bevond zich niemand in
de tuin. De bakkerij was ook verlicht,
doch ook hier hingen dikke gordijnen
voor de ramen. Deze lieten slechts een
klein kiertje licht zien.
Nu en dan werd vaag een donkere
schaduw zichtbaar. Polten kon niet vast
stellen of het juffrouw Vrenken was of
haar broer. De gordijnen waren te dik
om het silhouet duidelijk af te tekenen
en met een vertederde glimlach dacht
Polten, hoe weinig verschil er was tussen
juffrouw Vrenken en haar broer.
Als je goed nadacht dan was er wel
enig verschil in hun optreden. Vrenken
zelf had zich nooit tot een lang gesprek
laten verleiden. Hij was altijd zeer kort
van stof geweest en scheen een beetje de
omgang met mensen te mijden.
Op een donkere avond kreeg hij zelfs
eens het idee dat Vrenken voor hem op
de vlucht sloeg, uit angst om aange
sproken te worden.
Polten had zich toen tamelijk bezeerd
gevoeld. Hij meende juist dat vriend
schap met haar broer, zijn kansen bij
juffrouw Vrenken zouden doen stijgen.
Schouderophalend had hij toen dat
vreemde gedrag van Vrenken weer uit
zijn gedachten gezet. Nu begreep hij dat
dergelijke dingen, bij andere mensen wel
enige bedenldngen kunnen oproepen.
Waarschijnlijk was het daaraan te dan
ken, dat Bob en Marrigje op eigen houtje
op onderzoek uitgingen. Het was toch
zaak om zich daardoor niet te veel van
het kardinale punt, de diefstal, te laten
afleiden.
Misschien was die Bob Wevels wel zo
geraffineerd, dat hij, door de verdenking
op andere over te brengen, wilde trach
ten, om Marrigje om de tuin te leiden. Je
hoorde tegenwoordig zo dikwijls van die
stadsjongetjes, die een luxe leventje wil
de volhouden, wat het ook kostte, des
noods op een oneerlijke manier. Een be
trouwbaar voorkomen was nog altijd
geen bewijs, dat er ergens geen steekje
los kon zijn.
Al filosoferend keek Pol ten nog steeds
naar de ramen van de bakkerij. Vrenken,
of was het zijn zuster, scheen het nog al
druk te hebben. Nu ja, de zaak liep goed
en al was momenteel de gezindheid van
het dorp, tegenover de Vrenkens niet al
te vriendelijk, men was nu eenmaal op de
enige banketbakkerij in het dorp aange
wezen en morgen, als die schilderijen
diefstal bekend werd, dan zou men weer
iets anders hebben om over te praten en
was de zaak van de inwoning wel weer
vlug vergeten. Hoewel, dat gezin Dintel
kwam ook maar niet boven water. Gekke
geschiedenis eigenlijk.
Kom, hij stond hier toch ook maar een
beetje voor gek. Het zal wel aan de fan
tasie van Bob Wevels te danken zijn, dat
dat stel hier iets dacht te vinden. Die jon
gen had in de stad natuurlijk teveel sen
satiefilms gezien. Het rustige leventje
hier op het dorp zal hem wel weer gauw
in evenwicht brengen.
Polten zuchtte. Had hij wel het recht
om hier nu van een rustig leventje te
spreken? Eerst de verdwijning van dat
gezin, toen dat gesprek met juffrouw
Vrenken, waarbij men even later een
steen door haar ruiten gooide.
Nu gebeurde dat laatste al erg gauw in
het dorp. Het was zo een van die midde
len, die de opgroeiende jeugd dikwijls
gebruikte, om hun ergernis te luchten.
Wel geen dapper middel, dat moet ge
zegd worden en het waren dan ook niet
de besten, die tot zoiets overgingen. Niet
temin kon iemand, die, om welke reden
dan ook, in opspraak was gekomen, er
wel op rekenen, dat het een paar ruiten
zou kosten.
Daarna kwam die diestal en, om eerlijk
te zijn, kwam toen zijn politiebloed pas
;n beweging. Dit was werkelijk een mis
drijf, dat alle perken te buiten ging. Ver
band tussen beide feiten kon hij niet
vinden. Het gezin Dintel was een nor
maal dorpsgezinnetje geweest. Erg jong
nog en vandaar, dat burgemeester
Zwiersma en hij zelf ook dadelijk aan een
stunt dachten. Een stunt, die de aandacht
moest trekken, opdat zij zo vlug mogelijk
op normale manier aan een onderkomen
werden geholpen.
Toen de rechterlijke macht moest wor
den ingeroepen om juffrouw Vrenken te
dwingen het gezin te laten inwonen, voel
de de Dintels natuurlijk niets meer voor
samenwoning met iemand, die zo duide
lijk tegenstand had geboden.
Polten keek bedenkelijk naar de lucht.
Het was alsof er weer een bui dreigde.
Een windvlaag trok door de struiken. Ja
hoor, hij moest maar maken dat hij hier
weg kwam.
Feller kwam de wind opzetten. Waar
schijnlijk zou hij niet eens meer droog
thuiskomen. Het ergste was, dat hij nog
steeds niet wist in welke richting hij de
oplossing van de schilderijendiefstal
moest gaan zoeken. Het zou het beste
zijn, als hij toch nog eens Bob Wevels aan
de tand zou voelen. Tenslotte was Bob
op het moment dat de diefstal was ge
pleegd, bij het gemeentehuis.
Jammer dat burgemeester Zwiersma
de naam van Vrenken genoemd had. Er
kon zich zo makkelijk een verkeerd denk
beeld vasthaken. Dit noemde men een ge
tuige beïnvloeden.
De wind zette steeds meer op. De eer
ste grote regendruppels tikten op de
bladeren. Polten veranderde zijn houding,
om te trachten weer zo geruisloos moge
lijk af te dalen. Een windstoot deed hem
de schutting wat steviger vastgrijpen..
Dezelfde windvlaag deed de bakkerij
deur openvliegen. Ondanks zichzelf nu
weer geïnteresseerd, keek Polten naar
binnen. Op hetzelfde moment werden zijn
ogen groot van ontzetting. Hij tuimelde
achteruit, alsof iemand hem een stomp
in de borst gegeven had. Met een klap
werd de deur dichtgegooid en snakkend
naar adem liet Polten zich zakken en
leunde duizelig tegen de schutting aan.
Een wild bonzen in hoofd en keel deed
hem een ogenblik onpasselijk worden.
Met wanhopige blikken zocht hij de bo
venkant van de schutting, alsof hij hoop
te dat een nieuw onderzoek verandering
in het toneel kon brengen, van wat hij
zoeven aanschouwde.
Minutenlang stond hij daar, zonder zijn
razend rondtollende gedachten de baas
ie worden.
(Wordt vervolgd)
